kierunek studiów

[abigail222]

Cześć
Jestem w II klasie LO o profilu humanistycznym, zastanawiam się nad wyborem kierunku studiów, a rozważam:
Prawo
Skandynawistykę
Filologię rosyjską, włoską lub francuską.
Historię
Psychologię.

Które z nich polecacie, a które powinnam odrzucić od razu?

[xKlaudja]

Napisane przez abigail222

Cześć
Jestem w II klasie LO o profilu humanistycznym, zastanawiam się nad wyborem kierunku studiów, a rozważam:
Prawo
Skandynawistykę
Filologię rosyjską, włoską lub francuską.
Historię
Psychologię.

Które z nich polecacie, a które powinnam odrzucić od razu?

To zależy tylko i wyłącznie od Ciebie i Twoich zaintresowań. My nie mamy tu nic do gadania

[abigail222]

Napisane przez xKlaudja

To zależy tylko i wyłącznie od Ciebie i Twoich zaintresowań. My nie mamy tu nic do gadania

Nie chodzi mi o to, aby dostać na tacy odpowiedź "idź na to, bo...".
Bardziej chodzi mi o wasze opinie nt. tych kierunków.
Najbardziej zależałby mi na prawie/skandynawistyce/włoskiej/rosyjskiej.

[Shariana]

Jak ci zależy na tym, to idź w tę stronę.

Kobito, ilu ludzi, tyle opinii - myślisz, że będzie ci łatwiej, jak usłyszysz 5 różnych zdań?

[Baby Jane]

Całkiem spory rozrzut z tymi kierunkami. Masz już jakiś konkretny uniwersytet na oku? W których przedmiotach najlepiej się czujesz? Masz jeszcze trochę czasu, najważniejsze to dobrze zdać maturę żeby mieć swobodę wyboru.

[Zielony24]

Skandynawistyka na UG? Nie, stanowczo nie. Odezwij sie na priv, jak chcesz wiecej informacji.

[blonde_medicine]

Jestem studentką prawa i powiem tak: idź na prawo wtedy i tylko wtedy, jeśli Cię to naprawdę mocno kręci, kiedy robisz to z pasji. Mówi się, że studia prawnicze są ciężkie - to prawda, jeśli wybierasz ten kierunek z powodu prestiżu przyszłego zawodu, pieniędzy (niektórzy mylnie sądzą, że każdy prawnik świetnie zarabia), etc. Jeśli jednak Cię to interesuje i jesteś tego zainteresowania pewna - polecam!

[gallina1]

na prawo nie idź, coraz więcej absolwentów, coraz mniej pracy

[abigail222]

Napisane przez blonde_medicine

Jestem studentką prawa i powiem tak: idź na prawo wtedy i tylko wtedy, jeśli Cię to naprawdę mocno kręci, kiedy robisz to z pasji. Mówi się, że studia prawnicze są ciężkie - to prawda, jeśli wybierasz ten kierunek z powodu prestiżu przyszłego zawodu, pieniędzy (niektórzy mylnie sądzą, że każdy prawnik świetnie zarabia), etc. Jeśli jednak Cię to interesuje i jesteś tego zainteresowania pewna - polecam!

Nie, nie chodzi o prestiż, np. adwokatura mnie nie interesuje - widziałabym siebie jako komornika, czyli chyba w najmniej lubianym przez społeczeństwo zawodzie prawniczym

---------- Dopisano o 15:45 ---------- Poprzedni post napisano o 15:37 ----------

Napisane przez Baby Jane

Całkiem spory rozrzut z tymi kierunkami. Masz już jakiś konkretny uniwersytet na oku? W których przedmiotach najlepiej się czujesz? Masz jeszcze trochę czasu, najważniejsze to dobrze zdać maturę żeby mieć swobodę wyboru.

Tak jak pisałam, jestem na humanie, więc chyba wiadomo, w czym najlepiej się czuję.
Czy ja wiem, czy taki rozrzut? Prawo/ języki, a historia i psychologia (chyba po obu ciężko z robotą) są na ostatnim miejscu, więc w ostateczności (co jakiś czas je odrzucam z tej listy). Więc bardziej celowałabym w prawo lub którąś z tych filologii.

