Niecodzienne plany - jest sens?

[necrolust]

Wiem, że były tutaj już podobne wątki, jednak moja sytuacja wygląda nieco inaczej.
Wiedziona moimi zdolnościami językowymi zapisałam się na profil humanistyczny 3 lata temu. Rozszerzam polski i historię, oprócz tego w szkole uczę się jeszcze angielskiego, włoskiego i łaciny, a sama z siebie opanowałam japoński na poziomie podstawowym. Myślałam wtedy o jakichś studiach z tym związanych, wszelkie lingwistyki przygotowujące do zawodu tłumacza itp.
Jednak.. no zawirowało mi w głowie, jak to każdemu pewnie w liceum, tłumaczenie tekstów traktować zaczęłam jako hobby i zachciałam rozwinąć się w innym kierunku. Fascynuje mnie matematyka. Jest to mój, o zgrozo, ulubiony przedmiot w szkole (profil humanistyczny, sic!), ale matematyki studiować nie miałam zamiaru.
Od kiedy byłam malutka fascynowała mnie natomiast astronomia (a gdyby tak wszechświat jednak dążył do uzyskania termicznej równowagi?), przejrzałam sobie wszystko, podliczyłam oczekiwane wyniki matury i... no wyszło że na astronomię spokojnie się załapię, ale co potem? Polecę kolonizować marsa? (Wszystko co ciekawe jest teraz takie bezowocne...)
Myślałam też o informatyce, jednak nie znam żadnego języka programowania, nie wiem czy jest sens samemu się do tego przygotowywać będąc prawie 2 lata nauki materiału w tyle. Po łacinie nic nie zaprogramuję niestety.
O wszelkich politechnikach nawet nie marzę, nie chodzi o to, że sobie nie poradzę, zwyczajnie się nie dostanę zdając na rozszerzeniu jedynie angielski, polski, łacinę i historię. W klasie otoczona jestem jedynie przyszłymi prawnikami, z nikim raczej o tym nie podyskutuję.
Długi, nieciekawy i nudny rozpaczliwy wywód, wiem. Nie wiem nawet czy ktoś ma chęć to przeczytać. Ale pytania do kogoś kto jednak to zrobił:
Czy w moim położeniu jest sens w ogóle zabierać się za przygotowanie do jakiejś politechniki?
Czy porzucić cały racjonalizm i pędzić na astronomię?
Zająć się wynalezieniem zmieniacza czasu i iść jednak na mat-fiz?
A może wykorzystać to co już umiem, nie licząc się z tym czego nauczyć się chcę i traktować to jedynie jako rozrywkę?
Nie wiem czy jakieś z moich zainteresowań niesie jakąkolwiek pracę w przyszłości, ta moja renesansowo-oświeceniowo-romantyczna dusza mnie zgubi, co za ambiwalentne uczucia.

[okapi]

Napisałaś tak zawiły post, że nie wiem, czy moja odpowiedź cokolwiek pomoże (bo nie wiem, czy to o to Ci chodziło) xD

Czy można/da się zdać na maturze przedmiot rozszerzony, który ma się w szkole tylko w zakresie podstawowym:
Możesz zdawać na maturze, co tylko sobie zamarzysz i na jakim poziomie chcesz (źródło: prawo szkolne) Kwestia tego, na ile % napiszesz zależy od kilku czynników - m.i. Twoich chęci i samozaparcia, aby samej z siebie spędzić trochę (raczej dużo) czasu na nadrabianiu niektórych zagadnień z rozszerzenia. Ale generalnie jest to wykonalne.


Czy powinnam iść na kierunek X:
Nikt nie zdecyduje za Ciebie. To Ty wiesz, czy Cię to interesuje i czy odpowiadają Ci perspektywy zarobkowe/finansowe, jakie daje. Żebyś potem nie skończyła, jak niektóre osoby zakładające na wizażu wątki w typie "jestem w połowie studiów jakichś tam i mi się nie podobają/nie mają perspektyw"

[necrolust]

A, no i zapomniałam wspomnieć, że od mojego rocznika zdawać każdy przedmiot poza polskim, matematyką i angielskim można tylko na poziome rozszerzonym i to właśnie jest źródłem moich problemów. Co innego zdać sobie np. geografię na podstawie bez przygotowania, a co innego na rozszerzeniu.

