Brak motywacji...

[justynka108]

Bardzo często ostatnio spotykam się ze smutnym faktem, że ludzie wokoło mnie czują się przemęczeni, smutni, źli. Przytłacza ich szara codzienność, zawrotny pęd, w jakim przyszło im żyć - praca, dom, szkoła, dzieci i tak w kółko, codziennie od nowa. Brakuje im motywacji, brakuje wiary, brakuje siły, która pcha całą tą maszynę do przodu...
Ciekawa jestem ilu z tych wartościowych, zabieganych, ale smutnych ludzi pomyślało - choćby raz dziennie - jakie to szczęście, że mam nogi, mogę pójść do pracy! Jakie to szczęście, że mam ręce, mogę pomagać innym! Jakie to szczęście, że jestem zdrowy, nie ma dla mnie rzeczy nie możliwych!
Kurcze!
Zapominamy o wdzięczności, a przecież mamy miliony powodów, by ją odczuwać. Doświadczamy nie tylko zmęczenia! Smutek i złość na otaczający nas, pędzący świat - nikomu nie pomogą. Wdzięczność za to, co dobrego nas spotyka - zapewne pomoże, i to bardzo. Może brzmię teraz jak jakiś koszmarny kaznodzieja... cóż, pewnie tak . Mimo wszystko umieszczam ten post dla wszystkich kobietek, które czasami czują się smutne

[V88]

Mądrze napisane. Ludzie na siłę wyszukują sobie problemy, a tak naprawdę często nawet nie zdajemy sobie sprawy, że inni mają milion razy gorzej, ale przez życie idą z uśmiechem na twarzy. Może już taką mamy naturę, że lubimy narzekać? Cały czas szukamy dziury w całym, a powinniśmy być wdzięczni za to, co mamy Choć, nie ukrywam, czasami jest to trudne.

[magnolia79]

Dzwoniąc ostatnio do wielu moich znajmoych, słyszę tylko: jestem zmęczona/ nie chce mi się/ nie mam czasu...
Ostatnio też mam takie nastroje, można sobie tłumaczyć, bo zima, bo szybko ciemno i w ogóle do d...
Autorko tego wątku - świetny temat!

Osobiście jestem codziennie wdzięczna za to co mam!!! chociaż faktycznie jest czasami trudno, bo chciałoby się inaczej, bo przychodzą takie myśli: "Nie tak miało być"
A życie tak szybko płynie... dlatego szkoda lamentować, a trzeba cieszyć się z drobnostek

[justynka108]

Uwielbiam to forum! Dziewczyny, jesteście super! Wrażliwe, mądre, inteligentne. To, co piszecie i jak piszecie, sprawia, że zaczynam wierzyć w ludzi, ponieważ widzę, że istnieją tacy, którym "nie jest obojętne". Wiecie, że kiedy zaczynałam ten temat na innych forach, pisano: "nakręcasz się", " nie wiem o czym piszesz", "przesada, wcale tak nie jest". Cóż, a może tam wypowiadają się po prostu sami "szczęśliwi ludzie"? W każdym razie dziękuję za to, że ktoś odbiera świat na falach podobnych do moich. To na prawdę budujące. Pozdrawiam ))

[alimur]

Kurcze,masz rację, mądre słowa.Na ogół staram się myśleć do przodu,pozytwnie ale to nie zawsze wychodzi...Czasem codzienność i monotonnia działa dołująco.U mnie jest tak,że jak się zdołuję na maxa,wpadnę w totalną chandrę to zaczynam myśleć i kombinować co zmienić,ulepszyć i nawet sensowne pomysły mi wpadają.
Ale faktycznie, tak sobie analizuję ostatnie rozmowy z ludźmi bliższymi i dalszymi i narzekamy,narzekamy

[kasiakkk]

Wydaje mi się, że to też trochę kwestia charakteru. Wiadomo, że nic nie jest czarne lub białe, ale jednym bliżej do pesymizmu, choć wydawałoby się, nie mają powodów do marudzenia. Inni zaś szukają pozytywów, w sytuacjach skrajnie trudnych. Każdy ma czasem gorsze i lepsze dni, przechodzi swoje kryzysy i załamania. Grunt to umieć się w porę otrząsnąć.

