Ciąża a ślub

[goni29]

My mamy zaplanowany ślub na wrzesień 2012 (bez dzidziusia w drodze). Choć muszę przyznać, że zegar biologiczny już tyka..
W ogóle nie rozumiem, co to za parcie u ludzi na ślub, kiedy młodzi spodziewają się dziecka.
U mnie w rodzinie kuzynka wpadła z chłopakiem, rodzice obu stron naciskali na ślub. Młodzi się pobrali, małżeństwo przetrwało pół roku i teraz są dwa lata po rozwodzie.
Z kolei koleżanka też zaszła w nieplanowaną ciążę, ale z narzeczonym postanowili poczekać aż bobas się urodzi. Po 2 mies od porodu wzięli ślub, potem ochrzcili małego i są bardzo szczęśliwą rodzinką
Według mnie nie ma zasady - ślub wcale nie daje 100% gwarancji, że młodzi po wpadce wytrzymają razem.

[makarona]

Życie jest takie przewrotne.
Ten problem już mnie nie dotyczy. Straciłam moją fasolinkę Nie wiedziałam, że jestem chora na toksoplazmozę, a zaszkodziła ona maleństwu.
Jesteśmy załamani, w ogóle nie byłam przygotowana na taką sytuację.

Tak, czy inaczej, weźmiemy ślub. Może nie w marcu, ale gdzieś w maju. Bez napięcia już. Trudno. Nasze dzieciątko jeszcze się nie urodzi. Ale my i tak będziemy razem.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez makarona

Życie jest takie przewrotne.
Ten problem już mnie nie dotyczy. Straciłam moją fasolinkę Nie wiedziałam, że jestem chora na toksoplazmozę, a zaszkodziła ona maleństwu.
Jesteśmy załamani, w ogóle nie byłam przygotowana na taką sytuację.

Tak, czy inaczej, weźmiemy ślub. Może nie w marcu, ale gdzieś w maju. Bez napięcia już. Trudno. Nasze dzieciątko jeszcze się nie urodzi. Ale my i tak będziemy razem.

strasznie mi przykro Sama wstraciłam ciążę,nieco starszą w podobny sposób Wczoraj/dziś mijają 3 lata... I tez wzielismy slub,mimo wszystko...

Sciskam mocno

[Kohnelia20]

przykro mi kochana

trzymaj się

[ciri15]

Napisane przez makarona

Życie jest takie przewrotne.
Ten problem już mnie nie dotyczy. Straciłam moją fasolinkę Nie wiedziałam, że jestem chora na toksoplazmozę, a zaszkodziła ona maleństwu.
Jesteśmy załamani, w ogóle nie byłam przygotowana na taką sytuację.

Tak, czy inaczej, weźmiemy ślub. Może nie w marcu, ale gdzieś w maju. Bez napięcia już. Trudno. Nasze dzieciątko jeszcze się nie urodzi. Ale my i tak będziemy razem.

Przykro mi strasznie...

[makarona]

Napisane przez stokrotka_to_ja

strasznie mi przykro Sama wstraciłam ciążę,nieco starszą w podobny sposób Wczoraj/dziś mijają 3 lata... I tez wzielismy slub,mimo wszystko...

Sciskam mocno

Napisane przez Kohnelia20

przykro mi kochana

trzymaj się

Napisane przez ciri15

Przykro mi strasznie...

Dzięki dziewczyny.
Staram się o tym nie myśleć, ale jest mi bardzo ciężko. Te święta były dla mnie bardzo smutne, chodziłam taka zamyślona, bez życia. Bo wiedziałam, że czekam na wtorek, czyli na jutro, gdzie odbiorą mi całkowitą nadzieję...
Trzymajcie za mnie kciuki jutro, by wszystko przebiegło sprawnie, by nie zostawiło to we mnie wielkiej traumy.

Stokrotka
Wiem, że może to okropne, ale dzięki temu, że inni przeszli coś podobnego czuję, że jest mi łatwiej. Bo widzę, że później jeszcze może spotkać nas coś dobrego.

