Tylko jedno dziecko. Czy to był dobry wybór?

[wika82]

Napisane przez pani-jesień

A ja pewnie będę się starać o kolejne z taką właśnie motywacją. Chyba, że mi się coś odmieni i jedno dziecko przestanie zaspokajać mój instynkt macierzyński.

Ja się postarałam głównie z taką motywacją.
I w ogóle rodziny z jednym dzieckiem wydają mi się smutne.

[pani-jesień]

Napisane przez wika82

Ja się postarałam głównie z taką motywacją.
I w ogóle rodziny z jednym dzieckiem wydają mi się smutne.

Jak dziecko jest już starsze, to też rodziny 2+1 wydają mi się trochę smutne. Nas było troje rodzeństwa, więc jestem przyzwyczajona do gwaru, hałasu, wspólnych zabaw itd.

[Ingrid80]

Napisane przez wika82

Ja się postarałam głównie z taką motywacją.
I w ogóle rodziny z jednym dzieckiem wydają mi się smutne.

Nie lubię takiego szufladkowania. Każda rodzina może być smutna. Wielodzietna też :-/

[golgie]

Napisane przez Ingrid80

Nie lubię takiego szufladkowania. Każda rodzina może być smutna. Wielodzietna też :-/

To nie jest szufladkowanie, tylko własne wrażenie na widok takiej rodziny. Szczerze mówiąc też mam takie.

[pani-jesień]

Napisane przez Ingrid80

Nie lubię takiego szufladkowania. Każda rodzina może być smutna. Wielodzietna też :-/

Ja osobiście mam świadomość, że to jest tylko moje wydajemisię a nie, że to jest fakt Jak człowiek jest przyzwyczajony do większej ilości ludzi w domu, to może mieć wrażenie, że jak jest ich mniej, to może być trochę smutno, przynajmniej ja tak mam. Chociaż na razie mamy jedno dziecko i jest wesoło

[silly78]

To chyba noe smutek tylko takie wyciszenie, jak juz dziecko jest starsze. Ale jak jest wiecej dzieci, i dorastaja, to tez jednak wielki gwar i halas sie konczy albo chociaz maleje
Zreszta, moj ma trzy lata, czasem rozrabia, czasem jest spokojny i to juz na tym etapie nie jest taki rozgardiasz jak byl wczesniej. Mamy juz spokojne wieczory, przesypiamy noce, sporo wyjezdzamy, zwiedzamy. Swietnie dogaduje sie z psem i kiedy na nich patrze to widze kolejnego malego czlowieka w tym stadzie
Ciaza zaczela mnie przerazac :/

[BYou]

Napisane przez pani-jesień

Ja osobiście mam świadomość, że to jest tylko moje wydajemisię a nie, że to jest fakt

Dziwią mnie takie zaszufladkowania bo komuś coś się albo ma inne spojrzenia na model swojej rodziny.
Wieloma słowami mogę określić moją rodzinę ale smutna nie ma słowniku

[Ingrid80]

Właśnie ja też ;-) rozgardiasz i smiech są u nas na porządku dziennym.

[wika82]

Nic nie poradzę na swoje wrażenia, które z definicji są subiektywne.

[Ingrid80]

Oczywiście ;-) moje też bo nie mam porównania jako jedynaczka.

[boska latynoska]

Napisane przez wika82

Ja się postarałam głównie z taką motywacją.
I w ogóle rodziny z jednym dzieckiem wydają mi się smutne.

Napisane przez pani-jesień

Jak dziecko jest już starsze, to też rodziny 2+1 wydają mi się trochę smutne. Nas było troje rodzeństwa, więc jestem przyzwyczajona do gwaru, hałasu, wspólnych zabaw itd.

Napisane przez golgie

To nie jest szufladkowanie, tylko własne wrażenie na widok takiej rodziny. Szczerze mówiąc też mam takie.

Czego to się z wizażu można dowiedzieć Mnie się matki z dwójką dzieci z mała różnicą wieku wydają mega smutne Jak widzę ich umęczone miny, jedno przy piersi, drugie ucieka, takie widoki często oglądam na placu zabaw. Na szczęśliwe to te mamusie nie wyglądają, jak zazwyczaj z bezradności krzyczą na starsze dziecko.

