rodzice & pies :( uspic go?

[paulinka1128]

Od 6 lat mam psa, ktorego ardzo kocham.
Rodzice nigdy nie lubili zwierzat ale sie zgodzili bo jestem jedynaczka i czesto siedzialam sama w domu i nie mialam co robic. Na poczatku bylo ok ale od jakiegos roku jest coraz gorzej. Moja mama nienawidzi psa. Dzisiaj znowu sie o niego ze mna poklucila powiedziala, ze to bedzie swieto jak zdechnie, ze to najgorsze 6 lat jej zycia, ze wszystko smierdzi, ze pies klacze, ze jak chodzi to pazurami rysuje podloge itp. itd mozna by jeszcze dlugo pisac. Ja mojego psa kocham i dbam o niego ale teraz jestem juz dorosla i mam wiecej obowiazkow, studiuje i pracuje wiec czesto nie ma mnie dlugo w domu ale nie moge na to nic poradzic.
Nie mamuy nikogo z rodziny czy znajomych ktorzy by go przygarneli, do schroniska nie miala bym serca go oddac, obcych ludzi tez by bylo problem znalezc bo jest to duzy i energiczny pies a uspic chyba nie mozna zdrowego psa. Pewnie jak bym poszukala to bym znalazla ale nie umiala bym chyba pojsc i tak sie spytac czy mi uspia psa. Juz sama nie wiem co mam zrbic, sytuacja jest coraz gorsza, rozmowy nic nie daja a ja nie widze zadnego dobrego wyjscia z sytuacji

[Świniaczek]

Na pewnie nie usypiać! Skąd w ogóle ten pomysł?! Uśpić, bo go kochasz?!
Poszukać nowego domu, jedyne wyjście wg mnie. W ogóle dla mnie debilizm, że Twoi rodzice zgodzili się na psa nie lubiąc zwierząt, paranoja. I dla dorosłego psa też można znaleźć dom, nie jest to rzecz niemożliwa.
Tylko żal psa...

[Veredise]

Rozumiem, że 6 lat temu nie przyszło Ci przez myśl, że kiedyś będziesz studiować i/lub pracować, tylko myślałaś, że będziesz wiecznie (a przynajmniej dopóki pies będzie żył) w liceum i będziesz wracała po 6 czy 7 lekcjach?
Właśnie dlatego decyzja o zwierzaku powinna być decyzją nie jednej osoby, ale całej rodziny. Szczerze - nie ma na to żadnej rady, poza taką, że skoro jesteś dorosła, to trzeba brać odpowiedzialność za swoje decyzje i musisz się psem zająć czy tego chcesz czy nie. Zrezygnować z pracy, przenieść się na studia w innym trybie, albo dogadać się z rodzicami, tylko, że ich do "lubienia" psa nie zmusisz.

[tygrysia]

Napisane przez paulinka1128

Od 6 lat mam psa, ktorego ardzo kocham.
Rodzice nigdy nie lubili zwierzat ale sie zgodzili bo jestem jedynaczka i czesto siedzialam sama w domu i nie mialam co robic. Na poczatku bylo ok ale od jakiegos roku jest coraz gorzej. Moja mama nienawidzi psa. Dzisiaj znowu sie o niego ze mna poklucila powiedziala, ze to bedzie swieto jak zdechnie, ze to najgorsze 6 lat jej zycia, ze wszystko smierdzi, ze pies klacze, ze jak chodzi to pazurami rysuje podloge itp. itd mozna by jeszcze dlugo pisac. Ja mojego psa kocham i dbam o niego ale teraz jestem juz dorosla i mam wiecej obowiazkow, studiuje i pracuje wiec czesto nie ma mnie dlugo w domu ale nie moge na to nic poradzic.
Nie mamuy nikogo z rodziny czy znajomych ktorzy by go przygarneli, do schroniska nie miala bym serca go oddac, obcych ludzi tez by bylo problem znalezc bo jest to duzy i energiczny pies a uspic chyba nie mozna zdrowego psa. Pewnie jak bym poszukala to bym znalazla ale nie umiala bym chyba pojsc i tak sie spytac czy mi uspia psa. Juz sama nie wiem co mam zrbic, sytuacja jest coraz gorsza, rozmowy nic nie daja a ja nie widze zadnego dobrego wyjscia z sytuacji