Chodziło mi raczej o to, czy w ogóle są szanse opanować taki materiał w pół roku. Czy może ktoś kiedyś był w podobnej sytuacji, nie wiem.

Wiem, chaotyczne. Po prostu dużo wątpliwości, jak to w tym wieku.

edit:
Wiem właśnie które z tych studiów mają perspektywy, a które nie (praca, zarobki). Po prostu mój rozdarty charakter nie pozwala mi zdecydować czy iść za głosem serca czy rozumu I wiem, że większość bez wątpienia krzyknęłaby "rozumu", jednak tak jak pisałam wyżej: romantyczna dusza.

[maacieek]

Straszne zawiłe, chaotyczne i takie nie poukładane jakieś. Ale, skąd wiesz, że się nie dostaniesz? Pamiętaj, że progi co roku się zmieniają. Piszesz, że lubisz matematykę jest kilkanaście około matematycznych kierunków gdzie o pracę później nie trudno. Na polibudę nie musisz przecież iść do pierwszej trójki.

No i zastanów się na spokojnie co tak na prawdę chciałabyś robić i studiować iść raczej w kierunki humanistyczne - jakieś filologie itp. czy może raczej ścisłe.

Jak rozumiem jesteś w maturalnej? Teraz może być ciut ciężko ogarnąć rozszerzenie z matematyki, ale jak byś przysiadła to dałabyś radę raczej napisać na te +30%. Może wtedy dałoby ci to większe szanse na miejsce na polibudzie?

[okapi]

Jeśli porządnie się za to zabierzesz, to dałabyś radę w tym roku.

*"porządnie" - czyt. siedzisz tylko nad tym kilka godzin tygodniowo, mądrze organizujesz naukę i korzystasz z dobrych materiałów

[necrolust]

I tyle mi w sumie wystarczy. Potrzebowałam tylko by ktoś mi powiedział, że to fizycznie wykonalne. Myślę, że informatyka + rozszerzona matematyka mi wystarczą, w dodatku łączą się ze sobą. Dziękuję za odpowiedzi w każdym razie.

[neia]

To nie zdawaj łaciny i historii tylko matmę rozszerzoną. W rok się samodzielnie spokojnie nauczysz. Ja sie nauczyłam w dwa tygodnie :p

[MsLizard]

Jak jesteś dobra z matematyki to spokojnie ogarniesz rozszerzenie na tyle, żeby ją zdać na +30% jak nie więcej. Wiadomo, że poziom mat. rozszerzonej jest dużo wyższy niż podstawowej, ale jej się uczysz na bieżąco i wystarczy tylko nadrobić dodatkowy materiał. Gorzej mają ci co chcą iść na medycynę a nie są w biol-chem, bo materiał z biologii na poziomie podstawowym i rozszerzonym jednak trochę się różni. Informatyką w ogóle bym się nie przejmowała a szczególnie tym programowaniem. Ile jest takich osób, które już w liceum programują? Tego zaczynasz się uczyć na studiach i samodzielnie jak wiążesz z tym przyszłość.

Myślę, że politechnika to świetny pomysł biorac pod uwagę, że jesteś dobra z jezyków, ale wiadomo sama musisz sie określić i znależć to "coś". Jesteś młoda, masz czas. Natomiast astronomia? Na pewno może być to fascynujące ale nie wiem czy na wizażu znajdzie się ktoś kto opisze ci perspektywy pracy po tym. Tak więc przydało by sie zapytać na innym forum zwiazanym tematycznie z astronomia.

[Majka1503]

Nie wiem jakie progi przeglądałaś i na jaką uczelnię...
Ale jak patrzyłam na listę przyjęć na astronomię rok temu na UJ (bo też składałam papiery), to chętnych było sporo mniej niż miejsc, a osoba z najniższą ilością punktów miała ich 9. Dziewięć. 9/100 punktów. Nie wiedziałam, że tak się w ogóle da

Kolonizować Marsa?
Daruj sobie astronomię, bo nie wiesz jak wyglądają studia i +/- połowa osób rezygnuje już na początku, bo myśleli, że będą robić coś innego

[aer]

Napisane przez necrolust

Chodziło mi raczej o to, czy w ogóle są szanse opanować taki materiał w pół roku. Czy może ktoś kiedyś był w podobnej sytuacji, nie wiem.

Da się opanować przedmiot - sama jestem takim przykładem, gdzie zdałam na ponad 95% maturę rozszerzoną z przedmiotu, który miałam na podstawie w bardzo małej ilości godzin (3h przez I i II klasę).

