Życie zaczyna się po 30-tce...

[sine.ira]

Napisane przez kobietka

Tak, pisałam wcześniej, że ćwiczę, właśnie w ostatnich miesiącach wzięłam się za siebie. Wiesz, ja też jestem szczupła, aktualnie ważę jakieś 48-49kg, więc nie jest źle, ale biorąc pod uwagę, że jeszcze przed 3 laty ważyłam 45kg, po 2 dzieci, to trochę czuję się niekomfortowo z tymi dodatkowymi kg. A wróciłam do ćwiczeń właśnie dlatego, że pewnego dnia na wadze pojawio się 50kg! Przy moim wzroście 160cm i przyzwyczajeniu do niskiej wagi, był to dość spory szok. No i pojawiły się zwisy i takie tam... Jednak jak tak się nad tym zastanawiam, to rzeczywiście robię to dla siebie, a nie jak wcześniej się obawiałam, żeby inni nie gadali, że się starzeję

Jeszcze parę miesięcy regularnego ćwiczenia i zobaczysz dużą różnicę.
50 kg przy 160 cm to przecież bardzo dobra waga Zamień tkankę tłuszczową na mięśniową i będzie git
Ja odkąd ćwiczę siłowo, to waga mi nieco podskoczyła, ale za to obwody zmalały.
Moja instruktorka ma tak...z 40 parę lat i większość znanych mi shamburgerowanych nastolatek może za nią co najwyżej torbę nosić

[judka33]

Cytując:"No dokładnie.
Mówiąc szczerze, to mnie z lekka rozbawia jak czytam o tych wielce doświadczonych życiowo 30 latkach Co to jest 30 lat ? Z czego przez 18 było się przecież dzieckiem, a przez kolejnych sześć młodzieżą [/QUOTE]"

sine.ira nie każda z nas moze być ta szczęściarą i chwalić się beztroskim dzieciństwem do osiemnastki. Nie zapominajmy o dziewczynach, które z różnych przyczyn tj ekonoicznych, zdrowotnych czy nawet z powodu przykrych zdarzen losowych musiały dorosnąć. Musiały dojrzeć do podejmowania decyzji, do konfrontacji z dorosłym życiem. Takie osoby w wieku trzydziestu lat mają za sobą wiele trudnych momentów i sa bardzo doświadczone przez życie. Mam wśród swoich znajomych takie osoby i chylę przed nimi czoła

[sine.ira]

Napisane przez judka33

sine.ira nie każda z nas moze być ta szczęściarą i chwalić się beztroskim dzieciństwem do osiemnastki. Nie zapominajmy o dziewczynach, które z różnych przyczyn tj ekonoicznych, zdrowotnych czy nawet z powodu przykrych zdarzen losowych musiały dorosnąć. Musiały dojrzeć do podejmowania decyzji, do konfrontacji z dorosłym życiem. Takie osoby w wieku trzydziestu lat mają za sobą wiele trudnych momentów i sa bardzo doświadczone przez życie. Mam wśród swoich znajomych takie osoby i chylę przed nimi czoła

Nie każda, to prawda. Nie miałam na myśli ludzi ciężko doświadczonych przez los, a odnosiłam się do tego jak to niektóre panie lubią sobie dodać "powagi" podkreślając swoje życiowe doświadczenie podczas gdy życie doświadczyło je zupełnie przeciętnie.

Z moich obserwacji wynika, że najszybciej starzeją się tzw. seksolatki co to zbyt szybko weszły w dorosłe role. One już przed 30tką są mocno styrane i zmęczone życiem. Zwykle wyglądają z 10 lat starzej niż wskazuje metryka

[kobietka]

Napisane przez sine.ira

Jeszcze parę miesięcy regularnego ćwiczenia i zobaczysz dużą różnicę.
50 kg przy 160 cm to przecież bardzo dobra waga Zamień tkankę tłuszczową na mięśniową i będzie git
Ja odkąd ćwiczę siłowo, to waga mi nieco podskoczyła, ale za to obwody zmalały.
Moja instruktorka ma tak...z 40 parę lat i większość znanych mi shamburgerowanych nastolatek może za nią co najwyżej torbę nosić

Wiesz co, dałaś mi teraz do myślenia. Wcześniej też ćwiczyłam na siłowni, rotacyjnie na sprzęcie, jakoś przez 2 lata. I faktycznie właśnie chyba w tym czasie zyskałam jakoś 2-3kg. No ale następne 2-3 pojawiły się niestety już od "siedzenia na kanapie" , bo przez kolejne 2 lata niestety nic nie robiłam Deprecha po 30tkowa No ale w tym roku będę też miała dwie trójki na torcie, i czas dojść do siebie. Idę się ujędrniać

[gwiazdeczka26]

Napisane przez magnolia79

do mnie kiedyś w przychodni starsze panie powiedziały" jaka śliczna dziewczynka"----- o mało co org... nie dostałam z radości

chwilo trwaj!!!!!!!!!!!!

