Datę ślubu już mamy a nadal się zastanawiamy !

[kobieta_kwiat]

.

[melleczka]

Napisane przez kobieta_kwiat

Hejka dziewczyny
Mam 19 lat od roku jestem zaręczona... Datę slubu mamy ustaloną na rok 2014. Jednak zaczeły mnie dopadać pewne wątpliwości. Z narzeczonym jestesy parą już 4 lata... Znamy się jak łyse konie super się dogadujemy, mamy plany na przyszłość prawie wcale się nie kłócimy. Ale jest jakieś ale... czy podołam czy będę dobrą żoną... jestem młoda mój narzeczony jest sporo straszy, bardziej dojrzały. Nie możemy bez siebie wytrzymać 5 minut... a miłosć wraz z upływającym czasem rośnie... On zasługuje na wszystko co najlepsze... a ja nie wiem czy jestem gotowa na ślub... nie chodzi o mężczyznę bo z nim chce spędzić resztę życia... Ale pragnę celebrować nasze małżeństwo..., żeby chwila zaślubin była dla nas sacrum... Nie chce żeby nasze małżeństwo było byle jakie... ale żeby wszytsko było dokładnie przemyślane, ustalone... a moje życie w ciągłym pędzie nie pozwala mi nawet godnie przeżyć ten czas zaręczyn i przygotowań do ślubu

Nie bardzo rozumiem... Masz problem z tym, że jesteś za młoda na ślub i nie czujesz się gotowa, czy z tym, że nie masz czasu odpowiednio tego przygotować?

Problem 1: Jeżeli masz takie wątpliwości, to lepiej zaczekać. Żebyś później nie żałowała, że się nie wyszalałaś tylko od razu zostałaś wierną, przykładną żoną i kurą domową. I nie chodzi tu o faceta czy związek. Bo możesz być szczęśliwa w związku, chcieć spędzić z tym facetem resztę życia, a nie być jeszcze gotowa na małżeństwo - wtedy lepiej poczekać. Weź też pod uwagę, że do 2014 jest jeszcze dużo czasu i Twoje podejście może się zmienić i za chwilę możesz naprawdę pragnąć tego ślubu. Jednak może być też tak, że poczujesz się przyparta do muru i będzie Ci jeszcze gorzej. Ja w dniu ślubu będę mieć 22 lata bez jednego dnia Zaręczyliśmy się jak miałam 20 lat, o ślubie zaczęłam myśleć jakieś pół roku prze zaręczynami, czyli byłam ciut starsza od Ciebie, ale ja czułam, że to właściwa decyzja i bardzo tego chciałam.

Problem 2: Wszystkie jesteśmy zabiegane i w obliczu dzisiejszego trybu życia nigdy nie byłoby odpowiedniego momentu na ślub i celebrowanie tej chwili. Teraz Ci się tak wydaje, ale jak wpadniesz w wir przygotowań, to poczujesz, że to TO, że ta chwila nastąpi i nic nie zepsuje Wam tej chwili. Większość kobiet, które planują śluby pracuje, studiuje i ma na głowie 1000 innych spraw. Nie można żyć tylko ślubem. Ta cała otoczka to tylko dodatek, który nie jest niezbędny. Najważniejsze jest to żebyście Wy chcieli się pobrać. Jeśli będziecie oboje na to gotowi, to nic nie zepsuje Wam tej najpiękniejszej chwili. Uwierz - do tego nie potrzeba duchowych przygotowań, przemyśleń, wystarczy pewność, że chcesz być mężem/żoną.

Ale mnie się wydaje, że jeszcze nie jesteś gotowa na ślub, bo gdybyś była gotowa, to nie pisałabyś takich rzeczy. Lepiej będzie jeśli poczekacie, a ślub zaczniecie planować dopiero wtedy, kiedy oboje będziecie w 100% pewni, że tego chcecie.

[Just_lob]

Cóż... Przede wszystkim zwolnij trochę i zastanów się, gdzie leży sedno Twoich obaw. Może to kwestia braku rozmowy o przyszłości, czyli jak będzie wyglądało wasze życie, gdzie będziecie mieszkać, jak rozdzielicie obowiązki...

Nie jesteś gotowa na ślub? Dwa lata to szmat czasu I maaasa przygotowań... Im lepiej przygotujecie się do tego wydarzenia tym większa szansa na to, że dzień ślubu będzie dokładnie taki, jak oczekiwałaś.