[Myska0]

Napisane przez makarona

Dzięki dziewczyny.
Staram się o tym nie myśleć, ale jest mi bardzo ciężko. Te święta były dla mnie bardzo smutne, chodziłam taka zamyślona, bez życia. Bo wiedziałam, że czekam na wtorek, czyli na jutro, gdzie odbiorą mi całkowitą nadzieję...
Trzymajcie za mnie kciuki jutro, by wszystko przebiegło sprawnie, by nie zostawiło to we mnie wielkiej traumy.

Stokrotka
Wiem, że może to okropne, ale dzięki temu, że inni przeszli coś podobnego czuję, że jest mi łatwiej. Bo widzę, że później jeszcze może spotkać nas coś dobrego.

Tak weszłam na ten wątek i zaczęłam czytać..
Makarona - współczuję.. Ale głowa do góry - wiem, że łatwo mówić.. Jeszcze będziecie mieli swoją fasolkę Zobaczysz.. I będziecie szczęśliwi..

A jeśli chodzi o sam temat ślub a ciąża.. Nie wyobrażam sobie brania ślubu przez ciążę..
W rodzinie mam przypadek, że moja siostra cioteczna wpadła i wzięła szybko ślub (wcześniej byli razem przez krótki czas)... Teraz mają dwójkę dzieci i niestety mężuś się znudził i odszedł do innej... Normalnie bez komentarza..
A drugi przypadek znajomych.. Wpadli.. Byli ze sobą w zasadzie krótki czas.. Ślub wzięli gdy córka miała dwa latka i od razu ją ochrzcili.. Są ze sobą szczęśliwi..
Uważam, że to zależy od dojrzałości partnerów i nie uleganiu otoczeniu..

[3cda010cf2365f85063684cab232c67a494edda3_61df6b81d462b]

Mój TŻ powiedział mi, że gdybym zaszła w ciążę, specjalnie nie oświadczył by mi się, żebym nie myślała że żeni się ze mną ze względu na dziecko. Ja osobiście niw wyobrażam sobie brać ślubu "bo dziecko", lepiej urodzić, na spokojnie zaplanować ślub, a nie na siłę...

[MoniaS93]

Trudno generalizować na ten temat. Jest taki stereotyp, że małolaci wpadają, biorą ślub a potem życie na koszt rodziców, same problemy, itp, nie to co zaplanowane małżeństwa wykształconych dojrzałych ludzi :P Życie pokazuje, że bywa bardzo różnie:P

Mogę się wypowiedzieć, bo sama jestem dzieckiem takiego związku, moja mama miała w dniu ślubu 18 lat i była w ciąży! A rodzice są już od 20 lat wspaniałym małżeństwem - bardziej ''przemyślane'' pary się rozpadały a oni do dziś świata poza sobą nie widzą. Przed ślubem znali się niecały rok. Mama mojej przyjaciółki miała w dniu ślubu lat 17, z nią w drodze - kolejne idealne małżeństwo.

Nie wiem, czy ciąża byłaby dla mnie powodem do ślubu. Aktualnie zarzekam się, że na pewno nie ale patrząc logicznie to i tak pewnie przyśpieszyłaby to, co i tak się niedługo wydarzy. Natomiast bawi mnie ukrywanie tego faktu, organizowanie ślubu na szybkiego, szycie sukienki takiej, żeby zakryła brzuszek. Jednego jestem pewna - gdybym była w ciąży w dniu ślubu, moja sukienka raczej podkreślałaby kształty niż je ukrywała. Nie wiem jak można krępować się z powodu owocu swojej miłości

[3cda010cf2365f85063684cab232c67a494edda3_61df6b81d462b]

Napisane przez MoniaS93

Trudno generalizować na ten temat. Jest taki stereotyp, że małolaci wpadają, biorą ślub a potem życie na koszt rodziców, same problemy, itp, nie to co zaplanowane małżeństwa wykształconych dojrzałych ludzi :P Życie pokazuje, że bywa bardzo różnie:P

Mogę się wypowiedzieć, bo sama jestem dzieckiem takiego związku, moja mama miała w dniu ślubu 18 lat i była w ciąży! A rodzice są już od 20 lat wspaniałym małżeństwem - bardziej ''przemyślane'' pary się rozpadały a oni do dziś świata poza sobą nie widzą. Przed ślubem znali się niecały rok. Mama mojej przyjaciółki miała w dniu ślubu lat 17, z nią w drodze - kolejne idealne małżeństwo.

