kiedy w łóżku nie idzie

[holenderka]

Co robić? Doradźcie proszę
8 lat po ślubie, życie erotyczne prawie nie istnieje. I tak od kilku lat... Jak już jest seks to krótko, mąż nigdy nie kończy, może 1 na 6-7 razy. Dzisiaj zrobiliśmy to byle jak, nie chciał ani loda, ani nawet ściągnąć bielizny. Nie poszliśmy nawet do sypialni chociaż chciałam. Parę minut i mówi że nie ma siły. Nie wiem czy jestem bardzie wkurzona czy jest mi przykro. Myślałam o kochance, ale mąż idzie do pracy i wraca, zawsze z niej dzwoni, nie zostaje po godzinach, ale przecież to nie jest dowód na brak zdrady. A może jest? Nie mam nawet z kim pogadać o tym, na forum nigdy nie pisałam... Powoli mam dość. Jesteśmy jak para przyjaciół a nie małżeństwo. Co robić? Jest jakieś inne wyjście niż tak żyć albo się rozstać?

[Frezja__]

Napisane przez holenderka

Co robić? Doradźcie proszę
8 lat po ślubie, życie erotyczne prawie nie istnieje. I tak od kilku lat... Jak już jest seks to krótko, mąż nigdy nie kończy, może 1 na 6-7 razy. Dzisiaj zrobiliśmy to byle jak, nie chciał ani loda, ani nawet ściągnąć bielizny. Nie poszliśmy nawet do sypialni chociaż chciałam. Parę minut i mówi że nie ma siły. Nie wiem czy jestem bardzie wkurzona czy jest mi przykro. Myślałam o kochance, ale mąż idzie do pracy i wraca, zawsze z niej dzwoni, nie zostaje po godzinach, ale przecież to nie jest dowód na brak zdrady. A może jest? Nie mam nawet z kim pogadać o tym, na forum nigdy nie pisałam... Powoli mam dość. Jesteśmy jak para przyjaciół a nie małżeństwo. Co robić? Jest jakieś inne wyjście niż tak żyć albo się rozstać?

No, nie jest. Może zdradzać w pracy

A rozmawiałaś z mężem w ogóle? Od kiedy zaczęło się tak psuć? Jakaś konkretna data, wydarzenie, okoliczności?

[lady666macbeth]

nie pomyślałaś o tym że on może kogoś mieć ?
Bo kurdę, nie widzę innych przyczyn.. ;/

[lyssie]

A ja widzę bardzo wiele przyczyn. Nie myślcie tutaj od razu o zdradzie! Mogą być to:

1. Rutyna małżeńska

2. Problemy w pracy, stres. Facet to nie robot. To co się dzieje w robocie moze naprawdę rzutować na jego życie erotyczne. Stres wyniszcza i osoba zestresowana nie ma ochoty na igraszki

3. Może ma początki problemów z potencją? Sama piszesz, że kończy raz na kilka razy? Może po prostu wstydzi sie kompromitacji i sam nie chce pokazać Ci,że ma takie problemy. Rozmawiałaś z nim o tym? Może przydałby się jakiś wspomagacz? Jakieś tabletki ziołowe?

[drazetkaa]

Napisane przez lyssie

A ja widzę bardzo wiele przyczyn. Nie myślcie tutaj od razu o zdradzie! Mogą być to:

1. Rutyna małżeńska

2. Problemy w pracy, stres. Facet to nie robot. To co się dzieje w robocie moze naprawdę rzutować na jego życie erotyczne. Stres wyniszcza i osoba zestresowana nie ma ochoty na igraszki

3. Może ma początki problemów z potencją? Sama piszesz, że kończy raz na kilka razy? Może po prostu wstydzi sie kompromitacji i sam nie chce pokazać Ci,że ma takie problemy. Rozmawiałaś z nim o tym? Może przydałby się jakiś wspomagacz? Jakieś tabletki ziołowe?

Albo problemy z tarczycą / hormonami.

