Praca, która powoduje przygnębienie (a dobrze płatna)

[7b876ccefd4157b39b86852d237c1fcdcf44b9c3_64850071d5e54]

Napisane przez Monika828282

Bardzo nie chcę. Zmusza mnie do tego sytuacja życiowa (muszę się sama utrzymać) oraz fakt, że poza stolicą praktycznie nie ma firm z mojej branży.

---------- Dopisano o 20:01 ---------- Poprzedni post napisano o 20:00 ----------



Opcja pracy za 2 tys. nie wchodzi w grę (nie starczy mi na życie).

A jak to wyglądało 5 lat temu, jak zaczynałaś? No bo coś na pewno musiało zdecydować o tym, że przyjęłaś tę posadę (zarobki, prestiż, praca w zawodzie, itp.)?

[476bc3dbac029ec3a9e93a7df5eb47c70ae0ad31]

[1=7b876ccefd4157b39b86852 d237c1fcdcf44b9c3_6485007 1d5e54;78140361]A jak to wyglądało 5 lat temu, jak zaczynałaś? No bo coś na pewno musiało zdecydować o tym, że przyjęłaś tę posadę (zarobki, prestiż, praca w zawodzie, itp.)?[/QUOTE]

No wiesz, przypuszczam, że autorka jest nadal dosyć młodą osobą i nie każdy w wieku dwudziestu kilku lat może od razu mieć wymarzoną pracę - CEO dużej firmy. Większość stanowisk to jednak kompromis pod tym czy innym względem. Wybierasz coś, co wydaje się najbardziej ok z dostępnych opcji.

Ale niektóre są lepsze, niektóre gorsze.

Poza tym, przed podjęciem pracy nie przewidzisz jak będzie potem. Jak sobie pomyślę co mi obiecywano zanim przyjęłam pierwszą pracę po studiach i jak to naprawdę wyglądało...

[4e89258bace7037c96b059285119fe847ddc4e93]

Autorka ma 35 lat.

[Monika828282]

[1=7b876ccefd4157b39b86852 d237c1fcdcf44b9c3_6485007 1d5e54;78140361]A jak to wyglądało 5 lat temu, jak zaczynałaś? No bo coś na pewno musiało zdecydować o tym, że przyjęłaś tę posadę (zarobki, prestiż, praca w zawodzie, itp.)?[/QUOTE]


Zarobki i praca w zawodzie, jakiś tam prestiż też (wtedy) był ale teraz całkowicie zszedł na ostatni plan a na pierwszy wysunął się stres i ilość pracy absolutnie nie do ogarnięcia.

Ale, zapewne Różowe krzesło ma rację, że gdybym była zadowolona z życia osobistego to pewnie miałabym w sobie więcej odporności i siły psychicznej żeby znosić lepiej tę pracę. Bo to jest tak, że jak masz rodzinę i daje Ci ona spełnienie to machasz ręką na trudy pracy.
Jak nie masz tego czego chciałaś czujesz frustrację i wtedy próbujesz się spełniać chociaż w pracy. A jak i praca jest do d.. to już zupełna kaplica.

[Monika828282]

Dzisiaj złożyłam wypowiedzenie, nie mając jeszcze nowej pracy w zanadrzu. Ale poczułam wielką ulgę i ani przez moment (jeszcze) nie żałowałam. Wszystkim wahającym się czy zmienić pracę polecam fajny test do zrobienia (jak ktoś zainteresowany to prześlę na priv)
Mi on pomógł podjąć decyzję.

[7b876ccefd4157b39b86852d237c1fcdcf44b9c3_64850071d5e54]

[1=4e89258bace7037c96b0592 85119fe847ddc4e93;7815403 6]Autorka ma 35 lat.[/QUOTE]
No to jeszcze do starości ma kawałek

[adult90]

Napisane przez Monika828282

Dzisiaj złożyłam wypowiedzenie, nie mając jeszcze nowej pracy w zanadrzu. Ale poczułam wielką ulgę i ani przez moment (jeszcze) nie żałowałam. Wszystkim wahającym się czy zmienić pracę polecam fajny test do zrobienia (jak ktoś zainteresowany to prześlę na priv)
Mi on pomógł podjąć decyzję.

