po 10 latach chce mnie zostawić dla innej

[magoda2609]

Cześć, Witam wszystkich i pozdrawiam, jestem tu pierwszy raz i od razu z takim problemem. Może znajdzie się ktoś kto przeszedł coś takiego, coś doradzi pocieszy bo sama nie mogę sobie z tym poradzić.
Jesteśmy z moim mężem po ślubie 6 lat a razem jesteśmy od prawie 10 lat, w drugi dzień Swiąt zobaczyłam że mąż rozmawia z kimś przez internet, najpierw podziedział mi że to nic, ale po dłuższej rozmowie dowiedziałam się że rozmawia z jakąś "tylko" koleżanką, nie wiedziałam co się dzieje bo wcześniej nic nie dostrzegłam. Następnego dnia okazało się że mąż poszedł do szpitala jest tam do dzisiaj, ma spore problemy zdrowotnie. Ja w miedzy czasie dowiedziałam się od niego że nasz związek nie ma sensu, że ta osoba go rozumie lepiej niż ja i że on chce odejść. W jednej chwili cały mój świat się zawalił, nie wiem co dalej robić, bardzo go kocham, a on z dnia na dzień staje się coraz bardziej obojętny i taki zimny. Chcę walczyć ale nie wiem już jak?Ona do niego dzwoni a on jest chyba tym zachwycony, żyć mi się nie chce. Czy go zatrzymywać na siłę czy pozwolić mu odejśc. Nie wiem jak to wszystko długo trwa, mówi, że nie długo ale nie wiem czy mogę wierzyć w jego słowa. Odwiedzam go w szpitalu, martwię się o jego zdrowie, ale co mam zrobić, mam wrażenie że to wszystko dzieje się obok, że to nie dotycz mnie, że to jakiś zły sen. W naszym związku bywało różnie były kłutnie ale była też wielka miłość, i czy to możliwe że teraż już nie ma nic, że tak łatwo można odejść. Co robić?

[Sniezynka21]

Naprawde bardzo mi przykro z tego powodu Domyslam sie, ze musi Ci byc strasznie ciezko....
Wiem latwo sie mowi ( pisze ), ale pozwol mu odejsc, jesli tego chce, skoro uwaza, ze z ta druga bedzie mu lepiej Nie zatrzymuj na sile, to nic nie da, a moze tylko pogorszyc sytuacje.
Chcialabym Cie w jakis sposob pocieszyc, ale niestety nie wiem, jak
Zaraz pojawia sie odpowiednie dziewczyny i cos doradza

Glowa do gory, badz silna....

[wersta]

na siłę nie da się nikogo zatrzymać

[izanna]

Czy zastanawiałaś się nad tym co powiedział Twój mąż? Chce odejść, bo.....tamta rozumie go lepiej. To chyba świadczy o tym, że w Waszym związku nie dzieje się ostatnio dobrze. Powinnaś z nim porozmawiać, być może ma problemy, niekoniecznie zdrowotne. Wysłuchaj go spokojnie, poznaj jego racje, dowiedz się jak głębokie relacje łączą go z tamtą kobietą i czy naprawdę chce przekreślić Wasze wspólnie spędzone lata. Być może jego decyzja jest pochopna. Nie piszesz w jakich okolicznościach poznał tamtą kobietę, ale jeżeli jest to internetowa znajomość, to raczej nie potrwa długo. Magia internetu udziela się dużej liczbie mężczyzn, dla nich to odskocznia od codziennej rutyny, od problemów. To sprawia, że bardziej gloryfikuje się swojego rozmówcę, widzi się ją w innym świetle. Co innego zwyczajna codzienność i przebywanie z drugą osobą. Magia znika.
Pozwól mu odejść jeżeli tak bardzo chce, staraj się nie pokazywać swoich emocji, mam tu na myśli histerię czy błaganie o to, żeby Cię nie zostawiał.
Ale....wykazuj nadal troskę o jego zdrowie, słuchaj go jeżeli będzie chciał porozmawiać, pytaj go jak się czuje. Ciekawa jestem czy tamta kobieta wie o wszystkich jego problemach zdrowotnych i czy będzie dla niego tak troskliwa jak Ty. Pozwól mężowi na tę rozłąkę, być może potrzebuje czasu żeby sobie uświadomić jak bardzo jesteś dla niego ważna. Dużo pogody ducha, choć wiem, że to trudne teraz.

[yeah]

wiesz, czasami nowe jest szansą na coś lepszego i ciekawszego, naprawdę.

