Miało być lepiej

[890]

Jakiś czas temu przeprowdziłam się do dużego miasta - znalazłam tutaj pracę i po ciuchu liczyłam, że ułożę sobie życie, znajdę nowych znajomych, wyjdę na przysłowiową prostą.

Niestety, większośc czasu spędzam sama. Nie mam się do kogo odezwać, jestem skazana na cztery ściany mieszkania. W moim rodzinnym domu wydawało mi się, że nie mam przyjaciół aktualnie chce mi się z tego śmiać, bo jednak z perspektywy czasu okazjuje się, że wcale tak źle nie było. Tutaj jestem sama jak palec, tęsknię za domem, rodziną i znajomymi, którzy zostali w rodzinnych stronach.

Prawie codziennie rano płaczę, czuję się tak strasznie samotna, opuszczona i smutna.

W pracy jestem miła i uprzejma, ale wiadomo praca to praca. Nie ma się zbyt wiele czasu na pogaduszki i poznawanie ludzi.

Moja wspólokatorka jest w porządku, ale już raz wystawiła mnie do wiatru umówiła się ze mną, a potem gdy już byłam w drodze wszystko odwołała.

Innych znajomych tutaj nie mam tylko wspólokatora, ludzie z pracy.

Mam wrażenie, że żebrze o przyjaźń wszędzie gdzie tylko mogę, staram się, ale nic z tego nie wychodzi. :-(

Nie wiem co jest ze mną nie tak...czuję się taka zagubiona. Myślałam, że wyjazd to dobry pomysł, a wyszło na to, że chyba ogólnie jestem do niczego.

Pytanie zasadnicze jednak brzmi - jak zdobyć tych nowych znajmoych, mając ponad 30 lat, nie mając dzieci i męża ( kobiety głownie o tym rozmawiają) ani zbyt wiele środków finansowych więc zającia sportowe w klubie itd. odpadają.

pozdrawiam

[plumvalla]

Pewnie na początku jest trudno, sama miałam podobny problem, bo jestem po 30 bez dzieci a wszystkie koleżanki już matkują i mówią o jednym...pomyślałam, że fajnie by było stworzyć miejsce dla kobiet podobnych do mnie, chcących się rozwijać a nie marudzących o braku czasu i siły na cokolwiek i stworzyłam.......sama od podstaw.
Portal ruszył wczoraj, więc zapraszam www.tysiackobiet.pl
pozdrawiam

[Jesienna Pomarancza]

Jako osoba, nie mająca problemu z poznawaniem nowych osób, poradzę:
jeśli masz jakieś hobby, zapisz się na warsztaty itd. Jeśli coś umiesz, ucz tego innych ludzi.
Ja ciągle kogoś poznaję
EDIT: to nieprawda, że kobiety po 30 rozmawiają głównie o mężach i dzieciach. Zależy w jakim towarzystwie się obracasz.

[79 Marta]

z warsztatami dobry pomysł
w jakim mieście mieszkasz? ( jeśli można zapytać )

[plumvalla]

[QUOTE=Jesienna Pomarancza;41438512] Jeśli coś umiesz, ucz tego innych ludzi.
Ja ciągle kogoś poznaję
QUOTE]
..To uważam bardzo ważne...czasem po prostu trzeba coś z siebie zaoferować

[f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a]

Napisane przez 890

Jakiś czas temu przeprowdziłam się do dużego miasta - znalazłam tutaj pracę i po ciuchu liczyłam, że ułożę sobie życie, znajdę nowych znajomych, wyjdę na przysłowiową prostą.

Niestety, większośc czasu spędzam sama. Nie mam się do kogo odezwać, jestem skazana na cztery ściany mieszkania. W moim rodzinnym domu wydawało mi się, że nie mam przyjaciół aktualnie chce mi się z tego śmiać, bo jednak z perspektywy czasu okazjuje się, że wcale tak źle nie było. Tutaj jestem sama jak palec, tęsknię za domem, rodziną i znajomymi, którzy zostali w rodzinnych stronach.

Prawie codziennie rano płaczę, czuję się tak strasznie samotna, opuszczona i smutna.

