Jak żyć z cholerykiem i furiatem...

[Karolinna]

Napisane przez TooFarGone

Bardzo fajny thread

Mój dziadek był cholerykiem, mój tata ma objawy x]
Mam na myśli, że ma gorsze i lepsze dni, jednak zaliczyłbym go do choleryków.
Moja mama, woohoo, totalna choleryczka x]

Ja ?
No w takim otoczeniu powinienem być cholerykiem.
A tu zonk, bo nie jestem

Kiedy krzyczy na mnie ktoś z rodziny, jestem albo cicho, albo się uśmiecham i spokojnie odpowiadam, albo odpowiadam sarkastycznie (kiedy mam już dość) co źle się kończy

Natomiast kiedy krzyczę (no niestety czasami... na szczęście rzadko) na moją kicie kochaną, to wystarczy że ona popatrzy się na mnie tymi smutnymi oczkami i natychmiast zaczynam przepraszać że w ogóle się odzywałem
Co dziwne nawet jeżeli naprawdę miałem powody żeby się zezłościć, bo coś nabroiła, to i tak jej rozwalające spojrzenie sprawia że zaczynam przepraszać i głaskać powtarzając coś w rodzaju "no już, już, nie puniaj" XD

Co do życia z cholerykami, ekhu... jeżeli wasz TŻ... (towarzysz życia ? Kto to wymyślił lol XDDDD) zaczyna się drzeć, wg mnie najlepiej działa pogodne nastawienie, trochę uśmiechu kilka zdań "ale dlaczego w ogóle krzyczysz ? Nie potrafisz na spokojnie?",
a NAJLEPIEJ działa w tym momencie miluśny całus
To jak odkorkowanie szampana xd Puf, cała złość znika
Na mnie to działa ^__^
Ludzie często zapominają o takich rzeczach podczas kłótni.

Wiem nie łatwo jest się chociażby uśmiechnąć czy zbliżyć kiedy ważna dla nas osoba zaczyna krzyczeć w gniewie, niektórzy są wtedy jak wściekłe psiny i lepiej nie podchodzić

Ale warto próbować, bo np kiedy ktoś jest zeźlony i osoby wokół niego też się takie robią to niemiła atmosfera trwa czasem cały dzień.

popieram takie nastawienie, smiech i rozładowywanie energi najlepiej działa.. przynajmniej na mnie

[Poison27]

Mój ojciec jest urodzonym holerykiem. Nawet moja mama, która nie da sobie w kaszę dmuchać to przy nim łagodny baranek. Czasem widzę jednak jak cierpi, kiedy tata nie panuje nad słowami. On nie widzi nigdy swojej winy, zawsze robi z siebie ofiarę, nie da sobie niczego przetlumaczyć. Moja mama ciągle powtarza że woli przemilczeć, ale ja np. nie potrafię. Z ojcem mam dziwny kontakt, mało rozmawiamy, jednak kocham go. On jednak wie że na mnie się nie wyżyje. Zachowałam dystans do jego charakteru, on dobrze wie (chociaż nigdy z nim o tym nie rozmawialam) że uwazam jego charakter za okropny i obserwując go, wiem że inni przez niego cierpią, jednak jako człowiek nie ma złych intencji. Tata nigdy na mnie porządnie nie nawrzeszczał, wszyscy się dziwią dlaczego. Najbardziej 'ulegli' są moja mama i brat. A siostra? Też furiatka, aż szkoda mi jej męża

[Ptysio5]

Napisane przez elly2

Doslownie jakbym o sobie czytala Mam identycznie, jak cos nie idzie po mojej mysli, albo niezgodnie z wczesniej ustalonym planem to szlag mnie trafia i potrafie krzyczec, wrzeszczec...
TZ bardzo nie lubi we mnie tej cechy...zawsze kiedy sobie cos ustale, a TŻ chce moje plany zburzyc to sie bardzo denerwuje, a on zaraz ma pretensje i sobie ze mnie ironizuje Takze jeszcze bardziej moje cisnienie sie podnosi...

skąd ja to znam.. cała ja
Najgorsze właśnie te plany (często wyłącznie przeze mnie sobie wyobrażone. "Nastawiłam się"). potem coś nie tak i ....... wrzask. A potem przepraszanie, ze przecież "wcale nie na ciebie konkretnie byłam zła". Ech...

