Brak chęci do życia. Trudny początek macierzyństwa,

[youcancallmeababy]

gafgafgfagfaf

[z_danowskich]

Napisane przez youcancallmeababy

Czuję ból całego ciała. Codziennie ten sam ból, z którym nie potrafię już sobie radzić.
Urodziłam pięknego synka. Całą ciążę dbałam o siebie mimo, iż z tyłu głowy ciągle huczało pytanie, czy będę w stanie pokochać tego małego człowieczka. Nadszedł dzień planowanego cesarskiego cięcia. 37 tydzień. W drzwiach stała moja mama, która ze łzami w oczach żegnała swoje dziecko, a my zapakowani do auta, jechaliśmy po niepewność, strach, modląc się by wszystko dobrze się skończyło.
Pamiętam, że promienie słońca padały na przednią szybę auta, że pogoda była taka piękna. Dzisiaj myślę, że byliśmy po prostu szczęśliwi.
Jestem już tam, Na stole. Łzy lecą mi ciurkiem, Tak bardzo się boję.
Anestezjolog pyta o powód cesarskiego cięcia.
Mam wymyśloną dyskopatię kręgosłupa, wymyślony papierek z pozwoleniem lekarskim, który stał się moim koszmarem.
Zobaczyłam mojego synka, takiego malutkiego, pięknego. Łzy leciały jeszcze mocniej. Wątpliwości do mojej miłości prysnęły w jedną sekundę. Pokochałam go od razu.
Dlaczego jest taki siny pomyślałam? Może to poród? Nie, na pewno wszystko jest w porządku, przecież chodziliśmy do lekarza, badałam się regularnie, na pewno wszystko jest w porządku...
Na korytarzu stoi mąż, jest wystraszony. Wiozą mnie na łóżku, ogłupioną, zaniepokojoną, nie mam siły na zastanawianie się dlaczego się nie cieszy. Leżę na sali. 10 matek, które trzyma na brzuchach 10 swoich szczęść.
Stanęła koło mnie wysoka blondynka w kitlu lekarski.
Blondynka, której nienawidzę do dzisiaj.
''Za szybko wyciągneliście dziecko. Leży na intensywnej terapii''
Tego dnia płakaliśmy wszyscy.
Nie będę opisywać każdego dnia, w którym walczyłam ze sobą, żalu jaki miała do wszystkich za to co się stało. Bólu, który czułam kiedy widziałam, że kobiety obok mnie trzymają w rękach cały mój świat.
Mój świat walczył o oddech.
W trzeciej dobie małe ciałko zaatakowała infekcja, zapalenie płuc,
Spałam po dwie godziny, ciągle się modliłam, prosiłam o to by moje dziecko wyzdrowiało. Obrzucałam siebie. Jak kiedykolwiek mogłam pomyśleć, że nie będę go kochać. Pewnie za to mnie ukarałeś Boże.
Jak mogłam świadomie prosić o cesarskie cięcie. Pewnie za to też jesteś zły.
Informacja od lekarzy. Nie zrobiono Pani podstawowego badania, lekarz prowadzący popełnił błąd. Dlatego dziecko urodziło się chore.
W 12 dobie wyszliśmy ze szpitala. Płakałam całą drogę do domu, nie potrafiłam znaleźć sobie miejsca. Co będzie gdy przestanie oddychać. Nie, przecież mówili, że jest już zdrowy. Już potrafi sam oddychać.
Monitor oddechu zaczął wyć głośno. Godzinę później byliśmy w szpitalu, szereg badań, wszystko jest w porządku, może mają Państwo wadliwy monitor.
Znów płakałam. Po drodze byliśmy jeszcze dwa razy w szpitalu, na antybiotyku, zastraszeni genetycznymi chorobami.
Teraz jestem tu. W domu. Tule swoje największe szczęście, a sama nie mam siły do tego bym ja była jego szczęściem.
Matka wariatka - tak mi na imię.
Codziennie rano wstaję, bojąc się, że znów coś będzie nie tak.
Każdy infekcja to dla mnie porażka. Moja porażka.
Nie potrafię cieszyć się macierzyństwem. Obecnie potrafię tylko się bać.
I wracam ciągle do czasu sprzed trzech miesięcy. Sądzę, że jeszcze nie wyszłam z tego szpitala. Mój chłopczyk, w mojej glowie dalej jest chory i leży popodpinany do aparatury utrzymującej oddech.


