Wybór kierunku - wątpliwości

[Marta308]

Chciałabym prosić Was o radę, ponieważ nie potrafię podjąć żadnej konkretnej decyzji odnośnie wyboru kierunku studiów. Nie umiem się zdecydować , ponieważ próbuję brać pod uwagę różne czynniki tj.moje predyspozycje, zainteresowania, ale też perspektywy zatrudnienia. Interesuję się zwierzętami i zawsze z nimi wiązałam swoją przyszłość. Zawsze myślałam o weterynarii, jednak po przemyśleniu doszłam do wniosku że się do tego nie nadaję. Chodzi przede wszystkim o zbytnią wrażliwość, brak opanowania i problemy zdrowotne. Innych pomysłów brak... Lubię biologię, lubię się uczyć, pisać opowiadania.Nie wiem na co się zdecydować, żeby nie żałować ( z jednych studiów już zrezygnowałam). Jeśli ktoś ma jakieś pomysły to bardzo proszę o pomoc.

[Yeila]

studia to, niestety, taki temat, w którym nie powinnaś sugerować się zdaniem innych. ja 3 lata temu miałam ten sam dylemat. miałam własny pomysł na życie, ale dałam się namówić na inny - w efekcie męczę się już 3 rok, ledwo zaliczając semestry, bo żal mi zmarnowanego czasu i "kolejnego roku w plecy".
wypisz sobie na kartce wszystkie swoje propozycje, przemyśl, przetraw. na pewno wybierzesz mądrze- lepiej niż ktokolwiek inny

[belzebubka]

Może farmacja? A potem przedstawiciel firmy farmaceutycznej? Lub ewentualnie praca w aptece. Płace są całkiem niezłe

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Marta308

Chciałabym prosić Was o radę, ponieważ nie potrafię podjąć żadnej konkretnej decyzji odnośnie wyboru kierunku studiów. Nie umiem się zdecydować , ponieważ próbuję brać pod uwagę różne czynniki tj.moje predyspozycje, zainteresowania, ale też perspektywy zatrudnienia. Interesuję się zwierzętami i zawsze z nimi wiązałam swoją przyszłość. Zawsze myślałam o weterynarii, jednak po przemyśleniu doszłam do wniosku że się do tego nie nadaję. Chodzi przede wszystkim o zbytnią wrażliwość, brak opanowania i problemy zdrowotne. Innych pomysłów brak... Lubię biologię, lubię się uczyć, pisać opowiadania.Nie wiem na co się zdecydować, żeby nie żałować ( z jednych studiów już zrezygnowałam). Jeśli ktoś ma jakieś pomysły to bardzo proszę o pomoc. Mam zdaną maturę z biologii i chemii na poziomie rozszerzonym (87% i 63 % ).

farmacja? fizjoterapia? pielegniarstwo? poloznictwo? dietetyka? wiesz, wymieniac mozna sporo... nie lepiej, zebys sobie przejrzala liste kierunkow na jakims portalu, np. tropicielmaturzysty?

[201605300922]

Na farmację z takim wynikiem z chemii to chyba byłoby się trudno dostać, moja znajoma miała rok temu z bio i chemii łącznie 155 pkt i się dostała bodajże w ostatniej rekrutacji (SUM).

[ama]

Moim zdaniem idź na weterynarię. No chyba, że twoje problemy zdrowotne są aż tak poważne, że żaden lekarz nie da Ci zaświadczenia. Poza tym: brak opanowania? Nauczysz się być opanowaną jak trzeba. Wrażliwość: oduczysz się. Leżałam kiedyś w szpitalu i lekarka, która miała dyżur opowiadała mi jak na studiach nie mogła sobie z jakimś zabiegiem poradzić, o biopsję chyba chodziło. Bała się, brzydziła, zaliczyła na 3 z postanowieniem, że nigdy więcej tego nie zrobi. Na początku pracy zdarzyło się, że pacjentowi trzeba było ten zabieg natychmiast zrobić. I co? Zrobiła. Bezbłędnie, szybko. Jak przyszła do dyżurki pielęgniarek to zasłabła i chyba nawet zwymiotowała. Od tego czasu robi ów zabieg bez problemu.