Wszyscy sie przyzwyczaili, ze nie ma jak do mnie wtedy dotrzeć, trzeba zostawić mnie samą z moja furią. Ale sposób z całusem i przytuleniem... hm.... nikt na mnie nie wypróbował. Może i skuteczny. Ale trudno mi wyobrazić sobie, że ktoś na kim sie wyładowuję, podchodzi i przytula jak gdyby nigdy nic .
Raczej potem jest mu przykro, a mi jeszcze bardziej. I próbuję wytłumaczyc i przeprosić. I źle sie czuję z tym, ze ktoś mnie nie rozumie .
Ciężki, naprawdę ciężki charakter.

Napisane przez elly2

"pająku gdzie mnie ciągniesz"

siooooooostro, piguuuuuuuułka

[megi_t]

Napisane przez benito_mruffkolini

to jest typowy toksyczny związek i o ile nie jesteś masochistką, prędzej czy później się skończy może lepiej żeby prędzej? czy wolisz poczekać aż luby przejdzie od wyzwisk do rękoczynów?

on nie ma prawa się na Tobie wyżywać nie jesteś niczyim chłopcem do bicia zamiast proponować mu środki uspokajające zaproponuj lepiej, że jak się jeszcze raz na Ciebie wydrze to możecie się pożegnać i nie ustępuj dopóki Cię nie przeprosi

Masochistka nie jestem , ja wiem , że on nie ma prawa, ale jak juz zaczyna się drzec to i tak z chwilke mu przechodzi( tak to sobie tłumacze) nienawidze tego jak on sie czasami zachwouje... ale nie umiem tez nic z tym zrobić... wiem jestem samam sobie winna..

[benito_mruffkolini]

Napisane przez megi_t

Masochistka nie jestem , ja wiem , że on nie ma prawa, ale jak juz zaczyna się drzec to i tak z chwilke mu przechodzi( tak to sobie tłumacze) nienawidze tego jak on sie czasami zachwouje... ale nie umiem tez nic z tym zrobić... wiem jestem samam sobie winna..

wiem jak to jest, sama miałam kiedyś takiego oszołoma na głowie
krzyczał o byle co, a że ja zimnokrwista bestia to mu zawsze mówiłam "nie drzyj się na mnie, tylko się ośmieszasz" no a on po takich tekstach wściekał się jeszcze bardziej potem jemu przechodziło po 15min a ja miałam focha z tydzień zuuuupełnie niedobrana para

jeżeli jesteś w stanie znieść jego wrzaski w ciszy - to dziwi mnie to trochę, ja tak nie mogłam musisz z nim koniecznie pogadać, powiedzieć, że Cię to boli i upokarza
jeśli nie zadziała to po prostu wychodź z pomieszczenia jak on "wchodzi na wyższe obroty"
koleś musi zrozumieć, że może się wściekać, ale nie może Cię przy tym obrażać

ps. mój radosny związek skończył się po moim mało uprzejmym tekście ("morda kundlu") na samym środku miasta, zakończenie obfitowało też w rzucanie kwiatami, wyzwiska etc. nikomu nie życzę...
od tej pory cholerycy mogą trzymać się ode mnie z daleka

[megi_t]

Napisane przez benito_mruffkolini

wiem jak to jest, sama miałam kiedyś takiego oszołoma na głowie
krzyczał o byle co, a że ja zimnokrwista bestia to mu zawsze mówiłam "nie drzyj się na mnie, tylko się ośmieszasz" no a on po takich tekstach wściekał się jeszcze bardziej potem jemu przechodziło po 15min a ja miałam focha z tydzień zuuuupełnie niedobrana para

jeżeli jesteś w stanie znieść jego wrzaski w ciszy - to dziwi mnie to trochę, ja tak nie mogłam musisz z nim koniecznie pogadać, powiedzieć, że Cię to boli i upokarza
jeśli nie zadziała to po prostu wychodź z pomieszczenia jak on "wchodzi na wyższe obroty"
koleś musi zrozumieć, że może się wściekać, ale nie może Cię przy tym obrażać

ps. mój radosny związek skończył się po moim mało uprzejmym tekście ("morda kundlu") na samym środku miasta, zakończenie obfitowało też w rzucanie kwiatami, wyzwiska etc. nikomu nie życzę...
od tej pory cholerycy mogą trzymać się ode mnie z daleka

He, niezłe to ,, morda kundlu" jak ja bym tak powiedziała do TZ to chyba bym musiała szybko uciec :d bo jak by mnie dorwał to by mnie rozszarpał
Ja wiem , że coś trzeba zrobic z tą jego złością , ale to bardzo cięzkieeee zadanie!!!