Biorąc/kupując psa wzięłaś na siebie duży obowiązek. Obowiązek na kilkanaście lat. Wiedziałaś, że rodzice psa nie tolerują a jednak się zdecydowałaś. Teraz musisz podołać temu obowiązkowi. Rozumiem, że masz wiele zajęć, ale pies to jeden z nich. Nie możesz się po porostu go pozbyć, bo masz problem - musisz dać radę. Skoro jesteś już dorosła to niedługo zaczniesz wynajmować albo kupisz mieszkanie, więc pies będzie u Ciebie. Teraz Ty o niego powinnaś dbać.

[paulinka1128]

No oczywiscie,ze wiedzialam, ze bede pracowac i studiowac. Problem w tym,ze moi rodzice 6 lat temu siez godzili na psa, i w zyciu nie pomyslalm, ze kiedys beda o niego takie klotnie.
Rodzice kupili psa a przez lata problem narastal az teraz stal sie nie do wytrzymania.

---------- Dopisano o 23:00 ---------- Poprzedni post napisano o 22:52 ----------

Napisane przez tygrysia

Biorąc/kupując psa wzięłaś na siebie duży obowiązek. Obowiązek na kilkanaście lat. Wiedziałaś, że rodzice psa nie tolerują a jednak się zdecydowałaś.

Szczerze mowiac mam zal do rodzicow, ze sie zgodzili i psa sami kupili. Teraz sie tlumacza tym,ze bylo im mnie zal, ze jedynaczka sama w domu siedzialam a oni ciagle pracowali i problemu nie bylo a przynajmniej nic nie mowili. I teraz jestem zla bo skoro sie zgodzili to czemu ja mam teraz wybierac miedzy oddaniem psa a wiecznymi walkamiw domu ???

[teteesia]

Jak sie bierze zwierze to sie ma odpowiedzialność za niego i świadomość, że będzie się z nim nie rok, nie dwa, tylko dłużej, w różnych sytuacjach. Zwierze to nie zabawka!!!!!

Ja pitole, brać psa i myśleć po 6 latach żeby "uśpić". Co za bezduszność, bezmyśloność i brak serca.

Później sie dziwić, że schroniska sa przepełnione ...

Ja bym wyłożyla wykład rodzicom o odpowiedzialności i pokazała te biedne psy w schronisku, jak to nie zadziała to nie rozumiem takich ludzi.

To tyle.

[DAVIDKA]

Dziewczyno pomyśl co czuje ta biedna psina , psy wyczuwają takie napięcia - wiesz, ja na twoim miejscu bym się wyprowadziła z domu oczywiście razem z psem -miłość czasem wymaga poświęceń ...

[motylek1007]

Napisane przez paulinka1128

No oczywiscie,ze wiedzialam, ze bede pracowac i studiowac. Problem w tym,ze moi rodzice 6 lat temu siez godzili na psa, i w zyciu nie pomyslalm, ze kiedys beda o niego takie klotnie.
Rodzice kupili psa a przez lata problem narastal az teraz stal sie nie do wytrzymania.

ale jaki problem? że siersc? ze chodzi i szczeka? nie wierze ze rodzice nie byli tego świadomi jak brali psa

tu jest wlasnie problem, bo rodzice kupili psa "na odwal sie", dla nich to rzecz, sama przeznajesz ze nie lubili, wiec pewnie mysleli ze ci sie znudzi i sie go pozbędą. Dla nich to rzecz.

ktoś tu dobrze napisał, że pies powiennien byc decyzją całej rodziny i stać sie jej członkiem.