Ja mam jedno dziecko, prawie 4-letnie, drugiego na dzień dzisiejszy nie planuje. Głównie z wygody, praca zawodowa plus wychowywanie córki to ciężka praca.

[BYou]

Wizaż uczy

[pani-jesień]

Napisane przez boska latynoska

Czego to się z wizażu można dowiedzieć Mnie się matki z dwójką dzieci z mała różnicą wieku wydają mega smutne Jak widzę ich umęczone miny, jedno przy piersi, drugie ucieka, takie widoki często oglądam na placu zabaw. Na szczęśliwe to te mamusie nie wyglądają, jak zazwyczaj z bezradności krzyczą na starsze dziecko.

Ja mam jedno dziecko, prawie 4-letnie, drugiego na dzień dzisiejszy nie planuje. Głównie z wygody, praca zawodowa plus wychowywanie córki to ciężka praca.

Powiem szczerze, że dla mnie zdecydowanie się na dzieci z małą różnicą wieku to masochizm i bohaterstwo w jednym Ja sobie tego kompletnie nie wyobrażam. Widzę czasem takie sceny, o jakich piszesz i na samą myśl, że miałabym to przeżywać, mam ciary na plecach. Są, oczywiście, matki, które świetnie ogarniają dwójkę maluchów, ale obawiam się, że ja byłabym przemęczona i sfrustrowana. To zdecydowanie nie dla mnie. Zdecyduję się na kolejne dziecko , jak już młody będzie bardziej skory do współpracy

[wika82]

Napisane przez pani-jesień

Powiem szczerze, że dla mnie zdecydowanie się na dzieci z małą różnicą wieku to masochizm i bohaterstwo w jednym Ja sobie tego kompletnie nie wyobrażam. Widzę czasem takie sceny, o jakich piszesz i na samą myśl, że miałabym to przeżywać, mam ciary na plecach. Są, oczywiście, matki, które świetnie ogarniają dwójkę maluchów, ale obawiam się, że ja byłabym przemęczona i sfrustrowana. To zdecydowanie nie dla mnie. Zdecyduję się na kolejne dziecko , jak już młody będzie bardziej skory do współpracy

W mojej ocenie kiedy matka zajmuje się dwójką faktycznie jest masochistką.
Dzieci potrzebują obojga rodziców.

---------- Dopisano o 07:43 ---------- Poprzedni post napisano o 07:40 ----------

Napisane przez boska latynoska

Czego to się z wizażu można dowiedzieć Mnie się matki z dwójką dzieci z mała różnicą wieku wydają mega smutne Jak widzę ich umęczone miny, jedno przy piersi, drugie ucieka, takie widoki często oglądam na placu zabaw. Na szczęśliwe to te mamusie nie wyglądają, jak zazwyczaj z bezradności krzyczą na starsze dziecko.

Ja mam jedno dziecko, prawie 4-letnie, drugiego na dzień dzisiejszy nie planuje. Głównie z wygody, praca zawodowa plus wychowywanie córki to ciężka praca.

Szczerze mowiąc niewiele takich obrazków widziałam.

[pieleszka]

ja mam tylko jedną córkę, i póki co rodzeństwa dla niej nie planuję.
nie wydaje mi się, żeby moja rodzina była smutna
sama pochodzę z bardzo wielodzietnej rodziny, mam liczne rodzeństwo, mała ma bardzo dużo kuzynostwa takiego najbliższego. dbam o to by miała kontakt z kuzynami, by czuła, że to też jej bliscy.

kiedyś, przed ciążą jeszcze, chciałam mieć trojkę dzieci.. taaa..
zycie moje plany zweryfikowało. córka urodziła się "chora" (z wadą) i to odcinęło chyba takie piętno na mojej psychice, że po prostu boję się bardzo powtórki. mimo, że dziecko mam już "wyleczone" (powiedzmy), a koszmar daleko za nami, to ja i tak się boję powtórki... mimo, że wada małej to pewnie przypadek itp.. no zablokowałam się.