Gratuluję, komentowali coś w pracy?

[9b3c663057ffbc82ae9019b87931eb18768d1240]

Monika co to za test?nie umiem z wersji komórkowej wysłać priv

[Monika828282]

Napisane przez adult90

Gratuluję, komentowali coś w pracy?

Głównie, że jestem odważna odchodząc nie mając nic nowego.

[Kolorowa_89]

Poproszę ten test

[beata2081991]

Doskonale Cię rozumiem. Komfort psychiczny jest najważniejszy. Jedynym wyjściem jest zmiana pracy. Może spróbuj w innej branży?

[4e89258bace7037c96b059285119fe847ddc4e93]

A ja uważam, że póki nie ma w pracy jakiegoś mobbingu itp., to warto postarać się nad zmianą nastawienia. Naprawdę mam w swoim otoczeniu osoby, które same się nakręcają, może są trochę wypalone i nie widzą już żadnych pozytywów w pracy. Przykładowo szef krytykuje moją koleżankę za coś, co zawaliła, a ona już uderza w tony "nienawidzę tej pracy, szukam czegoś innego" itp. Nie mówię, że to Twój przypadek, ale rzucanie pracy bez czegoś innego (jeśli nie ma obiektywnych powodów ku temu) uważam za lekkomyślne i swojego rodzaju emocjonalny kaprys.

Niemniej chętnie zobaczę ten test, podeślij proszę.

[9b3c663057ffbc82ae9019b87931eb18768d1240]

Teraz to gadasz jak moja babka.

"Babciu, nie czuje się dobrze w tej pracy"

"Oj dziecko siedz w niej póki ci placO"



I stad tyle sfrustrowanych pracowników. Tyle "niemiłych" pań w przychodniach, urzędach. Siedzi "bo placO" a samopoczucie i psychika mało ważna, nie?

Ale rzucenie pracy nie mając nic innego to jest moim zdaniem odwaga, a nie głupota.

[4e89258bace7037c96b059285119fe847ddc4e93]

[1=9b3c663057ffbc82ae9019b 87931eb18768d1240;8209156 1]Teraz to gadasz jak moja babka.

"Babciu, nie czuje się dobrze w tej pracy"

"Oj dziecko siedz w niej póki ci placO"



I stad tyle sfrustrowanych pracowników. Tyle "niemiłych" pań w przychodniach, urzędach. Siedzi "bo placO" a samopoczucie i psychika mało ważna, nie?

Ale rzucenie pracy nie mając nic innego to jest moim zdaniem odwaga, a nie głupota.[/QUOTE]
Odwagą to jest wzięcie odpowiedzialności za swoje emocje i praca nad nastawieniem do życia. A nie wszyscy źli, tylko nie ja. To jest błędne koło. Zwłaszcza, że autorka sama w pewnym momencie przyznała, że ogólnie życie ją frustruje i to może być przyczyna.


Napisałam - jak są obiektywne przesłanki do zmiany, to się zmienia... A "frustracja" - ja tu widzę odwagę na poziomie dziecka rzucającego się w sklepie na podłogę, bo chce cukierka.


Pozdrawiam Babcię

---------- Dopisano o 10:25 ---------- Poprzedni post napisano o 10:22 ----------

Autorko, a Ty w ogóle szukałaś jakoś intensywniej czegoś innego czy tak wegetowałaś w starej pracy i nagle ciach "spindalam stąd"?

[7b876ccefd4157b39b86852d237c1fcdcf44b9c3_64850071d5e54]

[1=4e89258bace7037c96b0592 85119fe847ddc4e93;8209300 6]Odwagą to jest wzięcie odpowiedzialności za swoje emocje i praca nad nastawieniem do życia. A nie wszyscy źli, tylko nie ja. To jest błędne koło. Zwłaszcza, że autorka sama w pewnym momencie przyznała, że ogólnie życie ją frustruje i to może być przyczyna.


Napisałam - jak są obiektywne przesłanki do zmiany, to się zmienia... A "frustracja" - ja tu widzę odwagę na poziomie dziecka rzucającego się w sklepie na podłogę, bo chce cukierka.