[justynka108]

Pewnie, że to kwestia charakteru - każdy z nas jest inny, kształtują nas przeżycia, sytuacje, przyjaciele, wrogowie, rodzina. Ale sami też możemy kształtować siebie i nasz sposób postrzegania świata. Powiedziałabym nawet, że to GŁÓWNIE my jesteśmy odpowiedzialni za siebie. I jeżeli coś nas dołuje, męczy, stresuje, możemy NAUCZYĆ SIĘ reagować pozytywnie. To jest oczywiście jakaś praca, dla jednych będzie cięższa, dla innych trochę mniej. Ale mimo wszystko warto. Kto zadba o nas bardziej troskliwie niż my sami?

[enii]

justynka108 za watek

Ja zauwazylam, ze ludzie. ktorzy maja prace<nawet b.dobrze platna), wlasne mieszkanie, zdrowe dzieci--- narzekaja jak im ciezko, ze nie maja juz sily, sa zmeczeni, niezadowoleni z zycia.. Jak slysze takie rzeczy to najnormalniej w swiecie scyzoryk mi sie otwiera w kieszeni..
Zdaje sobie sprawe ze zycie obecnie jest drogie- zyciu nie tylko chodzi o pieniadze, nowy samochod, wakacje zagranica- niestety dla niektorych to jest najwazniesze ( pokazac rodzinie, sasiadom, znajomym czy tez obcym, ze kmy mamy kase to i mozemy wszystko)
Duzo ludzi nie umie sie cieszyc z tego co ma..Ciesza sie, ze innym noga sie powinnie<czyzby tak sie dowartosciowali??>

Czasami rowniez narzekam, ale po takim okresie przychodzi refleksja-- jestesmy w miare zdrowi, wiec to jest najwazniejsze

[magnolia79]

Napisane przez justynka108

Powiedziałabym nawet, że to GŁÓWNIE my jesteśmy odpowiedzialni za siebie. I jeżeli coś nas dołuje, męczy, stresuje, możemy NAUCZYĆ SIĘ reagować pozytywnie. To jest oczywiście jakaś praca, dla jednych będzie cięższa, dla innych trochę mniej.
Ale mimo wszystko warto. Kto zadba o nas bardziej troskliwie niż my sami?

bardzo podobnie myślę !!!
tylko czasami przychodzą takie chwile, że nic na mnie nie działa, myślę tylko o tym, aby się wyryczeć i ponarzekać, wyrzucić swój ból na niesprawiedliwości jakie przydarzają mi się w życiu...

[Inkov]

Bardzo mądry ten wątek Ciekawa sprawa z tą motywacją, często nam jej braknie, a w wielu przypadkach tracimy ją w najważniejszych momentach w życiu. Co za tym idzie przegrywamy walkę o samych siebie. Ostatnio słyszałem ciekawy sposób na rozwiązanie tego problemu kiedy nasze myśli mówią nam, że jest źle to musimy do siebie głośno krzyczeć ("zamknij się!!!) spróbowałem i muszę przyznać, że coś w tym jest

[rena_ta]

bezsensowne narzekanie to jedno. Ale kiedy ktoś na prawdę jest w czarnej d... to trudno oczekiwać od niego pozytywnego nastawienia i tryskania energią. Bądźmy wrażliwi na innych. Jedni mają lekko, inni trudno, jedni z górki, drudzy nawet jak z górki to prosto na twarz... No taka jest prawda. Ja nauczyłam się już odróżniać tych jęczących, jojczących, stękających od tych którzy na prawdę nie mają już sił płakać a życie nadal ich chłosta. Trzeba wiedzieć kto ma skłonności do przesady, a kto na prawdę jest na skraju swoich sił... Pozytywne nastawienie to czasem za mało.

[silly78]

zycie ssie czasem. sie nie chce, sie nie ma sily, bla bla. i zima dluga na dokladke, albo ciagle pada. a szef to mul. i tysiac innych powodow, mowie o tych blahych codziennosciach. ale. codziennie dziekuje opatrznosci za to co mam i doceniam ze mam tak wiele. jestem szczesliwa, i moge to powiedziec glosno z cala pewnoscia. ale i tak pomarudze jak bede musiala zadek z lozka do pracy ruszyc taka natura czlowiecza

[rena_ta]

silly, ale wiesz, że ludzie czasem się łamią. I wtedy brak im tej tytułowej z tego wątku motywacji. Do wstawania, do czegokolwiek. Ogarnia ich marazm i niechęć. Chwila minie zanim dojdą do siebie i znów będą mogli cieszyć się z drobnych rzeczy.