[benito_mruffkolini]

Napisane przez megi_t

He, niezłe to ,, morda kundlu" jak ja bym tak powiedziała do TZ to chyba bym musiała szybko uciec :d bo jak by mnie dorwał to by mnie rozszarpał
Ja wiem , że coś trzeba zrobic z tą jego złością , ale to bardzo cięzkieeee zadanie!!!

no cóż, w moim przypadku agresja wyraża się werbalnie za to nikt chyba nie słyszał żebym się wydzierała

co do Twojego TŻ - trzeba mu wytłumaczyć po prostu, że źle robi - i albo coś sie zmieni albo sugerowałabym pożegnanie (oby przyjemniejsze niż to moje - heh dobrze, że to tyle lat temu było że mogę się z tego śmiać )

[megi_t]

Napisane przez benito_mruffkolini

no cóż, w moim przypadku agresja wyraża się werbalnie za to nikt chyba nie słyszał żebym się wydzierała

co do Twojego TŻ - trzeba mu wytłumaczyć po prostu, że źle robi - i albo coś sie zmieni albo sugerowałabym pożegnanie (oby przyjemniejsze niż to moje - heh dobrze, że to tyle lat temu było że mogę się z tego śmiać )

Mi sie wydaje , że on wie pózniej , że zle zrobił, bo sam pózniej zaczyna 1 sie do mnie odzywac i głupio sie uśmiechać , tylko wkurza mnie to , że nigdy nie przeprosi:/

[madziullka]

znam to...zyłam z furiatem przez 3 lata, niestety mój do tego nałogowo kamał o czym dowiedziałam sie za póżno...to ze od niego odeszłam było moją natrafniejsza jak dotąd decyzją, szkoda tylko ze tak długo dorastałam do niej

[Agatkia]

(Czy mogę prosic moderatora o poprawienie błedu ortograficznego w temacie? przepraszam- ale strasznie mnie to razi...)

[benito_mruffkolini]

Napisane przez megi_t

Mi sie wydaje , że on wie pózniej , że zle zrobił, bo sam pózniej zaczyna 1 sie do mnie odzywac i głupio sie uśmiechać , tylko wkurza mnie to , że nigdy nie przeprosi:/

przepraszam, nie wiem ile Twój TŻ ma lat, ale takie zachowanie jest trochę szczeniackie dorosły człowiek potrafi przyznać się do błędu i wykrztusić to "przepraszam" a takie udawanie, że nic się nie stało może ostatecznie skończyć się wieeeeelką awanturą (taką jak w moim przypadku)


ja bym zażądała przeprosin i jakiegoś zadośćuczynienia
i szczerej chęci poprawy
bo jeśli on Cię wyzywa, potem zachowuje się niby nigdy nic, a potem znowu Cię wyzywa - to dla mnie takie coś jest bez sensu

[megi_t]

Napisane przez benito_mruffkolini

przepraszam, nie wiem ile Twój TŻ ma lat, ale takie zachowanie jest trochę szczeniackie dorosły człowiek potrafi przyznać się do błędu i wykrztusić to "przepraszam" a takie udawanie, że nic się nie stało może ostatecznie skończyć się wieeeeelką awanturą (taką jak w moim przypadku)


ja bym zażądała przeprosin i jakiegoś zadośćuczynienia
i szczerej chęci poprawy
bo jeśli on Cię wyzywa, potem zachowuje się niby nigdy nic, a potem znowu Cię wyzywa - to dla mnie takie coś jest bez sensu

No ma prawie 28 lat a taki z niego gnojek ja wiem trzeba cos z tym zrobić , bo wyląduje w szpitalu jak narazie nie ma zbędnej agresji z jego strony,

[noseknosek]

wstyd się przyznać ale sama chyba jestem choleryczką i furiatką

[benito_mruffkolini]

Napisane przez megi_t

No ma prawie 28 lat a taki z niego gnojek ja wiem trzeba cos z tym zrobić , bo wyląduje w szpitalu jak narazie nie ma zbędnej agresji z jego strony,

28?
to już nie można zwalić na buzujące hormony i inne takie
mam nadzieję, że jednak obędzie się bez szpitala i że jak wszystko sobie wyjaśnicie będzie cacy

Napisane przez noseknosek

wstyd się przyznać ale sama chyba jestem choleryczką i furiatką

nie wierzę
no chyba że na wizażu dobrze się z tym ukrywasz

[megi_t]

[quote=benito_mruffkolini; 4860414]28?
to już nie można zwalić na buzujące hormony i inne takie
mam nadzieję, że jednak obędzie się bez szpitala i że jak wszystko sobie wyjaśnicie będzie cacy


He, w nim chyba do tej pory buzuja hormony Miłego dzionka

[Vika90]

Witam, mam podobny problem jak w wypowiedzi Poison27.

