papierosy - palenie dla przyjemności i od kiedy zaczyna się uzależnienie

[d357993fb563d96255a580a524765665475ea94f_5ff3ac0237767]

Jestem jedną z tych osób, które "palą bo lubią", ale jeszcze nie muszą. Palę głównie na imprezach, przy piwie, czasem też w bardziej stresowych okresach mojego życia.

Ostatnio takich sytuacji jest więcej, palę też więcej, i zaczynam się zastanawiać, od którego momentu można już mówić o uzależnieniu, jak rozpoznać, że niewiele nam do tego stanu brakuje?

Potrafię nie palić w ogóle tygodniami, np. podczas wyjazdu na wakacje lub w czasie, gdy nie wychodzę na imprezy, gdy zajmuję się raczej pracą i sprawami domowymi i nie mam czasu na plotki z koleżanką przy piwie. Ogólnie bardzo rzadko palę sama, nigdy też specjalnie nie wychodzę na zewnątrz, żeby zapalić, gdy przebywam w towarzystwie osób niepalących. Z drugiej strony poczęstowana nigdy nie odmówię, i wystarczy gorszy dzień, żebym kupiła sobie paczkę ulubionych papierosów.

Nie chciałabym nigdy dojść do stanu typowego palacza, który musi codziennie czy co drugi dzień biec po paczkę fajek, zaczyna dzień od zapalenia, podczas dłuższej podróży kombinuje, gdzie by tu zapalić, i wiecznie śmierdzi papierosami....Obecnie zapalenie papierosa to dla mnie mały rytuał, zarezerwowany na czas, gdy mam chwilę na relaks, gdy spotkam się z przyjaciółką, lub gdy potrzebuję sposobu na rozładowanie stresu w zły dzień.
I tak jest od dobrych kilku lat, choć w ciągu tego okresu miałam nawet półroczne przerwy, gdy w ogóle nie paliłam, lub gdy paliłam np. raz w miesiącu.
Czy jest tu ktoś, kto ma podobnie? Czy to w ogóle realne, żeby utrzymać taki stan i nie popaść w prawdziwy nałóg?

[NothingShocking]

Wydaje mi się, że uzależnienie rodzi się w mózgu i od psychiki zależy, czy się uzależnisz bądź nie.
Też palę, bo lubię, sprawia mi to przyjemność, ale nie jest koniecznością. Nie palę kiedy siedzę w domu, gdy jestem zajęta, to potrafię nie palić dość długo. Po prostu zapominam o istnieniu papierosów. Palę jednak dość regularnie przy okazji spotkań ze znajomymi powiedzmy raz w tygodniu, w końcu ciężko sobie odmówić. Bardzo rzadko kupuję papierosy (paczka na miesiąc lub więcej). Jak to mówię "jak mam to palę"
Mam za to chłopaka palacza, potrafi wykurzyć paczkę dziennie i to jest przykład typowego uzależnienia. Ale wiem, że to właśnie przez psychikę. Często zwracam mu uwagę, że odpala nieświadomie jednego po drugim. Jak nie ma czym zająć rąk, to też od razu sięga po szlugi.
Mam też przykład dziadka, który palił całe życie, aż do momentu, w którym papierosy tak zdrożały, że rzucił z dnia na dzień i już więcej nie zapalił.
Każdy człowiek jest inny i inaczej będzie reagował na używki. Kwesta tego, czy będziesz świadoma, kiedy to zacznie Ci szkodzić i czy będziesz miała siłę, by zerwać z nałogiem. Chociaż w Twoim przypadku to chyba jeszcze nie jest nałóg. Powiem tak, skoro lubisz, to nie przestawaj, ale miej świadomość ile zdrowa Cię to będzie kosztować ( jak nie teraz, to może w przyszłości).

[pannaatopowa]

Każdy zaczyna od palenia na imprezkach czy do piwka. Nikt nie jest w stanie zauważyć przekroczenia granicy między "lubię" a "muszę"

[201605161006]

Polecam po prostu całkowicie przestać palić.

[nosferatku]

[1=d357993fb563d96255a580a 524765665475ea94f_5ff3ac0 237767;49501104]
Czy jest tu ktoś, kto ma podobnie? Czy to w ogóle realne, żeby utrzymać taki stan i nie popaść w prawdziwy nałóg?[/QUOTE]
Mało realne. Znam ludzi, którzy popalają w ten sposób latami, ale ich jest bardzo, bardzo niewielu. Znacznie więcej znam ludzi, którzy w ten sposób zostali nałogowcami.

Dla mnie taką lampką ostrzegawczą jest moment, w którym sięgasz po papierosy w stresujących sytuacjach.
Tak wygląda początek uzależnienia. Przynajmniej u mnie tak wyglądał. Paliłam, bo zły humor, bo stres, bo dużo pracy. I nawet nie zauważyłam, kiedy zostałam palaczem "na cały etat".

[bernikula]

Uważam, że między popalaniem, a już uzależnieniem jest cienka granica, najpierw palisz sobie od czasu do czasu, potem coraz częściej i nawet nie wiesz, kiedy się uzależnisz. A skoro pytasz, to pewnie trochę już nad tym myślisz, może powoli się uzależniasz. Ja bym całkowicie zrezygnowała póki jeszcze uważasz, że nie jest to dla Ciebie problem.

[Dotka90]

Napisane przez pannaatopowa

Każdy zaczyna od palenia na imprezkach czy do piwka. Nikt nie jest w stanie zauważyć przekroczenia granicy między "lubię" a "muszę"

Zgadzam się
Ja też paliłam tylko 'do piwka na imprezach', a skończyło się na paleniu paczki dziennie

Na szczęście od 3,5 roku nie palę wcale

[sistermorphine]

też na początku tylko popalałam. kiedy spotykałam się ze znajomymi na piwko, od czasu do czasu na spacerze, przy większym stresie czy nawale nauki, sporadycznie z nudów. i tak oto zostałam, jak koleżanka wyżej, palaczem na pełen etat. uważaj, bo tak łatwo się wciągnąć...

[sweet sunday]

Ja od 12 lat tak popalam przy piwku,czasami jednego papierosa dziennie,czasami w ogóle. Jedna paczka starcza mi na około miesiąc. Lubie czasem zapalic ale nie wynika to z uzaleznienia od nikotyny,czyli można. Każdy jest inny i inaczej reaguje na używki.

[201607040946]

Też zaczynałam od imprez najwięcej palę w stresie albo z nudów.
Siedząc w domu prawie nie palę, max 1-2 dziennie.
U mnie to takie rytuały, nie wiem, czym je zastąpić Wiem, że mogę rzucić, ale nie wiem, co robić zamiast palenia?
Doszłam do wniosku, że papieros to u mnie taka ściana przed innymi ludźmi. Czuję się wtedy bezpieczniejsza, bo nie muszę rozmawiać o bzdurach z tymi, kogo nie lubię (np. w pracy, na imprezie itp.), a mogę palić w ciszy i skupieniu. Nie wiem, czemu tak jest Gdy spędzam czas z ludźmi, których lubię, zapominam o paleniu.