Czy zawsze to tak wygląda?

[hamy]

Przeczytałam właśnie książkę „Dieta (nie) życia” i jestem przerażona. Czy anoreksja zawsze tak wygląda? Tak to znaczy strasznie. Moja kuzynka chorowała na anoreksję a jej rodzina długo nie zauważała problemu. Zresztą ja też nie zauważałam.Ale Karolina nie miała kilku prób samobójczych - wcześniej trafiła do psychologa.

[aoii]

to zależy co przeczytałaś... ale żadna choroba psychiczna chyba nie jest fajna, tym bardziej taka prowadząca do śmierci.
ja prób samobójczych nie miałam, ale myśli tak. samookaleczanie się, chowanie pod biurko, łóżko ze strachu bo "może o mnie zapomną i nie będe musiała zjeść obiadu" a najgorzej wspominam to zdrapywanie masła i chowanie jedzenia gdzie sie da. później trzeba było przecież tak wstać i wyjść do pokoju żeby nic nie wypadło, ani nikt nie zauważył utłuszczonej nogawki od kolana w dół O_o
to masakra, wstydze się tego co robiłam nie tylko z sobą ale z cała rodziną. kiedyś przeczytałam gdzieś że "życie z chorą na anoreksje to horror", a teraz z perspektywy czasu widze, że to prawda. Podziwiam rodziców, że mieli tyle siły i pomogli mi zejść z tej równi pochyłej.

straszne jest jeszcze to, że nie dość że nikt Tobie nie ufa, to nie ufasz jeszcze samej sobie... a zaufanie trudno jest odbudować..

[ziw]

Anoreksja mnie przeraża. Przyznam, że nawet nie potrafię sobie wyobrazić jak można doprowadzić się do takiego stanu. Co musi się stać, żeby zrobić sobie taką krzywdę? Jak bardzo trzeba się nienawidzić?
Aoii, a Ty jesteś już wyleczona? Oraz, jak to się stało, że z tego "wyszłaś"?

[hamy]

aoii - Jeśli z pytaniami wejdę za daleko daj mi po łapach.
Czy to jest tak jak z chorobą alkoholową? Zaczyna się niewinnie a potem już jest tylko równie pochyła?
Gratuluję siły by walczyć z chorobą. I podziwiam odwagę że możesz o tym mówić/pisać.

[aoii]

Napisane przez ziw

Anoreksja mnie przeraża. Przyznam, że nawet nie potrafię sobie wyobrazić jak można doprowadzić się do takiego stanu. Co musi się stać, żeby zrobić sobie taką krzywdę? Jak bardzo trzeba się nienawidzić?
Aoii, a Ty jesteś już wyleczona? Oraz, jak to się stało, że z tego "wyszłaś"?

nie wiem czy można w ogóle kiedykolwiek powiedzieć "jestem wyleczona" . mam koleżanke, która po dłuugim leczeniu, ponad 4 lata, wyszła na prostą, i po roku znowu wróciła do pkt wyjścia.
zabawne jest to że jak kiedyś oglądałam zdjęcia wychudzonych dziewczyn to myślałam, że mnie to nie dotyczy, ale po pewnym czasie przestaje sie to kontrolować. to taka troche chora ambicja, czy potrafie ważyć mniej, jeszcze mniej, w pewnym momancie byłam wręcz zafascynowana swoim wyglągem, koścmi na rękach, zapadniętym brzuchem, łuszczącą sie skórą na dłoniach, liczyłam żebra, nie to chore jest maxymalnie teraz jak sobie to przypominam to przerażam się sama swoim zachowaniem.

Napisane przez hamy

aoii - Jeśli z pytaniami wejdę za daleko daj mi po łapach.
Czy to jest tak jak z chorobą alkoholową? Zaczyna się niewinnie a potem już jest tylko równie pochyła?
Gratuluję siły by walczyć z chorobą. I podziwiam odwagę że możesz o tym mówić/pisać.

nie jestem chyba kompetentna żeby porównywać to do alkoholizmu bo nie wiem jak to jest z piciem. ale jeżeli aloholik myśli "wypije jednego i na tym sie skończy" to rzeczywiście u mnie było podobnie "schudne jeszcze tylko 100gram a potem będe już normalnie jeść."

troche też musiałam tego z siebie wyrzucić u psychiatry czy psychologów, więc nie mam jakiejś blokady, ale łatwiej jest mi mówić o tym ludziom których nie znam, niż bliskim. w każdym razie w szkole czy w dalszej rodzinie oficjalnie nikt nie wie, a co tydzień twardo jeżdze na korki a nie do psychologa XD

[123dzemdzemona22]

aoii kurcze Ty masz fajna siłe, i dużo pozytywnej walki(z samą sobą) do przodu...

