Przeprowadzka na inną stancję - sprzeciw mamy

[Asik_Sloik]

Hej!
Mam problem, może trochę niepoważny, ale chciałabym się poradzić.

Otóż od października wynajmuję pokój u pani, która jest...dobrą koleżanką mojej mamy. Początkowo miałam się tam zatrzymać na kilka dni, ale koniec końców zostałam i zaczęłam tam wynajmować, po cenie niskiej jak na Warszawę.

Kobieta, u której mieszkam, jest bardzo miłą osobą, ale mam wrażenie że cały czas widzi we mnie małą córeczkę swojej koleżanki, a nie dorosłą kobietę. Stara się mną opiekować i to jest w pewnym sensie miłe, ale też trochę męczące. Mój dobry znajomy zaproponował mi, żebym od kwietnia przeprowadziła się do niego, bo jego współlokator zwalnia pokój. Płaciłabym niewiele więcej, i wstępnie powiedziałam mu już, że tak. Ale tu zaczęły się schody...
1. Mój chłopak raczej nie będzie zachwycony, że zamierzam mieszkać z kolegą. Przez telefon powiedział mi "Ok, pogadamy jak wrócisz".
2. Moja mama rozpętała awanturę. Jak to, co mi się nie podoba, jestem wiecznie niezadowolona, powinnam z nią konsultować takie rzeczy, ona chce pojechać i zobaczyć, gdzie ja zamierzam mieszkać.

Czy to jest normalne? Ja rozumiem, że ona płaci za moje mieszkanie, ale skoro różnica w cenie jest niewielka, to co ją to obchodzi? Ja póki co nie mam pracy, chociaż szukałam, ale nawet gdybym ją miała, to i tak prawdopodobnie będę musiała brać pieniądze od rodziców... Nie wiem jak ja mam ich przekonać. Wkurza mnie, że mam 21 lat, a i tak wiecznie muszę być od kogoś zależna.

[viva91]

Jesteś najstarszym dzieckiem swoich rodziców?

Co do mieszkania z kolegą i reakcji Twojego chłopaka - hmm, no w jakimś stopniu mu się nie dziwię I trudno tutaj napisać jak powinien wyglądać złoty środek, wszystko zależy od tego jak wygląda wasz związek i jakie macie charaktery.

Za to całkowicie Cię popieram, jeśli chodzi o chęć wyprowadzenia się z dotychczasowej stancji. Dobrze wiem, co znaczy taka nadmierna troska, to faktycznie jest dość męczące, czasem chciałoby się zająć się sobą bez ingerencji kogoś obok

A jak przekonać mamę? Spróbuj jej wytłumaczyć, że to co jej odpowiada nie musi odpowiadać Tobie. Powiedz, że zdecydowana większość studentów nie mieszka u koleżanek swoich mam i nie stają się oni przez to marginesem społeczeństwa, nie popadają w nałogi czy zadają się z szemranym towarzystwem (ciężki kaliber, ale nie wiadomo jakie czarne myśli kłębią się w głowie Twojej mamy). Możesz wspomnieć o tym, że jej koleżanka jest bardzo miła, ale czasem nazbyt opiekuńcza - i żeby nie było, że narzekasz, kiedy ktoś (koleżanka mamy) jest wobec Ciebie taki dobroduszny - powiedz, że chciałabyś spróbować w jakimś stopniu sama gospodarować swoim życiem, nauczyć się tego, narzucić sobie dyscyplinę i stawiać sobie wymagania, a z taką "drugą mamą" jest to trudne.

Postaraj się zachować spokój podczas dyskusji, bo jak będziesz odpowiadać w nerwach to niczego nie osiągniesz. Mama na pewno będzie poddenerwowana Ale spokój i logiczne argumenty mogą ją przekonać

[Yuri22]

Dopóki sama się nie utrzymujesz to niestety ale musisz się trochę podporządkować. Oczywiście nie oznacza to, że masz na siłę siedzieć u tej koleżanki mamy, ale wyprowadzka do faceta (mimo, że nie Twojego własnego) to może być spory przeskok dla Twojej mamy.
Niestety, ale takie są uroki życia na garnuszku rodziców. Jedyne wyjście to jak najszybciej się usamodzielnić.

[Asik_Sloik]

Napisane przez viva91

Jesteś najstarszym dzieckiem swoich rodziców?

Co do mieszkania z kolegą i reakcji Twojego chłopaka - hmm, no w jakimś stopniu mu się nie dziwię I trudno tutaj napisać jak powinien wyglądać złoty środek, wszystko zależy od tego jak wygląda wasz związek i jakie macie charaktery.

Za to całkowicie Cię popieram, jeśli chodzi o chęć wyprowadzenia się z dotychczasowej stancji. Dobrze wiem, co znaczy taka nadmierna troska, to faktycznie jest dość męczące, czasem chciałoby się zająć się sobą bez ingerencji kogoś obok

A jak przekonać mamę? Spróbuj jej wytłumaczyć, że to co jej odpowiada nie musi odpowiadać Tobie. Powiedz, że zdecydowana większość studentów nie mieszka u koleżanek swoich mam i nie stają się oni przez to marginesem społeczeństwa, nie popadają w nałogi czy zadają się z szemranym towarzystwem (ciężki kaliber, ale nie wiadomo jakie czarne myśli kłębią się w głowie Twojej mamy). Możesz wspomnieć o tym, że jej koleżanka jest bardzo miła, ale czasem nazbyt opiekuńcza - i żeby nie było, że narzekasz, kiedy ktoś (koleżanka mamy) jest wobec Ciebie taki dobroduszny - powiedz, że chciałabyś spróbować w jakimś stopniu sama gospodarować swoim życiem, nauczyć się tego, narzucić sobie dyscyplinę i stawiać sobie wymagania, a z taką "drugą mamą" jest to trudne.

Postaraj się zachować spokój podczas dyskusji, bo jak będziesz odpowiadać w nerwach to niczego nie osiągniesz. Mama na pewno będzie poddenerwowana Ale spokój i logiczne argumenty mogą ją przekonać

Masz rację, to brzmi logicznie, dzięki

PS. Właśnie się dowiedziałam, że jest kaucja, ale w pełni zwrotna. Czuję, że chcę się tam przeprowadzić i postaram się to przeforsować.