Jak pocieszyć po stracie bliskiej osoby?

[erosomak]

Mam problem... Dwa dni temu zmarł tata mojego chłopaka. Tego dnia przyjechał do mnie, bo mieliśmy świętować naszą rocznice. Gdy odebrał telefon, wiedziałam, że coś się stało złego. Widziałam jak jego twarz czerwona od śmiechu nagle robi się strasznie blada, a później znowu czerwona- od powstrzymywanych łez. Gdy skończył rozmawiać powiedział mi, że jego tata leży w szpitalu w bardzo ciężkim stanie i musi natychmiast wracać do domu do swojej mamy. Oczywiście nie protestowałam, złapałam kluczyki od samochodu, nawet się nie ubrałam i go zawiozłam do domu. Za jakieś 2 godz., zadzwonił, że jego tata nie żyje. Normalnie mnie zamurowało, nie wiedziałam co mam powiedzieć. Jak mam z nim rozmawiać, co mu powiedzieć? Mam wrażenie, że wszystko co teraz powiem i tak głupio zabrzmi, ale nie chce go zostawić z tym samego. Poradźcie coś.!!!

[madana]

Po prostu z nim/przy nim bądź, nie trzeba wielkich słów, ale obecność bliskiej osoby jest ważna, wiem, bo moi rodzice nie żyją, a nie zmarli jako starzy ludzie.

[erosomak]

Ja wiem, ale mam wrażenia, że wszystko co teraz zrobię czy powiem to będzie wielki nie takt z mojej strony. Tym bardziej, że on nie chce mojej pomocy, twierdzi, że sam sobie z tym wszystkim musi poradzić, ale ja nie chce, żeby on z tym sam został..

[madana]

Napisane przez erosomak

Ja wiem, ale mam wrażenia, że wszystko co teraz zrobię czy powiem to będzie nie wielki nie takt z mojej strony. Tym bardziej, że on nie chce mojej pomocy, twierdzi, że sam sobie z tym wszystkim musi poradzić, ale ja nie chce, żeby on z tym sam został..

- czujesz się tak, bo ludzie często nie wiedzą , jak zachować się wobec śmierci bliskiej osoby- stąd taka, a nie inna twoja relacja- nie ma w tym nic złego. A u chłopaka to tak świeża sprawa, że na razie to i tak pewnie chce być głównie z matką i po prostu nauczyć się żyć z poczuciem straty.

[erosomak]

Czyli mam się nie narzucać? Mam poczekać aż sam zadzwoni i będzie chciał ze mną rozmawiać? Najbardziej boje się spotkania z nim. Od tamtego czasu rozmawialiśmy może ze 4 razy przez telefon i były to krótkie rozmowy, które i tak sie nie kleiły...

[madana]

Nie narzucaj się; ale skoro trudno mu rozmawiać przez telefon, to napisz wspierającego smsa, że myślisz o nim, że może liczyć na twoje wsparcie itp.

[common]

Ja jeszcze proponuje dopisać w tym smsie, że gdy tylko będzie chciał się spotkać to zawsze może na Ciebie liczyć. Zapewnij go, że w każdej chwili może przyjść bo zawsze będziesz czekać.
Bardzo smutna sytuacja.

[catttt]

14 stycznia zmarł ojciec mojego narzeczonego, więc akurat w tym temacie mogę się wypowiedzieć.
Nie pytaj o szczegóły- gdy emocje opadną, on sam Ci opowie.
Bądź przy nim i dużo trzymaj go za rękę, przytulaj. Na pewno chce czuć, że jesteś z nim.
Nie mów, że chcesz mu pomóc- po prostu mu pomagaj.
Nie wiem jak się u Was ma sytuacja, czy spotykacie się często, rzadko, czy zostajecie u siebie na noc, ale ja byłam z TŻtem od chwili śmierci jego ojca przez 4 doby praktycznie bez przerwy przy nim i jego mamie (bez jednej nocy) i gdy już musiałam jechać do siebie popłakał się i powiedział że nie wie jak sobie beze mnie poradzi, choć nie robiłam nic specjalnego, po prostu byłam, od gotowania obiadu po dzwonienie po rodzinie powiadamiając o pogrzebie.

[erosomak]

Nie widujemy się zbyt często, mieszkamy w innych miejscowościach. Jesteśmy ze sobą pół roku, wydaje mi się, że nie chcieliby, żebym im teraz sie plątała po mieszkaniu.

[significant]

Gdy dostałam telefon od TŻ, że zmarła jego mama (bardzo młoda kobieta), to w pierwszej chwili sama nie potrafiłam z siebie słowa wykrztusić, a co dopiero pocieszać go. Powiedziałam, że jestem, gdyby mnie potrzebował, żeby ochłonął i w razie czego dzwonił i w międzyczasie napisałam mu kilka smsów, że wszystko będzie dobrze, że się ułoży i że go kocham.
W ciągu następnych kilku dni starałam się go jakoś pocieszyć drobnostkami - np domowa gorąca czekolada itp. Niby nic, ale wydaje mi się, że pomogło mu wtedy chwilowo zapomnieć.
Bodajże po roku powiedział mi, że to wszystko wiele dla niego znaczyło (że wspólnie przeszliśmy przez ciężkie chwile po jej śmierci) i że pomogłam mu wtedy przetrwać.
Proponowałabym zrobić podobnie

[catttt]

Napisane przez erosomak

Nie widujemy się zbyt często, mieszkamy w innych miejscowościach. Jesteśmy ze sobą pół roku, wydaje mi się, że nie chcieliby, żebym im teraz sie plątała po mieszkaniu.