Nie wiem, czy ciąża byłaby dla mnie powodem do ślubu. Aktualnie zarzekam się, że na pewno nie ale patrząc logicznie to i tak pewnie przyśpieszyłaby to, co i tak się niedługo wydarzy. Natomiast bawi mnie ukrywanie tego faktu, organizowanie ślubu na szybkiego, szycie sukienki takiej, żeby zakryła brzuszek. Jednego jestem pewna - gdybym była w ciąży w dniu ślubu, moja sukienka raczej podkreślałaby kształty niż je ukrywała. Nie wiem jak można krępować się z powodu owocu swojej miłości

Tylko kiedyś też były inne czasy, wtedy brało się ślub po roku bycia ze sobą, a te małżeństwa sa razem po dziś dzień, kiedyś miało się inne priorytety.
Ja znam zbyt dużo świeżych małżeństw "bo ciąża" i teraz nie są ze sobą życie zniszczone im jak i dziecku...
Ja w sumie jestem z TŻem tyle, że mogłabym z nim brać ślub, ale nie chciałabym organizować wszystkiego "na wariata" wolałabym wszystko na spokojnie zaplanować, bez niepotrzebnych nerwów, skoro tak czy inaczej chcemy brać ślub to dlaczego by go nie odłożyć na po porodzie?

[AnonimowaMoni]

Mam w rodzinie 2 przykłady małolatów z dziećmi ( no teraz już nie są małolatami).
Wpadł kuzyn, 100dniówka wypadała krótko przed porodem, więc chyba ostatecznie nie poszli. Rodzice naciskali na ślub, ale młodzi chyba nie bardzo chcieli no i moja rodzina tłumaczyła,że to bez sensu teraz ich żenić. I tak byli parą, jak wszystko się ułoży to sami zdecydują. Poszli na studia, kuzyn na wymarzone, techniczne, ona "tylko" na zaoczne. Mimo to dbał o syna, spędzał z nim każdą wolną chwilkę, ale wiedział,ze dobre studia pomogą mu zdobyć lepszą pracę. Zabierał małego do siebie by dziewczyna mogła się uczyć.Rodzina dziewczyny naciskała by chłopak zrezygnował ze studiów,wprowadził się do nich i poszedł do pracy. Miał zarobić na samochód bo wszyscy mieli, tylko nie oni i jak to wygląda. Wujek z ciocią łożyli na dziecko, bo chcieli by syn się wykształcił i utrzymał potem rodzinę. Taki był warunek - będziemy pomagać teraz, by się uczył i potem dał sobie radę, mając dobrą pracę. Byli razem ze 2-3 lata. Potem się okazało,że dziewczynie coś strzeliło do głowy, poznała innego i jest z nim w ciąży. Wyprowadziła się nie wiadomo gdzie do nowego faceta, nie ma nic - ani wykształcenia ani pracy. Kuzynowi zabrania kontaktów z synem ( miał mieć rozprawę w sądzie). kończy studia, znalazł fajną pracę ( i od kiedy tylko sam zarabia on płaci na dziecko). Znalazł sobie miłą dziewczynę, układają sobie życie, choć jemu jest ciężko... matka jego dziecka zachowuje się bardzo niedojrzale, boi się,że jego synek będzie zaniedbany.

Z kolei kuzynka też zaszła w ciążę koło 18stki Ślubu nie wzięli, mały ma prawie 3 latka i są razem z ojcem dziecka. Szczęśliwi i kto wie, może kiedyś się na ślub zdecydują.

