Jak znaleźć koleżanki?

[lonely89]

Jestem osobą nieśmiałą i ostatnio czuję się samotnie. Powtarzam semestr; na uczelni pojawiam się raz w tygodniu i to na zasadzie wysłucham promotor i wychodzę. Chcę z kimś czasem porozmawiać, bo jest mi smutno, a wydaje mi się, że mój chłopak mnie nie rozumie.

[Akarria]

To mój odwieczny problem. Chodzę do liceum, do szkoły tańca, mam masę ludzi wokół siebie, a jedynie z przyjaciółką umiem być sobą, to właściwie tylko z nią utrzymuję stały kontakt. Chciałabym to zmienić, ale już się chyba do tego przyzwyczaiłam, chodź wcale mi się to nie podoba.. Zapewne wiele osób napisze Ci, żebyś poszła na jakieś dodatkowe zajęcia, a poznasz ludzi. To prawda, sama tak zrobiła i racja, pasja łączy ludzi. Ale ja mam problem z utrzymaniem kontaktu z tymi osobami.. Jestem cholernie sztuczna, nie umiem się wyluzować, mam wrażenie, że tylko przy przyjaciółce umiem być w pełni sobą. Dlaczego tak jest, że niektórzy mają wielu przyjaciół, a niektórzy nikogo? Nie wiem, ale bardzo chciałabym wiedzieć..

[Amalia1989]

Wygląda na to, że obie jesteście nieśmiałe. Też kiedyś miałam z tym problem. Teraz też jestem nieśmiała, ale nie aż tak bardzo.

Lonely89, jesteś tylko raz w tygodniu na zajęciach, więc to nie dziwne,że nie nawiązałaś z koleżankami kontaktu. Osoby nieśmiałe często same izolują się od otoczenia, nie zdając sobie z tego sprawy.W dodatku osoby nieśmiałe boją odzywać się do kogokolwiek, a rozmowa jest potrzebna w utrzymywaniu kontaktów. często otoczenie, kiedy przyzwyczai się do niewidzialnej koleżanki, przestaje ją zauważać.

[TheKey]

A skąd jesteś?

[Amalia1989]

Akkaria, taniec to dobry lek na nieśmiałość.

Żeby mieć koleżanki, nie należy należeć do tzw. dna danej grupy, czyli np. nie można być najgorszym leniem w nauce, na zajęcia ciągle nie przychodzić itp.

[Akarria]

Wiem, to dużo pomogło Czy jestem nieśmiała? Hm.. wydaje mi się, że to inny problem. Mam po prostu wrażenie, że nie pasuję do innych ludzi. Jakieś dziwne poczucie odrębności, ale w znaczeniu negatywnym.. Np. jak nie odzywałam się do pewnych osób przez rok i nagle bym zaczęła z nimi rozmawiać? Taki oto mam problem

[mychamycha]

Mam podobny problem, też nie mam koleżanek. Bardzo ciężko nawiązać mi kontakt z nowo poznanymi ludźmi. W moim starym otoczeniu byłam lubiana, ale to znajomi jeszcze z podstawówki. Z nikim z liceum nie nawiązałam bliższej znajomości. Kiedy wyprowadziłam się z domu miałam nadzieję, że sytuacja sie wreszcie zmieni. Nic z tego.
Jestem nieśmiała, mam niską samoocenę, wydaje mi sie, że cokolwiek powiem, inni będą myśleli, że jestem beznadziejna. Na studiach mam tylko znajomych, w czasie zajeć ze sobą rozmawiamy (choć ja i tak nigdy nie wiem, o czym mogłabym zagadać) ale nigdy nie spotkałam sie z nikim z nich po zajęciach. Wracam do domu i nudzę się.
Jakiś czas temu postanowiłam sie przełamać, coś ze sobą zrobić i więcej się odzywać. Zmuszam sie często powiedzieć byle co, byle tylko skomentować to, o czym rozmawiają znajomi, żeby nie siedzieć wiecznie cicho. Słabo mi się to udaje, ale dziś zaliczyłam mały sukces, bo zagadałam do obcej mi dziewczyny, która obok usiadła na zajęciach. Do tej pory pamiętam ten głos w głowie "No zapytaj się jej, co sprowadziło ją na nasz wykład, a nie siedzisz tak jak idiotka i ani me ani be"

[popilnuj]

Nawiązanie kontaktu wcale nie jest takie proste... tym bardziej, że płeć żeńska to płeć zawistna, niestety Ogólnie w moim wypadku nie narzekam na brak koleżanek. Ale niestety albo i stety, żadna z nich nie jest moją przyjaciółką. Jestem jakoś tak nastawiona nieufnie do kobiet.

