Co jest ze mną nie tak?

[Lexie]

Szkolny psycholog lepszy niż żaden, ale nie liczyłabym na wiele - no chyba, że jest też psychoterapeutą (ale wtedy by raczej nie pracował w szkole, tylko prowadził praktykę). Może poszukaj psychologa, który przyjmuje na NFZ.

[nicka01]

Napisane przez MerriqueMayfair

Witam. Boję się rozmawiać z ludźmi. Ostatnio i tak jest ze mną lepiej bo jestem w stanie się kogoś zapytać o godzinę czy podejść z pytaniem do sprzedawczyni. Jeszcze jakiś czas temu nie byłam w stanie zrobić. Na dzień dzisiejszy jeszcze czasem łapie mnie blokada i jakaś panika i wtedy wiem na 100% że nie będę w stanie nic zrobić. Mój TŻ tego nie rozumie. Chce mnie zmusić,żebym pozbyła się tego strachu, żebym się przełamała. Ostatnio powiedział,że mam porozmawiać z jakąś sprzedawczynią np. który puder poleca itp. A ja nie umiem jeszcze. Wtedy TŻ się denerwuje i mówi,że on nie będzie z jakąś sierotą,że nie będzie za mnie niczego robił, żebym nie sierociła bo on takiej sieroty nie chce itd.

No to faktycznie wyrozumiały facet

Napisane przez MerriqueMayfair

I rozumiem go. Ostatnio przy załatwianiu czegoś na poczcie miałam mały atak paniki, prawie się rozpłakałam a TŻ tylko spojrzał wściekły i powiedział,żebym nie sierociła. A ja naprawdę staram się nad sobą pracować, coraz mniej rzeczy mnie przeraża i kiedy jestem szczesliwa i dumna z siebie to włącza się TŻ mówiący,że co to za powód do dumy np. samodzielne zrobienie opłat, że nadal jestem sierotą itd. I wtedy łapią mnie myśli,że nie jestem nic warta, skoro najbliższa mi osoba uważa,że jestem jakąś skończoną sierotą

Uważam, że Twój Tż nie jest Ciebie wart, że jest porażką partnerską. Uciekaj od tego cepa jak najdalej.

Napisane przez MerriqueMayfair

Najczęściej jest on wspaniałym facetem, dba o mnie, był przy mnie w ciężkich chwilach, martwi się... Tylko strasznie denerwuje go moje "sieroctwo" jak on to nazywa. Często wyrzuca mi,że "nie pracuję nad swoją pewnością siebie". Wiem,że moje zachowanie często nie jest normalne dlatego nie mam mu tego zbytnio za złe.

Napisane przez MerriqueMayfair

Próbowałam z nim na ten temat rozmawiać. Że nie pomaga mi takim zachowaniem. Ale on nie jest w stanie zrozumieć co robi nie tak. Cholera, brakuje mi własnie słów by wszystko opisać. Wybaczcie

Napisane przez MerriqueMayfair

Mój TŻ często w takich sytuacjach mówi,że nie chce takiej sieroty ale znowu kiedy indziej mówi,że nie chciałby żebym się zmieniła bo wtedy bym zobaczyła jaka jestem wspaniała i go zostawiła.
Dzisiaj mi robił wyrzuty,że nie pracuję nad pewnością siebie i że miałam przecież próbować porozmawiać z kimś obcym. Przeprosiłam,że nie jestem w stanie. I on powiedział,że to siebie mam przeprosić ale on za mnie niczego załatwiać nie będzie. I że zadowalam się jakimiś głupimi pytaniami o godzinę czy zamówieniem kawy i że nigdy w taki sposób nie będę pewna siebie.
Często traktuje mnie jak "swoją małą sierocie" i mówi do mnie jak do idiotki czy dziecka, a jak ja się w końcu zdenerwuję i mu mówię,żeby nie traktował mnie jak idiotki to on na to,że wcale mnie tak nie traktuje. A jak powiem,że mi się wydaje,że jednak tak, to on,że dokładnie, wydaje mi się i zasypuje mnie toną argumentów za swoją racją, a że jest naprawdę wygadany i przekonujący to nie jestem wtedy w stanie znaleźć żadnych kontrargumentów i czuję sie strasznie zagubiona i że jednak czepiam się bezpodstawnie