[lalibelle]

No to jaka praca Cię interesuje?

Jakbym miała doradzić byłabym za jakąś filologiąJest multum ogłoszeń o pracę gdzie jest wymagana biegła znajomość języka

[Pantegram]

Napisane przez abigail222

Cześć
Jestem w II klasie LO o profilu humanistycznym, zastanawiam się nad wyborem kierunku studiów, a rozważam:
Prawo
Skandynawistykę
Filologię rosyjską, włoską lub francuską.
Historię
Psychologię.

Które z nich polecacie, a które powinnam odrzucić od razu?

Dla mnie wymienione przez Ciebie kierunki pod względem perspektyw są do siebie podobne, tzn. zakładając, że odnajdziesz do nich powołanie i będziesz dobra, to mają podobny bilans zalet i wad.

Prawo. IMO komornik - dobry pomysł, bo faktycznie: kto chce być komornikiem? Na pewno konkurencja mniejsza, ALE: wiem, że ciężko jest zdobywać doświadczenie bez pleców i trzeba płacić spore pieniądze, by zdobyć aplikację, zresztą poprawki też sporo kosztują, a bardzo ciężko jest zdać egzaminy w pierwszych terminach (podobno). Zorientuj się (chociażby poczytaj na forach wypowiedzi ludzi, którzy pracują w zawodzie i udało im się studia ukończyć), jak to jest w przypadku komornika, bo o prawie chodzą opinie że to studia dla bogatych i z plecami. I jeszcze takie, że koledzy po fachu to nieciekawe osobowości, delikatnie mówiąc. Ale najprawdopodobniej już po znalezieniu pracy miałabyś fajne zarobki i fajne "profity".

Filologie - kierunki trudne, zwłaszcza jeśli wymagana jest już znajomość języka na określonym poziomie (tzn. np. rozszerzenie z matury). Bardzo dużo jest o kulturze, historii... Trudna do przyswojenia, a niezbyt praktyczna wiedza. Jeśli zależy Ci na języku, to zdecydowanie lepiej jest pójśc na lingwistykę - wychodzenie z założenia, że na filologii podszlifujesz język, jest błędem. Tam będziesz miała całą masę innych niż językowe przedmioty do ogarnięcia.

Na filologię możesz iść, jeśli masz pomysł na pracę w zawodzie, w którym potrzebna jest wiedza o kulturze, historii danego kraju itp. przy czym tłumacz albo "tłumacz literacki" to IMO nie jest najlepszy wybór, bo takowym to możesz zostać i bez 5 lat naprawdę trudnych studiów... A i utrzymać się z takiej pracy trudno, jeśli nie będziesz jedną z najlepszych i najsławniejszych tłumaczek. Do tego praca na umowę o dzieło, bez odkładania składek na emeryturę, bez płatnych urlopów zdrowotnych, bez stabilizacji finansowej.
Filologie są coraz popularniejsze, możesz się więc spodziewać sporej konkurencji.

Historia - tak samo, jeśli masz pomysł na pracę po tym, możesz iść, why not. Ale coś czuję, że gdybyś miała pomysł, to byś nie pytała na forum. Plusem jest mała konkurencja, minusem - brak specjalizacji przy jednoczesnym dość wąskim zakresie kompetencji.

Psychologia - ogromna konkurencja, co właściwie skreśla ten kierunek dla osób bez pomysłu na siebie.

Ogólnie: jeśli wyjdziesz z założenia "skończę studia i jakoś to będzie, bo z wyższym na pewno mnie ktoś zatrudni"...
Ktoś zatrudni Cię chętnie, jeśli będziesz posiadała konkretne umiejętności, tzw. kompetencje twarde. Zastanów się więc dobrze, jakie kwalifikacje dają Ci konkretne studia (znajomość języka? uprawnienia pedagogiczne?) i zastanów się, czy na pewno potrzebujesz studiów, aby je zdobyć. Jeśli te same uprawnienia można nabyć inną, prostszą drogą (np. robiąc certyfikat językowy zamiast studiować 5 lat) to sens podejmowania takich studiów dla zdobycia tych konkretnych kompetencji jest wątpliwy.

