Co ze sobą zrobić...

[dayaa]

Hej dziewczyny,

nie wiem nawet jak zacząć... może od tego, że studiowałam anglistykę, drugi rok, nie zdałam i od tego zaczęły się moje problemy. Ponieważ nie zdałam nie z mojej winy, ale zorientowałam się za późno, minął czas i tak teraz siedzę w domu i nie wiem co z sobą począć.

Nie chcę wracać na tę samą uczelnię, nie pytajcie dla czego, po prostu sama myśl o powrocie tam doprowadza mnie do płaczu.

Chciałabym tak jakby zacząć od nowa, bo wiem że popełniłam błąd idąc na filologię, język znam, a wiedza o kulturze/książkach i innych takich mi się nie przyda. WOlałabym zrobić teraz certyfikat i iść na nauczanie metodyczne, a przy okazji zrobić inny kierunek, ale problem w tym, że... szkoda mi dwóch lat, z czego jeden rok kompletnie zmarnowany. Ale myslę, że chociaż za bardzo lubię wygodne życie w domu, powinnam w końcu wyprowadzić się stąd i być może studiować daleko od domu, nawet wieoczorowo, iść do pracy, albo nawet studia dzienne, ale coś innego...

Pewnie to wszystko brzmi chaotycznie, ale sama nie wiem co zrobić. Mam jeszcze dużo czasu żeby się zastanowić, wracałabym znów w październiku, ale jezeli chciałabym zacząć od nowa, od 1 roku, rekrutacja już niedługo... co powinnam zrobić? Nie jestem przyzwyczajona do życia poza domem, jestem blisko z rodziną, ale z powodu tych błędów które narobiłam w życiu, nie jestem teraz szczęśliwa. Chciałabym wreszcie zacząć życie, poznać ludzi, zacząć się bawić i cieszyć z życia, a nie żyć w ciasnych, ciemnym kącie domu.

Czy warto marnować ten rok/dwa lata i zacząć od nowa, czy ciągnąć to pomimo wszystko... myślałam o filogii niderlandzkiej albo szwedzkiej, ale wszyscy mówią mi że szkoda roku.

Więc... hmm... czy lepiej zacząć wszystko od nowa? Mówią że nigdy nie jest za późno, prawda?

[blueon]

Ja tu widze pytanie: co zrobić? Zmarnowac kolejne dwa lata swojego życia siedząc w domu czy za dwa lata być na super kierunku i być super samodzielnym?
Lol, jasne. Jak masz możliwości to wyprowadzaj się. Jeśli mieszkasz z rodzicami w bardzo dużym mieście to przemyśl dokładnie. Można się przecież usamodzielnić mieszkając z nimi. Chyba, że rodzice Cię ograniczają (jak np. mnie - stale mnie traktują jakbym miała 14 lat ;o)
Jeśli masz plan na inne studia, inny kierunek no to składaj. Ja tez mam dwa lata w tyle, dwa razy rzucałam studia I do tej pory nawet nie martwiłam się tym, że będe dwa lata w bo szczerze? Jeśli za dwa lata miałabym być na super kierunku z super perspektywami to mogę i zmarnować 5 lat swojego życia.

[dayaa]

Napisane przez blueon

Ja tu widze pytanie: co zrobić? Zmarnowac kolejne dwa lata swojego życia siedząc w domu czy za dwa lata być na super kierunku i być super samodzielnym?
Lol, jasne. Jak masz możliwości to wyprowadzaj się. Jeśli mieszkasz z rodzicami w bardzo dużym mieście to przemyśl dokładnie. Można się przecież usamodzielnić mieszkając z nimi. Chyba, że rodzice Cię ograniczają (jak np. mnie - stale mnie traktują jakbym miała 14 lat ;o)
Jeśli masz plan na inne studia, inny kierunek no to składaj. Ja tez mam dwa lata w tyle, dwa razy rzucałam studia I do tej pory nawet nie martwiłam się tym, że będe dwa lata w bo szczerze? Jeśli za dwa lata miałabym być na super kierunku z super perspektywami to mogę i zmarnować 5 lat swojego życia.

Też czasami patrzę na to z tej strony, ale czasami w środku czuję ten tak stres, nawet nie wiem czemu. Mam wygodne życie, ale nie chcę żeby moje życie było tylko wygodne, w domu, z rodzicami etc. Akurat nie jestem tu ograniczana, żyję jak chcę, ale jednak to nie do końca to. Być może muszę jednak się wyprowadzić i przyzwyczaić się do tego

Problem w tym, że nie mam pojęcia czy ten drugi kierunek mi przypasuje, szybko się nudzę rzeczami, jestem bardzo niestała, zmieniałam kierunek też już raz, uczelnię, grupy, miasto, wszystko zmieniałam po nic mi nie pasuje :P

Nie żeby ten mój kierunek był zly... wręcz przeciwnie, chcę to dalej zrobić, ale być może w nieco inny sposób i zacząć też inny język. Mam jeszcze trochę czasu do czerwca, muszę się w końcu zdecydować.