[melleczka]

Przygotowania sprawiają radość tylko wtedy jeżeli naprawdę chce się ślubu. Jeżeli nie jest się pewnym to nie warto. Bo zaczną się przygotowania - przyjdzie rezerwowanie sali, muzyki, a Ty poczujesz się przymuszana do tego wszystkiego. Poczujesz, że nie ma już odwrotu i że to się stanie, taka myśl może jeszcze gorzej dobić. A 2 lata naprawdę miną jak z bicza strzelił, wiem sama po sobie.

[kaczuszka69]

Napisane przez melleczka

Przygotowania sprawiają radość tylko wtedy jeżeli naprawdę chce się ślubu. Jeżeli nie jest się pewnym to nie warto. Bo zaczną się przygotowania - przyjdzie rezerwowanie sali, muzyki, a Ty poczujesz się przymuszana do tego wszystkiego. Poczujesz, że nie ma już odwrotu i że to się stanie, taka myśl może jeszcze gorzej dobić. A 2 lata naprawdę miną jak z bicza strzelił, wiem sama po sobie.

coś o tym wiem, czułam się przytłoczona tym że salę zarezerwowaliśmy i koniec końców doszło do rozstania.

[Jamee]

Po pierwsze skoro założyłaś taki wątek to znaczy, że nie jesteś jeszcze gotowa.

A po drugie przepraszam ale po 4 latach nie można się znać jak łyse konie. Drugiego człowieka poznaje się i uczy całe życie.

[Elfir]

Za wcześnie myślisz o ślubie.

Stawiam na rozwód za 2-5 lat od ślubu.

[kobieta_kwiat]

.

[zaaaabcia]

Napisane przez Elfir

Za wcześnie myślisz o ślubie.

Stawiam na rozwód za 2-5 lat od ślubu.

[thea2]

A mnie się wydaje, że troszkę źle podchodzisz do kwestii małżeństwa. Pięknie, że chcesz, aby Wasze małżeństwo było "sacrum", "celebrowane", "nie byle jakie" itd, że chcesz "godnie przygotować się", "podołać". Rozumiem, że chcesz być dobrą żoną, jak najlepiej wypełniać swoje obowiązki- chyba większość kobiet przed ślubem chciałoby być przykładną żoną, matką, kochanką. Ale życie to życie, a wspólne życie to jeszcze zupełnie coś innego. Cudownie jest dzielić z mężem każdy dzień, jednak zauważ, że pojawiają się problemy, czasem błahe, czasem poważne. I wydaje mi się, że jak się z nimi zderzysz to Twoja wizja idealnego małżeństwa gdzieś się po drodze posypie i będzie Ci zwyczajnie przykro. Jesteś młoda, co nie znaczy, że nie gotowa na ślub, tego nie mówię, szczególnie, że minie jeszcze 2 lata do tego wydarzenia. Ja Ci nie powiem "bierz ślub" albo "nie bierz ślubu", ale z Twojej wypowiedzi wywnioskowałam, że koncentrujesz się na byciu żoną idealną, na celebrowaniu małżeństwa, a nie bierzesz pod uwagę tego, że nie zawsze bywa różowo. Ja nie przeczę, że małżeństwo powinno się celebrować, bo to naprawdę piękna sprawa, ale pamiętaj, że nie zawsze będziesz w stanie być "perfekcyjną panią domu"

Być może nie odpowiedziałam bezpośrednio na Twoje pytanie, ale naprawdę uderzyła mnie w Twojej wypowiedzi ilość słów "celebrować", "sacrum" itd i czułam, że muszę się do tego odnieść.

[xmerlinmonroex]

[ekstramocna]

Napisane przez Elfir

Za wcześnie myślisz o ślubie. Stawiam na rozwód za 2-5 lat od ślubu.

Dlaczego? Czy ludzie w wielu 19-dwadzieścia kilka lat są skazani w na rozwód? Bo są za młodzi? Często słyszę takie opinie. I jestem ciekawa co masz na poparcie swoich słów .

A no i autorko wątku. Nie ma ludzi, rzeczy, związków idealnych. Bądź sobą. Jeśli Cię kocha, to wtedy właśnie będzie najbardziej zadowolony. 2014, to dużo czasu, zdążycie się przygotować. Poza tym w związku warto celebrować każdy dzień.

[alloffkowa]

moja babcia brała ślub w wieku 19 lat i przeżyła z dziadkiem całe życie.

[kaczuszka69]

Napisane przez alloffkowa

moja babcia brała ślub w wieku 19 lat i przeżyła z dziadkiem całe życie.

bo dawniej małżeństwo było traktowane jako połączenie dwojga ludzi już na zawsze, rozwody były nie do pomyślenia. teraz kościół nawet narzeka na to, że jest tyle unieważnień, a sam na to pozwala - dawniej tego nie było, a teraz wystarczy dwóch świadków i można iść składać wniosek o unieważnienie.