Możesz też wyjść z innego założenia: "jestem erudytką, chcę się rozwijac i zdobyc wykształcenie wyższe (poszerzyc moją wiedzę) w dziedzinie, która jest moją pasją, chociaż pewnie nie zapewni mi to pracy, ale za to stanę się mądrzejsza". Wówczas podejmujesz studia, które chętnie podjęłabyś nawet jeśli miałabyś już pracę nie po to, aby "zdobyć zawód" ale po to, by rozwijać swoją pasję. I to też jest dobre podejście w przypadku studiów takich jak historia czy filologia. Częśc sławnych tłumaczy jest po polonistyce lub np. filozofii, a polityków po historii, na pewno więc studia pomogły im w zawodzie, choc bardzo, bardzo pośrednio.

Jeśli masz na siebie pomysł albo umiesz zakręcić się za pracą, to kierunek studiów traci na znaczeniu. Mam kolegę po archeologii i on zawsze znajdzie jakąś pracę, często także w zawodzie, choc wydawałoby się: kto potrzebuje dziś archeologów? A jednak można.

[Wercalena]

Jeżeli lubisz prawo, to jest to dobry pomysł... ale musisz miec naprawdę do tego zacięcie - żeby to miało jakiś sens po zakonczeniu studiow, bo wiadomo, ze to jest baardzo trudna "branża"

[abigail222]

Napisane przez Pantegram

Dla mnie wymienione przez Ciebie kierunki pod względem perspektyw są do siebie podobne, tzn. zakładając, że odnajdziesz do nich powołanie i będziesz dobra, to mają podobny bilans zalet i wad.

Prawo. IMO komornik - dobry pomysł, bo faktycznie: kto chce być komornikiem? Na pewno konkurencja mniejsza, ALE: wiem, że ciężko jest zdobywać doświadczenie bez pleców i trzeba płacić spore pieniądze, by zdobyć aplikację, zresztą poprawki też sporo kosztują, a bardzo ciężko jest zdać egzaminy w pierwszych terminach (podobno). Zorientuj się (chociażby poczytaj na forach wypowiedzi ludzi, którzy pracują w zawodzie i udało im się studia ukończyć), jak to jest w przypadku komornika, bo o prawie chodzą opinie że to studia dla bogatych i z plecami. I jeszcze takie, że koledzy po fachu to nieciekawe osobowości, delikatnie mówiąc. Ale najprawdopodobniej już po znalezieniu pracy miałabyś fajne zarobki i fajne "profity".

Filologie - kierunki trudne, zwłaszcza jeśli wymagana jest już znajomość języka na określonym poziomie (tzn. np. rozszerzenie z matury). Bardzo dużo jest o kulturze, historii... Trudna do przyswojenia, a niezbyt praktyczna wiedza. Jeśli zależy Ci na języku, to zdecydowanie lepiej jest pójśc na lingwistykę - wychodzenie z założenia, że na filologii podszlifujesz język, jest błędem. Tam będziesz miała całą masę innych niż językowe przedmioty do ogarnięcia.

Na filologię możesz iść, jeśli masz pomysł na pracę w zawodzie, w którym potrzebna jest wiedza o kulturze, historii danego kraju itp. przy czym tłumacz albo "tłumacz literacki" to IMO nie jest najlepszy wybór, bo takowym to możesz zostać i bez 5 lat naprawdę trudnych studiów... A i utrzymać się z takiej pracy trudno, jeśli nie będziesz jedną z najlepszych i najsławniejszych tłumaczek. Do tego praca na umowę o dzieło, bez odkładania składek na emeryturę, bez płatnych urlopów zdrowotnych, bez stabilizacji finansowej.
Filologie są coraz popularniejsze, możesz się więc spodziewać sporej konkurencji.

Historia - tak samo, jeśli masz pomysł na pracę po tym, możesz iść, why not. Ale coś czuję, że gdybyś miała pomysł, to byś nie pytała na forum. Plusem jest mała konkurencja, minusem - brak specjalizacji przy jednoczesnym dość wąskim zakresie kompetencji.

Psychologia - ogromna konkurencja, co właściwie skreśla ten kierunek dla osób bez pomysłu na siebie.