Dzięki za odpowiedź

[blueon]

Trochę przypominasz mnie, bo mi też jest wspaniale jak mama mnie utrzymywała a ja nic nie musiałam robić
Ale zdałam sobie w końcu sprawę z tego, że prędzej czy później to się skończy i rodzice mnie odetną od kasy (bo ile można) a wtedy zostanę bez jakiekolwiek doświadczenia, bez edukacji, bez planów, bez niczego Więc spięłam się i robię coś w tym kierunku. Życie nie zawsze będzie takie super jak u mamusi ;<

[kalinka 007]

Może wizyta u doradcy zawodowego i (osobno) u psychologa? Bo niepokojące jest to, że jesteś niestała, to może być problem niezależnie od zainteresowań i perspektyw po kierunkach studiów.

[dayaa]

Napisane przez kalinka 007

Może wizyta u doradcy zawodowego i (osobno) u psychologa? Bo niepokojące jest to, że jesteś niestała, to może być problem niezależnie od zainteresowań i perspektyw po kierunkach studiów.

Nie wiem... nie myślałam o tym w ten sposób. Mi się bardziej wydaje, że to dlatego że jestem leniwa... mam tysiąc pomysłów na minutę, ale siły, żeby cokolwiek zrealizować w 100% nieco mniej. Lubię mieć wszystko dopięte na ostatni guzik, więc wolę zrezygnować, nić cokolwiek zrobić byle jak. Dlatego nigdzie mi nie pasuje, zawsze coś zawadza. Jeszcze nie odnalazłam miejsca, gdzie byłabym szczęśliwa, więc dlatego szukam tak często zmieniając.

[MissChievousTess]

Rok to jest nic. Ja przez problemy ze zdrowiem straciłam więcej, ale zawzięłam się i idę do przodu. Teraz muszę się spiąć i w czerwcu obrona.
Nie ma nic złego w poszukiwaniu siebie i tego co che się robić w życiu. O ile dobrze pamiętam to Ewa Chodakowska też tak często zmieniała zainteresowania aż w końcu wyjechała do Grecji i tam na dobre odkryła pasję do fitnessu. Może na Ciebie na końcu tych poszukiwań też czeka pasja życia?
Jeżeli rodzina daje Ci szczęście to może poszukaj studiów niedaleko od domu?
Niepokoi mnie to, że nie czujesz się szczęśliwa- może to jakiś epizod depresyjny? Z tym bym do psychologa poszła. Tak na wszelki wypadek.
Rok, 2 lata to nic. Minie jak sen. Mnie ubiegły pracowity rok tak przeleciał, że aż byłam zdziwiona jak ten czas pędzi.
Myślę, że praca to niegłupi pomysł, ale możesz też iść na studia i szukać praktyk, staży. Przez uczelnię i ze statusem studenta często jest z tym łatwiej.

[kalinka 007]

Dayya, to naprawdę brzmi jak dobry powód, żeby iść do psychologa. Nigdy i nigdzie nie będzie idealnie, bo ludzie nie są idealni...

[dayaa]

Psycholog to ogromny wydatek, a ja teraz jedyne oszczędzone pieniądze mam na rozpoczącie nowego roku, a pracy szukam i znaleźć nie mogę... zresztą nawet nie wiedziałabym co powiedzieć. Nie miałam jeszcze w życiu takiej sytuacji

[gottsu]

Weź dziewczyno powiedz co było dokładnie powodem, że rzuciłaś tą anglistykę Sytuacja się rozjaśni

[DaenerysT]

Napisane przez gottsu

Weź dziewczyno powiedz co było dokładnie powodem, że rzuciłaś tą anglistykę Sytuacja się rozjaśni

Dokładnie

O jakich innych studiach myślisz?

[Radioactiv]

Napisane przez DaenerysT

Dokładnie

O jakich innych studiach myślisz?

Zdaje sie, że już napisała, że myśli o filologii szwedzkiej lub niderlandzkiej ale jaki to ma sens jeśli autorka stwierdziła, że nauka o kulturze, literaturze itd. to nie dla niej?

[unachica17]

Dokładnie tak samo myśle

[DaenerysT]

Napisane przez Radioactiv

Zdaje sie, że już napisała, że myśli o filologii szwedzkiej lub niderlandzkiej ale jaki to ma sens jeśli autorka stwierdziła, że nauka o kulturze, literaturze itd. to nie dla niej?

Przeoczylam ten fakt W takim razie to bez sensu, wkopie się znów w studia które rzuci.