Co dalej?

niewidzialna89 · 2015-06-23, 08:43

Cześć dziewczyny,

może opiszę wpierw swoją sytuację. Mam 26 lat, obecnie nie pracuję i nigdy nie pracowałam w Polsce, za granicą owszem (mam ogółem 4 letnie doświadczenie w pracy na produkcji) mieszkam w Szczecinie na stałe z mamą i dziadkiem. Po 4 latach spędzonych za granicą wróciłam do Polski. Ze względu na kręgosłup nie mogłam dłużej zostać w tamtej pracy. Wróciłam do siebie jednak nie mogę teoretycznie wykonywać pracy w której dźwigam rzeczy powyżej 5kg. Studiuję zarządzanie (zaocznie, jestem po drugim roku), kierunek który wybrałam sama i z którym nie wiążę przyszłości (może inaczej nie widzę jakoś tej przyszłości) i przechodząc do sedna...

Nie chcę narzekać, wiem że moja sytuacja nie jest najgorsza, wręcz przeciwnie jednak szukam bardziej porady co mam zrobić. Nie jestem w żadnej dziedzinie specjalistą, nie mam żadnych kierunkowych zainteresowań i nie wiem czy tracić czas na jakieś staże czy iść do pracy stałej, np. na produkcji i mieć te 1500zł na rękę a może i więcej.

Dlaczego o to pytam? Ponieważ zaczynam odczuwać, że cokolwiek zrobię i tak niczego nie zmienię. Nigdy się nie wyprowadzę od matki, nigdy się nie usamodzielnię. Zauważyłam, że im starsza jestem tym bardziej wpadam w dołek z uwagi na to, że nic nie potrafię.

A może jest coś dzięki czemu odzyskałabym wiarę w to, że mogę zmienić swoją sytuację, może jakiś konkretny zawód, nauka niemieckiego od podstaw? Czy to ma jakiś sens w tym wieku?

Z góry dziękuję za odpowiedzi

**21kasia21** · 2015-06-23, 11:46

Cytat:

Napisane przez niewidzialna89

Cześć dziewczyny,

może opiszę wpierw swoją sytuację. Mam 26 lat, obecnie nie pracuję i nigdy nie pracowałam w Polsce, za granicą owszem (mam ogółem 4 letnie doświadczenie w pracy na produkcji) mieszkam w Szczecinie na stałe z mamą i dziadkiem. Po 4 latach spędzonych za granicą wróciłam do Polski. Ze względu na kręgosłup nie mogłam dłużej zostać w tamtej pracy. Wróciłam do siebie jednak nie mogę teoretycznie wykonywać pracy w której dźwigam rzeczy powyżej 5kg. Studiuję zarządzanie (zaocznie, jestem po drugim roku), kierunek który wybrałam sama i z którym nie wiążę przyszłości (może inaczej nie widzę jakoś tej przyszłości) i przechodząc do sedna...

Nie chcę narzekać, wiem że moja sytuacja nie jest najgorsza, wręcz przeciwnie jednak szukam bardziej porady co mam zrobić. Nie jestem w żadnej dziedzinie specjalistą, nie mam żadnych kierunkowych zainteresowań i nie wiem czy tracić czas na jakieś staże czy iść do pracy stałej, np. na produkcji i mieć te 1500zł na rękę a może i więcej.

Dlaczego o to pytam? Ponieważ zaczynam odczuwać, że cokolwiek zrobię i tak niczego nie zmienię. Nigdy się nie wyprowadzę od matki, nigdy się nie usamodzielnię. Zauważyłam, że im starsza jestem tym bardziej wpadam w dołek z uwagi na to, że nic nie potrafię.

A może jest coś dzięki czemu odzyskałabym wiarę w to, że mogę zmienić swoją sytuację, może jakiś konkretny zawód, nauka niemieckiego od podstaw? Czy to ma jakiś sens w tym wieku?

Z góry dziękuję za odpowiedzi

Wiesz co? Wszystko ma sens.
Studiowałam swojego czasu z facetem, który był już na emeryturze, miał dorosłe dzieci, a w czasach swojej młodości nie miał warunków do studiowania. Tak samo niedawno miałam do czynienia z 67-letnim panem, którego uczyłam niemieckiego.
Można? Jasne, że tak, tylko trzeba chcieć

Skoro masz takiej podejście do tego i wiesz, że coś jest nie tak, to trzeba coś zmienić. Zacznij rozsyłać CV, szukać pracy, zrób jakiś kurs czy zacznij się uczyć języków, jak sama piszesz...
Praca na produkcji? Nie wiem, skoro nie możesz dźwigać, to też musisz mieć to na uwadze. Może uda się znaleźć coś innego.
Powodzenia

Skylake · 2015-06-23, 19:58

Pozwolę sobie zacząć od końca:

Nauka języka obcego od podstaw czy zdobycie nowego zawodu, to długa droga. To będzie kolejna ważna decyzja i pytanie, co zmieni w moim życiu ?

Wyprowadzka jest złym pomysłem skoro nie ma Pani pracy.

Według mnie skończyć studia w tym czasie uczyć się języka i wyjechać za granicę do pracy - niekoniecznie na produkcji.

