Jakie gry i zabawy dla dzieci na obozie....

[isiaczekk]

Witam, nie wiem czy na pewno w dobrym miejscu pisze, ale licze że mi pomożecie. W poniedziałek wybieram się na obóz z dziećmi w wieku 7 - 13 i potrzebuję jakis ciekawych ier i zabaw, aby w wolnym czasie się nie nudziły i miło spedziły czas.... Może Wy coś znacie....

[After eight]

• Otwarty krąg Każdy z kręgu kończy zdania:
  - najlepsza rzecz, która zdarzyła mi się w tym tygodniu...
  - gdybym był zwierzęciem, to byłbym... bo...
  - gdybym był owocem, to byłbym... bo...
  - gdybym był sławną osobą, o byłbym... bo...
  - chciałbym napisać książkę o...
  - rzecz, którą chciałbym zrobić zanim umrę, to...
  - zrobiłem pracę domową i stało się...
  - nie zrobiłem zadania domowego, bo...
  - gdyby to był mój ostatni tydzień życia, to chciałbym zmienić...
  - pokaż mimicznie, jak czujesz się w tej chwili...
  - od grupy oczekuję...
  
• Ratatatum
  Uczestnicy siadają w kręgu, jedna osoba jest w środku.
  Uczestnicy przedstawiają się swoimi imionami i starają się zapamiętać, jakie imię ma ich sąsiad z prawej i lewej strony.
  Osoba siedząca w środku wskazuje na dowolną osobę z kręgu mówiąc albo: w prawo ratatatum, albo: w lewo ratatatum. Osoba wskazana musi powiedzieć imię sąsiada ze wskazanej strony, zanim przebrzmią słowa ratatatum. Jeśli jej się to nie uda, wchodzi do środka; jeśli zdąży, zabawę kontynuuje pierwsza osoba. Zabawa powinna przebiegać w dużym tempie

• Przedstawianie się
  Grupa nie powinna liczyć więcej niż 6 osób.
  Każdy ma 6 minut, aby wypowiedzieć to, co chciałby innym o sobie przekazać. Dopiero kiedy wszyscy skończą, można zaproponować sesję informacji zwrotnych, np. na temat pierwszego wrażenia, jakie wywołała osoba mówiąca lub mocnych stron, jakie uczestnicy nawzajem w sobie widzą.
  
• Zabawa Grzesia
  Rekwizyty: duże prześcieradło lub płachta materiału
  Dwie osoby trzymają prześcieradło, reszta dzieli się na dwie różne grupy, które stoją po dwóch stronach pionowo trzymanego koca.
  Gdy prześcieradło zostaje podniesione do góry, każdy ma szybko wypowiedzieć imię osoby stojącej naprzeciwko. Zasłona opada, uczestnicy zamieniają się miejscami i zabawa zaczyna się od początku.

• Zagraj w swoje imięUczestnicy tworzą kolło; jedna osoba wchodzi do środka i pokazuje, jak się czuje w danym momencie.
  W tym samym czasie reszta mówi jej imię i pokazuje to samo, co ona. Osoba ze środka wybiera następną, która wejdzie do kręgu.
  
  Warianty. pokazywać można dowolne rzeczy, np. to, co się lubi robić, zwierzę itp.

• Znajdź swojego partnera
  Rekwizyty: papier, olówki
  Wszyscy stają w kręgu. Osoba prowadząca wręcza każdemu kartkę, na której napisana jest nazwa zwierzęcia. Wszyscy próbują naśladować głosy tych zwierząt i starają się, chodząc po pokoju, znaleźć drugą osobę, która wydaje odgłosy takie jak oni (czyli takie s samo zwierzę).
  Kiedy pary się dobiorą, można dalej formować większe grupy, np. ptaki i ssaki, zwierzęta domowe i leśne itp.

• Co ja tu robię
  Rekwizyty: czyste kartki (2 x 4), tablica i kreda
  1) burza mózgów - wszystkie możliwe cele bycia w grupie. Ktoś zapisuje je na tablicy (powinno być ich bardzo dużo)
  2) każdy powód zapisany jest na dwóch kartkach
  3) karty są mieszane i każdy gracz dostaje po 6 kart
  4) gracze wymieniają się swobodnie kartkami, aż zostaną im w ręku trzy z najważniejszymi dla nich celami
  5) po wymianie wszyscy siadają w kręgu i mówią, jakie trzy karty mają i dlaczego wybrali właśnie te
  6) wybrane kartki są porównywane z listą zapisaną na tablicy; cele, które zostały wybrane są podkreślone. Można dodawać nowe

• Złlap moje imię
  Rekwizyty: Piłlka
  Wszyscy przedstawiają się swoimi imionami. Jedna z osób dostaje piłkę i rzuca ją do kogoś. Osoba która łlapie, musi wypowiedzieć imię osoby która piłkę rzuciłla. Następnie rzuca do następnej. Zabawa trwa aż wszyscy nauczą się imion wszystkich.

• Gra w imionaRekwizyty: niepotrzebne
  Uczestnicy siadają w kręgu, pierwsza osoba mówi: nazywam się... Następna mówi: nazywam się..., a to jest... i wskazuje swojego poprzednika. Przedstawianie trwa, dopóki nie obejdzie całego kręgu
  Warianty: przy drugim okrążeniu do imienia dodaje się coś charakterystycznego o danej osobie, np.: jestem śpiewająca Zosia, a to jest wysoki Tomek

• Poznajmy się
  Uczestnicy stoją w różnych miejscach pokoju. Na dany znak zaczynają chodzić po pokoju i podają rękę jak największej liczbie napotkanych osób. Przy każdym przywitaniu przedstawiają się. Każdy z uczestników powinien zapamiętać jak najwięcej imion. Prowadzący pilnuje, żeby przedstawianie się bylło prawdziwe, "od siebie", a nie powierzchowne i formalne.