Ogólnie: jeśli wyjdziesz z założenia "skończę studia i jakoś to będzie, bo z wyższym na pewno mnie ktoś zatrudni"...
Ktoś zatrudni Cię chętnie, jeśli będziesz posiadała konkretne umiejętności, tzw. kompetencje twarde. Zastanów się więc dobrze, jakie kwalifikacje dają Ci konkretne studia (znajomość języka? uprawnienia pedagogiczne?) i zastanów się, czy na pewno potrzebujesz studiów, aby je zdobyć. Jeśli te same uprawnienia można nabyć inną, prostszą drogą (np. robiąc certyfikat językowy zamiast studiować 5 lat) to sens podejmowania takich studiów dla zdobycia tych konkretnych kompetencji jest wątpliwy.

Możesz też wyjść z innego założenia: "jestem erudytką, chcę się rozwijac i zdobyc wykształcenie wyższe (poszerzyc moją wiedzę) w dziedzinie, która jest moją pasją, chociaż pewnie nie zapewni mi to pracy, ale za to stanę się mądrzejsza". Wówczas podejmujesz studia, które chętnie podjęłabyś nawet jeśli miałabyś już pracę nie po to, aby "zdobyć zawód" ale po to, by rozwijać swoją pasję. I to też jest dobre podejście w przypadku studiów takich jak historia czy filologia. Częśc sławnych tłumaczy jest po polonistyce lub np. filozofii, a polityków po historii, na pewno więc studia pomogły im w zawodzie, choc bardzo, bardzo pośrednio.

Jeśli masz na siebie pomysł albo umiesz zakręcić się za pracą, to kierunek studiów traci na znaczeniu. Mam kolegę po archeologii i on zawsze znajdzie jakąś pracę, często także w zawodzie, choc wydawałoby się: kto potrzebuje dziś archeologów? A jednak można.

Tak, jak już wspominałam, najbardziej widzę to prawo (w sumie w rodzinie mam 2 prawników, chociaż chętniej zdobywałabym kompetencje samodzielnie, niż z pomocą...) lub filologię (szwedzka/norweska/rosyjska najchętniej). Jeśli chodzi o historię, to nauczycielska (tak, wiem, zamykają szkoły, nie ma pracy...) , psychologia - tematyka uzależnień lub żałoby ,która nie jest zbyt popularna, przynajmniej ta po stracie matki np. częściej chyba spotyka się w terapii żałobę po małżonku.

[gallina1]

Jeśli masz w rodzinie, to zawsze Ci będzie łatwiej, taka prawda. Chociaż musisz też pamiętać, że środowisko komornicze jest dość zamknięte, w przeciwieństwie do np. radców prawnych. Bardzo ważne sa staże i praktyki, na które możesz się załapać w czasie studiów, więc warto ten czas wykorzystać w 100% ;>

[Mevianne]

Napisane przez Pantegram

Prawo. IMO komornik - dobry pomysł, bo faktycznie: kto chce być komornikiem? Na pewno konkurencja mniejsza, ALE: wiem, że ciężko jest zdobywać doświadczenie bez pleców i trzeba płacić spore pieniądze, by zdobyć aplikację, zresztą poprawki też sporo kosztują, a bardzo ciężko jest zdać egzaminy w pierwszych terminach (podobno). Zorientuj się (chociażby poczytaj na forach wypowiedzi ludzi, którzy pracują w zawodzie i udało im się studia ukończyć), jak to jest w przypadku komornika, bo o prawie chodzą opinie że to studia dla bogatych i z plecami. I jeszcze takie, że koledzy po fachu to nieciekawe osobowości, delikatnie mówiąc. Ale najprawdopodobniej już po znalezieniu pracy miałabyś fajne zarobki i fajne "profity".

Tak się wetnę.
Ostatnio sporo osób chce być komornikiem. Wystarczy spojrzeć na to ile osób w ostatnich 2 latach dostało się na aplikację w porównaniu z wcześniejszymi latami. Ze zdobyciem patrona na komorniczą jest coraz ciężej, a co dopiero będzie za te 5 lat kiedy autorka skończy studia. No i ostatnia nowelizacja znowu obniżyła koszty komornicze więc kasy coraz mniej, ludzi coraz więcej.
Same studia do najłatwiejszych nie należą, ale też bez przesady. Też już nie te czasy, że tylko ze znajomościami się coś zdziała.

