Nie radzę sobie!..

[ajah]

Napisane przez zea83

Tak ignorowałam. Bo to jest jedyny sposób, który nie nasila jej wścieku Psycholog dziecięcy, do którego chodzimy też tak radzi - pani widziała kilka nagranych akcji młodej i sama mi zaproponowała, że to chyba najlepsze wyjście. Wczesniej jak reagowałam to zazwyczaj obrywałam - tak moja córka potrafi w szale wściekłości bic i kopać.
Sasiadla pytała z troski, ale mimo wszytsko było mi przykro, że nie mam innego sposobu zapanowania nad dzieckiem niz pozwolic jej sie wykrzyczec.
sandy_sugar_lips to minie i potem bedą inne problemy, które za każdym razem będą nam spędzać sen z powiek, ale zawsze trzeba sobie powtarzać, że kocham moje dziecko niezależnie od wszystkiego.

Dać dziecku kilka minut, moze przyniosłoby pożądany efekt.
Zauważyłas poprawę zachowania małej dając jej wyć przez 40 minut?
Myśle, ze psycholog do którego chodzisz sie myli.
Bardzo polecam te książki Margot Sunderland npHow Hattie hated kindness.
Nie znalazłam tłumaczenia na polski.
Autorka pokazuje, ze napady złości u dziecka biorą sie stad (napady bardziej gwałtowne niz przewidziane jako norma rozwojowa, ze dziecko nie ma wypracowanego mechanizmu radzenia sobie ze stresem. Obojętność tylko sprawę pogorszy. Dziecko potrzebuje dorosłego, który pomoże mu te umietnosc rozwinąć.
Pod względem praktycznym to podejście sie sprawdza lepiej niz to opisane przez ciebie.

Napisane przez sandy_sugar_lips

Raczej chodzi o to, że gdy ja się nie dopasuje do niej to jest afera murowana.... A mam starsza core ktora podpatrzyla takie zachowanie i też wrzeszczy i robi panikę ostatnio...

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

To trzeba ustalić granice i ich pilnować. W przeciwnym razie za 5 lat bedzie gorzej. To nie minie samo z siebie.

[sandy_sugar_lips]

I kolejny, absurdalny moim zdaniem, wybuch złości. Bo makaronu na obiad za mało, mimo, że miseczka pełna. Bo herbatki za mało, bo nie nalane po brzegi, właśnie stoi i kopie w drzwi, i jak na to reagować?

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Ewelinka13]

Napisane przez sandy_sugar_lips

I kolejny, absurdalny moim zdaniem, wybuch złości. Bo makaronu na obiad za mało, mimo, że miseczka pełna. Bo herbatki za mało, bo nie nalane po brzegi, właśnie stoi i kopie w drzwi, i jak na to reagować?

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Agresja agresją, ale to jest jakieś dziwne już. A psycholog co mówi jeszcze? Jak w przedszkolu się zachowuje córcia? Wobec siostry czy taty też jest taka agresywna? A na spotkaniach rodzinnych?

[zea83]

Olać i nie zwracać uwagi. Pogadac jak sie uspokoi.

Sent from my GT-I9100 using Wizaz Forum mobile app

[sandy_sugar_lips]

U psychologa nie byłam, w przedszkolu ją chwalą, że grzeczna, że słucha, że pociesza te płaczące dzieci... Właśnie przestała. Zamknęła buźkę dopiero jak udawałam, że czytam książkę...

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Ewelinka13]

Napisane przez sandy_sugar_lips

U psychologa nie byłam, w przedszkolu ją chwalą, że grzeczna, że słucha, że pociesza te płaczące dzieci... Właśnie przestała. Zamknęła buźkę dopiero jak udawałam, że czytam książkę...

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

No to w domu tylko tak się zachowuje . Mysle, że ze spokojem tłumaczyć, rozmawiać. Moze chce więcej uwagi zeby jej poświecac?

