Witam. Czy są wśród nas osoby z rożnego rodzaju wadami wrodzonymi? Jak sobie radzą?

[n_a_g_i_n_i]

Witam.
Chciałabym wiedzieć, czy wśród wizażanek są osoby z różnego rodzaju wadami wrodzonymi i jak sobie z tym radzą .
Może czasem fajnie byłoby się komuś wygadać .

[favourite]

Ja mam arytmię Nie wiem czy to się zalicza pod wrodzone wady, ale jest dość uciążliwe.

[Linaewen]

Ja mam wrodzoną asymetrię ciała (miednica i noga), przykurcze mięśniowe i zdeformowany kościeć. Studiuję, pracuję, prowadzę dom i jestem od 4 lat w szczęśliwym związku Tylko dziwnie chodzę i bolą mnie niemal bezustannie nogi...

[n_a_g_i_n_i]

Domyślam, że się arytmia jest dość uciążliwa, ale nie jest widoczna na pierwszy rzut oka .

linaeven, jednak można z tym żyć . Cieszy mnie bardzo, że kogoś takiego spotykam .

Ja jestem natomiast po rozszczepie podniebienia... Moja wymowa jest dość niewyraźna... Co bardzo często mnie krępuje... Przez to często jestem nieśmiała, bo boję się, że nowi znajomi mnie nie zaakceptują :/.

[Linaewen]

Napisane przez n_a_g_i_n_i

Domyślam, że się arytmia jest dość uciążliwa, ale nie jest widoczna na pierwszy rzut oka .

linaeven, jednak można z tym żyć . Cieszy mnie bardzo, że kogoś takiego spotykam .

Ja jestem natomiast po rozszczepie podniebienia... Moja wymowa jest dość niewyraźna... Co bardzo często mnie krępuje... Przez to często jestem nieśmiała, bo boję się, że nowi znajomi mnie nie zaakceptują :/.

A pewno, że można. Gorzej, że cała rodzina się zamartwia o wiele bardziej niż ja tym wszystkim i nie wiem, czy to ja jestem ta nienormalna czy oni nadwrażliwi...

[n_a_g_i_n_i]

Napisane przez Linaewen

A pewno, że można. Gorzej, że cała rodzina się zamartwia o wiele bardziej niż ja tym wszystkim i nie wiem, czy to ja jestem ta nienormalna czy oni nadwrażliwi...

A może i jedno i drugie? .
A jak było w szkole? Wiadomo, że dzieciaki bywają dość... okrutne, zwłaszcza dla kogoś kto jest w pewien sposób "inny"... :/.

[favourite]

Linaewen, podziwiam. Dobrze, że się tym aż tak nie zamartwiasz i starasz się żyć jak najlepiej potrafisz! To najważniejsze

n_a_g_i_n_i, a Ty miałaś problemy w szkole przez to?

Moja wada na pewno jest nieporównywalna z waszymi. Ja mimo, że arytmii nie widać na zewnątrz to miałam z nią wiele kłopotów. Często jak mnie dopada taki 'atak' to mam stany lękowe, boję się, że nagle wystąpi migotanie komór/przedsionków. Najgorzej było jak właśnie w szkole mnie łapało, wiem, że nie ma się czego wstydzić, ale źle się z tym czułam

[n_a_g_i_n_i]

Napisane przez favourite

Linaewen, podziwiam. Dobrze, że się tym aż tak nie zamartwiasz i starasz się żyć jak najlepiej potrafisz! To najważniejsze

n_a_g_i_n_i, a Ty miałaś problemy w szkole przez to?

