Nieśmiałe Wizażanki-zbierzmy się tutaj :)

[vanilia_ninja]

Szukałam w wyszukiwarce,ale nie ma takiej społeczności.
czyżbym była sama?
Przez swoją chorobliwą nieśmiałość nie mam przyjaciółki,nawet koleżanki.
chciałabym spotkać się z jakąś dziewczyną z Krakowa w moim wieku (mam 15 lat),która tak jak ja jest nieśmiała i cicha.
Ale chętnie porozmawiam też z Wizażankami spoza Krakowa.
Opowiedzmy tu o swojej nieśmiałości i jeśli znacie jakieś sposoby na pokonanie jej to będą tu mile widziane.

[2016070150903]

ja też, niestety, jestem nieśmiała. tzn. u mnie ten problem występuje przy pierwszych spotkaniach, bo jeśli już kogoś poznam- z czasem potrafię się wyluzować.

[Lena_20]

Jest już taki wątek... Np.na intymnym Co prawda nieśmiała nie jestem ale chętnie pomagam.

[Blue_Tattoo]

Oj, ja też jestem strasznie nieśmiała Zawsze mam problemy z nawiązywaniem znajomości :/

[2016070150903]

Napisane przez Blue_Tattoo

Oj, ja też jestem strasznie nieśmiała Zawsze mam problemy z nawiązywaniem znajomości :/

to możemy sobie rękę podać.

[agatkaz88]

kiedys bylam bardzo niesmiala. jeszcze kilka lat temu nie wyobrazalam sobie miec chłopaka (przeciez o czym my bedziemy rozmawiac ) teraz ju takich problemów nie mam.

ale to bardzo zalezy od towarzystwa, w którym sie obracam. wsrod niektórych zwyczajnie jakos nie moge sie wyluzować, bo mnie pesza , ale powoli powoli z tym walcze. wsród wiekszej czesci ludzi jestem uwazana za otwarta i żywiołową i raczej przeciwienstwo niesmialosci .. sama nie wiem co tam wewnatrz mnie naprawde drzemie. chyba jedno i drugie

[Blue_Tattoo]

Napisane przez Umbra

to możemy sobie rękę podać.

Pamiętam że jak przyszłam do pierwszej klasy gimnazjum to byłam zbyt nieśmiała żeby podejść do wszystkich i zagadać :/ Dopiero potem jakoś to tam było... chociaż powiem wam że udało mi się spytać jedną dziewczynę o to czy mogłybyśmy razem siedzieć Ale i tak byłam speszona.

[2016070150903]

Napisane przez agatkaz88

ale to bardzo zalezy od towarzystwa, w którym sie obracam. wsrod niektórych zwyczajnie jakos nie moge sie wyluzować, bo mnie pesza ,

mam tak samo.

Napisane przez Blue_Tattoo

Pamiętam że jak przyszłam do pierwszej klasy gimnazjum to byłam zbyt nieśmiała żeby podejść do wszystkich i zagadać :/ Dopiero potem jakoś to tam było... chociaż powiem wam że udało mi się spytać jedną dziewczynę o to czy mogłybyśmy razem siedzieć Ale i tak byłam speszona.

ja w gimnazjum byłam w klasie z koleżankami z podstawówki, więc problemu nie było, ale za to do liceum poszłam sama, samiuteńka. ale jakoś przeżyłam, zapoznałam najpierw jedną dziewczynę, a później dzięki niej zaczęłam rozmawiać z jej koleżankami. i poznałam bardzo fajne osoby.

teraz znowu czeka mnie poznawanie nowych ludzi- w tym roku zdałam maturę, rozstałam się ze swoją starą szkołą i zaczynam studia w Warszawie. to moje marzenie, które się spełnia, ale mimo wszystko bardzo się boję nowego otoczenia, ludzi, etc.