[_vixen_]

Zea83, a przyjemnie by Ci było, gdyby Twój TZ ignorował Twoje ataki złości? Jak się czuje małe dziecko w ogromnych emocjach, nie potrafiące się same uspokoić, kiedy mama je olewa? Nie zdziw się, jak za kilka czy kilkanaście lat też Cię oleje, bo do tego takie podejście prowadzi. Te słuchawki na uszach to juz naprawdę przegięcie. Rozumiem wyjść na chwile, samej się uspokoić, ale nie takie coś... Dzieci trzeba uczyć radzić sobie z emocjami, wyrażać je w cywilizowany sposób, a nie ostentacyjnie olewać.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez Ewelinka13

Agresja agresją, ale to jest jakieś dziwne już. A psycholog co mówi jeszcze? Jak w przedszkolu się zachowuje córcia? Wobec siostry czy taty też jest taka agresywna? A na spotkaniach rodzinnych?

ty masz dzieci, tak w ogóle?

Nie dziwne normalne całkowicie, tak samo irracjonalny powód jak upadek gumki czy choćby ryk, bo ona chciała przewrócić kartkę w książce a nie mama

-----------------
U mojej córy takie akcje ze zmęczenia najczęściej, i nie wiem, czy inne dzieci też tak mają, ale ostatnio np. jak płacze (rzecz jasna zaczyna się nakręcać i kończy się tak, że stoi i krzyczy - co z jednej strony mnie cieszy, bo też jest jakimś wyzwoleniem emocji i zdecydowanie bardziej wolę taką formę niż np. bicie czy padanie na ziemię) to nie ma sensu bym podchodziła i przytulała, bo nie cierpi tego, nakręca się jeszcze bardziej. Ale mogę ją np. zawołać by do mnie podeszła (odbieram to tak, że to jej ruch zostawiam i ona dokonuje wyboru --> chce podejść), pytam czy się chce przytulić i najczęściej tak i się wycisza. Zawsze pytam, czy jest zmęczona i zawsze jest. A, jakiekolwiek tłumaczenie dopiero po uspokojeniu, wcześniej nie ma szans, nic do żadnego dziecka nie dotrze.

[zea83]

Vixen jak ty to sobie niby wyobrażasz? Do mojego dziecka nic nie dociera jak sie złości. Szybciej jej przechodzi jak nie ma publicznosci. Są to też spostrzeżenia pan z przedszkola i psychologa. Wiecej krzywdy bym jej zrobiła próbując ja zaglaskac niz dając jej czas ochlonac. Probowalam nauczyc w trakcie ataków złości radzić sobie w bardziej cywilizowany sposób, ale to nie było dobre dla mojej córki. Poza tym oma nie lubi wtedy żeby ją dotykać. Sama wtedy nie wie czego chce.
A romawiamy po fakcie i analizujemy nasze zachowania i jej powody złości.
Kazdy człowiek jest inny i ma czasem prawo się wkurzyc. Moje dziecko tez i nie jest to niczym niezwykłym. Ja to akceptuje, ale nie lubię. Każdy rodzic sam też próbuje wypracowac sobie swoje sposoby radzenia sobie z dzieckiem. Czesto pyta innych jak u nich to wyglada. Ja tylko dziele się swoim doświadczeniem, nikogo nie moralizuje, ze za kilka lat to czy tamto, bo nie jestem jasnowidzem.


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[201710120930]

Napisane przez boska latynoska

A mnie zastanawia czy wszystkie dzieci w tym wieku zachowują się podobnie Bo jak czytam niektóre wątki na wizażu to serio, ogarnia mnie przerażenie.

