Pomóżcie mi podjąć decyzje (studia medyczne/praca)?

[Nicolaax]

Witajcie,
Na początku przedstawię moją sytuację:
Otóż mam aktualnie 25 lat, 2 letnie doświadczenie w pracy której nie chcę dalej kontynuować (jest zupełnie pozbawiona możliwości rozwoju), skończyłam również studia- jednak okazały się one totalnym nieporozumieniem. Zastanawiam się co dalej.. otóż w mojej głowie świtają dwa pomysły:

1. Chciałabym podjąć studia medyczne (kierunek lekarski), tak naprawdę od zawsze gdzieś tam w głowie istniał taki pomysł. Jednak jeśli rozpoczełabym ten kierunek będę już miała 26 lat... jeśli chodzi o sprawy finansowe- nic nie stoi na przeszkodzie (mogę pozwolić sobie również na studia medyczne płatne w Polsce jak i poza granicami kraju tj. Słowacja, Ukraina), jak i na pełne utrzymanie w ciągu tych 6 lat. Nie mam żadnych zobowiązań typu: dzieci.
Jedyna trapiąca mnie kwestia to wiek oraz być może dyskryminacja w pózniejszej pracy (przy podjeciu specjalizacji).
Powiedzcie mi znacie lekarza który jest bezrobotny?

2. Rozważam również wyjazd za granice- Anglia badz Niemcy. Język angielski jest u mnie na poziomie zaawansowanym, zarówno w mowie i rozumieniu, natomiast niemiecki to poziom b1/b2.
Jest plan aby poczatkowo zaczepic się w jakiejkolwiek pracy a następnie szukać czegoś zwiazanego z pracą w biurze, moze jakieś kursy/szkolenia. Jednak obowiam się ze mogłabym utknąc na dobre np na produkcji... nigdy nic nie wiadomo.

Tak więc patrząc na te 2 opcje którą byście wybrały/li?
Mogę jeszcze dodać, że gdybym zdecydowała sie na opcje 1, czas studiowania chciałabym przeznaczyć na rozwijanie znajomości języków i inne aktywności typu wolontariaty, praktyki w wakacje, aby być jak najbardziej aktrakcyjnym dla potencjalnego pracodawcy.

[skazana_na_bluesa]

ja bym wybrała opcję 1, bo zawsze chciałam skończyć medycynę. nie polecam jednak studiów na ukrainie czy słowacji, bo później jest spory problem z nostryfikacją dyplomu. zorientuj się tylko w wymaganiach na studia, bo co roku coś się zmienia. no chyba, że nie celujesz w konkretną uczelnię.

[Nicolaax]

Jeśli o Słowacje chodzi, nie ma problemu z nostryfikacją, dużo czytałam na ten temat.

[LovinLight]

hej, moj Tz jest lekarzem, ma kolezanke z roku która zaczeła studia wlasnie w wieku 26 lat, obecnie konczy specjalizacje z ginekologii i jest super lekarzem
opcja 1 zdecydowanie!

[Dotka90]

Ja bym powiedziała, że akurat na medycynie jest MNÓSTWO osób starszych niż te 'maturalne 19tki', bo wiele osób podchodzi po kilka razy do matury, żeby się na medycynę dostać. Więc nie martwiłabym się dyskryminacją

Jak tylko masz kasę, możliwości i się dostaniesz, to pewnie że próbuj

[201605300922]