A marudzenie przy porannym wstawaniu uznaję za absolutnie naturalne i oczywiste

[silly78]

rena_ta, autorka watku pisze o kobietkach ktore czasem sa smutne, w zabieganiu nie dostrzegaja pozytywow. i do tego sie odnioslam oczywiscie zdaje sobie sprawe ze sa trudne momenty w zyciu, tragedie i przeszkody takie, ze mowienie wtedy o usmiechu, szczesciu, radosci z zycia i bycia itp jest co najmniej grubym nietaktem

[dzinek]

Napisane przez rena_ta

bezsensowne narzekanie to jedno. Ale kiedy ktoś na prawdę jest w czarnej d... to trudno oczekiwać od niego pozytywnego nastawienia i tryskania energią. Bądźmy wrażliwi na innych. Jedni mają lekko, inni trudno, jedni z górki, drudzy nawet jak z górki to prosto na twarz... No taka jest prawda. Ja nauczyłam się już odróżniać tych jęczących, jojczących, stękających od tych którzy na prawdę nie mają już sił płakać a życie nadal ich chłosta. Trzeba wiedzieć kto ma skłonności do przesady, a kto na prawdę jest na skraju swoich sił... Pozytywne nastawienie to czasem za mało.

coz zycie jest niesprawiedliwe
ale jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy...
czasem to zastanawiajace ile czlowiek moze zniesc, bardzo wiele zalezy od charakteru danej osoby
Zaluzmy ze dwie osoby sa w takim samym dolku i gdy zamielilibysmy problemy osobyA z osoba B mozliwe ze dla B problemy, przezycia A bylyby nie do udzwigniecia.
Trzeba byc wrazliwym i zobaczyc ze dana soba zbliza sie do wielkiej czerwonej krechy rozpaczy, wyciagnac reke i nie pozwolic jej jej przekroczyc.

[rena_ta]

Napisane przez dzinek

Trzeba byc wrazliwym i zobaczyc ze dana soba zbliza sie do wielkiej czerwonej krechy rozpaczy, wyciagnac reke i nie pozwolic jej jej przekroczyc.

to prawda...

[justynka108]

Ale się smutno zrobiło... Napiszcie kochane o tym, co Was ostatnio zmotywowało . Ja na przykład codziennie wieczorem słyszę od małego człowieczka: jesteś najlepszą mamą na świecie - nikt nie ma takiej mamy! Co powiecie na to? Może zmotywować?

[silly78]

tylko drugi czlowiek moze zmotywowac w zadna inna odpowiedz chyba nie wierze

[Deede]

Napisane przez silly78

rena_ta, autorka watku pisze o kobietkach ktore czasem sa smutne, w zabieganiu nie dostrzegaja pozytywow. i do tego sie odnioslam oczywiscie zdaje sobie sprawe ze sa trudne momenty w zyciu, tragedie i przeszkody takie, ze mowienie wtedy o usmiechu, szczesciu, radosci z zycia i bycia itp jest co najmniej grubym nietaktem

To nie muszą być wielkie tragedie - wystarczy długotrwały stres i zmęczenie, a mamy zdrowie i psychikę rytą do obłędu. Jak się po raz enty wstaje do pracy, po ciężkim dniu i za krótkiej nocy, człowiek tego dnia źle się czuje, powinien zostać w domu, ale nie - na chama człapie się do tej roboty, bo jest miliard spraw na wczoraj, do których jest się niezbędnym. A w pracy nie ma się prawa mieć słabszego dnia. Po pracy wracamy i dobija nas to, że nie mamy czasu absolutnie na nic, poza pracą, spaniem i trawieniem. Masa ludzi tak żyje i wcale się nie dziwę, że w pewnym momencie zaczyna się mieć dość - wszystkiego. Że ma się 2 sprawne nogi, ręce, jest się względnie zdrowym, ma jakieś tam pieniądze? Jasne, zawsze jest ktoś, komu będzie 100 x gorzej, ale to nie jest wyznacznik do poczucia szczęścia. I to nie jest jakieś tam biadolenie, bo nam za dobrze w tyłku, nie wiemy, co mamy. To nie nasza psychika źle działa -to nasze życie źle działa. Tylko pytanie - czy możemy je ustawić inaczej..? Brak motywacji? Może brak rozwiązań - nie ma celu, nie ma motywacji.