I znów widzę mojego męża stojącego na tym długim, zimnym korytarzu. I już wiem, co oznaczała Jego mina.

''Dziecko jedzie na intensywną terapię'' - krzyczeli na chwilkę przed moim pojawieniem się,

Współczuję. Nie rozumiem tylko, chodzi o to, że z dzieckiem już w porządku, a Ty ciągle się boisz, czy dziecko jest nadal bardzo chore i boisz się, że nie podołasz?

[letik]

Nic dziwnego ze po takiej traumie nie masz checi i sie boisz. Masz z kim o tym porozmawiać? Jestes pod opieka psychologa? Bardzo Ci wspolczuje ale nie wyrzucaj sobie ze chcialas miec cesarke. Wiele kobiet chce i jesli lekarz mowil Ci ze wszystko jest w porzadku to mialas prawo tak myslec. Trzymam kciuki za Ciebie i Twojego maluszka.

[pfffh]

Moze masz depresje poporodowa? Ona sie roznie objawia. Rozumiem, ze dziecko jest zdrowe a Ty się zamartwiasz ze może zachorować? Wydaje mi się ze to normalne. Jak urodziło się moje pierwsze dziecko to mąż siedział przy łóżeczku i gapił się czy maly oddycha. A jak teraz ktoros z dzieci ma nie daj Boże gorączkę to wariujemy oboje.

[kahoko hino]

Napisane przez youcancallmeababy

Czuję ból całego ciała. Codziennie ten sam ból, z którym nie potrafię już sobie radzić.
Urodziłam pięknego synka. Całą ciążę dbałam o siebie mimo, iż z tyłu głowy ciągle huczało pytanie, czy będę w stanie pokochać tego małego człowieczka. Nadszedł dzień planowanego cesarskiego cięcia. 37 tydzień. W drzwiach stała moja mama, która ze łzami w oczach żegnała swoje dziecko, a my zapakowani do auta, jechaliśmy po niepewność, strach, modląc się by wszystko dobrze się skończyło.
Pamiętam, że promienie słońca padały na przednią szybę auta, że pogoda była taka piękna. Dzisiaj myślę, że byliśmy po prostu szczęśliwi.
Jestem już tam, Na stole. Łzy lecą mi ciurkiem, Tak bardzo się boję.
Anestezjolog pyta o powód cesarskiego cięcia.
Mam wymyśloną dyskopatię kręgosłupa, wymyślony papierek z pozwoleniem lekarskim, który stał się moim koszmarem.
Zobaczyłam mojego synka, takiego malutkiego, pięknego. Łzy leciały jeszcze mocniej. Wątpliwości do mojej miłości prysnęły w jedną sekundę. Pokochałam go od razu.
Dlaczego jest taki siny pomyślałam? Może to poród? Nie, na pewno wszystko jest w porządku, przecież chodziliśmy do lekarza, badałam się regularnie, na pewno wszystko jest w porządku...
Na korytarzu stoi mąż, jest wystraszony. Wiozą mnie na łóżku, ogłupioną, zaniepokojoną, nie mam siły na zastanawianie się dlaczego się nie cieszy. Leżę na sali. 10 matek, które trzyma na brzuchach 10 swoich szczęść.
Stanęła koło mnie wysoka blondynka w kitlu lekarski.
Blondynka, której nienawidzę do dzisiaj.
''Za szybko wyciągneliście dziecko. Leży na intensywnej terapii''
Tego dnia płakaliśmy wszyscy.
Nie będę opisywać każdego dnia, w którym walczyłam ze sobą, żalu jaki miała do wszystkich za to co się stało. Bólu, który czułam kiedy widziałam, że kobiety obok mnie trzymają w rękach cały mój świat.
Mój świat walczył o oddech.
W trzeciej dobie małe ciałko zaatakowała infekcja, zapalenie płuc,
Spałam po dwie godziny, ciągle się modliłam, prosiłam o to by moje dziecko wyzdrowiało. Obrzucałam siebie. Jak kiedykolwiek mogłam pomyśleć, że nie będę go kochać. Pewnie za to mnie ukarałeś Boże.
Jak mogłam świadomie prosić o cesarskie cięcie. Pewnie za to też jesteś zły.
Informacja od lekarzy. Nie zrobiono Pani podstawowego badania, lekarz prowadzący popełnił błąd. Dlatego dziecko urodziło się chore.
W 12 dobie wyszliśmy ze szpitala. Płakałam całą drogę do domu, nie potrafiłam znaleźć sobie miejsca. Co będzie gdy przestanie oddychać. Nie, przecież mówili, że jest już zdrowy. Już potrafi sam oddychać.
Monitor oddechu zaczął wyć głośno. Godzinę później byliśmy w szpitalu, szereg badań, wszystko jest w porządku, może mają Państwo wadliwy monitor.
Znów płakałam. Po drodze byliśmy jeszcze dwa razy w szpitalu, na antybiotyku, zastraszeni genetycznymi chorobami.
Teraz jestem tu. W domu. Tule swoje największe szczęście, a sama nie mam siły do tego bym ja była jego szczęściem.
Matka wariatka - tak mi na imię.
Codziennie rano wstaję, bojąc się, że znów coś będzie nie tak.
Każdy infekcja to dla mnie porażka. Moja porażka.
Nie potrafię cieszyć się macierzyństwem. Obecnie potrafię tylko się bać.
I wracam ciągle do czasu sprzed trzech miesięcy. Sądzę, że jeszcze nie wyszłam z tego szpitala. Mój chłopczyk, w mojej glowie dalej jest chory i leży popodpinany do aparatury utrzymującej oddech.