[ekstramocna]

Napisane przez kaczuszka69

bo dawniej małżeństwo było traktowane jako połączenie dwojga ludzi już na zawsze, rozwody były nie do pomyślenia. teraz kościół nawet narzeka na to, że jest tyle unieważnień, a sam na to pozwala - dawniej tego nie było, a teraz wystarczy dwóch świadków i można iść składać wniosek o unieważnienie.

Dawniej jak się coś popsuło to się to naprawiało, a nie wymieniało na nowe.

[kobieta_kwiat]

.

[ekstramocna]

dokładnie.

[Elfir]

Napisane przez ekstramocna

Dlaczego? Czy ludzie w wielu 19-dwadzieścia kilka lat są skazani w na rozwód? Bo są za młodzi? Często słyszę takie opinie. I jestem ciekawa co masz na poparcie swoich słów .

Statystyki rozwodowe wg GUS.

Ilośc rozwodów w PL: na 5 ślubów przypada potem 1 rozwód.
W 75% przypadków powództwo wnosiła kobieta.
W 2008 r. aż 56 proc. rozwodzących się mężczyzn stanowili panowie do 24. roku życia, a 75 proc. kobiet panie do 24. lat.

Nie ma się co spieszyć ze ślubem. Ona ma tylko 19 lat. Jeszcze niedawno była dzieckiem, dopiero odkrywa dorosłość.

[Almariel]

Nie będę Ci pisała, że jesteś za młoda, bo sama młodo wyszłam za mąż (mając 22 lata). Jednak może niepotrzebnie ustalaliście już datę ślubu ? Tym bardziej, że wyraźnie masz wątpliwości. Możecie przecież być razem, wspólnie zamieszkać (jeżeli jeszcze razem nie mieszkacie), a moment, w którym poczujesz pewność decyzji o ślubie przyjdzie sam. Nie warto podejmować takiej decyzji na siłę, czy zbyt pochopnie, mimo że dobrze się znacie.
My byliśmy pewni swojej decyzji, mieszkaliśmy razem, również znaliśmy się tyle co Wy. Owszem, ktoś może mi zaraz napisać, że to wszystko zweryfikują kolejne lata wspólnego życia... i to jest racja. Ale na dzień dzisiejszy dla nas obojga nasze małżeństwo, rodzina, która za chwilę się powiększy jest najlepszym co nas w życiu spotkało.

[bluecream]

Napisane przez Elfir

Za wcześnie myślisz o ślubie.

Stawiam na rozwód za 2-5 lat od ślubu.

Dokładnie to samo pomyślałam
Dodając do tego kontekst wypowiedzi autorki pełen egzaltacji i wzniosłych słów (sacrum, celebracja itp)
Moim zdaniem jesteś za młoda na ślub. Napisałaś, że partner jest od Ciebie dużo starszy, wnioskuję z tego, że jest samodzielny, pracuje itd., a Ty? Jesteś w stanie sama się utrzymać, czy przechodzisz z opieki rodziców pod opiekę męża?

[kobieta_kwiat]

.

[201803300917]

moim zdaniem autorka jest zdecydowanie za młoda na ślub. sorry 19 lat to wiek w którym dopiero zaczyna się dorosłość, odkrywa swoje potrzeby pragnienie itp. w tym wieku często kocha się na zabój i do końca życia co potem często mija zresztą samo pisanie o tym małżeństwie też wydaje mi się trochę nie dojrzałe i ja tam tej gotowości nie widzę ( co jest zresztą zrozumiałe u 19stolatki) .
co do tego naprawiania a nie wymieniania- taa jasne kiedyś kiedy rozwód był mało akceptowalny czesto po prostu tkwiło sie w nieszczęśliwych małżeństwach, miało na boku romanse, tolerowało się brak szacunku itp. to ja osobiście wolałabym się rozwieść. co oczywiście nie oznacza, że popieram pochopne rozwody- ale nie rozumiem też kontynuowania związku na siłę.

[bluecream]

Napisane przez maconha89

moim zdaniem autorka jest zdecydowanie za młoda na ślub. sorry 19 lat to wiek w którym dopiero zaczyna się dorosłość, odkrywa swoje potrzeby pragnienie itp. w tym wieku często kocha się na zabój i do końca życia co potem często mija zresztą samo pisanie o tym małżeństwie też wydaje mi się trochę nie dojrzałe i ja tam tej gotowości nie widzę ( co jest zresztą zrozumiałe u 19stolatki) .
co do tego naprawiania a nie wymieniania- taa jasne kiedyś kiedy rozwód był mało akceptowalny czesto po prostu tkwiło sie w nieszczęśliwych małżeństwach, miało na boku romanse, tolerowało się brak szacunku itp. to ja osobiście wolałabym się rozwieść. co oczywiście nie oznacza, że popieram pochopne rozwody- ale nie rozumiem też kontynuowania związku na siłę.