Stwierdziłam dzisiaj, że ojciec jest cholerykiem. Potrafi się uczepić byle czego, a jak to zrobi to jeszcze bardziej się nakręca. Potrafi być nieobliczalny w swoim gniewie. Jako dziecko za ścianą słyszałam jak wrzeszczał, raz nawet stłukł jakąś szybę i od tego momentu mam po prostu fobię na agresję. Nawet jak nie na mnie się wyżywa, nie potrafię powstrzymać łez. I ciągle powtarza, że robi to w dobrej wierze. No dobra, ale czy nie można bez pretensji zwrócić uwagi na nieumytą lodówkę?

Nie mam już siły sobie z tym radzić : ( Mam ochotę nawet wynieść się do domu mojego przyszłego męża (obecnie ukochanego chłopaka), bo tam mnie lubią bardzo, ale boję się czy nie zrobi jakiejś głupoty, by mnie zatrzymać. Może za rok?

PS: Nawet mama powiedziała,ze go zostawi jak ja się wyniosę.

[MiYo]

Sposób na furiata - gdy krzyczy, milaczeć.

To jedyne, co pomaga. Jest to bardzo trudne, bo słowa strasznie ranią, do tego jeśli osoba krzycząca nie ma racji, to chce się w końcu powiedzieć swoje zdanie. Na początku małżeństwa tak właśnie postępowałam - milaczałam, jak mu przeszło, przepraszał mnie i mówił, że bardzo mnie kocha za to, że potrafię w taki sposób wytrzymać jego ataki i że stara się jak może powstrzymać. Po kilku latach zaczęłam się wkurzać i nie milczeć już, ale to tylko pogarsza sprawę, a tż dziwi się, że się zmieniłam - chore. Najbardziej wkurza mnie to, że pokrzyczy, a zaraz przychodzi się przytulać i zdziwiony, że ja nie chcę.
Raz tak mnie zdenerwował, że cholera mnie wzięła - byłam w sklepie ze 40 minut, bo kolejka straszna (jakieś świeto było i jedyny sklep otwarty w promieniu kilkunastu km), a ten do mnie z wrzaskiem, co ja tam robiłam, bo tyyyle osób wychodziło już.To się wkurzyłam i poszłam do domu na piechotę. Pozwoliłam się zabrać do samochodu chyba po 15-16 km. Rozładowałam się tym spacerem ;-)

Oboje jesteśmy cholerykami, tyle że ja nie przeklinam i nie mam mordu w oczach ;-) jednym słowem - milczeć, potem rozmawiać. Jest to jednak bardzo trudne i obciąża psychikę milczącej osoby. Warto jednak się starać, jeśli choleryk też się stara. Ja mówię swojemu, jak się rozpędza - mów trochę ciszej - i często pomaga. Najgorszy jest tekst - nie krzycz - bo następuje odpowiedź - nie krzyczę, ale mogę zacząć - chore i przed tym przestrzegam. ;-)
w każdym razie każdy musi zdecydować, czy jest w stanie zaakceptować taką postawę, czy nie, bo gwarancji na zmianę nigdy nie ma.

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

A propos furiatów, to widziałam ostatnio taką scenę:
Dziewczyna z chłopakiem się kłócili, on coś wreszcie do niej krzyknął, CISNĄŁ jej jakieś reklamówki pod nogi i poszedł kilka kroków dalej. Później się odwrócił i tekst: "No to zdecyduj się kur**a, idziemy na autobus czy tramwaj". Jak już to powiedział, to zobaczył, że mówi do siebie, bo dziewczyna sobie poszła...

[Vika90]

Dobre : D

Ano ja nauczyłam się milczeć. Czasem mi nie wychodzi, też zaczynam się drzeć w końcu. Bo to trudne, tak jak mówisz MiYo. Ale i tak bym go nie przekrzyczała : P Mam taki charakter, że nie potrafię się złościć.

Dzisiaj rano przemilczałam jego przeklenstwa, a potem poszłam do pokoju i wyładowałam całą złość i łzy na poduszce.

[elo04]

elo
ja mam calkiem odwroty problem. Moja żona to choleryk. nie mam pojecia co mam robic, niczego nie slucha, jak cos sie powie to zaraz w drugim zdaniu konwersacji wpada w złość i zaczynają się nerwy. zbliżyc w sensie przytulic sie nie da bo momentalnie zamienia się w calkiem obcą osobę.
Staram się jakoś wytrzymać, ale nie wiem jak długo dam rady.
pomocy szukać? ale w pewnych momentach zastanawiam się dla kogo była by lepsza?
pozdro

[strach]