[rena_ta]

Napisane przez Deede

To nie muszą być wielkie tragedie - wystarczy długotrwały stres i zmęczenie, a mamy zdrowie i psychikę rytą do obłędu. Jak się po raz enty wstaje do pracy, po ciężkim dniu i za krótkiej nocy, człowiek tego dnia źle się czuje, powinien zostać w domu, ale nie - na chama człapie się do tej roboty, bo jest miliard spraw na wczoraj, do których jest się niezbędnym. A w pracy nie ma się prawa mieć słabszego dnia. Po pracy wracamy i dobija nas to, że nie mamy czasu absolutnie na nic, poza pracą, spaniem i trawieniem. Masa ludzi tak żyje i wcale się nie dziwę, że w pewnym momencie zaczyna się mieć dość - wszystkiego. Że ma się 2 sprawne nogi, ręce, jest się względnie zdrowym, ma jakieś tam pieniądze? Jasne, zawsze jest ktoś, komu będzie 100 x gorzej, ale to nie jest wyznacznik do poczucia szczęścia. I to nie jest jakieś tam biadolenie, bo nam za dobrze w tyłku, nie wiemy, co mamy. To nie nasza psychika źle działa -to nasze życie źle działa. Tylko pytanie - czy możemy je ustawić inaczej..? Brak motywacji? Może brak rozwiązań - nie ma celu, nie ma motywacji.

deede, zgadzam się absolutnie z tym co napisałaś. Słowami ujęłaś moje myśli.

Napisane przez Deede

To nie nasza psychika źle działa -to nasze życie źle działa

... - smutne, ale prawdziwe...

[justynka108]

Dlatego, żeby zachować względną równowagę psychiczną powinniśmy jak najlepiej spędzać czas, który mamy wolny. Nie bać się odłożyć na potem sprzątania, zakupów, jakichś sprawunków i zamiast tego pójść na spacer z przyjaciółmi, z rodziną. Ja wiem, że mamy mało tego naszego własnego życia, ale... często bywa tak, że sami się ograniczamy, myśląc "to muszę zrobić, tamto muszę załatwić", podczas gdy wcale nie musimy i nic się nie stanie, kiedy odłożymy czasem coś na potem. W hiszpanii ludzie ciągle się bawią. Tam wszystko jest: maniana - czyli jutro. Mnie osobiście ogromnie się takie podejście podoba!!!

[Deede]

Napisane przez justynka108

Dlatego, żeby zachować względną równowagę psychiczną powinniśmy jak najlepiej spędzać czas, który mamy wolny. Nie bać się odłożyć na potem sprzątania, zakupów, jakichś sprawunków i zamiast tego pójść na spacer z przyjaciółmi, z rodziną. Ja wiem, że mamy mało tego naszego własnego życia, ale... często bywa tak, że sami się ograniczamy, myśląc "to muszę zrobić, tamto muszę załatwić", podczas gdy wcale nie musimy i nic się nie stanie, kiedy odłożymy czasem coś na potem. W hiszpanii ludzie ciągle się bawią. Tam wszystko jest: maniana - czyli jutro. Mnie osobiście ogromnie się takie podejście podoba!!!

Żeby tak się dało.. Inaczej sprawa wygląda, jak masz tak mało wolnego czasu, że starcza ci go jedynie na obowiązki (i to nie wszystkie). Co z tego, jak coś przełożysz, skoro wiesz, że to ci się skumuluje i jak TERAZ tego nie załatwisz, to potem będzie jeszcze gorzej, bo dojdą do tego nowe rzeczy.
Hiszpania to inna mentalność, owszem, ale zależy, gdzie ktoś pracuje. A Polacy to nie Japończycy, też bez przesady

Nie no, ja wiem, że pracę można zmienić, niby sami sobie wszystko układamy - ale nie do końca. Więcej czasu oznacza zazwyczaj mniej płatną pracę. Gorsza pensja może oznaczać problemy z utrzymaniem się, po prostu. I koło się zamyka..