[Akarria]

mychamycha - ja właśnie też tak czekam na te studia, chociaz chyba za dużo z nimi wiąże nadziei, bo skoro nie potrafię się dogadać w liceum to nagle tam się dogadam..? Chociaż z drugiej strony zauważyłam że uwielbiam przebywać w nowych środowiskach, a nie cierpię starych, tzn.szybko mi sie nudzą :/

[201607050913]

Dołączam się, bo zastanawiam się skąd się bierze brak umiejętności podtrzymywania budowania więzi z ludźmi. Ja np. mam masę znajomych i nie jestem nieśmiała, ale przyjaciółkę mam jedną i to nie w tym samym kraju nawet. Co ciekawe, kiedyś byłam bardzo nieśmiała, a przyjaciół miałam więcej.

[matallewar]

Napisane przez Akarria

Wiem, to dużo pomogło Czy jestem nieśmiała? Hm.. wydaje mi się, że to inny problem. Mam po prostu wrażenie, że nie pasuję do innych ludzi. Jakieś dziwne poczucie odrębności, ale w znaczeniu negatywnym.. Np. jak nie odzywałam się do pewnych osób przez rok i nagle bym zaczęła z nimi rozmawiać? Taki oto mam problem

Ja i po 5 latach i więcej czasem łapię taką chęć się do kogoś odezwać

Mi brakuje przyjaciół... Takich, z którymi czułabym się naprawdę dobrze. Niby mam wielu znajomych, ale to nie to samo, co taka prawdziwa/y przyjaciółka/el.

A moi wszyscy są jakoś co najmniej 200 km ode mnie

[Amalia1989]

Napisane przez Akarria

mychamycha - ja właśnie też tak czekam na te studia, chociaz chyba za dużo z nimi wiąże nadziei, bo skoro nie potrafię się dogadać w liceum to nagle tam się dogadam..? Chociaż z drugiej strony zauważyłam że uwielbiam przebywać w nowych środowiskach, a nie cierpię starych, tzn.szybko mi sie nudzą :/

Niestety zmiana otoczenia nie pomoże. Będzie to samo. Trzeba po prostu zmienić siebie.

[keight91]

Zgadzam się z poprzedniczką. Też mam podobny problem tyle, że do nieśmiałych raczej nie należę, jedynie obawiam się strasznie tego co inni o mnie myślą :< Ma to podłoże niestety w przykrym zdarzeniu, które miało miejsce w podstawówce, ale o tym nie chcę pisać. Jednak od tego czasu ciągle szukałam akceptacji, czasami na siłę nawet i nigdy tak na prawdę wśród ludzi nie czułam się sobą. Bałam się mieć swoje zdanie i go bronić. Zbyt łatwo ulegałam presji społeczeństwa. Obecnie z tym walczę. Chcę być wreszcie sobą w towarzystwie a nie ciągle się dopasowywać. Walczę ze stereotypami. Na razie jest ciężko, bo nadal jest strach, ale małymi kroczkami

Aha i jeszcze mała rada. Nie szukaj koleżanek na siłę, bo takie są nic nie warte, raczej będą wykorzystywać twoją potrzebę przynależności. Lepiej być samemu niż otaczać się fałszywymi ludźmi. Myślę, że jak tylko skupisz się na sobie i znajdziesz w sobie koleżankę to inni sami będą chcieli z tobą przebywać, bo zobaczą, że sobie ze wszystkim sama radzisz. Może to trochę skomplikowanie napisałam, ale chodzi mi głównie o to, że wszystko działa jak magnez. Ty odpychasz ludzi oni lgną do ciebie, ty do nich lgniesz oni uciekają

[amg88]