Ja byłam z chłopakiem przez 3 lata, roztalismy się przez jego nerwicowe zachowania, awantury bez powodu wręcz miałam wrazenie że to ja działam na niegi jak płachta na byka. Im więcej z siebie dawałam tym bardziej mówił że się nie staram, wszystkie zachowania negatywne przypisywał mi a przeciez sam to robil. nie mogłam tego słuchać. ja jestem spokojna osoba ale przy nim w pewnych sytuacjach nie mogłam nad soba panowac, bałam się takiego swojego zachowania. Do tego o wszystkich był zazdrosny o moich i swoich braci nawet. Cieżko było ale jakoś udało mi się to zakonczyc. Szantarzował mnie groził itp ale jakoś poszło. Po roku ( mieszkamy w jednej klatce ) pozornie wydawało mi sie ze sie ogarnac, zaczelismy sie spotykac bylo ok ale kiedy tylko uslyszal ze znow bedziemy razem zaczeło sie od nowa. Tluczenie szyb w domu ublizanie totalna masakra. pol nocy wrzeszczal nie wiem co robic. Boje się odejsc bo wiem jak to wyglada. ale juz nie mam sily jak bym mogla to bym uciekla na koniec swiata i nigdy nie wrocila. najgorsze ze mieszkamy blisko i ciagle go widze. po co znow sie z nim zeszlam.? nie umiem z nim zyc studiuje resocjalizacje staralam juz probowac kilku sposobow na niego ale nic nie dziala. zalamałam sie.

[martiniątko]

Napisane przez strach

Ja byłam z chłopakiem przez 3 lata, roztalismy się przez jego nerwicowe zachowania, awantury bez powodu wręcz miałam wrazenie że to ja działam na niegi jak płachta na byka. Im więcej z siebie dawałam tym bardziej mówił że się nie staram, wszystkie zachowania negatywne przypisywał mi a przeciez sam to robil. nie mogłam tego słuchać. ja jestem spokojna osoba ale przy nim w pewnych sytuacjach nie mogłam nad soba panowac, bałam się takiego swojego zachowania. Do tego o wszystkich był zazdrosny o moich i swoich braci nawet. Cieżko było ale jakoś udało mi się to zakonczyc. Szantarzował mnie groził itp ale jakoś poszło. Po roku ( mieszkamy w jednej klatce ) pozornie wydawało mi sie ze sie ogarnac, zaczelismy sie spotykac bylo ok ale kiedy tylko uslyszal ze znow bedziemy razem zaczeło sie od nowa. Tluczenie szyb w domu ublizanie totalna masakra. pol nocy wrzeszczal nie wiem co robic. Boje się odejsc bo wiem jak to wyglada. ale juz nie mam sily jak bym mogla to bym uciekla na koniec swiata i nigdy nie wrocila. najgorsze ze mieszkamy blisko i ciagle go widze. po co znow sie z nim zeszlam.? nie umiem z nim zyc studiuje resocjalizacje staralam juz probowac kilku sposobow na niego ale nic nie dziala. zalamałam sie.

tutaj resocjalizacja nie pomoże tylko psychiatra!! Zabroń mu dostępu do siebie, a jak będzie robił awantury to dzwoń na policje! Postaw sprawę jasno i zdecyduj się definitywnie odejść. Nie pozwól, żeby niszczył twoje życie..

[Hefrena]

Napisane przez MiYo

Najgorszy jest tekst - nie krzycz - bo następuje odpowiedź - nie krzyczę, ale mogę zacząć - chore i przed tym przestrzegam. ;-)

Taaa, ulubiony tekst mojej mamusi. Moja matka dziś już jest nieco inną osobą, nie ma takich napadów, ale jeszcze z 5 lat temu to był koszmar. I to o byle pierdołe potrafiła zrobić taką awanturę, że nieraz stałam osłupiała i nie wiedziałam nawet, jak zareagować, no te napady to był jakiś koszmar po prostu.. Oczywiście po wszytskim chodziła jak obrażona księżna i czekała aby ją przeprosić. Za co się pytam?? za k***owanie? i gorsze wyzwiska?

[mimimka]