[m.a.r.t.a]

Zgadzam się tutaj z jednym ze stwierdzeń, że to też może być kwestia charakteru. Mam wrażenie, że moja mama jest typową pesymistką, która ciągle na coś narzeka (często nie mając do tego najmniejszego powodu) a co najgorsze zamartwia się czyimiś sprawami mimo, że dla kogoś wcale nie stanowią one problemu.
"Walczę"z moją mamą o to by potrafiła dostrzegać w życiu to co piękne, to co daje radość. Bo jest tyle rzeczy, szczegółów, sytuacji które są wokół niej z których powinna się cieszyć, ale ona ich nie dostrzega, bo zaprząta sobie głowę "duperelami" w dodatku bardzo lubi wyolbrzymiać niektóre drobne sprawy.

Ostatnio nawet tak miło mi się zrobiło, bo:
(zacznę od początku) Moja mama od zawsze marzyła o tym, aby jeszcze w pokoju stołowym zmienić okna na plastiki, wymienić wew. parapet itp. Kiedy miała większy przypływ gotówki zamówiła okna i umówiła się na montaż. Fachowcy wykonali na moje oko porządną robotę. Na oko mojej mamy oczywiście, że NIE. Ledwo okna wstawione a moja mama już zaczęła: "jak oni nabrudzili!" (w mieszkaniu cała podłoga była zabezpieczona przed zabrudzeniem), "wszędzie kurz!" (nie, moja mama jest też trochę pedantką). W nerwach zaczęła mówić, że te okna jej się nie podobają, że po co jej to było, że jeszcze jutro mają przyjść zamontować parapet, dlaczego się nie wyrobili ze wszystkim jednego dnia, że zabrakło im zatyczek, że wstawili ciemną a nie jasną uszczelkę, że parapet który widziała będzie za szeroki (nie podała wymiarów jaki chce tylko powiedziała, że ma być wąski ) , że ona ma już dosyć, dlaczego jej w życiu zawsze spotykają same problemy itp. Można by dużo tutaj pisać...


Po kilku dniach, kiedy okna i parapet były już w 100% poprawnie zamontowane powiedziałam: "Mamo, ale masz tu ładnie, pokój inaczej się prezentuje, od razu lepiej". Na co mama: " A po co mi to było, byłam zmuszona wymienić okna ....i wtedy nie wytrzymałam, odp:
"Mamo dlaczego ty nie potrafisz się z niczego cieszyć! marzyłaś z ś.p Tatą o wymianie okien?tak! spełniłaś swoje marzenie?tak! będziesz miała teraz troszkę cieplej?tak! będziesz miała troszkę wyciszony pokój?tak!zamontowali wąski parapet?tak!dowieźli brakujące elementy?tak! widzisz w pokoju brud\kurz?nie!, dostałaś rabat na okna?tak! możesz teraz otwierać środkowe okno na papieroska tak jak sobie to wymarzyłaś?tak, dostaniesz w ramach przeprosin za złe uszczelki żaluzje?tak!
Czy Ty na prawdę nie widzisz żadnego nawet najmniejszego pozytywu?Nie można tak podchodzić do życia i nie wmawiaj mi, że zostałaś zmuszona do wymiany okien, bo to był Twój dobrowolny czyn,marzenie od kilku lat, pamiętasz jak się uśmiechałaś na samą myśl o nowych oknach?"

Mama bez słowa wyszła do kuchni, pomyślałam sobie, że pewnie święci się na jakąś kłótnie, za chwilę wróciła do mnie i powiedziała:
"masz rację"

Od tamtej pory jak mama coś mi opowiada próbuje zaznaczyć, "ale wiesz co z drugiej strony dobrze, że chociaż ...."

[kasiakkk]

Napisane przez m.a.r.t.a

Zgadzam się tutaj z jednym ze stwierdzeń, że to też może być kwestia charakteru. Mam wrażenie, że moja mama jest typową pesymistką, która ciągle na coś narzeka (często nie mając do tego najmniejszego powodu) a co najgorsze zamartwia się czyimiś sprawami mimo, że dla kogoś wcale nie stanowią one problemu.