[aoii]

czy ja wiem czy to siła? wiem jakie to bagno i wiem, że nie chce do tego wracać, wiem że w wychudzonym ciele nie jest zaklęta żadna, magia która zmieni moje życie na lepsze. to do niczego nie prowadzi.
a skoro to ślepa ulica to po co iść w nią dalej?

[123dzemdzemona22]

właśnie!!!
Ty już wiesz to czego ja nie wiem?!
Wiem to tylko pod czysto ślepym pojęciem.

[cytrusekxD]

Napisane przez aoii

czy ja wiem czy to siła? wiem jakie to bagno i wiem, że nie chce do tego wracać, wiem że w wychudzonym ciele nie jest zaklęta żadna, magia która zmieni moje życie na lepsze. to do niczego nie prowadzi.
a skoro to ślepa ulica to po co iść w nią dalej?

A czy Ty tez uwazalas, ze "chudsi maja lepiej"??
I czy tez widzialas siebie w lustrze gruba, a tak na prawde bylas przerazliwie chuda??

[aoii]

Napisane przez cytrusekxD

A czy Ty tez uwazalas, ze "chudsi maja lepiej"??
I czy tez widzialas siebie w lustrze gruba, a tak na prawde bylas przerazliwie chuda??

czy ja wiem, czy lepiej, myślałam chyba ,że będe bardziej pewna siebie, potem to już przybrało chorą formę typu: " jestem lepsza, bo potrafie nie jeść", a tak naprawde byłam słaba, bo nie potrafiłam tego sama zatrzymać..
nigdy nie uważałam się za grubą, tak cała. nie podobały mi się moje uda bo były galarety i wielkie. chciałam, żeby one były ładniejsze, ale kiedy nogi były już chude, nie liczył sie wygląd. tylko cyferki.

[ewelina*]

A jak długo byłaś na tej "diecie"? I ile schudłaś przez ten czas?

[lovecassie]

Napisane przez aoii

czy ja wiem, czy lepiej, myślałam chyba ,że będe bardziej pewna siebie, potem to już przybrało chorą formę typu: " jestem lepsza, bo potrafie nie jeść", a tak naprawde byłam słaba, bo nie potrafiłam tego sama zatrzymać..
nigdy nie uważałam się za grubą, tak cała. nie podobały mi się moje uda bo były galarety i wielkie. chciałam, żeby one były ładniejsze, ale kiedy nogi były już chude, nie liczył sie wygląd. tylko cyferki.

Właśnie. Nie liczy się wygląd, liczą się cyferki.

Pamiętam, że ja miałam takie myśli: "kurczę, jestem już chyba chuda, nie mam ani tyłka ani piersi, może powinnam przytyć?" ale za chwile mówiłam sobie: "co?! i będziesz ważyć X kg?!" W tych najgorszych momentach nawet chciałam być trochę grubsza, ale nie dopuszczałam do siebie myśli, że mogę widzieć na wadze nawet 100g więcej. I właśnie chyba dlatego psycholog kazał zabrać mamie wagę.

[cytrusekxD]

Napisane przez aoii

czy ja wiem, czy lepiej, myślałam chyba ,że będe bardziej pewna siebie, potem to już przybrało chorą formę typu: " jestem lepsza, bo potrafie nie jeść", a tak naprawde byłam słaba, bo nie potrafiłam tego sama zatrzymać..
nigdy nie uważałam się za grubą, tak cała. nie podobały mi się moje uda bo były galarety i wielkie. chciałam, żeby one były ładniejsze, ale kiedy nogi były już chude, nie liczył sie wygląd. tylko cyferki.

U mnie jest inaczej, patrze w lustro i czasami chce mi sie ryczec(tak jak ostatnio), a poza tym mysle, ze szczupli ludzie sa lepsi i maja lepiej
A i duzo z was pisze, ze prawie nic nie jadlo i unikalo jedzenia.W tej kwestii tez jest troszke inaczej.Mianowicie mam okreslone 5 posilkow i dokladnie co na nie zjem i o okreslonej godzinie.Ja po prostu czekam na ta godzine kiedy bede mogla cos zjesc, mozna powiedziec ze to jest cos jak nagroda.Przez to nie wiem kiedy jestem glodna i na co mam ochote

[iza_wiosenna]

a co u Ciebie, Lovecasssssssie? lepiej ?

[lovecassie]

poszło do Ciebie pw.

