Rzuciłam studia po 3 dniach, dobra decyzja?

[odzerrie]

Po maturze od początku mówiłam, że wolę iść do szkoły policealnej, na studia zaoczne, albo zrobić sobie rok przerwy i przemyśleć, co naprawdę chcę robić. Przez naciski rodziny, znajomych wybrałam "dobre" studia, poszłam na nie - na biologię, od pierwszej godziny wiedziałam, że to nie jest kierunek dla mnie. 3 dni prawie ciągłego płaczu, nie jadłam, nie miałam ochoty nawet się umyć, nic, zero chęci do życia. Nie chcę wiązać przyszłości związanej z naukami o zwierzątkach, roślnikach itp. Teraz jestem w domu i myślę co ja zrobiłam, nie wiem czy dobrze, czy źle. Mam pracę, chcę zrobić prawo jazdy, może odłożyć sobie na własny tani samochód i od następnego roku zacząć coś studiować, dziennie czy też zaocznie.
Chcę rady osób z zewnątrz, czy dobrze zrobiłam? Czy nie powinnam wrócić i próbować? Papierów jeszcze nie zabrałam, mieszkanie mam opłacone do końca października.

[MissChievousTess]

Po biologii szału z pracą nie ma. A pracę już masz. Czujesz, że ta dziedzina nauki Cię nie interesuje, więc to chyba dobra decyzja. Studia robi się dla siebie, nie dla otoczenia, więc następnym razem nie sugeruj się presją otoczenia po prostu.

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Nie chcę wiązać przyszłości związanej z naukami o zwierzątkach, roślnikach itp.

I sama sobie odpowiedziałaś. Nie ma najmniejszego sensu tracenie 3 czy tym bardziej 5 lat na coś w czym się kompletnie nie odnajdujesz. Nie jesteś w złej sytuacji - pracuj, postaw przez ten rok na rozwój we wlasnym zakresie, znajdź to co Cię naprawdę zainteresuje i powodzenia za rok

(nasza medyczna mimoza powinna zajrzeć do tego wątku )

[480d4edc1e815c56c16fabf08724cc948bdba6da]

Treść usunięta

[poshh]

to i tak długo wytrzymałaś
nie, ale serio, sama biologia jako studia to taka trochę kupa, może jedna osoba na sto tysięcy znajdzie fajną robotę, ale jeżeli ciebie to w dodatku nie interesuje, to absolutnie nie ma dylematu

[friable]

[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;6604649 6]I sama sobie odpowiedziałaś. Nie ma najmniejszego sensu tracenie 3 czy tym bardziej 5 lat na coś w czym się kompletnie nie odnajdujesz. Nie jesteś w złej sytuacji - pracuj, postaw przez ten rok na rozwój we wlasnym zakresie, znajdź to co Cię naprawdę zainteresuje i powodzenia za rok

(nasza medyczna mimoza powinna zajrzeć do tego wątku )[/QUOTE]

Taka zachęta żebym też zrezygnowała?

[BambusPanda]

Skoro masz pracę to moim zdaniem nie można się Ciebie o nic przyczepić. Sama zrezygnowałam z pierwszych studiów, spędziłam na nich jakiś miesiąc. Dziś jestem po licencjacie i jakoś nikt mnie palcami nie wytyka za rok przerwy. Nie wiem jak u Ciebie, ale w moim otoczeniu mnóstwo osób porezygnowało z pierwszych studiów i odnalazło się dopiero na kolejnych kierunkach.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

A ja zastanawiam się co takiego musiało się wydarzyć w ciągu tej pierwszej godziny, że skreśliłaś przez to kilkuletnie, zapewne świadomie wybrane studia, składające się z kilkudziesięciu przedmiotów.

[odzerrie]

Poczytałam o czym maja być poszczególne przedmioty, nie wyobrażam sobie siedzieć godzinami nad książkami i uczyć sie o porostach, grzybach czy bezkręgowcach, jeżeli mnie to nie interesuje. Doszłam do w wniosku, ze to bez sensu, ze był to zły wybór.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Dlaczego w takim razie wybrałaś właśnie biologię?

[odzerrie]

Poczytałam o czym maja być poszczególne przedmioty, nie wyobrażam sobie siedzieć godzinami nad książkami i uczyć sie o porostach, grzybach czy bezkręgowcach, jeżeli mnie to nie interesuje. Doszłam do w wniosku, ze to bez sensu, ze był to zły wybór.

