Potrzeba wygadania

[mary922]

Witajcie przyszłe mamy,
jestem jedną z was, już niedługo urodzę synka. Ale chyba nie jestem szczęśliwa. Już sama nie wiem z kim mam o tym porozmawiać, nikt z mojego otoczenia w takiej sytuacji nie był i nie jest, i ciężko komukolwiek mnie zrozumieć. Otóż mam 19 lat i w tym roku zaczęłam studia. Zastanawiałam się jakis czas temu czy to w ogóle ma sens, ale nie chciałam rozczarować rodziców, więc postanowiłam na uczelnie chodzić. Problem w tym, że to okazało się być troche za dużo. Nigdy nie byłam chodzącym okazem zdrowia, a w ciąży tej siły i energii ubyło mi całkiem sporo, nie potrafie usiedzieć tej 1,5 godziny na wykładzie czy ćwiczeniach, bolą mnie od tego plecy, głowa i najchętniej po prostu poszłabym spac. Zaczęłam się bardzo stresować tym jak sobie poradzę i w zeszłym tygodniu z tego wszystkiego zaczął boleć mnie żołądek i czułam sie jeszcze gorzej, ale cóż.. znowu wróciłam, znowu szykowałam się na uczelnie, ale nie doszłam, bo siły opuściły mnie kompletnie i od wczoraj prawie cały czas wymiotuję. Nie wiem co mam dalej robić z tym wszystkim, męczę się, a jednocześnie nie chcę nikogo rozczarować...

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez mary922

Witajcie przyszłe mamy,
jestem jedną z was, już niedługo urodzę synka. Ale chyba nie jestem szczęśliwa. Już sama nie wiem z kim mam o tym porozmawiać, nikt z mojego otoczenia w takiej sytuacji nie był i nie jest, i ciężko komukolwiek mnie zrozumieć. Otóż mam 19 lat i w tym roku zaczęłam studia. Zastanawiałam się jakis czas temu czy to w ogóle ma sens, ale nie chciałam rozczarować rodziców, więc postanowiłam na uczelnie chodzić. Problem w tym, że to okazało się być troche za dużo. Nigdy nie byłam chodzącym okazem zdrowia, a w ciąży tej siły i energii ubyło mi całkiem sporo, nie potrafie usiedzieć tej 1,5 godziny na wykładzie czy ćwiczeniach, bolą mnie od tego plecy, głowa i najchętniej po prostu poszłabym spac. Zaczęłam się bardzo stresować tym jak sobie poradzę i w zeszłym tygodniu z tego wszystkiego zaczął boleć mnie żołądek i czułam sie jeszcze gorzej, ale cóż.. znowu wróciłam, znowu szykowałam się na uczelnie, ale nie doszłam, bo siły opuściły mnie kompletnie i od wczoraj prawie cały czas wymiotuję. Nie wiem co mam dalej robić z tym wszystkim, męczę się, a jednocześnie nie chcę nikogo rozczarować...

Dziekanka? Studia zaoczne?

[PaulusiaM-ce]

Nie powinnam pisać "olej studia" ale...Pamiętaj, że za kilka miesięcy będziesz MAMUŚKĄ!!!!!! I tutaj Twoje samopoczucie jest najważniejsze. Ty musisz się dobrze czuć we własnej skórze, to Ty musisz być optymistycznie nastawiona do świata.
Z doświadczenia wiem, że nie można brać na siebie zbyt dużo. Pracuje jako stylistka paznokci w dość dużym salonie urody w Warszawie. Do pracy codziennie dojeżdżałam 45km. Będąc w 24 tc wylądowałam w szpitalu - zagrażał mi przedwczesny poród. Dlaczego? Bo mądra Paulinka była w pracy 12h z czego miała 7 klientek...Oczywiście poleciało zwolnienie. No i siedzimy sobie w domku. Dziś jest 31tc i robie to na co mam ochote oczywiście się oszczędzając.
Pamiętaj o SOBIE! Dziecko jest ważne ale Twoje samopoczucie najważniejsze! No i powodzenia

[muffinka90]

Mary ja tez studiuje i za miesiac bede mama. Moze zorientuj sie jak to jest na twojej uczelni, ja mam indywidualny tryb studiow, ucze sie w domu, zaliczam wszystko na koniec semestru. Teoretycznie moglabym jeszcze chodzic na zajecia, ale po prostu nie mam teraz sily na siedzenie w lawce, bo wrocila mi sennosc jak w pierwszym trymestrze, poza tym dziecko zajmuje wiekszosc moich mysli i ciezko mi sie skupic, wiec jest to jakies rozwiazanie. Nie wiem, czy jak maly sie urodzi dam rade pogodzic wszystko, ale warto sprobowac, jak nie wyjdzie zaczne od nowa za rok, ale studia skoncze powodzenia