[3cda010cf2365f85063684cab232c67a494edda3_61df6b81d462b]

Napisane przez AnonimowaMoni

Mam w rodzinie 2 przykłady małolatów z dziećmi ( no teraz już nie są małolatami).
Wpadł kuzyn, 100dniówka wypadała krótko przed porodem, więc chyba ostatecznie nie poszli. Rodzice naciskali na ślub, ale młodzi chyba nie bardzo chcieli no i moja rodzina tłumaczyła,że to bez sensu teraz ich żenić. I tak byli parą, jak wszystko się ułoży to sami zdecydują. Poszli na studia, kuzyn na wymarzone, techniczne, ona "tylko" na zaoczne. Mimo to dbał o syna, spędzał z nim każdą wolną chwilkę, ale wiedział,ze dobre studia pomogą mu zdobyć lepszą pracę. Zabierał małego do siebie by dziewczyna mogła się uczyć.Rodzina dziewczyny naciskała by chłopak zrezygnował ze studiów,wprowadził się do nich i poszedł do pracy. Miał zarobić na samochód bo wszyscy mieli, tylko nie oni i jak to wygląda. Wujek z ciocią łożyli na dziecko, bo chcieli by syn się wykształcił i utrzymał potem rodzinę. Taki był warunek - będziemy pomagać teraz, by się uczył i potem dał sobie radę, mając dobrą pracę. Byli razem ze 2-3 lata. Potem się okazało,że dziewczynie coś strzeliło do głowy, poznała innego i jest z nim w ciąży. Wyprowadziła się nie wiadomo gdzie do nowego faceta, nie ma nic - ani wykształcenia ani pracy. Kuzynowi zabrania kontaktów z synem ( miał mieć rozprawę w sądzie). kończy studia, znalazł fajną pracę ( i od kiedy tylko sam zarabia on płaci na dziecko). Znalazł sobie miłą dziewczynę, układają sobie życie, choć jemu jest ciężko... matka jego dziecka zachowuje się bardzo niedojrzale, boi się,że jego synek będzie zaniedbany.

Z kolei kuzynka też zaszła w ciążę koło 18stki Ślubu nie wzięli, mały ma prawie 3 latka i są razem z ojcem dziecka. Szczęśliwi i kto wie, może kiedyś się na ślub zdecydują.

Ten pierwszy przypadek pokazuje że nie zawsze warto brać ślub "bo dziecko"

A w tym drugim: jak komuś dobrze bez ślubu to po co go brać od razu?

[elkhalisi]

U mnie wiadomość o ciąży była powodem do powiedzenia sobie: dosyć szalonego, nieodpowiedzialnego życia z dnia na dzień. Znaliśmy się ponad 8 lat, byliśmy ze sobą 6, związek targany różnymi przeszkodami ale miłość najprawdziwsza, pierwsza, na zabój i tak zdecydowaliśmy się na ślub, byłam w 6 miesiącu ciąży jednak zupełnie jeszcze niewidocznej, tym bardziej pod dobrze dobraną suknią do tego w ogóle nieprzeszkadzającej w tym aby potańczyć na własnym weselu. I ja uważam naszą decyzję za bardzo dojrzałe, odpowiedzialne postanowienie dwóch osób które chcą zapewnić jak najlepsze warunki swojemu dziecku. Trzeba też pamiętać że narodziny dziecka wiążą się z dużymi wydatkami w których ślub może pomóc.
Czuję się wspaniale będąc jego żoną, którą nie byłabym pewnie jeszcze teraz gdyby nie nasza kochana wpadeczka, trwoniłabym dalej swoje życie na puste przyjemności. Miłość dostała skrzydeł. Więc nie każda decyzja o przyspieszonym z powodu ciąży ślubem jest zła. U nas był to strzał w dziesiątkę.

