Problem z psychiką na studiach

[niebieskafiolka]

Witam, mam duży problem ze sobą, przegrywam swoje życie.
Dostałam się na wymarzone studia medyczne, poprawiłam w tym roku maturę i jestem, jednak wyszło na to, że moje ambicje były za wysokie. Kompletnie sobie nie radzę, materiału jest tak dużo, ze nic nie potrafię ogarnąć, ucze sie duzo, ale nic mi nie wchodzi, nic dosłownie. Ze wszystkiego dostaje 2 i każdy z grupy ma mnie za jakiegoś głupa i nikt już nie chce ze mną rozmawiać. Reszta ludzi nieźle sobie radzi, kazdy zalicza conajmniej na 3. Do tego zamknęłam się w sobie i nie myślę o niczym innym tylko o powrocie do domu. Dzisiaj z tego wszystkiego nie poszłam na zajecia, tylko cały dzień przespalam. Na nic nie mam siły. Rodzina i chłopak mnie wspierają, każdy we mnie wierzy tylko nie ja. Nie potrafie wziąc sie w garsc. Byłam u lekarza, dostałam leki, które miały w tydzień mi pomóc, ale nic nie pomogły. Jestem na skraju wyczerpania psychicznego, moja samoocena strasznie spadła, myśle, że do niczego sie nie nadaje. Psuje tylko reputacje sobie, swoim rodzicom , ale nie potrafie sie z tego podniesc. Co mam zrobić?

[201605300922]

Napisane przez niebieskafiolka

Witam, mam duży problem ze sobą, przegrywam swoje życie.
Dostałam się na wymarzone studia medyczne, poprawiłam w tym roku maturę i jestem, jednak wyszło na to, że moje ambicje były za wysokie. Kompletnie sobie nie radzę, materiału jest tak dużo, ze nic nie potrafię ogarnąć, ucze sie duzo, ale nic mi nie wchodzi, nic dosłownie. Ze wszystkiego dostaje 2 i każdy z grupy ma mnie za jakiegoś głupa i nikt już nie chce ze mną rozmawiać. Reszta ludzi nieźle sobie radzi, kazdy zalicza conajmniej na 3. Do tego zamknęłam się w sobie i nie myślę o niczym innym tylko o powrocie do domu. Dzisiaj z tego wszystkiego nie poszłam na zajecia, tylko cały dzień przespalam. Na nic nie mam siły. Rodzina i chłopak mnie wspierają, każdy we mnie wierzy tylko nie ja. Nie potrafie wziąc sie w garsc. Byłam u lekarza, dostałam leki, które miały w tydzień mi pomóc, ale nic nie pomogły. Jestem na skraju wyczerpania psychicznego, moja samoocena strasznie spadła, myśle, że do niczego sie nie nadaje. Psuje tylko reputacje sobie, swoim rodzicom , ale nie potrafie sie z tego podniesc. Co mam zrobić?

Słuchaj, a nie jest tak, że oni mają jakieś banki pytań, którymi się z Tobą nie dzielą? Na początku trudno się uczyć i jest łatwiej, gdy masz pytania z poprzednich lat i wiesz, na co zwracać uwagę przy nauce.
Jeśli chcesz, to możesz do mnie napisać na privie. Trochę dramatyzujesz, choćby z tą reputacją (co ma reputacja czyjakolwiek do studiów?), z przegrywaniem życia. Nie zaliczasz - są drugie, trzecie terminy. Wiem, że na I roku jedna niezdana wejściówka wydaje się zawaloną maturą czy cholera wie czym, ale tak nie jest. Miałaś robione badania krwi?

[Noodle Soup]