Napisane przez MerriqueMayfair

Ale on codziennie zapewnia mnie o swojej miłości, chce spędzać ze mną każdy dzień a jak nie może to zapewnia,że tęskni i jest smutny, często był dla mnie wsparciem w trudnych chwilach. Naprawdę myślę,że mnie kocha i dlatego właśnie nie wiem co robic. Gdybym miała choć cień podejrzeń,że jestem mu obojętna czy,że mnie nie kocha tak bardzo jak zapewnia to na pewno bym go zostawiła. Tym bardziej nie wiem co zrobić z tą sytuacją

Napisane przez MerriqueMayfair

Właśnie z nim rozmawiam i mówi, chce mnie zmotywować ba ja przecież nic od siebie nie wymagam i zadowalam się byle g***m, i że woli mnie męczyć przez tydzień, miesiąc, rok żebym się w końcu odważyła niż małymi kroczkami aż mi stuknie 40ka. Że on sam dostawał w dupę przez kilka lat i teraz za to dziękuje. Tłumaczę mu,że swoim zachowaniem wszystko pogarsza,że odkąd zaczął stosować tę metodę to moja psychika leci w dół. Ale to tylko jak grochem o ścianę...

I chyba własnie go straciłam

Napisane przez MerriqueMayfair

Sprawdziłam co to jest fobia społeczna i faktycznie...niemal wszystko się zgadza. Jednak na razie z powodu matury nie mam ani pieniędzy ani czasu na psychologa. A TŻ po przemyśleniu pewnych rzeczy przeprosił, powiedział,że zachowywał się jak ostatni gnojek. Że patrzył na mnie pod swoim kątem,myslal,ze przez swoje ostre zachowanie troche mnie zdoluje i tym bardziej zmotywuje do pracy nad sobą,że będe mu kiedyś za to wdzięczna. Powiedział,że przeprasza i że jeśli pragnę to będzie mi pomagał małymi kroczkami dojść do celu i że bez względu na wynik będzie ze mną ponieważ mnie kocha. I że razem sobie jakoś poradzimy. Mam nadzieję,że mówi poważnie bo w innym przypadku, macie rację. Nie mogę być z człowiekiem który mnie ciągnie w dół. Ma ostatnią szansę.
Dziękuję wam dziewczyny za odpowiedzi, za podbudowanie mnie. Bo póki co myślałam,że to moja wina,że nie umiem sobie z niczym radzić

Kochana ! Skoro Twój facet nie potrafi Cię wspierać, ubliża Ci, nie próbuje pomóc, twierdzi, że takiej sieroty nie chce to niech się buja ! To że zapewnia Cię o swojej miłości nic nie znaczy - liczą się czyny - nie słowa.

Pedagog szkolny, na pewno pokieruje Cię dalej.
Nie wahaj się.

Daj znać jak poszło.

[201803290936]

Napisane przez MerriqueMayfair

Mój TŻ często w takich sytuacjach mówi,że nie chce takiej sieroty ale znowu kiedy indziej mówi,że nie chciałby żebym się zmieniła bo wtedy bym zobaczyła jaka jestem wspaniała i go zostawiła.
Dzisiaj mi robił wyrzuty,że nie pracuję nad pewnością siebie i że miałam przecież próbować porozmawiać z kimś obcym. Przeprosiłam,że nie jestem w stanie. I on powiedział,że to siebie mam przeprosić ale on za mnie niczego załatwiać nie będzie. I że zadowalam się jakimiś głupimi pytaniami o godzinę czy zamówieniem kawy i że nigdy w taki sposób nie będę pewna siebie.
(...)

Taaa, za... cudowny ten Twój facet. Normalnie nic, tylko go odbić. Daj mi jego numer, bo już dzisiaj z jego powodu rzucam męża.

A tak poważnie, to psycholog - jak najszybciej, a jak już nabierzesz pewności siebie, to mam nadzieję, że zmiana faceta, bo ten Ci miesza we łbie i tylko pogarsza Twój stan.

[Jadeitea]

Chciałam się rozpisać, ale zabrakło mi słów. Więc powiem tylko tyle: nie sądzę, żeby na dłuższą metę facet się zmienił, więc jeśli po tej ostatniej szansie znowu coś zacznie marudzić - trzy mu w cztery, lepiej Ci będzie bez niego. Bo tak naprawdę to chyba nie fobia społeczna jest Twoim największym problemem w tym momencie, a to, że "najbliższa Ci osoba" nie stara się być dla Ciebie oparciem, a wykorzystuje Cię, żeby podbudować własne ego.