[3cda010cf2365f85063684cab232c67a494edda3_61df6b81d462b]

Napisane przez elkhalisi

U mnie wiadomość o ciąży była powodem do powiedzenia sobie: dosyć szalonego, nieodpowiedzialnego życia z dnia na dzień. Znaliśmy się ponad 8 lat, byliśmy ze sobą 6, związek targany różnymi przeszkodami ale miłość najprawdziwsza, pierwsza, na zabój i tak zdecydowaliśmy się na ślub, byłam w 6 miesiącu ciąży jednak zupełnie jeszcze niewidocznej, tym bardziej pod dobrze dobraną suknią do tego w ogóle nieprzeszkadzającej w tym aby potańczyć na własnym weselu. I ja uważam naszą decyzję za bardzo dojrzałe, odpowiedzialne postanowienie dwóch osób które chcą zapewnić jak najlepsze warunki swojemu dziecku. Trzeba też pamiętać że narodziny dziecka wiążą się z dużymi wydatkami w których ślub może pomóc.
Czuję się wspaniale będąc jego żoną, którą nie byłabym pewnie jeszcze teraz gdyby nie nasza kochana wpadeczka, trwoniłabym dalej swoje życie na puste przyjemności. Miłość dostała skrzydeł. Więc nie każda decyzja o przyspieszonym z powodu ciąży ślubem jest zła. U nas był to strzał w dziesiątkę.

Tylko u Was była to w sumie dojrzała decyzja, byliście ze sobą na tyle długo, że nie było problemem powiedzieć sobie "pora na ślub"

[lolusl]

Ja nie wiem,czy bym się zdecydowała na ślub kościelny w ciąży,aczkolwiek razi mnie dosyć chrzest + ślub. Jednak jakieś pozory można by zachować.
No i panna młoda z brzuszkiem i w wianku też niekoniecznie do mnie przemawia.

Jednak myślę,że zdecydowanie wolałabym wziąć ślub cywilny,chociażby po to,żeby dziecko nie było "nieślubne".

[ciri15]

Napisane przez lolusl

Jednak myślę,że zdecydowanie wolałabym wziąć ślub cywilny,chociażby po to,żeby dziecko nie było "nieślubne".

No a co to dziecku szkodzi?

[lolusl]

Napisane przez ciri15

No a co to dziecku szkodzi?

To już kwestia subiektywna. Mi by szkodziło
nie chciałabym mieć nieslubnego dziecka.

[ciri15]

Napisane przez lolusl

To już kwestia subiektywna. Mi by szkodziło
nie chciałabym mieć nieslubnego dziecka.

Skoro wzięłabyś cywilny to nie jest kwestia religijna więc nie rozumiem.

[lolusl]

Napisane przez ciri15

Skoro wzięłabyś cywilny to nie jest kwestia religijna więc nie rozumiem.

Po prostu rozważając swoją sytuację w tej chwili (tzn.stały partner od 4 lat),wiedząc,że nie będzie to ślub zawierany "na chwilę" jednak chciałabym zapewnić dziecku chociażby taki wpis do aktu urodzenia,że urodziło się w małżeństwie. Może czasy się zmieniły,ale wiem,że u mnie dzieci,których rodzice małżenstwem nie byli,albo pobrali się po ich urodzeniu były odrobinę stygmatyzowane. Od razu pojawiały się argumenty w stylu "mama Cię nie chciała" itp. Skoro jednak i tak miałabym ten ślub wziąć,to rozłożenie tego na 2 nie sprawiłoby problemu,kościelny bym przełożyła z tego względu,że jednak każda panna młoda chce wylądać i czuć się dobrze na wlasnym ślubie,a ja (subiektywnie!) nie wyobrażam sobie stać w kościele z brzuszkiem.
A dziecko sytuację miałoby jasną.

Zapewne moje zdanie byłoby inne,gdyby się okazało,że jestem z partnerem kilka miesięcy i wpadliśmy. Wtedy zapewne nie zdecydowałabym się nawet na cywilny, aczkolwiek też ze względu na dobro dziecka,ponieważ nie chcialabym,żeby małżeństwo zawarte w ten sposób szybko się rozpadlo.wolałabym się upewnić co do partnera.