• Spotkanie słlawnych osobistości
  Rekwizyty: Szpilki, kartki z wpisanymi imionami sławnych ludzi (mogą być prawdziwi, np. Adam Małysz, lub zmyśleni, np. Superman, itp.)
  Wchodzącym do pokoju prowadzący przypina na plecach kartki z imionami sławnych osób. Każdy chodzi po pokoju i próbuje zgadnąć kim jest, zadając pytania pozostałym osobom. Kiedy odgadnie kim jest, przypina sobie kartkę z przodu i chodzi dalej pomagając innym.
  Warianty: można próbować zrobić to bez użycia słów

• Tik-tak
  Rekwizyty: Dwa malłe przedmioty, np. czerwona i niebieska kredka
  Rozpoczynający podaje jeden z przedmiotów na prawo mówiąc: "to jest TIK". Gracz pierwszy pyta: "co?", rozpoczynający powtarza: "TIK". Gracz pierwszy podaje dalej mówiąc: "to jest TIK", gracz drugi pyta pierwszego: "co?" i pierwszy pyta rozpoczynającego: "co?". Za każdym razem pytanie to musi powrócić do rozpoczynającego, a odpowiedź musi po kolei powrócić do osoby trzymającej przedmiot, zanim zostanie podany dalej. Kiedy to zostanie przećwiczone, można zacząć równocześnie posyłać w lewo drugi przedmiot mówiąc: to jest TAK. Należy pozwolić grupie próbować tak długo, aż oba przedmioty powrócą do rozpoczynającego bez przeszkód

• Zgadnij o kogo chodzi
  Jedna z osób staje plecami do pozostałych, a ktoś inny opisuje jednego z uczestników grupy. Ważne jest, żeby opis dawalł pozytywny obraz tej osoby. W ciągu określonego czasu osoba stojąca tyłlem musi zgadnąć, o kogo chodzi. Kiedy zgadnie, wybiera następną osobę, która ma się odwrócić, itp.
  Warianty: osoba stojąca tyłlem zamiast slłuchać opisu, może sam zadawać pytania

[After eight]

• Zabójca

Rekwizyty: talia kart

Uczestnicy siadają w dwóch kręgach (jeden w drugim). W wewnętrznym kręgu zostają rozdane karty. Osoby siedzące w nim umawiają się, która z kart będzie "zabójcą" (np. Królowa Pik). Osoba, która otrzymałla tę kartę, po kilku sekundach kłladzie swoje karty w środku tak, aby wszyscy mogli je widzieć i mówi: nie żyję. Nie mówi natomiast, co ją "zabilło". Następuje kolejne rozdanie kart, w którym ta osoba już nie uczestniczy. I znowu osoba, która dostanie tę kartę, zostaje "zabita". Jeśli ktoś z kręgu zewnętrznego domyśla się, która karta jest "zabójcą", mówi: sądzę, że to... Jeśli nie miał racji, oznacza to, że "popełnilł samobójstwo". Wypada z gry. Gra toczy się, dopóki ktoś nie zgadnie, która karta "zabija" lub wszyscy nie zostaną "zabici". Potem następuje zmiana - krąg zewnętrzny wchodzi do środka, a wewnętrzny siada na zewnątrz i zabawa zaczyna się od nowa

• Chińskie posągi

Jedna osoba staje pośrodku w dowolnej postawie. Druga podchodzi i zmienia pozycję ręki, nogi itp. Następne robią to samo. Osoba prowadząca w dowolnym momencie mówi: mróz i wtedy każdy zastyga nieruchomo tam, gdzie się aktualnie znajduje w identycznej pozycji, jak osoba ze środka. Po chwili osoba prowadząca mówi: cieplło i zabawa trwa dalej (tak dlługo, jak sobie tego życzą uczestnicy)

• Poczta Glłówna

Rekwizyty: papierowe plakaty
Zabawa jest przeznaczona dla większej liczby uczestników. Uczestnicy dzielą się na pary i nazywają nazwami miast, np. Kraków, ŁLódź, Londyn, Paryż itp. Powtarzają te nazwy w kręgu (dla lepszego zapamiętania). Pokój zostaje podzielony na 4 sektory odpowiadające poszczególnym miastom (tereny zostają w dowolny sposób oznakowane i ewentualnie podpisane). Osoba prowadząca mówi: list (pocztówka, telegram) z miasta... do miasta... Wtedy uczestnicy reprezentujący te dwa miasta zamieniają się miejscami. Jeśli przesyłką jest list - gracze idą, jeśli pocztówka - przemierzają przestrzeń skokami, jeśli telegram - biegną

• Książęta i zamki

Liczba osób: po podziale na trójki zostaje jedna osoba.
Osoby dzielą się na trójki. Dwie osoby chwytają się za ręce i tworzą zamek, trzecia osoba staje między nimi i jest księciem.
Osoba, która nie ma trójki podaje jeden z trzech możliwych okrzyków:

• "Książę" - osoby tworzące zamek pozostają na miejscu, a będące książętami zmieniają zamek, osoba wolna stara się zająć ich miejsce
• "Zamki" - książęta nie ruszają się, a tworzące zamek nie rozdzielając się starają się znaleźć nowego księcia (może być nim osoba wolna)
• "Trzęsienie ziemi" - osoby tworzące zamki puszczają swoje ręce, i następuje ponowny podział na trójki, przy czym nie jest ważna rola, jaką kto pełlnilł w poprzedniej turze zabawy.

• czekolada

Rekwizyty: czapka, szalik, rękawiczki, talerz, nóż i widelec, tabliczka czekolady, kostka do gry
Uczestnicy siadają w kręgu i rzucają kolejno rzucają kostką, kto wyrzuci szóstkę, musi ubrać szalik, rękawiczki i czapkę i tak ubrany, nożem i widelcem je czekoladę, aż następna osoba wyrzuci szóstkę

• prezenty

Uczestnicy siadają w kręgu. Na początku każdy z uczestników mówi na ucho swemu sąsiadowi z prawej jaki prezent dostanie, a potem sąsiadowi z lewej co ma zrobić ze swoim prezentem. Później uczestnicy zabawy mówią kolejno jaki prezent dostali i co mają z nim zrobić.

