Czystość zachowana przed ślubem a konsekwencje

[konwaliowa_eu]

Ze względu, że dość często pisze się o tym czy to jest dobry czy zły wybór ( wstrzymanie się od współżycia seksualnego przed ślubem) chciałabym zadać nieco inne pytanie, które wlaśnie taką drogę wybrały i wytrzymały do końca w swoim postanowieniu:
Jakie pozytywne a jakie negatywne skutki miało to na waszą relację przed i po ślubie ?

[201702092106]

Ja jeszcze żoną nie jestem, ale mam zamiar współżyć dopiero po ślubie, jesteśmy razem od 7 lat i dobrze nam z tą decyzją.

[konwaliowa_eu]

nie odczuwacie dużego dyskomfortu fizycznego i psychicznego gdy jesteście razem ?

[Firithreiel]

Ja Ci mogę odpowiedzieć tak:
kiedy spotykałam się z innymi facetami traktowałam religię trochę jak supermarket- wybierałam to co mi pasowało, a co nie- odrzucałam. I pomysł żeby iść do łóżka tylko z mężem był dla mnie totalnie nieżyciowy i przestarzały. Kiedy zaczęłam się spotykać z TŻem on chciał poczekać z tymi rzeczami "na właściwszy moment", czyli w praktyce aż do ślubu. Ja zaakceptowałam jego decyzję i nie czułam się wcale poszkodowana. Teraz uważam, że to była najlepsza decyzja jaką można było podjąć. Z dwóch powodów:
Pierwszy (bardzo trywialny)- będę mieć noc poślubną z prawdziwego zdarzenia
Drugi: nie wdając się tutaj zbytnio w szczegóły z dziedziny neurobiologii powiem, że w momencie kiedy człowiek uprawia seks, jego mózg jest zalewany koktajlem hormonów i neuroprzekaźników które powodują wytworzenie pewnej więzi i skutkują swego rodzaju przywiązaniem do partnera. I może to powodować iż wydaje nam się że kogoś kochamy, a tak naprawdę to tylko chemia nie podparta żadnym aspektem duchowym. Kiedy jesteśmy z kimś bez seksu i nadal chcemy z nim spędzić życie to ma to głębsze podłoże. Przeżyłam oba warianty na własnej skórze i dlatego bardzo popieram, żeby dopiero po ślubie iść ze sobą do łóżka.

[konwaliowa_eu]

Napisane przez Firithreiel

Ja Ci mogę odpowiedzieć tak:
kiedy spotykałam się z innymi facetami traktowałam religię trochę jak supermarket- wybierałam to co mi pasowało, a co nie- odrzucałam. I pomysł żeby iść do łóżka tylko z mężem był dla mnie totalnie nieżyciowy i przestarzały. Kiedy zaczęłam się spotykać z TŻem on chciał poczekać z tymi rzeczami "na właściwszy moment", czyli w praktyce aż do ślubu. Ja zaakceptowałam jego decyzję i nie czułam się wcale poszkodowana. Teraz uważam, że to była najlepsza decyzja jaką można było podjąć. Z dwóch powodów:
Pierwszy (bardzo trywialny)- będę mieć noc poślubną z prawdziwego zdarzenia
Drugi: nie wdając się tutaj zbytnio w szczegóły z dziedziny neurobiologii powiem, że w momencie kiedy człowiek uprawia seks, jego mózg jest zalewany koktajlem hormonów i neuroprzekaźników które powodują wytworzenie pewnej więzi i skutkują swego rodzaju przywiązaniem do partnera. I może to powodować iż wydaje nam się że kogoś kochamy, a tak naprawdę to tylko chemia nie podparta żadnym aspektem duchowym. Kiedy jesteśmy z kimś bez seksu i nadal chcemy z nim spędzić życie to ma to głębsze podłoże. Przeżyłam oba warianty na własnej skórze i dlatego bardzo popieram, żeby dopiero po ślubie iść ze sobą do łóżka.

W takim razie naprawdę gratuluję partnera, bo takie osoby często nie mogą sobie poradzić z przeszłością swoich wybranków.

[201702092106]

Napisane przez konwaliowa_eu

nie odczuwacie dużego dyskomfortu fizycznego i psychicznego gdy jesteście razem ?