[ciri15]

Stygmatyzowane? Przez kogo? Raczej dzieci nie rozpowiadają nikomu że rodzice pobrali się dwa miesiące zanim ono przyszło na świat. I szczerze to ja nie wiem w jakim otoczeniu Ty żyjesz, bo ja się z tym nie spotkałam.
I w obecnej sytuacji, kiedy wiele par żyje bez ślubu, mają dzieci, na pewno takiej stygmatyzacji nie będzie w przyszłości.

[lolusl]

Napisane przez ciri15

Stygmatyzowane? Przez kogo? Raczej dzieci nie rozpowiadają nikomu że rodzice pobrali się dwa miesiące zanim ono przyszło na świat. I szczerze to ja nie wiem w jakim otoczeniu Ty żyjesz, bo ja się z tym nie spotkałam.
I w obecnej sytuacji, kiedy wiele par żyje bez ślubu, mają dzieci, na pewno takiej stygmatyzacji nie będzie w przyszłości.

Dzieci są bardziej szczere niż dorośli

Moje otoczenie jest cywilizowane,na pewno nie jest to patologia, obracam się w większości wśród ludzi wykształconych. Nie wiem po co od razu odniesienia ad personam tego typu

Może i pary tak żyją,moze i mają dzieci,jednak JA osobiście bym tak nie chciała, jeżeli ktoś tak chce, lubi, nie ma zastrzeżeń ani personalnych wahań - ja nie mam nic przeciwko.

[ciri15]

Napisane przez lolusl

Dzieci są bardziej szczere niż dorośli

Moje otoczenie jest cywilizowane,na pewno nie jest to patologia, obracam się w większości wśród ludzi wykształconych. Nie wiem po co od razu odniesienia ad personam tego typu

Może i pary tak żyją,moze i mają dzieci,jednak JA osobiście bym tak nie chciała, jeżeli ktoś tak chce, lubi, nie ma zastrzeżeń ani personalnych wahań - ja nie mam nic przeciwko.

Ależ ja rozumiem, że ktoś może nie chcieć żyć bez formalnego związku, to był tylko argument na to, że nikt dziecka nie będzie gnębił.
Dziecka w ogóle nie trzeba uświadamiać, kiedy się brało ślub, a dzieci też raczej się takimi rzeczami same z siebie nie interesują.

Nie mówię, że Twoje otoczenie jest patologią, nie wiem skąd sobie to wywnioskowałaś. Ludziom wykształconym też często brak kultury i wyczucia. I cóż, tym od których słyszałaś takie rzeczy najwyraźniej brak.

W ogóle nie rozumiem, dlaczego kogoś to obchodzi i jak można mówić takie rzeczy dziecku.

[cukraktywna]

Napisane przez lolusl

Po prostu rozważając swoją sytuację w tej chwili (tzn.stały partner od 4 lat),wiedząc,że nie będzie to ślub zawierany "na chwilę" jednak chciałabym zapewnić dziecku chociażby taki wpis do aktu urodzenia,że urodziło się w małżeństwie. Może czasy się zmieniły,ale wiem,że u mnie dzieci,których rodzice małżenstwem nie byli,albo pobrali się po ich urodzeniu były odrobinę stygmatyzowane. Od razu pojawiały się argumenty w stylu "mama Cię nie chciała" itp. Skoro jednak i tak miałabym ten ślub wziąć,to rozłożenie tego na 2 nie sprawiłoby problemu,kościelny bym przełożyła z tego względu,że jednak każda panna młoda chce wylądać i czuć się dobrze na wlasnym ślubie,a ja (subiektywnie!) nie wyobrażam sobie stać w kościele z brzuszkiem.
A dziecko sytuację miałoby jasną.

Zapewne moje zdanie byłoby inne,gdyby się okazało,że jestem z partnerem kilka miesięcy i wpadliśmy. Wtedy zapewne nie zdecydowałabym się nawet na cywilny, aczkolwiek też ze względu na dobro dziecka,ponieważ nie chcialabym,żeby małżeństwo zawarte w ten sposób szybko się rozpadlo.wolałabym się upewnić co do partnera.