• barany

Rekwizyty: coś do zaslłonięcia oczu
Uczestnicy wyłlaniają spośród siebie jednego chętnego - będzie on pasterzem. Pozostali uczestnicy to owce i barany. Jest również jedna osoba prowadząca (bezstronna).
Zanim rozpocznie się zabawa, prowadzący zbiera owce, pasterza i wyjaśnia jej zasady. Następnie daje pięć minut na to, aby grupa ustaliła sposób komunikacji (ograniczenia wyjaśniam poniżej)
Prowadzący poleca wszystkim zawiązać oczy i rozprowadza po pomieszczeniu (lub najbliższej okolicy, w promieniu kilkunastu - kilkudziesięciu metrów). Następnie ustawia pasterza w jakimś konkretnym miejscu (nie wolno mu się przemieszczać), oraz wskazuje na niewielką przestrzeń w pobliżu pasterza - zagródkę.
Zadaniem pasterza jest naprowadzić wszystkie owce tak, aby weszłly do zagródki. Wolno mu używać jedynie głlosu, ale nie wolno używać słlów - może więc szczekać, piać, miauczeć etc. Owce oraz barany mogą jedynie odpowiadać "beeee". Gra kończy się z chwilą gdy wszystkie owce i barany są w zagródce.

• Królik i Lisy

Zabawa odbywa się w ciemnym pokoju. Dwaj uczestnicy są "lisami", reszta to "króliki", a pokój jest królikarnią. "Lisy" opuszczają pokój, w tym czasie reszta zmienia aranżację pokoju, ustawiając przeszkody; jeśli chcą, zmieniają swoje miejsca, chowają się. Światło zostaje zgaszone, a "lisy" wpuszczone. Ich zadanie polega na złlapaniu jak największej liczby "królików". "Lisy" łlapią, poslługując się jedynie slłuchem. W pokoju powinno być jak najciszej.

• Ambasador

Rekwizyty: kartka i ołówek dla każdej z podgrup, zegarek z sekundnikiem

1 ) grupa dzieli się na dwie podgrupy, które znajdują sobie oddzielne miejsca
2) każda z grup pisze na kartce hasłlo. Może to być przysłowie, tytuł piosenki, filmu, książki, sztuki, znane powiedzenie itp.
3) wszyscy zbierają się razem i siadają w dwóch podgrupach. Każda z grup deleguje jedną osobę - Ambasadora - do przeciwników
4) Ambasador bierze kartkę od przeciwnej grupy i stara się, nie używając słów, odegrać przed swoim zespolłem to, co ma napisane na kartce. Powinien to zrobić w taki sposób, aby zespólł odgadłl haslło. Jeżeli mu się to nie udaje, grupa może wybierać kolejnych ambasadorów
5) wygrywa zespólł, który w krótszym czasie odgadł haslło. Dodaje się czasy poszczególnych prób
INSTRUKCJE DLA AMBASADORA:
1) używając uzgodnionych znaków, pokaż swojej drużynie, co będziesz przedstawialł - np. jeśli jest to tytulł filmu: udajesz jakbyś trzymalł kamerę i kręcil korbką; jeśli jest to tytul sztuki: udajesz jakbyś odsłaniałl kurtynę itp. Wszyscy w twojej drużynie mówią na głlos odpowiedzi, a ty potwierdzasz, kiedy trafnie odgadną
2) pokaż na palcach, ile wyrazów zawiera haslo
3) pokaż na palcach, który wyraz ukazujesz
4) palce ułlożone na nadgarstku pokazują ilość sylab, a jeśli potrzeba - również ich kolejność
5) zacznij pokazywać wyrazy albo calłość
6) można uzgodnić, w jaki sposób pokazujesz np. "małe wyrazy", "duże wyrazy"; całlość, skrót, rym itp.

• Odgadnij zasadę
  Jedna osoba wychodzi, a pozostali ustalają zasadę, według której będą odpowiadać na pytania. Po powrocie "nieobecny" zadaje uczestnikom pytania dotyczące ich samych i słuchając odpowiedzi musi odgadnąć zasadę, wedłlug której odpowiadają.
  Zasady mogą być łlatwe i trudne, w zależności od wieku i doświadczenia uczestników. Mogą być one wizualne - np: "podrap się w glowę, zanim odpowiesz" - lub strukturalne - np: "każda odpowiedź zaczyna się na następną literę alfabetu.
  Inne przyklłady:
  - Odpowiadasz na pytanie tak, jakbyś byłl osobą po twojej prawej stronie.
  - Wszystkie dziewczyny kłlamią, a chłlopcy mówią prawdę.

Ogłloszenia
Rekwizyty: Kartka i ołówek dla każdego
Osoba prowadząca proponuje, by każdy uczestnik napisalł ogłloszenie, w którym zareklamuje się jako przyjaciel (maksimum 25 słów). Ogłoszenie winno być napisane w taki sposób, by byłlo jasne, dlaczego włlaśnie tę, a nie inną osobę ktoś chcialłby mieć za przyjaciela. Po wlłożeniu oglłoszeń do torby każdy po kolei wyciąga jedno, czyta je glłośno i stara się zgadnąć, kto je napisalł. Potem objaśnia, co mu pomoglo odgadnąć autora. Na zakończenie prowadzący organizuje rundkę zaczynającą się od slłów: "zauważyłem, że...".

[lain]

ja na koloniach najbardziej lubilam podchody. ilez w tym bylo emocji...
no ale to ryzyko, ze ci sie dzieci po lesie pogubia.