[MerriqueMayfair]

Dostałam dzisiaj adres psychologa i pójdę się w następnym tygodniu zapisać. Dziękuję Wam bardzo dziewczyny za wsparcie bardzo mi pomogłyście. Poza tym miałam dzisiaj naprawdę długą rozmowę z TŻem i wydaje mi się,że jest jeszcze co ratować.
A żeby nie pozostawiać TŻa w złym świetle... nie chcę rezygnować z tego związku ponieważ wiem,ze może być inaczej. Był przy mnie w czasie choroby nowotworowej, dzięki niemu wyszłam po 4 latach z bulimii, chodził ze mną po lekarzach, jak leżałam w szpitalu pół roku temu to przez 3 dni nie wychodził z niego. Jest to naprawdę wspaniały człowiek tylko ubzdurał sobie,że takim ostrym traktowaniem mi pomoże. Wyjaśniliśmy sobie wszystko dzisiaj i mam nadzieję,że będzie lepiej tym bardziej,że wiem już gdzie się udać po pomoc
Naprawde wam dziękuję kochane

[88_kasia_88]

Napisane przez MerriqueMayfair

Dostałam dzisiaj adres psychologa i pójdę się w następnym tygodniu zapisać. Dziękuję Wam bardzo dziewczyny za wsparcie bardzo mi pomogłyście. Poza tym miałam dzisiaj naprawdę długą rozmowę z TŻem i wydaje mi się,że jest jeszcze co ratować.
A żeby nie pozostawiać TŻa w złym świetle... nie chcę rezygnować z tego związku ponieważ wiem,ze może być inaczej. Był przy mnie w czasie choroby nowotworowej, dzięki niemu wyszłam po 4 latach z bulimii, chodził ze mną po lekarzach, jak leżałam w szpitalu pół roku temu to przez 3 dni nie wychodził z niego. Jest to naprawdę wspaniały człowiek tylko ubzdurał sobie,że takim ostrym traktowaniem mi pomoże. Wyjaśniliśmy sobie wszystko dzisiaj i mam nadzieję,że będzie lepiej tym bardziej,że wiem już gdzie się udać po pomoc
Naprawde wam dziękuję kochane

no to trzymam kciuki żeby Ci się wszystko pukładało

[Lakhi]

Napisane przez MerriqueMayfair

Mój TŻ często w takich sytuacjach mówi,że nie chce takiej sieroty ale znowu kiedy indziej mówi,że nie chciałby żebym się zmieniła bo wtedy bym zobaczyła jaka jestem wspaniała i go zostawiła.
Dzisiaj mi robił wyrzuty,że nie pracuję nad pewnością siebie i że miałam przecież próbować porozmawiać z kimś obcym. Przeprosiłam,że nie jestem w stanie. I on powiedział,że to siebie mam przeprosić ale on za mnie niczego załatwiać nie będzie. I że zadowalam się jakimiś głupimi pytaniami o godzinę czy zamówieniem kawy i że nigdy w taki sposób nie będę pewna siebie.
Często traktuje mnie jak "swoją małą sierocie" i mówi do mnie jak do idiotki czy dziecka, a jak ja się w końcu zdenerwuję i mu mówię,żeby nie traktował mnie jak idiotki to on na to,że wcale mnie tak nie traktuje. A jak powiem,że mi się wydaje,że jednak tak, to on,że dokładnie, wydaje mi się i zasypuje mnie toną argumentów za swoją racją, a że jest naprawdę wygadany i przekonujący to nie jestem wtedy w stanie znaleźć żadnych kontrargumentów i czuję sie strasznie zagubiona i że jednak czepiam się bezpodstawnie

Znam to, znam to, znam to! To jest wyniszczanie psychiczne. Niszczy Cię i sprawia, że jest Ci jeszcze gorzej, a do tego utrzymuje Cię w przekonaniu, że Ci pomaga i że dzięki niemu robisz jakiekolwiek postępy, ale tak w ogóle to się nie starasz i gdyby nie on to byś zginęła. I w ten właśnie sposób Ty- i tak już mając problemy- uzależniasz się od niego i stajesz się bardziej niesamodzielna i czujesz, że jesteś faktycznie "sierotą". Miałam taką sytuację, wiem co mówię. Tylko mój to mnie tak wyniszczał, bo byłam "pierdołowata" i nie umiałam nic zrobić, żeby nie zepsuć. I nazywał mnie "kaleką". U Ciebie sytuacja taka sama, tylko że ty jesteś "sierotą". Uciekaj, Kochana. Mówię Ci, po sobie wiem, że jak go zostawisz to Ci się polepszy. Ja się rozstałam miesiąc temu i czuję się przewspaniale, może i dalej mi wszystko z rąk leci i często jestem nieporadna, ale już się tak tym nie stresuję i umiem się śmiać sama z siebie i ogólnie do wszystkiego mam lepsze nastawienie. Natomiast Tobie, z Twoimi fobiami- bo na to mi to wygląda, skoro odczuwasz taki paniczny strach- radzę wybrać się do psychologa. I wszystko będzie okej. A temu panu podziękuj.