[201803290936]

8 lat po ślubie, a problem trwa OD KILKU LAT (czyli np. połowę małżeństwa tak naprawdę). Idę o zakład, że średnio na jeża było od samego początku lub prawie samego początku, ale było przymykanie oka, że może jednak coś się zmieni i tak da się żyć.

[mmuffinkaa]

Napisane przez holenderka

Co robić? Doradźcie proszę
8 lat po ślubie, życie erotyczne prawie nie istnieje. I tak od kilku lat... Jak już jest seks to krótko, mąż nigdy nie kończy, może 1 na 6-7 razy. Dzisiaj zrobiliśmy to byle jak, nie chciał ani loda, ani nawet ściągnąć bielizny. Nie poszliśmy nawet do sypialni chociaż chciałam. Parę minut i mówi że nie ma siły. Nie wiem czy jestem bardzie wkurzona czy jest mi przykro. Myślałam o kochance, ale mąż idzie do pracy i wraca, zawsze z niej dzwoni, nie zostaje po godzinach, ale przecież to nie jest dowód na brak zdrady. A może jest? Nie mam nawet z kim pogadać o tym, na forum nigdy nie pisałam... Powoli mam dość. Jesteśmy jak para przyjaciół a nie małżeństwo. Co robić? Jest jakieś inne wyjście niż tak żyć albo się rozstać?

Pogrubione zdanie może być odpowiedzią na twój problem-on ma problem , trzeba rozmawiać a może udać się do seksuologa.
Można mieć ochoty na sex ale jak do niego dojdzie to raczej normalny zdrowy facet kończy finałem .

[rybcia34]

Dlaczego kobiety w takiej chwili od razu zakładaja najgorsze?
Rozmawiałaś z nim o tym? Zapytaj się szczerze, czy jeszcze go pociągasz. Spróbuj o siebie lepiej zadbać, wymyśl coś oryginalnego i sprawdź jego reakcję. Ale przede wszystkim pogadaj z nim, być może jest coś na rzeczy?
Powiedz, że oczekujesz prawdy i, że chcesz mu w tym pomóc bo tęsknisz za bliskością. Jeżeli masz normalnego męża, to ciężko będzie mu sie przyznać do swojego problemu (tacy są mężczyźni) bądź powie Ci od razu co jest na rzeczy bo oczekuje od Ciebie tej rozmowy. Wyślij go do seksuologa, do urologa, do ludzi którzy mogą mu pomóc. Przy czym go wspieraj. Jeśli nic z siebie nie wykrztusi a pomoc od lekarza odrzuci...musisz dać mu czas. Co jakiś czas ciągnij temat a w ostateczności separacja. Ostatnią deską ratunku jest również terapia dla małżeństw. Na początek jednak rozmowa. Szczera małżeństwa rozmowa. Powodzenia!

Ps; jezeli podejrzewasz zdradę, zapytaj go o nią

[201803290936]

Napisane przez rybcia34

Dlaczego kobiety w takiej chwili od razu zakładaja najgorsze?
Rozmawiałaś z nim o tym? Zapytaj się szczerze, czy jeszcze go pociągasz. Spróbuj o siebie lepiej zadbać, wymyśl coś oryginalnego i sprawdź jego reakcję. Ale przede wszystkim pogadaj z nim, być może jest coś na rzeczy?
Powiedz, że oczekujesz prawdy i, że chcesz mu w tym pomóc bo tęsknisz za bliskością. Jeżeli masz normalnego męża, to ciężko będzie mu sie przyznać do swojego problemu (tacy są mężczyźni) bądź powie Ci od razu co jest na rzeczy bo oczekuje od Ciebie tej rozmowy. Wyślij go do seksuologa, do urologa, do ludzi którzy mogą mu pomóc. Przy czym go wspieraj. Jeśli nic z siebie nie wykrztusi a pomoc od lekarza odrzuci...musisz dać mu czas. Co jakiś czas ciągnij temat a w ostateczności separacja. Ostatnią deską ratunku jest również terapia dla małżeństw. Na początek jednak rozmowa. Szczera małżeństwa rozmowa. Powodzenia!