Nie. Wychodzimy z założenia, że teraz jest czas na dokładne poznanie siebie, swoich charakterów. Wiele razy słyszałam od znajomych, że z czasem ich spotkania koncentrowały się głównie na seksie i po pewnym czasie zabrakło między nimi rozmowy i czegoś co było przed.


Zresztą takie oczekiwanie na nieznane jest poniekąd ekscytujące

[Terha]

A ja słyszałam dużo na ten temat, że brak seksu przed ślubem może być w przyszłości katastrofą, bo po ślubie może się okazać, że partnerzy kompletnie się nie dobrali pod tym względem (mogą mieć inne potrzeby - jedno raz na tydzień, a drugie po kilka razy na dzień, albo mogą po prostu być nie dopasowani do siebie fizycznie). Chętnie poczytam opinie osób, które już są PO ślubie, bo jak ktoś jest przed to właściwie nie ma pewności w 100 % jak to będzie później.

[201702092106]

Napisane przez Terha

A ja słyszałam dużo na ten temat, że brak seksu przed ślubem może być w przyszłości katastrofą, bo po ślubie może się okazać, że partnerzy kompletnie się nie dobrali pod tym względem (mogą mieć inne potrzeby - jedno raz na tydzień, a drugie po kilka razy na dzień, albo mogą po prostu być nie dopasowani do siebie fizycznie). Chętnie poczytam opinie osób, które już są PO ślubie, bo jak ktoś jest przed to właściwie nie ma pewności w 100 % jak to będzie później.

To niedopasowanie gabarytami narządów to od dawna wyśmiewany mit, raczej spotykałam się z sytuacjami gdzie ludzie rozstawali się, bo nie mogli uporać się ze swoją przeszłością, były porównania, wzajemne żale itp. a nie dlatego, że co prawda on ją kocha, ale mogłaby mieć nieco dłuższą pochwę. Dla mnie to filozofia pokolenia Bravo.

Co do temperamentu, pewnie skoro dogadujemy się w życiu i mamy podobne charaktery i podejście do wszystkiego, dogadamy się i w seksie. Zresztą w każdym związku z pewnością bywa tak, że ktoś kiedyś nie ma ochoty, ma gorsze dni w pracy, jest zmęczony ect. i jeżeli się kogoś kocha to nie jest powód do rozstania.

[chudziaszek11]

Napisane przez ToniaZhivago

Nie. Wychodzimy z założenia, że teraz jest czas na dokładne poznanie siebie, swoich charakterów. Wiele razy słyszałam od znajomych, że z czasem ich spotkania koncentrowały się głównie na seksie i po pewnym czasie zabrakło między nimi rozmowy i czegoś co było przed.


Zresztą takie oczekiwanie na nieznane jest poniekąd ekscytujące

Ja tu nie chce nikogo atakować, ale dla mnie to nie tak. Czyli jeśli uprawia się sex przed ślubem to tylko o tym się myśli i w związku z tym nie zna się osoby z którą zamierza spędzić resztę życia, tylko dlatego że uprawia się sex? Czyli jak już zaczniecie go uprawiać to też skończy się etap poznania drugiej osoby?Myślałam, że kwestia poznania drugiej osoby, jego charakteru jest bardziej skomplikowana. Rozumiem że nie ma mowy też o wspólnym mieszkaniu i to poznanie jest bardziej teoretyczne niż praktyczne? Naprawdę nie chce nikogo urazić acz takie uproszczenie jest dla mnie trochę naiwne. Też chciałabym usłyszeć kogoś kto podjął taką decyzję i jest już z rok , dwa po ślubie.

[Glodomorek]

Warto pamiętać, że temperament też się z czasem zmienia i to że w wieku 20lat są dopasowani nie znaczy, że przy 30 rozjadą się. I co wtedy? Nowy partner, bo ten przestał odpowiadać, bo chce za często/za rzadko/za nudno?