[Pantegram]

Napisane przez Mevianne

Tak się wetnę.
Ostatnio sporo osób chce być komornikiem. Wystarczy spojrzeć na to ile osób w ostatnich 2 latach dostało się na aplikację w porównaniu z wcześniejszymi latami. Ze zdobyciem patrona na komorniczą jest coraz ciężej, a co dopiero będzie za te 5 lat kiedy autorka skończy studia. No i ostatnia nowelizacja znowu obniżyła koszty komornicze więc kasy coraz mniej, ludzi coraz więcej.
Same studia do najłatwiejszych nie należą, ale też bez przesady. Też już nie te czasy, że tylko ze znajomościami się coś zdziała.

Obecnie masa osób idzie na prawo. Na każdą "specjalizację" będzie więc sporo chętnych. Wg mnie z plecami jest naprawdę dużo, dużo łatwiej, bo dziewczyna przecież u rodziny będzie mogła mieć jakieś praktyki i to takie, na których pewnie nie będzie parzyć kawy. Jak inaczej wybic się spośród konkurencji w tym zawodzie? Do tego będzie od kogo pożyczyć pieniądze na własną DG.
Za to super, Mevianne, że zwróciłaś uwagę na kwestie tego, ile osób dostaje aplikację oraz na koszta - to świetne kryteria do oceny kierunku, o których nie pomyślałam

[blonde_medicine]

Tak się składa, że ja również chce być komornikiem. Od groma hejtów już na mnie przez to poleciało, ale interesuje mnie ten zawód i niezaprzeczalnie mam predyspozycje. Komorników jest, niestety, coraz więcej. Prawników jest coraz więcej. Ale czuję, że mam nad nimi przewagę. Naprawdę jest niewiele osób, które są tak wkręcone, jak ja. Jeśli robisz coś z pasją, z zaangażowaniem i masz predyspozycje, będziesz w gronie najlepszych.

[lalibelle]

Pantegram dobrze mówiniczym profesjonalny doradca zawodowy

[201605301111]

bierzesz pod uwagę jakies konkretne uczelnie?

[ama]

Napisane przez abigail222

Nie, nie chodzi o prestiż, np. adwokatura mnie nie interesuje - widziałabym siebie jako komornika, czyli chyba w najmniej lubianym przez społeczeństwo zawodzie prawniczym

Czy ty zdajesz sobie sprawę na czym praca komornika polega? Pracuję w kancelarii, mam z komornikami i ich działaniami styczność na co dzień, więc wiem co mówię. Zastanów się bardzo głęboko, a potem jeszcze 10 razy przemyśl co konkretnie chcesz robić i jakim być człowiekiem. Bo sorry, ale NIKT mi nie wmówi, że praca komornika jest w 100% moralnie ok. To, że działa się zgodnie z prawem nie znaczy jeszcze, że będziesz spać spokojnie.

Co do prawa to są studia łatwe, koszmarnie nudne i obecnie nie dają żadnych ciekawych perspektyw dla 90% absolwentów. Tort jest już podzielony, rynek wysycony na najbliższe kilkanaście lat. W sumie jedyne gdzie można się zaczepić to wszelkiego rodzaju urzędy, instytucje państwowe. Także stanowiska urzędniczo-administracyjne.

[Maguda_]

Napisane przez abigail222

Cześć
Jestem w II klasie LO o profilu humanistycznym, zastanawiam się nad wyborem kierunku studiów, a rozważam:
Prawo
Skandynawistykę
Filologię rosyjską, włoską lub francuską.
Historię
Psychologię.

Które z nich polecacie, a które powinnam odrzucić od razu?

Napisane przez abigail222

Tak jak pisałam, jestem na humanie, więc chyba wiadomo, w czym najlepiej się czuję.
Czy ja wiem, czy taki rozrzut? Prawo/ języki, a historia i psychologia (chyba po obu ciężko z robotą) są na ostatnim miejscu, więc w ostateczności (co jakiś czas je odrzucam z tej listy). Więc bardziej celowałabym w prawo lub którąś z tych filologii.