Mnie wczoraj ekspedientka w sklepie poprosila o pokazanie ID podczas kupowania alkoholu Ahh, cieszylam sie jak glupi do sera

Napisane przez sine.ira

Mówiąc szczerze, to mnie z lekka rozbawia jak czytam o tych wielce doświadczonych życiowo 30 latkach Co to jest 30 lat ? Z czego przez 18 było się przecież dzieckiem, a przez kolejnych sześć młodzieżą

Ale przewaznie wlasnie podczas tych kilku (kilkunastu) lat najbardziej 'uczymy' sie zycia. Popelniamy bledy, podejmujemy pierwsze wazne i mniej wazne decyzje, doswiadczamy pierwszych milosci i zawodow milosnych...

Co do cwiczen - kupilam sobie Zumbe na Wii i mam ogromy zapal zeby cwiczyc w domu... oby tylko na zapale sie nie skonczylo

[magnolia79]

Napisane przez kobietka

Tak, pisałam wcześniej, że ćwiczę, właśnie w ostatnich miesiącach wzięłam się za siebie. Wiesz, ja też jestem szczupła, aktualnie ważę jakieś 48-49kg, więc nie jest źle, ale biorąc pod uwagę, że jeszcze przed 3 laty ważyłam 45kg, po 2 dzieci, to trochę czuję się niekomfortowo z tymi dodatkowymi kg. A wróciłam do ćwiczeń właśnie dlatego, że pewnego dnia na wadze pojawio się 50kg! Przy moim wzroście 160cm i przyzwyczajeniu do niskiej wagi, był to dość spory szok. No i pojawiły się zwisy i takie tam... Jednak jak tak się nad tym zastanawiam, to rzeczywiście robię to dla siebie, a nie jak wcześniej się obawiałam, żeby inni nie gadali, że się starzeję

łoł... ja jako nastolatka ważyłam ok 55kg

[LUCRETIA82]

Napisane przez gwiazdeczka26

Ani sie waz tak mowic Po trzydziestce to trzydziesci... az do czterdziestu

Ja z kolei patrze na moja dorastajaca corke i troche jej wspolczuje, ile bedzie musiala przejsc w zyciu... oczywiscie marze, by ominely ja wszelkie przykrosci, niepowodzenia czy inne zle rzeczy-ale tego raczej nie da sie uniknac. Wiec prawdopodobnie czekaja na nia zawody milosne, przyjacielskie rozczarowania... dluga droga, do tej madrosci zyciowej



Sadzac po Twoim 'nickname' to chyba od niedawna jestes 30stka. Az milo sie czyta, taka pewna siebie, pozytywnie nastawiona osobe.

dziękijeszcze dwa, trzy lata temu bylam troche inna, jakby to rzec "stłamszona", myslalam, ze jestem do niczego itp itd. ale dałam i daje rade

[kobietka]

Napisane przez gwiazdeczka26

Mnie wczoraj ekspedientka w sklepie poprosila o pokazanie ID podczas kupowania alkoholu Ahh, cieszylam sie jak glupi do sera

Miałam to samo kilka miesięcy temu. Nowy kasjer w pobliskim Aldiku się pojawił i chyba bardzo przejęty był swoją rolą, bo dosłownie nie odpuścił mi i kazał pokazać dowód. Kupowałam jakiś tam lekki alkohol, chyba Amaretto.... Przez chwilę myślałam, że jestem w ukrytej kamerze! Ale oczywiście radość była gigantyczna

[wronka198]

a mnie wkurza jak nie wiem co jak dzieciaki mówia do mnie na ulicy prosze pani :P

[Martula_F]

a ja dzis zaliczam pierwszy dzien bycia 30

[Phoenix2]

Witam dziewczyny, zupelnie przypadkowo trafilam na ten watek wiec wcisne swoje przyslowiowe dwa grosze.