Moja wada na pewno jest nieporównywalna z waszymi. Ja mimo, że arytmii nie widać na zewnątrz to miałam z nią wiele kłopotów. Często jak mnie dopada taki 'atak' to mam stany lękowe, boję się, że nagle wystąpi migotanie komór/przedsionków. Najgorzej było jak właśnie w szkole mnie łapało, wiem, że nie ma się czego wstydzić, ale źle się z tym czułam

Jak już mówiłam... Ludzie bywają okrutni... A zwłaszcza dzieci :/. Myślę, że dużo zależy od wychowania i od tego, jak rodzice przygotowują na takie sytuacje swoje dzieci... Tłumaczą, że niektórzy są troszkę "inni" ale to nie znaczy, że nie warto się z nimi kolegować . Niestety nie wszystkie dzieci są tego świadome .
Ja np. jak pierwszy raz poszłam do szkoły to nie miałam świadomości, że mam jakiś problem . I nie rozumiałam też dlaczego niektórym ciężko zrozumieć moją wymowę... Żyję już z tym 23 lata, a mimo to nadal mam z tym problemy niestety :/.
Arytmia też niefajna sprawa :/. Trzeba leczyć i się nie denerwować .

[Katarzynax55]

Ja mam wadę wzroku i to dość dużą ;p W sumie średnio to jest uciążliwe, bo i tak noszę okulary więc kwestia przyzwyczajenia, a po tylu latach to już bym z okularów nie zrezygnowała. Właściwie cały czas je noszę, bo bez nich to gorzej jak bez ręki. Obecnie nawet słabo mi się czyta bez okularów ;p
Kiedyś nie lubiłam okularów i chciałam mieć soczewki, a potem mi przeszło. Okulary to fajna sprawa ;p Dużo ludzi mi mówi, że jednak lepiej mi z nimi.

[n_a_g_i_n_i]

Napisane przez Katarzynax55

Ja mam wadę wzroku i to dość dużą ;p W sumie średnio to jest uciążliwe, bo i tak noszę okulary więc kwestia przyzwyczajenia, a po tylu latach to już bym z okularów nie zrezygnowała. Właściwie cały czas je noszę, bo bez nich to gorzej jak bez ręki. Obecnie nawet słabo mi się czyta bez okularów ;p
Kiedyś nie lubiłam okularów i chciałam mieć soczewki, a potem mi przeszło. Okulary to fajna sprawa ;p Dużo ludzi mi mówi, że jednak lepiej mi z nimi.

Oj tam oj tam :P. W okularach się wygląda inteligentniej :P.
Sama byłam okularnicą jak byłam mała .

[Linaewen]

Napisane przez n_a_g_i_n_i

A może i jedno i drugie? .
A jak było w szkole? Wiadomo, że dzieciaki bywają dość... okrutne, zwłaszcza dla kogoś kto jest w pewien sposób "inny"... :/.

Tylko wiesz, moja mama po nocach spać nie może, zamartwia się ciągle. Aktualnie na tapecie jest temat mojej ewentualnej ciąży (za 2-3 lata!), ba, już nawet przez przypadek trochę poznała częściowo procedurę adopcyjną i się tym ze mną podzieliła. A ja po prostu jak chodzę to unikam luster i po kłopocie...

[favourite]

Napisane przez Linaewen

Tylko wiesz, moja mama po nocach spać nie może, zamartwia się ciągle. Aktualnie na tapecie jest temat mojej ewentualnej ciąży (za 2-3 lata!), ba, już nawet przez przypadek trochę poznała częściowo procedurę adopcyjną i się tym ze mną podzieliła. A ja po prostu jak chodzę to unikam luster i po kłopocie...

A chodzenie sprawia ci ból? Szybciej się męczysz? Czy tylko wygląda troszkę inaczej, a poza tym jest ok?

[Linaewen]

Napisane przez favourite

A chodzenie sprawia ci ból? Szybciej się męczysz? Czy tylko wygląda troszkę inaczej, a poza tym jest ok?

Wiesz, to zależy. Najgorzej jest jak stoję, bo wtedy mi się biodro "zastaje" w niewygodnej pozycji i boli jak próbuję się ruszyć czy, nie daj Eru, usiąść. Przy chodzeniu to boli po dłuższym czasie (po godzinie, może później albo wcześniej w zależności od dnia). Wtedy muszę usiąść jakoś i dać mięśniom odpocząć. ALE jak mam jakieś plany czy chęć na wycieczkę to niestety, mogę w nocy cierpieć, ale swoje połażę-chociaż pewnie wolniej niż zdrowi Ba, jak jestem w pracy i robię coś ciekawego (no i jak mam wygodne buty, najlepiej ostatnio trekingowe, bo noga rewelacyjnie pracuje) to mogę i 8 godzin latać i siąść na przerwie tylko. Za to jak się wieczorem połóżę...