[ajah]

Co ja czytam ?
Rodzina z jednym dzieckiem - rodzina smutna.
Matka z dwojka dzieci- masochistka .
😮

I to wszystko wątku z wielką stratą w tle.



Sent from my HTC One using Tapatalk

[Miramej]

Napisane przez ajah

Co ja czytam ?
Rodzina z jednym dzieckiem - rodzina smutna.
Matka z dwojka dzieci- masochistka .
😮

I to wszystko wątku z wielką stratą w tle.

Nic dodać, nić ująć.

[golgie]

Napisane przez wika82

W mojej ocenie kiedy matka zajmuje się dwójką faktycznie jest masochistką.
Dzieci potrzebują obojga rodziców.

---------- Dopisano o 07:43 ---------- Poprzedni post napisano o 07:40 ----------




Szczerze mowiąc niewiele takich obrazków widziałam.

Ja, żadnego.

---------- Dopisano o 09:08 ---------- Poprzedni post napisano o 09:03 ----------

Dziewczynom na pewno nie chodziło o to, że rodzina z jednym dzieckiem to rodzina smutna, tylko, ze jakby, no nie wiem-czegoś brakuje? Jakiegoś dopełnienia? towarzystwa dla dziecka? Ja, przynajmniej, tak to widzę. Sama niedawno miałam jedno dziecko i moje rodzina wcale smutna nie była.

[BYou]

Golgie Ty też pisałaś o takim wrażeniu czyli, że niedawno Twoja rodzina była smutna choć piszesz, że oczywiście tak nie było, w myśl zasady: U kogoś tak tak ale u mnie nigdy w życiu
Dopełnienia brakuje?

[Ingrid80]

Moja rodzina żadnego dopełnienia nie potrzebuje.

[pani-jesień]

Napisane przez ajah

Co ja czytam ?
Rodzina z jednym dzieckiem - rodzina smutna.
Matka z dwojka dzieci- masochistka .
😮

I to wszystko wątku z wielką stratą w tle.



Sent from my HTC One using Tapatalk

Nic nie poradzę na to, że jak widzę czasem nieciekawe scenki z matką i dwójką dzieci rok po roku w roli głównej, to mam negatywne myśli w głowie na ten temat. Szkoda mi jest tych dzieci po prostu. Chociaż tak sobie teraz myślę, że brak cierpliwości matki to niekoniecznie efekt małej różnicy wieku między dziećmi i przy jedynaku czy dwójce z odstępem 10 lat zachowywałaby się podobnie.
Wydaje mi się, że jednak jest nieco łatwiej ogarniać dwójkę, kiedy starszak nie jest już na etapie uciekania, robienia wszystkiego na odwrót itd.
Na szczęście, każdy może zdecydować, ile chce mieć dzieci i z jakim odstępem czasowym

[Miramej]

Napisane przez pani-jesień

Na szczęście, każdy może zdecydować, ile chce mieć dzieci i z jakim odstępem czasowym

Nie, nie każdy.

[ajah]

Napisane przez pani-jesień

Nic nie poradzę na to, że jak widzę czasem nieciekawe scenki z matką i dwójką dzieci rok po roku w roli głównej, to mam negatywne myśli w głowie na ten temat. Szkoda mi jest tych dzieci po prostu. Chociaż tak sobie teraz myślę, że brak cierpliwości matki to niekoniecznie efekt małej różnicy wieku między dziećmi i przy jedynaku czy dwójce z odstępem 10 lat zachowywałaby się podobnie.
Wydaje mi się, że jednak jest nieco łatwiej ogarniać dwójkę, kiedy starszak nie jest już na etapie uciekania, robienia wszystkiego na odwrót itd.
Na szczęście, każdy może zdecydować, ile chce mieć dzieci i z jakim odstępem czasowym

Nie każdy może decydować.
Pomijając jednak tę kwestię, jaki to ma związek z określaniem jakiejś matki masochistką a rodziny z jednym dzieckiem- rodziną smutną ?
Rodzina bez dzieci to zapewne klimaty cmentarzyska wg tego toku rozumowania, a kobieta z trójką dzieci z małą różnicą musi być konkretnie zaburzona.

