"Do przyjaciela"

[nat17]

Witam

Ostatnio zaczytałam się w wierszach Baczyńskiego. Czy jest tu może ktoś taki kto mógłby wyciągnąć przesłanie z poniższego wiersza i pokusić się o lekką interpretację? Bardzo podoba mi się ten wiersz, ale nie wiem czy w pełni wyciągnęłam z niego wszystko. Dlatego, jeśli macie ochotę to napiszcie jak go odbieracie, jakie wrażenie na Was robi, o czym jest itp.



Do przyjaciela


J. Andrzejewskiemu

Jak daleko jest od słowa do słowa!
A dalej chyba do mocnego jak sosna
wypełnia się w uśmiechach prostych,
które wiążą jak wstążka rzeki
powitania, boje nasze dalekie.
Cóż jest więcej nad gest niewidoczny,
przerzucony jak zielona struna
nad miastem huczacym w łunach,
nad stawania się obłok mroczny?
Mostek wiotki, taki śpiewny, pomocny.

I nie grzmiące to nasze witanie,
nie olbrzymie, ale ręka, gdy dotkniesz,
jest jak deska dębowa od łez mokra,
która błyszczy się, tęga i dobra,
na kołyskę i na trumnę sposobna.
A i krzyż z z niej strugać można, no i kostur,
co zieloną grzywę liści puści z wiosną.

Bo się wierzy, że milczenie to śpiewanie,
a jak śpiewać, to Bóg nas tak śpiewem łączy.
Jeśli głosy będą jako dech gorący,
co roztopi dni topory, grób roztuli,
tośmy dobrze przyjacielu, Boga czuli.