Zupełnie jakbyś pisała o mojej mamie

[ajku]

czasem po prostu coś musi "walnąć" żeby ludzie dostrzegli, ze maja całkiem fajne życie. Najłatwiej się ocenia to co się widzi, to w czym się tkwi można zobaczyć dopiero jak się z tego wyjdzie

[Ray]

hmmm

teoretycznie madrze napisane

ale wybacz, w praktyce to sie nie sprawdza..
sorry ale mnie nie pociesza fakt ze ktos ma gorzej... co to w ogole za pocieszenie?

czlowiek nie ma prawa czuc sie zmeczony ??? i ma cale zycie usmiechac sie przez zeby mimo ze czuje sie dajmy zle...

rzecz ludzka ze raz czlowiek czuje sie dobrze raz zle...

bezsensowne narzekanie to jedno. Ale kiedy ktoś na prawdę jest w czarnej d... to trudno oczekiwać od niego pozytywnego nastawienia i tryskania energią. Bądźmy wrażliwi na innych. Jedni mają lekko, inni trudno, jedni z górki, drudzy nawet jak z górki to prosto na twarz... No taka jest prawda. Ja nauczyłam się już odróżniać tych jęczących, jojczących, stękających od tych którzy na prawdę nie mają już sił płakać a życie nadal ich chłosta. Trzeba wiedzieć kto ma skłonności do przesady, a kto na prawdę jest na skraju swoich sił... Pozytywne nastawienie to czasem za mało.

swiete slowa

[Deede]

Napisane przez Ray

hmmm

teoretycznie madrze napisane

ale wybacz, w praktyce to sie nie sprawdza..
sorry ale mnie nie pociesza fakt ze ktos ma gorzej... co to w ogole za pocieszenie?

czlowiek nie ma prawa czuc sie zmeczony ??? i ma cale zycie usmiechac sie przez zeby mimo ze czuje sie dajmy zle...

rzecz ludzka ze raz czlowiek czuje sie dobrze raz zle...



swiete slowa

Zgadza się.
Co innego ludzie jojczący na swoją sytuację, ale jest to sytuacja którą mogą bez większego problemu zmienić, gdyby faktycznie chcieli - to są wieczni malkontenci, których nikt nie lubi. I tu ewentualnie możemy mówić o tym "braku motywacji", o którym miał być wątek.
No, a co innego ludzie, którym jest z jakiegoś względu ciężko, a obecnej suyuacji zmienić nie mogą - z różnych przyczyn. Wmawianie sobie, że inni mają gorzej, że nie jeden chciałby być na naszym miejscu, nic nie da. Od uśmiechania się do własnego odbicia w lustrze nie przybędzie nam czasu, kasy, zdrowia czy czego komu brakuje.
Tylko oczywiście - nie chodzi o to, by łazić i użalać się nad swoim losem.
Każdy ma swoje problemy i nie musi wysłuchiwać cudzych.

[Rokoszka]

Czasem bywaja takie dni, że nic się nie chce, a do tego problemy - błahe sprawy - urastaj a do ogromnych rozmiarów i pojawiaja się czwórkami... . Każdy z nas ma gorszy czas i trzeba go przeczekać, pomysleć o tym co dobrego nas spotyka i docenic nawet te najdrobniejsze rzeczy, wtedy od razy robi sie lepiej i łatwiej walczyć z codziennymi zmaganiami.

[reneta12]

Napisane przez justynka108

Dlatego, żeby zachować względną równowagę psychiczną powinniśmy jak najlepiej spędzać czas, który mamy wolny. Nie bać się odłożyć na potem sprzątania, zakupów, jakichś sprawunków i zamiast tego pójść na spacer z przyjaciółmi, z rodziną. Ja wiem, że mamy mało tego naszego własnego życia, ale... często bywa tak, że sami się ograniczamy, myśląc "to muszę zrobić, tamto muszę załatwić", podczas gdy wcale nie musimy i nic się nie stanie, kiedy odłożymy czasem coś na potem. W hiszpanii ludzie ciągle się bawią. Tam wszystko jest: maniana - czyli jutro. Mnie osobiście ogromnie się takie podejście podoba!!!

Powiem, że mnie tez się to podoba

[rena_ta]

Napisane przez justynka108

W hiszpanii ludzie ciągle się bawią. Tam wszystko jest: maniana - czyli jutro. Mnie osobiście ogromnie się takie podejście podoba!!!

a wiec drogie Panie, maniana! maniana!