W sumie nie wiem co poradzić, chyba najlepiej poszukać mu innego domu, tylko że dla niego to będzie tragedia, bo sie z wami już zżyl mocno

[miyya]

Nie najeżdżajcie na dziewczyne (że jest bezduszna itp) biorąc psa nie była osobą w pełni dorosłą i według mnie to rodzice postąpili idiotycznie i nadal tak postępują , zero odpowiedzialności .. Ja osobiście zastanawiam sie w czym może komuś przeszkadzac pies (tak konkretnie) Przemyśl to wypisz problemy na kartce i zastanów się najpierw nad rozwiązaniami , może jest zbyt energiczny i szaleje w domu ? wtedy ty musiałabyś wcześniej porządnie zmęczyć psa na spacerze ... Jakie są te problemy? i jaki to pis?

[Fresa]

Napisane przez paulinka1128

Od 6 lat mam psa, ktorego ardzo kocham.
Rodzice nigdy nie lubili zwierzat ale sie zgodzili bo jestem jedynaczka i czesto siedzialam sama w domu i nie mialam co robic. Na poczatku bylo ok ale od jakiegos roku jest coraz gorzej. Moja mama nienawidzi psa. Dzisiaj znowu sie o niego ze mna poklucila powiedziala, ze to bedzie swieto jak zdechnie, ze to najgorsze 6 lat jej zycia, ze wszystko smierdzi, ze pies klacze, ze jak chodzi to pazurami rysuje podloge itp. itd mozna by jeszcze dlugo pisac. Ja mojego psa kocham i dbam o niego ale teraz jestem juz dorosla i mam wiecej obowiazkow, studiuje i pracuje wiec czesto nie ma mnie dlugo w domu ale nie moge na to nic poradzic.
Nie mamuy nikogo z rodziny czy znajomych ktorzy by go przygarneli, do schroniska nie miala bym serca go oddac, obcych ludzi tez by bylo problem znalezc bo jest to duzy i energiczny pies a uspic chyba nie mozna zdrowego psa. Pewnie jak bym poszukala to bym znalazla ale nie umiala bym chyba pojsc i tak sie spytac czy mi uspia psa. Juz sama nie wiem co mam zrbic, sytuacja jest coraz gorsza, rozmowy nic nie daja a ja nie widze zadnego dobrego wyjscia z sytuacji

Napisane przez paulinka1128

No oczywiscie,ze wiedzialam, ze bede pracowac i studiowac. Problem w tym,ze moi rodzice 6 lat temu siez godzili na psa, i w zyciu nie pomyslalm, ze kiedys beda o niego takie klotnie.
Rodzice kupili psa a przez lata problem narastal az teraz stal sie nie do wytrzymania.

---------- Dopisano o 23:00 ---------- Poprzedni post napisano o 22:52 ----------


Szczerze mowiac mam zal do rodzicow, ze sie zgodzili i psa sami kupili. Teraz sie tlumacza tym,ze bylo im mnie zal, ze jedynaczka sama w domu siedzialam a oni ciagle pracowali i problemu nie bylo a przynajmniej nic nie mowili. I teraz jestem zla bo skoro sie zgodzili to czemu ja mam teraz wybierac miedzy oddaniem psa a wiecznymi walkamiw domu ???

Nie zwalaj teraz winy na rodziców!!! w pierwszym poście wyraźnie napisałaś, że rodzice na psa się zgodzili - czyli de facto to ty go chciałaś, a oni spełnili tylko twoje życzenie i to wbrew sobie.
A co do reszty, co myślę na ten temat to wolę ugryźć się w język (przynajmniej na razie).

[strzalka44]

Chwila, przecież to rodzice ponoszą główną odpowiedzialność za psa. To oni się na niego zgodzili, to oni go kupili swojemu dziecku. Owszem autorka wątku powinna zrobić wszystko żeby mieć jak najwięcej czasu dla psiaka, ale rodzice też powinni się nim zajmować. Ale jak widać rodzice umywają rączki...
Współczuje psu, bo za dużo uczucia w domu nie ma. Pewnie nie raz dostał jakąś szmatą za to że mu sierść wypada:/
Przykro mi mówić ale twoi rodzice są dla mnie 'chorzy' i nie odpowiedzialni! Po co kupowali psa skoro ich nie lubią, mogli Ci zrobić siostrzyczkę albo braciszka też byś nie siedziała sama... ale nie dziecka nie można się tak łatwo pozbyć...
Współczuję też Tobie rodziców. Świetny masz przykład w domu jak być odpowiedzialnym i szanować inne żywe istoty.
Jeśli faktycznie aż tak pies przeszkadza i Tobie i rodzicom to zachowaj się odpowiedzialnie i znajdź mu nowy DOBRY dom. Tylko nie schronisko.
A uśpienie wybij sobie z głowy!