Ps; jezeli podejrzewasz zdradę, zapytaj go o nią

I chyba wszystko się o to rozbija: o brak "szczerej małżeńskiej rozmowy" w tym małżeństwie, skoro problem trwa od kilku lat. Nie miesiąc, nie trzy, ale kilka lat. Pewnych rzeczy się tak szybko nie odkręci, o ile w ogóle cokolwiek się tu da odkręcić. Wiadomo, od czegoś trzeba zacząć. Tylko dawać sprawie czas? Ile jeszcze? Kolejny rok? Dwa?

[holenderka]

Co do Waszych pytań i sugestii - o zdradzie myślałam, ale ciężko mi w to uwierzyć. Wiem, że żony dowiadują się ostatnie, jednak tak serio nie miałby kiedy. Jedzie do pracy zawsze na czas, nigdy nie zostaje, wieczory spędzamy zawsze razem. Płacone ma od godziny, także gdyby go nie było w robocie 1-2h to zaraz wyszłoby przy wypłacie. No i często do siebie dzwonimy, o różnych porach. Zawsze odbiera w pracy, wiem bo pracuje przy frezarkach a one hałasują zawsze w tle.
Poza tym problem trwa od kilku lat, z każdym rokiem było coraz gorzej. Na początku związku było super, seks był codziennie, nawet kilka razy. Nie wiem dokładnie kiedy zaczęło się to psuć, nie wydarzyło się nic co mogłoby być przyczyną. Po prostu z czasem seksu było mnie i jeszcze mniej, i dotarliśmy do tego miejsca...
Czy próbowałam z nim rozmawiać? Tak, temat seksu powraca co jakiś czas, ale raczej kwestia jego częstotliwości. Nigdy nie rozmawialiśmy na poważnie o tym dlaczego nie kończy. Tylko po stosunku mówi, że go seks wykończył i że może mi zrobić minetkę. Swoją przyjemność zawsze odpuszcza, a jak go już namówię to kończy ręką, ale z trudem.
Ogólnie jeśli chodzi o nasze relacje w życiu codziennym - tu nie narzekam. Mąż często wykazuje zainteresowanie, wystarczy że się rozbieram albo biorę prysznic on się zaraz zjawia i szczerzy zęby. Ciała pięknego nie mam, ale mimo to jemu się podoba.
Myślę o tym co napisałyście, o potencji, o hormonach. Nigdy się nie badał, wyjątkiem są badania krwi rutynowe na które nalegam. Może wpływ mają też papierosy? Ponoć potencja od nich spada.

[rybcia34]

Napisane przez holenderka

Co do Waszych pytań i sugestii - o zdradzie myślałam, ale ciężko mi w to uwierzyć. Wiem, że żony dowiadują się ostatnie, jednak tak serio nie miałby kiedy. Jedzie do pracy zawsze na czas, nigdy nie zostaje, wieczory spędzamy zawsze razem. Płacone ma od godziny, także gdyby go nie było w robocie 1-2h to zaraz wyszłoby przy wypłacie. No i często do siebie dzwonimy, o różnych porach. Zawsze odbiera w pracy, wiem bo pracuje przy frezarkach a one hałasują zawsze w tle.
Poza tym problem trwa od kilku lat, z każdym rokiem było coraz gorzej. Na początku związku było super, seks był codziennie, nawet kilka razy. Nie wiem dokładnie kiedy zaczęło się to psuć, nie wydarzyło się nic co mogłoby być przyczyną. Po prostu z czasem seksu było mnie i jeszcze mniej, i dotarliśmy do tego miejsca...
Czy próbowałam z nim rozmawiać? Tak, temat seksu powraca co jakiś czas, ale raczej kwestia jego częstotliwości. Nigdy nie rozmawialiśmy na poważnie o tym dlaczego nie kończy. Tylko po stosunku mówi, że go seks wykończył i że może mi zrobić minetkę. Swoją przyjemność zawsze odpuszcza, a jak go już namówię to kończy ręką, ale z trudem.
Ogólnie jeśli chodzi o nasze relacje w życiu codziennym - tu nie narzekam. Mąż często wykazuje zainteresowanie, wystarczy że się rozbieram albo biorę prysznic on się zaraz zjawia i szczerzy zęby. Ciała pięknego nie mam, ale mimo to jemu się podoba.
Myślę o tym co napisałyście, o potencji, o hormonach. Nigdy się nie badał, wyjątkiem są badania krwi rutynowe na które nalegam. Może wpływ mają też papierosy? Ponoć potencja od nich spada.