Moj chlopak tez byl cholerykiem. Wlasnie sie rozeszlismy-on mnie zostawil. Jego furie zaczely sie od momentu, kiedy bylismy razem, moimi kolezankami i tata jednej z nich na wycieczce samochodem. Byly i jedna z moich kolezanek zaczeli sobie dokuczac, bylo calkiem abawnie az doszli do pewnej granicy, a kiedy moja kolezanka wjechala mu na jego ego(zazartowala sobie z jego meskoci) to tak sie wsciekl, ze nazwal ja "glupia suka" i powiedzial "wypie****". Bylo mi wtedy tak wstyd, jak poszlam do niego go uspokoic to do mnie tez tak powiedzial i zerwal ze mna. Ja glupia przeszlam go przepraszac i blagac zeby nie odchodzil. Po 2 godzinach mu przeszlo, wysiadlam za nim z auta i mnie bardzo przeprosil i powiedzial ze zerwal bo bylo mu glupio ze do mnie sie tak zwrocil. Kolezanki ojciec mial ochote wyrzucic go wtedy z auta i powiedzial mi kiedys jak sie spotkalismy, ze jesli on jest wstanie wogole tak do kogos powiedziec to do mnie tez tak powie. Swiete slowa to byly! Sytuacje sie powtarzaly.
Powtarzalne slowa "wypier****", rzucenie drogim ipodem o podloge (rozlecial sie na drobne kawalki), rozwalenie drzwi noga (zrobil w nich wielka dziure, a mamie potem powiedzial ze to pies), rozbil szybe w drzwiach i dalej... scisnal mnie tak bardzo za rece, ze mialam siniaki, rzucil mnie na lozko w zlosci(to juz takie ostatnie), wypraszal mnie permanentnie z domu jak sie zdenerwowal, chcial mnie odwozic. Nie pasowalo mu, ze lubie wychodzic z psem-wiecznie mial do mnie pretensje ze najpierw ide z psem a potem do niego. Mowil ze pies jest dla mnie najwazniejszy. Mial do mnie pretensje nawet o to ze sie jednego dnia bedac u niego sie nie pomalowalam. Krytykowal to jak sie ubieram "tylko ty tak chodzisz ubrana...", a przez ostatni miesiac mial do mnie pretensje nawet o to, ze napisalam cos (jego zdaniem niesmiesznego) na swojej tablicy na FB i zabranial mi komentowac jego wpisy. Mowil, ze nie mam poczucia humoru, a nie raz, nie dwa w klotni powiedzial mi "nie udawaj glupszej barbie niz jestes". Nigdy nie proponowal spotkan, kiedy on do mnie dzownil bylo ok ale kiedy ja dzownilam do niego to wielkie pretensje o to, ze on nie ma czasu dla siebie. A przy pierwszym rozejsciu sie: "nie kocham cie juz", pod koniec tygodnia napisal i mowil ze teskni, wrocilismy do siebie choc on caly czas mowil, ze nie wie czy tego chce, ja sie staralam bardzo, bylam jak do rany przyloz. Ktoregos dnia poinformowal mnie w bardzo nieladny sposob, ze chce jechac na jakis tam oboz. Zdenerowalam sie, powiedzialam ze moglby mnie o tym inaczej poinformowac, a nie w ten sposob, a on mi wieczorem przez snem powiedzial, ze jest ze mna z litosci. Udalam, ze nie slysze, myslalam ze to znowu mowi w nerwach. Potem kiedy u niego bylam i bylo w miare ok, dodalam sobie nasze wspolne zdjecie na FB i zmienilam jego status zwiazku z wolnego na "w zwiazku". Wsciekl sie, powiedzial, ze natychmiast mam to zdjecie usunac, ze on sobie nie zyczy zebym wstawiala jakiekolwiek zdjecia z nim. Wylaczyl telefon, nei odzywal sie 24 godziny. Odezwal sie po takim czasie zeby napisac mi smsa:

odezwal sie wieczorem tylko dlatego ze napisalam na swojej tablicy opis ktory go musial dotknac a wcale nie byl skierowany bezposrednio do niego. Napisal mi smsa w ktorym napisal ze jesli w ciagu 10 minut nie skasuje tego opisu to wystawi na redtube nasze wspolne filmiki! I kiedy to 10 minut minelo zapytal sie mnie na ktorej tablicy ma to napisac-na mojej czy jego... Nie prosil mnie wczesniej zebym to usunela. Odrazu tak napisal. Potem kiedy usunelam bo sie przestraszylam go, napisal ze nigdy by tego nie zrobil  -jednak bolalo jak cholera

W tej samej rozmowie napisal tez, ze :
-nie jestesmy juz razem
-nie chce byc ze zdradliwa suka (to apropo tej zmiany statusu)
-jeszcze do mnie przyjdziesz na kolanach i bedziesz spac na wycieraczce
-jestes sama na tym swiecie
-ty schizofreniczko
-jestes prosta jak deska

Czy to wszystko mozna usprawiedliwic cholerycznoscia?

Byly to najgorsze chwile w tym zwiazku, ktore dzielnie znosilam choc cierpialam niemilosiernie...
Oczywiscie ON nigdy nie przepraszal zawsze manipulowal mnie w ten sposob, ze to ja czulam sie winna i to ja przychodzilam przepraszac, a on laskawie sie zgadzal.
Zrywal ze mna 3 razy w klotniach i ostatnie 2 razy tak na dobre. W sobote ma przyjechac po swoje rzeczy, a ja nie wiem jak sie zachowac

Mam nadzieje, ze ktos do konca doczytal i postara sie mi odpisac.