---------- Dopisano o 08:43 ---------- Poprzedni post napisano o 08:41 ----------

Byłam w klasie biologiczno-chemicznej, nie wiedziałam na co mam iść, wybrałam to i inaczej to sobie wyobrażałam, sama nie wiem czego oczekiwałam. Wiem, ze z tymi przedmiotami nie dałabym rady i odpadła pewnie po pierwszej sesji.

[Karla Electra]

Jeśli faktycznie studia były z braku pomysłu i wiesz, że nie chcesz się z tym męczyć to moim zdaniem jest to dobra decyzja. Baardzo szybka ale jeśli masz już pracę i plany co zrobić z pieniędzmi to chyba wyjdzie ci to na dobre. Planujesz pójść na studia w przyszłości?

PS Mam nadzieję że rodzice wiedzą, żeby potem nie było cyrków z rozliczeniem PITu.

[odzerrie]

Chciałabym albo teraz zacząć jakieś zaoczne, chociaz nie wiem jakie - to jest najgorsze, ze nie wiem co chce robic w życiu. Albo od następnego roku, zastanowić sie co dalej. Chce studiować, tylko to co lubie i mnie interesuje. Rodzice wiedza, powiedzieli, ze podjęłam dobra decyzje, skoro miałabym tam sie męczyć.

[Karla Electra]

Byłam w podobnej sytuacji i drugi raz wybrałam już studia świadomie, po rocznej przerwie. Nie ma co na siłę, musisz znaleźć co Cię interesuje - ja w tym czasie kupowałam dużo różnych gazet albo przeglądałam je w sklepie, szukając czegoś dla siebie. Długo się męczyłam z wyborem ale teraz wydaje mi się, że wybrałam najlepiej jak mogłam - wpadło pewnego dnia do głowy po kilku miesiącach szukania wszędzie. Życzę tego również i Tobie.

[sylwciiiaa94]

Napisane przez odzerrie

Po maturze od początku mówiłam, że wolę iść do szkoły policealnej, na studia zaoczne, albo zrobić sobie rok przerwy i przemyśleć, co naprawdę chcę robić. Przez naciski rodziny, znajomych wybrałam "dobre" studia, poszłam na nie - na biologię, od pierwszej godziny wiedziałam, że to nie jest kierunek dla mnie. 3 dni prawie ciągłego płaczu, nie jadłam, nie miałam ochoty nawet się umyć, nic, zero chęci do życia. Nie chcę wiązać przyszłości związanej z naukami o zwierzątkach, roślnikach itp. Teraz jestem w domu i myślę co ja zrobiłam, nie wiem czy dobrze, czy źle. Mam pracę, chcę zrobić prawo jazdy, może odłożyć sobie na własny tani samochód i od następnego roku zacząć coś studiować, dziennie czy też zaocznie.
Chcę rady osób z zewnątrz, czy dobrze zrobiłam? Czy nie powinnam wrócić i próbować? Papierów jeszcze nie zabrałam, mieszkanie mam opłacone do końca października.

Moim zdaniem doskonała decyzja, ja zastanawiałam się pół roku. Po co się męczyć dla zadowolenia innych, to w końcu nasze życie, my powinniśmy decydować co chcemy, a czego nie. Wtrącanie się rodziny to najgorsze co może być. Każdy chce pomóc po swojemu nie patrząc co na prawdę będzie dobre dla nas. Ja byłam na informatyce ... skończyłam technikum informatyczne i każdy mi wpierał żebym kontynuowała to, bo przecież to opłacalne i ciekawe ... no i oczywiście pasja mojego ojca, a ja taka córeczka tatusia. Poszłam na studia, które okazały się kompletną porażką. Jedyne co zyskałam na nich to ukochanego, który miał to samo zdanie co ja. Po pół roku razem zrezygnowaliśmy. Teraz jesteśmy w trakcie zmiany pracy, ale niejednokrotnie zastanawialiśmy się o rozpoczęciu jakiś studiów, które tym razem nas będą interesować.

Moja rada ... rób to co uważasz za słuszne, znajdź swoją własną drogę i nią idź bez słuchania się innych. A jeśli coś Ci nie wyjdzie, a inni będą chcieli Ci to wytykać (oczywiście u nas tak już było) to delikatnie wytłumacz im, że to Twoje życie i Twoje decyzje. Bo nie masz 5 lat, żeby ktoś decydował za Ciebie i ustawiał Ci życie.