---------- Dopisano o 12:46 ---------- Poprzedni post napisano o 12:38 ----------

Napisane przez miyya

.. Ja osobiście zastanawiam sie w czym może komuś przeszkadzac pies (tak konkretnie)

Z pierwszego postu wynika że chodzi o błahostki, typu rysowanie podłogi pazurkami, linienie, smród (chociaż nie wiem ocb. bo zadbany pies nie śmierdzi) ... przecież to chore!
Czasami jak czytam takie rzeczy to mi się wydaje że ja jestem nienormalna, bo dostosowuj mieszkanie m.in. pod psa... jestem przed generalnym remontem mieszkania, wszystko będzie nowe i będzie to sporo kosztowało ale mimo to nie planuje zakupu butów dla psa żeby mi nowych paneli nie rysował z wielu rzeczy rezygnuję na rzecz psa np. z pięknych błyszczących ale i śliskich paneli.

[motylek1007]

Napisane przez strzalka44

Czasami jak czytam takie rzeczy to mi się wydaje że ja jestem nienormalna, bo dostosowuj mieszkanie m.in. pod psa... jestem przed generalnym remontem mieszkania, wszystko będzie nowe i będzie to sporo kosztowało ale mimo to nie planuje zakupu butów dla psa żeby mi nowych paneli nie rysował z wielu rzeczy rezygnuję na rzecz psa np. z pięknych błyszczących ale i śliskich paneli.

jeśli Ty jesteś nienormalna to ja też i oby więcej takich osob bylo

[Babushka]

Napisane przez paulinka1128

Od 6 lat mam psa, ktorego ardzo kocham.
(...)uspic chyba nie mozna zdrowego psa. Pewnie jak bym poszukala to bym znalazla ale nie umiala bym chyba pojsc i tak sie spytac czy mi uspia psa. Juz sama nie wiem co mam zrbic, sytuacja jest coraz gorsza, rozmowy nic nie daja a ja nie widze zadnego dobrego wyjscia z sytuacji

Dziewczyno, ze tez cos takiego ci przyszlo w ogole do glowy
To twoj przyjeciel, on ci ufa i liczy na ciebie. Powinnas walczyc o niego. To nie jest rzecz, ze jak juz jest niepotrzebna to mozna ja wywalic na smietnik. Nie wiem jak w ogole moglas o czyms takim pomyslec...

A nie myslalas moze, ze pies jest tylko pretekstem, a rodzicom chodzi o cos zupelnie innego?
Kto opiekuje sie psem, kto po nim sprzata, kto odkurza dywany i odklacza kanapy? Czy robisz cos w tym kierunku, zeby rodzice nie mieli sie do czego przyczepic?

[lapinne]

Napisane przez motylek1007

jeśli Ty jesteś nienormalna to ja też i oby więcej takich osob bylo

ja na moja mloda czekalam cale zycie.

jak zoboczylam, ze jedna z hodowli, ktora mnie interesowala, ma potwierdzona ciaze u suki, to...przesunelam remont. uznalam, ze trudno, jeszcze z rok pomieszkamy w niezbyt ladnym mieszkaniu.

a wracajac do tematu: moj pierwszy pies odszedl od nas jak ja mialam lat nieco ponad 16. maszylam o nastepnym psie. przekonywalysmy z siostra rodzicow jak tylko moglysmy. oni byli twardzi. bo...no wlasnie.
licealisci dorastaje, ida na studia i do roboty. studiujac mieszkalam juz sama, ale laczylam studia z praca, wiec miejsca na psa nie bylo.
po prostu: trzeba do pewnych spraw podchodzic rozsadnie. licealisci nie patrza zwykle na swoje zycie dlugofalowo, ale ich rodzice owszem, powinni.

teraz...mam lat 27, prace, tz...i psa.
wyczekanego, wymarzonego, na ktorego stac moja rodzine i czasowo i finansowo.
moja siostra tez ma psa))

pewne sprawy powinny czekac na odpowiedni moment.