W pracy jestem miła i uprzejma, ale wiadomo praca to praca. Nie ma się zbyt wiele czasu na pogaduszki i poznawanie ludzi.

Moja wspólokatorka jest w porządku, ale już raz wystawiła mnie do wiatru umówiła się ze mną, a potem gdy już byłam w drodze wszystko odwołała.

Innych znajomych tutaj nie mam tylko wspólokatora, ludzie z pracy.

Mam wrażenie, że żebrze o przyjaźń wszędzie gdzie tylko mogę, staram się, ale nic z tego nie wychodzi. :-(

Nie wiem co jest ze mną nie tak...czuję się taka zagubiona. Myślałam, że wyjazd to dobry pomysł, a wyszło na to, że chyba ogólnie jestem do niczego.

Pytanie zasadnicze jednak brzmi - jak zdobyć tych nowych znajmoych, mając ponad 30 lat, nie mając dzieci i męża ( kobiety głownie o tym rozmawiają) ani zbyt wiele środków finansowych więc zającia sportowe w klubie itd. odpadają.

pozdrawiam

bzdura, trzeba tylko chcieć.

ja mieszkam od roku w nowym miejscu i spotykam ludzi na każdym kroku.
spacer-bezpłatny, nawet wyjść na rynek nie musisz z nikim a od razu coś się dzieje, najgorsze jest siedzenie sama w domu.

[890]

Dziewczyny, ja nie siedzę cały czas w domu, wychodzę do kina, teatru, na wystawy, czy do parku, ale głównie sama. I w tym problem. Nie wim ja jakoś nikogo nie poznaja może chodzę do złych miejsc.

[piesss]

ja mam 29 lat, jestem po studiach, nie mam dzieci ani męża czy chłopaka i szukam pracy a nic mnie tu nie trzyma najchętniej spakowałabym się i przyjechała do ciebie

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Napisane przez 890

Dziewczyny, ja nie siedzę cały czas w domu, wychodzę do kina, teatru, na wystawy, czy do parku, ale głównie sama. I w tym problem. Nie wim ja jakoś nikogo nie poznaja może chodzę do złych miejsc.

Rób to do skutku, naprawdę. Jestem w podobnej sytuacji do Twojej i... wiem, jak z czasem te saotne wyjścia do kina, na koncerty, na miasto, na zwykły spacer, potrafią boleć.
Inna sprawa, to że czasem będąc w związku nadal się wszędzie wychodzi samemu i tak naprawdę żyje się samemu. Także często nawet "zaobrączkowani" szukają towarzystwa nie do rozmów o związkach, ale do wspólnej zabawy.

Daj ogłoszenie na Gumtree i innych podobnych stronach internetowych. Spróbuj zapisać się na portale randkowe, naprawdę wielu ludzi szuka tam nbie tylko miłości / romansu, ale kogoś do rozmowy, do uprawiania sportu, do wspólnego spędzania czasu.

Ja myślalam o tym, żeby dać ogłoszenie, że szukam towarzystwa na wyjścia do kina, na jakiś koncert, do klubu - potańczyć. Bo zwyczajnie, tak samo ja Ty, nie mam grupy znajomych, z którymi mogłabym to robić.

Do tego staram się być miłą. To dla wielu ludzi banalne, ale mnie naprawdę trudno się było czasem uśmiechnąć, powiedzieć coś milego. Więc się staram być otwartą i rozmowną, uśmiechniętą i towarzyską osobą. Nawet, jeśli oznacza to tylko jedną rozmowę dziennie z kasjerką w supermarkecie lub z listonoszem

Po prostu - myślę, że jesteś na dobrej drodze, tylko teraz musisz być konsekwentna i się nie poddawać

Ja jeszcze postanowiłam, że w te wakacje jednak zapiszę się do siłowni na fitness. Nie po to, żeby o siebie dbać (chociaż to też jakiś daleki cel), ale żeby właśnie bardziej otworzyć się na ludzi, na życie. Wydam na to trochę oszczędności, ale... jeśli tego nie zrobię, nic się nie zmieni. A ja chcę, muszę zmienić swoje życie. Inaczej wokół mnie nadal będzie pusto.