Podpisuję się pod tym.
Poza tym dawanie za przykład szczęśliwych małżeństw zawartych w wieku lat 19-stu trzydzieści lat temu jest jak trafienie kulą w płot. Dokładnie. Inne czasy, inna mentalność ludzi, kobiet przede wszystkim. 19-tka jest niedojrzała do małżeństwa i tyle.
Oczywiście chwali Ci się autorko, że jesteś taka samodzielna, ale to jeszcze nie świadczy o gotowości do małżeństwa

[makarim86]

nie daj sobie wmówić że jesteś za młoda na ślub nie wiek jest kwestią ale to czy czujesz się gotowa. mam 22 lata , za 2 miesiące ślub, ale od 2 lat wiem że jestem gotowa. dlaczego? bo kiedy myślę o sobie jako o żonie i matce nie przeraza mnie to, a cieszy i to tak że aż mi się robi ciepło "na sercu". Wiadomo jest trochę strachu ale nie dlatego że nie jestem pewna swoich uczuć, a dlatego że życie jest nieprzewidywalne i nie wiem w jakich sytuacjach przyjdzie mi się znaleźć i czy sobie z nimi poradzę.

Nie wiem skąd jesteś ale myślę że do takiej rzeczy jak solidny kurs przedmałżeński można dotrzeć wszędzie. Ja akurat byłam całkiem niedawno ale jestem nadal pod wielkim wrażeniem na jak wiele rzeczy nad którymi się nie zastanawiałam do tej pory zwrócono mi uwagę. Nie ma żadnych przeciwwskazań abyś poszła z narzeczonym na taki kurs już teraz. Mogą to być także warsztaty, rozmowa w poradni przedmałżeńskiej. W większych miastach takie "instytucje" bardzo dobrze prosperują i zatrudniają dobrze wykwalifikowanych ludzi. Sama mogę się wypowiedzieć tylko o Krakowie Jeśli jesteś z Krakowa pisz śmiało do mnie to ci polecę pare miejsc

Mi wiele to rozjaśniło , utwierdziło w tym że wychodzę za właściwego człowieka i że przed samą sobą mówię że to na całe życie.
Masz jeszcze dużo czasu do ślubu wykorzystaj go na poznanie samej siebie i swoich potrzeb, bo to ich zrozumienie wydaje mi się na tym etapie ważniejsze niż poznanie swojego narzeczonego. Jego i tak będziesz poznawać całe życie bo będzie się też zmieniał. Ważne żebyś się wsłuchała w siebie, a wtedy dowiesz się czy jesteś gotowa i czy da ci to szczęście.
Pozdrawiam

[kobieta_kwiat]

.

[Lea_ny]

Napisane przez thea2

A mnie się wydaje, że troszkę źle podchodzisz do kwestii małżeństwa. Pięknie, że chcesz, aby Wasze małżeństwo było "sacrum", "celebrowane", "nie byle jakie" itd, że chcesz "godnie przygotować się", "podołać". Rozumiem, że chcesz być dobrą żoną, jak najlepiej wypełniać swoje obowiązki- chyba większość kobiet przed ślubem chciałoby być przykładną żoną, matką, kochanką. Ale życie to życie, a wspólne życie to jeszcze zupełnie coś innego. Cudownie jest dzielić z mężem każdy dzień, jednak zauważ, że pojawiają się problemy, czasem błahe, czasem poważne. I wydaje mi się, że jak się z nimi zderzysz to Twoja wizja idealnego małżeństwa gdzieś się po drodze posypie i będzie Ci zwyczajnie przykro. Jesteś młoda, co nie znaczy, że nie gotowa na ślub, tego nie mówię, szczególnie, że minie jeszcze 2 lata do tego wydarzenia. Ja Ci nie powiem "bierz ślub" albo "nie bierz ślubu", ale z Twojej wypowiedzi wywnioskowałam, że koncentrujesz się na byciu żoną idealną, na celebrowaniu małżeństwa, a nie bierzesz pod uwagę tego, że nie zawsze bywa różowo. Ja nie przeczę, że małżeństwo powinno się celebrować, bo to naprawdę piękna sprawa, ale pamiętaj, że nie zawsze będziesz w stanie być "perfekcyjną panią domu"

Być może nie odpowiedziałam bezpośrednio na Twoje pytanie, ale naprawdę uderzyła mnie w Twojej wypowiedzi ilość słów "celebrować", "sacrum" itd i czułam, że muszę się do tego odnieść.