[casus_belli]

Napisane przez necrolust

Czy porzucić cały racjonalizm i pędzić na astronomię?.

Nie wiem, jakie masz wyobrażenie o astronomii i skąd, ale przejrzyj plany. Np. specjalność zastosowanie sztucznych satelitów, do tego robisz sobie magisterkę z telekomunikacji i jak jesteś dobra, to nie Ty szukasz pracy, tyko praca Ciebie.
Tylko, jak myślisz o astro poważnie, to zacznij już ryć fizykę. Brat po mat-fiz, ale ze słabym poziomem fiz nie wyrobił.

[Carousel]

Napisane przez aer

Da się opanować przedmiot - sama jestem takim przykładem, gdzie zdałam na ponad 95% maturę rozszerzoną z przedmiotu, który miałam na podstawie w bardzo małej ilości godzin (3h przez I i II klasę).

No, tyle, że od naszego rocznika ('96 pozdrawia wszystkich, którzy przyczynili się do wszelkich zmian w programie i egzaminach ) albo od drugiej klasy masz jakiś przedmiot rozszerzony, albo nie masz go wcale. Ja mam np. rozszerzenie z historii, wosu i geografii i od drugiej klasy mam praktycznie tylko te przedmioty, polski, języki i matematykę, a np. takiej fizyki, biologii czy chemii nie mam wcale, miałam jedynie po godzinie w pierwszej klasie, tak więc teraz 'przebranżowić' się dużo trudniej niż kiedyś, kiedy jednak jakieś podstawy się miało w szkole.
Ale to nie znaczy, że to niemożliwe, więc, Autorko, jeśli naprawdę widzisz się w takich dziedzinach, to warto spróbować, może akurat się uda. Z tym, że tutaj nie ma miejsca na jakieś 'może' - albo się decydujesz i zabierasz ostro za naukę, albo odpuszczasz. Bo materiału jest sporo, a czasu coraz mniej.

[avciaxt]

Tak jak pisali inni - jeśli się zaprzesz to dasz radę, bo czemu nie? Sama dopiero od początku października uczę się matmy rozszerzonej, chociaż wcześniej jej nie miałam i mam zamiar opanować ją do maja.

Tu już sama musisz podumać czy wolisz siedzieć na kierunkach humanistycznych czy ścisłych, tej decyzji nikt nie podejmie za Ciebie.
Jeśli mam wyrazić tylko i wyłącznie swoje zdanie to wolałabym chyba iść na coś, co mnie interesuje, niż na coś, przy czym bym się męczyła i nie chciała podjąć w przyszłości zawodu z tym związanego. Jeśli w tej astronomii, informatyce czy czym tam sobie jeszcze wymyślisz będziesz naprawdę dobra i będziesz to lubiła to myślę, że i ze znalezieniem pracy nie powinno być później dużego problemu.

[thirky]

Ja miałam dość podobny problem, z tym że odwrotnie - w liceum byłam w b. dobrej klasie mat- fiz, a od zawsze interesowałam się językami, literaturą, kulturą itd. Nie mogłam wybrać czy iść na filologię czy na politechnikę, do końca października byłam pewna że zdaję rozsz angielski, matmę i fizę, później zmieniłam to na rozsz angielski, polski i geografię i podstawę francuskiego i niemieckiego. Poszłam na filologię i nie żałuję Musisz zdecydować co najbardziej Cię interesuje i to wybrać, resztą rzeczy możesz się zajmować w wolnym czasie.
Co do informatyki i programowania- podstawy jakiegoś języka np. C++ spokojnie ogarniesz sama, na informatyce łatwiej jest jeśli znasz już język. Ale znam też osoby które poszły na PW bez znajomości języków programowania i dają sobie radę
Matura nie jest taka straszna, spokojnie można się do niej przygotować samemu. Z przedmiotów które zdawałam żadnego nie miałam na rozszerzeniu, niemieckiego w ogóle nigdy nie miałam w szkole i zaczęłam się go uczyć sama w klasie maturalnej, a wszystkie egzaminy zdałam prawie na 100% więc da się

[parodia]