[FilifionkaB]

.

[cytrusekxD]

Napisane przez FilifionkaB

Mnie się też tak wydawało, że jesli będe chudsza będę lepsza, bardziej perfekcyjna, ludzie zaczną mnie lubić, będe miała przyjaciół, ojciec będzie dumny itp itd. i nagle okazało sie ze waze 29 kg i nic sie nie zmieniło - no moze to, że ludzie patrzą na mnie ze współczuciem, a mnie przestaje juz wogole zależec na czymkolwiek i kimkolwiek.

Największa brednią świata jest stwierdzenie ze chudsi mają lepiej - lepiej ma ten który siebie akceptuje i dązy do swojego szczęscia a nie ten co cyferki na wadze mierzy jako sukces.. niestety

No wlasnie odkad choruje, uwazam ze ludzie sa lepszymi ludzmi i nie potrafie sie pozbyc tego przekonania

[FilifionkaB]

..

[scarsss]

Napisane przez lovecassie

Właśnie. Nie liczy się wygląd, liczą się cyferki.

Pamiętam, że ja miałam takie myśli: "kurczę, jestem już chyba chuda, nie mam ani tyłka ani piersi, może powinnam przytyć?" ale za chwile mówiłam sobie: "co?! i będziesz ważyć X kg?!" W tych najgorszych momentach nawet chciałam być trochę grubsza, ale nie dopuszczałam do siebie myśli, że mogę widzieć na wadze nawet 100g więcej. I właśnie chyba dlatego psycholog kazał zabrać mamie wagę.

eh jak to czytam to jakby wyciagniete z mojego zycia...tez mam tak ze czasem przemawia do mnie ten "rozsadek" ktory kaze mi sie zastanowic czy ludzie wokol maja rzeczywiscie racje i powinnam przytyc...ze sama zaczynam myslec ze jednak powinnam przybrac bo cos jest nie halo...ale odrazu pojawiaja sie te drugie glosy.Wagi to mi nikt zabierac nie musial bo i tak omijam ja szerokim lukiem...koszmar...

[cytrusekxD]

Napisane przez FilifionkaB

cytrusku uwierz mi - waga to tylko wymówka, nie jestem szczęsliwa - bo nie jestem taka chuda jakbym chciała - ale to brednia. Chudość nikogo nie uszczęsliwia. Popatrz na siebie, jesteś szczupła - więc wg swojej teorii powinnaś mieć lepiej niż inni, powinno byc super , a jak jest? płaczesz po kątach z powodu zjedzonej czekoladi - czy to jest szczęscie?
Mam 3 znajome, wszystkie trzy są raczej pulchen i wiecie czego im zazdroszcze? ze wychodzę ze znajomymi, poznają ludzi jedzą to na co mają ochotę i widać, na pierwszy rzut oka widać ze są zadwolone ze swojego życia, jasne czasem która podejmuje próbe odchudzania, nie je słodyczy albo wiecej sie rusza.. ale gdy wpadnie kawałek pizzy czy nieplanowe ciasto u znajomych nie rwą sobie włosów z głowy....zjadło się i już, wazne ze pyszne było. Zazdroszcze im tego, bo ja unikam spotań zeby nie wychodzic nma dziwoląga co nic nie chce jeśc.

JEstem świadoma tego ze bez wzgledu na swoją wagę nie bedę szcześliwa jesli nie uporam się z innymi problemami.
Waga to zazwyczaj tylko pretekst i trzeba poszukać głębiej co nam dokucza i nie pozwala na osiągnięcie szczęscia, Prościej jest powiedzieć sobie mam za duże boczki niż pomyślec o tym ze nie układa nam się w rodzinie, że mamy depresje, że nie umiemy pogodzić się z tym czy tamtym wydarzeniem.
Przynajmniej było tak w moim przypadku - wolałam myślec cały dzień o jedzeniu co powinnam a czego nie powinnam zjeść, niż pozwolić dojsc do głosu np wyrzutom sumienia czy rozpaczy.

Ja tez unikam spotkan z przyjaciolmi, bo oni przewaznie ida cos zjesc.Bede musiala porozmawiac z psycholog na temat moich pogladow na swiat, moze ona jakos zaradzi i bede oceniala ludzi nie po wygladzie ale po charakterze.

[aoii]

Napisane przez ewelina*

A jak długo byłaś na tej "diecie"? I ile schudłaś przez ten czas?

nie miałam dużo do chudnięcia, będąc zdrowa bmi miałam około 17,5
i też stosunkowo krótko to trwało bo niecałe 5miesięcy i spadło 9kg
ale to było ponad rok temu. i 5 kg wróciło

Napisane przez lovecassie

Właśnie. Nie liczy się wygląd, liczą się cyferki.

