Zmiana studiów - dobra decyzja czy zła?

[miczka21]

Jak wpłyneła zmiana studiów na wasze życie ? Czy jesteście zadowolone ? Może żałujecie swojej decyzji ? Jak zareagowała wasza rodzina ?

[AmericanGirl]

Zmiana w sensie rezygnacja z jednych i wybór innych? Jeśli tak to mogę się wypowiedzieć .
Po maturze zdecydowałam się na studiowanie f.angielskiej . Kierunek jak najbardziej ciekawy i w pełni trafiał w moje zainteresowania . Niestety uczelnia miała słaby poziom więc stwierdziłam , że nie ma sensu kontynuować nauki . Zrezygnowałam i miałam 6 miesięcy przerwy . W końcu zdecydowałam się , że spróbuję na prawie . Wcześniej zapierałam się nogami i rękoma by nie iść na prawo , głównie ze względu na dłuuugą ścieżkę nauki/kariery. Jednak coś mnie tknęło i złożyłam papiery . Teraz jestem na II roku , pracuję w Sądzie i wiem , że nie mogłam lepiej trafić . Nic nie interesuje mnie tak bardzo i przedw wszystkim studia sprawiają mi przyjemność . Decyzja o rezygnacji z filologii angielskiej była najlepszą decyzją jaką mogłam podjąć .
Drugim przykładem może być moja rezygnacja z drugiego kierunku . Na II roku prawa postanowiłam isc na drugi kierunek ,żeby mieć większe możliwości na rynku pracy . Poszłam na wydział ekonomiczny , MSG . Kierunek okazał się mało trafiony więc postanowiłam zrezygnować i postawić na doświadczenie . Teraz studiuję jeden ale trafiony kierunek , pracuję w Sądze i prowadzę swoją firmę . Tzreba próbować wszystkiego , żeby mieć pewność , że się czegoś ważnego/dobrego nie ominie . Warto podjąć trudną decyzję i zaryzykować

Co do tego jak zareagowała rodzina , to ja w mojej mam totalne wsparcie , tak samo ze strony znajomych . Więc na pewno decyzja była o tyle łatwiejsza , że nie musiałam się jakoś specjalnie tłumaczyć , wymigiwać i szukać zrozumienia

[Malgosia1984]

Mam 26 lat. Skończyłam studia techniczne 2,5 roku temu i dzisiaj wiem, że to nie był trafiony wybór. Pracuję w zawodzie, pracę dostałam zaraz po studiach i wydawałoby się, że powinnam być superszczęśliwą. A tak niestety nie jest, nie czuję satysfakcji i nie czuję się silna w tym co robię - być może jest to kwestia doświadczenia - wiadomo, że pracy uczymy się..w pracy. Jednak nienajlepiej trafiłam na początku kariery zawodowej i jestem mocno zrażona, zostałam rzucona na tzw. głęboką wodę i - jeśli nie utonęłam to ledwo głowa wystawała mi ponad nią.. Mój entuzjazm życiowy podupada z każdym dniem bardziej - gdy muszę robić to co nie sprawia mi radości. Co gorsze-widzę, że odbija się to na relacjach z moimi bliskimi - stałam się poddenerwowana, mam łzy na "czubku nosa" i zamiast cieszyć się nadchodzącą wiosną - jestem jednym wielkim kłębkiem nerwów. Tak jak zawsze byłam szczebiotliwa i wszędobylska - tak teraz unikam rozmów-szczególnie jeśli chodzi o pracę.
Mocno myślę o zmianach...Zawsze chciałam znać języki, i myślałam o filologii angielskiej. Może później jakiś dodatkowy fakultet. Bardzo się boję reakcji bliskich, opowiadania "co się stało" i "skąd taki pomysł". Boję się, że nie zrozumieją ale najbardziej się boję...że znów mi się nie powiedzie.
M.

[arisa]

Z f. polskiej zmieniłam na administrację. I dobrze się stało. Na UWr to były istne cyrki, zwłaszcza z dziekanatem. Lektorzy języków olewali nas totalnie przez miesiąc i nie zjawiali się. Więc się wkurzyłam i olałam "prestiż". Teraz jestem na prywatnej uczelni, gdzie wszystko można normalnie i w ludzkich godzinach załatwić. Stawiają na wiedzę praktyczną, a wykładowcy w 90% z UWr i UE. Jestem szczęśliwa i każde pójście tam nie jest katorgą.

[blueberrykiss]

Ja studiowałam politologię z której chciałam dalej pokierować sie na dziennikarstwo. Bardzo to lubiłam w liceum i byłam w klasie o takim profilu więc miałam do tego przygotowanie. Kiedy jednak się okazało, że po pół roku mamy wybierać specjalizację to zaczął się wyścig szczurów. Ze 150 osób na kierunku tylko 25 mogły się specjalizować w dziennikarstwie. Więc postanowiłam, że nie mam zamiaru wybrać czegoś z braku laku i zrezygnowałam. Zaczełam studiować coś nad czym zastanawiałam się juz zaraz po maturze a mianowicie filologię angielską i lepiej chyba nie mogłam trafić.
Co do reakcji rodziny to tez nie było tak źle bo rozumieli to, że chcę robic w zyciu cos co naprawdę mi będzie sprawiało przyjemność