Napisane przez necrolust

Wiem, że były tutaj już podobne wątki, jednak moja sytuacja wygląda nieco inaczej.
Wiedziona moimi zdolnościami językowymi zapisałam się na profil humanistyczny 3 lata temu. Rozszerzam polski i historię, oprócz tego w szkole uczę się jeszcze angielskiego, włoskiego i łaciny, a sama z siebie opanowałam japoński na poziomie podstawowym. Myślałam wtedy o jakichś studiach z tym związanych, wszelkie lingwistyki przygotowujące do zawodu tłumacza itp.
Jednak.. no zawirowało mi w głowie, jak to każdemu pewnie w liceum, tłumaczenie tekstów traktować zaczęłam jako hobby i zachciałam rozwinąć się w innym kierunku. Fascynuje mnie matematyka. Jest to mój, o zgrozo, ulubiony przedmiot w szkole (profil humanistyczny, sic!), ale matematyki studiować nie miałam zamiaru.
Od kiedy byłam malutka fascynowała mnie natomiast astronomia (a gdyby tak wszechświat jednak dążył do uzyskania termicznej równowagi?), przejrzałam sobie wszystko, podliczyłam oczekiwane wyniki matury i... no wyszło że na astronomię spokojnie się załapię, ale co potem? Polecę kolonizować marsa? (Wszystko co ciekawe jest teraz takie bezowocne...)
Myślałam też o informatyce, jednak nie znam żadnego języka programowania, nie wiem czy jest sens samemu się do tego przygotowywać będąc prawie 2 lata nauki materiału w tyle. Po łacinie nic nie zaprogramuję niestety.
O wszelkich politechnikach nawet nie marzę, nie chodzi o to, że sobie nie poradzę, zwyczajnie się nie dostanę zdając na rozszerzeniu jedynie angielski, polski, łacinę i historię. W klasie otoczona jestem jedynie przyszłymi prawnikami, z nikim raczej o tym nie podyskutuję.
Długi, nieciekawy i nudny rozpaczliwy wywód, wiem. Nie wiem nawet czy ktoś ma chęć to przeczytać. Ale pytania do kogoś kto jednak to zrobił:
Czy w moim położeniu jest sens w ogóle zabierać się za przygotowanie do jakiejś politechniki?
Czy porzucić cały racjonalizm i pędzić na astronomię?
Zająć się wynalezieniem zmieniacza czasu i iść jednak na mat-fiz?
A może wykorzystać to co już umiem, nie licząc się z tym czego nauczyć się chcę i traktować to jedynie jako rozrywkę?
Nie wiem czy jakieś z moich zainteresowań niesie jakąkolwiek pracę w przyszłości, ta moja renesansowo-oświeceniowo-romantyczna dusza mnie zgubi, co za ambiwalentne uczucia.

Na studiach informatycznych nie będą od Ciebie wymagać znajomości programowania, tylko logicznego myślenia, a matury z rozszerzonej matematyki i angielskiego, ewentualnie do tego fizyki. Programowania już Cię tam nauczą

[nelciak]

Napisane przez parodia

Na studiach informatycznych nie będą od Ciebie wymagać znajomości programowania, tylko logicznego myślenia, a matury z rozszerzonej matematyki i angielskiego, ewentualnie do tego fizyki. Programowania już Cię tam nauczą

Poprawka: będą wymagać, że nauczysz się sama

[Pantegram]

Napisane przez casus_belli

Nie wiem, jakie masz wyobrażenie o astronomii i skąd, ale przejrzyj plany. Np. specjalność zastosowanie sztucznych satelitów, do tego robisz sobie magisterkę z telekomunikacji i jak jesteś dobra, to nie Ty szukasz pracy, tyko praca Ciebie.
Tylko, jak myślisz o astro poważnie, to zacznij już ryć fizykę. Brat po mat-fiz, ale ze słabym poziomem fiz nie wyrobił.

Dokładnie
Uważam, że astronomia to dobry wybór.
Co innego ktoś, kto nie ma do tego serca i chce iść na astronomię, bo gdzieś w sieci wyczytał, że "ktoś kiedyś cośtam się tam wyuczył i gdzieś jakąś fuchę dostał - w każdym razie duże hajsy były", co innego, kiedy ktoś ma faktycznie serce do przedmiotu Ludzi interesujących się fizyką jest mało (więc i konkurencja mała), a to bardzo życiowa nauka. Jak dobrze połączysz (a nie powinno być trudno ze względu na wszechstronne zastosowania fizyki), może wyjść z tego mega intratna i interesująca fucha
PS. Tak, wiem, że astronomia to nie to samo co fizyka, ale w tym przypadku to IMO nawet lepiej, bo astronomia w moim odczuciu ma wyższy stopień specjalizacji niż fizyka ("jak coś jest do wszystkiego, to jest do niczego")