[201702092106]

Napisane przez chudziaszek11

Ja tu nie chce nikogo atakować, ale dla mnie to nie tak. Czyli jeśli uprawia się sex przed ślubem to tylko o tym się myśli i w związku z tym nie zna się osoby z którą zamierza spędzić resztę życia, tylko dlatego że uprawia się sex? Czyli jak już zaczniecie go uprawiać to też skończy się etap poznania drugiej osoby?Myślałam, że kwestia poznania drugiej osoby, jego charakteru jest bardziej skomplikowana. Rozumiem że nie ma mowy też o wspólnym mieszkaniu i to poznanie jest bardziej teoretyczne niż praktyczne? Naprawdę nie chce nikogo urazić acz takie uproszczenie jest dla mnie trochę naiwne. Też chciałabym usłyszeć kogoś kto podjął taką decyzję i jest już z rok , dwa po ślubie.

Masz rację, czytasz i rozumiesz w ten sposób, że wszystko upraszczasz i nie widzisz nic ponad.

[chudziaszek11]

Napisane przez ToniaZhivago

Masz rację, czytasz i rozumiesz w ten sposób, że wszystko upraszczasz i nie widzisz nic ponad.

Ok ja upraszczam, bo nie zgadzam się z tezą, że poznanie cielesne powoduje niemożliwość poznania duchowego i stworzenia więzi między ludźmi. Jak zauważyłaś w mojej wypowiedzi były znaki zapytania do których miałam nadzieję, że się ktoś odniesie i wytłumaczy z punktu widzenia tych którzy podjęli taką decyzję. Widzę jednak,że atak jest lepszym sposobem. Mimo to pozdrawiam i dużo szczęścia życzę.

[milionmalychkawalkow]

Napisane przez Firithreiel

Ja Ci mogę odpowiedzieć tak:
kiedy spotykałam się z innymi facetami traktowałam religię trochę jak supermarket- wybierałam to co mi pasowało, a co nie- odrzucałam. I pomysł żeby iść do łóżka tylko z mężem był dla mnie totalnie nieżyciowy i przestarzały. Kiedy zaczęłam się spotykać z TŻem on chciał poczekać z tymi rzeczami "na właściwszy moment", czyli w praktyce aż do ślubu. Ja zaakceptowałam jego decyzję i nie czułam się wcale poszkodowana. Teraz uważam, że to była najlepsza decyzja jaką można było podjąć. Z dwóch powodów:
Pierwszy (bardzo trywialny)- będę mieć noc poślubną z prawdziwego zdarzenia
Drugi: nie wdając się tutaj zbytnio w szczegóły z dziedziny neurobiologii powiem, że w momencie kiedy człowiek uprawia seks, jego mózg jest zalewany koktajlem hormonów i neuroprzekaźników które powodują wytworzenie pewnej więzi i skutkują swego rodzaju przywiązaniem do partnera. I może to powodować iż wydaje nam się że kogoś kochamy, a tak naprawdę to tylko chemia nie podparta żadnym aspektem duchowym. Kiedy jesteśmy z kimś bez seksu i nadal chcemy z nim spędzić życie to ma to głębsze podłoże. Przeżyłam oba warianty na własnej skórze i dlatego bardzo popieram, żeby dopiero po ślubie iść ze sobą do łóżka.

Odnosząc się do drugiej części: a jeśli ktoś nie chce ślubu? Nie tylko z tym konkretnym partnerem, ale w ogóle. Jakie wtedy jest kryterium "prawdziwej miłości"? I nie czekam na odpowiedź: "jak będziesz kochać, to będziesz chciała ślubu", ponieważ to się nie wydarzy; jestem jedną z tych całkiem wielu osób, które nie chcą w żaden sposób legalizować związku, nawet gdy pojawi się w nim więcej kotów i jakieś dzieci. Nie mam wątpliwości, że kocham mojego partnera, jesteśmy ze sobą długo, przeszlismy wiele, mieliśmy gorsze i lepsze momenty, jesteśmy przyjaciółmi - tak zostanie nawet, jeśli się rozstaniemy, żadne z nas nie ma co do tego wątpliwości.

Seks nie jest wyznacznikiem uczucia w żadnym momencie, ani przed ślubem, ani po nim. Seks to co innego niż uczucia, więź emocjonalna i wzajemny stosunek do siebie; seks jest tylko dodatkiem do tego, a przecież określanie czy ktoś kocha naprawdę czy nie na podstawie dodatku jest... małe.