[After eight]

Zabawa integracyjna „Miejsce obok mnie jest puste zapraszam tu…”
Dzieci siedzą w kole, ciasno obok siebie. Tylko w jednym miejscu krąg jest przerwany. Dziecko, które ma wolne miejsce obok siebie, zaczyna zabawę mówiąc: Po mojej prawej stronie jest wolne miejsce, zapraszam na nie...(wymienia imię zaproszonego dziecka). Osoba zaproszona siada obok osoby zapraszającej. Następnie zaprasza dziecko, które teraz ma wolne miejsce obok siebie.
Po chwili zabawy, zmienia się jej formę, dziecko, które ma wolne miejsce obok siebie mówi: Po mojej prawej stronie jest wolne miejsce, zapraszam na nie...( wymienia imię zaproszonego dziecka) by przyszedł tu jak żabka..., ptaszek…, piesek...itd.


Zabawa „Chodzi Lisek koło drogi”.
Dzieci siedzą na podłodze w siadzie skrzyżnym z zamkniętymi oczami i rękami schowanymi za plecami, jedna osoba bierze maskotkę i podczas mówienia przez dzieci wierszyka chodzi na zewnątrz koła, gdy dzieci kończą wierszyk podrzuca jakiejś osobie zabawkę, której zadaniem jest złapanie „liska”, zanim usiądzie na jej miejscu, jeśli jej się to nie uda teraz ona jest „liskiem”.


Zabawa „Piłka – stop”.
Dzieci siedzą w kręgu jedna osoba stoi do nich tyłem. Na jej sygnał, osoby siedzące w kółku podają sobie kolejno piłkę. Kiedy ta osoba powie stop, dziecko, które w tym momencie trzyma zabawkę w ręku odpada. Zabawa trwa do momentu wyłonienia zwycięzcy.

Zabawa w „Tunel”.
Uczestnicy zabawy stają parami, para za parą, trzymając się za ręce i tworząc tunel. Osoba nie mająca pary wbiega do tunelu i chwyta za rękę dowolną osobę z tunelu. Utworzona w ten sposób para biegnie tunelem do czoła i staje na początku dobudowując tunel. Osoba, której „partnera” porwano ma za zadanie jak najszybciej dobiec do końca tunelu (biegnie na zewnątrz tunelu) i wbiec do niego aby dobrać sobie parę. W ten sposób tunel posuwa się do przodu.

Zabawa integracyjna „Uściśnij dłoń”
Uczestnicy chodzą swobodnie po sali, prowadzący podaje im kolejne instrukcje :
- uściśnij jak najwięcej dłoni,
- stańmy w kręgu, weźmy się za ręce i zróbmy fale,
- stańmy w ciasnym kręgu zróbmy jednocześnie przysiad.

Podawanie przedmiotu
Uczniowie stają w kole zwróceni twarzami do siebie. Prowadzący podaje woreczek
z grochem, który uczestnicy przekazują sobie tak, jakby ten przedmiot był: bardzo ciężki, gorący, kruchy, cuchnący, lepki itp. Prowadzący zmienia polecenia po każdej rundce.

Chodzenie
Uczestnicy chodzą swobodnie po sali. Prowadzący zmienia, co jakiś czas polecenia, np.:
-chodzimy jak ludzie bardzo zmęczeni, smutni, radośni
-chodzimy z otwartym parasolem pod wiatr, skacząc po kamieniach, po gorącym piasku
-tworzymy „Ministerstwo Głupich Kroków” -każdy wymyśla śmieszny sposób chodzenia

Wyścigi konne "moje" dzieciaki to lubia
Dzieci siedzą na dywanie w siadzie skrzyżnym, słuchają relacji nauczyciela z wyścigów konnych i wykonują wszystkie gesty za nauczycielem:
Konie podchodzą do startu /wolno, miarowo uderzają dłońmi o kolana, raz w lewe, raz
w prawe/ jeden kuleje /jedno dziecko uderza niemiarowo/.
Bomba w górę – bum! /dzieci wyraźnie wymawiają BUM! unosząc jedną dłoń w górę/.
Poszły /bardzo szybko uderzają dłońmi o kolana raz w prawe, raz w lewe/,
Zakręt w prawo / ostro przechylają się w prawo nie przestając uderzać w kolana/,
zakręt w lewo /przechylają się w lewo/.
Przeszkoda /wymawiając HOP! Udają przeskok przez płot (ręce ułożone jak w skoku do wody)/.
Konie pędzą po moście /pięściami uderzają w piersi/, po wodzie /pięściami uderzają o napuszone policzki/, rów z wodą /wymawiają PLUM! uderzając dłońmi o podłogę/.
Biegną dalej /cały czas szybko uderzając dłońmi o kolana/.
Meta już blisko, kto będzie pierwszy? /dzieci uderzają coraz szybciej/.
Meta! /dzieci padają zmęczone/.

„Masaż” - siadamy w kregu bokiem do srodka i masujemy plecy osoby przed nami:
Wieje wietrzyk : fiu, fiu, fiu (dmuchamy w jedno i drugie ucho dziecka)
Kropi deszczyk : puk, puk, puk (delikatnie stukamy palcami)
Deszcz ze śniegiem : chlup, chlup, chlup ( uderzamy dłońmi zwiniętymi w miseczki)
A grad w szyby : łup, łup , łup (lekko uderzamy pięściami w plecy dziecka)
Świeci słonko : ruchem okrężnym gładzimy plecy dłonią
Wieje wietrzyk : dmuchamy we włosy
Pada deszczyk : stukamy palcami.
Czujesz dreszczyk? : leciutko szczypiemy w kark.

„Wycieczka” ( cel: lepsze poznanie w grupie )
Wybieramy się na wycieczkę i każdy coś pakuje do plecaka.
Każdy pakuje jedną rzecz na pierwszą literę swojego imienia i mówi co spowodowało, że
wybrał właśnie to np. „Ja Basia zabieram na wycieczkę bułeczkę dlatego, że nie wiem czy
nie będę głodna” – i podajemy plecak osobie po swojej lewej stronie itd.