Widzę tutaj dwa idiotyczne i krzywdzące przeświadczenia.
1. Ślub dla dziecka. Nie dla dwóch osób, które chcą spędzić ze sobą życie, tylko dla dziecka. Nie z miłości do siebie i tylko do siebie (jedyna słuszna motywacja) tylko z "miłości" do dziecka.
2. Dziecko urodzone przez samotną matkę jako gorsze ze społecznego punktu widzenia. Dziewczyno, to jakaś wierutna bzdura, gdzie Ty żyjesz? Na podkarpaciu? Gdy uczyłam na praktykach w podstawówce, to na dwadzieścioro dzieci w grupie tylko siedmioro (!!!) miało oboje rodziców w małżeństwie. Nie mówię, że to korzystna sytuacja, bo wiąże się z ogromną odpowiedzialnością i presją dla samotnego rodzica. Z drugiej strony, o niebo lepsza sytuacja to taka, w której dwoje rodziców żyje w dwóch małżeństwach i jest szczęśliwych, niż gdy dwie przypadkowe osoby kiszą się w jednym związku "bo dziecko".

I właśnie przez takie osoby jak Ty nadal niektórzy idioci zawierają małżeństwa wyłącznie z powodu ciąży. A w kilka lat później rozwód. I nie jest regułą jak długo byli ze sobą przed ślubem! Ważne jest to kiedy podjęli decyzję o ślubie: przed ciążą czy po niej. Co jest niejasnego w sytuacji dziecka, którego rodzice nie są w związku małżeńskim? Wszystko jest jasne. Jeśli tylko ktoś taki jak Ty nie da mu powodu do zwątpienia w swój status społeczny, to będzie się miało dużo lepiej niż dziecko, którego rodzice są w depresji, bo związali się bez miłości.

A co do wątów nt panny młodej w wianku: więc postulujesz powszechną czystość przedślubną? Dehumanizacja seksu. Seks jako uświęcony przez aniołów akt w uroczystą i magiczną noc poślubną. Modlitwa przed defloracją. Najlepiej też po. Abstrahując od smutnego faktu, że większość takich dziewic nie traci swego dziewictwa w noc poślubną, bo "pierwszy raz" rzadko udaje się za pierwszym podejściem, szczególnie, gdy jest się padniętym i zestresowanym.

[lolusl]

A umiesz czytac,ze od razu uzywasz przymiotnikow "idiotyczny"? Napisalam,ze JA bym nie chciala w ten sposob,a nie ze mam cos przeciwko dzieciom nie z malzenstwa.Wrecz przeciwnie. Pewnie,latwiej walnac wywod niz doczytac 2 zdania.

[Michiru]

Napisane przez lolusl

To już kwestia subiektywna. Mi by szkodziło
nie chciałabym mieć nieslubnego dziecka.

nie bardzo wiem co to w tych czasach tak naprawdę zmienia i czy to taki wstyd?? tylko żeby nie było... tylko mnie to dziwi. sama jestem dzieckiem nieślubnym.

...i urodzę nieślubne dziecko nie planowaliśmy i nie planujemy z TŻtem ślubu. tym bardziej w ciąży kiedy ja postanowiłąm zwolnićj i mam teraz zupełnie inne priorytety; ślub ze względu na dziecko do mnie zupełnie nie przemawia. hmm, mama, nie uznająca tak naprawdę życia razem bez ślubu, z pewnością się ucieszy

[MajsterkaANB]

Gdybym ja wzięła ślub skuli ciąży, to w wieku 18 lat byłabym rozwódką...

Z moich koleżanek, które wzięły właśnie ślub z tego powodu, że w ciążę zaszły, to jedna nadal ma męża a 3 się rozwiodły po około 2 latach małżeństwa.

Moim zdaniem, jeśli rodzice dziecka mają razem być, to bez ślubu też będą. A przez pierwszy rok czy dwa lata zazwyczaj się okazuje, czy rodzice są sobie pisani, czy też nie. Co innego jeśli para jest ze sobą od lat, planuje wspólną przyszłość i w między czasie okaże się, że dziewczyna zaszła w ciążę. W takim przypadku ślub cywilny dla ułatwienia wielu spraw raczej jest wskazany.