---------- Dopisano o 23:24 ---------- Poprzedni post napisano o 23:14 ----------

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;66068721]A ja zastanawiam się co takiego musiało się wydarzyć w ciągu tej pierwszej godziny, że skreśliłaś przez to kilkuletnie, zapewne świadomie wybrane studia, składające się z kilkudziesięciu przedmiotów.[/QUOTE]
U mnie do chęci rezygnacji wystarczył pierwszy dzień, kiedy to usłyszałam tekst od wykładowcy od ekonomii "Ja to bym na pani miejscu zrezygnował, będzie miała pani prze☠☠☠ane ... jedyna kobieta na roku". I tak rzeczywiście było. W sumie ten tekst usłyszałam w ciągu pierwszego tygodnia chyba z 30 razy. Według tych palantów kobieta na informatyce nie ma szans i trzeba ją udupić za wszelką cenę. Oczywiście chciałam udowodnić, że się mylą. Kiedy inni zdawali egzaminy praktycznie bez żadnej wiedzy, ja musiałam chodzić po 5 razy poprawiać, mimo, że wykułam wszystko, ale zawsze było "za mało". Oczywiście nie byłam jedyną kobietą, była też jeszcze jedna, która zdawała wszystko nawet bez podchodzenia do poprawy, bo koledzy poręczyli za nią "Ale profesorze, ona umie, tylko nieśmiała jest". A jak się okazało później to dawała dupy połowie naszej grupy i większości wykładowcom. Wielkie dzięki za takie studia.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez sylwciiiaa94

U mnie do chęci rezygnacji wystarczył pierwszy dzień, kiedy to usłyszałam tekst od wykładowcy od ekonomii "Ja to bym na pani miejscu zrezygnował, będzie miała pani prze☠☠☠ane ... jedyna kobieta na roku". I tak rzeczywiście było. W sumie ten tekst usłyszałam w ciągu pierwszego tygodnia chyba z 30 razy. Według tych palantów kobieta na informatyce nie ma szans i trzeba ją udupić za wszelką cenę. Oczywiście chciałam udowodnić, że się mylą. Kiedy inni zdawali egzaminy praktycznie bez żadnej wiedzy, ja musiałam chodzić po 5 razy poprawiać, mimo, że wykułam wszystko, ale zawsze było "za mało". Oczywiście nie byłam jedyną kobietą, była też jeszcze jedna, która zdawała wszystko nawet bez podchodzenia do poprawy, bo koledzy poręczyli za nią "Ale profesorze, ona umie, tylko nieśmiała jest". A jak się okazało później to dawała dupy połowie naszej grupy i większości wykładowcom. Wielkie dzięki za takie studia.

To, co tu napisałaś, jest tak żenujące, że skisłam i nie wiem jak to skomentować. Już pomijając to, że wykładowca od ekonomii to burak, to ty jesteś nie lepsza. Tekst, że "dawała dupy" o lepiej radzącej sobie dziewczynie jest poniżej wszelkiego poziomu. Naprawdę wydaje ci się, że wiesz z kim uprawiała seks, ile tak naprawdę się nauczyła i że jakieś leszcze z pierwszego roku były w stanie przekonać profesora o stanie czyjejś wiedzy?

[poshh]

Napisane przez sylwciiiaa94

U mnie do chęci rezygnacji wystarczył pierwszy dzień, kiedy to usłyszałam tekst od wykładowcy od ekonomii "Ja to bym na pani miejscu zrezygnował, będzie miała pani prze☠☠☠ane ... jedyna kobieta na roku". I tak rzeczywiście było. W sumie ten tekst usłyszałam w ciągu pierwszego tygodnia chyba z 30 razy. Według tych palantów kobieta na informatyce nie ma szans i trzeba ją udupić za wszelką cenę. Oczywiście chciałam udowodnić, że się mylą. Kiedy inni zdawali egzaminy praktycznie bez żadnej wiedzy, ja musiałam chodzić po 5 razy poprawiać, mimo, że wykułam wszystko, ale zawsze było "za mało". Oczywiście nie byłam jedyną kobietą, była też jeszcze jedna, która zdawała wszystko nawet bez podchodzenia do poprawy, bo koledzy poręczyli za nią "Ale profesorze, ona umie, tylko nieśmiała jest". A jak się okazało później to dawała dupy połowie naszej grupy i większości wykładowcom. Wielkie dzięki za takie studia.

Z ciekawości jaka to uczelnia? Albo przynajmniej napisz czy publiczna ;p