"Nigdy nie rozmawialiśmy o tym powaznie, dlaczego nie kończy" i to jest właśnie gowny problem. Rozmawiacie ze sobą ale nie jak szczere małżeństwo. Wstydzicie się tego tematu czy jak? Musisz walić prosto z mostu, gdybyś zawsze tak robiła teraz miałabyś dziki seks na pralce czy coś w tym guście. Po prostu musisz zmienić taktykę, być otwarta, szczera i gotowa na wszystko co powie.Niech koniecznie zrobi badania, pogada z seksuologiem jeśli nic nie wyjdzie. Zacznijcie się wspierać jak w prawdziwym związku..

[201803290936]

Napisane przez holenderka

Co do Waszych pytań i sugestii - o zdradzie myślałam, ale ciężko mi w to uwierzyć. Wiem, że żony dowiadują się ostatnie, jednak tak serio nie miałby kiedy. Jedzie do pracy zawsze na czas, nigdy nie zostaje, wieczory spędzamy zawsze razem. Płacone ma od godziny, także gdyby go nie było w robocie 1-2h to zaraz wyszłoby przy wypłacie. No i często do siebie dzwonimy, o różnych porach. Zawsze odbiera w pracy, wiem bo pracuje przy frezarkach a one hałasują zawsze w tle.
Poza tym problem trwa od kilku lat, z każdym rokiem było coraz gorzej. Na początku związku było super, seks był codziennie, nawet kilka razy. Nie wiem dokładnie kiedy zaczęło się to psuć, nie wydarzyło się nic co mogłoby być przyczyną. Po prostu z czasem seksu było mnie i jeszcze mniej, i dotarliśmy do tego miejsca...
Czy próbowałam z nim rozmawiać? Tak, temat seksu powraca co jakiś czas, ale raczej kwestia jego częstotliwości. Nigdy nie rozmawialiśmy na poważnie o tym dlaczego nie kończy. Tylko po stosunku mówi, że go seks wykończył i że może mi zrobić minetkę. Swoją przyjemność zawsze odpuszcza, a jak go już namówię to kończy ręką, ale z trudem.
Ogólnie jeśli chodzi o nasze relacje w życiu codziennym - tu nie narzekam. Mąż często wykazuje zainteresowanie, wystarczy że się rozbieram albo biorę prysznic on się zaraz zjawia i szczerzy zęby. Ciała pięknego nie mam, ale mimo to jemu się podoba.
Myślę o tym co napisałyście, o potencji, o hormonach. Nigdy się nie badał, wyjątkiem są badania krwi rutynowe na które nalegam. Może wpływ mają też papierosy? Ponoć potencja od nich spada.

Zabija to małżeństwo kilka rzeczy:
1. Zaniechanie - jak się coś zaczęło zmieniać na gorsze, to od razu należało reagować, rozmawiać, dociekać.
2. Brak konkretnej, takiej do końca wyczerpującej temat, szczerej do bólu rozmowy - narzekasz na częstotliwość, ale i jakoś tego seksu jest taka sobie. Tyle czasu i nie porozmawialiście bardziej szczegółowo?
3. To, że rozmawiasz, nic z tego nie wynika i problem się tak sam z siebie zamiata pod dywan. Nie wyciągasz żadnych konsekwencji z tego wszystkiego. Tu już niestety jest miejsce na postawienie sprawy jasno: albo się coś zmieni, a przede wszystkim szczerze pogadamy, pójdziemy po pomoc, albo to małżeństwo się w końcu rozpadnie.