[Veredise]

Napisane przez lapinne

ja na moja mloda czekalam cale zycie.

jak zoboczylam, ze jedna z hodowli, ktora mnie interesowala, ma potwierdzona ciaze u suki, to...przesunelam remont. uznalam, ze trudno, jeszcze z rok pomieszkamy w niezbyt ladnym mieszkaniu.

a wracajac do tematu: moj pierwszy pies odszedl od nas jak ja mialam lat nieco ponad 16. maszylam o nastepnym psie. przekonywalysmy z siostra rodzicow jak tylko moglysmy. oni byli twardzi. bo...no wlasnie.
licealisci dorastaje, ida na studia i do roboty. studiujac mieszkalam juz sama, ale laczylam studia z praca, wiec miejsca na psa nie bylo.
po prostu: trzeba do pewnych spraw podchodzic rozsadnie. licealisci nie patrza zwykle na swoje zycie dlugofalowo, ale ich rodzice owszem, powinni.

teraz...mam lat 27, prace, tz...i psa.
wyczekanego, wymarzonego, na ktorego stac moja rodzine i czasowo i finansowo.
moja siostra tez ma psa))

pewne sprawy powinny czekac na odpowiedni moment.

Otóż to. Bardzo dobre podejście. U mnie było podobnie. Mieszkaliśmy w nieciekawej dzielnicy, nie było w okolicy zieleni, nie było gdzie z psem chodzić, więc wzięliśmy psa dopiero po przeprowadzce do innej dzielnicy. W te wakacje pożegnaliśmy tego pieska i cała rodzina podjęła decyzję, że nie umiemy żyć bez psa i mamy kolejnego. I wszyscy się nią zajmujemy - np. jak przypada trzeci spacer dziennie, to idzie ten, kto jeszcze nie był. I nie ma gadania, że "to Twój pies", bo to NASZ pies.

[Merys]

Napisane przez paulinka1128

No oczywiscie,ze wiedzialam, ze bede pracowac i studiowac. Problem w tym,ze moi rodzice 6 lat temu siez godzili na psa, i w zyciu nie pomyslalm, ze kiedys beda o niego takie klotnie.
Rodzice kupili psa a przez lata problem narastal az teraz stal sie nie do wytrzymania.

---------- Dopisano o 23:00 ---------- Poprzedni post napisano o 22:52 ----------


Szczerze mowiac mam zal do rodzicow, ze sie zgodzili i psa sami kupili. Teraz sie tlumacza tym,ze bylo im mnie zal, ze jedynaczka sama w domu siedzialam a oni ciagle pracowali i problemu nie bylo a przynajmniej nic nie mowili. I teraz jestem zla bo skoro sie zgodzili to czemu ja mam teraz wybierac miedzy oddaniem psa a wiecznymi walkamiw domu ???

To jest zywa istota, a nie rzecz ktorej mozesz sie pozbyc, bo komus przeszkadza. Chcesz oddac psa do schroniska, lub komus obcemu? Ty uwazasz ze to bezduszna istota? Serce mu peknie, matko jak tak mozna? Zgadzam sie z dziewczynami, powinnas walczyc o niego do konca i nie dac za wygrana. W przyszlosci jak fundusze pozwola wyprowadzic sie.

[lapinne]

Napisane przez Veredise

Otóż to. Bardzo dobre podejście. U mnie było podobnie. Mieszkaliśmy w nieciekawej dzielnicy, nie było w okolicy zieleni, nie było gdzie z psem chodzić, więc wzięliśmy psa dopiero po przeprowadzce do innej dzielnicy. W te wakacje pożegnaliśmy tego pieska i cała rodzina podjęła decyzję, że nie umiemy żyć bez psa i mamy kolejnego. I wszyscy się nią zajmujemy - np. jak przypada trzeci spacer dziennie, to idzie ten, kto jeszcze nie był. I nie ma gadania, że "to Twój pies", bo to NASZ pies.