[wika82]

Wywołałam temat więc podkreślę: nie napisałam, że rodziny z jednym dzieckiem są smutne, tylko że wydają mi się smutne.
Mnie osobiście.
Widzę, że mojemu dziecku przydałby się towarzysz, bo zabawy z nami, czy na placach zabaw to nie wszystko. I to m.in. jeden z powodów decyzji o drugim. Mojej decyzji.

Naprawdę nie ogarniam tych reakcji.

[BYou]

Możesz napisać swoje odczucia, my mamy prawo się z tym niezgadzac tyle i aż.
Chociaż powinnaś dodać, że wydaje Ci się, że Twoja rodzina jest smutna bo

mojemu dziecku przydałby się towarzysz bo zabawy z nami czy na placach zabaw to nie wszystko..

Ja takich odczuć na podstawie mojej rodziny nie mam.

[pani-jesień]

Napisane przez ajah

Nie każdy może decydować.
Pomijając jednak tę kwestię, jaki to ma związek z określaniem jakiejś matki masochistką a rodziny z jednym dzieckiem- rodziną smutną ?
Rodzina bez dzieci to zapewne klimaty cmentarzyska wg tego toku rozumowania, a kobieta z trójką dzieci z małą różnicą musi być konkretnie zaburzona.

Dlaczego traktujesz to tak śmiertelnie poważnie? Ja piszę tylko o swoich wrażeniach na podstawie osobistych doświadczeń, to raz, i na podstawie obserwacji otoczenia - to dwa. Poza tym napisałam z przymrużeniem oka, nawet użyłam w poście odpowiedniej emotikonki, żeby ktoś przypadkiem nie potraktował tego całkiem serio Nic mi do tego, kto ile ma dzieci i z jaką różnicą wieku, ale ja osobiście nie chciałabym mieć jednego, jak również nie chciałabym dwójki rok czy 2 lata po sobie, bo mi taki model rodziny nie odpowiada, z różnych przyczyn.

[ewamyska]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;53731496]Temat dla mnie, bo jest to aktualnie mój największy dylemat w życiu. 90% szali jest za pozostaniem z jednym dzieckiem (przyczyny głównie zdrowotne i psychiczne). Ale jednak mi trochę tęskno, jak patrzę na gondole i niemowlaki i szkoda mi, że to już wszystko za mną. A przede wszystkim szkoda, że syn nie będzie miał rodzeństwa. Ale to za mała motywacja, aby się starać kolejny raz. W każdym razie będę czytać.[/QUOTE]

Eh..czyli mamy te same dylematy...Ja sama mam dwójkę rodzeństwa i kiedy rodzina jest duża atmosfera jest zupełnie inna. A jednak ciężko zdecydować się na kolejnego malucha, bo to jest i wydatek finansowy i duże obciążenie psychiczne. Ja akurat dosyć kiepsko przeszłam pierwszą ciążę i teraz mam opory, kiedy to wszystko wspominam...

[silly78]

Ech, gdybym tak mogla decydowac co i kiedy to teraz bylabym w drugim trymestrze ciazy. Chcianej, mimo niepokojow.
Teraz mam potworne obawy przed kolejna ciaza, wiec to jednak nie jest takie proste.
Decyzja o dziecku czy to pierwszym czy kolejnym nie jest prosta decyzja. To nie kupno pary butow. Bo juz kupienie pieska, kotka czy papuzki to powazna decyzja z konsekwencjami. A co dopiero powolanie na swiat czlowieka. Przynajmniej ja tak do tego podchodze. Srednio mi sie widzi splodzenie gromadki "zeby bylo wesolo". Bezdzietni tez tworza wesole rodziny.

Ewamyska, moja pierwsza ciaza tez najlatwiejsza nie byla. Druga poronilam. Pytanie brzmi, czy mam sile probowac po raz trzeci....

[pani-jesień]

Napisane przez silly78

Ech, gdybym tak mogla decydowac co i kiedy to teraz bylabym w drugim trymestrze ciazy. Chcianej, mimo niepokojow.
Teraz mam potworne obawy przed kolejna ciaza, wiec to jednak nie jest takie proste.
Decyzja o dziecku czy to pierwszym czy kolejnym nie jest prosta decyzja. To nie kupno pary butow. Bo juz kupienie pieska, kotka czy papuzki to powazna decyzja z konsekwencjami. A co dopiero powolanie na swiat czlowieka. Przynajmniej ja tak do tego podchodze. Srednio mi sie widzi splodzenie gromadki "zeby bylo wesolo". Bezdzietni tez tworza wesole rodziny.