Zacznij działać konkretnie (oczywiście pan małżonek się musi do tego przyłączyć), albo się pogódź z tym, co jest (i za kilka lat sobie pluj w brodę, że jesteś niedowartościowana, niewykochana, sfrustrowana), albo się rozstańcie bez walki. To, że w miarę miło i fajnie jest na co dzień (no jak ma nie być, jak się problem omija szerokim łukiem), to są takie miłe pozory. Tylko, że taki związek Cię nie satysfakcjonuje, więc bez sensu. Skończy się tym, że byle lovelo Cię poderwie na kilka komplementów i ładne oczka, bo wyposzczony człowiek może polecieć na byle co. I sobie życie skomplikować.

[holenderka]

Dziewczyny, najgorsze w rozmowach z moim mężem jest to, że tylko ja mówię... Jak zwrócę na coś problem on się od razu zamyka w sobie, pyta tylko "no ale co ja Ci mam powiedzieć". Uwierzcie, że czasem chcę o czymś pogadać, coś mnie irytuje w naszym związku a on od razu jest smutny. Dlatego czasem wolę nic nie mówić.... Bardzo brakuje jego otwartości. I tak zawsze było... Jak to zmienić? Czy człowieka da się zmienić?

[groszek75]

A jeśli to nie tajemnica, to ile mąż ma lat ? , bo nie znalazłam w żadnym poście w jakim wieku jesteście

[201803290936]

Napisane przez holenderka

Dziewczyny, najgorsze w rozmowach z moim mężem jest to, że tylko ja mówię... Jak zwrócę na coś problem on się od razu zamyka w sobie, pyta tylko "no ale co ja Ci mam powiedzieć". Uwierzcie, że czasem chcę o czymś pogadać, coś mnie irytuje w naszym związku a on od razu jest smutny. Dlatego czasem wolę nic nie mówić.... Bardzo brakuje jego otwartości. I tak zawsze było... Jak to zmienić? Czy człowieka da się zmienić?

"Prawdę facet, masz powiedzieć prawdę. Było tak, a zmieniło się i jest tak - napewno masz jakieś przemyślenia skąd się to bierze. A jeżeli nie masz i uważasz, że jest w porządku jak jest lub nie chce ci się po prostu niczego zmieniać, to przykro mi, ale nasz związek nie przetrwa tego, w końcu się rozstaniemy". Zacznij być stanowcza w tych rozmowach, bo na razie wychodzi na to, że facet bierze Cię na litość i smutne oczka. Musisz niestety zacząć mówić wprost, że Was to oddala coraz bardziej od siebie i że tak się nie da żyć. Rozmowa, wnioski, przemyślenia, działanie lub konsekwencje. A nie gadanie do ściany od kilka lat "bo poza tym jest miło".

[ap3]

Napisane przez holenderka

Dziewczyny, najgorsze w rozmowach z moim mężem jest to, że tylko ja mówię... Jak zwrócę na coś problem on się od razu zamyka w sobie, pyta tylko "no ale co ja Ci mam powiedzieć". Uwierzcie, że czasem chcę o czymś pogadać, coś mnie irytuje w naszym związku a on od razu jest smutny. Dlatego czasem wolę nic nie mówić.... Bardzo brakuje jego otwartości. I tak zawsze było... Jak to zmienić? Czy człowieka da się zmienić?