Nie wszystkie.
Np moja nigdy żadnego buntu nie przechodziła.No moze jak pogrzebię w pamięci to jedna akcja czy dwie by się znalazły ale to tak na wyjątek

[sandy_sugar_lips]

Napisane przez zea83

Vixen jak ty to sobie niby wyobrażasz? Do mojego dziecka nic nie dociera jak sie złości. Szybciej jej przechodzi jak nie ma publicznosci. Są to też spostrzeżenia pan z przedszkola i psychologa. Wiecej krzywdy bym jej zrobiła próbując ja zaglaskac niz dając jej czas ochlonac. Probowalam nauczyc w trakcie ataków złości radzić sobie w bardziej cywilizowany sposób, ale to nie było dobre dla mojej córki. Poza tym oma nie lubi wtedy żeby ją dotykać. Sama wtedy nie wie czego chce.
A romawiamy po fakcie i analizujemy nasze zachowania i jej powody złości.
Kazdy człowiek jest inny i ma czasem prawo się wkurzyc. Moje dziecko tez i nie jest to niczym niezwykłym. Ja to akceptuje, ale nie lubię. Każdy rodzic sam też próbuje wypracowac sobie swoje sposoby radzenia sobie z dzieckiem. Czesto pyta innych jak u nich to wyglada. Ja tylko dziele się swoim doświadczeniem, nikogo nie moralizuje, ze za kilka lat to czy tamto, bo nie jestem jasnowidzem.


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Zosi, też nie da się, gdy już wpadnie w szał, przytulić, czy chociaż usiąść koło niej... Chociaż rozróżniam u niej dwa typy tych napadów, pierwszy, to takie nagromadzenie emocji i wybuch jak wczoraj, a drugi taki częściej u nas spotykany, to takie jeczenie, marudzenie, zamieniające się w złość, i wtedy da się przytulić, ale potem nie da jej się odkleić, bo wrzask.

Sent from my GT-S5300 using Wizaz Forum mobile app

[Beata_Batumi]

Ja się zapisałąm na zajęcia "jak mówić żeby dzieci nas słuchały", na razie nic ciekawego nie było ale mi się wydaje że za dużo teraz tłumaczymy, za dużo tej gadki szmatki a dzieciom jest potrzebny krótki, konkretny komunikat bo są za małe na takie delaboraty...

[żurawinka]

2,5 latek czy 2latek nie jest za mały, to właśnie czas żeby mu tłumaczyć a nie zostawiać z tymi niezrozumianymi emocjami, które go samego przerażają.
U nas bunt się zdarzał nieczęsto ale owszem, pewnie też jeszcze przed nami, ale znacznie pomogło nam po 1. kiedy mała zaczęła się komunikować i sama mogła powiedzieć dlaczego się wkurzyła 2. mówienie dziecku wcześniej co będziemy zaraz robić, że niedługo wychodzimy z placu itp. a nie zaskakiwać je nagle 3. w jakiś sposób myślę że pomaga wyszalenie się na podwórku a jeśli pogoda nie dopisuje wygłupianie się/zmęczenie dziecka w domu
Ameryki stanowczo nie odkryłam, ale u nas to działa, jest też dużo przytulania, chwalenia, jest czas na wspólne układanie puzzli i czas na zabawę samemu, w miarę ustalone pory dnia, angażowanie dziecka we własne obowiązki

[Beata_Batumi]

Żurawinka- źle mnie zrozumiałaś, nie chodzi o to żeby wydawać polecenia tak jak to opisałaś ale żeby to było krótka komunikacja i jasna dla dziecka a nie takie bla bla bla z którego nic nie wynika.

[Ewelinka13]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;43316610]ty masz dzieci, tak w ogóle?

Nie dziwne normalne całkowicie, tak samo irracjonalny powód jak upadek gumki czy choćby ryk, bo ona chciała przewrócić kartkę w książce a nie mama