otoz to: podzial obowiazkow.
zatem pisanie, ze autorka wyprowadzi sie, bo wkrotce dorosnie jest srednio sensowne.

ja juz nie studiuje.
i gdybym byla sama i miala psa, to byloby chyba gorsze niz bycie samotna matka.
a juz na pewno nie moglabym miec takiego psa, jak mam teraz. a ja nie chcialabym miec innego psa, bo jak juz wspomnialam : cale zycie na nia czekalam

[blondix]

Napisane przez motylek1007

jeśli Ty jesteś nienormalna to ja też i oby więcej takich osob bylo

... i jeszcze jaaaa I powiem Wam coś jeszcze... Kiedyś miałam dobermana i bardzo go kochałam i miałam też TZ ,którego też kochałam... zamieszkaliśmy razem i nagle pies zaczął mu przeszkadzać ,a gdy go uderzył smyczą,bo zobaczył,że leży na kanapie ,to oddałam mu tą smyczą bo pies miał wówczas 3 lata i od zawsze miał dostęp do kanapy,a tu nagle afera o coś ,co mu było dozwolone... Następnego dnia TZ został spakowany i ani przez chwilę nie przyszło mi na myśl by pozbyć się psa!!! I nigdy nie żałowałam decyzji o rozstaniu po 4 latach związku... Dzis już nie ma ze mną mojego pieseczka -umarł na raka mając 6 lat ale to było szczęśliwych 6 lat!!!
Dziś mam cudownego męża i cudownego doga-obu ich kocham nad życie i oni pewnie mnie też-skoro ze mną wytrzymują I wiem jedno!Jak się kocha swojego psa ,to się o niego walczy ,a nie pozbywa jak jakąś rzeczA rodzice... skoro jesteś dorosła,to nie daj się ich presji! I bez urazy ale mam wrazenie ,ze Tobie tez on zaczął przeszkadzać więc poszukaj mu nowego domku gdzie nie będzie kochany przez chwilę,a na dobre i na złe...

[pirania10]

Z tego co piszesz wynika, że pies przeszkadza rodzicom i jest to problem dla Ciebie, ten problem przeszkadza Tobie a więc kwadratura koła.
Jesli pies ma być nie kochany przez wiekszość domowników to jego życie też nie jest komfortowe. Myslę, że powinnaś pomyslec o nowym domu dla niego bo kiedy ma 6 lat to przynajmniej drugie tyle jeszcze żyć bedzie szczęśliwie może z ludżmi którzy obdarzą go prawdziwą miloscią.
Żaden prawdziwy weterynarz nie uśpi Ci zdrowego psa, bo jest to sprzeczne z moralnymi zasadami wpajanymi przez wiele lat studiów.

[carolinascotties]

Ja krotko... wejdz na forum dogomania - do dzialu psy do adopcji - i zaloz watek -
http://www.dogomania.pl/forums/28-Ps...cji-znalezione

[karolynka90]

Napisane przez blondix

... i jeszcze jaaaa I powiem Wam coś jeszcze... Kiedyś miałam dobermana i bardzo go kochałam i miałam też TZ ,którego też kochałam... zamieszkaliśmy razem i nagle pies zaczął mu przeszkadzać ,a gdy go uderzył smyczą,bo zobaczył,że leży na kanapie ,to oddałam mu tą smyczą bo pies miał wówczas 3 lata i od zawsze miał dostęp do kanapy,a tu nagle afera o coś ,co mu było dozwolone... Następnego dnia TZ został spakowany i ani przez chwilę nie przyszło mi na myśl by pozbyć się psa!!! I nigdy nie żałowałam decyzji o rozstaniu po 4 latach związku... Dzis już nie ma ze mną mojego pieseczka -umarł na raka mając 6 lat ale to było szczęśliwych 6 lat!!!
Dziś mam cudownego męża i cudownego doga-obu ich kocham nad życie i oni pewnie mnie też-skoro ze mną wytrzymują I wiem jedno!Jak się kocha swojego psa ,to się o niego walczy ,a nie pozbywa jak jakąś rzeczA rodzice... skoro jesteś dorosła,to nie daj się ich presji! I bez urazy ale mam wrazenie ,ze Tobie tez on zaczął przeszkadzać więc poszukaj mu nowego domku gdzie nie będzie kochany przez chwilę,a na dobre i na złe...