Niestety, przez to nie mogę się rozwijać w kierunku jednego z zawodów marzeń-nie dam rady być przewodnikiem czy pilotem wycieczek, bo to wtedy grupa by się musiała dostosować do mnie... Ani nie dam rady być kucharzem, bo tyle godzin w kuchnii nie wystoję...

Najgorsze jest to, że kości mam już równej długości, ale zrobiły mi się potężne przykurcze mięśni (w plecach i w udzie), dlatego mnie po pierwsze wykręciło po drugie przykurczyło mi nogę(jak stanę z mocno skrzyżowanymi nogami to wtedy jest wszystko równo, jak normalnie to mi się noga "skraca" o jakieś 4-5cm). I dlatego te mięśnie nie działają jak powinny. Przy moim wrodzonym i nabytym lenistwie rehabilitacja to koszmar, bo łatwo odpuszczam...

[n_a_g_i_n_i]

Napisane przez Linaewen

Tylko wiesz, moja mama po nocach spać nie może, zamartwia się ciągle. Aktualnie na tapecie jest temat mojej ewentualnej ciąży (za 2-3 lata!), ba, już nawet przez przypadek trochę poznała częściowo procedurę adopcyjną i się tym ze mną podzieliła. A ja po prostu jak chodzę to unikam luster i po kłopocie...

I mimo wszystko chcesz zdecydować się na ciążę?

[Linaewen]

Napisane przez n_a_g_i_n_i

I mimo wszystko chcesz zdecydować się na ciążę?

Za zgodą i pod opieką lekarza chcemy spróbować.

[n_a_g_i_n_i]

Napisane przez Linaewen

Za zgodą i pod opieką lekarza chcemy spróbować.

i nie boisz się, że Twoje dziecko będzie chore?

[favourite]

Napisane przez n_a_g_i_n_i

i nie boisz się, że Twoje dziecko będzie chore?

A czy to w ogóle jest dziedziczne? Wydaje mi się, że jest małe prawdopodobieństwo. Ja bym się o dziecko nie martwiła, gorzej z mamą Linaewen, jeśli jesteście zdecydowani i naprawdę tego pragniecie, to życzę Wam powodzenia, wytrwałości i by maluszek wynagrodził Wam (a raczej Tobie) ten ból, przez który będziesz musiała jakoś przejść

[Linaewen]

Napisane przez n_a_g_i_n_i

i nie boisz się, że Twoje dziecko będzie chore?

Jak mówi favourite-to nie jest dziedziczne. Ba, to nawet nie jest genetyczne, a efekt uszkodzenia we wczesnej ciąży-do końca pierwszego trymestru. Podejrzewamy, że to prawdopodobnie od tego, że mama w te wakacje kiedy zaszła ze mną w ciążę remontowała schronisko i się nawąchała lakierów i innych. I to siedziało w organizmie jak mnie spłodzili. W takich magicznych badaniach wyszło mi zatrucie jakimiś chemikaliami w okresie płodowym...

[n_a_g_i_n_i]

Napisane przez Linaewen

Jak mówi favourite-to nie jest dziedziczne. Ba, to nawet nie jest genetyczne, a efekt uszkodzenia we wczesnej ciąży-do końca pierwszego trymestru. Podejrzewamy, że to prawdopodobnie od tego, że mama w te wakacje kiedy zaszła ze mną w ciążę remontowała schronisko i się nawąchała lakierów i innych. I to siedziało w organizmie jak mnie spłodzili. W takich magicznych badaniach wyszło mi zatrucie jakimiś chemikaliami w okresie płodowym...