Skoro tak, to dobrze Ci się wydaje. Każdy związek jest inny
Nie narzucaj się, ale daj mu do zrozumienia że z nim jesteś i może na Ciebie liczyć, to bardzo ważne.

[Unex]

Bądź przy nim - to wystarczy, nie narzucaj się...
W tej chwili nie możesz nic zrobic...
Ja także byłam przy moim ex, gdy jego ojciec umarł i jakoś to wtrwaliśmy..

( plus ex tż był także blisko mnie po smierci samobójczej przyjaciela)
Zycie płata róźne życiorysy, musicie być silni!

Powodzenia!

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez significant

napisałam mu kilka smsów, że wszystko będzie dobrze, że się ułoży

Tekst nieco nie na miejscu moim zdaniem.

---------- Dopisano o 01:17 ---------- Poprzedni post napisano o 01:16 ----------

Napisane przez catttt

Nie narzucaj się, ale daj mu do zrozumienia że z nim jesteś i może na Ciebie liczyć, to bardzo ważne.

Zgadzam sie.

[erosomak]

Takie pocieszenie zaserwowałam mu jak go do domu odwoziłam... On był taki przerażony, pukał nerwowo o cos, jeszcze ta cisza w samochodzie... Gdy zatrzymałam się na światłach odwróciłam się do niego i powiedziałam "nie martw się, wszystko będzie dobrze, zobaczysz". I może nie był by to taki nie takt z mojej strony, gdyby nie to, ze 2 godziny później dostałam telefon od niego...
Na dodatek on należy to facetów typu, "nie chce cię denerwować/martwić, sam sobie ze wszystkim poradzę". Nie żartuje. Raz, gdy wyjechał do babci (mieszkamy w zachodniopomorskim, on do babci pojechał do Zakopanego), trafił do szpitala. O jego pobycie tam dowiedziałam się 2 tygodnie później jak wrócił i to nie od niego, a od jego siostry, przypadkiem bo myślała, że wiem. Gdy poszłam "wyjaśnić" to (czyt. zrobić mega awanturę) usłyszałam od niego " Ale po co miałem ci mówić? Mi nic poważnego się nie stało, jestem cały, a ty nie potrzebnie byś się denerwowała, bo byś nawet do mnie przyjechać nie mogła i znając ciebie nie spałabyś po nocach i po co?" i wiem, że będzie chciał mnie na siłę teraz odsunąć od tej sytuacji, żebym sie "nie martwiła" o niego, bo on sobie sam poradzi...

[GagaFace]

Napisane przez madana

Nie narzucaj się; ale skoro trudno mu rozmawiać przez telefon, to napisz wspierającego smsa, że myślisz o nim, że może liczyć na twoje wsparcie itp.

Dokładnie, nie ma nic gorszego niż pocieszanie kogoś na kilka sposobów.

[kwiatelek]

Mojej przyjacióki mama jest cięzko chora wszystko wydarzyło się w ciągu miesiąca, jej choroba postępuje tak szybko, że są małe szanse na to, że wyzdrowieje. Ja i moja przyjaciółka mamy po 18 lat, ona jest osobą, która twierdzi, że nie potrzebuje pomocy, nie chce rozmawiać o tym co się dzieje z jej mamą, nie chce od nikogo praktycznie nic, żadnego pocieszenia, współczucia. Próbuje się ona powoli oswoić z myślą, jak jej już nie będzie, ale wiadomo, że jest to cięzkie, szczególnie w przypadku straty bliskiej osoby w tak młodym wieku. Sama nie wiem jak jej pomóc, jak z nią rozmawiać, chciałam żeby porozmawiała ze mną szczerze, wypłakała się bo pewnie tego potrzebuje, ale gdy chce jej pomóc twierdzi, że nie chce mnie obciążać tym co się dzieje i nie chce żebym widziała ją w takim stanie. Co mam zrobić, żeby jej pomóc?

[babeczki]

Rok temu zmarł w domu tata mojego TŻ, jak zadzwonił i o tym powiedział, płakaliśmy oboje przez telefon, powiedziałam, że jeśli będzie mnie potrzebował to żeby dzwonił, pisał, bo może na mnie liczyć,

gdy tylko zakład pogrzebowy zabrał ciało, zadzwonił żebym przyjechała bo potrzebuje mnie..od wtedy przez 2 dni byłam ciągle z nim i jego mamą, spałam u nich, jadłam z nimi, co chwilę wszyscy się przytulaliśmy i mama TŻ powtarzała, że bez nas by sobie nie poradziła.

Nie trzeba robić nic konkretnego, trzeba wtedy być przy nich. jak musiałam już wrócić 3 dnia do siebie do domu TŻ płakał, że sami by tego nie przeżyli i że jestem kochana, że byłam z nimi w trudnych chwilach.