Problem z rodziną, głównie mamą;( wejdzcie proszę

Maria221 · 2007-10-16, 21:31

Witam,

Zacznę moze od początku, aby moja wypowiedź układała sie w miarę logiczną całość i ułatwiła lekturę

Mam 23 lata

i problemy, niestety jest ich sporo

. Od małego ciężko chorowałam, do szkołę podstawową zrobiłam w domu

(swoją drogą to jedna z gorszych rzeczy jaka mi się przytrafiła). Gdy poszłam do liceum czułam się dziwnie, praktycznie pierwszy raz w szkole od wielu lat, to była moja szansa, druga szansa, nowe życie, znalazłam przyjaciół, najomych, świat się przede mną otworzył... Wyzdrowiałam (no prawie), obecnie studiuję na 5 roku, dostałam się na 2 kierunek, ale zaczynam za rok, bo teraz to by było za duże obciążenie

. Tak oto przdstawia się w skrócie historia mojego życia. Mam jednak problem - tak zgadłyście, moja mama. Dzięki niej żyję, mądra,wykształcona, towarzyska, ma wielu przyjaciół, do tego toksyczna. Wrzeszczy całymi dniami (tak było zawsze), wyzywa od głupich idiotek, potrafi powidziec mi że jestem brzydka

, że jestem zerem, nie znajdę pracy ani męża itp. Trwa to już wiele lat, a mnie coraz bardziej chce się wyć. Nie jestem smutasem, dziwaczką albo odludkiem. Wręcz przeciwnie mam sporo znajomych, w tym tych b. bliskich, jestem zapraszana, lubię się śmiać i czuję z nimi dobrze, nawet lepiej niż w domu. Mam też 18 letniego brata, który we wszystkim słucha swojej matki, która przygotoeuje mu śniadanka,obiadki, kolacujki, obiea owoce ze skórki, otula kołderką na noc.... Mój brat zawsze i we wszystkim wspiera moja mamę, gdy ona mnie wyzywa to i on robi to samo, potrafi wyzwać mnie, obrzucić przysłowiowym błotem, jest złośliwy, choć potrafi być miły i czasami potrafię sie z nim dogadać. Buntuję przeciwko zachowaniu mojej matki, mój brat nie. Dalej, niestety ale moja mam potrafi mnie uderzyć: szmatą p głowie, twarzy, robi to gdy tylko "buntuję sie za głośno" albo powiem jej co myślę o jej postępowaniu. Kiedyś się broniłam, odepchnęłam ją gdy mnie biła. Jestem traktowana jak małe dziecko: gdy dzwonię nierzadko stoi pod drzwiami i podsłuchuje, zaraz się pyta z kim gadałam, gdzie byłam, co robiłam itp. Gdy przychodzą do mnie koleżanki ona jest pierwsza w korytarzu i wypytuje je o wszystko. Perwsze pytanie dotyczące moich znajomych brzmi: jakie mają oceny i kim są rodzice. Narzeka, że za rzdko wychodzę, jak wychodzę to twirdzi, że nie powinnam tego robić bo moi znajomi są okropni i pewnie się upiją

. Każdą moją koleżanke krytykuje, nic nigdy się jej nie podoba, obgaduje nawet swoje najblizsze psiapsiułki, bo ta jest taka, a ta jest siaka. Codzienne gadki moralizujące są naprawdę męczące. Gdy zdaję egzamin, zarz po powrocie się pyta i jak? Jak nie ma 5 to wyzywa mnie od zer i porównuje do moich kileżanke: jakie są zdolne, zaradne, mądre, a ja jakim jestem zerem

. Nigdy nic się jej nie podoba, jest apodyktyczna i każdemu narzuca swoje zdanie, uważa sie za najlepszą, najpiekniejszą, jakie to ona miała powodzenie a ja to taka czupiradło

Chciałabym wyjechać na Wyspy, popracować, ale ona mówi, że po jej trupie, a ja tak chciałabym się wreszcie wyzwolić, stanąć daleko od domu, zrobić głęboki wdech i z radością stwoierdzić, że jestem nareszcie wolna!!

Znalazłam ofertę pracy, chciałam napisac, ale było potrzebne zdjęcie, poprosiłam brata odmówił, poszłam do mamy po pomoc, a ona powiedziała, że ja się do pracy nie nadaję, że powinam zrobićź kurs komputerowy, i ze jestem głupia jeśli myślę, ze ktokolwiek mnie zatrudni i że pwenie będe pracować w domu-uczyć

Wymyśliła mi pracę, ale ja jej nie chcę!!!

Po prostu czuję, że wszystko wokół mnie się zacieśnia, a ja nie mam czym oddychać

Opadłam z sił, napisałam o tej pracy koleżance, moze jej się przyda.... właściewie nie wiem dlaczego to zrobiłam, tak bardzo chciałam spróbować. Czsem po prostu chce mi się wyć.

Przepraszam, że tyle napisałam, ale musiałam sie wyżalić, a to i tak tylko szczyt góry lodowj. Moze mi napiszecie co mam robić? jak znależć rozwiązanie tej beznadziejnej sytuacji?

SiSleyS · 2007-10-16, 23:26

Cytat:

Napisane przez Maria221