Pamiętaj, mężczyzna nie jest wyznacznikiem wartości kobiety. I nie ma prawa Cię tak dołować. No i nie jesteś żadną sierotą! Masz pewien problem, którego z pewnością da się pozbyć z pomocą psychologa, ale nie upoważnia to nikogo do obrażania Cię. Buziaki i mówię Ci- nie trać czasu na tego gościa.

[E.J.]

Napisane przez 88_kasia_88

no to trzymam kciuki żeby Ci się wszystko pukładało

Dołączam się do życzeń
Ewentualnie jakby zaś się zapomniał możesz TŻ powiedzieć, że sierotą nie jesteś bo masz rodziców i żeby nie używał słów, których znaczenia nie zna

[aga24zuzia]

kopnij go w zad

[lemurek7]

Napisane przez MerriqueMayfair

Witam. Boję się rozmawiać z ludźmi. Ostatnio i tak jest ze mną lepiej bo jestem w stanie się kogoś zapytać o godzinę czy podejść z pytaniem do sprzedawczyni. Jeszcze jakiś czas temu nie byłam w stanie zrobić. Na dzień dzisiejszy jeszcze czasem łapie mnie blokada i jakaś panika i wtedy wiem na 100% że nie będę w stanie nic zrobić. Mój TŻ tego nie rozumie. Chce mnie zmusić,żebym pozbyła się tego strachu, żebym się przełamała. Ostatnio powiedział,że mam porozmawiać z jakąś sprzedawczynią np. który puder poleca itp. A ja nie umiem jeszcze. Wtedy TŻ się denerwuje i mówi,że on nie będzie z jakąś sierotą,że nie będzie za mnie niczego robił, żebym nie sierociła bo on takiej sieroty nie chce itd. I rozumiem go. Ostatnio przy załatwianiu czegoś na poczcie miałam mały atak paniki, prawie się rozpłakałam a TŻ tylko spojrzał wściekły i powiedział,żebym nie sierociła. A ja naprawdę staram się nad sobą pracować, coraz mniej rzeczy mnie przeraża i kiedy jestem szczesliwa i dumna z siebie to włącza się TŻ mówiący,że co to za powód do dumy np. samodzielne zrobienie opłat, że nadal jestem sierotą itd. I wtedy łapią mnie myśli,że nie jestem nic warta, skoro najbliższa mi osoba uważa,że jestem jakąś skończoną sierotą

Przepraszam,za założenie wątku na złym forum, myślałam,że to plotkowe, proszę o przesunięcie albo usunięcie

a czy on Cię w ogóle kocha ? bo po takim chamskim i egoistycznym zachowaniu to raczej bym wątpiła.

---------- Dopisano o 21:16 ---------- Poprzedni post napisano o 21:11 ----------

Napisane przez MerriqueMayfair

Dostałam dzisiaj adres psychologa i pójdę się w następnym tygodniu zapisać. Dziękuję Wam bardzo dziewczyny za wsparcie bardzo mi pomogłyście. Poza tym miałam dzisiaj naprawdę długą rozmowę z TŻem i wydaje mi się,że jest jeszcze co ratować.
A żeby nie pozostawiać TŻa w złym świetle... nie chcę rezygnować z tego związku ponieważ wiem,ze może być inaczej. Był przy mnie w czasie choroby nowotworowej, dzięki niemu wyszłam po 4 latach z bulimii, chodził ze mną po lekarzach, jak leżałam w szpitalu pół roku temu to przez 3 dni nie wychodził z niego. Jest to naprawdę wspaniały człowiek tylko ubzdurał sobie,że takim ostrym traktowaniem mi pomoże. Wyjaśniliśmy sobie wszystko dzisiaj i mam nadzieję,że będzie lepiej tym bardziej,że wiem już gdzie się udać po pomoc
Naprawde wam dziękuję kochane

cieszę się że się dogadaliście.