Obecnie jestem w wieku Chrystusowym czyli 33 lata na karku. Jakos tak mialam, ze bedac mlodsza slyszalam wielokrotnie od starszych kolezanek, ze zycie to sie zaczyna wlasnie po 30-stce, teraz slysze, ze po 40-stce.
Coz moge dodac od siebie, niewazne czy mamy lat 20, 30 czy wiecej, wazne jak to zycie sie przezyje.
Ogolnie przyjelo sie tak w polskim spoleczenstwie, ze 30 latka to stara d------, ba a jesli ma dzieci to juz calkowicie sie do niczego nie nadaje i najbardziej przykro bylo mi slyszec te slowa z ust ludzi wyksztalconych i wydawaloby sie oczytanych.
Zreszta moj partner tez twierdzi, zem nie pierwszej mlodosci i nawet nieraz zasugerowal mi "kto by mnie chcial", a dodam, ze roznica wiekowa miedzy nami to ponad 10 lat i kilka miesiecy.
Poki co nie dopadaja mnie jeszcze kompleksy z powodu wieku, bardziej przygnebia mnie fakt braku kochajacego partnera u boku, czuje ze trace swoje lata mlodosci, tak mlodosci bo tak tez sie czuje, bedac niedoceniana w zwiazku.
Nie pisze, zeby sie uzalac ale zapytac czy was tez gnebia podobne problemy, ze nie do konca czujecie sie spelnione w zyciu uczuciowym? Jeszcze pare lat temu bym sie nie rozdrabniala tak nad tym, ale teraz coraz czesciej nad tym rozmyslam.

[sine.ira]

Napisane przez wronka198

a mnie wkurza jak nie wiem co jak dzieciaki mówia do mnie na ulicy prosze pani :P

Znaczi siem, dobrze wychowana młodzież jest
Ja nie lubię jak mi obcy mówią per Ty. Nigdy nie lubiłam odkąd jestem dorosła.

Napisane przez Martula_F

a ja dzis zaliczam pierwszy dzien bycia 30

I jak ? Już Cię łamie w gnatach ?
Wszystkiego naj - żeby nam się dzieci nie czepiały rakiet (to z Tytusa jakby kto nie kojarzył

Napisane przez Phoenix2

Ogolnie przyjelo sie tak w polskim spoleczenstwie, ze 30 latka to stara d------, ba a jesli ma dzieci to juz calkowicie sie do niczego nie nadaje i najbardziej przykro bylo mi slyszec te slowa z ust ludzi wyksztalconych i wydawaloby sie oczytanych.

Polskie społeczeństwo jest zacofane na sposób wschodnioeuropejski. Im dalej na wschód, tym termin przydatności do użycia kobiet mniejszy. W takiej Rosji czy na Ukrainie już 25 latka to stara baba.
Cóż.

Napisane przez Phoenix2

Zreszta moj partner tez twierdzi, zem nie pierwszej mlodosci i nawet nieraz zasugerowal mi "kto by mnie chcial", a dodam, ze roznica wiekowa miedzy nami to ponad 10 lat i kilka miesiecy.

Co ma mówić, wie, że jemu już powoli z górki, a Ty jesteś w najlepszej dekadzie życie, to mu żal poślady ściska i bredzi. No i podkopuje Twoje poczucie własnej wartości, żeby nie przyszło Ci do głowy wymienić pana na nowszy model.
Co polecam jeżeli czujesz, że to nie to.
Odwagi i siły życzę.

[Habi]

Ja skończyłam w tym tygodniu 30 lat i mam mega doła. Mój bilans życiowy wygląda tak:
- co prawda mieszkam już samodzielnie, ale w każdej chwili mogą mnie zwolnić z pracy (długa historia)
- mimo tego, że faceci mnie lubią i źle nie wyglądam, jestem singielką od...7 lat
- mam Znajomych, nawet byłam z nimi teraz na urodzinych, ale ludzi na których naprawdę mogę liczyć, w każdej chwili się spotkać i którzy się do mnie pierwsi odzywają, oj to już problem

[Jyotika]

Czesc dziewczyny
Ja od 3 dni jestem 30tka i szczerze - przeraza mnie to momentami. Pamietam jak mialam 25 lat bylam pewna ze do 30stki bede miala meza, dziecko, swoje mieszkanie. Z planow niewiele wyszlo, a ja czekam z niecierpliwoscia, co przyniesie nowy dzien, miesiac, rok

Zapraszam na - https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=608804&page=2

[magnolia79]

Napisane przez Habi

Ja skończyłam w tym tygodniu 30 lat i mam mega doła. Mój bilans życiowy wygląda tak:
- co prawda mieszkam już samodzielnie, ale w każdej chwili mogą mnie zwolnić z pracy (długa historia)
- mimo tego, że faceci mnie lubią i źle nie wyglądam, jestem singielką od...7 lat
- mam Znajomych, nawet byłam z nimi teraz na urodzinych, ale ludzi na których naprawdę mogę liczyć, w każdej chwili się spotkać i którzy się do mnie pierwsi odzywają, oj to już problem