„Domino”
„Domino” to gra polegająca na łączeniu takich samych elementów.
Prowadzący staje w środku koła i mówi: „Jestem pierwszym elementem domina. Proszę do
siebie kogoś kto, tak jak ja, … lubi wesołe piosenki”. Kto pierwszy chwyci prowadzącego
za rękę wygrywa i teraz on zaprasza kogoś o podobnych upodobaniach. Ostatnia osoba
zamyka krąg i łączy nas wszystkich.

„Taniec integracyjny z czapeczką”
Gra muzyka. Dzieci ustawione są w kręgu. Prowadzący zakłada na głowę czapeczkę
i tańcząc wykonuje jakieś charakterystyczne ruchy – pozostali naśladują go. W pewnym
momencie przekazuje czapeczkę w lewą stronę. Teraz osoba posiadająca czapeczkę
wymyśla jakiś ruch a wszyscy go naśladują. Zabawa trwa aż czapeczka wróci do
prowadzącego.

„Moje miejsce”
Dzieci siedzą w kole po turecku. W kole robimy przerwę i uzyskujemy wolne miejsce.
Na puste miejsce osoby siedzące z 2 stron mogą kogoś zaprosić, kogo chcą mieć przy
sobie, kogo lubią. Warunek to: powiedzenie „Moje miejsce” i klepnięcie ręką w puste
miejsce. Jeśli 2 osoby jednocześnie klepną i powiedzą w równym czasie, muszą ustalić
między sobą, kogo zaproszą. Osoba zapraszana zwalnia miejsce i zabawa toczy się dalej.

„Nieostrożne żabki”
Dzieci siedzą w kręgu z opuszczonymi głowami. Jedno dziecko cichutko kumka. Pozostałe milczą. Wybrane dziecko - bociek stoi poza kręgiem, słucha skąd dochodzi głos i stara się wskazać dziecko będące nieostrożną żabką. Jeśli odszuka żabkę zajmuje jej miejsce.

„Kąpiel"
Każde dziecko otrzymuje kartonik z nazwą jednego z przyborów potrzebnych do mycia.
Nazwy mogą się powtarzać. Wymienione nazwy np. gąbka, szczotka, mydło, kubek,
pasta, zamieniają się miejscami. Na hasło "Kąpiel" wszyscy uczestnicy zabawy
zamieniają się miejscami.

"Zgadnij – czyje słyszysz imię"
Jedno dziecko opuszcza krąg z poleceniem, aby po powrocie odgadło, jakie imię słyszy.
Pod jego nieobecność wybieramy imię dziecka z sali np. Kamil. Dzielimy je na sylaby
Ka – mil. Na dany znak, dzieci w dwóch grupach skandują jednocześnie sylaby wybranego
imienia. Jeżeli zgadujący trzykrotnie poniesie porażkę w odgadywaniu, daje fant.

"W domu kipi mleko"
Jedna osoba staje w środku i wskazując na wybrane przez siebie dziecko szybko mówi
"W domu kipi mleko". Zanim skończy, wskazana osoba musi powiedzieć imię dziecka
siedzącego po prawej. Jeśli się pomyli lub nie odpowie, idzie do środka.

„Podium”
Każdy próbuje znaleźć cechę wspólną łączącą trzy osoby z grupy. Kto taką znajdzie,
wówczas wywołuje dane osoby na środek. Pozostali muszą odgadnąć, jaka to cecha.

„Dodaj swój ruch"
Grupa siedzi w kręgu. Osoba zaczynająca wstaje i pokazuje jakiś ruch. Następnie osoba
siedząca po lewej stronie powtarza ruch i dodaje swój. Gra odbywa się bez słów. Jeśli ktoś
się odezwie lub ominie ruch, daje fant.

„Lubię ciebie”
Na plecy uczestnicy przyklejają kartki z napisem: „Lubię ciebie za to...”,. Następnie
przechodząc, anonimowo wpisują na kartki własne opinie. Zaznaczamy, że informacje
mają dotyczyć tylko dobrych cech. Ćwiczenie trwa tak długo, aż wszyscy otrzymają
informacje na swój temat. Następnie każdy odczytuje zdania ze swojej kartki. Kto chce,
czyta głośno. Rozmawiamy o tym, jakie odczucia wzbudziło to ćwiczenie.

„To lubię”
Na przygotowanych kartkach wypisujemy pionowo litery swojego imienia i szukamy do
nich odpowiedniego wyrazu np. nazwy, wydarzenia, rzeczy, które lubię.
Na przykład:
G – gości
O – ogród botaniczny
S – siedzenie przed komputerem
I – irysy
A – arbuzy

„Perskie oko”
Dzieci tworzą dwa koła - koło wewnętrzne to osoby siedzące na krzesłach, koło zewnętrzne to osoby stojące za krzesłami. Osoba stojąca w środku koła ,,puszcza oko” do jednej
z siedzących, ta szybko wstaje i stara się uciec na środek koła. Osoba stojąca na zewnątrz łapie ją starając się nie dopuścić do ucieczki. Jeżeli siedzącej uda się dotrzeć do środka koła zamienia się miejscami z osobą ,,puszczającą oko”.

,,Krążące pudełko”
Dzieci stoją w kole. W czasie trwania muzyki krąży pudełko. gdy muzyka milknie osoba u której pudełko się znajduje, wyjmuje jeden los, na którym zapisane jest zadanie. Należy zadanie wykonać i zabawa zaczyna się od początku. (Przykładowe zadania: zaszczekaj jak mała psinka, złóż życzenia wybranej osobie, podaj rękę wszystkim osobom, których imię zaczyna się na P itd.)