Opcja pierwsza. Moja znajoma z roku zaczęła lekarski w wieku 33 lat, mając już dziecko, jest bardzo dobrą studentką, nikt na nią dziwnie z prowadzących nie patrzy, żadnych przykrych komentarzy nie słucha. Ale to też wyjątkowa osoba, która nigdy się nie zasłania tym, że ma więcej od nas obowiązków, nie oczekuje specjalnego traktowania, a to budzi sympatię. Nikt Cię ze względu na wiek nie będzie mógł dyskryminować, bo o naborze na specjalizacje decyduje wynik LEKu - jak się dostaniesz, to szpital z miejscami rezydenckimi nie może Ci odmówić możliwości robienia wybranej specki.
Nie, nie znam lekarza, który byłby bezrobotny inaczej niż z wyboru (jedna dziewczyna, która woli się realizować jako pani domu) lub np. z powodu choroby psychicznej. Ale odpuść sobie Ukrainę, mam znajomych na roku, którzy się stamtąd przenieśli i ich zdaniem poziom tam jest po prostu żenujący na studiach dla obcokrajowców. Śmiali się, że u nas w tydzień się uczyli więcej, niż tam przez cały rok.

[klempaa]

Nie ma znaczenia wiek, jeśli masz możliwości finansowe na nie zarabianie przez kolejnych kilka lat.. Ze mną studia zaczynało mnóstwo osób po juz jednych skończonych studiach, dziewczyny z doktoratami. Rekordzistka - bodajże 36 lat. Wszyscy miewają się dobrze, nikt nikogo nie dyskryminuje (ze względu na wiek).
Nie znam bezrobotnego lekarza.

[skazana_na_bluesa]

nostryfikacja dyplomu w Polsce to problem. poza tym na Ukrainie to chyba średnio spokojnie jest teraz, więc tym bardziej odradzam.

[Nicolaax]

Myślę o Bratysławie, raczej Ukrainę usunę z ewentualnych planów.
Przepraszam zle się wyraziłam, chodziło mi o to, że kończąc studia na Słowacji nie ma potrzeby nostryfikacji dyplomu.

[skazana_na_bluesa]

ja bym wolała studiować w kraju.

[2016050952]

Napisane przez Nicolaax

Mogę jeszcze dodać, że gdybym zdecydowała sie na opcje 1, czas studiowania chciałabym przeznaczyć na rozwijanie znajomości języków i inne aktywności typu wolontariaty, praktyki w wakacje, aby być jak najbardziej aktrakcyjnym dla potencjalnego pracodawcy.

Wolontariaty i rozwijanie znajomości języków na studiach medycznych, które zaczniesz w hmm.. trochę późniejszym niż reszta wieku, kiedy efektywność nauki spada.. Śmiałe plany.

[skazana_na_bluesa]

bez przesady. jestem prawie w wieku autorki, studiuję kierunek, który wymaga sporej ilości nauki i jakoś nie zauważyłam u siebie zmniejszenia efektywności nauki. powiedziałabym, że wręcz przeciwnie- mam ścisk tyłka, żeby zaliczać kolejne rzeczy bez potknięć.

[klempaa]

Napisane przez GoyaLi

Wolontariaty i rozwijanie znajomości języków na studiach medycznych, które zaczniesz w hmm.. trochę późniejszym niż reszta wieku, kiedy efektywność nauki spada.. Śmiałe plany.

Głupoty opowiadasz.

[2016050952]

Bo łączenie studiowania medycyny z wolontariatem i rozwijaniem umiejętności języków obcych to nie głupota. Faktycznie, to wizjonerstwo.

[201605300922]

Napisane przez GoyaLi

Bo łączenie studiowania medycyny z wolontariatem i rozwijaniem umiejętności języków obcych to nie głupota. Faktycznie, to wizjonerstwo.

Studiowałaś medycynę?
Kurczę, to są ciężkie studia, ale nie przesadzajmy. Serio. Może pierwsze dwa lata są dość absorbujące, ale potem naprawdę czas na rzeczy inne niż studia da się znaleźć przy dobrej organizacji. I wiem co piszę.