[Blue_Tattoo]

Rodzice mi często proponowali wyjazd na kolonie ale ja nie chciałam. Bałam się trochę tego

[2016070150903]

Napisane przez Blue_Tattoo

Rodzice mi często proponowali wyjazd na kolonie ale ja nie chciałam. Bałam się trochę tego

rozumiem to, aż za bardzo.

[ghana]

w sumie tez mozna powiedziec ze w jakis sposob jestem niesmiala.bardzo mi to nie przeszadza ale czasem fakt, bywa uciazliwie

[vanilia_ninja]

dla mnie to niestety bardzo uciążliwe.
tracę przez to możliwość zaznajomienia się z wartościowymi osobami.

[Blue_Tattoo]

W mojej szkole jak na razie takowych osób nie ma...

[*Justynka*]

Hmmm, no ja w sumie też jestem nieśmiała. To zależy gł od towarzystwa w jakim przebywam, jakoś przy niektórych nie potrafie się wyluzować, jestem jakaś spięta. Teraz wszystko powoli się zmienia, próbuje z tym walczyć, choć łatwo nie jest. Najgorzej było w przedszkolu i podstawówce, tam byłam chorobliwie nieśmiała (ale jakoś koleżanki miałam, czyli aż tak źle nie było), na początku liceum postanowiłam wziąść się za siebie, no i chyba trochę mi się udaje. Wszyscy, którzy znają mnie od podstawówki mówią, że zmieniłam sie nie do poznania, więc może uda mi się całkowicie z tego wyjść.

[*Justynka*]

O jej co tu tak cicho
nudzi mi się strasznie, a nie mam z kim pogadać

[izia17]

Zgłasza się kolejna nieśmiała dawniej było dużo gorzej, teraz jestem już troszke pewniejsza siebie ale wciąż walczę z moją nieśmiałością

[Neffik]

Oj, ja też mam z tym problem.. :/ Zawsze wole siedzieć cicho i się nie odzywać.. Najbardziej nie lubię jak robię się czerwona w towarzystwie. Okropne to jest Ale zgadzam się z poprzedniczkami - to też zależy od ludzi z którymi gadam itp.

[Kica.]

ja tez jestem nieśmiała.

coprawda w towarzystwie osób dobrze mi znanych to jestem bardzo wygadana i mam szalone pomysły, ale w nowopoznaej grupie nie potrafię powiedzieć ani słowa.
W gimnazjum, liceum czy teraz na studiach zawsze znajdowałam sobie jedna, dwie koleżanki i z nimi sie trzymałam, przez co przez resztę byłam odbierana jako nudziara/ osoba wywyższająca się/ mruk.

i własnie sama nieśmiałosć mi nie przeszkadza, przeszkadza mi to że jestem błędnie odbierana przez innych.

[sandrunia1996]

No i ja.,,Szczególnie obcych...Nawet sprzedawców w sklepie i ratowników na basenie

[IR1988]

Napisane przez Kica.

ja tez jestem nieśmiała.

coprawda w towarzystwie osób dobrze mi znanych to jestem bardzo wygadana i mam szalone pomysły, ale w nowopoznaej grupie nie potrafię powiedzieć ani słowa.
W gimnazjum, liceum czy teraz na studiach zawsze znajdowałam sobie jedna, dwie koleżanki i z nimi sie trzymałam, przez co przez resztę byłam odbierana jako nudziara/ osoba wywyższająca się/ mruk.

i własnie sama nieśmiałosć mi nie przeszkadza, przeszkadza mi to że jestem błędnie odbierana przez innych.

To dokladnie tak samo jak ja Przy tych, ktorych dobrze znam niesmialosc znika, ale jak tylko mam odezwac sie do kogos nieznjomego to masakra.