Napisane przez niebieskafiolka

Witam, mam duży problem ze sobą, przegrywam swoje życie.
Dostałam się na wymarzone studia medyczne, poprawiłam w tym roku maturę i jestem, jednak wyszło na to, że moje ambicje były za wysokie. Kompletnie sobie nie radzę, materiału jest tak dużo, ze nic nie potrafię ogarnąć, ucze sie duzo, ale nic mi nie wchodzi, nic dosłownie. Ze wszystkiego dostaje 2 i każdy z grupy ma mnie za jakiegoś głupa i nikt już nie chce ze mną rozmawiać. Reszta ludzi nieźle sobie radzi, kazdy zalicza conajmniej na 3. Do tego zamknęłam się w sobie i nie myślę o niczym innym tylko o powrocie do domu. Dzisiaj z tego wszystkiego nie poszłam na zajecia, tylko cały dzień przespalam. Na nic nie mam siły. Rodzina i chłopak mnie wspierają, każdy we mnie wierzy tylko nie ja. Nie potrafie wziąc sie w garsc. Byłam u lekarza, dostałam leki, które miały w tydzień mi pomóc, ale nic nie pomogły. Jestem na skraju wyczerpania psychicznego, moja samoocena strasznie spadła, myśle, że do niczego sie nie nadaje. Psuje tylko reputacje sobie, swoim rodzicom , ale nie potrafie sie z tego podniesc. Co mam zrobić?

Jakie leki? Niektóre leki muszą być brane przynajmniej 2 tygodnie, żeby coś było lepiej, na początku wręcz pogarszają stan.

[fatclan]

Może trafiłaś akurat na grupę pasjonatów, którzy mają już za sobą przyswojenie tych wiadomości, albo po prostu mają farta i trafiają na pytania, które im odpowiadają Na pewno nie rezygnuj teraz, targają Tobą emocje i wydaje Ci się, że jesteś na z góry przegranej pozycji. Moim zdaniem powinnaś podejść do tego z innej strony - jak do pasji Wyprzedź trochę materiał, pozgłaszaj się na zajęciach, odpowiadaj na pytania - ludzie na pewno to zauważą. Zresztą nie chce mi się wierzyć, że jesteś jedyna - na pewno ktoś z jakiegoś zaliczenia też dostał 2 i to już powód, żeby zagadać chociażby o poprawie oceny

Jak szłam na studia, byłam przerażona ilością materiału. Na jednym wykładzie padała ilość wiadomości porównywalna do miesiąca w liceum, w dodatku często trzeba było uczyć się całych opasłych książek praktycznie na pamięć... Na początku też mi nic nie wchodziło i całe dnie ślęczałam przy książkach. A potem pomyślałam sobie, że warto potraktować to jak czytanie ciekawostek w necie Dociekałam, wpisywałam hasła z notatek w google żeby je rozwinąć, oglądałam filmiki na yt, czytałam artykuły... I tak wchodziło, że mam teraz bardzo dobre oceny, także Tobie też polecam zmianę podejścia/sposobu nauki

[neia]

A co to za magiczne leki, które mialyby poprawic Twój stan w tydzień? Jakiekolwiek leki wplywajace na nastrój dzialaja najwcześniej po dwóch tygodniach, a pelne dzialanie osiągają po okolo 2 miesiacach.

Nie poddawaj sie poki co, początku na mmedycynie są zawsze ciezkie. Ja i sporo moich znajomych przez pierwszy miesiąc wlasciwie ciągle plakalysmy ze zmęczenia i bezsilności. Ucz sie i nie myśl ani o koleżankach ani o rodzicach. Dostalas sie, wiec juz osiagnelas wiecej niż tysiące maturzystów.

[MsLizard]

Dostałaś się na wymarzone studia więc szkoda by było zmarnować takiej szansy w życiu. Wydaje mi się, że zaznałaś porażki i teraz coraz bardziej jesteś zniechęcona. Naprawdę wątpię w to, że tak każdy bez wyjatku zalicza tylko nie ty. Niestety nie ma innego wyjścia jak po prostu zacisnąć zęby i to przetrwać. Nie poddawaj się.

Poza tym minęły dopiero niecałe 3 tyg. roku akademickiego więc jeszcze wszystko przed tobą i możesz to poprawić. Szkoda, żebyś zrobiła sobie zaległości na samym poczatku.

[BlueDecoria]

Pamiętam swój pierwszy miesiąc studiowania. To była tragedia. Nie potrafiłam się ogarnąć, nie spałam. Miałam wrażenie, że się nie nadaję do studiowania czegokolwiek Na szczęście było to chwilowe. Co prawda nie brałam żadnych leków, ograniczałam się do herbat ziołowych. Najważniejsze to nabrać dystansu, studia to nie wszystko
Na początek warto zaopatrzyć się w skrypty i opracowania z poprzednich lat, mi bardzo to pomogło.