[magoda2609]

Może to jest szansza na coś lepszego ale ja obecnie nie jestem w stanie jej zobaczyć. Wiem, że musimy jeszcze porozmawiać, wyjaśnić sobie wiele spraw, ze spokojem jest różnie, jest w tym tyle emocji przynajmniej z mojej strony, że staram się jakoś trzymać ale czasami nerwy puszczają i objawia się to u mnie płaczem. Tą dziewczynę poznał na jakiejś delagacji, z tego co wiem to ona też bardzo, tak myślę interesuje się jego zdrowiem. Mam wrażenie że to że ja przy nim jestem to tylko dla niego udręka. Ostatnio rzeczywiści nie było łatwo, ale myślałam, że wszystko jesteśmy w stanie sobie wyjaśnić, głównym problemem był ciągły brak czasu i to że nie możemy być razem.

[Aggie125]

Myślę, że faceta trzeba postawić przed faktem dokonanym: chcesz być z inną, w porządku, możesz się do niej wyprowadzić. Absolutnie nie zgadzaj się, żeby ona telefonowała do Was do domu - niech dzwoni na komórkę, a nie do domu. Poza tym może należałoby przekazać tej pani obowiązki związane z chorym i wymagającym opieki facetem - jak przyjdzie do opiekowania sie nim i stawianiu czoła jego chorobie, może sie okazać, że ta miłość wcale nie jest taka wielka.

Nie rozumiem, żeby w takiej sytuacji jeszcze wspierać z całych sił męża w chorobie. Jasne, nie dopuścić do tego, żeby skonał z bólu, ale wsparcia niech mu udziela ktoś inny. A Ty zajmij się sobą, nie mężem. Pozwoli Ci to na oderwanie się od codzienności i może w ten sposób zyskasz dystans do tego, co się wydarzyło.

[magoda2609]

Właśnie rozmawiałam z mężem, czuje się już lepiej, w przyszłym tygodniu prawdopodobnie wyjdzie ze szpitala i ustaliliśmy że wróci do domu (wcześniej była opcja o powrocie do rodziców); Mówi, że jest mu bardzo przykro, że mi to robi, i że wie że bardzo cierpię, ale nic z tego nie wynika. Dzisiaj mam zamiar go odwiedzić, powiedział że pogadamy.

[starsza pani]

Czy możesz wyjaśnić bliżej to zdanie:Ostatnio rzeczywiści nie było łatwo, ale myślałam, że wszystko jesteśmy w stanie sobie wyjaśnić, głównym problemem był ciągły brak czasu i to że nie możemy być razem.
Aby wyrobić sobie zdanie na tyle by coś radzić,chciałabym zrozumieć przyczynę.

[magoda2609]

Mam tu na myśli to że mąż ciągle pracował, wracał bardzo późno do domu, albo jak wracał normalnie to był taki zmęczony, że kładł się spac. Ja na początku byłam zła ale potem stwierdziłam, że rzeczywiści duzo pracuje i to wszystko dlatego, a teraz okazuje się że po pracy spał a nocami z tą kobietą rozmawiał przez internet (dlatego był zmęczony);
Byłam u niego dzisiaj w szpitalu i oświadczył mi że się zakochał, a nasz związek nie mam sensu. I co ja mam dalej robi, po szpitalu bra go do domu, walczyc? Ale jak?
Dziekuje za zainteresowanie z waszej strony, naprawdę.

[201607150859]

Ja bym nie pozwoliła na powrot. Nawet jeśli się w tamtej odkocha to i tak rana w Twoim sercu pozostanie i do końca życia będziesz o tym myśleć. I nigdy nie będzie już tak samo. Niestety, mówię to z doświadczenia. Lepiej żeby pobolalo i przestało niż bolało do końca życia. Bardzo Ci współczuję, naprawdę wiem co czujesz. Trzymaj się, co nas nie zabije to nas wzmocni.

[Ata77]

Rozmowa i tylko rozmowa.To na początek.
Jednocześnie nic na siłę...
Owszem jestem za walką i ratowaniem związku,ale tylko wtedy jak druga strona przejawia takie zainteresowanie.

[paula78]

Chcialabym napisac :kobieto ,miej swoj honor,wyrzuc go.

ale nigdy nie bylam w takiej sytuacji i nie wiem czy ja bym tak zrobila,wszytsko zalezy czy go nadal kochasz?
czy jestes wstanie wybaczyc zdrade?
czy kochasz go tu i teraz czy kochasz tylko wspomnienia?

Powinien przedstawic co dalej z waszym zyciem ,jak sobie wyobraza ten uklad?
pozostaje rozmowa ale taka szczera jednak walczyc o zwiazek moga tylko 2 osoby.

[magoda2609]

Wiesz to jest dobre pytanie, a może to rzeczywiści to tylko wspomnienia i jakieś wyobrażenie. Myślę, że ciągle go kocham i nie dociera do mnie to że mnie oszukał.