Napisane przez Jyotika

Czesc dziewczyny
Ja od 3 dni jestem 30tka i szczerze - przeraza mnie to momentami. Pamietam jak mialam 25 lat bylam pewna ze do 30stki bede miala meza, dziecko, swoje mieszkanie. Z planow niewiele wyszlo, a ja czekam z niecierpliwoscia, co przyniesie nowy dzien, miesiac, rok

Zapraszam na - https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=608804&page=2

nie przerażajcie się i nie dołujcie... czeka was i mnie jeszcze 40-tka, 50-tka... już dalej nawet sobie nie wyobrażam

[magbeth]

Ja też w wieku chrystusowym i wkurza mnie niemiłosiernie jak słyszę od starszych rok-dwa koleżanek kwestie o upływającym czasie, zmarchach i nietrzymaniu moczu, które już czai się za rogiem i tylko czyha by mnie dopaść...

Wyjątkowo zwisa mi nie biust (oj, pewnie powinnam się cieszyć, że JESZCZE, bo niedługo to....ZOBACZĘ...taaaa)a mój wiek - nie zapomnę jak na pytanie Pani_w_Urzędzie o wiek, radośnie odpowiedziałam, że zaraz powiem tylko sprawdzę w dowodzie Faktycznie, czasami jak lece w zadumę to ta trójka z przodu mnie bawi - jak, gdzie, kiedy? Ale zeby wracać do osiemnastki - nigdy! wolę TERAZ.

I ćwiczę, ćwiczę też, ostro

[Jyotika]

No ja sie w sumie tez ciesze, ze mam tyle lat ile mam. Bardziej przeraza mnie to, iz potem moge juz nie moc miec dzieci. Tak mnie czasem dopadnie i tego sie boje, ze bedzie za pozno...

Na razie rozwijam sie duchowo i bardzo ciesze sie ze zaczelam robic cos ze soba. Do tego dolozylam tez zdrowe odzywianie sie (przynajmniej sie staram) oraz treningi fitness. Fajnie jest

Zapraszam na mego bloga - http://thoughtcanbechanged.blogspot.co.uk/

[izyda30]

Mnie przeraża fakt ale i cieszy że zaczynam wszystko od nowa mając 30-stkę .
Jakoś się zbieram i myślę że dam radę jeszcze trochę pożyć jak człowiek

[gold-fish]

Napisane przez Hitori

Po 30-tce też bym już nie chciała Dlatego zdecydowałam się na trójkę pociech, zanim zaczęłam przeżywać swoją "drugą młodość"

Gdzieś znikają kompleksy, problemy wydają się prostsze, a jak coś komuś się we mnie nie podoba, to jego problem, nie mój

a mi się dopiero teraz chce dziecka/dzieci wcześniej nie czułam się dojrzała. No i od roku dopiero mam własne mieszkanie (w dniu 30-tych urodzin robiłam parapetówkę ) Przyznaje rację, że w tym wieku mam większą śmiałość i poodcinałam się swiadomie od niektórych ludzi (w tym z rodziny) którzy pozwalali sobie na zbyt wiele znam już swoją wartość

Napisane przez Phoenix2

Zreszta moj partner tez twierdzi, zem nie pierwszej mlodosci i nawet nieraz zasugerowal mi "kto by mnie chcial", a dodam, ze roznica wiekowa miedzy nami to ponad 10 lat i kilka miesiecy.

współczuje takiego partnera serio

[Vespertine__Milo]

Napisane przez Phoenix2

Witam dziewczyny, zupelnie przypadkowo trafilam na ten watek wiec wcisne swoje przyslowiowe dwa grosze.