To bardzo ciężki temat, podstawa to rozmowa, która doprowadzi do sedna sprawy, trzeba drążyć. Ludzie mają problem, żeby rozmawiać o uczuciach, ciężko się im otworzyć. Na Twoim miejscu zaczęłabym mówić o sobie o tym co mi doskwiera, że brakuje mi seksu, że tego potrzebuję i dlaczego? itd...., zrobiłabym to po to, aby mój mąż/partner się również otworzył, a jeżeli potrzebuje czasu na zastanowienie to dałabym mu ten czas.... Rozmowa to podstawa! Ja zawsze dużo rozmawiam z partnerem, jeżeli coś mnie denerwuje, drażni to mówię to, a co najciekawsze to powtarzam wielokrotnie - bo człowiek zapomina, ma tyle obowiązków na co dzień.

[holenderka]

Napisane przez groszek75

A jeśli to nie tajemnica, to ile mąż ma lat ? , bo nie znalazłam w żadnym poście w jakim wieku jesteście

Oboje lat 34.

[groszek75]

Napisane przez holenderka

Oboje lat 34.

E to młodzi jesteście, bo tak już gdybałam czy jakiś kryzys go nie dopadł wieku średniego, choć teraz faceci podobno szybciej mają, ale wątpię, że to to

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Macie dzieci?
Przytylo ci się w ostatnich latach?
Może mąż nie chce cie zranić dlatego unika odpowiedzi

[201803290936]

Napisane przez ap3

To bardzo ciężki temat, podstawa to rozmowa, która doprowadzi do sedna sprawy, trzeba drążyć. Ludzie mają problem, żeby rozmawiać o uczuciach, ciężko się im otworzyć.
(...)

Otwieranie się przed własną żoną (od lat 8) brzmi dla mnie jak swego rodzaju oksymoron. Rozmowa to podstawa - w wielu przypadkach prawda, ale rozmawiać też trzeba wiedzieć kiedy. Jak się uzbiera góra zaniechań, a przede wszystkim ktoś nie chce rozmawiać, to niestety często po ptokach. Autorka próbować rozmawiała wielokrotnie, szkoda że dopiero jak problem zrobił się duży. Ale jej partner jak na razie z siebie nie wykrzesał niczego.

[201803071148]

Napisane przez holenderka

Co robić? Doradźcie proszę
8 lat po ślubie, życie erotyczne prawie nie istnieje. I tak od kilku lat... Jak już jest seks to krótko, mąż nigdy nie kończy, może 1 na 6-7 razy. Dzisiaj zrobiliśmy to byle jak, nie chciał ani loda, ani nawet ściągnąć bielizny. Nie poszliśmy nawet do sypialni chociaż chciałam. Parę minut i mówi że nie ma siły. Nie wiem czy jestem bardzie wkurzona czy jest mi przykro. Myślałam o kochance, ale mąż idzie do pracy i wraca, zawsze z niej dzwoni, nie zostaje po godzinach, ale przecież to nie jest dowód na brak zdrady. A może jest? Nie mam nawet z kim pogadać o tym, na forum nigdy nie pisałam... Powoli mam dość. Jesteśmy jak para przyjaciół a nie małżeństwo. Co robić? Jest jakieś inne wyjście niż tak żyć albo się rozstać?

yyy, a może z nim? o.O

---------- Dopisano o 10:56 ---------- Poprzedni post napisano o 10:53 ----------

Napisane przez holenderka

Dziewczyny, najgorsze w rozmowach z moim mężem jest to, że tylko ja mówię... Jak zwrócę na coś problem on się od razu zamyka w sobie, pyta tylko "no ale co ja Ci mam powiedzieć". Uwierzcie, że czasem chcę o czymś pogadać, coś mnie irytuje w naszym związku a on od razu jest smutny. Dlatego czasem wolę nic nie mówić.... Bardzo brakuje jego otwartości. I tak zawsze było... Jak to zmienić? Czy człowieka da się zmienić?

to powiedz mu jak dziecku, że się martwisz o wasz związek o pożycie małżeńskie i niech nie udaje głupa, tylko odpowie szczerze o co chodzi. Czy serio tak go męczy seks? jak tak to zaproponuj inną pozycję.
No błagam, takim dziecinnym podejściem to daleko nie zajdziecie