-----------------
U mojej córy takie akcje ze zmęczenia najczęściej, i nie wiem, czy inne dzieci też tak mają, ale ostatnio np. jak płacze (rzecz jasna zaczyna się nakręcać i kończy się tak, że stoi i krzyczy - co z jednej strony mnie cieszy, bo też jest jakimś wyzwoleniem emocji i zdecydowanie bardziej wolę taką formę niż np. bicie czy padanie na ziemię) to nie ma sensu bym podchodziła i przytulała, bo nie cierpi tego, nakręca się jeszcze bardziej. Ale mogę ją np. zawołać by do mnie podeszła (odbieram to tak, że to jej ruch zostawiam i ona dokonuje wyboru --> chce podejść), pytam czy się chce przytulić i najczęściej tak i się wycisza. Zawsze pytam, czy jest zmęczona i zawsze jest. A, jakiekolwiek tłumaczenie dopiero po uspokojeniu, wcześniej nie ma szans, nic do żadnego dziecka nie dotrze.[/QUOTE]

Mam. A co? Zapytać się nie mogę jak się zachowuje dziecko do innych?
Trzeba analizowac zachowania w stosunku do innych osób, sytuacji. Co w tym złego? Mogą być różne przyczyny takiego zachowania.
Tłumaczenie, ze przyczyną takiego zachowania, jest zawsze zmęczone dziecko jest trochę śmieszne. Dziecko może być zmęczone i owszem i tak sie zachowuje, bo wiem jak jest u nas, ale nie są to zachowania non stop sie pojawiające, czy wybuchy agresji, że mało makaronu w misce było. Jak dziecko wiele razy się tak zachowuje w ciągu dnia, a dziewczyna pisze, że już od zimy tak jest, to po prostu mamy odpowiedź - jej córka musi być non stop zmęczona . Na pewno masz rację, a ja się po prostu nie znam.

[zea83]

o widze, ze zaczynaja sie przepychanki słowne...
ja chciałam tylko dziewczynę pocieszyć, że inne dzieci tez się złoszczą. Napisałam swój sposób, ale wyszłam na matkę, która olewa swoje dziecko i za kilka lat ona będzie miała taka traumę i zryta psychikę, że hej.
Chciala jeszcze tylko autorce wątku napisać, żeby kochała swoje dziecko i juz. Moze też udać się do psychologa, albo na drinka z koleżanką i sie poprostu wygadać, bo to przynosi ulgę.

[iizabelaa]

U nas też ostatnio młoda ciągle się o coś foszy, sama nie wie czego chce,
ręcę opadają.
Ale to chyba efekt bycia w domu z tatą przez 2 tyg

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;43307141]Swoją drogą znamienne, że słychać tylko o buncie 2latka a o dalszych etapach nic [/QUOTE]

Sugerujesz, że mało kto przeżywa bunt 2 latka

[sandy_sugar_lips]

Dziś przeżyliśmy normalny dzień. Zosia po raz pierwszy od daaaaawna obraziła się tylko raz przez cały dzień! Resztę udawało mi się łagodzić, w rozsądny sposób, przed wybuchem!

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[zea83]

Sandy super. Trzymam kciuki za więcej takich dni

Sent from my GT-I9100 using Wizaz Forum mobile app

[Nalodi]

Moim zdaniem jest to po prostu etap rozwoju. Polecam jakąś książkę o rozwoju psychicznym dziecka. Ale pewności nie mam, synek jeszcze mały, także wszystko przede mną Życzę więcej udanych dni, i oby prędko minęło!

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez Ewelinka13

Mam. A co? Zapytać się nie mogę jak się zachowuje dziecko do innych?
Trzeba analizowac zachowania w stosunku do innych osób, sytuacji. Co w tym złego? Mogą być różne przyczyny takiego zachowania.
Tłumaczenie, ze przyczyną takiego zachowania, jest zawsze zmęczone dziecko jest trochę śmieszne. Dziecko może być zmęczone i owszem i tak sie zachowuje, bo wiem jak jest u nas, ale nie są to zachowania non stop sie pojawiające, czy wybuchy agresji, że mało makaronu w misce było. Jak dziecko wiele razy się tak zachowuje w ciągu dnia, a dziewczyna pisze, że już od zimy tak jest, to po prostu mamy odpowiedź - jej córka musi być non stop zmęczona . Na pewno masz rację, a ja się po prostu nie znam.