Obecnie jestem w wieku Chrystusowym czyli 33 lata na karku. Jakos tak mialam, ze bedac mlodsza slyszalam wielokrotnie od starszych kolezanek, ze zycie to sie zaczyna wlasnie po 30-stce, teraz slysze, ze po 40-stce.
Coz moge dodac od siebie, niewazne czy mamy lat 20, 30 czy wiecej, wazne jak to zycie sie przezyje.
Ogolnie przyjelo sie tak w polskim spoleczenstwie, ze 30 latka to stara d------, ba a jesli ma dzieci to juz calkowicie sie do niczego nie nadaje i najbardziej przykro bylo mi slyszec te slowa z ust ludzi wyksztalconych i wydawaloby sie oczytanych.
Zreszta moj partner tez twierdzi, zem nie pierwszej mlodosci i nawet nieraz zasugerowal mi "kto by mnie chcial", a dodam, ze roznica wiekowa miedzy nami to ponad 10 lat i kilka miesiecy.
Poki co nie dopadaja mnie jeszcze kompleksy z powodu wieku, bardziej przygnebia mnie fakt braku kochajacego partnera u boku, czuje ze trace swoje lata mlodosci, tak mlodosci bo tak tez sie czuje, bedac niedoceniana w zwiazku.
Nie pisze, zeby sie uzalac ale zapytac czy was tez gnebia podobne problemy, ze nie do konca czujecie sie spelnione w zyciu uczuciowym? Jeszcze pare lat temu bym sie nie rozdrabniala tak nad tym, ale teraz coraz czesciej nad tym rozmyslam.

Ja tuż po 30stce rozpaczałam, że przekroczyłam ten magiczny próg, zastanawiałam się czy coś ze mną nie tak skoro nie mam tradycyjnej rodziny (mąż, dziecko). Minęły kolejne latka, zbliżam się do Chrystusowego i zmienia mi się punkt widzenia. Dojrzałam jako kobieta, znam swoją wartość, może to głupio zabrzmi ale zaczynam znać siebie - tj. zaczynam rozróżniać jakie decyzje w życiu są dla mnie, a nie dla innych. I to się zmieniło u mnie po 30ste - taka zdrowa doza egoizmu. Phoenix, posiadanie kogoś u boku, kto wspiera i kocha na pewno pomaga (niezależnie od wieku), jeśli ktoś Ci sugeruje żeś nie pierwszej młodości to jaki jest tego cel? Albo żeby "dopiec" (no bo umówmy się wypowiadanie w ten sposób wieku kobiecie nie jest niczym miłym), albo samemu się dowartościować (zobacz ja się starzeję jako mężczyzna, ale ty też). 30-paro latki łatwiej na pewno układają sobie nowe związki jak kobiety w starszym wieku, więc może warto się rozejrzeć za kimś, dla kogo będziesz zawsze piękna i wspaniała niezależnie od ilości przybywających zmarszczek? Szkoda życia na bycie z kimś, przez kogo czujesz się źle!

[BieganieMagdy]

Ja także dostrzegam wiecej zalet niż wad!
Wreszcie wiem co chce robić , poznałam pracę na etat wystarczająco długo, pracowałam w dużej firmie zatrudniającej 300 osób oraz w małej z prywatnym właścicielem 15 osobowej. Znam zalety i wad takich prac.
Skończyłam kilka uczelni i kierunków i wiem już co daje wykształcenie w Polsce i nauczyło mnie to że będę więcej studiować, nie tędy droga.
Znam lepiej swoje zalety i wady i wiem do jakich prac jestem stworzona a czego mam się nie tykać.
Mądre stwierdzenie kiedys przeczytałam - jeżeli coś Ci nie wychodzi to to zleć
Łatwo powiedzieć, trzeba zdobyc pieniądze na to żeby to zlecić i już a w jaki sposób - robić to co umiesz najlepiej. Na to trzeba czasu , żeby sie poznać.
Ja próbowałam naprawdę wiele -
Firma Ubezpieczeniowa
Prace manualne - szycie płaszczy
Kadry i Płace
Księgowość
Controlling
Marketing
Zarządzanie
Sprzedaż
Prace hand made - biżuteria
Sklep internetowy, sprzedaż allegro
inne pomysły na biznes
I wreszcie wiem co chce robić - chce mieć więcej czasu dla siebie ))

[kobietka]

Napisane przez BieganieMagdy

Ja także dostrzegam wiecej zalet niż wad!
Wreszcie wiem co chce robić , poznałam pracę na etat wystarczająco długo, pracowałam w dużej firmie zatrudniającej 300 osób oraz w małej z prywatnym właścicielem 15 osobowej. Znam zalety i wad takich prac.
Skończyłam kilka uczelni i kierunków i wiem już co daje wykształcenie w Polsce i nauczyło mnie to że będę więcej studiować, nie tędy droga.
Znam lepiej swoje zalety i wady i wiem do jakich prac jestem stworzona a czego mam się nie tykać.
Mądre stwierdzenie kiedys przeczytałam - jeżeli coś Ci nie wychodzi to to zleć
Łatwo powiedzieć, trzeba zdobyc pieniądze na to żeby to zlecić i już a w jaki sposób - robić to co umiesz najlepiej. Na to trzeba czasu , żeby sie poznać.
Ja próbowałam naprawdę wiele -
Firma Ubezpieczeniowa
Prace manualne - szycie płaszczy
Kadry i Płace
Księgowość
Controlling
Marketing
Zarządzanie
Sprzedaż
Prace hand made - biżuteria
Sklep internetowy, sprzedaż allegro
inne pomysły na biznes
I wreszcie wiem co chce robić - chce mieć więcej czasu dla siebie ))