Hej ja mam koleżanki, ale zaufać mogę tylko koleżance z liceum, widzimy się raz na pół roku. Niestety I oddaliłyśmy się od siebie ;(
I ufam bardzo mojej kuzynce, jest 6 lat starsza ode mnie ale to moja siostrzana dusza

[paczek_w_masle]

Ojej, jak tak Was czytam to czuję się jakbym sama pisała większość postów... Niestety jestem w bardzo podobnej sytuacji, brakuje mi kogoś z kim mogłabym zawsze pogadać i wgl

[201604250941]

Napisane przez Amalia1989

Niestety zmiana otoczenia nie pomoże. Będzie to samo. Trzeba po prostu zmienić siebie.

To znaczy sie co, obnizyc swoje standardy i zostac alkoholiczka? Zauwazylam, ze tylko margines w tych czasach sie trzyma razem, ludzie ambitni wlasnie sa osamotnieni, nikt nikomu nie ufa, wszyscy podrozuja po swiecie wiec obok ich nie ma.
Albo znajdziesz kogos takiego jak Ty albo bedzie problem. Ja na studiach trafilam na towarzystwo, ktore na korytarzu rozmawialo o swoich chorobach wenerycznych. I co wtedy zrobic, siebie zmienic i tez tak robic? No to kurcze problem mam bo zadnej choroby nie zlapalam.

Do tego jesli Cie ktos nie przedstawi komus to nie zagadasz bo to dziwnie bedzie odebrane. A zauwazylam, ze moje kolezanki predzej sobie reke utna niz poznaja kogos z kimkolwiek. A zwlaszcza z facetem, mozesz u niej siedziec godzinami ale jej brata czy kuzyna na oczy nie zobaczysz.

Cos jest nie tak ze spoleczenstwem a nie z Toba.

[lonely89]

Studiuję na UWM-ie w Olsztynie.

[Amalia1989]

Napisane przez candycotton

To znaczy sie co, obnizyc swoje standardy i zostac alkoholiczka? Zauwazylam, ze tylko margines w tych czasach sie trzyma razem, ludzie ambitni wlasnie sa osamotnieni, nikt nikomu nie ufa, wszyscy podrozuja po swiecie wiec obok ich nie ma.
Albo znajdziesz kogos takiego jak Ty albo bedzie problem. Ja na studiach trafilam na towarzystwo, ktore na korytarzu rozmawialo o swoich chorobach wenerycznych. I co wtedy zrobic, siebie zmienic i tez tak robic? No to kurcze problem mam bo zadnej choroby nie zlapalam.

Do tego jesli Cie ktos nie przedstawi komus to nie zagadasz bo to dziwnie bedzie odebrane. A zauwazylam, ze moje kolezanki predzej sobie reke utna niz poznaja kogos z kimkolwiek. A zwlaszcza z facetem, mozesz u niej siedziec godzinami ale jej brata czy kuzyna na oczy nie zobaczysz.

Cos jest nie tak ze spoleczenstwem a nie z Toba.

Nie chodziło mi o zasadę: jeśli wejdziesz między wrony, będziesz krakać tak jak one, tylko o to aby walczyć ze swoją nieśmiałością, lękiem przed kontaktem z ludźmi. Nie we wszystkich środowiskach ludzie ambitni nie są lubiani, ale na pewno tacy przesadnie ambitni już tak.

[201604250941]

Napisane przez Amalia1989

Nie chodziło mi o zasadę: jeśli wejdziesz między wrony, będziesz krakać tak jak one, tylko o to aby walczyć ze swoją nieśmiałością, lękiem przed kontaktem z ludźmi. Nie we wszystkich środowiskach ludzie ambitni nie są lubiani, ale na pewno tacy przesadnie ambitni już tak.

Wlasnie ostatnio widze, ze ten stereotyp niesmialosci powodujacej problemy jest bledny, ludzie smiali i kontaktowi tez maja problemy. Po prostu nikt nikomu nie ufa, kazdy mieszka daleko, a co najgorsze kazdy uwaza, ze to do niego trzeba dzwonic i pisac, on sam nie bedzie pierwszy zaczynal rozmowy bo jest na to zbyt cool. No i tak sobie mozna czekac, a nie kazdy ma tak niska samoocene zeby w kolko byc tym piszacym. Jak jeszcze bezczelnie mi mowia w twarz, ze pisac nie beda, to inni maja do nich pisac (do tego juz doszlo), to ja juz wiem, ze z tej znajomosci nic nie bedzie.

