skutki zatrucia tlenkiem węgla

[stellagemella]

Cześć wszystkim! Wyszukiwarka nie wskazała mi żadnego pokrewnego wątku, wiec zakładam nowy.
Tej zimy mój narzeczony przytruł się tlenkiem węgla (dość poważnie, na chwilę stracił przytomność). Oczywiście szpital, podali mu tlen. Towarzyszyła temu ogólna ulga, że udało się uniknąć najgorszego. Szybko wracał do siebie, wypisali go do domu. Oczywiście nie czuł się jeszcze dobrze, był bardzo osłabiony, odczuwał bóle głowy. Przeszedł szereg badań kardiologicznych i neurologicznych, których wyniki były jasne: nie odniósł żadnego uszkodzenia, Bogu dzięki. Kardiolog dodatkowo wytłumaczył, że ma prawo kiepsko się czuć przez najbliższe trzy miesiące, bo tyle zajmie całkowita wymiana krwinek w organiźmie. Ok. Była bardzo różnie, częściej gorzej niż lepiej, ale szło naprzód. Teraz brakuje dwóch tygodni do upływu tych magicznych trzech miesięcy, ale narzeczony niestety wciąż czuje się średnio - określa to jako uczucie oszołomienia, wskazana przez niego częstotliwość dolegliwości: często. Ogólnie dajemy sobie radę, ale widzę, że go to dobija, bo wcześniej był okazem zdrowia, do tego typ sportowca. Ja z kolei strasznie się martwię, zwłaszcza wtedy, gdy nie potrafię go skutecznie pocieszyć; to okropne jak takiemu optymiście jak on drastycznie obniża się samopoczucie. Tłumaczę sobie i nam, że jak zacznie się dobra pogoda i zaczniemy korzystać ze świeżego powietrza, to będzie lepiej, i że musi minąć trochę czasu, ale naprawdę sama już nic nie wiem. Przecież nie poczuje się nagle jak nowonarodzony za dwa tygodnie...
Dziewczyny, macie z tym jakieś doświadczenie? Znacie kogoś po zatruciu czadem? Jakie mogą być przyczyny tego samopoczucia, czy to minie i co możemy z tym zrobić?
Będę Wam ogromnie wdzięczna za wsparcie.

[klempaa]

Napisane przez stellagemella

Cześć wszystkim! Wyszukiwarka nie wskazała mi żadnego pokrewnego wątku, wiec zakładam nowy.
Tej zimy mój narzeczony przytruł się tlenkiem węgla (dość poważnie, na chwilę stracił przytomność). Oczywiście szpital, podali mu tlen. Towarzyszyła temu ogólna ulga, że udało się uniknąć najgorszego. Szybko wracał do siebie, wypisali go do domu. Oczywiście nie czuł się jeszcze dobrze, był bardzo osłabiony, odczuwał bóle głowy. Przeszedł szereg badań kardiologicznych i neurologicznych, których wyniki były jasne: nie odniósł żadnego uszkodzenia, Bogu dzięki. Kardiolog dodatkowo wytłumaczył, że ma prawo kiepsko się czuć przez najbliższe trzy miesiące, bo tyle zajmie całkowita wymiana krwinek w organiźmie. Ok. Była bardzo różnie, częściej gorzej niż lepiej, ale szło naprzód. Teraz brakuje dwóch tygodni do upływu tych magicznych trzech miesięcy, ale narzeczony niestety wciąż czuje się średnio - określa to jako uczucie oszołomienia, wskazana przez niego częstotliwość dolegliwości: często. Ogólnie dajemy sobie radę, ale widzę, że go to dobija, bo wcześniej był okazem zdrowia, do tego typ sportowca. Ja z kolei strasznie się martwię, zwłaszcza wtedy, gdy nie potrafię go skutecznie pocieszyć; to okropne jak takiemu optymiście jak on drastycznie obniża się samopoczucie. Tłumaczę sobie i nam, że jak zacznie się dobra pogoda i zaczniemy korzystać ze świeżego powietrza, to będzie lepiej, i że musi minąć trochę czasu, ale naprawdę sama już nic nie wiem. Przecież nie poczuje się nagle jak nowonarodzony za dwa tygodnie...
Dziewczyny, macie z tym jakieś doświadczenie? Znacie kogoś po zatruciu czadem? Jakie mogą być przyczyny tego samopoczucia, czy to minie i co możemy z tym zrobić?
Będę Wam ogromnie wdzięczna za wsparcie.

Spokojnie poczekajcie, to może być w dalszym ciagu skutek zatrucia.
Jeśli po 3-3,5 miesiąca nie przejdzie - do lekarza.

[stellagemella]

Dzięki wielkie. Tak planujemy