Pozdrawiam Babcię

---------- Dopisano o 10:25 ---------- Poprzedni post napisano o 10:22 ----------

Autorko, a Ty w ogóle szukałaś jakoś intensywniej czegoś innego czy tak wegetowałaś w starej pracy i nagle ciach "spindalam stąd"?[/QUOTE]
A nie wzięłaś pod uwagę, że to właśnie tkwienie w tamtym miejscu zaczęło wywoływać te emocje? Że sama myśl, że znowu miała tam pójść wywoływała chęć ucieczki?

[4e89258bace7037c96b059285119fe847ddc4e93]

[1=7b876ccefd4157b39b86852 d237c1fcdcf44b9c3_6485007 1d5e54;82110871]A nie wzięłaś pod uwagę, że to właśnie tkwienie w tamtym miejscu zaczęło wywoływać te emocje? Że sama myśl, że znowu miała tam pójść wywoływała chęć ucieczki?[/QUOTE]
Możemy panować nad emocjami, myślami... Ale chyba nie łapiesz cały czas o czym piszę. Nastawienie. Sytuacja u autorki nie była obiektywnie zła. Ona taką ją uczyniła dla siebie.
Polecam jednak Autorce głębsze przemyślenie życia, bo może się okazać, że jednak bezrobocie nie uwalnia od pewnych rozterek (typu "jestem nieszczęśliwa"), a i kolejna praca będzie frustrująca po krótkim czasie.

[7b876ccefd4157b39b86852d237c1fcdcf44b9c3_64850071d5e54]

[1=4e89258bace7037c96b0592 85119fe847ddc4e93;8211418 6]Możemy panować nad emocjami, myślami... Ale chyba nie łapiesz cały czas o czym piszę. Nastawienie. Sytuacja u autorki nie była obiektywnie zła. Ona taką ją uczyniła dla siebie.
Polecam jednak Autorce głębsze przemyślenie życia, bo może się okazać, że jednak bezrobocie nie uwalnia od pewnych rozterek (typu "jestem nieszczęśliwa"), a i kolejna praca będzie frustrująca po krótkim czasie.[/QUOTE]
Nastawienie to nie wszystko.
Autorka wątku, zakładam, że miała dobre nastawienie do początku stażu w tamtym miejscu, a z czasem mogły się zacząć dziać rzeczy których by sobie nie życzyła albo ją przerosły.
W każdym razie ja nie oceniam, czy dobrze zrobiła czy nie. Dla jednego priorytetem będzie stabilizacja, dla innego ciągłe zmiany i dużo wrażeń i to też się może w ciągu życia zmieniać.

[4e89258bace7037c96b059285119fe847ddc4e93]

[1=7b876ccefd4157b39b86852 d237c1fcdcf44b9c3_6485007 1d5e54;82115181]Nastawienie to nie wszystko.
Autorka wątku, zakładam, że miała dobre nastawienie do początku stażu w tamtym miejscu, a z czasem mogły się zacząć dziać rzeczy których by sobie nie życzyła albo ją przerosły.
W każdym razie ja nie oceniam, czy dobrze zrobiła czy nie. Dla jednego priorytetem będzie stabilizacja, dla innego ciągłe zmiany i dużo wrażeń i to też się może w ciągu życia zmieniać.[/QUOTE]
To mamy inną filozofię życiową, bo wg mnie nastawienie to WSZYSTKO A Autorka, powtórzę się po raz wtóry, ogólnie ma problemy w życiu, a pracy się oberwało za to. Oby ta zmiana coś dała, jasne.