[vanilia_ninja]

Napisane przez *Justynka*

Hmmm, no ja w sumie też jestem nieśmiała. To zależy gł od towarzystwa w jakim przebywam, jakoś przy niektórych nie potrafie się wyluzować, jestem jakaś spięta. Teraz wszystko powoli się zmienia, próbuje z tym walczyć, choć łatwo nie jest. Najgorzej było w przedszkolu i podstawówce, tam byłam chorobliwie nieśmiała (ale jakoś koleżanki miałam, czyli aż tak źle nie było), na początku liceum postanowiłam wziąść się za siebie, no i chyba trochę mi się udaje. Wszyscy, którzy znają mnie od podstawówki mówią, że zmieniłam sie nie do poznania, więc może uda mi się całkowicie z tego wyjść.

mozesz mi powiedziec jak tego dokonalas?tak z dnia na dzien?

[stafur]

witam niesmiale, dolaczam sie

[stafur]

witam niesmiale, dolaczam sie i ja

[AsiCcccCA]

i Jajestem nieśmiała.(boje sie chodzić z podniesioną głową ,czasem nie wiem co powiedzieć by ktos mnie nie wyśmiał)choć nie jestem taka brzydka to chodze jak cień,kiedyś taka nie byłam nie wiem dlaczego sie tozmieniło...chyba zaczełam mieć dużo kompleksów


Zawsze byłam wygadana ,buzia mi sie nie zamykła w sumie dalej mi sie nie zamyka ale przy osobach bliskich np narzeczony ,przyjaciólka mama siostra.Ostatnio też mam duzo problemów dusze to w sobie i w sumie nie wiem jak z nieśmiałośći wyjsć.Wczesniej obroniłam sie napyskowałam nie dałam sobie w kasze dmuchac .Co sie ze mna stało????????

[2016070150903]

cześć stafur, cześć AsiCcccCA!

[stafur]

Drogie Wizazanko-Kolezanki
Moje osobista walka z nieśmiałością - im mniej uwagi jej poświęcam, tym większe jest prawdopodobieństwo, że stłumię ją działaniem.
A zaczynałam od tego, że nie skupiałam się na tym, że 'och, ech, jaka ja jestem nieśmiała', tylko starałam sobie udowadniac, ze tak nie jest. Teraz już nie muszę, bo po takim wmawianiu i serii prób przezwyciężania 'tramo-lęko-wstydu' wiem, że ja wszystko mogę i tylko ode mnie zależy czy to zrobię, a niesmialosc nie ma tu nic do gadania, bo to ja nad nią przejmuję kontrolę, a nie ona nade mną hihi
Dziewczynki - jesli nie jestescie odwazne, to udawajcie, ze jestescie; nikt nie zauwazy roznicy

[19michaela]

Hej! Też jestem nieśmiała. Mam opory odezwać się do kogoś nowo-poznanego. Kiedy podoba mi się jakiś chłopak nie odezwę się do niego pierwsza. Mam problem z zrobieniem pierwszego kroku, bo później już wszystko dobrze, a co spotkanie z kimś nowym to już lepiej. Tylko własnie ten pierwszy krok. I np. w pracy codziennie spotykam pewnego chłopaka, już kilkanaście razy spotkaliśmy się spojrzeniami itd. ale no nie odezwę się.



A coś co już totalnie mnie denerwuje , to to, że np kiedy ktoś hmm istotny, poważany, ktoś na opinii kogo mi zależy lub komu chce się spodobać nagle mnie zapyta o zdanie na jakiś istotny temat to dostaje wypieki ale nie dzieje sie tak np w sytuacji swobodnej, wśród znajomych.... moze tez zaczne stosowac taka metodę jak stafur i też pomoże? Oby

[stafur]

Napisane przez 19michaela

Hej! Też jestem nieśmiała. Mam opory odezwać się do kogoś nowo-poznanego. Kiedy podoba mi się jakiś chłopak nie odezwę się do niego pierwsza. Mam problem z zrobieniem pierwszego kroku, bo później już wszystko dobrze, a co spotkanie z kimś nowym to już lepiej. Tylko własnie ten pierwszy krok. I np. w pracy codziennie spotykam pewnego chłopaka, już kilkanaście razy spotkaliśmy się spojrzeniami itd. ale no nie odezwę się.