[mara30]

Napisane przez magoda2609

Wiesz to jest dobre pytanie, a może to rzeczywiści to tylko wspomnienia i jakieś wyobrażenie. Myślę, że ciągle go kocham i nie dociera do mnie to że mnie oszukał.

Wiesz, czasem też jest tak, że trudno nam przyznać, że coś co budowaliśmy przez lata, nie udało się. Wiem, bo niedawno rozstałam się z mężem i chociaż była to wspólna decyzja, bolało jak cholera, właśnie to poczucie porażki
Wiem, że Ci jest teraz strasznie trudno... ale z drugiej strony na pewno lepiej teraz, kiedy jesteś jeszcze młoda, kiedy życie przed Tobą wiem, że to w tej chwili brzmi to abstrakcyjnie, ale niedługo w to uwierzysz
Jednocześnie nie oceniałabym tak ostro męża. Czasem tak jest, że przestaje się kochać. Czasem miłość wygasa z obu stron, ale jedna strona sobie to uświadamia pierwsza. Czasami z kolei uświadamiamy sobie, że wygasła dopiero poznając kogoś innego. Może w jego przypadku rzeczywiście tak jak mówi trwało to krótko i sam nie bardzo wiedział co się dzieje? Nie wiem... nie zdobyłabym się na ocenianie kogokolwiek...
I jeszcze jedno, może na pocieszenie... sytuacja z życia wzięta: mężsczyzna,na skraju nerwicy i problemy z sercem, najprawopodobniej na tle nerwowym, kocha inną kobietę, która podobno rozumie go jak nikt, ale nigdy jej tego nie wyzna, twierdzi że nigdy w życiu nie rozstanie się z żoną, bo tak kiedyś zdecydował więc będzie konsekwentny. Chciałabyś byś być na miejscu jego żony?

Trzymaj się, życzę Ci dużo siły

[architekt80]

Myśle że nie powinnaś pozwolic mu wrucić do domu bo niby po co....Obawiam się że on mugł juz podjąć decyzje o odejściu .Trzymaj się jesteś bardzo dzielna

[mara30]

Napisane przez architekt80

Myśle że nie powinnaś pozwolic mu wrucić do domu bo niby po co....

a tego to nie rozumiem dlaczego, skoro jest to dom dwojga ludzi, jedno z nich ma drugie z tego domu wyrzucić? wydawało mi się zawsze, że takie sprawy się uzgadnia wspólnie, a nie "nie pozwala mu wrócić"

[magoda2609]

Cześć Wszystkim, dzisiaj kolejny straszny dzień. Jutro ma wrócić do domu (tak ustaliliśmy) z tym, że ja wiem już wszystko bo mi powiedział przecież, że się zakochał i nie chce już ze mną być. Wiecie co, powiem wam, że boje się jutra, jak to będzie, jak ja mam się zachowywać? co robić? Jestem załamana, nie potrafie zyć bez Niego, jestem w pracy ale wegetuje, nie wiem co się za bardzo dzieje obok mnie. Co ja takiego zrobiłam, że mnie to spotyka, przecież pare dni przed chorobą mówił, że mnie kocha. Ja nie rozumiem tego, chyba jestem skonczoną idiotką! Tak się czuje, nic nie warta.

[mara30]

Napisane przez magoda2609

Jestem załamana, nie potrafie zyć bez Niego

Nie kochana, to nie prawda wydaje Ci się że nie potrafisz wiem, że trudbo w to uwierzyć. Będzie Ci ciężko, na pewno. Ale dasz radę. Nawet będzie Ci lepiej, z czasem pokochasz swoją wolność Wiem, że nie potrafisz w to teraz uwierzyć, ale z czasem zrozumiesz, że tak jest lepiej, że nie ma sensu być z człowiekiem który Cię nie kocha, szkoda czasu. To, że mówił, że kocha nic nie znaczy niestety Mówił tak najprawdopodobniej dlatego, że wiedział że tego oczekujesz. Mężczyźni tak mają, niestety

Bądź dzielna zobaczysz, będzie lepiej.

[magoda2609]

wiesz co? nie mam nawet godności bo jak by tylko kiwnął palcem to poleciała bym do Niego.

[mara30]

Napisane przez magoda2609

wiesz co? nie mam nawet godności bo jak by tylko kiwnął palcem to poleciała bym do Niego.

ależ to jest normalny odruch! to nie jest kwestia godności to jest kwestia tego, że jest człowiekiem, który był Ci bliski przez długi czas - to normalne, że nie potrafisz się z tym pogodzić, że on już nie chce być Twój, szczególnie, że stało się to tak nagle. To normalne, że będziesz czekać na każdą iskierkę nadziei. Ale z czasem będzie to słabło, zobaczysz wiem, że idiotycznie to brzmi, bo Tobie jest źle tu i teraz ale tylko czas tu pomoże. I jak najszybsze odcięcie się, zamieszkanie osobno, zaczęcie swojego życia.

