Jak wyobrazacie sobie swoje zycie po 50-tce

[Prymulka55]

Zycie mija szybko.Jestes mloda a tu nagle pstryk i co no coz pozamiatane.w dalszym ciagu czujesz sie mloda,ale niestety czas zrobil swoje.Niby robisz to samo,ale co z marzeniami?jakos dziwnie przyblakly,odeszly w zapomnienie.Jak je wskrzesic,aby zyc na nowo pelnia zycia.Moze macie jakies pomysly?

[Kota]

Napisane przez Prymulka55

Zycie mija szybko.Jestes mloda a tu nagle pstryk i co no coz pozamiatane.w dalszym ciagu czujesz sie mloda,ale niestety czas zrobil swoje.Niby robisz to samo,ale co z marzeniami?jakos dziwnie przyblakly,odeszly w zapomnienie.Jak je wskrzesic,aby zyc na nowo pelnia zycia.Moze macie jakies pomysly?

Będę się zatananawiała, kiedy przyjdzie ten czas. Chociaż właściwie- jak przyjdzie ten czas, to może nie będę myślała na ten temat.

Ale... czy to rzeczywiście marzenia nadają tę pełnię życia?
Po co mam je wskrzeszać?

I właściwie co to znaczy żyć dalej pełnią życia? Czy ja teraz np. - kiedy jestem jeszcze stosunkowo młoda- żyję pełnia życia?
Nie wiem. Wiem, że staram sie żyć świadomie... ale czy to znaczy, że to jest pełnia?

I jak zdarzy się tak- a pewno zdarzy- ze za kilka lub kilkanaście lat i nogi, i pamięć, i możliwość nadążania za współczesnością spowolni się, a potem odmówi posłuszeństwa?
I jak sukcesem będzie np to- patrzę tutaj na swojego ojca- że codziennie rano, przy śniadaniu dajmy na to, uparcie czyta kilka kartek z Europy Davisa... ale z bezsilnością obserwuje, że duża część z tego, co przeczyta, ulatuje mu po prostu z głowy... i przełyka tę gorzką pigułkę.
Trudno. Zaczyna liczyć sie z bolesnymi ograniczeniami organizmu i nadchodzącej starości.

Tak mi się pomyślało w tym temacie.

[karolinkamalinka]

Kiedyś nie mogłam sobie wyobrazić, że przyjdzie mi skończyć trzydziestkę ! Teraz właśnie za pół roku będę obchodziła trzydzieste urodziny, więc już łatwiej mi myśleć o sobie jako o pięćdziesięciolatce. Myślę,że będę się czuła młodo i że czasem zdziwię się, że mam już tyle lat Chciałabym być szczupłą, ładną, zadbaną babką, radosną i nie zazdroszczącą nikomu niczego. Nie mam jeszcze dzieci, ale jeśli będę je miała to wyobrażam sobie,że będę miała z nimi świetny kontakt i będą moimi przyjaciółmi. Tak jak ja i moja mama teraz. Oprócz tej pozytywnej wizji, mam też lęki. Boję się starości, choć może pięćdziesiątparę lat to nie starość jeszcze, ale to wiek, kiedy ona jest blisko, nie jest już tak abstrakcyjna. Boję się utraty zdrowia i sprawności, zarówno fizycznej jak i intelektualnej.

[evela28]

ja też już mam 30 czasami trudno mi się z tym pogodzić więć o 50 wole nie myśleć,ale jak pomyślę o starości to tylko jedno słowo mi sie nasuwa zdrowie abym nie cierpiała tego boję się najbardziej

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Napisane przez Prymulka55

Zycie mija szybko.Jestes mloda a tu nagle pstryk i co no coz pozamiatane.w dalszym ciagu czujesz sie mloda,ale niestety czas zrobil swoje.Niby robisz to samo,ale co z marzeniami?jakos dziwnie przyblakly,odeszly w zapomnienie.Jak je wskrzesic,aby zyc na nowo pelnia zycia.Moze macie jakies pomysly?

Żyj tak abyś była z tego życia zadowolona.
Staraj się wykorzystać każdą jego chwilę.
Jeżeli chodzi o marzenia, o ile jest na to realna szansa, cóż stoi na przeszkodzie aby je wskrzesić, podjąć się realizacji?

Niektórym czas nie pozwala dożyć wieku, w którym mogliby stwierdzić "pozamiatane", dlatego wiem, że z całą pewnością nie wolno go marnować.

Taka mała niedzielna refleksja.

[Alkmina]

Napisane przez Prymulka55

Zycie mija szybko.Jestes mloda a tu nagle pstryk i co no coz pozamiatane.w dalszym ciagu czujesz sie mloda,ale niestety czas zrobil swoje.Niby robisz to samo,ale co z marzeniami?jakos dziwnie przyblakly,odeszly w zapomnienie.Jak je wskrzesic,aby zyc na nowo pelnia zycia.Moze macie jakies pomysly?

Po pięćdziesiątce też można pięknie żyć i mieć marzenia. Załóżmy, że będzie nam dane żyć do osiemdziesiątki. Chciałabym będąc już na emeryturze, jeździć z moim ślubnym to tu to tam, cieszyć się sukcesami moich dzieci i patrzeć, jak rosną wnuki. Chciałabym być do końca sprawna fizycznie i umysłowo, nie być w przyszłości ciężarem dla rodziny, a gdybym miała odejść to nagle i najlepiej we śnie.
Pozdrawiam

[Prymulka55]

Mile Panie.Bardzo pieknie opisalyscie swoje mysli i spostrzezenia .Uwazam,ze kazdy wiek jest piekny,trzeba go tylko umiec odpowiednio przezyc.Gdybym teraz zakladala ten watek z napewno bylby inny..Mialby wiecej optymizmu i nadziei,ale chyba mialam zly dzien.Moje haslo na dzis to: usmiech,usmiech i jeszcze raz usmiech.