Pamiętam, że ja miałam takie myśli: "kurczę, jestem już chyba chuda, nie mam ani tyłka ani piersi, może powinnam przytyć?" ale za chwile mówiłam sobie: "co?! i będziesz ważyć X kg?!" W tych najgorszych momentach nawet chciałam być trochę grubsza, ale nie dopuszczałam do siebie myśli, że mogę widzieć na wadze nawet 100g więcej. I właśnie chyba dlatego psycholog kazał zabrać mamie wagę.

mi rodzice kiedyś zabrali wage . pamiętam, świrowałam wtedy jak jasny gwint dałabym sobie ręke uciąć, patrząc w lustro, że przyszło mi min 2 kg a jak w końcu pozwolili mi sie zważyć, okazało sę że waże jeszcze 200gram mniej niż przed ostatnim ważeniem.
i wtedy chyba pierwszy raz pomyślałam, że mam chorą głowe XD

Napisane przez cytrusekxD

U mnie jest inaczej, patrze w lustro i czasami chce mi sie ryczec(tak jak ostatnio), a poza tym mysle, ze szczupli ludzie sa lepsi i maja lepiej / dlaczego? wydaje mi się że to wszystko zależy od osobowości. są ludzie którzy mając wiecej ciałka sa uwielbiani przez innych bo mają niesamowitą osobowość. tego nie zyskuje się wraz z utratą kilogramów.
A i duzo z was pisze, ze prawie nic nie jadlo i unikalo jedzenia.W tej kwestii tez jest troszke inaczej.Mianowicie mam okreslone 5 posilkow i dokladnie co na nie zjem i o okreslonej godzinie.Ja po prostu czekam na ta godzine kiedy bede mogla cos zjesc, mozna powiedziec ze to jest cos jak nagroda.Przez to nie wiem kiedy jestem glodna i na co mam ochote

też tak miałam. kładłam jabłko na szafce, a obok niego zegarek i karteczkę: 15:30. i dopóki nie wybiła, jabłka nie mogłam tknąć. czy to nie jest chore? człowiek sam sie zniewala i unieszczęśliwia..

Napisane przez FilifionkaB

JEstem świadoma tego ze bez wzgledu na swoją wagę nie bedę szcześliwa jesli nie uporam się z innymi problemami.
Waga to zazwyczaj tylko pretekst i trzeba poszukać głębiej co nam dokucza i nie pozwala na osiągnięcie szczęscia, Prościej jest powiedzieć sobie mam za duże boczki niż pomyślec o tym ze nie układa nam się w rodzinie, że mamy depresje, że nie umiemy pogodzić się z tym czy tamtym wydarzeniem.
Przynajmniej było tak w moim przypadku - wolałam myślec cały dzień o jedzeniu co powinnam a czego nie powinnam zjeść, niż pozwolić dojsc do głosu np wyrzutom sumienia czy rozpaczy.

dokładnie, najłatwiej jest uciec od problemów i skupić sie na tym co się je. ale od tego problemy się nie zrowiązują a robią sie nowe. powazniejsze.

[scarsss]

Dokladnie osobowosci i tej blyskotliwosci...humoru nie zyska sie tracac na wadze...ja z ta mysla zaczelam swoje "akcje" odchudzajace no bo myslalam sobie ze skoro teraz ludzie sie ze mnie wysmiewaja wyzywaja i robia inne swinstwa a nawet mnie nie znaja z harakteru...to jak bede chudsza to bede postrzegana inaczej...i w koncu przestana oceniac na pierwszy rzut oka i moze za nim podejma jakis osad zamienia wczesniej ze mna kilka slow...w tamty okresie nie liczylo sie ze moi bliscy znajomi uwazali ze jestem jajcara...pelna zycia i dowcipu dziewczyna...nie liczylo sie bo bya ich znaczna mniejszosc tylko kilku...na conajmniej kilkanascie osob w szkole...teraz jak rozmawiam tak od serca z przyjaciolmi znajomymi to mi mowia wlasnie ze schudlam i nie dosc ze uleciala ze mnie ta beztroska radosc to jeszcze mam problem...