Wróć i jeszcze raz, ze zrozumieniem, przeczytaj co napisałam.

Napisane przez iizabelaa

Sugerujesz, że mało kto przeżywa bunt 2 latka

Ależ skąd. Raczej - że bunt 2latka jest niczym w porównaniu z etapami późniejszymi

[iizabelaa]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;43338658]
Ależ skąd. Raczej - że bunt 2 latka jest niczym w porównaniu z etapami późniejszymi [/QUOTE]


że nawet na wizaż nie ma się siły wejść po radę

[taszkin]

Napisane przez sandy_sugar_lips

Że nie lubi biegać, nie można jej powiedzieć po prostu "pozbieraj zabawki" tylko "słoneczko kochanie moje pozbieraj zabaweczki dla mamusi" bo inaczej tupanie, zeszłej zimy (Zosia jest z lutego 2010) nie chciała robić bałwana że starsza siostra bo zimno, bo śnieg, bo wszystko, na sanki nie, latem nie było lepiej, spacer do lasu to zły pomysł bo ją po chwili bolą nogi na plaży zero biegania, skakania tylko siedzenie na tyłeczku z zabawkami. Najchętniej cały czas Zosia by spędziła siedząc albo leżąc, mało co sprawia jej radość, taką typowo dziecięca, że się ucieszy nie może doczekać, jedyna jej pasja to jedzenie. Od pobudki "mamo jestem głodna, co będzie na obiadek, czy dostane ciastko albo loda" śnią jej się parówki do przedszkola chodzi z radością tylko z powodu jedzonka :p

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Opcji jest kilka:
- Ty jako mama masz problem z oczekiwaniami co do własnego dziecka (np. cóż Ci przeszkadza, że ma swoje upodobania, że woli się bawić zamiast biegać? może warto zaakceptować jej inność)
-przechodzi na swój sposób etap buntu, etap rozwoju,
-jakies moze bledy wychowawcze,
-opcja, choć nie chciałabym tu wyrokować, ale po śladowych ilościach tego co napisałas opisujesz moją córę (a zapewne mogłabyś napisać więcej) może masz do czynienia z jakims rodzajem zaburzeń, może nadwrazliwość, może rysy Aspergera, moze jeszcze cos (choc wazne jest tez jak córa zachowuje się w grupie, wobec dorosłych)
Co nierozerwalnie łączy się z opcją pierwszą, że trzeba zmienić nastawienie co do własnego dziecka i znalezc przyczynę złości (może nadwrażliwość na bodźce itp.).

Ja bym przeszła się do dobrego psychologa. Piszę to na prawdę z serca, bo ja poszłam za późno, nie przyjmując do wiadomości, że muszę. Nic nie tracisz.

Pozdrawiam i życzę cierpliwości

[Klarissa]

Autorko moja 3-letnia córka zachowuje się podobnie - tzn. wszystko jej nie pasuje i o byle co jest awantura np. najpierw chce sama ubrać buty, po sekundzie jednak nie chce, jak zaczynam jej pomagać, to jednak chce sama, a na koniec się poryczy i w sumie już chyba sama nie wie o co chodzi.

Dzisiaj chciała do obiadu frytki, zrobiłam frytki, nie zjadła, no to tż wywalił do kosza jak sprzątał to córka w ryk, bo przecież ona chciała frytki (i sobie o nich przypomniała 2h po obiedzie jak tż je wywalił).

Nie wiem jak ci pomóc, mogę tylko powiedzieć, że trzeba jakoś przetrwać...

[taka_sobie_jedna]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;43338658]


Ależ skąd. Raczej - że bunt 2latka jest niczym w porównaniu z etapami późniejszymi [/QUOTE]

Napisane przez iizabelaa

że nawet na wizaż nie ma się siły wejść po radę

albo: "po buncie dwulatka już mnie nic nie zdziwi" i mamusie są już zaprawione w bojach