[bajka1807]

ja zaszlam w ciaze na trzecim roku, mialam wplanie jeszcze sie obronic w lipcu zeszlego roku, gdzie na poczatek sierpnia mialam termin, pewnie dalabym rade, gdyby chcialo mi sie napisac prace koniec koncow obronilam się w grudniu, na spokojnie. doskonale rozumiem co czujesz, mi tez bylo niesamowicie ciezko, wtoczyc sie na 3 pietro mega wysokiej kamienicy w ktorej znajdowala sie uczelnia, no ale ja chodzilam do prywatnej szkoly, wiec i wykladowcy patrzyli na mnie z przymruzeniem oka bo wyroznialam sie z tych 30 osob ja musialam chodzic, bo to byl ostatni rok i chocbym miala sie skichac chcialam to zakonczyc a nie odkladc na pozniej, jedynie obrone. ale ty jestes na pierwszym roku, studia dopiero co sie zaczely, mozesz zrezygnowac i wrocic za rok lub isc na zaoczne, ale nie wiem czy to ma sens. teraz ty i dziecko jestescie najwazniejsi, objawy jakie masz ewidentnie wywolane sa stresem, wiec porozmawiaj z rodzicami, czy ich ambicje warte sa twojej meczarni. trzymam kciuki za szczesliwe rozwiazanie problemow

[mary922]

niby dostałam indywidualne, ale nie było łatwo, musiałam wykorzystać znajomości, bo inną drogą odpowiedź brzmiała "nie". ale niewiele mi to daje, bo prowadzący zajęcia i tak oczekują zdawania w tym samym terminie, co reszta, taka uczelnia. w dodatku mam wieczorowy plan zajęć (a jestem na dziennych), więc zajęcia kończę po 20, a ja o 16 ju jestem senna jakby to był środek nocy.
a cała rodzina jakby na pierwszym miejscu stawia to, że jestem studentką, a nie przyszłą mamą. ja z chęcią poszłabym ten rok na zaoczne, wtedy mogłabym cieszyć się moim maluszkiem, a nie martwić się z kim go zostawie..

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez mary922

niby dostałam indywidualne, ale nie było łatwo, musiałam wykorzystać znajomości, bo inną drogą odpowiedź brzmiała "nie". ale niewiele mi to daje, bo prowadzący zajęcia i tak oczekują zdawania w tym samym terminie, co reszta, taka uczelnia. w dodatku mam wieczorowy plan zajęć (a jestem na dziennych), więc zajęcia kończę po 20, a ja o 16 ju jestem senna jakby to był środek nocy.
a cała rodzina jakby na pierwszym miejscu stawia to, że jestem studentką, a nie przyszłą mamą. ja z chęcią poszłabym ten rok na zaoczne, wtedy mogłabym cieszyć się moim maluszkiem, a nie martwić się z kim go zostawie..

no to moze pora skupic sie na tym,co wazne dla Ciebie a nie spelniac ambicje rodziców?

[AnQś]

Napisane przez stokrotka_to_ja

no to moze pora skupic sie na tym,co wazne dla Ciebie a nie spelniac ambicje rodziców?

Racja. Dorosłość polega m.in. na podejmowaniu niepopularnych decyzji.
W pierwszym roku życia dziecko naprawdę baaardzo potrzebuje mamy.

[MoniaHan]

dokladnie, powinnas pomyslec o swoim zdrowiu i zdrowiu dziecka, studia nie zajac .....nie uciekna, jeszcze przyjdzie na nie czas - teraz pomysl o sobie i dzidzi.

[diatoma]

witam to że jesteś senna i nie masz siły to zupełnie normalne w ciąży. powiedz otwarcie rodzicom ze to silniejsze od ciebie i nad tym nie zapanujesz? że zwyczajnie nie masz siły, przecież ma w sobie drugie życie! fajnie że nie piszesz że masz 19 lat i że życie ci sie zawaliło bo jesteś w ciąży to wspaniały czas, ldatgo skup sie na sobie i dziecku, a najlepiej weź dziekanke i wróć za rok. a w którym tc jesteś?

[mary922]

Napisane przez diatoma

witam to że jesteś senna i nie masz siły to zupełnie normalne w ciąży. powiedz otwarcie rodzicom ze to silniejsze od ciebie i nad tym nie zapanujesz? że zwyczajnie nie masz siły, przecież ma w sobie drugie życie! fajnie że nie piszesz że masz 19 lat i że życie ci sie zawaliło bo jesteś w ciąży to wspaniały czas, ldatgo skup sie na sobie i dziecku, a najlepiej weź dziekanke i wróć za rok. a w którym tc jesteś?

bo dla mnie to nie jest koniec świata, chociaż na samym początku było ciężko, bo dowiedziałam się o ciąży zaraz przed maturą 34 tc

[magda1804]

Napisane przez mary922

bo dla mnie to nie jest koniec świata, chociaż na samym początku było ciężko, bo dowiedziałam się o ciąży zaraz przed maturą 34 tc