Moze to wina fejsbuka i telefonu tak po prawdzie, za latwo sie z ludzmi rozmawia bez spotkan.

[amg88]

jest ktoś z pomorza? ;p

[keight91]

Napisane przez candycotton

To znaczy sie co, obnizyc swoje standardy i zostac alkoholiczka? Zauwazylam, ze tylko margines w tych czasach sie trzyma razem, ludzie ambitni wlasnie sa osamotnieni, nikt nikomu nie ufa, wszyscy podrozuja po swiecie wiec obok ich nie ma.
Albo znajdziesz kogos takiego jak Ty albo bedzie problem. Ja na studiach trafilam na towarzystwo, ktore na korytarzu rozmawialo o swoich chorobach wenerycznych. I co wtedy zrobic, siebie zmienic i tez tak robic? No to kurcze problem mam bo zadnej choroby nie zlapalam.

Do tego jesli Cie ktos nie przedstawi komus to nie zagadasz bo to dziwnie bedzie odebrane. A zauwazylam, ze moje kolezanki predzej sobie reke utna niz poznaja kogos z kimkolwiek. A zwlaszcza z facetem, mozesz u niej siedziec godzinami ale jej brata czy kuzyna na oczy nie zobaczysz.

Cos jest nie tak ze spoleczenstwem a nie z Toba.

ZGADZAM SIĘ W 100% Ludzie strasznie zdziczeli i to pewnie przez Internet w większości. Kiedyś z tego co mi starsze pokolenie opowiadało, gdy mieszkało się na wsi znało się wszystkich! Bywało się całymi dniami u sąsiadów i znało się całą ich rodzinę. Dzieciaki w tym samym wieku trzymały się razem. Ludzie, którzy chodzili razem do podstawówki zapraszali siebie na swoje wesela i chrzciny. Szkoda, że to pokolenie już wymiera. W tych czasach mam wrażenie, że znajomości najbliższe jakie uda nam sie stworzyć będziemy prowadzić przez Internet a w rzeczywistości i tak będziemy czuć się samotni, bo nikt nas nie będzie akceptował i każdy będzie się zamykał na drugiego człowieka. Kontakty będą fałszywe i oparte tylko na korzyściach. Jedynie w Internecie ludzie będą się otwierać, no i tak w sumie jest, świadczy o tym to forum. Zagadanie do obcej osoby w Internecie jest łatwe i normalne a zagadanie do kogoś w rzeczywistości jest odbierane nie miło i nie fajnie no i ciężko jest zdobyć się na to. Strasznie mnie to smuci :<

[201604250941]

Napisane przez keight91

ZGADZAM SIĘ W 100% Ludzie strasznie zdziczeli i to pewnie przez Internet w większości. Kiedyś z tego co mi starsze pokolenie opowiadało, gdy mieszkało się na wsi znało się wszystkich! Bywało się całymi dniami u sąsiadów i znało się całą ich rodzinę. Dzieciaki w tym samym wieku trzymały się razem. Ludzie, którzy chodzili razem do podstawówki zapraszali siebie na swoje wesela i chrzciny. Szkoda, że to pokolenie już wymiera. W tych czasach mam wrażenie, że znajomości najbliższe jakie uda nam sie stworzyć będziemy prowadzić przez Internet a w rzeczywistości i tak będziemy czuć się samotni, bo nikt nas nie będzie akceptował i każdy będzie się zamykał na drugiego człowieka. Kontakty będą fałszywe i oparte tylko na korzyściach. Jedynie w Internecie ludzie będą się otwierać, no i tak w sumie jest, świadczy o tym to forum. Zagadanie do obcej osoby w Internecie jest łatwe i normalne a zagadanie do kogoś w rzeczywistości jest odbierane nie miło i nie fajnie no i ciężko jest zdobyć się na to. Strasznie mnie to smuci :<

Dokladnie, jest tu watek gdzies, gdzie dziewczyna szuka przyjaciolki ale tylko online. Ostatnio wpadlam na dziewczyne, z ktora 10 lat do jednej szkoly chodzilam, mowie czesc a ta ze ee yy mysmy do szkoly razem chodzily, nie? Troche mnie wrylo.
A co do korzysci to tez widze, ze wiele osob jest zapraszanych na imprezy tylko dlatego, ze imprezowicze licza, ze kupi alkohol.