Z tych kierunków, które podałaś, najbardziej sensowne wydają się prawo i filologie Co nie znaczy, że nie można być dobrym psychologiem czy historykiem. Rozstrzał w Twoich wyborach jest nadal duży, więc wydaje mi się, że sama nadal nie wiesz co chciałabyś robić, dlatego psychologię i historię też bym odrzuciła, żeby nie studiować tylko sztuka dla sztuki. A dlaczego te filologie? Uczyłaś się już tych języków, interesuje Cię kultura lub literatura? Filologia to o wiele więcej niż czysta nauka języka, pamiętaj o tym

Napisane przez ama

Czy ty zdajesz sobie sprawę na czym praca komornika polega? Pracuję w kancelarii, mam z komornikami i ich działaniami styczność na co dzień, więc wiem co mówię. Zastanów się bardzo głęboko, a potem jeszcze 10 razy przemyśl co konkretnie chcesz robić i jakim być człowiekiem. Bo sorry, ale NIKT mi nie wmówi, że praca komornika jest w 100% moralnie ok. To, że działa się zgodnie z prawem nie znaczy jeszcze, że będziesz spać spokojnie.

A który zawód prawniczy jest "100% moralnie ok"? Prokurator, którymi swoimi błędnymi oskarżeniami może zniszczyć człowieka czy adwokat, który za pieniądze broni największych przestępców i zbirów? To nie zawód generuje postawy moralne, tylko wewnętrzne zasady i to jakim jest się człowiekiem. Niektórzy nie mają z tym większych problemów.
Sprawy, kiedy komornik w wyniku błędu zabrał babci emeryturę są bardzo medialne, stąd o pracach windykacyjnych pisze się tylko w takim kontekście, a każdy kij ma przecież 2 końce - komornik jest ostatnią deską ratunku w sytuacji kiedy człowiek chce odzyskać swój dług. Ma czekać aż dłużnik łaskawie odda co mu się należy czy może jednak skorzystać z dostępnych rozwiązań prawnych? Nie twierdzę, że wszystko jest czarno-białe, ale jak kolega mi opowiada, że głównie zajmują się w pracy sprawami oszustów, którzy ukrywają swój majątek, narobią długów i firmy padają, cierpi skarb państwa albo rodzina, bo pan łaskawie nie chce płacić alimentów, to patrzę inaczej na działalność komornika, na pewno nie przez pryzmat lansowany w mediach, jakie to złe i nieczułe istoty. Wcale nie zazdroszczę im roboty.

[Pantegram]

Napisane przez lalibelle

Pantegram dobrze mówiniczym profesjonalny doradca zawodowy

A dziękuję bardzo

[Hemikryptofit]

Napisane przez Maguda_

głównie zajmują się w pracy sprawami oszustów, którzy ukrywają swój majątek, narobią długów i firmy padają, cierpi skarb państwa albo rodzina, bo pan łaskawie nie chce płacić alimentów, to patrzę inaczej na działalność komornika, na pewno nie przez pryzmat lansowany w mediach, jakie to złe i nieczułe istoty. Wcale nie zazdroszczę im roboty.

Jakby nie potrzeć komornicy są potrzebni. Chociaż ja bym takiego zawodu nie chciała wykonywać.

Napisane przez ama

Co do prawa to są studia łatwe i obecnie nie dają żadnych ciekawych perspektyw dla 90% absolwentów.

Zabawne, że zawsze paradoksalnie dla tych co sobie słabo w nim radzą....

[ama]

Napisane przez Hemikryptofit

Jakby nie potrzeć komornicy są potrzebni. Chociaż ja bym takie zawodu nigdy nie chciała wykonywać.


Zabawne, że zawsze paradoksalnie dla tych co sobie słabo w nim radzą....