[7b876ccefd4157b39b86852d237c1fcdcf44b9c3_64850071d5e54]

[1=4e89258bace7037c96b0592 85119fe847ddc4e93;8211525 1]To mamy inną filozofię życiową, bo wg mnie nastawienie to WSZYSTKO A Autorka, powtórzę się po raz wtóry, ogólnie ma problemy w życiu, a pracy się oberwało za to. Oby ta zmiana coś dała, jasne.[/QUOTE]
Czasem nastawienie niewiele da, jeżeli wokół pojawia się mnóstwo niesprzyjających okoliczności, niezależnych od nas, a nie wszystkim dajemy radę. Jasne, nastawienie to dużo, ale jednak nie wszystko. Inaczej mielibyśmy boską moc od której zależy wolna wola innych ludzi. A dobrze wiadomo, że nie mamy wpływu na wolną wolę innych ludzi.
Też filozoficznie poleciałam

[4e89258bace7037c96b059285119fe847ddc4e93]

[1=7b876ccefd4157b39b86852 d237c1fcdcf44b9c3_6485007 1d5e54;82122186]Czasem nastawienie niewiele da, jeżeli wokół pojawia się mnóstwo niesprzyjających okoliczności, niezależnych od nas, a nie wszystkim dajemy radę. Jasne, nastawienie to dużo, ale jednak nie wszystko. Inaczej mielibyśmy boską moc od której zależy wolna wola innych ludzi. A dobrze wiadomo, że nie mamy wpływu na wolną wolę innych ludzi.
Też filozoficznie poleciałam[/QUOTE]
Mamy boską moc, żeby panować nad myślami i emocjami, niezależnie od tego jak nas inni traktują. Ok, to sytuacja idealna i wyższy poziom wtajemniczenia, ale autorka nie miała w pracy mobbingu ani nic takiego, frustracja to stan wewnętrzny, a nie zewnętrzny.

[Autumna]

Prezentujesz jakieś coachingowe bzdury, które zmieniają ludzi w zombie nakierowane na pracę i rozwój zawodowy mimo wewnętrznej frustracji. Skoro masz takie podejście - a w zasadzie emocjonalny kaprys - to się do niego stosuj, ale nie uszczęśliwiaj innych na siłę. Każdy z nas na szczęście ma wybór, o ile nie przymiera głodem.

[4e89258bace7037c96b059285119fe847ddc4e93]

Napisane przez Autumna

Prezentujesz jakieś coachingowe bzdury, które zmieniają ludzi w zombie nakierowane na pracę i rozwój zawodowy mimo wewnętrznej frustracji. Skoro masz takie podejście - a w zasadzie emocjonalny kaprys - to się do niego stosuj, ale nie uszczęśliwiaj innych na siłę. Każdy z nas na szczęście ma wybór, o ile nie przymiera głodem.

Emocjonalny kaprys to był u autorki. Jak to się dzieje, że niektórzy w tych samych warunkach dobrze się mają i są niesfrustrowani, szczęśliwi wręcz, a innych w każdej pracy "wykorzystują" i jest rzucanie z hukiem? No na pewno to ci pierwsi to debile, którzy nie widzą jak ich ktoś dyma To nie są bzdury.
Z coachingiem nie mam nic wspólnego, po prostu uważam, że jesteśmy panami swojego życia. Ok, praca nie pasuje - szukaj innej. Ale rzucanie bez niczego w zamian, pod wpływem impulsu.. Och jakież dojrzałe. I na pewno da szczęście, jak oszczędności będą topnieć, a sens życia na bezrobociu się nie pojawi.

Poza tym nie widzę, żebym kimś KIEROWAŁA. To jest forum i każdy wyraża swoje zdanie. I każdy może pisać swoje BZDURY Ojoj.

[Autumna]

Cóż za oburz. Spokojnie, bo z tych nerwów nawet przeczytałaś jakieś słowa, których nie napisałam... Naprawdę nie wszyscy są tacy sami, co bardzo ciężko ci pojąć, skoro lepiej od innych wiesz, że ich zachowanie jest nieprzemyślanym kaprysem czy działaniem impulsywnym. Nigdy nie przyszło ci do głowy, że takie same warunki mogą jednak inaczej działać na różnych ludzi? Podpowiem: jeśli konkretne warunki działają na kogoś niekorzystnie dłuższy czas, to zamiast udawać, że wszystko jest okej w imię mitycznego wyzwalania się ze strefy komfortu i zadowolenia tak dojrzałych osób jak ty - lepiej ratować swoje zdrowie psychiczne i zrobić sobie urlop, który, tak, daje wtedy szczęście. Więc może przemyśl to sobie, zamiast obrażać autorkę pod pozorem udzielania światłych rad.