[amg88]

Ja widzę nawet po swoich znajomych, że nikt nie ma czasu ablo nikomu się nie chce spotykać. Nie wiem gdzie jest przyczyna. My zawsze wszędzie jeździliśmy i powiedziałam koniec tak samo może ktoś nas odwiedzić. Zawsze my dzwonimy czy ktoś jest w domu itp męczy mnie to już. I tak chyba więszkość znajomych(rodziny)przyzwy czaiła się.

[Vensis]

U nas w rodzinie jest tak, że my rzadko do kogo jeździmy i rzadko ktoś do nas przyjeżdża. I nikomu to nie przeszkadza, pewnie stąd ja również się nauczyłam siedzieć cicho, bo kiedyś byłam zupełnie inna osobą.
Ale zamknęłam się w sobie i praktycznie nie mam ochoty już nikim gadać, bo ludzie są strasznie fałszywi w dzisiejszych czasach i to, co powiemy, mogą wykorzystać na naszą niekorzyść. Wiele razy się już tak przejechałam, dlatego teraz jestem uważna.
Z drugiej strony, wciąż szukam osoby, która byłaby dla mnie jak przyjaciółka, której nigdy nie miałam. Ale wątpię, że mi się to kiedyś uda., jeśli do tej pory się to nie udało.

[Amalia1989]

Ja na razie nie mam przyjaciółki, tylko same koleżanki. Nie mam dlatego przyjaciółki, ponieważ jak na razie żadna do tego się nie nadaje. Wymagam jedynie lojalności i dochowywania tajemnic. Nie raz moje byłe przyjaciółki wykręciły mi numer.

[paczek_w_masle]

Napisane przez Amalia1989

Ja na razie nie mam przyjaciółki, tylko same koleżanki. Nie mam dlatego przyjaciółki, ponieważ jak na razie żadna do tego się nie nadaje. Wymagam jedynie lojalności i dochowywania tajemnic. Nie raz moje byłe przyjaciółki wykręciły mi numer.

Doskonale Cię rozumiem, mam bardzo podobne oczekiwania lecz niestety również niemiłe wspomnienia z przeszłości...

[Lavendowa91]

Napisane przez amg88

jest ktoś z pomorza? ;p

Ja jestem z Gda :P

Widzę,że wielu ludzi dotyka problem. Myślałam,że jestem jakaś inna. Drugi rok na studiach,masa znajomych. Jest z kim wyjść do sklepu i z kim poprzeszkadzać na zajęciach,ale żeby już w weekend ktoś zaprosił na kawę albo piwko,czy nawet zwykłe pogaduchy to jest problem. Mi się zawsze wydawało,że to dlatego,że nie chodzę wiecznie uśmiechnięta. Wydaje mi się,że wesołym osobom jest łatwiej. Zauważcie pewną zależność,że kiedy z kimś rozmawiasz i ktoś się roześmieje(oczywiście w pozytywnym znaczeniu) od razu jakby nawiązuje się nutka sympatii. Nie mówię tu oczywiście o rechocie bez sensu

[amg88]

może się wszystkie spotkamy

[Lavendowa91]

Napisane przez amg88

może się wszystkie spotkamy

Ja jestem za,ale nie wiem jak inni. Może być ciężko.

[asta9126]

To ja już nie będę opisywać swoich problemów, bo z grubsza są takie same jak Wasze. Właśnie odkryłam coś takiego, że ludzie kontaktują się ze sobą, ale nie dlatego, że kogoś darzą sympatią, a tylko dlatego, że razem się uczą/pracują. Serio, wcześniej tego nie znałam, nie widziałam i nie doświadczałam. Może jestem dziwna...
Ale tak myślę sobie... czy bycie osobą śmiałą to rozwiązanie problemu? Mogłoby się okazać, że wcale nie jest idealnie, że są inne trudności.