[holenderka]

Napisane przez Doris1981

Otwieranie się przed własną żoną (od lat 8) brzmi dla mnie jak swego rodzaju oksymoron. Rozmowa to podstawa - w wielu przypadkach prawda, ale rozmawiać też trzeba wiedzieć kiedy. Jak się uzbiera góra zaniechań, a przede wszystkim ktoś nie chce rozmawiać, to niestety często po ptokach. Autorka próbować rozmawiała wielokrotnie, szkoda że dopiero jak problem zrobił się duży. Ale jej partner jak na razie z siebie nie wykrzesał niczego.

Nie chcę tak myśleć nawet... wierzę, że musi być jakieś rozwiązanie.
Mój błąd, że nie zrobiłam nic wcześniej, ale przy tak skrytym partnerze to też nie łatwe. Były rozmowy poważne, byłam stanowcza i mówiłam że długo tak nie pociągniemy, ale on swoje. Milczał albo zdawkowo odpowiadał. Ciężko jest cokolwiek od niego wyciągnąć.

[201803071148]

Napisane przez holenderka

Nie chcę tak myśleć nawet... wierzę, że musi być jakieś rozwiązanie.
Mój błąd, że nie zrobiłam nic wcześniej, ale przy tak skrytym partnerze to też nie łatwe. Były rozmowy poważne, byłam stanowcza i mówiłam że długo tak nie pociągniemy, ale on swoje. Milczał albo zdawkowo odpowiadał. Ciężko jest cokolwiek od niego wyciągnąć.

widziałaś przed ślubem, że facet taki jest i obudziłaś się po ośmiu latach.

[201803290936]

Napisane przez bramborky

(...)
to powiedz mu jak dziecku, że się martwisz o wasz związek o pożycie małżeńskie i niech nie udaje głupa, tylko odpowie szczerze o co chodzi. Czy serio tak go męczy seks? jak tak to zaproponuj inną pozycję.
No błagam, takim dziecinnym podejściem to daleko nie zajdziecie

Dobrze, że nie porada w stylu "kup seksowną bieliznę". Rozumiem o co Ci mniej więcje chodzi, ale tak chyba przypadkiem robi się z tego zwalanie całej odpowiedzialności na Autorkę - zrób to, powiedz tamto, stań na rzęsach itd. Gdzie w tym wszystkim jest on? Może czas kopnąć go w d... na otrzeźwienie, a nie traktować jak dzidziusia, któremu trzeba świat tłumaczyć.

---------- Dopisano o 13:02 ---------- Poprzedni post napisano o 13:00 ----------

Napisane przez holenderka

Nie chcę tak myśleć nawet... wierzę, że musi być jakieś rozwiązanie.
Mój błąd, że nie zrobiłam nic wcześniej, ale przy tak skrytym partnerze to też nie łatwe. Były rozmowy poważne, byłam stanowcza i mówiłam że długo tak nie pociągniemy, ale on swoje. Milczał albo zdawkowo odpowiadał. Ciężko jest cokolwiek od niego wyciągnąć.

No to musisz zacząć o tym myśleć, bo na razie dajesz mu ciągle ten sam sygnał "pogadam sobie, ponarzekam, puszczę monolog... i będzie po staremu". Czas niestety stanąć w prawdzie i zacząć brać pod uwagę to, że możecie się rozstać. Bez jego chęci zmiany, współpracy, nic się magicznie nie zmieni, nie naprawi.

I zrozum: to nie jest "tylko" problem z seksem, ale ogólnie z intymnością, komunikacją, szczerością w związku. Oszukujesz samą siebie pisząc, że w sumie poza tym jest okej. Nie jest, tylko problemy są zamiecione pod wycieraczkę.

[holenderka]

Napisane przez bramborky

widziałaś przed ślubem, że facet taki jest i obudziłaś się po ośmiu latach.