Bardzo mi się spodobała Twoja opowieść, bo mi bardzo mnie samą przypomina, z tym całym szukaniem w różnych kierunkach. Tylko miałam nadzieję na inne zakończenie Jakiś happy end, że odnalazłaś swoje powołanie, i opis jak to zrobiłaś Czy w ogóle takie happy endy się zdarzają?

[BieganieMagdy]

No właśnie chce mieć więcej wolnego czasu na wychowanie syna, bieganie, sport i czytanie książek bo to najlepiej lubię.
Mam swój plan, który jak zrealizuję to bedę mieć go więcej.
Narazie intensywnie uczę się od ludzi, którzy pracują w internecie, naprawde bezcenna wiedza.
Najważniejsze to wyspecjalizować się w czymś i doskonalić a resztę olać.
Naprawdę widze jakie błędy popelnialam, chiałam dużo, myslalam jak będę mieć pochytane wiele rzeczy to coś osiągnę.
tak oczywiście mój szef zadowolony, bo znam się na informatyce, znam angielski, niemiecki i wiele innych po trochu.
Co ja mam z tego? Niestety z pracy na etat starcza mi na to żeby żyć i nie umrzeć - zjeśc żeby wstać, dojechać do pracy i być w niej, dojechać z powrotem, zjeść żeby nie upaść po drodze, opłacić prąd/czynsz/ i mieszkanie żeby w nim być, i drobnostki tego świata które mnie utrzymują przy życiu czyli książki i ekologiczny krem do twarzy.

30ka to ostatni moment żeby coś zmienić. Ja zaczełam zmieniać swoje życie i wierzę, że się uda. Nastawiam się, że po roku szkoleń i mojej naprawdę ciężkiej pracy uda mi zbudować i doskonalić swoją tzw. markę/swój biznes, coś swojego , swoje przedsięwzięcie, zrealizować z sukcesem swój pomysł.

Zawsze byłam Zosią Samosia i nie dopuszczałam nikogo do obowiązków, bo wiadomo ja lepiej i szybciej zrobię.
Tylko ja wiem ile wysiłku wkładam żeby "popuścić" i dać komuś coś zrobić. Jeżeli chcę sie specjalizować to niezbędny czynnik.
Pracuję nadal na tym, ale wiem już że SAMA nic nie osiągnę , muszę mieć osoby przy sobie , ktorym zależy na moim sukcesie.
Muszę mieć przyjazne mi osoby, które będą wspierały mój sukces i będa mi dawały wskazówki, mało tego najlepiej jakby już miały doświadczenie i pokazały mi jakich błędów unikać.

W mojej pracy na etat nie znalazłam osoby, której zależy na moim sukcesie. Szef mi jasno powiedział, że jemu chodzi o zapłacenie jak najmniej żeby pracownik robił swoje i nie zmieniał pracy, niezadowolnie trakuje jako normę. Jednocześnie wie, że prawie wszyscy mamy kredyty i że nie będziemy kombinować. Mój szef nie zatrudnia tzw. 80-(ejtis) czyli np. mężczyzn urodzonych powyżej 82, którzy dziś są w pracy a jutro w USA albo Norwegii.
Wierzę, że w każdej pracy jest podobnie, czy prywatna firma czy korporacja. Pracodawcy zależy na zapłaceniu minimum, ale żebyś pracował i nie "uciekł".

Wracając do tego co chcę robić to chcę poświęcać na pracę 6-8 godzin dziennie i pomagac innym, szkolić sie, rozwijać i otaczać osobami od których się czegoś nauczę.
Łączyć pracę z hobby.
Za jakiś czas napiszę Wam jak mi idzie i jaki sposób znalazłam.