[Strongmenka]

Początek jest zawsze trudny dla mnie duża pomocą byl kursy językowe, poznałam tam paru fajnych ludzi

[zdziuba]

Przeprowadzałam się kilka razy w życiu, ciągle nowe miejsca i ludzie, głównie z pracy. Fakt, nie jest lekko.

Ale to chyba kwestia czasu, żeby znaleźć w tym nowym miejscu swoje "miejsce" i swoich ludzi.
Owszem, dziewczyny po 30tce nie zawsze rozmawiają o mężach, dzieciach, chyba, że się okazuje, że jestem jedyną taką, co to jeszcze męża i dzieci niet... ups...
Też nie jestem osobą, która wyjdzie z domu i zacznie robić cokolwiek, więc nawiązałam znajomości... w antykwariatach heh

A najbardziej w sumie rozkłada mnie to, że moje najbliższe towarzystwo składa się (z racji zamieszkania) z osób delikatnie mówiąc dużo młodszych ode mnie, które interesują się kompletnie innymi rzeczami. I nie wiem po jakimś czasie - lepiej samotnie, czy lepiej w gronie małolat, z którymi nie masz o czym rozmawiać?

W każdym razie - z którego miasta jesteś? Pewnie nie jest tak źle, a za krótszą/dłuższą chwilę sama stwierdzisz, że właściwie nie masz czasu dla wszystkich znajomych/przyjaciół, jakich udało Ci się poznać)

[vinhoverde]

uwzam ze predzej czy pozniej przyjdzie lepszy czas.poznasz kogos. najwazniejsze, zebys miala w sobie odwage wyjsc z domu, poznawacie roznych ludzie- niewazne czy mlodszych czy starszych

[890]

hej,

dzięki za wszystkie rady, trochę czasu już minęło od mojej przeprowadzki i ostatniego postu.

Jakoś leci, ale pod względem towarzyskim jest ciężko, z domu wychodzę, a to na spacer, a to do restauracji, czy na zakupy, ale najczęściej sama. Czasami wyjdę gdzieś ze znajomymi. Z tym, że ciągle brakuje mi bliższych znajomych takich do pogadania.

Ludziom brakuje czasu i chęci, wiadomo w pewnym wieku ma się już pewne obowiązki i inne podejście do życia.

Niekiedy mam straszne doły, bo wszystko robię sama tylko w pracy mam kontakt z innymi ludźmi, czasami poza pracą przez kilka dni nie mam się do kogo odezwać i porozmawiać "na żywo".

Brakuje mi ludzi w moim wieku, chodziłam ostatnio na kurs, ale wszyscy byli sporo młodsi mieli trochę inne podejście do życia tzn. żyli studiami i wszystkim co się z tym wiąże, odnawiam znajomości, ale mało kto ma czas na spotkanie, zawsze to ja coś proponuje dlatego zaczynam mieć niemiłe wrażenie, że może się narzucam i czekam na odzew drugiej strony często bez skutecznie.

Głupia, myślałam że w większym mieście będzie łatwiej o nowe znajomości, a tu lipa.

Chodziłam już na kilka różnych kursów, ale jakoś żadna znajomość nie przetrwała, w dodatku na kursach bardzo trudno o osoby w moim wieku. Nie, że kogoś dyskwalifikuje ze względu na wiek, ale gdzie się podziały osoby po 30 ?

Strongmenka - gdzie chodziłaś na kurs? w Austrii? Wiesz mi się wydaje, że w nowym kraju ludzie są bardziej otwarci na znajomości. Ja chodziłam na kurs językowy w Polsce i prawie żadna znajomość nie przetrwała, ludzie mieli swoich znajomych.

zdziuba - mam podobnie, wszyscy w koło są młodsi i to sporo, w sumie mi to nie wadzi, ale kogoś fajnego w wieku +30 dobrze by było poznać.