Czasem warto zaryzykować - przeciez chłopak nie powie Ci: "a spie****** wsiuro"

A coś co już totalnie mnie denerwuje , to to, że np kiedy ktoś hmm istotny, poważany, ktoś na opinii kogo mi zależy lub komu chce się spodobać nagle mnie zapyta o zdanie na jakiś istotny temat to dostaje wypieki ale nie dzieje sie tak np w sytuacji swobodnej, wśród znajomych.... moze tez zaczne stosowac taka metodę jak stafur i też pomoże? Oby

Hmmm... Ja mysle, ze nawet czlowieka odwaznego moze zatkac w takich okolicznosciach i sadze, ze to raczej kwestia ONIEŚMIELENIA, a nie NIESMIAŁOSCI

[nisiaq]

Witam i ja
Mam podobnie jak część z Was- tj jak poznaję nowych ludzi to mi język kołkiem staje i podejrzewam, że wszyscy wtedy mają o mnie zdanie- mało inteligentna- delikatnie mówiąc.
W sumie jak jest np 1 nowa osoba to do przeżycia (chyba że jest taka super przebojowa, to mnie onieśmiela na maxa), natomiast grupa osób to normalnie po nocach mi się śni w ramach koszmaru
Jak już kogoś poznam i czuję się swojsko ta bariera powoli znika, ale początki to horror.
Utrudnia mi to życie o tyle, że wszelkie opcje pójścia do pracy gdzie jest już jakiś zespół po prostu odpadają. Np było ogłoszenie pracy w rossmannie- niby fajnie jak dla mnie, możliwość awansu itp ale nie ma mowy, bo rossmann stoi już od prawie 2 lat bodajże i tam ludzie się znają i jest ich tyyyle. Pfff

Dobrze, że TŻ poznałam a) za czasów kiedy nie miałam aż takich akcji (wtedy to on był większa dupa, teraz jest normalnie przebojowy b) znałam od dzieciństwa i był mi bliski więc ominęłam opcję świeżej znajomości

Ja nie potrafię zadzwonić do kogoś średnio bliskiego. Do obcego- spoko nawet, do najbliższych- bez problemu, do koleżanek czy kolegów- never

Tak naprawdę się rozkręcam w rozmowach na gg (bo nawet tutaj na wizażu przerażają mnie te duże ilości obcych osób, w dużej mierze już znające się i zgrane eh, czasami chcę coś napisać na jakimś wątku i za chiny nie umiem się przełamać. Inna sprawa że nieraz jak się przełamuję zostaję zignorowana)

[nisiaq]

Napisane przez Blue_Tattoo

Pamiętam że jak przyszłam do pierwszej klasy gimnazjum to byłam zbyt nieśmiała żeby podejść do wszystkich i zagadać :/ Dopiero potem jakoś to tam było... chociaż powiem wam że udało mi się spytać jedną dziewczynę o to czy mogłybyśmy razem siedzieć Ale i tak byłam speszona.

ja przez pierwszy rok lo byłam w sumie takim odludkiem, pierwsze miesiące siedziałam w kącie i czytałam książkę potem miałam już kolezanki ale w sumie do końca 4 klasy siedziałam sama, bo jak zaczęłam się przełamywać do innych to wszyscy mieli już kogoś bliższego i tak jakoś mam dotąd, mam koleżanki ale nic specjalnego bo zanim się otworzę to ludzie odnoszą wrażenie że nie jestem zainteresowana albo po prostu od dawna mają już zajęte stanowiska

Napisane przez Blue_Tattoo

Rodzice mi często proponowali wyjazd na kolonie ale ja nie chciałam. Bałam się trochę tego

mnie ZMUSILI 2 razy, to był koszmar
Nie potrafiłam zrozumiec jak można mieszkać i przebywać z kimś total obcym przez 2-3 tygodnie