[skazana_na_bluesa]

nikt nie powiedział, że będzie codziennie chodzić na wolontariat czy do szkoły językowej. więc tak, jest to jak najbardziej realne. mam na pęczki znajomych na medycynie, którzy robią coś więcej poza ryciem na studia. ludzie dobrze zorganizowani potrafią się nauczyć i zrobić coś poza. zobacz sobie zresztą siatkę zajęć na medycynie, może ci to trochę rozjaśni sprawę. na wolontariat można chodzić też w weekendy. dla własnego zdrowia psychicznego odskocznia od takich studiów jest bardziej niż wskazana.

[klempaa]

Napisane przez GoyaLi

Bo łączenie studiowania medycyny z wolontariatem i rozwijaniem umiejętności języków obcych to nie głupota. Faktycznie, to wizjonerstwo.

Ja to łączyłam jeszcze z pracą (korepetycje).
Kwestia dobrej organizacji czasu. Mam mnóstwo znajomych którzy na studiach uczyli się języków (np. kolega - japońskiego od 0) i chodzili na dyżury.
A dzięki wolontariatowi (w zasadzie licznym wolontariatom + pracy w kole naukowym) po 5 roku studiów zaproponowano mi moją aktualną pracę.

Jak zwykle najwięcej do powiedzenia mają ci, którzy medycyny nie studiowali.

[AshaL]

Napisane przez Nicolaax

Witajcie,
Na początku przedstawię moją sytuację:
Otóż mam aktualnie 25 lat, 2 letnie doświadczenie w pracy której nie chcę dalej kontynuować (jest zupełnie pozbawiona możliwości rozwoju), skończyłam również studia- jednak okazały się one totalnym nieporozumieniem. Zastanawiam się co dalej.. otóż w mojej głowie świtają dwa pomysły:

1. Chciałabym podjąć studia medyczne (kierunek lekarski), tak naprawdę od zawsze gdzieś tam w głowie istniał taki pomysł. Jednak jeśli rozpoczełabym ten kierunek będę już miała 26 lat... jeśli chodzi o sprawy finansowe- nic nie stoi na przeszkodzie (mogę pozwolić sobie również na studia medyczne płatne w Polsce jak i poza granicami kraju tj. Słowacja, Ukraina), jak i na pełne utrzymanie w ciągu tych 6 lat. Nie mam żadnych zobowiązań typu: dzieci.
Jedyna trapiąca mnie kwestia to wiek oraz być może dyskryminacja w pózniejszej pracy (przy podjeciu specjalizacji).
Powiedzcie mi znacie lekarza który jest bezrobotny?

2. Rozważam również wyjazd za granice- Anglia badz Niemcy. Język angielski jest u mnie na poziomie zaawansowanym, zarówno w mowie i rozumieniu, natomiast niemiecki to poziom b1/b2.
Jest plan aby poczatkowo zaczepic się w jakiejkolwiek pracy a następnie szukać czegoś zwiazanego z pracą w biurze, moze jakieś kursy/szkolenia. Jednak obowiam się ze mogłabym utknąc na dobre np na produkcji... nigdy nic nie wiadomo.

Tak więc patrząc na te 2 opcje którą byście wybrały/li?
Mogę jeszcze dodać, że gdybym zdecydowała sie na opcje 1, czas studiowania chciałabym przeznaczyć na rozwijanie znajomości języków i inne aktywności typu wolontariaty, praktyki w wakacje, aby być jak najbardziej aktrakcyjnym dla potencjalnego pracodawcy.

E tam dyskryminacja. Że niby za późno się za zawód wziąłeś. Że inni będą mieli już w Twoim wieku 5 lat doświadczenia a Ty zerowego? A kogo to obchodzi. Ważne żebyś Ty czuł się w tym dobrze, a doświadczenia nabierzesz z wiekiem. Jak masz na to pieniądze to ja bym bez wahania szła na studia.

[Fleur_D]

Napisane przez GoyaLi

Wolontariaty i rozwijanie znajomości języków na studiach medycznych, które zaczniesz w hmm.. trochę późniejszym niż reszta wieku, kiedy efektywność nauki spada.. Śmiałe plany.