[SambaMamba]

Napisane przez BieganieMagdy

No właśnie chce mieć więcej wolnego czasu na wychowanie syna, bieganie, sport i czytanie książek bo to najlepiej lubię.
Mam swój plan, który jak zrealizuję to bedę mieć go więcej.
Narazie intensywnie uczę się od ludzi, którzy pracują w internecie, naprawde bezcenna wiedza.
Najważniejsze to wyspecjalizować się w czymś i doskonalić a resztę olać.
Naprawdę widze jakie błędy popelnialam, chiałam dużo, myslalam jak będę mieć pochytane wiele rzeczy to coś osiągnę.
tak oczywiście mój szef zadowolony, bo znam się na informatyce, znam angielski, niemiecki i wiele innych po trochu.
Co ja mam z tego? Niestety z pracy na etat starcza mi na to żeby żyć i nie umrzeć - zjeśc żeby wstać, dojechać do pracy i być w niej, dojechać z powrotem, zjeść żeby nie upaść po drodze, opłacić prąd/czynsz/ i mieszkanie żeby w nim być, i drobnostki tego świata które mnie utrzymują przy życiu czyli książki i ekologiczny krem do twarzy.

30ka to ostatni moment żeby coś zmienić. Ja zaczełam zmieniać swoje życie i wierzę, że się uda. Nastawiam się, że po roku szkoleń i mojej naprawdę ciężkiej pracy uda mi zbudować i doskonalić swoją tzw. markę/swój biznes, coś swojego , swoje przedsięwzięcie, zrealizować z sukcesem swój pomysł.

Zawsze byłam Zosią Samosia i nie dopuszczałam nikogo do obowiązków, bo wiadomo ja lepiej i szybciej zrobię.
Tylko ja wiem ile wysiłku wkładam żeby "popuścić" i dać komuś coś zrobić. Jeżeli chcę sie specjalizować to niezbędny czynnik.
Pracuję nadal na tym, ale wiem już że SAMA nic nie osiągnę , muszę mieć osoby przy sobie , ktorym zależy na moim sukcesie.
Muszę mieć przyjazne mi osoby, które będą wspierały mój sukces i będa mi dawały wskazówki, mało tego najlepiej jakby już miały doświadczenie i pokazały mi jakich błędów unikać.

W mojej pracy na etat nie znalazłam osoby, której zależy na moim sukcesie. Szef mi jasno powiedział, że jemu chodzi o zapłacenie jak najmniej żeby pracownik robił swoje i nie zmieniał pracy, niezadowolnie trakuje jako normę. Jednocześnie wie, że prawie wszyscy mamy kredyty i że nie będziemy kombinować. Mój szef nie zatrudnia tzw. 80-(ejtis) czyli np. mężczyzn urodzonych powyżej 82, którzy dziś są w pracy a jutro w USA albo Norwegii.
Wierzę, że w każdej pracy jest podobnie, czy prywatna firma czy korporacja. Pracodawcy zależy na zapłaceniu minimum, ale żebyś pracował i nie "uciekł".

Wracając do tego co chcę robić to chcę poświęcać na pracę 6-8 godzin dziennie i pomagac innym, szkolić sie, rozwijać i otaczać osobami od których się czegoś nauczę.
Łączyć pracę z hobby.
Za jakiś czas napiszę Wam jak mi idzie i jaki sposób znalazłam.

Magda, zyczę Ci tego z całego serca! A czytam Twój post jakbym czyta swój. Czekam z niecierpliwością na efekty hobby/pracy.

[kobietka]

Napisane przez BieganieMagdy

No właśnie chce mieć więcej wolnego czasu na wychowanie syna, bieganie, sport i czytanie książek bo to najlepiej lubię.
Mam swój plan, który jak zrealizuję to bedę mieć go więcej.
Narazie intensywnie uczę się od ludzi, którzy pracują w internecie, naprawde bezcenna wiedza.
Najważniejsze to wyspecjalizować się w czymś i doskonalić a resztę olać.

30ka to ostatni moment żeby coś zmienić. Ja zaczełam zmieniać swoje życie i wierzę, że się uda. Nastawiam się, że po roku szkoleń i mojej naprawdę ciężkiej pracy uda mi zbudować i doskonalić swoją tzw. markę/swój biznes, coś swojego , swoje przedsięwzięcie, zrealizować z sukcesem swój pomysł.

Zawsze byłam Zosią Samosia i nie dopuszczałam nikogo do obowiązków, bo wiadomo ja lepiej i szybciej zrobię.
Tylko ja wiem ile wysiłku wkładam żeby "popuścić" i dać komuś coś zrobić. Jeżeli chcę sie specjalizować to niezbędny czynnik.
Pracuję nadal na tym, ale wiem już że SAMA nic nie osiągnę , muszę mieć osoby przy sobie , ktorym zależy na moim sukcesie.
Muszę mieć przyjazne mi osoby, które będą wspierały mój sukces i będa mi dawały wskazówki, mało tego najlepiej jakby już miały doświadczenie i pokazały mi jakich błędów unikać.

