Mieszkanie razem przed ślubem

[Deborah100]

Postaram się z nim pogadać. Tylko jestem sceptycznie nastawiona- jak zawsze będzie przekręcanie, że czepiam się, że mówił mi tysiąc razy iż traktuje nas poważnie i takie tam....

[dusiolka]

Napisane przez Deborah100

Postaram się z nim pogadać. Tylko jestem sceptycznie nastawiona- jak zawsze będzie przekręcanie, że czepiam się, że mówił mi tysiąc razy iż traktuje nas poważnie i takie tam....

To powiesz ze Ty tego w czynach nie widzisz a dla Ciebie to jest ważniejsze niż słowa..powiedzieć to można wszystko tak naprawdę przecież! Bądź odważna i stanowcza i nie daj się! Trzymam kciuki i daj znać jak poszło rozumiem ze na ten weekend tez wyjechał?


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Deborah100

Mam podobne odczucia. Tylko nie raz pytałam czy traktuje nasz związek poważnie, czy wiąże ze mną przyszłość, czy widzi mnie jako swoją żonę. Zawsze odpowiadał 'TAK'
Bo jeśli tak nie jest to szkoda naszego czasu.....Nie wiem co mamo tym myśleć...

powiedzieć można wszystko, a gdyby powiedział nawet "nie" to zbyt dużo mógłby stracić.

[dusiolka]

Napisane przez skazana_na_bluesa

powiedzieć można wszystko, a gdyby powiedział nawet "nie" to zbyt dużo mógłby stracić.

Dokładnie zgadzam się... A chyba nasza autorka nie chciałaby być dziewczyna "na obecny czas bo narazie innej nie ma na oku" a niestety często tak bywa...mam nadzieje ze albo chłopak autorki się ogarnia albo nasza autorka powie co czuje,myśli i będzie twarda!


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[puchaczmalinowy]

Napisane przez carmelova

Postanowilismy, ze po ślubie bedziemy mieć wspólne konto i wiekszosc wydatków będziemy planować wspólnie. Czy uważasz, że to dobry pomysł? Czy lepiej zeby każdy mial nieograniczony dostęp do wspolnych pieniedzy?

Szczerze powiem, że dobrym rozwiązaniem jest posiadanie własnych kont i jednego wspólnego, na które będziecie przelewać jakieś środki na rachunki i na jedzenie i z tego korzystać wspólnie a jednocześnie mieć swoje zaskórniaki, z których swobodnie będziecie mogli skorzystać - u nas sprawdza się świetnie i jeszcze nawet dajemy radę odłożyć

My mieszkamy ze sobą prawie od początku - 2,5 roku studiów, rok z moimi teściami i teraz już na swoim ślub w przyszłym roku I zawsze wychodziłam z założenia, że warto jest spróbować kromki zanim kupi się cały bochenek

[dusiolka]

Napisane przez puchaczmalinowy

Szczerze powiem, że dobrym rozwiązaniem jest posiadanie własnych kont i jednego wspólnego, na które będziecie przelewać jakieś środki na rachunki i na jedzenie i z tego korzystać wspólnie a jednocześnie mieć swoje zaskórniaki, z których swobodnie będziecie mogli skorzystać - u nas sprawdza się świetnie i jeszcze nawet dajemy radę odłożyć

My mieszkamy ze sobą prawie od początku - 2,5 roku studiów, rok z moimi teściami i teraz już na swoim ślub w przyszłym roku I zawsze wychodziłam z założenia, że warto jest spróbować kromki zanim kupi się cały bochenek

My mamy swoje konta ale kupujemy za te pieniądze kto ma akurat wypłacone albo kartę przy sobie traktujemy je za wspólne pieniądze i możemy wydawać sobie jak je chcemy a jeśli na coś odkladamy to ustalamy kwotę w jakiej sie mieścimy w danym miesiącu


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[puchaczmalinowy]

Napisane przez dusiolka

My mamy swoje konta ale kupujemy za te pieniądze kto ma akurat wypłacone albo kartę przy sobie traktujemy je za wspólne pieniądze i możemy wydawać sobie jak je chcemy a jeśli na coś odkladamy to ustalamy kwotę w jakiej sie mieścimy w danym miesiącu

My też tak robiliśmy do czasu, gdy w końcu udało nam się pójść na swoje i też się świetnie sprawdzało wydaje mi się, że najważniejsze jest traktowanie tych pieniędzy jako "nasze" od początku a nie dzielenie "moje - twoje" i wtedy wszystko będzie działało cacy

[dusiolka]

My tak praktykujemy odkąd mieszkamy razem i teraz jak jest po ślubie nadal tak jest


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[katerina_23]

Hej
Ja też bardzo chciałabym zamieszkać ze swoim TŻ
Tzn on tego chce bardziej ode mnie
Ja mam obawy :/
Co prawda wspomina o pierścionku, ślubie, dzieciach - ja tego bardzo chcę

No i właśnie...
Boję się, że gdy zamieszkamy razem, on już będzie miał mnie na codzień, wszystko jak po ślubie: ciepły obiadek, seks na śniadanie, wyprane skarpety, to wtedy przestanie dążyć do ''zalegalizowania'' naszego związku

bo i po co?
a ja chciałabym, żeby to było ja należy nie dlatego,że tak wypada tylko dlatego, że chcę się czuć szanowana, kochana, jedyna

Powiedzcie czy ja nie przesadzam? Mam mętlik w głowie...
Wiem, że obrączka na palcu nie da mi żadnej gwarancji...
Ale jakoś nie umiem sobie z tym poradzic :/

[kaledonia]

Jak on Cię bez ślubu nie szanuje to sądzisz, że po ślubie zacznie?? No tak odczytałam Twój post.