Mary922 jestes w 34tc? toz to prawie do porodu!? Kochana ja tak jak inne dziewczyny podpowiadam: dziekanka albo zaoczne i to jak najszybciej!!! Z tego co piszesz zdecydowalas sie na studia wiedzac, ze jestes w ciazy, ale czy bylas swiadoma tego, ze dziecko potrzebuje baaardzo duzo uwagi i studiowanie dzienne to wieksze wyzwanie? Sama jestem w ciazy (29tc) i po obronie licencjatu poszlam na mgr, ale oczywiscie zaocznie. Zdecydowanie latwiej jest zostawic maluszka pod opieka zaufanej osoby przez 2dni w ciagu dwoch tyg niz codziennie kombinowac kto bedzie sie nim zajmowal. Slyszalam, ze niektore dziewczyny braly dzidze ze soba na uczelnie, ale ja jakos tego nie widze

Mary pamietaj, ze najwazniejsze jest teraz dobro dziecka i TWOJE. Jesli bedziesz nieszczesliwa, smutna i ciagle zmartwiona, to dziecko to wyczuje, one tez bedzie cierpiec.

Nie rezygnuj ze studiow, bo to inwestycja w przyszlosc. Moze porozmawiaj z rodzicami i powiedz o tym co Cie boli, zapytaj co oni mysla o studiach zaocznych, powiedz o tym, ze sie boisz, jest Ci ciezko etc. Wiesz zeby nie bylo tak, ze dzidzia sie urodzi, Ty nie bedziesz miala sily, rzucisz studia i na tym sie skonczy...

A co z ojcem dziecka? pomaga Ci? ile ma lat, pracuje?

Trzymam kciuki zebys odwazyla sie na rozmowe z rodzicami Jestem z toba kochana

[mary922]

próbowałam wczoraj rozmawiać z mamą, ale cały czas słyszę, że muszę dać radę i czy pamiętam, co mówiłam wcześniej.. a przyznaję, że nawet mi do głowy nie przyszło, żeby odłożyć studia dzienne. tylko że gdzieś w międzyczasie pojawiła się myśl,że nie chcę tracić ani chwili z tego pierwszego roku życia mojego synka i że bardzo ciężko będzie mi zostawić go na kilka godzin i pędzić na uczelnie..

no, poród już niedługo, a ja zaczynam panikować, bo właściwie nic nie mam i nie wiem kiedy się za to wszystko zabrać

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez mary922

próbowałam wczoraj rozmawiać z mamą, ale cały czas słyszę, że muszę dać radę i czy pamiętam, co mówiłam wcześniej.. a przyznaję, że nawet mi do głowy nie przyszło, żeby odłożyć studia dzienne. tylko że gdzieś w międzyczasie pojawiła się myśl,że nie chcę tracić ani chwili z tego pierwszego roku życia mojego synka i że bardzo ciężko będzie mi zostawić go na kilka godzin i pędzić na uczelnie..

no, poród już niedługo, a ja zaczynam panikować, bo właściwie nic nie mam i nie wiem kiedy się za to wszystko zabrać

Kurcze,ale to mama bedzie decydowac o Twoim zyciu? Moze powie Ci tez,jak masz wychować dziecko?
Powiem tylko jedno,jesli zrobisz cos wbrew sobie,bedziesz tego żałowac. Zastanów się,co jest dla Ciebie wazne. Studia mozna skończyc zawsze,za to żadnego dnia z Twoim dzieckiem nie da się powtórzyc.
Pewnie,mozna mając małe dziecko zrobić 2 fakultety i jeszcze pracowac,czemu nie,tylko nie da się być dobrą we wszytskim.Coś na tym ucierpi,albo szkoła,albo dziecko.Ja na Twoim miejscu nie przysparzałabym sobie frustracji.

[Paulii2]

U mnie na roku była dziewczyna, która na pierwszym roku urodziła dziecko. Z tego co wiem po urodzeniu małej wzięła dziekankę. Studiowała dziennie, nie wiem kto jej pomagał. Wiem też, że studiowała drugi kierunek. Mówiła, że jest ciężko, ale jakoś dawała radę. Działał według tego co jej serce mówiło. Zatem moja rada-zrób tak jak ona. Jeśli nie chcesz kontynuować -nie kontynuuj, jeśli chcesz zrób to. Tych decyzji nikt za Ciebie nie podejmie, lepiej niż Ty sama!
Z rodzicami- cóż wiem, że wielu z nich spełnia swoje ambicje poprzez dziecko, ale jeśli będziesz tłumaczyć na pewno się uda. Względnie pogadaj z lekarzem, żeby Ci pomógł z mamą? Może on im przetłumaczy, że masz prawa nie dawać rady łączyć uczelni i ciąży? Trzymam kciuki, żeby wszystko się dobrze poukładało

ps. A gdzie ojciec dzidzi? On Ci jakoś pomaga?