Ewamyska, moja pierwsza ciaza tez najlatwiejsza nie byla. Druga poronilam. Pytanie brzmi, czy mam sile probowac po raz trzeci....

Zdecydowanie nie jest. Dla mnie to była jedna z najtrudniejszych decyzji w życiu, miałam bardzo dużo obaw.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez boska latynoska

Czego to się z wizażu można dowiedzieć Mnie się matki z dwójką dzieci z mała różnicą wieku wydają mega smutne Jak widzę ich umęczone miny, jedno przy piersi, drugie ucieka, takie widoki często oglądam na placu zabaw. Na szczęśliwe to te mamusie nie wyglądają, jak zazwyczaj z bezradności krzyczą na starsze dziecko.

Ja mam jedno dziecko, prawie 4-letnie, drugiego na dzień dzisiejszy nie planuje. Głównie z wygody, praca zawodowa plus wychowywanie córki to ciężka praca.

Ale ta nieszczęśliwa matka na placu zabaw jest taka trochę na własne życzenie.
U mnie różnica 2,8 roku. Przede wszystkim nigdy nie zamknęłam się z córkami w domu - wychodziłam i z malutkim niemowlakiem, i z 3latką razem. Wszędzie, gdzie miałam ochotę (oczywiście w miejsca odpowiednie dla dzieci). Na plac zabaw, na zakupy, na kawę, na lody, na wakacje, na ploty z koleżankami. Ba, śmiem twierdzić, że posiadanie dzieci (czy też dziecka jednego) szalenie ułatwia zawieranie nowych znajomości
A moja starsza córka (młodsza też nie) nigdy nie uciekała - poza jednym, jedynym razem, kiedy to byłam w 4mcu ciąży i miałam mord w oczach, goniąc ją przez kilkadziesiąt metrów

Decyzji o 2 dziecku nigdy nie żałowałam. Mimo tego, że po urodzeniu pierworodnej wszem i wobec twierdziłam, że to całkowicie wyczerpuje moją potrzebę bycia matką odwidziało mi się, gdy ona 11mcy miała.

I mimo poronienia 2 ciąży. Nieoczekiwanego całkowicie. Ogromnie się cieszę, że zdecydowałam się kolejny raz i mam taką obecnie śpiącą zasmarkaną w domu

Napisane przez wika82

Wywołałam temat więc podkreślę: nie napisałam, że rodziny z jednym dzieckiem są smutne, tylko że wydają mi się smutne.
Mnie osobiście.
Widzę, że mojemu dziecku przydałby się towarzysz, bo zabawy z nami, czy na placach zabaw to nie wszystko. I to m.in. jeden z powodów decyzji o drugim. Mojej decyzji.

Naprawdę nie ogarniam tych reakcji.

ja też nie, nie martw się

Napisane przez silly78

Ech, gdybym tak mogla decydowac co i kiedy to teraz bylabym w drugim trymestrze ciazy. Chcianej, mimo niepokojow.
Teraz mam potworne obawy przed kolejna ciaza, wiec to jednak nie jest takie proste.
Decyzja o dziecku czy to pierwszym czy kolejnym nie jest prosta decyzja. To nie kupno pary butow. Bo juz kupienie pieska, kotka czy papuzki to powazna decyzja z konsekwencjami. A co dopiero powolanie na swiat czlowieka. Przynajmniej ja tak do tego podchodze. Srednio mi sie widzi splodzenie gromadki "zeby bylo wesolo". Bezdzietni tez tworza wesole rodziny.

Ewamyska, moja pierwsza ciaza tez najlatwiejsza nie byla. Druga poronilam. Pytanie brzmi, czy mam sile probowac po raz trzeci....

Silly, jak wyżej - ciąża, poronienie, ciąża. Dla mnie 2 dzieci to rewelacja - a sama jestem jedynaczką.