Jeśli nie chcesz zamieszkać z Nim bez ślubu to mu to powiedz i podaj argumenty, bo mężczyźni z reguły nie są tacy domyślni

Mężczyźnie jak zależy na zalegalizowaniu to się potrafi sprężyć i stanąć na wysokości zadania i nie będzie latami kobiety zwodził. Jakie to niby koszta, ok 80 zł w USC Reszta to już tylko fantazja.

[puchaczmalinowy]

No cóż, faceci bywają różni i niektórym po prostu jakoś tak później się nie śpieszy, ale nie zawsze robią to świadomie i zgodnie z przysłowiem "po co kupować krowę, skoro można mieć mleko za darmo?".

Ja ze swoim mieszkam od 3,5 roku i to ON bardziej nalega na ślub niż ja.

Może po prostu z nim pogadaj, że mimo decyzji o wspólnym mieszkaniu nie chcesz żyć bez ślubu przez wieki. Nie znam Waszej sytuacji, czy pracujecie, czy studiujecie, czy co tam w życiu można jeszcze robić, ale jeśli macie możliwość, to ustalcie sobie jakąś choćby wstępną datę - nawet za 3 lata

[mojakaren]

Napisane przez puchaczmalinowy

I zawsze wychodziłam z założenia, że warto jest spróbować kromki zanim kupi się cały bochenek

Święte słowa!
My jesteśmy razem 4,5 roku, ślub za rok, zamieszkaliśmy razem po 3 latach i wydawało się, że niewiele się zmieni (wcześniej codziennie się spotykaliśmy, nocowaliśmy u siebie) a tu BUUUM Pierwszy miesiąc był koszmarny, TŻ miał się trzy razy wyprowadzać hehe :P
Oczywiście później wszystko już było super, ale powiem szczerze gdyby takie sceny były po ślubie to bym się chyba załamała :P
Dlatego dobrze, że ten "test" mamy zdany.

[puchaczmalinowy]

Napisane przez mojakaren

Święte słowa!
My jesteśmy razem 4,5 roku, ślub za rok, zamieszkaliśmy razem po 3 latach i wydawało się, że niewiele się zmieni (wcześniej codziennie się spotykaliśmy, nocowaliśmy u siebie) a tu BUUUM Pierwszy miesiąc był koszmarny, TŻ miał się trzy razy wyprowadzać hehe :P
Oczywiście później wszystko już było super, ale powiem szczerze gdyby takie sceny były po ślubie to bym się chyba załamała :P
Dlatego dobrze, że ten "test" mamy zdany.

Zawsze lepiej przed ślubem niż po I trzeba się po prostu "dotrzeć" a po ślubie to ludzie lubią mieć wyidealizowany światopogląd na to kto, jest kim w małżeństwie i wtedy często zaczynają się schody. Nie mówię, że tak jest w 100% ale znam pary, które były ze sobą 5 lat a po ślubie pół roku ze sobą nie wytrzymali i się rozwodzą... W sumie nie wiem, co tak naprawdę ten ślub zmienia dla niektórych ale jak widać, niektórym coś w głowach przestawia

[dezire]

Napisane przez katerina_23

Hej
Ja też bardzo chciałabym zamieszkać ze swoim TŻ
Tzn on tego chce bardziej ode mnie
Ja mam obawy :/
Co prawda wspomina o pierścionku, ślubie, dzieciach - ja tego bardzo chcę

No i właśnie...
Boję się, że gdy zamieszkamy razem, on już będzie miał mnie na codzień, wszystko jak po ślubie: ciepły obiadek, seks na śniadanie, wyprane skarpety, to wtedy przestanie dążyć do ''zalegalizowania'' naszego związku

Ja też nie rozumiem dlaczego mieszkając razem masz czuć się jak żona i wykonywać obowiązki typu obiadek, pranie, seks itp.
Czy z automatu męzczyzni zamieszkając razem tego oczekują ? nie sądzę

[rabbitka]