[maja55]

Pozytywnie sobie wyobrażam


Jestem idealistką, perfekcjonistką i nie pozwalam nikomu, aby niszczył moje marzenia. Robię wszystko, aby moje życie wyglądało jak to z moich marzeń. I wiem, że są rzeczy, których nie moge przewidzieć, ale zrobię wszystko, abym po 50-tce, po 30- stce, po 40- stce była szczęśliwa.
Uważam, że w 99% nasze życie zależy od nas, od tego co sami zrobimy i jak nim pokierujemy. Więc...trzymam los we własnych rękach i tak nim kieruję, aby po 50 -tce mieć nadal marzenia i szczęście.

[Jolmiras]

Potrzebne są czasem takie wlasnie wątki jak ten by sobie przypomnieć o czym w powszednim codziennym zyciu zapominamy. O radośni plynącej w nas, szczęścia że jesteśmy chociaz dopadają nas i dni melancholijne jakbym to określiła.
Ja często sobie powtarzam, że w wieku 85 lat nadal będe zdrowa cieleśnie umysłowo i duchowo, wciąż pełna sił witalnych i młoda duchem i zapału oraz niewzruszonej wiary w siebie. To często przypominanie sobie o tym pomaga mi w zachowaniu dobrego nastroju.

[Prymulka55]

Jolmiras bardzo ladnie ujelas ten temat.Nieraz rzeczywiscie potrzebna jest chwilka ,moment na zatrzymanie,zamyslenie,za dume. Warto jest rozmawiac nie tylko o problemach dnia codziennego,ale rowniez o rozterkach duchowych, o wszelkiego rodzaju niepewnosciach zyciowych.

[Jolmiras]

malo kto tu zagląda..... chyba młodzi nie chca myślec o tym co będzie za ileś tam lat albo jeszcze nie wszyscy wrócili z wakacji
Buziaczki dla tych co po mnie

[Jolmiras]

.........no to chyba sama siebie pocałuję ........w nos hahahah
a na dobranoc macie to

Jeśli nie ma się dla kogo żyć to...
Życie nie jest życiem, a jedynie suchą, mroczną, samotną egzystencją...

Abyśmy zawsze mieli dla kogo żyć...
To wszystko jest strasznie trudne...ciągłe wzloty i upadki...
Ważne jest, by był Ktoś...
kto zawsze pomoże powstać i zachęcić do dalszego wędrowania...

[Prymulka55]

Czyzby temat sie wyczerpal?Chyba nie.Kazda z nas zna tyle madrosci zyciowych,ze moze je spokojnie przekazac innym.Zachecam mile Panie.Warto podzielic sie swoimi przemysleniami.

[Jolmiras]

ja juz nie musze sobie wyobrażać takiego życia jak to będzie bo wiem jak jest juz ........po prostu zwyczajnie
Mioim zdaniem a raczej wydaje mi się tylko, że jakim się jest za mlodu takim sie i pozostaje ( wychowanie, charakter, przyzwyczajenie niektore)
Nie potrafilam się np nigdy nudzic i znajdowalam sobie zajęcia a raczej interesowalam się moim hobby bo dla mnie to najwazniejsze co się ma
To pozostanie nam na cale zycie mimo, ze nawet w jakims okresie życia porzucamy to ale pózniej i tak wracamy do naszych wczesniejszych zainteresowań

A być może wlasnie po 50tce obudza się we mnie talenty ukryte nie pamiętam kto ale wielu slynnych artystów zaczęło tworzyc dopiero w tym wieku

Milego dnia

[cansada]

Podbijam watek.

Jako mala dziewczynka zawsze marzylam o pieknym zyciu, perfumach, strojach, makijazach, szminkach, kapeluszach i butach na wysokich obcasach. Ogladajac filmy chcialam byc aktorka, modelka, pania z telewizora pieknie ubrana. Otoczona szaroscia lat 80 tesknilam za latem, kwiatami, kolorami. Pamietam pierwsze magazyny o modzie mojej mamy....byly bialo czarne........takie smutne ale zarazem wspominam je z nostalgia... Pamietam tez ze prawie 20 lat temu jak wyjechalam do Anglii na kurs jezyka postanowilam ze ja chce wiecej od zycia...Uswiadomilam sobie ze to tylko i wylacznie ode mnie zalezy jak moje zycie sie potoczy.
Dzis po latach powiem, w mojej glowie przewijal sie film, film o moim zyciu, kolorowy, w otoczeniu rodziny i przyjaciol, w pieknym domu, ja szczesliwa niezalezna finansowo, ze wspanialym partnerem. Film w mojej rezyserii, udoskonalany dzien po dniu, tydzien po tygodniu, dopieszczany w najdrobniejszych szczegolach. W tym filmie zagralam glowna role...
Teraz w glowie mam taki film, ja po 50 tce, na emeryturze ew. czesciowo tylko zaangazowana w firme, podrozujaca, elegancka, zadbana, czas dla rodziny, czas dla siebie, w pieknym domu z basenem otoczonym ogrodem.
I wierze ze to jest mozliwe, i z usmiechem spogladam w przyszlosc

Marzenia sie spelniaja ale musimy im pomoc.....