[Gregorynka]

Ja również krótko. Druknij rodzicom post z forum,które mam w podpisie. Niech sobie poczytają. Tobie też polecam.

[lilciak]

Nie potrafię sobie wyobrazić dlaczego rodzice kupili Ci psa pomimo tego, że sami go nie chcieli. Przecież pies powinien być częścią rodziny, jej członkiem, a nie tylko "rzeczą". ..
Ja mojego psa przywiozłam do Irlandii z Polski, kosztowało mnie to kupę kasy, ale ani przez sekundę nie pomyślałam, żeby ją zostawić i komuś oddać...
Gdyby Twoi rodzice trafili na mojego psa to pewnie dostali by furii, moja niunia jak linieje to trzeba odkurzać dwa razy dziennie.. I owszem, mamę to czasem denerwuje, bo dużo sprzątania, ale przecież to nie psa wina, że gubi sierść!
Jeśli naprawdę kochasz psa to znajdziesz sposób, żeby go zatrzymać... Albo po prostu znajdź mu dobry, kochający dom! W żadnym wypadku nie oddawaj go do schroniska!

[czarnaa122]

Na pewno nie usypiać..

[agack222]

O ja cieeeeeee...ciemnogrod normalnie ;|
mowisz, ze kochasz swojego psa i przeszlo Ci przez mysl go uspic?
nie rozumiem i nie ogarniam..w zyciu bym zadnego zwierzecia ZDROWEGO nie uspila, nie wspominajac juz o psie ktorego kocham i ktory kocha mnie..ktory mi zaufal i ktory ufa...weź sie udaj na leczenie, razem z rodzicami najlepiej..
Czasami mam wrazenie, ze dorastam szybciej bo ja w wieku 13, czy 14 lat zdawalam sobie sprawe z tego, jak zwierze zmienia zycie czlowieka, jakie sa obowiazki zwiazane z psem...ze decyzja o jego adopcji czy kupnie, bedzie sie 'ciagnela' za mna przez nastepnych kilka lat... O_O
Nie wiem ile masz lat, ale wspolczuje podejscia.
Zachowujesz sie egoistycznie..Nie masz sumienia, ze mowisz o takich rzeczach jak uspienie ?? Bo, ze Twoi rodzice sumienia nie maja, to widze...
Nie wiem jaka decyzje podejmiesz, ale ja na Twoim miejscu postawilabym sie rodzicom, gdyby byli bezduszni jak Twoi, bo w koncu to jest sluszna sprawa - przyjaciela..
Zanim pomyslisz o uspieniu, poszukaj mu domu..
Wejdz na dogomanie, zaloz temat, na pewno znajdzie sie ktos z SERCEM kto bedzie wolal sie zapsic po uszy niz uspic psa czy pozwolic na jego koczowanie na ulicy (co po 6 latach zycia w warunkach domowych mogloby byc dla niego bardzo trudne) ;]
Polecam zastanowic sie nad wlasnym zyciem i pojeciem 'przyjaciel' i 'zaufanie'


EDIT: przeczytalam Twoje inne posty, we wrzesniu mieszkalas w hiszpani, nie wiem czy teraz mieszkasz tam nadal, jesli tak to wnioskuje, ze pies jest z rodzicami twoimi w polsce?

[szien]

wiesz... przykro czytało się ten Twój post

bo czuję, że Ty tak naprawde chcesz się pozbyć psa z własnej wygody, a rodzice to tylko wymówka
mieszkasz w Hiszpanii, masz partnera we Włoszech i gdzie tu miejsce na psa?

