O co mu chodzi? Mam mętlik w glowie

[Laralara19]

Hej, pisze ten post załamana i zdezorientowana. Rok temu poznałam faceta, ja mam 22 lata, on 31. Spotykaliśmy się. Potem było trochę przerwy i potem znów zaczęliśmy randkowac. Problem polega na tym, ze on mówi mi ze jest szansa na zwiazek ale nic nie robi w tym kierunku. Widujemy sie raz na miesiąc, wcześniej widywaliśmy sie czesciej i sie zakochałam. Piszemy codziennie, ale gdy proponuje spotkanie on nie reaguje. Wiem tez, ze ma konto na badoo. Gdy powiem ze chce jasnej sytuacji on mówi ze mam być cierpliwa i ze na tyle dobrze się nie znamy. Ja odpowiadam, ze jak mamy się poznac skoro się nie widujemy, on twierdzi, ze to moja wina bo zawsze odwalam jakies akcje. Moim zdaniem nic złego nie robię, raz zerwalam kontakt ale on szybko mnie udobruchal i czułam się winna. Teraz tez z jednej strony mam ochotę to zakończyć, z drugiej boje się, ze faktycznie szansa na zwiazek jest i ze znów to ja coś zepsuje. Przez ta sytuacje dostałam chyba nerwicy... mam dosc zycia w niepewności, on mówi, ze ubzdurałam sobie ze się mną bawi i ze wcale tak nie jest. Nie wyobrażam go sobie z inna, dostaje ataku płaczu za każdym razem gdy o tym pomyśle. Co mam robić, już naprawdę nie mam sily i nie myśle racjonalnie. Sam przyznał, ze spotyka sie z innymi, co mnie bardzo zabolało, ale cały czas mówi ze ze mną tez może coś wyjść. Wiem, ze to zle wyglada ale już jestem tak zamotana ze naprawdę potrzebuje pomocy! dodam tylko, ze boje się ze już nigdzie nie znajdę tak fajnego i inteligentnego faceta, to naprawdę mój ideal jeśli o to chodzi, ale z reszta cech jest gorzej

[69d5782cb96c44b77f6e0ec22c8f79bc60c635f6_65a5448a32992]

Napisane przez Laralara19

Hej, pisze ten post załamana i zdezorientowana. Rok temu poznałam faceta, ja mam 22 lata, on 31. Spotykaliśmy się. Potem było trochę przerwy i potem znów zaczęliśmy randkowac. Problem polega na tym, ze on mówi mi ze jest szansa na zwiazek ale nic nie robi w tym kierunku. Widujemy sie raz na miesiąc, wcześniej widywaliśmy sie czesciej i sie zakochałam. Piszemy codziennie, ale gdy proponuje spotkanie on nie reaguje. Wiem tez, ze ma konto na badoo. Gdy powiem ze chce jasnej sytuacji on mówi ze mam być cierpliwa i ze na tyle dobrze się nie znamy. Ja odpowiadam, ze jak mamy się poznac skoro się nie widujemy, on twierdzi, ze to moja wina bo zawsze odwalam jakies akcje. Moim zdaniem nic złego nie robię, raz zerwalam kontakt ale on szybko mnie udobruchal i czułam się winna. Teraz tez z jednej strony mam ochotę to zakończyć, z drugiej boje się, ze faktycznie szansa na zwiazek jest i ze znów to ja coś zepsuje. Przez ta sytuacje dostałam chyba nerwicy... mam dosc zycia w niepewności, on mówi, ze ubzdurałam sobie ze się mną bawi i ze wcale tak nie jest. Nie wyobrażam go sobie z inna, dostaje ataku płaczu za każdym razem gdy o tym pomyśle. Co mam robić, już naprawdę nie mam sily i nie myśle racjonalnie. Sam przyznał, ze spotyka sie z innymi, co mnie bardzo zabolało, ale cały czas mówi ze ze mną tez może coś wyjść. Wiem, ze to zle wyglada ale już jestem tak zamotana ze naprawdę potrzebuje pomocy! dodam tylko, ze boje się ze już nigdzie nie znajdę tak fajnego i inteligentnego faceta, to naprawdę mój ideal jeśli o to chodzi, ale z reszta cech jest gorzej

no faktycznie, ideał robi wodę z mózgu dziewczynie o dychę młodszej, nic tylko brać weź go olej i nie trać czasu na buraka, który sobie o tobie przypomina jak mu się nudzi i wciska ci kit o związku, żebyś go czasem nie kopnęła w zad i nie wypadła z roli czasoumilacza

[f6ce7c3ca500955a4c7e3c56259edd7b2c023af2]