Poza tym zauważ, że te twoje "predyspozycje" sprawdzasz w sytuacjach codziennych, a nie zawodowych, nie masz odpowiedniej kompetencji, etc. Studia medyczne wyrabiają opanowanie i zmniejszają wrażliwość u znacznej większości osób. A praca jeszcze bardziej. Poza tym ludzie mniej panikują jeśli wiedzą co mają robić. Po weterynarii będziesz wiedziała, że zdarta skóra nawet jak brzydko wygląda to nie rana śmiertelna i będziesz ją umiała opatrzyć. Z taką wiedzą automatycznie mniej się boisz i denerwujesz. bo to niepewność wywołuje brak opanowania. Jeśli naprawdę masz dobry kontakt ze zwierzakami i dobrze zdaną maturę to idź na weterynarię. Potem będziesz pół życia zastanawiać sie czemu nie poszłaś, czemu nie spróbowałaś. Na razie twoje trudności są moim zdaniem bardziej wyimaginowane niż prawdziwe. Nawet jeśli podczas studiów okaże się, że trochę panikujesz i się brzydzisz to na litość boską jest to do pokonania i nauczenia się. Serio.

[Nathalynn]

Może jednak spróbuj z tą weterynarią, zawsze jak Ci się nie spodoba, będziesz mogła przyłożyć się do matury 2013 i startować na inny kierunek Pamiętaj, rok w plecy to nic.

[Pampalini]

Napisane przez Nathalynn

Może jednak spróbuj z tą weterynarią, zawsze jak Ci się nie spodoba, będziesz mogła przyłożyć się do matury 2013 i startować na inny kierunek Pamiętaj, rok w plecy to nic.

[withi_as]

Napisane przez ama

Studia medyczne wyrabiają opanowanie i zmniejszają wrażliwość u znacznej większości osób.

Otóż to. Potwierdzam całą sobą - powiem Ci, że jestem żywym dowodem na to, jak studia medyczne zmieniają podejście człowieka, jeżeli chodzi o krew, pomoc innym, wrażliwość. Ja sama jestem potwornie wrażliwym człowiekiem, do tego mam dłuuuuuugą historię jeżeli chodzi o pobieranie krwi - miałam niegdyś anemię, do tej pory mam straszne problemy hormonalne, a to wszystko wiąże się z dużą ilością badań, zastrzyków i co w moim przypadku najgorsze - pobieraniem krwi. Odkąd pamiętam mdlałam przy każdym pobieraniu (również podczas miesiączkowania), a to tylko dlatego, że mój problem siedział w głowie, oraz że mam mało krwi. Najgorsze nie było pobieranie, które jak wiemy nie boli w ogóle, ale to, że miałam świadomość, że za moment polecę - i defacto leciałam.

Na studiach, jeszcze przed praktykami, na ćwiczeniach pobieraliśmy krew na sobie, robiłyśmy wenflony i inne takie zabawy. Podczas pierwszego pobierania, poleciałam ... Po prostu, pani pokazywała nam co i jak, a ja zaczęłam się osuwać. Te zajęcia prowadziły dziewczyny z drugiego roku magisterki położnictwa, i później, dając mi pączki (to był tłusty czwartek ) powiedziały, żebym nie była w szoku, jak na praktykach okaże się, że jestem pierwsza do pobierania.

Obecnie mam praktyki. Dzisiaj zrobiłam gazometrię wcześniakowi, który waży mniej niż kilogram. (gazometria polega na pobieraniu krwi, najczęściej z pięty, co jest dość czasochłonne, więc trzeba tą piętę masakrować na potęgę, do tego taki malutki człowieczek niemiłosiernie płacze). Ponadto wykonuję wszystkie inne zabiegi. I robię to. Bo wiem ... że ja tym malutkim istotom pomagam. Że nie wbijam im się w żyły w głowie i nie pobieram tej krwi, bo mi się nudzi.

I uwierz że to wszystko przychodzi z czasem. I na pewno nie odbiera nikomu tej wrodzonej niemal - wrażliwości

[kinguska01]

Napisane przez Nathalynn

Może jednak spróbuj z tą weterynarią, zawsze jak Ci się nie spodoba, będziesz mogła przyłożyć się do matury 2013 i startować na inny kierunek Pamiętaj, rok w plecy to nic.

Dokładnie tak, rok to nic. Sama chcę zmienić kierunek ale waham się, bo byłby to już 2 rok w plecy. Szkoda mi go, ale niestety ciągnie mnie bardziej do czegoś innego, więc pewnie będę poprawiać maturę w 2013 mimo negatywnego nastawienia mojej mamy
Bardzo motywuje mnie pewna myśl, że lepiej jest mieć rok czy dwa lata w plecy, niż męczyć się 40 lat w zawodzie, którego nie chcę się w głębi serca wykonywać (o ile w ogóle będzie to praca w swoim zawodzie w tym kraju). Jeśli chcesz studiować wete to próbuj - sama od małego marzyłam o wecie, ale z głupiego strachu nie zdawałam chemii, i muszę nadrabiać to teraz, a kto wie gdybym wtedy się przyłożyła i zdawała chemię, może teraz byłabym już na 2 roku wety lub farmy. Warto próbować, trzymam kciuki