I znów widzę mojego męża stojącego na tym długim, zimnym korytarzu. I już wiem, co oznaczała Jego mina.

''Dziecko jedzie na intensywną terapię'' - krzyczeli na chwilkę przed moim pojawieniem się,

pierwsze tygodnie po porodzie miałaś bardzo, ale to bardzo stresujące. do tego depresja porodowa = Twój obecny stan. nie, nie jesteś matką-wariatką, jesteś po prostu zmęczona tym wszystkim. psychoterapeuta powinien Ci pomóc, nie męcz się w domu ze swoim strachem. idź, skorzystaj. i odetchnij w końcu z ulgą

[ajah]

Skontaktuj się z lekarzem, najlepiej psychiatrą lub psychoterapeutą.

[brziw]

Dlaczego cesarka odbyla sie w 37 tygodniu? Rozumiem, ze nie bylo wskazan,ale pomijajac to ciaza donoszona zaczyna sie w 38 tygodniu...

[golgie]

Napisane przez brziw

Dlaczego cesarka odbyla sie w 37 tygodniu? Rozumiem, ze nie bylo wskazan,ale pomijajac to ciaza donoszona zaczyna sie w 38 tygodniu...

No właśnie. Wątpię, by jakikolwiek lekarz zdecydował się na cesarkę, kiedy ciąża nie jest jeszcze donoszona.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez brziw

Dlaczego cesarka odbyla sie w 37 tygodniu? Rozumiem, ze nie bylo wskazan,ale pomijajac to ciaza donoszona zaczyna sie w 38 tygodniu...

Też się nas tym zastanawiam.

[suszarka]

Napisane przez ajah

Skontaktuj się z lekarzem, najlepiej psychiatrą lub psychoterapeutą.

dokładnie.

Napisane przez brziw

Dlaczego cesarka odbyla sie w 37 tygodniu? Rozumiem, ze nie bylo wskazan,ale pomijajac to ciaza donoszona zaczyna sie w 38 tygodniu...

to raz. dwa - za szybkie wyciągnięcie dziecka? ale, że jak?

[żurawinka]

Przede wszystkim psycholog, nie potrafisz sobie poradzić z traumą i nosisz poczucie winy. Nie wiem czy wiąże się to z decyzją o cesarce czy dlatego że dziecko może być chore w przyszłości i lękiem o to.
Miałam podobną historię z tym że urodziłam normalnie ale moje dziecko też spędziło pod rurkami pierwsze chwile swego życia, długa historia której nie będę przytaczać, ale ... Każda matka która miała w tym szpitalu swoje dziecko panikowała, przechodziła chociażby krótki epizod z depresją czy bała się o swoje dziecko. Niektóre tak jak ja miały już jedno dziecko na zewnątrz , przy czym nie mogły mieć drugiego obok siebie a inne miały chore bliźniaki i jeszcze dziecko na zewnątrz.
Moja rada - nie obwiniaj się bo to nic już nie da, domyślam się że to trudne - ale poczucie winy chyba cię zjada od środka.

[871319bc27e9d09c3f0d50d55d02d0b6e86b5c84]

Mi to brzmi ten post tak, żeby wpędzić kobiety w poczucie winy za "kupioną" cesarkę na życzenie.
Mało prawdopodobnie.