DwadziesciakilkaLat - jesteś jeszcze młoda, zawieraj nowe znajomości. Gdy się jeszcze studiuje to wszystko trochę inaczej wygląda. Zobaczysz jak koleżanki zaczną wychodzić za mąż, mieć dzieci to wówczas bardzo trudno o nowe znajomości, a nawet utrzymanie starych.

Aneszna - nie każdy jest przebojowy, ile też czasu można spędzać samemu?

[f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a]

Napisane przez 890

hej,

dzięki za wszystkie rady, trochę czasu już minęło od mojej przeprowadzki i ostatniego postu.

Jakoś leci, ale pod względem towarzyskim jest ciężko, z domu wychodzę, a to na spacer, a to do restauracji, czy na zakupy, ale najczęściej sama. Czasami wyjdę gdzieś ze znajomymi. Z tym, że ciągle brakuje mi bliższych znajomych takich do pogadania.

Ludziom brakuje czasu i chęci, wiadomo w pewnym wieku ma się już pewne obowiązki i inne podejście do życia.

Niekiedy mam straszne doły, bo wszystko robię sama tylko w pracy mam kontakt z innymi ludźmi, czasami poza pracą przez kilka dni nie mam się do kogo odezwać i porozmawiać "na żywo".

Brakuje mi ludzi w moim wieku, chodziłam ostatnio na kurs, ale wszyscy byli sporo młodsi mieli trochę inne podejście do życia tzn. żyli studiami i wszystkim co się z tym wiąże, odnawiam znajomości, ale mało kto ma czas na spotkanie, zawsze to ja coś proponuje dlatego zaczynam mieć niemiłe wrażenie, że może się narzucam i czekam na odzew drugiej strony często bez skutecznie.

Głupia, myślałam że w większym mieście będzie łatwiej o nowe znajomości, a tu lipa.

Chodziłam już na kilka różnych kursów, ale jakoś żadna znajomość nie przetrwała, w dodatku na kursach bardzo trudno o osoby w moim wieku. Nie, że kogoś dyskwalifikuje ze względu na wiek, ale gdzie się podziały osoby po 30 ?

Strongmenka - gdzie chodziłaś na kurs? w Austrii? Wiesz mi się wydaje, że w nowym kraju ludzie są bardziej otwarci na znajomości. Ja chodziłam na kurs językowy w Polsce i prawie żadna znajomość nie przetrwała, ludzie mieli swoich znajomych.

zdziuba - mam podobnie, wszyscy w koło są młodsi i to sporo, w sumie mi to nie wadzi, ale kogoś fajnego w wieku +30 dobrze by było poznać.

DwadziesciakilkaLat - jesteś jeszcze młoda, zawieraj nowe znajomości. Gdy się jeszcze studiuje to wszystko trochę inaczej wygląda. Zobaczysz jak koleżanki zaczną wychodzić za mąż, mieć dzieci to wówczas bardzo trudno o nowe znajomości, a nawet utrzymanie starych.

Aneszna - nie każdy jest przebojowy, ile też czasu można spędzać samemu?

sama jestem po 30, w mieście gdzie nikogo nie znam i żyje całkiem dobrze.

Na kursie angielskiego poznałam deczko młodsze ale świetne osoby, do kina chodze czasem sama, czasem kogoś uda mi sie wyciągnąć, ale to ne powód aby rezygnowac z kolejnej przyjemności.

w necie też jest mnóstgwo ludzi samotnych.

[koralina3]

NIGDY nie mów o sobie SAMOTNA, powiedz lepiej JEDNOOSOBOWA ARMIA
Sprawdzone !

[Słonecznik78]

proponuję Ci jednak zapisać się na jakieś zajęcia sportowe - zumba, step, aerobic, co tam lubisz. Cena podobna jak wyjście do teatru czy do restaracji, a jednak tam jest więcej "pozytywnie" zakręconych osób, z którymi łatwo nawiązać kontakt, a nawet więcej. Np. moja instruktorka zumby organizuje co jakiś czas imprezy, a to weekend z zumbą, maratony, andrzejki, ostatnio nawet wczasy tygodniowe nad morzem, w grupie łatwiej wyjechać i dobrze się zabawić.
Spróbuj znaleźć coś dla siebie, pozdrawiam