[Lilly Greace]

Napisane przez milionmalychkawalkow

Seks nie jest wyznacznikiem uczucia w żadnym momencie, ani przed ślubem, ani po nim. Seks to co innego niż uczucia, więź emocjonalna i wzajemny stosunek do siebie; seks jest tylko dodatkiem do tego, a przecież określanie czy ktoś kocha naprawdę czy nie na podstawie dodatku jest... małe.

znam sporo par, które dochowały/dochowują czystości do ślubu, jak i takich które tego nie robią. Jak dla mnie i jedna i druga postawa jest ok, o ile pasuje osobom będącym w związku. Natomiast nadawania tej sferze życia jakiejś mistycznej otoczki nie rozumiem, moim zdaniem to oprócz okazywania uczucia jest po prostu spełnianie pewnych potrzeb, w sumie podobnych jak sen czy jedzenie. Z tego punktu widzenia dochowanie czystości może być trudne w czasach kiedy związki przed ślubem trwają 5 lat czy więcej. O, taka jestem mało romantyczna.
Ja sama jestem osobą dość religijną, w moim życiu różnie bywało, ale widzę w tej chwili sporą wartość wstrzemięźliwości. Natomiast w życiu się nie zgodzę z tym, że pary które dochowują czystości to prawdziwi katolicy a te nie dochowujące nie. Każdy w czymś kuleje i upada, jak nie w tym to w tamtym. Z tego seksu robi się nie wiadomo co, a zapomina się choćby o tym, że obgadywanie innych i wiele innych rzeczy to też poważne grzechy.

[Firithreiel]

Napisane przez milionmalychkawalkow

Odnosząc się do drugiej części: a jeśli ktoś nie chce ślubu? Nie tylko z tym konkretnym partnerem, ale w ogóle. Jakie wtedy jest kryterium "prawdziwej miłości"? I nie czekam na odpowiedź: "jak będziesz kochać, to będziesz chciała ślubu", ponieważ to się nie wydarzy; jestem jedną z tych całkiem wielu osób, które nie chcą w żaden sposób legalizować związku, nawet gdy pojawi się w nim więcej kotów i jakieś dzieci. Nie mam wątpliwości, że kocham mojego partnera, jesteśmy ze sobą długo, przeszlismy wiele, mieliśmy gorsze i lepsze momenty, jesteśmy przyjaciółmi - tak zostanie nawet, jeśli się rozstaniemy, żadne z nas nie ma co do tego wątpliwości.

Seks nie jest wyznacznikiem uczucia w żadnym momencie, ani przed ślubem, ani po nim. Seks to co innego niż uczucia, więź emocjonalna i wzajemny stosunek do siebie; seks jest tylko dodatkiem do tego, a przecież określanie czy ktoś kocha naprawdę czy nie na podstawie dodatku jest... małe.

Szczerze powiedziawszy, nie rozumiem Twojej wypowiedzi. Bo temat dotyczy wstrzemięźliwości seksualnej przed ŚLUBEM. Więc jeśli nie chcesz ślubu- dobrze, masz prawo, ale Twoja wypowiedź nie ma w tym akurat wątku żadnego sensu

A co do seksu jako wyznacznika uczucia- owszem, nie jest nim (no chyba że w gimnazjum- "Jak mnie kochasz to się ze mną prześpisz") ale jest SPOSOBEM wyrażania uczuć i jest z uczuciami związany (pożądanie to też jest uczucie- przyp.red.). I właśnie wbrew temu co piszesz, seks jest jedną z możliwości pokazania partnerowi naszego stosunku do niego i więzi emocjonalnej. Jasne że nie stawia się znaku równości pomiędzy KOCHAM i PRAGNĘ. Ale idąc z kimś do łóżka można mu przekazać i jedno i drugie.

[Terha]

Nie znajdzie się nikt kto jest już kilka lat po ślubie i wypowie się z własnej perspektywy?

Mnie ten temat nie dotyczy bezpośrednio,ale jestem po prostu ciekawa. A kłótnie do niczego nie prowadzą.

[Lilly Greace]

Napisane przez Terha

Nie znajdzie się nikt kto jest już kilka lat po ślubie i wypowie się z własnej perspektywy?