Napisałam wcześniej że na początku było dobrze. Mieszkaliśmy przed ślubem razem kilka lat i było ok. I nie obudziłam się po 8 latach, może Ci umknęło że próbowałam wcześniej rozmawiać

[groszek75]

Ewidentnie facet ma jakiś problem, do tego ma skrytą naturę, to wołami nie wyjmie z niego o co chodzi.
Może tu problem z psychiki jednak, jakaś blokada, ale tu to chyba do seksuologa, sama nic nie zrobisz, bo jak się pytasz a on nic, to ja nie wiem co doradzić

Może jest przemęczony, znudzony , trudno tak odpowiedzieć

[201803071148]

Napisane przez Doris1981

Dobrze, że nie porada w stylu "kup seksowną bieliznę". Rozumiem o co Ci mniej więcje chodzi, ale tak chyba przypadkiem robi się z tego zwalanie całej odpowiedzialności na Autorkę - zrób to, powiedz tamto, stań na rzęsach itd. Gdzie w tym wszystkim jest on? Może czas kopnąć go w d... na otrzeźwienie, a nie traktować jak dzidziusia, któremu trzeba świat tłumaczyć..

nie, nie chodzi mi o zwalanie winy na autorkę, tylko skoro facet zrzuca winę na to, że się męczy, to niech zrzuci parę kilo, albo znajdzie pozycję, w której nie będzie się tak wysilał. Bo z tego co pamiętam, mąż autorki tylko tak się tłumaczył slaby seks

[ap3]

Napisane przez Doris1981

Otwieranie się przed własną żoną (od lat 8) brzmi dla mnie jak swego rodzaju oksymoron. Rozmowa to podstawa - w wielu przypadkach prawda, ale rozmawiać też trzeba wiedzieć kiedy. Jak się uzbiera góra zaniechań, a przede wszystkim ktoś nie chce rozmawiać, to niestety często po ptokach. Autorka próbować rozmawiała wielokrotnie, szkoda że dopiero jak problem zrobił się duży. Ale jej partner jak na razie z siebie nie wykrzesał niczego.

Nie chce rozmawiać=nie potrafi rozmawiać, a poza tym to jest mężczyzna i jeżeli u niego w domu rodzinnymi nie było tego typu rozmów, to nie potrafi. Zgadzam się z tym, że w tej chwili problem jest już bardzo duży, bo wcześniej nie było rozmów i teraz urosła tego góra, którą trudno przeskoczyć.
Holenderka jeżeli się kochacie, to małymi kroczkami do przodu, przecież siedzicie nie tym samym wózku....

[holenderka]

Napisane przez ap3

Nie chce rozmawiać=nie potrafi rozmawiać, a poza tym to jest mężczyzna i jeżeli u niego w domu rodzinnymi nie było tego typu rozmów, to nie potrafi. Zgadzam się z tym, że w tej chwili problem jest już bardzo duży, bo wcześniej nie było rozmów i teraz urosła tego góra, którą trudno przeskoczyć.
Holenderka jeżeli się kochacie, to małymi kroczkami do przodu, przecież siedzicie nie tym samym wózku....

Ano nie było, u mnie też nie. Nasze rodziny pod tym względem są dokładnie takie same, nikt nie rozmawia o problemach...

[201803290936]

Napisane przez ap3

Nie chce rozmawiać=nie potrafi rozmawiać, a poza tym to jest mężczyzna i jeżeli u niego w domu rodzinnymi nie było tego typu rozmów, to nie potrafi. Zgadzam się z tym, że w tej chwili problem jest już bardzo duży, bo wcześniej nie było rozmów i teraz urosła tego góra, którą trudno przeskoczyć.
Holenderka jeżeli się kochacie, to małymi kroczkami do przodu, przecież siedzicie nie tym samym wózku....

Tylko czasami nawet to słynne "kochanie się" to za mało. Na razie kroczki stawia tylko ona, przynajmniej próbuje. Tu raczej trzeba zdecydowanych kroków, a nie kroczków. Problem ma kilka lat.