To w takim razie powodzenia

[princeseczka]

Hej

Ja urodziłam się z wadą serca (prawdopodobnie dlatego ze mojej mamie szybko odeszły wody i baaardzo długo mnie rodziła a lekarze nie chcieli zrobić cesarskiego cięcia). Jak miałam 2 latka to miałam zabieg-rozszerzanie tętnicy płucnej. Jak z tym żyję? dla mnie jest to normalne, bo nie pamiętam tego okresu kiedy byłam maleńka i rodzica chodzili za mna z krzesełkiem bo przeszłam 2 kroki i się strasznie męczyłam, musiałam siadać.
Kiedy poszłam do szkoły, to zauważyłam, żr podczas biegania męczę się szybciej niż rówieśnicy. Ostatnio doświadczyłam tego samego kiedy wchodziliśmy z TŻ na Czarny Staw w górach. Inni jakoś szli a ja co 2-3 kroki w górę musiałam odpoczywać. Ale ogólnie nie mogę na nic narzekać.


Linaeven mama mojego TŻ urodziła się z wadą bioder. do 18 miała kilka operacji a mimo tego nawet teraz noga jest w dalszym ciągu krótsza. Lekarz powiedział jej że nie będzie mogła mieć dzieci, bo nie urodzi ich- chodziło o coś z związanego z miednicą, nie pamiętam o co dokładnie. Urodziła 2 zdrowych synów co prawda nie siłami natury bo przez CC ale ważne że ich ma

[nonetheless]

Fajnie czyta się Wasze wypowiedzi, jest w nich tyle pozytywnej energii miło wiedzieć, że "macie wszystko gdzieś" i nie przejmujecie się tym jakie jesteście, po prostu żyjecie z tym dalej i wykorzystujecie życie w 100%
ja mam dość poważne skrzywienie kręgosłupa, niby nie jest to wada wrodzona, jednak skrzywienie prawdopodobnie wzięło się ze źle (no a raczej niezbyt dobrze) odebranego porodu. podczas niego lekarze w pewnym sensie "uszkodzili" mi miednicę, przez co jest krzywa, a prawe biodro wystaje bardziej. następstwem tego jest kręgosłup w kształcie literki "S". na pierwszy rzut oka nie widać po mnie niczego, nie mam garba, nie chodzę dziwnie, dopiero gdy zdejmę koszulkę i ktoś się dobrze przypatrzy to może zauważyć, że jedno biodro jest zupełnie inne od drugiego. mam małe kompleksy związane z tym biodrem, no i do tego potworny ból pleców codziennie ostatnio już mnie prawie nie bolą, ale przyjdzie wrzesień, wrócę do szkoły i cholernie niewygodnych ławek i znów będzie źle.
kilku lekarzy chciało mnie wsadzić w gorset lub robić operacje gdy byłam młodsza, jednak na szczęście trafiłam na takiego który powiedział, że to i tak by nic nie dało. skrzywienie nie postępowało odkąd skończyłam 15 lat, a przecież nie da się wyprostować kręgosłupa na siłę. facet zaoszczędził mi sporo bólu i kolejnych kompleksów związanych z gorsetem.
moja wada nie jest wrodzona, jednak ja ją tak traktuję bo przecież mam ją od urodzenia. niby mi nie przeszkadza jakoś strasznie, ale wiem, że mogę mieć problemy z ciążą, co jest dla mnie straszne, bo mimo że mam dopiero 18 lat to planuje mieć dzieci i bardzo tego chcę no i mam małe kompleksy, a raczej miałam, bo odkąd mam chłopaka który mi mówi codziennie, że jestem piękna to zdanie innych się dla mnie nie liczy

[201611220859]

.

[Sewerka]