To ciekawe, że wiesz jak sobie radzę. Studiuję na najlepszym wydziale prawa w polsce, na dziennych studiach, od II roku pracuję w kancelarii, więc nie bardzo rozumiem twoje uszczypliwości. Zastanów się nad tym co mówisz. Może to ciebie wyrzucili z prawa albo się nie dostałaś i dlatego teraz będziesz twierdzić jakie to wielce trudne i wymagające studia. Sorry, ale nauczenie się paru tysięcy stron przepisów przez 5 lat to nie jest jakiś wyczyn.

---------- Dopisano o 00:03 ---------- Poprzedni post napisano Wczoraj o 23:55 ----------

Napisane przez Maguda_

każdy kij ma przecież 2 końce - komornik jest ostatnią deską ratunku w sytuacji kiedy człowiek chce odzyskać swój dług. Ma czekać aż dłużnik łaskawie odda co mu się należy czy może jednak skorzystać z dostępnych rozwiązań prawnych? Nie twierdzę, że wszystko jest czarno-białe, ale jak kolega mi opowiada, że głównie zajmują się w pracy sprawami oszustów, którzy ukrywają swój majątek, narobią długów i firmy padają, cierpi skarb państwa albo rodzina, bo pan łaskawie nie chce płacić alimentów, to patrzę inaczej na działalność komornika, na pewno nie przez pryzmat lansowany w mediach, jakie to złe i nieczułe istoty. Wcale nie zazdroszczę im roboty.

Moje doświadczenie mówi mi coś innego. Takie sprawy jak opisujesz owszem są, całkiem liczne, ale jest też ogromna ilość spraw, w których ludzie nie płacą, bo nie mają z czego. I to najczęściej nie z własnej winy, a dlatego, że kolejni podwykonawcy nie wykonali pracy albo z jakiś powodów nie mają kasy. Wtedy komornik też wchodzi i zabiera takim w sumie bogu ducha winnym ludziom, którzy i tak już sprzedali co się dało ostatki jakiegoś majatku albo co gorsza domy. To są naprawdę tragedie, bo np. z powodu jakiegoś grubego przekrętu ktoś "na górze" wstrzymuje zapłatę, a dziesiątki małych wykonawców pada po kilku miesiącach i traci często główne źródło utrzymania. Są oczywiście ludzie lekkomyślni, którzy ponabierają pożyczek, ale tu też tak naprawdę objawia się głupota tych, którzy te pożyczki dają, bo warto jednak sprawdzać komu powierzamy swoje pieniądze.
zresztą wierzyciele też tacy święci nie są, bo często nie dochowują elementarnej staranności i nie sprawdzają kontrahentów.

[Hemikryptofit]

Napisane przez ama

To ciekawe, że wiesz jak sobie radzę.

Bo pamiętam Cie z innych wątków. np.

Napisane przez ama

Studia ..., jestem słaba (chociaż ogólnie to uważam, ze jestem zdolną osobą, w liceum wygrywałam olimpiady, etc.) i jestem na krawędzie rzucenia.

Nie, chciałam być uszczypliwa, tylko Ty przeczysz sama sobie.
Opinia o łatwości paradoksalnie zawsze pochodzi od osób które nie są kolokowanie mówiąc w tym prawie kumate, nigdy natomiast od osób które potrafią rozkminić najtrudniejsze kazusy. Kurczę trochę honoru.

O samych studiach to się nie wypowiadam (chociaż idzie mi naprawdę ok, chamski tekst o mojej tępocie pominę), ale się nie jaram, bo studia jak 98% wszystkich innych kierunków - uczysz się to zdajesz nie uczysz się to nie zdajesz.

Napisane przez ama

Sorry, ale nauczenie się paru tysięcy stron przepisów przez 5 lat to nie jest jakiś wyczyn.

Jak tak to widzisz i tak Twoja nauka wyglądała to sorry, ale nie dziwi mnie brak perspektyw w zawodzie.

[ama]

[QUOTE=Hemikryptofit;45547 112]Bo pamiętam Cie z innych wątków. np.

Nie, chciałam być uszczypliwa, tylko Ty przeczysz sama sobie.
Opinia o łatwości paradoksalnie zawsze pochodzi od osób które nie są kolokowanie mówiąc w tym prawie kumate, nigdy natomiast od osób które potrafią rozkminić najtrudniejsze kazusy. Kurczę trochę honoru.