„Pociąg”
Uczestnicy siedzą w kręgu, osoba prowadząca staje w środku. Osoba prowadząca porusza się po okręgu, naśladując jakiś środek lokomocji, np. samochód, pociąg, statek itp. Zatrzymuje się przed kilkoma osobami, daje im znak i one ruszają za nim, naśladując ten sam pojazd. Kiedy w ruchu jest już 6-10 uczestników, osoba prowadząca woła: zmiana i wszyscy włącznie z nią starają się usiąść na krzesłach. Ten, kto zostaje bez krzesła zaczyna zabawę od początku naśladując inny pojazd.

„Klapnięte baloniki”
Dzieci stoją zgięte w pasie, głowy opuszczone, ręce luźno wiszące, mruczą coś do siebie czy narzekają. Na umówiony znak podrywają się - wyprost całego ciała, ręce w górę i mocny krzyk, taki, jaki w tej chwili właśnie wypełnia dziecko. Ćwiczenie trzeba powtórzyć kilka razy.

„Stonoga”
Dzieci wędrują ustawione jedno za drugim. Śpiewają piosenkę „Idzie sobie stonoga”. Po zatrzymaniu dziecko prowadzące woła – prawa noga – wszyscy pokazują prawą nogę, potem woła – lewa noga – wszyscy pokazują. Z kolei grupa liczy raz…dwa…trzy… i w tym czasie prowadzący biegnąc wzdłuż „stonogi” musi znaleźć się na końcu. Zabawa rozpoczyna się na nowo, prowadzi kolejna osoba w rzędzie.

„Cebula”
Uczestnicy ustawiają się w dwa równoliczne koła, twarzami do siebie. Witają się ze sobą. Następnie wykonują polecenie prowadzącego i żegnają się. Przykładowe zadania: (uśmiech, podanie ręki, powiedz co jadłeś na śniadanie, powiedz jakiś komplement, ulubiony przedmiot, ulubione zwierzę).

[After eight]

Świrek

Uczestnicy siedzą w dużym kręgu. Jedna osoba stojąca w środku zakręca talerzem lub butelką i podbiega do wybranego przez siebie uczestnika zabawy, dotyka go, mówi głośno i wyraźnie jego imię. Wywołana w ten sposób osoba szybko zakręca wirującym przedmiotem i zanim ten przestanie się obracać podbiega do którejś z osób dotyka ją mówi jej imię i zabawa toczy się dalej



Zaloty

Prowadzący wybiera kilka par, które mają za zadanie przedstawić scenkę oświadczyn w różnych epokach. Każdej z par przydzielona jest inna epoka np. prehistoria, starożytny Rzym, średniowiecze, lata dwudzieste, współczesność, przyszłość (cyberzaloty?). Na przygotowanie dajemy czas około 5 min.

Dla silnych

Prowadzący szuka przynajmniej 6 ochotników, którzy chcieliby dowieść swojej siły (najczęściej chłopców). Ochotnicy ustawiają się w krąg i chwytają się za ramiona. Prowadzący każdemu z nich na ucho mówi nazwę jakiegoś zwierzęcia. Zadaniem uczestników zabawy jest okazać refleks, bo kiedy prowadzący wywoła jakieś zwierzę osoba przypisana do tego zwierzęcia musi szybko podkurczyć nogi i utrzymać się tak przez parę sekund, a osoby stojące koło niej muszą ją utrzymać. Po paru próbach prowadzący zmienia nazwy zwierząt i każdemu daje to samo zwierzę. A kiedy go wywoła...

Węzelł gordyjski Wszyscy uczestnicy stoją w kole, na dany znak zamykają oczy, wyciągają przed siebie ręce i idą powoli do przodu, aż poczują, że mogą dosięgnąć osoby z naprzeciwka. Kiedy wszyscy są już w środku starają się poszukać jakiejś wolnej dłoni. Kiedy uczestnik ma już obie dłonie zajęte może otworzyć oczy. W ten sposób powstaje kłębowisko ciasno połączonych rąk i ciał. Teraz trzeba się z tego wyplątać, nie rozłączając dłoni. Jeśli się to uda, znowu powstaje koło, (czasem dwa lub więcej). Jest to świetna zabawa dla wszystkich, jednak liczba uczestników nie może być zbyt duża. Sprzyja integracji gdyż trzeba się z innymi komunikować i pomagać im w „trudnych sytuacjach”.


Życiorys
Każdy z uczestników pisze na kartce początek swego życiorysu (2-3 zdania) i składa tak by można zobaczyć tylko ostatnie zdanie. Następnie kartka wędruje do osoby siedzącej po prawej stronie (wszystkie równocześnie) . Na kartce, którą dostało się od sąsiada, piszemy znowu 2-3 zdania o sobie zaginamy ją i podajemy dalej. Kiedy kartki obeszły już całe koło, każdy morze opatrzyć swoją kartkę krótkim zakończeniem. Po kolei czytamy wszystkie życiorysy.
W ten sam sposób można również tworzyć inne historyjki: romanse, bajki .


Porządki Dzielimy graczy na dość liczne grupy (okolło 10 osób), ich zadaniem jest ustawić się w jednym rzędzie wedłlug różnych właściwości: wzrostu, wielkości butów, długości włosów, ciężaru, itp. Trzeba to jednak zrobić nic nie mówiąc.


Siad grupowy:
Uczestnicy stają w kole twarzą w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara i obejmują partnera w talii. Należy stać bardzo blisko siebie, prawie dotykając się. Kolana i stopy powinny być złączone. Kiedy policzymy do trzech, wszyscy powoli siadają, opierając się o kolano osoby z tyłu. Ażeby koło się nie rozerwało, należy zadbać, aby : było ono równe, wszyscy siadali i wstawali w tym samym momencie.