Flower28 · 2015-06-23, 20:59

Praca na produkcji musi być na dłuższą metę dość monotonna i tam chyba nie ma raczej szans na awans albo podwyżkę?

Jakieś zainteresowania chyba masz, spróbuj na początek je jakoś rozwijać i może zrobić jakiś kurs z tym związany. Może np. kurs pilota wycieczek, albo jakiś kurs z księgowości?

Jak już znajdziesz pracę, zawsze można wynająć mieszkanie wspólnie ze znajomymi albo nawet dzielić z kimś pokój, wyjdzie taniej i wyprowadzka jest wtedy jak najbardziej możliwa.

WiktoriaD · 2015-06-27, 10:42

Nauczenie się nowego języka to minimum 2-3 lata i to pilnej nauki (a i nawet po takim czasie znajdą się tacy, którzy znają go o wiele lepiej, zwłaszcza, jeśli jest to angielski czy niemiecki). Studiowanie zarządzania i to za które musisz jeszcze dodatkowo płacić też nie ma dużego sensu, jeśli nie widzisz w tym przyszłości. Lepiej rzeczywiście pójść na jakiś przydatny kurs przyuczający do zawodu.

2015-06-23, 08:43	#1
niewidzialna89 Przyczajenie Zarejestrowany: 2009-11 Lokalizacja: Szczecin Wiadomości: 10	Co dalej? Cześć dziewczyny, może opiszę wpierw swoją sytuację. Mam 26 lat, obecnie nie pracuję i nigdy nie pracowałam w Polsce, za granicą owszem (mam ogółem 4 letnie doświadczenie w pracy na produkcji) mieszkam w Szczecinie na stałe z mamą i dziadkiem. Po 4 latach spędzonych za granicą wróciłam do Polski. Ze względu na kręgosłup nie mogłam dłużej zostać w tamtej pracy. Wróciłam do siebie jednak nie mogę teoretycznie wykonywać pracy w której dźwigam rzeczy powyżej 5kg. Studiuję zarządzanie (zaocznie, jestem po drugim roku), kierunek który wybrałam sama i z którym nie wiążę przyszłości (może inaczej nie widzę jakoś tej przyszłości) i przechodząc do sedna... Nie chcę narzekać, wiem że moja sytuacja nie jest najgorsza, wręcz przeciwnie jednak szukam bardziej porady co mam zrobić. Nie jestem w żadnej dziedzinie specjalistą, nie mam żadnych kierunkowych zainteresowań i nie wiem czy tracić czas na jakieś staże czy iść do pracy stałej, np. na produkcji i mieć te 1500zł na rękę a może i więcej. Dlaczego o to pytam? Ponieważ zaczynam odczuwać, że cokolwiek zrobię i tak niczego nie zmienię. Nigdy się nie wyprowadzę od matki, nigdy się nie usamodzielnię. Zauważyłam, że im starsza jestem tym bardziej wpadam w dołek z uwagi na to, że nic nie potrafię. A może jest coś dzięki czemu odzyskałabym wiarę w to, że mogę zmienić swoją sytuację, może jakiś konkretny zawód, nauka niemieckiego od podstaw? Czy to ma jakiś sens w tym wieku? Z góry dziękuję za odpowiedzi __________________ ...to tylko ja

2015-06-23, 19:58	#3
Skylake Przyczajenie Zarejestrowany: 2015-06 Wiadomości: 4	Dot.: Co dalej? Pozwolę sobie zacząć od końca: Nauka języka obcego od podstaw czy zdobycie nowego zawodu, to długa droga. To będzie kolejna ważna decyzja i pytanie, co zmieni w moim życiu ? Wyprowadzka jest złym pomysłem skoro nie ma Pani pracy. Według mnie skończyć studia w tym czasie uczyć się języka i wyjechać za granicę do pracy - niekoniecznie na produkcji.

2015-06-23, 20:59	#4
Flower28 Raczkowanie Zarejestrowany: 2014-02 Wiadomości: 115	Dot.: Co dalej? Praca na produkcji musi być na dłuższą metę dość monotonna i tam chyba nie ma raczej szans na awans albo podwyżkę? Jakieś zainteresowania chyba masz, spróbuj na początek je jakoś rozwijać i może zrobić jakiś kurs z tym związany. Może np. kurs pilota wycieczek, albo jakiś kurs z księgowości? Jak już znajdziesz pracę, zawsze można wynająć mieszkanie wspólnie ze znajomymi albo nawet dzielić z kimś pokój, wyjdzie taniej i wyprowadzka jest wtedy jak najbardziej możliwa.

2015-06-27, 10:42	#5
WiktoriaD Raczkowanie Zarejestrowany: 2015-03 Wiadomości: 30	Dot.: Co dalej? Nauczenie się nowego języka to minimum 2-3 lata i to pilnej nauki (a i nawet po takim czasie znajdą się tacy, którzy znają go o wiele lepiej, zwłaszcza, jeśli jest to angielski czy niemiecki). Studiowanie zarządzania i to za które musisz jeszcze dodatkowo płacić też nie ma dużego sensu, jeśli nie widzisz w tym przyszłości. Lepiej rzeczywiście pójść na jakiś przydatny kurs przyuczający do zawodu.

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)