[4e89258bace7037c96b059285119fe847ddc4e93]

Napisane przez Autumna

Cóż za oburz. Spokojnie, bo z tych nerwów nawet przeczytałaś jakieś słowa, których nie napisałam... Naprawdę nie wszyscy są tacy sami, co bardzo ciężko ci pojąć, skoro lepiej od innych wiesz, że ich zachowanie jest nieprzemyślanym kaprysem czy działaniem impulsywnym. Nigdy nie przyszło ci do głowy, że takie same warunki mogą jednak inaczej działać na różnych ludzi? Podpowiem: jeśli konkretne warunki działają na kogoś niekorzystnie dłuższy czas, to zamiast udawać, że wszystko jest okej w imię mitycznego wyzwalania się ze strefy komfortu i zadowolenia tak dojrzałych osób jak ty - lepiej ratować swoje zdrowie psychiczne i zrobić sobie urlop, który, tak, daje wtedy szczęście. Więc może przemyśl to sobie, zamiast obrażać autorkę pod pozorem udzielania światłych rad.

Znam inne wątki autorki i zasugerowałam, że nie praca jest problemem, tylko ogólne niezadowolenie z życia - napisała, że tak może być.
Rzucasz "coachingowymi" hasełkami w dziwnym kontekście, nigdzie nie pisałam o wyzwalaniu się ze strefy komfortu (w ogóle rozumiesz to pojęcie?), tak że coś Ci dzwoni, ale jeszcze nie wiesz gdzie.


Nikogo nie obrażam, w przeciwieństwie do Ciebie. I to Ciebie do myślenia zapraszam zamiast wspierania trybu życia pt. tupię nóżkami na wszystko.


Zmiana nastawienia, to była moja rada, owszem. I powtórzę ją po raz kolejny ku "oburzowi" sfrustrowanych życiem osób, które zwalają wszystko na zły los. U autorki się różne życiowe problemy zbiegły, mogła szukać na spokojnie innej pracy, jeśli potrzebowała zmiany, ale rzucanie JUŻ, bo życie mnie uwiera, to troszkę rozpaczliwa chęć ucieczki, kiedy problemem wcale nie jest praca tylko życie osobiste. Refleksja by się przydała.

[7b876ccefd4157b39b86852d237c1fcdcf44b9c3_64850071d5e54]

[1=4e89258bace7037c96b0592 85119fe847ddc4e93;8215154 6]Znam inne wątki autorki i zasugerowałam, że nie praca jest problemem, tylko ogólne niezadowolenie z życia - napisała, że tak może być.
Rzucasz "coachingowymi" hasełkami w dziwnym kontekście, nigdzie nie pisałam o wyzwalaniu się ze strefy komfortu (w ogóle rozumiesz to pojęcie?), tak że coś Ci dzwoni, ale jeszcze nie wiesz gdzie.


Nikogo nie obrażam, w przeciwieństwie do Ciebie. I to Ciebie do myślenia zapraszam zamiast wspierania trybu życia pt. tupię nóżkami na wszystko.


Zmiana nastawienia, to była moja rada, owszem. I powtórzę ją po raz kolejny ku "oburzowi" sfrustrowanych życiem osób, które zwalają wszystko na zły los. U autorki się różne życiowe problemy zbiegły, mogła szukać na spokojnie innej pracy, jeśli potrzebowała zmiany, ale rzucanie JUŻ, bo życie mnie uwiera, to troszkę rozpaczliwa chęć ucieczki, kiedy problemem wcale nie jest praca tylko życie osobiste. Refleksja by się przydała.[/QUOTE]
Ja akurat nie znam, to ciężko się wypowiadać.

[Autumna]

[1=4e89258bace7037c96b0592 85119fe847ddc4e93;8215154 6]Znam inne wątki autorki i zasugerowałam, że nie praca jest problemem, tylko ogólne niezadowolenie z życia - napisała, że tak może być.
Rzucasz "coachingowymi" hasełkami w dziwnym kontekście, nigdzie nie pisałam o wyzwalaniu się ze strefy komfortu (w ogóle rozumiesz to pojęcie?), tak że coś Ci dzwoni, ale jeszcze nie wiesz gdzie. [/QUOTE]

Tak, przepraszam, tylko ty wiesz wszystko.