Wracając do tego co chcę robić to chcę poświęcać na pracę 6-8 godzin dziennie i pomagac innym, szkolić sie, rozwijać i otaczać osobami od których się czegoś nauczę.
Łączyć pracę z hobby.
Za jakiś czas napiszę Wam jak mi idzie i jaki sposób znalazłam.

Twój plan brzmi świetnie, również trzymam kciuki za powodzenie. Ja na etat nigdy nie pracowałam, ale takie samo właśnie wrażenie odnoszę, jak słucham opowiadań ludzi. Dlatego ciągle kombinuję na własną rękę, niestety bez większych sukcesów
Trochę mnie to pogrubione zdanie przeraża. Bo za kilka tyg. skończę 33 i znowu ogarnia mnie lekka panika, że wciąż nie znalazłam tego czego szukam. I znowu robię się bardziej nerwowa, do tego dzieci zaczynają również nowe etapy szkolne, a ja wciąż tylko sprzątam, piorę i gotuję... Jak odnaleźć to COŚ (w Twoim tekscie podkreślenie) ? Wszystko czego się łapię, traci sens po krótkim czasie. Wiem, że to pewnie wina mojego kiepskiego charakteru, braku wytrwałości itd. Dlatego chętnie czytam wszelkie porady, jak tego uniknąć. Mam conajmniej 10 pomysłów na raz, ale żadnego nie potrafię wybrać i skupić się na nim

[BieganieMagdy]

Ja także mam 33- rocznik 79.
Nie jest łatwo znależć to coś jak się samemu kluczy.....
Najlepiej jakbyś miała w poblizu osoby znające coaching , psychologię, albo chociaż oczytane i dobrze Ciebie znające. Mnie pomogło czytanie książek ale tez kontakt z osobami online, fora, grupy, szkolenia, kursy itp.
Jakbyś chciała to mogę Ci podesłac parę linków na prv.

[kobietka]

Napisane przez BieganieMagdy

Ja także mam 33- rocznik 79.
Nie jest łatwo znależć to coś jak się samemu kluczy.....
Najlepiej jakbyś miała w poblizu osoby znające coaching , psychologię, albo chociaż oczytane i dobrze Ciebie znające. Mnie pomogło czytanie książek ale tez kontakt z osobami online, fora, grupy, szkolenia, kursy itp.
Jakbyś chciała to mogę Ci podesłac parę linków na prv.

Bardzo miło z Twojej strony, chętnie skorzystam z Twoich porad. Zgłaszam sie na prv

[arkanoida]

Napisane przez Hitori

Przynajmniej ja odnoszę takie wrażenie. Wydaje mi się, ze coraz lepiej wiem, czego chcę i jak to osiągnąć. Wiele spraw w życiu zawaliłam, nie tak totalnie, ale mogłoby być lepiej Przecież jeszcze wszystko przede mną
W tej chwili jestem troszkę uziemiona - mam 3 dzieci (7,5 roku, 2,5 roku i 1 rok), urlop wychowawczy i daleko do dużego miasta ze żłobkami, opiekunkami itp. udogodnieniami. Jednak intensywnie myślę, co będzie za rok. Że poślę synka do przedszkola, córkę podrzucę "teściowej" i mamie pod opiekę (na zmiany), a sama jako bezrobotna na zasiłku zajmę się organizacją swojego życia.
Jedno z moich głównych postanowień na przyszły rok: wyprowadzka

A Wy dziewczyny, macie za sobą (lub też przed sobą) jakieś wielkie zmiany na lepsze, które nastąpiły mniej więcej po Waszych 30-tych urodzinach? Chętnie poczytam, posłucham rad i wskazówek.

Ja odżyłam po magicznej 30 ;-)) Wcześniej, gdy miałam lat 20 przeszłam przez spore problemy zdrowotne, więc nie mogłam żyć "pełną parą" Na 31 urodzinki zafundowałam sobie kurs żeglarza jachtowego, ale super sprawa jako sposób spędzania wolnego czasu i jako odskocznia od codziennej rutyny POLECAM!!! Byłam w te wakacje na rejsie jako załoga, było rewelacyjnie ale i ciężko. Teraz chcę zrobić kurs sternika motorowodnego i dalej kształcić się w morskim kierunku Życie zaczyna się po 30 ;-))))