Mnie ten temat nie dotyczy bezpośrednio,ale jestem po prostu ciekawa. A kłótnie do niczego nie prowadzą.

Ja znam kilka takich par, niestety raczej nie ma ich na wizażu. No ale z tego co mówią są zadowoleni z wyboru. Wszystko też w sumie "siedzi" w głowie i myślę,że ze względu na głęboką wiarę nie brali pod uwagę innego wyboru.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[joaaa83]

Napisane przez ToniaZhivago

Nie. Wychodzimy z założenia, że teraz jest czas na dokładne poznanie siebie, swoich charakterów. Wiele razy słyszałam od znajomych, że z czasem ich spotkania koncentrowały się głównie na seksie i po pewnym czasie zabrakło między nimi rozmowy i czegoś co było przed.


Zresztą takie oczekiwanie na nieznane jest poniekąd ekscytujące

To chyba tylko Twoi znajomi tak mówią. Po pewnym czasie właśnie seks przestaje być tematem nr 1 i tak naprawdę to powszednieje. Trzeba trochę powalczyć o ten ogień. W dodatku inaczej ten ogień podsyca się u faceta, a inaczej u kobiety.

Myślę, że wstrzemięźliwość przedślubna obu stron ma wiele zalet, ale jednocześnie trzeba być przygotowanym (jak w każdym innym związku) na spadki zainteresowania seksem i skuteczną z nimi walkę.

A oczekiwanie na seks jest szalenie ekscytujące i podniecające. Ważne, aby kiedy tego oczekiwania już zabraknie, nadal czuć pożądanie.

Przecież każda z nas była kiedyś dziewicą i na pewno zdecydowana większość nie utraciła dziewictwa z powodu nieposkromionej chuci, ale podjęła taką decyzję świadomie. Ci co czekają do ślubu po prostu dłużej tkwią w tym stanie i nie sądzę, że będzie miało to jakiekolwiek negatywne skutki. No bo jakie niby? Tak samo będą musieli się starać o ten ogień, jak pary z bogatą przeszłością.

Warto pamiętać o tym, że pożądanie w związku to sinusoida i seks nie będzie takim wielkim "wow", a pierwszy raz może rozczarować, nawet jak się tego bardzo chce.

[cornflower_girl]

Uważam, że jeśli ktoś podejmuje taką decyzję, naprawdę musi mieć to bardzo mocno przemyślane i przegadane z drugą stroną.

Znam pary, którym się udało - wyglądają na szczęśliwych, w gestach jest sporo czułości - nie wyglądają jakby w kwestii alkowy było naprawdę źle. Znam też kilka par, które zachowały czystość przed ślubem, a niestety małżeństwa były na krawędzi rozpadu (jedna strona nie była w stanie się przełamać co do współżycia małżeńskiego przez kilkanaście miesięcy), inne nie przetrwały (okazało się, że współmałżonek był aseksualny i decyzja o czystości przedmałżeńskiej była zasłoną dymną).
Piękna i trudna decyzja wynikająca z wartości, ale jeśli podchodzi się do tego euforycznie (niektórzy katoliccy publicyści właśnie tak mówią - czystość przedmałżeńska = brak problemów seksualnych), może być ciężko - bo jeśli takie małżeństwo jest raz na całe życie...

W kilku odcinkach Rozmów w t(ł)oku były rozmowy z parami, które chcą czekać do ślubu, ale powiem tyle - bywały ciekawe wypowiedzi, jak i mocno pokręceni goście.

[dezire]

Znam jedną parę, która zaczekała z ta decyzją do slub - i ona i on swój pierwszy raz mieli po ślubie. Ich motywacja było to, aby to co wyjątkowe zostawić na okres małżeński.

Obecnie ich pożycie nie jest udane. Znam to z relacji tylko strony 'kobiecej', która jest trochę rozczarowana tym, że mąż nie drąży, nie próbuję czegoś nowego, nie próbuje odkryć kim ona jest i co lubi, że współżycie jest takie jakie jest. I o. A ona sama trochę jest księżniczką, która sama nie chce się przemóc (to tylko moje zgadywanka: że pewnie dla części męskiej jest poprawnie i przyjemnie)

Czy to wynika z tego, że seks rozpoczęli po slubie? nie, raczej z tego że nie umieją o tym rozmawiać i to jakoś rozwiązać.