[1=4e89258bace7037c96b0592 85119fe847ddc4e93;8215154 6]Nikogo nie obrażam, w przeciwieństwie do Ciebie. I to Ciebie do myślenia zapraszam zamiast wspierania trybu życia pt. tupię nóżkami na wszystko. [/quote]

Psze pani, to nie ja, to ona! Doprawdy bardzo dojrzała postawa.
Nie, obrażaniem wcale nie jest zarzucanie autorce niedojrzałości i bezmyślności. Zapewne wtedy, gdy boską mocą swoich myśli uznasz, że to nie obraza, a rada oświeconego.

[1=4e89258bace7037c96b0592 85119fe847ddc4e93;8215154 6]Zmiana nastawienia, to była moja rada, owszem. I powtórzę ją po raz kolejny ku "oburzowi" sfrustrowanych życiem osób, które zwalają wszystko na zły los. U autorki się różne życiowe problemy zbiegły, mogła szukać na spokojnie innej pracy, jeśli potrzebowała zmiany, ale rzucanie JUŻ, bo życie mnie uwiera, to troszkę rozpaczliwa chęć ucieczki, kiedy problemem wcale nie jest praca tylko życie osobiste. Refleksja by się przydała.[/QUOTE]

Im więcej cię czytam, tym bardziej mam wrażenie, że najbardziej to ty jesteś tutaj sfrustrowana. Mogła szukać, a podjęła inną decyzję - bo to ona jest panią swojego życia. Ty widzisz tu rozpaczliwą chęć ucieczki, a dla mnie postąpienie według twoich rad i trwanie w niesatysfakcjonującej robocie byłoby rozpaczliwym marnowaniem sobie życia. Przydałaby się może jakaś refleksja, że praca - skoro zabiera przynajmniej 1/3 dnia - jest jedną z największych składowych naszego samopoczucia. Za bardzo egocentrycznie podchodzisz do tego zagadnienia.

Autorce życzę powodzenia. Znam kilka osób, które postąpiły podobnie - lekkomyślnie porzuciły pracę mimo lamentów dojrzałych jednostek, które nie mają na tyle odwagi. Kiszą się więc w swoich wyjaławiających pracach w imię Bóg wie czego, a lekkoduchy szczęśliwie i na spokojnie znalazły takie zajęcia, które dają im satysfakcję.

[4e89258bace7037c96b059285119fe847ddc4e93]

Napisane przez Autumna

Tak, przepraszam, tylko ty wiesz wszystko.



Psze pani, to nie ja, to ona! Doprawdy bardzo dojrzała postawa.
Nie, obrażaniem wcale nie jest zarzucanie autorce niedojrzałości i bezmyślności. Zapewne wtedy, gdy boską mocą swoich myśli uznasz, że to nie obraza, a rada oświeconego.



Im więcej cię czytam, tym bardziej mam wrażenie, że najbardziej to ty jesteś tutaj sfrustrowana. Mogła szukać, a podjęła inną decyzję - bo to ona jest panią swojego życia. Ty widzisz tu rozpaczliwą chęć ucieczki, a dla mnie postąpienie według twoich rad i trwanie w niesatysfakcjonującej robocie byłoby rozpaczliwym marnowaniem sobie życia. Przydałaby się może jakaś refleksja, że praca - skoro zabiera przynajmniej 1/3 dnia - jest jedną z największych składowych naszego samopoczucia. Za bardzo egocentrycznie podchodzisz do tego zagadnienia.

Autorce życzę powodzenia. Znam kilka osób, które postąpiły podobnie - lekkomyślnie porzuciły pracę mimo lamentów dojrzałych jednostek, które nie mają na tyle odwagi. Kiszą się więc w swoich wyjaławiających pracach w imię Bóg wie czego, a lekkoduchy szczęśliwie i na spokojnie znalazły takie zajęcia, które dają im satysfakcję.

Zieeeeew. Dobranoc.