Napisane przez Laralara19

Hej, pisze ten post załamana i zdezorientowana. Rok temu poznałam faceta, ja mam 22 lata, on 31. Spotykaliśmy się. Potem było trochę przerwy i potem znów zaczęliśmy randkowac. Problem polega na tym, ze on mówi mi ze jest szansa na zwiazek ale nic nie robi w tym kierunku. Widujemy sie raz na miesiąc, wcześniej widywaliśmy sie czesciej i sie zakochałam. Piszemy codziennie, ale gdy proponuje spotkanie on nie reaguje. Wiem tez, ze ma konto na badoo. Gdy powiem ze chce jasnej sytuacji on mówi ze mam być cierpliwa i ze na tyle dobrze się nie znamy. Ja odpowiadam, ze jak mamy się poznac skoro się nie widujemy, on twierdzi, ze to moja wina bo zawsze odwalam jakies akcje. Moim zdaniem nic złego nie robię, raz zerwalam kontakt ale on szybko mnie udobruchal i czułam się winna. Teraz tez z jednej strony mam ochotę to zakończyć, z drugiej boje się, ze faktycznie szansa na zwiazek jest i ze znów to ja coś zepsuje. Przez ta sytuacje dostałam chyba nerwicy... mam dosc zycia w niepewności, on mówi, ze ubzdurałam sobie ze się mną bawi i ze wcale tak nie jest. Nie wyobrażam go sobie z inna, dostaje ataku płaczu za każdym razem gdy o tym pomyśle. Co mam robić, już naprawdę nie mam sily i nie myśle racjonalnie. Sam przyznał, ze spotyka sie z innymi, co mnie bardzo zabolało, ale cały czas mówi ze ze mną tez może coś wyjść. Wiem, ze to zle wyglada ale już jestem tak zamotana ze naprawdę potrzebuje pomocy! dodam tylko, ze boje się ze już nigdzie nie znajdę tak fajnego i inteligentnego faceta, to naprawdę mój ideal jeśli o to chodzi, ale z reszta cech jest gorzej

trzyma cię w rezerwie... zrobisz najlepiej sama odchodząc z tej relacji

[I am Rock]

Boże broń nas przed takimi ideałami.

Weź dziewczyno odnajdź szacunek do samej siebie i kopnij to indywiduum w dupę. I to jak najszybciej.

[kalor]

Jestem w stanie zrozumieć takie bujanie "może coś z tego być" przez jakiś czas, bo sama tak robiłam (chociaż już bym nie zrobiła, męczące). Jednak brak wyłączności, spotykanie się z innymi, z tego co piszesz, to też brak waszych spotkań - tragedia. Żeby "coś z tego mogło być", to trzeba się w tym kierunku starać. Miesza ci po prostu w głowie, dla niektórych fajnie jest mieć owiniętą wokół palca osobę. Tak w zapasie.

[matcha]

Napisane przez Laralara19

Hej, pisze ten post załamana i zdezorientowana. Rok temu poznałam faceta, ja mam 22 lata, on 31. Spotykaliśmy się. Potem było trochę przerwy i potem znów zaczęliśmy randkowac. Problem polega na tym, ze on mówi mi ze jest szansa na zwiazek ale nic nie robi w tym kierunku. Widujemy sie raz na miesiąc, wcześniej widywaliśmy sie czesciej i sie zakochałam. Piszemy codziennie, ale gdy proponuje spotkanie on nie reaguje. Wiem tez, ze ma konto na badoo. Gdy powiem ze chce jasnej sytuacji on mówi ze mam być cierpliwa i ze na tyle dobrze się nie znamy. Ja odpowiadam, ze jak mamy się poznac skoro się nie widujemy, on twierdzi, ze to moja wina bo zawsze odwalam jakies akcje. Moim zdaniem nic złego nie robię, raz zerwalam kontakt ale on szybko mnie udobruchal i czułam się winna. Teraz tez z jednej strony mam ochotę to zakończyć, z drugiej boje się, ze faktycznie szansa na zwiazek jest i ze znów to ja coś zepsuje. Przez ta sytuacje dostałam chyba nerwicy... mam dosc zycia w niepewności, on mówi, ze ubzdurałam sobie ze się mną bawi i ze wcale tak nie jest. Nie wyobrażam go sobie z inna, dostaje ataku płaczu za każdym razem gdy o tym pomyśle. Co mam robić, już naprawdę nie mam sily i nie myśle racjonalnie. Sam przyznał, ze spotyka sie z innymi, co mnie bardzo zabolało, ale cały czas mówi ze ze mną tez może coś wyjść. Wiem, ze to zle wyglada ale już jestem tak zamotana ze naprawdę potrzebuje pomocy! dodam tylko, ze boje się ze już nigdzie nie znajdę tak fajnego i inteligentnego faceta, to naprawdę mój ideal jeśli o to chodzi, ale z reszta cech jest gorzej

To jest tak oczywiste i jasne, że dziwię się, że nie kopnęłaś jaśniepana w , skoro cię to "zabolało".
Co do drugiego pogrubionego - znajdź szacunek do samej siebie.

[Ellen_Ripley]

To nie jest przypadkiem Twój kolejny wątek? Brzmi podejrzanie znajomo.

[elsene]

Ty się w nim zakochałaś, panikujesz, że stracisz faceta życia.
A on się nawet z Tobą nie spotyka. Co więcej, nie chce się spotkać. Mówi wprost, że szuka innej. Ale na odczepnego rzuci ciepłe słówko, żeby mieć otwartą furtkę.


Sama wiesz dobrze jak jest. Przestań mydlić sobie oczy. Spójrz na tę sytuację taką, jaka jest - Ty zabiegasz o kontakt, a on nie ma ochoty się z Tobą spotkać. Na tym się powinna skończyć wasza historia.

[aboee]

Miałam ostatnio bardzo podobną sytuację.

Rada z perspektywy czasu, olać, zablokować, wyjechać na weekend w góry i odciąć się od takiego pana żeby utrzymać resztki godności.