[Hefrena]

Ma przyjechac po rzeczy, więc co zrobić? wystawić szmaty za drzwi. I niech sobie zbiera. A ty nawet nie wdawaj się w dyskusje z tym psychopatą. Szacunku troche, dziewczyno.

[fiska]

Zcedydowanie ja jestem osobą bardziej nerwową.
Oczywiscie nie mowie tutaj o skrajnych przyadkach jak biciu, wyzywaniu.

Żeby 2 osoby mogly sie porozumiec, wg. mnie choiaz jedna musi zachowac spokoj umysłu, tj. moj TŻ. (nie chce generaliwzować, czasem zdarzaja sie pary z takimi samymi charakterkami i im dobrze)

Gdyby on zaczal sie ze mna klocic albo byl nerwowy jak ja, to chyba nie byloby Nas juz
Choc czasem brakuje mi tego wylewu złości z Jego strony, bo niestety czasami tak trzeba, zeby calkowicie oczyscic atmosfere.
A on jest taki, ze nabierze wody w usta i po gadce. Ja tutaj nawijam, co mnie wkurza, czego sie nie odzywa, a on' a co mam sie odzywac?' albo 'milczenie jest złotem' wlaczaja mu sie spokojne, filozoficzne gadki.

Jezeli powód był błahy, albo po prostu z jakiegos powodu On napatoczyl sie pierwszy, zeby sie wyżyć, przepraszam, bo przeciez nie ma nic gorszego niż upieranie się przy swoim, szczegolnie gdy nie ma się racji. (A czasem jak sie nie ma też trza )

---------- Dopisano o 12:58 ---------- Poprzedni post napisano o 12:54 ----------

Napisane przez mimimka

Moj chlopak tez byl cholerykiem. Wlasnie sie rozeszlismy-on mnie zostawil. Jego furie zaczely sie od momentu, kiedy bylismy razem, moimi kolezankami i tata jednej z nich na wycieczce samochodem. Byly i jedna z moich kolezanek zaczeli sobie dokuczac, bylo calkiem abawnie az doszli do pewnej granicy, a kiedy moja kolezanka wjechala mu na jego ego(zazartowala sobie z jego meskoci) to tak sie wsciekl, ze nazwal ja "glupia suka" i powiedzial "wypie****". Bylo mi wtedy tak wstyd, jak poszlam do niego go uspokoic to do mnie tez tak powiedzial i zerwal ze mna. Ja glupia przeszlam go przepraszac i blagac zeby nie odchodzil. Po 2 godzinach mu przeszlo, wysiadlam za nim z auta i mnie bardzo przeprosil i powiedzial ze zerwal bo bylo mu glupio ze do mnie sie tak zwrocil. Kolezanki ojciec mial ochote wyrzucic go wtedy z auta i powiedzial mi kiedys jak sie spotkalismy, ze jesli on jest wstanie wogole tak do kogos powiedziec to do mnie tez tak powie. Swiete slowa to byly! Sytuacje sie powtarzaly.
Powtarzalne slowa "wypier****", rzucenie drogim ipodem o podloge (rozlecial sie na drobne kawalki), rozwalenie drzwi noga (zrobil w nich wielka dziure, a mamie potem powiedzial ze to pies), rozbil szybe w drzwiach i dalej... scisnal mnie tak bardzo za rece, ze mialam siniaki, rzucil mnie na lozko w zlosci(to juz takie ostatnie), wypraszal mnie permanentnie z domu jak sie zdenerwowal, chcial mnie odwozic. Nie pasowalo mu, ze lubie wychodzic z psem-wiecznie mial do mnie pretensje ze najpierw ide z psem a potem do niego. Mowil ze pies jest dla mnie najwazniejszy. Mial do mnie pretensje nawet o to ze sie jednego dnia bedac u niego sie nie pomalowalam. Krytykowal to jak sie ubieram "tylko ty tak chodzisz ubrana...", a przez ostatni miesiac mial do mnie pretensje nawet o to, ze napisalam cos (jego zdaniem niesmiesznego) na swojej tablicy na FB i zabranial mi komentowac jego wpisy. Mowil, ze nie mam poczucia humoru, a nie raz, nie dwa w klotni powiedzial mi "nie udawaj glupszej barbie niz jestes". Nigdy nie proponowal spotkan, kiedy on do mnie dzownil bylo ok ale kiedy ja dzownilam do niego to wielkie pretensje o to, ze on nie ma czasu dla siebie. A przy pierwszym rozejsciu sie: "nie kocham cie juz", pod koniec tygodnia napisal i mowil ze teskni, wrocilismy do siebie choc on caly czas mowil, ze nie wie czy tego chce, ja sie staralam bardzo, bylam jak do rany przyloz. Ktoregos dnia poinformowal mnie w bardzo nieladny sposob, ze chce jechac na jakis tam oboz. Zdenerowalam sie, powiedzialam ze moglby mnie o tym inaczej poinformowac, a nie w ten sposob, a on mi wieczorem przez snem powiedzial, ze jest ze mna z litosci. Udalam, ze nie slysze, myslalam ze to znowu mowi w nerwach. Potem kiedy u niego bylam i bylo w miare ok, dodalam sobie nasze wspolne zdjecie na FB i zmienilam jego status zwiazku z wolnego na "w zwiazku". Wsciekl sie, powiedzial, ze natychmiast mam to zdjecie usunac, ze on sobie nie zyczy zebym wstawiala jakiekolwiek zdjecia z nim. Wylaczyl telefon, nei odzywal sie 24 godziny. Odezwal sie po takim czasie zeby napisac mi smsa:

odezwal sie wieczorem tylko dlatego ze napisalam na swojej tablicy opis ktory go musial dotknac a wcale nie byl skierowany bezposrednio do niego. Napisal mi smsa w ktorym napisal ze jesli w ciagu 10 minut nie skasuje tego opisu to wystawi na redtube nasze wspolne filmiki! I kiedy to 10 minut minelo zapytal sie mnie na ktorej tablicy ma to napisac-na mojej czy jego... Nie prosil mnie wczesniej zebym to usunela. Odrazu tak napisal. Potem kiedy usunelam bo sie przestraszylam go, napisal ze nigdy by tego nie zrobil  -jednak bolalo jak cholera

W tej samej rozmowie napisal tez, ze :
-nie jestesmy juz razem
-nie chce byc ze zdradliwa suka (to apropo tej zmiany statusu)
-jeszcze do mnie przyjdziesz na kolanach i bedziesz spac na wycieraczce
-jestes sama na tym swiecie
-ty schizofreniczko
-jestes prosta jak deska

Czy to wszystko mozna usprawiedliwic cholerycznoscia?

Byly to najgorsze chwile w tym zwiazku, ktore dzielnie znosilam choc cierpialam niemilosiernie...
Oczywiscie ON nigdy nie przepraszal zawsze manipulowal mnie w ten sposob, ze to ja czulam sie winna i to ja przychodzilam przepraszac, a on laskawie sie zgadzal.
Zrywal ze mna 3 razy w klotniach i ostatnie 2 razy tak na dobre. W sobote ma przyjechac po swoje rzeczy, a ja nie wiem jak sie zachowac

Mam nadzieje, ze ktos do konca doczytal i postara sie mi odpisac.

Takeigo zachowania nic nie tłumaczy.
Wybacz, powiem ostro: pomiata Tobą i nic sobie z tego nie robi. Nie bede Cie bardziej dołowac, zerwij z nim jak najszybciej, nie jest wart takiej kobiety.
Ty bedziesz blagac go na kolanach, a on bedzie z toba zrywac kiedy chce! Miej swój honor!

[elvegirl]

Mimimka, dużo jest tych jego rzeczy?

[mimimka]

Nie, pare ksiazek i rower. Nie mieszkalismy razem.

[elvegirl]

Nie możesz poprosić kogoś, żeby mu to odtransportował?

Chociaż ja bym się wykosztowała i wysłałabym mu to DHLem albo innym kurierem.

Zrób co możesz, żeby jego oślizgła stopa nie przekroczyła więcej progu Twojego domu.

[mimimka]

Napisane przez elvegirl

Nie możesz poprosić kogoś, żeby mu to odtransportował?

Chociaż ja bym się wykosztowała i wysłałabym mu to DHLem albo innym kurierem.

Zrób co możesz, żeby jego oślizgła stopa nie przekroczyła więcej progu Twojego domu.

Moze wyjsc do niego moja mama. Ale czy to bedzie dobre? Moja kolezanka powiedziala mi zebym sama do niego poszla i bron boze nie plakala, oddala co trzeba i wrocila spowrotem do domu.

Ja i tak go bede widywac Studiujemy na tej samej uczelni (((((((((( Narazie robie wszystk zeby uniknac spotkania, trzesa mi sie rece na uczelni ze zdenerwowania zeby go tylko nie zobaczyc bo sie rozkleje