O samych studiach to się nie wypowiadam (chociaż idzie mi naprawdę ok, chamski tekst o mojej tępocie pominę), ale się nie jaram, bo studia jak 98% wszystkich innych kierunków - uczysz się to zdajesz nie uczysz się to nie zdajesz.



Jak tak to widzisz i tak Twoja nauka wyglądała to sorry, ale nie dziwi mnie brak perspektyw w zawodzie.[/QUOTE/]

Ja nie przeczę sobie. Dla mnie studia są łatwe i czuję, że jestem z nich słaba. Natomiast mam świetną średnią, pracuję w zawodzie, studiuję na UW, więc obiektywnie jest ok. Moje subiektywne odczucia wynikają z tego, że ja tego bardzo nie lubię, nie czuję się w tym dobrze. Co nie przeszkadza mi mieć średniej prawie pod 5, nie mieć w życiu żadnej poprawki i zbierać w pracy pochwały. Tylko co z tego kiedy ja mierzę dużo, dużo wyżej, a nawet w inną dziedzinę, na którą jestem jednak już chyba za stara.
Taka praca i takie studia to dla mnie nic nie warte sprawy. Chociaż obiektywnie źle nie jest, to dla mnie subiektywnie jest horror. Rozumiesz teraz dlaczego tak napisałam? Moje odczucia to jedno, ale jestem racjonalna i widzę też, że obiektywnie jest dobrze. Powinnaś pamiętać też w jakim wątku wypowiadam się o emocjach, a w jakim o kwestiach merytorycznych skoro mnie zapamiętałaś
Poza tym w miejscu gdzie pracuję wszyscy prawnicy mówią, że prawo jest łatwe, więc to nie tylko moja opinia.

[blonde_medicine]

Napisane przez ama

Ja nie przeczę sobie. Dla mnie studia są łatwe i czuję, że jestem z nich słaba. Natomiast mam świetną średnią, pracuję w zawodzie, studiuję na UW, więc obiektywnie jest ok. Moje subiektywne odczucia wynikają z tego, że ja tego bardzo nie lubię, nie czuję się w tym dobrze.

Nie czujesz się dobrze i nie lubisz, ale ciągniesz te studia. Śmieszna jesteś ;]

abigail222, nie przejmuj się tym, ja z prawa jestem zadowolona, bardzo mnie to interesowało i nadal interesuje. Jeśli masz teraz podobne odczucia - serdecznie polecam.

[ama]

Napisane przez blonde_medicine

Nie czujesz się dobrze i nie lubisz, ale ciągniesz te studia. Śmieszna jesteś ;]

abigail222, nie przejmuj się tym, ja z prawa jestem zadowolona, bardzo mnie to interesowało i nadal interesuje. Jeśli masz teraz podobne odczucia - serdecznie polecam.

Taaa, jestem śmieszna bo chce utrzymać pracę. Rzucę studia to nie będę mieć pracy, proste. Nic innego oprócz prawa nie umiem na tyle, zeby było to moją istotną kompetencją. Praca to praca, nie trzeba jej kochać, ważne zeby ja dobrze wykonywać.

[20160901857]

Rozwala mnie to przerzucanie sie blotem i wzajemne przepychanki na temat trudnosci/oplacalnosci/koniecznosci posiadania plecow itp na prawie. Brakuje tylko rozkminy pod tytulem UJ vs UW, chociaz gdzies pewnie na wizazu sie pojawila. Masakra jakas, ja sie nie dziwie, ze korporacje nawzajem sobie skacza do gardel, skoro juz na studiach ludzie nie potrafia ze soba normalnie rozmawiac, tylko wiecznie jakies przepychanki. Trochę dystansu proponuje.

Ja prawa nie polecam ani nie odradzam, bo to jedna wielka loteria.

[Dzesmisia]

Witam
przepraszam, że podpinam się pod temat, ale też zastanawiam się nad podobnymi kierunkami. Najbardziej jestem zainteresowana filologia francuską na UW, od podstaw. Może jest tu jakaś studentka teko kierunku, która mogłaby podzielić się wrażeniami i ktoś może wie jaki był próg w tym roku?