Punkty oparcia:
Ćwiczenie to najlepiej przeprowadzić w parach, chociaż można też wykonać je indywidualnie lub w większych grupach. Wymieniamy pewną liczbę. Każda para musi oprzeć się o podłogę w tylu punktach, ile wskazuje wymieniona liczba. Jeśli np. mówimy “trzy”, pary mogą oprzeć się na jednej ręce i dwóch nogach.


ŚWIAT I LICZBY

Materiały: 5 plakatów z nazwami kontynentów, krzesła dla wszystkich biorących udział w zabawie, jabłka/ciasteczka czy coś w tym rodzaju - dla wszystkich.
Prowadzący przygotowuje wcześniej podział grupy na kontynenty wg danych (Rocznik Statystyczny) przyjmując liczebność grupy za 100% ludności żyją cej na świecie.
Na ścianach sali rozmieszczone są nazwy kontynentów. Uczestnicy ustawiają swoje krzesła na środku sali, a następnie decydują, który kontynent zasiedlają. Prowadzący sprawdza, czy ludność jest rozmieszczona zgodnie z Rocznikiem - jeżeli nie, następuje “przesiedlenie ludności”.Prowadzący proponuje, by mieszkańcy wzięli tyle krzeseł, ile uważają, że wypracowują dochodu i sprawdza, czy krzesła są rozdzielone zgodnie z podziałem dochodu światowego. Uczestnicy próbują zmieścić się na krzesłach, którymi dysponują, a prowadzący wnosi jabłka/ciastka itp, które dzielone są tak, jak krzesła.
Następuje moment dyskusji - co uważają o takim podziale świata? jak się czuli? co zrobić, żeby wszyscy dostali po jednym jabłku? ITP

Źródło: materiały metodyczne Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów i Animatorów KLANZA

[After eight]

Kilka linkow:

http://74.125.39.104/search?q=cache:...=pl&lr=lang_pl

http://74.125.39.104/search?q=cache:...=pl&lr=lang_pl

http://74.125.39.104/search?q=cache:...=pl&lr=lang_pl

Poza tym polecam taniec belgijski, trzeba tylko samemu najpierw opanowac kroki i miec na czym odtworzyc piosenke.

[iza_]

Napisane przez lain

ja na koloniach najbardziej lubilam podchody. ilez w tym bylo emocji...
no ale to ryzyko, ze ci sie dzieci po lesie pogubia.

My bawiliśy się w podchody ale nie dzieląc grupę na pół. Tylko jedna grupa na drugą. Z każdą był wychowawca wiec ryzyka zgibienia nie było
Ale [podczas jednego z moich wyjazdów gdy pracowalam jako opiekunka na kolonii dzieci nie chcialy bawic się w podchody...moze teraz to juz nie jest modne?

[caelum]

Polecam książkę: "Grupa bawi się i pracuje. Zbiór grupowych gier i ćwiczeń psychologicznych" - M. Jachimowskiej


Książka ta jest zbiorem ponad 200 gier i zabaw psychologicznych, które mogą służyć pomocą podczas pracy z grupą. Dostarczają one świetnej zabawy, mają znaczący wpływ na budowanie poczucia własnej wartości, uczą prawidłowej komunikacji, uruchamiają nie tylko procesy myślowe, ale także i emocje, co sprzyja uwewnętrznieniu treści, jakie ze sobą niosą. Z tego zbioru mogą korzystać wszystkie osoby pracujące zarówno z młodzieżą, jak i z osobami dorosłymi.

Spis treści:

- Gry wprowadzające
- Gry ogólnoużytkowe
- Gry podnoszące energie grupy - zabawy ruchowe
- Gry dla grup zaawansowanych
- Gry wymagające większej ilości czasu
- Gry kończące

Polecam ją ze względu na różnorodność i duży wybór gier i zabaw. Do tego bierze ona pod uwagę cały proces, który każda grupa przechodzi - czyli integrację, bliższe poznanie itd. - tak więc gry można zaplanować z jakimś sensem a nie na chybił trafił. No i uwzględniono w grach to drugie dno - gdzie przez zabawę możemy coś stworzyć.
W wyborze gier brałabym pod uwagę wiek dzieci jak i rodzaj grupy jaką będziesz się zajmować. Inne zabawy będą atrakcyjne dla 7latka a inne będą ciekawe dla 13 latka. Jeśli będziesz zmuszona pracować z dziećmi o zróżnicowanym wieku to radziłabym wybrać takie gry które będą ciekawe dla obu grup wiekowych. Co czasami zaskakujące - to co nam wydaje się atrakcyjne może dla 7 latka wydawać się nudne i bez sensu. Ważne też czy grupa dzieci zna się ze sobą czy tez poznają się na tym obozie - wtedy zaplanowałabym parę gier integracyjnych.

Życzę udanej zabawy na obozie !

[karo-linka]

Jak miałam 13 lat graliśmy w MAFIĘ - świetna gra. Niezapomniane przeżycie. Godzina 00.00, nikt nie śpi, jak to na obozach, wpadają wychowawcy i wyciągają z łózek najstarszą grupę (11-14 lat), każą się natychmiast ubierać, ale oczywiście nic nie wyjaśnili (coż to byly za domysly.. hihi), kazali tylko wziąć bluzy. Wszyscy podnieceni zbiegają do świetlicy, a tam.. ciemno, stoliki ustawione w podkowę, na kazdym stoliczku swieca, w kącie lampa z zarzuconą czerwoną chustą, w tle leciala instrumentalna muzyka z Władcy Pierścieni i Gladiatora (wojenne rytmy), a my nie wiedzielismy o co chodzi. Pamiętam, ze mialam dreszcze ze zdenerwowania i podniecenia.. Cała ta atmosfera tajemniczosci była niesamowita Prowadzącym grę był jeden z wychowawców. Poważnym glosem kazał nam zająć miejsca, zasłonić oczy bluzami i zaczął przemowę:

Witam wszystkich członków rady miasta Palermo.(pauza) Dziś wielki dzień.(pauza) Pierwszy raz od 10 lat Mafia nie stanowi większości wśród radnych. Udało im się wprowadzić tylko trzech członków do rady. Resztę stanowią prawowici obywatele miasta Palermo(...).