[nelciak]

Napisane przez Pantegram

Dokładnie
Uważam, że astronomia to dobry wybór.
Co innego ktoś, kto nie ma do tego serca i chce iść na astronomię, bo gdzieś w sieci wyczytał, że "ktoś kiedyś cośtam się tam wyuczył i gdzieś jakąś fuchę dostał - w każdym razie duże hajsy były", co innego, kiedy ktoś ma faktycznie serce do przedmiotu Ludzi interesujących się fizyką jest mało (więc i konkurencja mała), a to bardzo życiowa nauka. Jak dobrze połączysz (a nie powinno być trudno ze względu na wszechstronne zastosowania fizyki), może wyjść z tego mega intratna i interesująca fucha
PS. Tak, wiem, że astronomia to nie to samo co fizyka, ale w tym przypadku to IMO nawet lepiej, bo astronomia w moim odczuciu ma wyższy stopień specjalizacji niż fizyka ("jak coś jest do wszystkiego, to jest do niczego")

To jeszcze trzeba napisać, że astronomię kończy w Polsce dosłownie garstka osób, a praca w tym zawodzie to przede wszystkim praca naukowa.

Fizycy zwykle mają bardzo ścisłe specjalności (np. nanotechnologia, fotonika) więc sugerowanie, że są od wszystkiego czyli od niczego uważam za nietrafione.

[Pantegram]

Napisane przez nelciak

To jeszcze trzeba napisać, że astronomię kończy w Polsce dosłownie garstka osób, a praca w tym zawodzie to przede wszystkim praca naukowa.

To słuszna uwaga, jednak wcale nie uważam tego za wadę tego typu studiów

Napisane przez nelciak

Fizycy zwykle mają bardzo ścisłe specjalności (np. nanotechnologia, fotonika) więc sugerowanie, że są od wszystkiego czyli od niczego uważam za nietrafione.

Miałam na myśli to, że mając wiedzę specjalistyczną łatwiej o (dobrze płatną) pracę niż mając tylko wiedzę ogólną Myślę, że nie każdy kończący studia pt. "fizyka" taką specjalistyczną wiedzę z nich wyniesie, zwłaszcza, jeśli nie idzie potem na studia magisterskie albo studiuje na kiepskiej uczelni. Osoba, która kończy od razu "wyspecjalizowany" kierunek ma większe szanse na posiadanie specjalistycznej wiedzy i pod tym kątem patrząc, wolałabym wybrać np. fotonikę na PW aniżeli fizykę na UW (gdybym ofc była od razu po maturze na fotonikę zdecydowana ).

[nelciak]

Napisane przez Pantegram

To słuszna uwaga, jednak wcale nie uważam tego za wadę tego typu studiów

Oczywiście to nie jest wada, tylko powinno się zdawać sobie z tego sprawę. Raczej nie można liczyć na to, że JAKOŚ przebrnie się przez studia i od razu zostanie rozchwytywanym astronomem-wyrobnikiem. Gdyby autorka serio chciała iśc na astronomię, to polecam zapoznać się z ksiązkami przygotowującymi do Olimpiady Astronomicznej.

Miałam na myśli to, że mając wiedzę specjalistyczną łatwiej o (dobrze płatną) pracę niż mając tylko wiedzę ogólną Myślę, że nie każdy kończący studia pt. "fizyka" taką specjalistyczną wiedzę z nich wyniesie, zwłaszcza, jeśli nie idzie potem na studia magisterskie albo studiuje na kiepskiej uczelni. Osoba, która kończy od razu "wyspecjalizowany" kierunek ma większe szanse na posiadanie specjalistycznej wiedzy i pod tym kątem patrząc, wolałabym wybrać np. fotonikę na PW aniżeli fizykę na UW (gdybym ofc była od razu po maturze na fotonikę zdecydowana ).

Podejrzałam na szybko jakie są specki na UW i takie zapowiadające się prkatycznie też są, vide fizyka medyczna, optyka okularowa i optometria. Wydaje mi się, że zarówno uniwerki jak i polibudy kończy wąska grupa fizyków, które są bardzo zdolne i zawsze sobie poradzą (Nigdy sobie nie wybaczę, że sama nie spróbowałam )