No to muszę powiedzieć mężowi, że specjalizacji to on nie zrobi, jest już za stary i nie przyswoi wiedzy. Bo wiesz, skończenie studiów to nie jest koniec edukacji lekarza i muszą sobie, biedacy, radzić z nauką nawet w wieku, w którym im mózg już szwankuje.

Czy autorka wątku musi od razu zdecydować się na wolontariaty? Może to zrobić, gdy już będzie miała już zaliczone np: pierwsze dwa lata. Może też zrezygnować, jeśli poczuje, że wzięła na siebie za dużo. W zasadzie nawet nie musi zaczynać, bo się do tego nie przyzbiera, albo zmieni zdanie, jak to studentka to nie jest tak, że jak napisała coś na wizażu, to musi się tego trzymać pod groźbą dekapitacji. Trzonem są tutaj studia, inne formy aktywności byłyby ewentualnym dodatkiem.

Napisane przez klempaa

Ja to łączyłam jeszcze z pracą (korepetycje).
Kwestia dobrej organizacji czasu. Mam mnóstwo znajomych którzy na studiach uczyli się języków (np. kolega - japońskiego od 0) i chodzili na dyżury.
A dzięki wolontariatowi (w zasadzie licznym wolontariatom + pracy w kole naukowym) po 5 roku studiów zaproponowano mi moją aktualną pracę.

Jak zwykle najwięcej do powiedzenia mają ci, którzy medycyny nie studiowali.

Ale ty byłaś młoda, więc nie było problemu. Gorzej mają się 26-letni staruszkowie. Jakbyś się zastanawiała, czemu teraz skrócili lekarski do 5 lat, to masz odpowiedź- na szóstym roku studenci byli już za starzy, żeby wynieść coś ze studiów.

Wracając do tematu wątku- nie widzę żadnych przeciwwskazań. Z moim TŻ studiowali ludzie, którzy zaczęli studia z pewnym poślizgiem i nikogo to nie dziwiło. Mój kolega studiował stomatologię i też było to częstym zjawiskiem.

Dodam, że nie słyszałam nigdy o bezrobotnym lekarzu, a pracuję w szpitalu.

[klempaa]

Napisane przez Fleur_D

Ale ty byłaś młoda, więc nie było problemu. Gorzej mają się 26-letni staruszkowie. Jakbyś się zastanawiała, czemu teraz skrócili lekarski do 5 lat, to masz odpowiedź- na szóstym roku studenci byli już za starzy, żeby wynieść coś ze studiów.

Wracając do tematu wątku- nie widzę żadnych przeciwwskazań. Z moim TŻ studiowali ludzie, którzy zaczęli studia z pewnym poślizgiem i nikogo to nie dziwiło. Mój kolega studiował stomatologię i też było to częstym zjawiskiem.

Dodam, że nie słyszałam nigdy o bezrobotnym lekarzu, a pracuję w szpitalu.

Zgadza się
Teraz jestem 27-letnią staruszką i ledwo jestem w stanie zapamiętać listę zakupów... Dobrze że w pracy mam samych starszych ode mnie, przynajmniej nie wpadnę w kompleksy - zawsze mogę sobie pomyśleć, ze w końcu dr T już nie pamięta jak sie zapina guziki...

[Gwiazdeczka223]

Moja znajoma studiuje medycynę, trenuje taniec towarzyski, prowadzi szkołę tańca, dodatkowo brała udział w wyborach Miss, i jeszcze udziela się w jakiejś organizacji na swojej uczelni. I ciągnie tak to już czwarty rok, więc nikt mi nie powie że się nie da. Jak się chce to wszystko można.

[casus_belli]

Napisane przez klempaa

Teraz jestem 27-letnią staruszką i ledwo jestem w stanie zapamiętać listę zakupów...

Dlatego doktoraty proponuje się max. gimnazjalistom. Starsi już z siebie nic nie wycisną.