[magoda2609]

Nigdy nawet sama nie mieszkałam, bo jak poznałam męża miałam 20 lat (mieszkałam u urodziców) zamieszkałam z nim i tak był do teraz. Boję się że sama nie poradzę sobie z normalnym życiem, zawsze wszystko robiliśmy razem. Nie pamiętam nawet za bardzo jak to jest być samemu. Dziękuje Ci za tak szybką odp. i pocieszenie.

[mara30]

Napisane przez magoda2609

Nigdy nawet sama nie mieszkałam, bo jak poznałam męża miałam 20 lat (mieszkałam u urodziców) zamieszkałam z nim i tak był do teraz. Boję się że sama nie poradzę sobie z normalnym życiem, zawsze wszystko robiliśmy razem. Nie pamiętam nawet za bardzo jak to jest być samemu. Dziękuje Ci za tak szybką odp. i pocieszenie.

To że sama nigdy nie mieszkałaś nie znaczy, że sobie nie poradzisz! kiedyś trzeba a wiesz jaka dumna będziesz z siebie, jak zobaczysz, że dajesz radę? że nawet jak będzie trudno, będziesz potrafiła to przezwyciężyć?
Wiem, to jest przerażające - lęk przed nieznanym... też się bałam potwornieale da się, naprawdę
Myślę, że powinniście jak najszybciej omówić sprawy mieszkaniowe i zamieszkać osobno - tak będzie Ci łatwiej, szybciej uwierzysz w siebie, zresztą będziesz tak zajęta dawaniem sobie rady że szybciej przestaniesz tęsknić

[magoda2609]

Wiesz przed chwilą własnie dzwonił do mnie mąż i powiedział, że jednak jutro nie wychodzi ze szpitala, jego stan się trochę pogorszył, zastanawiam się czy jechać do niego?

[magoda2609]

Mara czy też przeżywałaś cos takiego, wspomniałaś też, że też zaczełaś sama mieszkać, dawno? Jak sobie radzisz?

[mara30]

Napisane przez magoda2609

Wiesz przed chwilą własnie dzwonił do mnie mąż i powiedział, że jednak jutro nie wychodzi ze szpitala, jego stan się trochę pogorszył, zastanawiam się czy jechać do niego?

hmmm... nie wiem jakby nie miał nikogo oprócz Ciebie, powiedziałabym: jedź. Ale w takiej sytuacji... Jakiego rodzaju to są problemy? czy to jest tylko kwestia czasu, czy grozi mu coś poważnego? czy kobieta do której chce odejść jest przy nim? czy poza tym ma kogoś bliskiego kto go odwiedza, kto przy nim jest? Z jednej strony człowiek chory potrzebuje wsparcia, ale z drugiej - dał Ci do zrozumienia, że nie chce z Tobą być, ja bym to rozumiała, że Twojego wsparcia też nie potrzebuje chyba, że czujesz się na siłach odwiedzić go tak jak odwiedza się znajomego? ale podejrzewam, że nie za bardzo?

[magoda2609]

Są przy nim rodzice, którzy dbaja o niego i odwiedzają go codziennie, pytałaś o jego problemy zdrowotne, wylądował w szpitaly mozna powiedzieć że po powikłaniach przeziębienia (ma problemy z płucami). Tej kobiety przy nim nie ma, mieszka ona podobno z 400 km od Nas.
Szkoda mi go i w sumie każda rozmowa z Nim powoduje cierpienie. Ta kobieta ma podobno nie kontaktować się z nim przez jakiś czas żeby sobie wszystko przemyslał.

[mara30]

Wiesz... myślę, że jeżeli są przy nim bliskie osoby, to ja chyba na Twoim miejscu bym nie pojechała. Ty będziesz cierpiała a i jemu pewnie nie będzie łatwo

Napisane przez magoda2609

Mara czy też przeżywałaś cos takiego, wspomniałaś też, że też zaczełaś sama mieszkać, dawno? Jak sobie radzisz?

Mieszkam sama niecałe pół roku. Radzę sobie zaskakująco dobrze, chociaż bałam się jak to będzie

a jeśli chodzi o więcej... to wolałabym na pw albo gg wysłałam Ci mój numer gg

[magoda2609]

Nie jestem za bardzo obeznana w rozmowach przez internet, gdzie mi przesłałas nr na gg?

[magoda2609]

Maro, podaje Ci mój e-mail : magoda2609@wp.pl
pozdrawiam.