Nie nawidzę swoich uczuć - chce je zabić.

[juritka_94]

Cześć.

Ogólnie sprawa dotyczy facetów. Wiem, że to co napisze może wydawać się dziecinne albo głupie, ale niestety - tak zaczynam myśleć i chce podjąć kroki wobec tego.

Relacje czysto towarzyskie swoją drogą (robie postępy ), ale jeśli chodzi już o jakieś sprawy dotyczące bliższych relacji to sama nie wiem. Byłam w związku poażnym z facetem tylko raz (była chemia, wspólny język i ogólnie pięknie). Potem zaczeło się sypać, zdradził mnie ale mu wybaczyłam...wkońcu po 7 miesiącach w jeden dzień i w jednej chwili zerwał ze mną.

Potem 2 nieudane związki kończące się na zasadzie - wszystko ok, ok - poszłam do łóżka i potem zero zainteresowania, olewanie mnie i totalna ignorancja.

Ostatnio rozmawiałam z dwoma facetami z portalu randkowego, którzy do mnie napisali. Początkowo niezłe zaangażowanie, chęć spotkania i wogóle, aż w końcu zgon. Ani razu nie spotkaliśmy się (chcieli początowo na szybko, następnego dnia), ponieważ jak miałąm czas się spotkać to przekłądali, nie odzywali się a niby im mocno imponowałam wyglądem i wgogóle - no i te ich "wymówki".

Potwornie nienawidze jednak od nich wszystkich moich uczuć i emocji. Na codzień jestem twara, mocna, silna z charakteru, otwarta i uśmiechnięta. Staram sie życ pewnie i z wielką siłą. Tylko najbardziej zawadza mi to, że gdy wspomne o miłości albo o związku to zawsze mnie coś w sercu uderza i muszę się rozbeczeć, musze przeżywać, muszę się smucić To mnie wkurza permamentnie, ponieważ nie chce rozpaczać z tego powodu. Nie akceptuje swoich emocji. Nie akceptuje tego, że gdy poznaję jakiegoś faceta, ktry mi sie podoba to wiąże podświadomie jakieś plany co do niego. Wkurza mnie to, że mam czaem te słynne motylki w brzuchu, że czuje coś do tego faceta, że mam jakieś zauroczenie nim. Że często, gdy myśle o "białym domu a przed nim ja, mój mąż i dziecko"to mam smutek i pragnienie uczucia.

Czemu ?

Bo wiem, że dostane w twarz, a nie że będzie związek. Ostatnio zastanawiam się, czy by nie zabić tych uczuć w sobie różnymi sposobami. Wiem - zabrzmi to głupio, ale często mam ochote prowadzić normalne życie towarzyskie, zdobyć zawód lekarza, adoptować dziecko i sama je wychowywać a faceci....na brak zainteresowania nie narzekam, więc przygodny seks ? Jeśli juz cos ma mnie wiekszego laczyc z facetem to seks i nic wiecej ? Czesto uważam, że taki tryb życia przyniósłby mi największą ulgę i radość, ponieważ miałabym przyjaciół i znajomych, dobry zawód, dziecko i spełnienie seksualne z facetami na raz tymi ktorymi wybiore. Zero nadzieji, zero dręczących uczuc.....

Sama już nie wiem.
Ogólnie rzecz biorąc poza tymi zwiazkami facet chciał mnie tylko na seks. Na związek nie miał ochoty - oczywiście dowiadywałąm się o tym po czasie znajomości, gdzie miałam już te pieprzone nadzieje

[Trzepotka]

Treść usunięta