[cytrusekxD]

Napisane przez aoii

nie miałam dużo do chudnięcia, będąc zdrowa bmi miałam około 17,5
i też stosunkowo krótko to trwało bo niecałe 5miesięcy i spadło 9kg
ale to było ponad rok temu. i 5 kg wróciło



mi rodzice kiedyś zabrali wage . pamiętam, świrowałam wtedy jak jasny gwint dałabym sobie ręke uciąć, patrząc w lustro, że przyszło mi min 2 kg a jak w końcu pozwolili mi sie zważyć, okazało sę że waże jeszcze 200gram mniej niż przed ostatnim ważeniem.
i wtedy chyba pierwszy raz pomyślałam, że mam chorą głowe XD



też tak miałam. kładłam jabłko na szafce, a obok niego zegarek i karteczkę: 15:30. i dopóki nie wybiła, jabłka nie mogłam tknąć. czy to nie jest chore? człowiek sam sie zniewala i unieszczęśliwia..



dokładnie, najłatwiej jest uciec od problemów i skupić sie na tym co się je. ale od tego problemy się nie zrowiązują a robią sie nowe. powazniejsze.

Powiem Ci szczerze, ze np.teraz chce isc z moja kumpelka do CH ale ona pojdzie pewnie na goraca czekolade i boje sie ze albo bedzie na mnie patrzec jak na debila ze jej nie wzielam, albo ja wezme a pozniej przerycze caly wieczor w lozkuA tak wogole mialas bmi 17,5A teraz ile masz i ile chcesz jeszcze przytyc??

---------- Dopisano o 13:38 ---------- Poprzedni post napisano o 13:18 ----------

Dziewczyny, mam bardzo duzy problem.Mianowicie jade na oboz i musze isc do higienistki wypelnic formularz.Tam trzeba podac wage, a ja mialam sie nie wazyc bo jesli bedzie wiecej to cala moja praca pojdzie na marne, a u niej w karcie jest waga z przed choroby wpisana, co mam robic??Jak jej powiedziec ze nie chce sie wazyc??

[FilifionkaB]

.

[aoii]

Napisane przez cytrusekxD

Powiem Ci szczerze, ze np.teraz chce isc z moja kumpelka do CH ale ona pojdzie pewnie na goraca czekolade i boje sie ze albo bedzie na mnie patrzec jak na debila ze jej nie wzielam, albo ja wezme a pozniej przerycze caly wieczor w lozkuA tak wogole mialas bmi 17,5A teraz ile masz i ile chcesz jeszcze przytyc??

to weź sok, jeśli boisz się czekolady.. i zwróć uwage na to, że Twoja koleżanka na pewno nie będzie przejmować się tym, że ją pije

teraz jest 16. musi wrócić jeszcze te 4 kg, bo trzeba dbać o @, żeby znowu mi nie zwiała

---------- Dopisano o 13:38 ---------- Poprzedni post napisano o 13:18 ----------

Dziewczyny, mam bardzo duzy problem.Mianowicie jade na oboz i musze isc do higienistki wypelnic formularz.Tam trzeba podac wage, a ja mialam sie nie wazyc bo jesli bedzie wiecej to cala moja praca pojdzie na marne, a u niej w karcie jest waga z przed choroby wpisana, co mam robic??Jak jej powiedziec ze nie chce sie wazyc??

na początku pomyślałam, żeby nie mówiła Ci ile wyszło, ale przecież Ty tą karte musisz zabrać może pójdzie na to żebyś jej podała wagę jaką masz, bez ważenia? nie wiem. rzeczywiście trudna sprawa..

[cytrusekxD]

Napisane przez aoii

na początku pomyślałam, żeby nie mówiła Ci ile wyszło, ale przecież Ty tą karte musisz zabrać może pójdzie na to żebyś jej podała wagę jaką masz, bez ważenia? nie wiem. rzeczywiście trudna sprawa..

Moze nie bedzie mnie pytac o ta wage tylko wpisze ta z przed choroby, nie wiem.Ale wiem ze ja na wage tam nie wejde.

[FilifionkaB]

.!

[cytrusekxD]

Wiem, ale psycholog mowila zeby na razie sie nie wazyc, podobno to pomaga, wiec pojde i powiem jej moja wage, wzrost a jak nie bedzie chciala wpisac tylko mnie zwazyc, powiem zeby zostawila to pole wolne, najwyzej ja sama to pozniej dopisze.

[NoFood]

Ogolnie z tym wazaniem to glupia sprawa. Doszlam do wniosku, ze nie warto sie wazyc no chyba, ze tak kontrolnie co jakis czas. Osobiscie wole dopatrywac sie roznicy przed lustrem, a nie w cyferkach.

[123dzemdzemona22]

no ale jak cyferki idą w tą stronę, ktorą ja chce, to dopiero mi się wszystkiego zachciewa, dlatego wagaaa mus