W Tajlandii jest organizacja- schronisko, które nazywa się Soi Dog. Kobieta, która je założyła przy próbie ratowania jednego bezdomnego psa straciła obie nogi.
Świat jest tak śmiesznie zbudowany, że niektórzy poświęcają zdrowie i życie by ratować zwierzęta, a z drugiej strony śa tacy jak Ty i Twoi rodzice, ludzie którzy nie biorą żadnej odpowiedzialności za zwierzęce życie i traktują je jak rzecz.
Normalnie aż mam łzy w oczach.
Wstydziłabyś się.

[agack222]

Zgadzam sie z Toba szien
Dla mnie nie ma dyskusji - autorka tematu jest bezmyslną, egoistyczną baba bez serca i takich ludzi sie nie BRONI.
Nie ma tu czego bronic !! Smieszy mnie kiedy piszecie, ze 'no dziewczyna nie zdawala sobie sprawy z tego jaki to obowiazek' lub cos w tym stylu.
Twoi rodzice rowniez ponizej poziomu i mam nadzieje, ze takich rodzin jest jak najmniej. Dbacie o wlasne tylki i o nic wiecej.
Oddaj tego psa jak najszybciej innym ludziom, bo u ciebie matka czy ojciec z siekiera na niego wyleca i tak sie to skonczy.
Swoja droga, tacy zapracowani byli, ze dziecko sobie na czlowieka bezdusznego wychowali.
Mogli Ci zrobic rodzenstwo, teraz pewnie szukaliby pomocy, gdzie podrzucic bachora.

Nie mam szacunku do takich ludzi jak Ty, wybacz.
Kocham zwierzeta, pracuje ze zwierzetami, chodze na kursy, na adopcje, szukam domow tymczasowych i stalych, a tacy ludzie jak Ty wszystko to psuja !!!!!!!!!!!!

[bluebluesky]

Tez zucilo mi sie w oczy, ze autorka mieszka w Hiszpanii, czyli raczej bez rodzicow. Zamiast zabrac ze soba zwierzaka tam gdzie jedzie, zostawila go na glowie rodzinie i jako wyjscie z niezrecznej sytuacji stwierdzila, ze przeciez mozna go uspic. Nie potrafila odpowiedzialnie spojrzec w oczy swoim dzieciecym zachciankom, przyjac na siebie trudu zajmowania sie psem, o ktorego kiegys blagala rodzicow. Tylu ludzi znajduje czas na dwie szkoly, prace, przyjemnosci i zwierzeta. Tylu ludzi przeproadza sie z czworonogami. Ona nie mogla. Moim zdaniem winne jest jej lenistwo, egoizm, brak kregoslupa moralnego. Jest zlym czlowiekiem. A ja takimi ludzmi sie brzydze, czuje do nich najwieksza odraze. Sa wstretni, nie zasluguja na nic wiecej niz pogarde.

Wstrzasna mna ten watek.

[agack222]

Zal tylko psa. Zaufal i pokochal, zupelnie nieodpowiedniego czlowieka, egoistke, pusta lalunie.
Tyle na jej temat.

[milkanika]

ale autorka wtedy była miej więcej w średniej,mam brata w tym wieku i mimo,że lubi bawić się z moim psem,to nie męczy rodziców o psa, bo wie,że w wakacje na czas wyjazdu trudno by im było zapewnić opiekę i że dużo czasu spędza w szkole i na dojazdy i nie da rady w pełni zająć się psem i rodzice mieli by go na głowie,
a autorka nie dość, że sobie pojechała na tą wymianę to wbrew opinii mamy myśli o wyjechaniu jeszcze dalej,a pies jest na głowie rodziców, więc nic dziwnego,że mają dość,
ja sama mam żółwia, którego dostałam jak byłam mała i mimo,że mam mało miejsca,to wzięłam go ze sobą i się nim opiekuje,bo to mój zwierzak, a psa wzięłam już w pełni świadomie i nie wyobrażam sobie,bym mogła się go pozbyć,albo zrzucić na głowę rodzicom, którzy mają swoje obowiązki i mimo,że pies to duży obowiązek,to skoro się na niego zgodziłam, to opiekuję się nim i układam sobie plany,tak by nie cierpiał na tym mój pies, bo chyba bycie dorosłym nie polega na zabawie,ale na odpowiedzialności za tych, którymi się opiekujemy