Napisane przez dezire

Ja też nie rozumiem dlaczego mieszkając razem masz czuć się jak żona i wykonywać obowiązki typu obiadek, pranie, seks itp.
Czy z automatu męzczyzni zamieszkając razem tego oczekują ? nie sądzę

ja to wogóle nie rozumiem czemu to zawsze żona/ dziewczyna ma wykonywać domowe obowiązki... u nas TŻ gotuje cęściej niż ja, generalnie obowiązkami staramy się dzielić - np. on robi obiad, to ja zmywam po jesteśmy razem 2 lata, zamieszkaliśmy ze sobą po 5 miesiącach, TŻ oświadczył mi się po roku i 3 miesiącach mimo iż żyliśmy "jak mąż i żona", ja na zaręczyny nie nalegałam, banawet się ich w ogóle nie spodziewałam, ślub będzie w przyszłym roku. Co do mieszkania razem, wiadomo musieliśmy się dotrzeć na początku, ale teraz jest super i osobiście nie wyobrażam sobie ślubu bez tego (wcześniej byłam w długoletnim związku i po zamieszkaniu razem, po 4 latach, okazało się, że zupełnie do siebie nie pasujemy, wyszły różnice, których przy "randkowaniu" nie widziałam, p w końcu rozstaliśmy się, i dobrze, bo teraz jestem szczęśliwa).

[Michiru]

wróciłam sobie do moich postów w tym wątku sprzed dobrych kilka lat... dziwnie się to czyta. jak ja wierzyłam, że wszystko będzie dobrze, że usamodzielnimy się, nie będziemy mieli teściów na karku. ależ się myliłam. związek i tak się rozpadł. ale wciąż uważam, że jeśli jest możliwość i są chęci to nie trzeba czekać do ślubu z zamieszkaniem pod jednym dachem. ja wpierdzieliłam się może i w bagno, ale koniec końców uważam, że to nie był błąd. dzięki temu zobaczyłam rzeczy, których nie widziałam dopóki razem nie zamieszkaliśmy.

teraz jestem w nowym związku z osobą, z którą do niedawna tylko się przyjaźniłam. mieszkamy razem praktycznie od początku, od zaraz. pół roku mija. nie żałuję. jest bardzo dobrze. nie mamy jakichś wygórowanych oczekiwań. już nie ma, że ja jestem nie wiadomo jaką bałaganiarą, a facet udaje, że utrzymuje porządek. bałaganiarą jestem, fakt, ale o dziwo mojemu TŻtowi to tak nie przeszkadza. wiedział o tym już dawno i zaakceptował. wie, że nie jestem kucharką i nie spędzam wielkiej ilości czasu przy garach gotując obiad. jest mu miło, jak gotuję, ale nie ma na to ciśnienia. zresztą on sam to bardziej lubi i lepiej mu to wychodzi ja o dziwo dobrze znoszę jego skakanie po kanałach sportowych; jak przychodzi teściowa czy jego brat to naprawdę sprawia mi to przyjemność, nie muszę udawać. nie czuję się stłamszona ani osaczona. nie muszę walczyć ani się buntować, wykłócać o drobiazgi. dogadujemy się. i mam nadzieję, że skończy się to lepiej niż mój poprzedni związek.

[sol11]

Napisane przez Michiru

wróciłam sobie do moich postów w tym wątku sprzed dobrych kilka lat... dziwnie się to czyta. jak ja wierzyłam, że wszystko będzie dobrze, że usamodzielnimy się, nie będziemy mieli teściów na karku. ależ się myliłam. związek i tak się rozpadł. ale wciąż uważam, że jeśli jest możliwość i są chęci to nie trzeba czekać do ślubu z zamieszkaniem pod jednym dachem. ja wpierdzieliłam się może i w bagno, ale koniec końców uważam, że to nie był błąd. dzięki temu zobaczyłam rzeczy, których nie widziałam dopóki razem nie zamieszkaliśmy.

teraz jestem w nowym związku z osobą, z którą do niedawna tylko się przyjaźniłam. mieszkamy razem praktycznie od początku, od zaraz. pół roku mija. nie żałuję. jest bardzo dobrze. nie mamy jakichś wygórowanych oczekiwań. już nie ma, że ja jestem nie wiadomo jaką bałaganiarą, a facet udaje, że utrzymuje porządek. bałaganiarą jestem, fakt, ale o dziwo mojemu TŻtowi to tak nie przeszkadza. wiedział o tym już dawno i zaakceptował. wie, że nie jestem kucharką i nie spędzam wielkiej ilości czasu przy garach gotując obiad. jest mu miło, jak gotuję, ale nie ma na to ciśnienia. zresztą on sam to bardziej lubi i lepiej mu to wychodzi ja o dziwo dobrze znoszę jego skakanie po kanałach sportowych; jak przychodzi teściowa czy jego brat to naprawdę sprawia mi to przyjemność, nie muszę udawać. nie czuję się stłamszona ani osaczona. nie muszę walczyć ani się buntować, wykłócać o drobiazgi. dogadujemy się. i mam nadzieję, że skończy się to lepiej niż mój poprzedni związek.

Nie ma tego złego co by na dobre nie wyszłoNajważniejsze,że jesteś teraz szczęsliwa i ze pasujecie do siebieMy też jesteśmy strasznymi bałaganiarzami i oboje sie nawzajem denerwujemy
Powodzenia!