Napisane przez nonetheless

Fajnie czyta się Wasze wypowiedzi, jest w nich tyle pozytywnej energii miło wiedzieć, że "macie wszystko gdzieś" i nie przejmujecie się tym jakie jesteście, po prostu żyjecie z tym dalej i wykorzystujecie życie w 100%
ja mam dość poważne skrzywienie kręgosłupa, niby nie jest to wada wrodzona, jednak skrzywienie prawdopodobnie wzięło się ze źle (no a raczej niezbyt dobrze) odebranego porodu. podczas niego lekarze w pewnym sensie "uszkodzili" mi miednicę, przez co jest krzywa, a prawe biodro wystaje bardziej. następstwem tego jest kręgosłup w kształcie literki "S". na pierwszy rzut oka nie widać po mnie niczego, nie mam garba, nie chodzę dziwnie, dopiero gdy zdejmę koszulkę i ktoś się dobrze przypatrzy to może zauważyć, że jedno biodro jest zupełnie inne od drugiego. mam małe kompleksy związane z tym biodrem, no i do tego potworny ból pleców codziennie ostatnio już mnie prawie nie bolą, ale przyjdzie wrzesień, wrócę do szkoły i cholernie niewygodnych ławek i znów będzie źle.
kilku lekarzy chciało mnie wsadzić w gorset lub robić operacje gdy byłam młodsza, jednak na szczęście trafiłam na takiego który powiedział, że to i tak by nic nie dało. skrzywienie nie postępowało odkąd skończyłam 15 lat, a przecież nie da się wyprostować kręgosłupa na siłę. facet zaoszczędził mi sporo bólu i kolejnych kompleksów związanych z gorsetem.
moja wada nie jest wrodzona, jednak ja ją tak traktuję bo przecież mam ją od urodzenia. niby mi nie przeszkadza jakoś strasznie, ale wiem, że mogę mieć problemy z ciążą, co jest dla mnie straszne, bo mimo że mam dopiero 18 lat to planuje mieć dzieci i bardzo tego chcę no i mam małe kompleksy, a raczej miałam, bo odkąd mam chłopaka który mi mówi codziennie, że jestem piękna to zdanie innych się dla mnie nie liczy

Nonethelles, też mam poważną wadę kręgosłupa, a nawet dwie - kifozę i lordozę, nie są wrodzone, ale nabyte. Odziedziczoną mam, niestety, wadę wzroku, która paradoksalnie (ze względu noszenie za słabych szkieł korekcyjnych) przyczyniła się do wady postawy. O ironio losu, chciałoby się powiedzieć Przy porodzie natomiast złamali mi obojczyk, ale z kifozą nie ma to związku. Mój kręgosłup też przypomina literę S, jednak mam okrągłe plecy, co wygląda bardzo brzydko i wpędza w kompleksy W pewnym wieku kręgosłupa nie da się wyprostować, to prawda. Jeśli chodzi o ból pleców, może się nasilać z wiekiem, mimo tego, że teraz go nie czujesz. Dobrze byłoby skonsultować się z ortopedą i wykonywać ćwiczenia, które zaleci. Cudów nie będzie, ale na pewno pomogą utrzymać kręgosłup w trochę lepszej kondycji. I gratuluje chłopaka, który akceptuje Cię taką, jaka jesteś Bo bywa różnie.

[nonetheless]

Napisane przez Sewerka

Nonethelles, też mam poważną wadę kręgosłupa, a nawet dwie - kifozę i lordozę, nie są wrodzone, ale nabyte. Odziedziczoną mam, niestety, wadę wzroku, która paradoksalnie (ze względu noszenie za słabych szkieł korekcyjnych) przyczyniła się do wady postawy. O ironio losu, chciałoby się powiedzieć Przy porodzie natomiast złamali mi obojczyk, ale z kifozą nie ma to związku. Mój kręgosłup też przypomina literę S, jednak mam okrągłe plecy, co wygląda bardzo brzydko i wpędza w kompleksy W pewnym wieku kręgosłupa nie da się wyprostować, to prawda. Jeśli chodzi o ból pleców, może się nasilać z wiekiem, mimo tego, że teraz go nie czujesz. Dobrze byłoby skonsultować się z ortopedą i wykonywać ćwiczenia, które zaleci. Cudów nie będzie, ale na pewno pomogą utrzymać kręgosłup w trochę lepszej kondycji. I gratuluje chłopaka, który akceptuje Cię taką, jaka jesteś Bo bywa różnie.

dziękuję
plecy na razie mi nie dokuczają, na szczęście do ortopedy jeździłam długi czas do innego miasta, co wiązało się z kosztami, więc w końcu kazał już nie przyjeżdżać, no chyba że coś by się działo.