Prowadzący przedstawil zasady gry, odslonilismy twarze, przed kazdym stala karteczka z imieniem (Don Fabrizio, Don Pedro, Don Clemenzo, Donna Paloma itp), wylosowalismy karty i kazdy juz wiedzial kim jest(Mafia/Cattani/Prawowity Obywatel). Wazne, zeby przedstawic zasady przed wylosowaniem kart, gdyz moze dojsc do sytuacji, ze ktos powie 'a co mam zrobic jako Mafia', czyli zdradzi sie i po ptokach Pozniej przewodniczący wziąl jakąś ladnie oprawioną książke, skladalismy przysięgę (np. Przysięgam, że jako obywatel miasta Palermo będę bronić honoru miasta i będę walczyc o jego dobre imię) i przedstawilismy się (Nazywam się Donna Esmeralda i jestem zakonnicą/ Nazywam się Don Tattaglia i jestem krawcem). Zaczęla się gra.

- Nastaje dzień (kursywą będę zapisywać tekst prowdzącego).Wszyscy mają odsłonięte oczy.
Dzisiejsze obrady poprowadzi Don Tessio.
Tessiem byl jeden z wychowacow, ktory juz wiedzial jak ma wyglądać gra. Zaczynał np. Czy nie wydaje się dziwne, że Donna Esmeralda jest zakonnicą, a widuje się ją w podejrzanym towarzystwie? Cóż donna Esmeralda robiła w kasynie? W ten sposob zaczynała się dyskusja
- Nie jest to podejrzane, gdyż zbierałam tam datki na budowę sierocińca. Dziwne natomiast jest to, ze spotkałam tam Don Tattaglię. Powinnismy się zastanowic skąd biedny krawiec ma pieniądze na hazard. Czyżby wspolpraca z Mafią?
- JESTEM NIEWINNY! To tylko uzależnienie!
- Zawahał się don przy słowie niewinny.
itd itd

- Nastaje noc. (wszyscy zaslaniaja oczy) Mafia wychodzi na ulice.
3 osoby z mafii odslaniają twarze i wskazują 'niewygodną' osobę, która moze byc Cattanim. Jezeli są niezdecydowani mogą nikogo nie wskazywac lub decydujący glos ma Boss Mafii. Oczywiscie dogadują się na migi, tak by nikt ich nie uslyszal ani nie wyczul.
- Mafia odchodzi. (Zasłaniają oczy). Komisarz Cattani wychodzi na ulicę.
Komisarz odslania oczy i wskazuje na osobę do zabicia, podejrzewając, ze nalezy ona do Mafii.
- Komisarz Cattani odchodzi. Wszyscy mają zasloniete oczy. Muzyczka sprawia, iz adrenalina wzrasta. Prowadzący chodzi, slychac tupot obcasow dookola stolikow i kazdy ma wrazenie, ze za chwilę zostanie zabity. W koncu prowadzący podchodzi do jednej z osob i przyklada jej noz do szyi (oczywiscie zabezpieczony, zeby nikogo nie zranic). Ta osoba jest martwa. Jego swieczka zostaje zdmuchnięta.

Moi drodzy, dzisiaj na miasto wyszli zarówno Cattani jak i Mafia. Oboje zdecydowali się na cios (w zaleznosci od sytuacji). Kolejny raz zginęli niewinni ludzie. Zarówno Mafia jak i Cattani pozbawili życia prawowitych obywateli miasta Palermo. Tak dalej byc nie moze. Wy, Członkowie Rady Miasta, musicie zapobiec kolejnym tragediom.

Nastaje dzień. Dzisiejsze obrady poprowadzi Don X.

itd. dotąd az 1. Mafia zabije Cattaniego (Mafia przejmuje władzę nad miastem. Terror panuje na ulicach, koniec gry).
2. Cattani zabija wszystkich członków Mafii (dobro zwycięża. koniec gry).


Bardzo wazne jest, aby wszyscy wczuli się w klimat, muzyka mile widziana, nie moze byc smichow-chichów, nikt nie moze podglądać. trzeba oprzedzic zawodnikow.
Dobrze jest tez wybrac do Mafii kogoś, kto juz wczesniej mial z grą kontakt lub byl poinformowany co i jak (np. wychowawca). Prowadzący musi natomiast mowic powaznym glosem, zeby ludzi przechodzily ciarki. Gralismy w ok 20 osob.

Podsumowując, SUPER GRA, nie spotkalam sie, zeby ktos byl znudzony / zawiedzony, do tej pory czesto ze znajomymi urządzamy sobie partyjkę :p
Dzieciaki na pewno będą zachwycone

W razie pytan, pisz

i jeszcze link opisujący zasady
http://pl.wikipedia.org/wiki/Gra_w_mafi%C4%99

[joanwi]

taak swietna gra
pamietam jak w gimnazjum na przerwach żesmy w nia namiętnie grali i dobry pomysł na kolonie

[isiaczekk]

Dzięki dziewczyny za propozycje fajnych gier niektóre na pewno wykorzystam, no i taniec belgijski... ( od wczoraj oglądam non stop filmiki na youtube i się uczę, na szczęście skomplikowane nie jest)

[wasserjungfrau]

Zachęcam do zapoznania się z artykułem dotyczącym zapamiętywania imion, zamieszczonym w Kreatorze Pedagogicznym na stronie http://anew.edu.pl/ oraz na fb https://www.facebook.com/pages/ANEW/...047813?fref=ts.

[Annemoon13]

Bardzo ciekawa gra miejska na świeżym powietrzu z wykorzystaniem pieczątek xxx bardzo dobrze się sprawdza na obozach harcerskich, wycieczkach w obcym mieście. Przyjemnie i z przygodami można poznać miasto