[namisek1990]

Po części rozumiem decyzję osób, które zostawiają współżycie na po ślubie. Myślę, że chodzi tutaj w szczególności o to by był to pierwszy i jedyny partner w kontaktach seksualnych przez całe życie. Znam parę małżeństw, które rozpoczęły współżycie po ślubie. Jedna z nich stara się o potomka, ale bezskutecznie od 1,5 roku. Niestety przechodzą poważny kryzys. Inna para kipi aż szczęściem i mają się bardzo dobrze. Niestety kilka innych małżeństw rozpadło się przez nie dobranie się w potrzebach seksualnych (np. kobieta nie akceptowała różnego rodzaju pieszczot).

Osobiście przyjęłam zasadę: jeden partner na całe życie. Tak też się stało. Co prawda do współżycia doszło przed ślubem, ale jesteśmy i byliśmy dla siebie nawzajem jedynymi partnerami seksualnymi (nie miałam oporów iść do spowiedzi). Tym sposobem uniknęliśmy przykrych sytuacji, wypominania sobie poprzednich partnerów, myśli które by nas niszczyły od środka, ale co najważniejsze ten rodzaj relacji pozostawiliśmy tylko dla siebie wraz z miłością, szczerością, uczciwością, wiernością i przywiązaniem .

[Elfir]

Napisane przez ToniaZhivago

To niedopasowanie gabarytami narządów to od dawna wyśmiewany mit,.

Sadząc po wpisach w dziale Seks - nie jest to mit.
Bardzo mały penis nie zadowoli kobiety lubiącej poczucie wypełnienia i dobijania.


Znałam jedną parę, co czekała do ślubu i wydawali się być spełnieni i szczęśliwi.

[blue_porcelain]

Jesteśmy już trochę po ślubie i mogę się podzielić swoimi doświadczeniami. Przed ślubem chodziliśmy ze sobą kilka lat. Czasem było ciężko, zdarzały nam się upadki, ale nie poddawaliśmy się. Nie obyło się bez kłótni i łez. To była naprawdę trudna walka. Spędziliśmy wiele godzin na rozmowach i z czasem radziliśmy sobie lepiej. Ale to nauczyło nas pokory i ukazało jacy jesteśmy słabi. To Pan Bóg nam wybacza, podnosi i daje siły. Jemu trzeba zaufać, że ma lepszy plan niż nam się wydaje.
Nasz długo wyczekiwany ślub był cudowny! Zero stresu, sama radość w sercu!
A po ślubie? Okazało się, że naprawdę warto było czekać. Początki były trudne i bolesne, dlatego nie chciałabym przeżywać tego z kimś kto nie jest moim mężem. Ale mimo to czułam mnóstwo miłości, bezpieczeństwo i szacunek do samej siebie i mojego męża. Fajnie być tą jedyną dla niego i kiedy on jest tym jedynym dla ciebie. Nie ma jakiś wyrzutów, głupich przemyśleń i porównań….
Gdybym mogła cofnąć czas? Zdecydowanie postawiłabym jeszcze raz na czystość przedmałżeńską. Dzięki tym doświadczeniom przedślubnym wiem, że mój mąż ma silną wolę i w różnych krytycznych sytuacjach np. w zagrożonej ciąży czy w połogu da radę i nie ucieknie w zdrady czy pornografię.
Czasem można spotkać takie historie w stylu: Po ślubie kilka miesięcy i nie współżyją, bo jedna z osób nie może się przełamać. Nie jest to wina czystości przedmałżeńskiej tylko problemów psychicznych. Zadziwiające jest dla mnie to, że ta druga osoba nie zauważyła tego wcześniej…Aseksualność też można zaobserwować! Przed ślubem warto rozmawiać na wszystkie tematy, seksualne też. Między nami nigdy nie było tematów tabu.
A co do niedopasowania seksualnego, małych penisów itd. Seks to nie tylko zadowolenie. Najważniejsza jest ta druga osoba, chęć obdarowywania jej miłością. Nie wyobrażam sobie przestać kochać kogoś tylko dlatego, że ma małego penisa….To tak jakby facet zobaczył małe cycki i stwierdził, że jednak takiej dziewczyny nie chce mieć!