[Ingrid80]

Cesarka na życzenie nie jest w 37 tc. Wiem bo miałam.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

[1=871319bc27e9d09c3f0d50d 55d02d0b6e86b5c84;5376085 6]Mi to brzmi ten post tak, żeby wpędzić kobiety w poczucie winy za "kupioną" cesarkę na życzenie.
Mało prawdopodobnie.[/QUOTE]

[youcancallmeababy]

...

---------- Dopisano o 01:22 ---------- Poprzedni post napisano o 01:19 ----------

[1=871319bc27e9d09c3f0d50d 55d02d0b6e86b5c84;5376085 6]Mi to brzmi ten post tak, żeby wpędzić kobiety w poczucie winy za "kupioną" cesarkę na życzenie.
Mało prawdopodobnie.[/QUOTE]

Myślisz, że byłabym w stanie wprowadzać kogokolwiek w stan w jakim sama obecnie się znajduję? Nie wiem jakim musiałabym być człowiekiem...

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

A jakiego badania (podstawowego) nie wykonał?

Sama mam wcześniaka, ale ze względów medycznych. Też nie leżał ze mną na sali, chodziłam do niego na neonatologię. Po pięciu dobach wyszliśmy do domu. I również bardzo się o niego bałam (i nadal boję, ale to chyba naturalny strach, nie na zasadzie, że myślę o tym w każdej chwili), ale jednak jakoś trzeba przy dziecku funkcjonować. Twoje emocje się na nim odbijają. Może faktycznie warto pomyśleć o jakiejś terapii.

[youcancallmeababy]

Napisane przez Ingrid80

Cesarka na życzenie nie jest w 37 tc. Wiem bo miałam.

Termin cesarki ustala lekarz. A Ty się godzisz lub nie.
My się zgodziliśmy, gdyż mu ufaliśmy.
Mówił, że nie ma przeciw wskazań.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez youcancallmeababy

Termin cesarki ustala lekarz. A Ty się godzisz lub nie.
My się zgodziliśmy, gdyż mu ufaliśmy.
Mówił, że nie ma przeciw wskazań.

Ale to nie chodzi o przeciwwskazania. 37tc to wcześniak, który lekarz świadomie i bez wyraźnych przyczyn medycznych się decyduje na przerwanie ciąży w tym tygodniu

[youcancallmeababy]

gagagagadgf

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Taka najprostsza rada to chyba - tego, co było już nie zmienisz, to należy do przeszłości. Dziecko rośnie i z każdym dniem nabywa odporności. Nie na wszystko mamy zresztą wpływ. Mnie też nie jest nieraz łatwo, ale nie umiem wszystkiego kontrolować, nie zamknę dziecka w szklanej kuli. Jakoś po prostu muszę żyć z tym strachem, ale odkąd dziecko jest komunikatywne, jest mi o wiele łatwiej, obserwuję u siebie postępy w tej kwestii. Jeśli nie potrafisz sobie z tym poradzić i zatruwa Ci to życie, to poradź się specjalisty.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

I naprawdę decydując się na cc nic wcześniej nie wiedziałaś? Nawet tego ILE trwa donoszona ciąża? Trudno uwierzyć.

[golgie]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;53762735]I naprawdę decydując się na cc nic wcześniej nie wiedziałaś? Nawet tego ILE trwa donoszona ciąża? Trudno uwierzyć. [/QUOTE]

Ja w to nie wierzę, to jakaś prowokacja i tyle. Żałosne.

[youcancallmeababy]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;53762735]I naprawdę decydując się na cc nic wcześniej nie wiedziałaś? Nawet tego ILE trwa donoszona ciąża? Trudno uwierzyć. [/QUOTE]

Wiedziałam ile trwa donoszona ciąża.
Ale w lekarza nie zamierzałam się bawić. Skoro jeden z lepszych specjalistów w mieście, z nieposzlakowaną opinią, mówi że wszystko będzie dobrze, a Ty chodzisz do niego od początku i masz do niego pełne zaufanie, to myślisz że będzie dobrze. To on studiował i się uczył fachu nie ja. Nie wiem po co te uszczypliwości.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

A po to, że logicznie myśląca kobieta w ciąży nie zgodzi się na cc w 37 tygodniu. Proste. Mówimy oczywiście o sytuację, gdy cc na żądanie jest i dziecko zdrowe.

