Gdy mama choruje.

[Klarissa]

Napisane przez żurawinka

Jak to jest u Was kiedy to Wy chorujecie a dziecko np. jest zdrowe.
Staracie sie go nie zarazić, nie całujecie np.
Jak Was całkiem połamie, a dziecko chce wyjść na spacer i przynosi Wam buty pod nos a nogi odmawiają posłuszeńtwa.

No to zależy jaka to choroba, tak poważnie to byłam do tej pory chora 2 razy - raz jak córka miała coś ponad pół roczku to rzeczywiście chyba jeden dzień przeleżałam w domu, nosiłam wtedy maseczkę na twarzy bo miałam wirusowe zapalenie gardła. Ale ogólnie było ciepło już wtedy, więc jak się czułam ok, to wychodziłam z nią z wózkiem posiedzieć na ławeczce. A drugi raz niedawno, to zaraziłam się od córki więc leżałyśmy razem wegetując aż nam obu zrobiło się lepiej

Nas dopało i wszyscy własciwie się juz wychorowali ale ja nie wyleżałam i się ciągnie strasznie choróbsko, tatalnie nie mam siły i czuję straszne wyrzuty sumienia ze nie daję wyjść z dzieckiem rady na dwór.
Mam poczucie ze nie mogę sobie pozwolić na chorobę i jak na złość się rozłożyłam

No bez przesady. Lepiej trochę posiedzieć w domu niż zafundować sobie jakąś przewlekłą i ciężką chorobę np. zapalenie płuc Pozbierasz się to i wyjdziecie.

Chciałam też uzupełnić swoją wypowiedź z zeszłego roku:

Napisane przez Klarissa

Ja tam sobie wyobrażam, że czegoś nie umiem, na ten przykład nie umiem zatankować samochodu - serio, serio. I tez ktoś może powiedzieć, żem debil nie nauczony rzeczy oczywistych. Ale jednak nie umiem. Zazwyczaj proszę pana ze stacji żeby mi wlał, jeszcze żaden nie odmówił

Nauczyłam się
Lepiej późno niż wcale

[żurawinka]

Ja wychodzę chyba że mi słabo albo mam mdłości ( migreny). Dziś wyszłyśmy i dziecię lepiej się czuje psychicznie, ja też, ale fizycznie to nie powiem.