A jeśli komuś się nie udało wytrwać do ślubu to nie znaczy, że jest skreślony i jego związek to porażka (niestety czasem taki wydźwięk można spotkać katolickich czasopismach). Wszyscy jesteśmy grzeszni w mniejszym bądź większym stopniu. Dla Pana Boga nie ma nic niemożliwego

Podsumowując, czystość przedmałżeńska nie jest gwarantem wspaniałego związku, ale na pewno ma pozytywny wpływ na kształtowanie charakteru młodych ludzi. O niechcianych ciążach, chorobach przenoszonych drogą płciową itp. już chyba nie trzeba wspominać.

[carmen4400]

Napisane przez blue_porcelain

Jesteśmy już trochę po ślubie i mogę się podzielić swoimi doświadczeniami. Przed ślubem chodziliśmy ze sobą kilka lat. Czasem było ciężko, zdarzały nam się upadki, ale nie poddawaliśmy się. Nie obyło się bez kłótni i łez. To była naprawdę trudna walka. Spędziliśmy wiele godzin na rozmowach i z czasem radziliśmy sobie lepiej. Ale to nauczyło nas pokory i ukazało jacy jesteśmy słabi. To Pan Bóg nam wybacza, podnosi i daje siły. Jemu trzeba zaufać, że ma lepszy plan niż nam się wydaje.
Nasz długo wyczekiwany ślub był cudowny! Zero stresu, sama radość w sercu!
A po ślubie? Okazało się, że naprawdę warto było czekać. Początki były trudne i bolesne, dlatego nie chciałabym przeżywać tego z kimś kto nie jest moim mężem. Ale mimo to czułam mnóstwo miłości, bezpieczeństwo i szacunek do samej siebie i mojego męża. Fajnie być tą jedyną dla niego i kiedy on jest tym jedynym dla ciebie. Nie ma jakiś wyrzutów, głupich przemyśleń i porównań….
Gdybym mogła cofnąć czas? Zdecydowanie postawiłabym jeszcze raz na czystość przedmałżeńską. Dzięki tym doświadczeniom przedślubnym wiem, że mój mąż ma silną wolę i w różnych krytycznych sytuacjach np. w zagrożonej ciąży czy w połogu da radę i nie ucieknie w zdrady czy pornografię.
Czasem można spotkać takie historie w stylu: Po ślubie kilka miesięcy i nie współżyją, bo jedna z osób nie może się przełamać. Nie jest to wina czystości przedmałżeńskiej tylko problemów psychicznych. Zadziwiające jest dla mnie to, że ta druga osoba nie zauważyła tego wcześniej…Aseksualność też można zaobserwować! Przed ślubem warto rozmawiać na wszystkie tematy, seksualne też. Między nami nigdy nie było tematów tabu.
A co do niedopasowania seksualnego, małych penisów itd. Seks to nie tylko zadowolenie. Najważniejsza jest ta druga osoba, chęć obdarowywania jej miłością. Nie wyobrażam sobie przestać kochać kogoś tylko dlatego, że ma małego penisa….To tak jakby facet zobaczył małe cycki i stwierdził, że jednak takiej dziewczyny nie chce mieć!

A jeśli komuś się nie udało wytrwać do ślubu to nie znaczy, że jest skreślony i jego związek to porażka (niestety czasem taki wydźwięk można spotkać katolickich czasopismach). Wszyscy jesteśmy grzeszni w mniejszym bądź większym stopniu. Dla Pana Boga nie ma nic niemożliwego

Podsumowując, czystość przedmałżeńska nie jest gwarantem wspaniałego związku, ale na pewno ma pozytywny wpływ na kształtowanie charakteru młodych ludzi. O niechcianych ciążach, chorobach przenoszonych drogą płciową itp. już chyba nie trzeba wspominać.

My również zdecydowaliśmy się czekać z współżyciem do ślubu i nie żałujemy, i mam bardzo podobne odczucia. Jesteśmy po ślubie prawie 3 miesiące i może i lekko w tej sferze nie jest, ale jest mimo wszystko pięknie