[youcancallmeababy]

gdssdyd

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;53766253]A po to, że logicznie myśląca kobieta w ciąży nie zgodzi się na cc w 37 tygodniu. Proste. Mówimy oczywiście o sytuację, gdy cc na żądanie jest i dziecko zdrowe.[/QUOTE]

Też tak myślałam, dopóki nie zasiadłam przez komputerem i nie zaczęłam czytać na forach: "mam już duży brzuch, ciężko mi, jakie znacie sposoby na przyspieszenie porodu (bo przecież 36 tydzień, dziecko już duże..)"
http://mataja.pl/2014/05/pospiech-wy...zynic-roznice/
Z faktu, że temat "late preterm" mnie dotyczy, to zwyczajnie po ludzku strasznie mnie to wkurza.

[już nie mówiąc o tym, że mało która ciąża idzie książkowo co do dnia z terminu OM i obrazu USG, tu mówienie o dokładnych tygodniach to ruletka]

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez youcancallmeababy

Widzę, że masz niezwykłą łatwość w ocenianiu ludzi.
Szczerze gratuluję. Gdybyś nie zwróciła uwagi, bądź przeczytała post ze zrozumieniem wiedziałabyś, że nie potrzebuję porad odnośnie logicznego myślenia. Widocznie jesteś niezmiernie bystrą i inteligentną osobą. Gratuluję szczęścia po raz drugi.
Pożyczyłabym Ci takiego samego poziomu empatii jaki Ty prezentujesz, w ciężkich dla Ciebie chwilach. Ale życzę Ci wszystkiego najlepszego oraz tego abyś nigdy takich chwil nie zaznała.
Pozdrawiam.

Ależ ja cię NIE oceniam. W żadnym miejscu tego nie zrobiłam.
Ale to PUBLICZNE forum i mam prawo się dziwić, czy ci się to podoba, czy nie.
Sama jestem po 2 cc i poronieniu, więc wiesz, niejako wiem, o czym piszę.

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;53766398]Też tak myślałam, dopóki nie zasiadłam przez komputerem i nie zaczęłam czytać na forach: "mam już duży brzuch, ciężko mi, jakie znacie sposoby na przyspieszenie porodu (bo przecież 36 tydzień, dziecko już duże..)"
http://mataja.pl/2014/05/pospiech-wy...zynic-roznice/
Z faktu, że temat "late preterm" mnie dotyczy, to zwyczajnie po ludzku strasznie mnie to wkurza.

[już nie mówiąc o tym, że mało która ciąża idzie książkowo co do dnia z terminu OM i obrazu USG, tu mówienie o dokładnych tygodniach to ruletka][/QUOTE]

Perse, oczywiście, kretynki były, są i będą - to odnośnie tylko tego, co piszesz, nie odnośnie tego wątku Ale lekarz idiota, który ryzykowałby karierę dla zachciewajki jakiejś ciężarnej? Dziwne co najmniej.

[youcancallmeababy]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;53766398]Też tak myślałam, dopóki nie zasiadłam przez komputerem i nie zaczęłam czytać na forach: "mam już duży brzuch, ciężko mi, jakie znacie sposoby na przyspieszenie porodu (bo przecież 36 tydzień, dziecko już duże..)"
http://mataja.pl/2014/05/pospiech-wy...zynic-roznice/
Z faktu, że temat "late preterm" mnie dotyczy, to zwyczajnie po ludzku strasznie mnie to wkurza.

[już nie mówiąc o tym, że mało która ciąża idzie książkowo co do dnia z terminu OM i obrazu USG, tu mówienie o dokładnych tygodniach to ruletka][/QUOTE]


Stety nie jestem z grona kobiet, którym było ciężko.
Całą ciążę miałam wspaniałą, bez dolegliwości.
Dwa tygodnie przed ''porodem'' byłam jeszcze w pracy.
Nawet gdyby było ciężko, naturalne jest to że dobro dziecka jest najważniejsze. W gabinecie lekarski trzy raz padło pytanie, czy w żaden sposób nie zagraża to maluchowi.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez youcancallmeababy

Stety nie jestem z grona kobiet, którym było ciężko.
Całą ciążę miałam wspaniałą, bez dolegliwości.
Dwa tygodnie przed ''porodem'' byłam jeszcze w pracy.
Nawet gdyby było ciężko, naturalne jest to że dobro dziecka jest najważniejsze. W gabinecie lekarski trzy raz padło pytanie, czy w żaden sposób nie zagraża to maluchowi.

A jak robili cc, to też nic nie mówili? U nas nawet umówione cc miały normalny wywiad na obchodzie itd.

[youcancallmeababy]

gfaggadgaf