Dokładnie to samo pomyślałam

Autorko, bardzo dobrze, że chcesz, żeby Wasze małżeństwo było wyjątkowe. Ale powinnaś trochę zejść na ziemię, bo Twoja wypowiedź brzmi, jakbyś całe życie chciała biegać boso po tęczy

Żeby celebrować chwilę zaślubin, nie potrzeba Bóg wie jakich przygotowań... tzn. oczywiście, że trzeba być do tego gotowym - ale jeśli kocha się partnera i ma się poczucie, że to właściwy wybór (i to nie tylko uczuciowo, ale też bardziej przyziemnie, np. poprzez omówienie codziennych spraw), to czegóż chcieć więcej?
My z TŻ-em wzięliśmy ślub mniej więcej po roku od zaręczyn, a po niecałym pół roku przygotowań ślubnych - i mimo tego dość krótkiego okresu, była to dla nas obojga magiczna, wspaniała, wzruszająca chwila, którą przeżywaliśmy bardzo dogłębnie i którą 2 tygodnie po ceremonii ciągle mocno przeżywamy (tak, wiem, że póki co to krótko, ale chodzi mi o to, że coś takiego można przeżywać dłużej, niż tę niecałą godzinkę samych zaślubin)

A co do codziennej celebracji małżeństwa: my też chcemy żeby nasz związek był wyjątkowy, głęboki... dlatego uwielbiamy jakieś drobne uprzyjemnianie sobie codzienności, wielką bliskość i oddanie, itd. Ale trzeba liczyć się z tym, że czasem nie jest różowo i nie zawsze da się żyć w tym idealnym i wymarzonym świecie - w życiu może pojawić się wiele problemów, z którymi trzeba się zmierzyć... i jeśli będziesz nastawiać się tylko na wielką sielankową celebrację, to przy pierwszym poważniejszym problemie, może Was dopaść wielki kryzys

Boję się, że przez te 2 lata wpadniesz w jakiś perfekcyjne szaleństwo. Piszesz, że chcesz aby wszystko było przemyślane, dokładnie ustalone... oczywiście, że warto wszystko zaplanować, ale nie można popadać ze skrajności w skrajność - jeśli stworzysz sobie w głowie jakiś przeidealizowany obraz, to potem nawet maleńki zgrzyt może sprawić, że się załamiesz, że coś jest nie tak, jak "miało być".

[Linka1984]

A ja moim skromnym zdaniem uważam ze powinnieście poczekać..dlaczego? mialam lat 21 jak wychodziłam za mąz. chciałam być zoną idealną. Po pracy obiadek , za jakiś czas dzieci bo tal należy. W wieku 24 lat bylam już rozwódką. Znowu zapytasz dlaczego? Bo tak jak ty mialam podejście do małżeństwa , ze bedzie miało wymiar ponad duchowy , ze teraz to juz tylko małżeństwo sie liczy , musze być dobrą zoną , i przede wszystkim ja mam sie dostosowac do tej roli a nie rola zony do mnie. Zapszepaścilam studia,na rzez związku. Bez sensu, nie tego oczekiwał ode mnie mąz. Zycie we dwoje polega na tym ze ja robie swoje , studiuje , pracuje a to umiem gdzić z byciem żoną. Dla mnie bycie zoną nie różni się (teraz) od bycia narzeczoną czy dziewczuną poza nazwiskiem oczywiscie. Realizuję siebie , podjelam kolejne studia i kolejne i teraz w grudniu wychodze za mąz po raz drugi..ale z zupelnie innym nastawieniem. Mi małżeństwo nie ograniczy horyzontu jak wtedy , teraz mi pomoże bo ono tak na prawde nic nie zmienia..

[golgie]

Nie mam nic przeciw wiekowi, ale niepokoi mnie aż tak uduchowione i wyidealizowane podejście do małżeństwa.Założenia są założeniami,a życie życiem i ,,jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, powiedz mu o swoich planach"
Jeśli naprawdę wiesz ,że on jest tym z którym widzisz siebie za kilkadziesiąt lat,jeśli oboje pracujecie,macie gdzie mieszkać (nie z teściami/rodzicami),to życzę szczęścia

[Stace]

Ja Ci tylko zaproponuję obejrzenie tego filmu :
http://www.filmweb.pl/film/Za+m%C5%8...ub-2007-485861