Psychoterapia - czy jest pomocna w walce z ED i kompulsywnym objadaniem?

[Gorzałka]

Witam dziewczyny,
Chcialabym poruszyc meczacy dla mnie ostatnio temat. Dokladnie taki jak w tytule watku. Czy psychoterapia jest w jakikolwiek sposob pomocna w wlace z ED? Czy sa tutaj jakies kobitki ktorym uczeszczanie na terapia pomoglo w jakilkowiek sposob zeby z tym walczyc?
Ja od kilku miesiecy chodze na terapie, ale jak dotad nie przyznalam sie psychoterapeucie ze mam problemy z jedzeniem. Myslalam, ze jakos to samo wyjdzie w praniu, ale nie. Troche nie wiem jak w ogole o czyms tak obzydliwym mozna mowic. Pozatym boje sie, ze nie bedzie mi wstanie pomoc to zadnen z niego, niestety, specjalista od zaburzen odzywiania. I jeszcze sobie mysle - czy ja aby napewno mam problem czy poprostu jem jak swinia az mi sie uszami wylewa.
Jakie macie doswiadczenia?

[Asilos Magdalena]

wystarczy otworzyć pierwszy lepszy na KZ wątek i dowiesz się, że psychoterapia to niezbędny czynnik prowadzący do zdrowienia.
przydają się też chęci i determinacja.
jaki ma sens chodzenie na terapię i ukrywanie prawdy??

[Ilta]

Właśnie miałam o to spytać.
To inaczej - możemy wiedzieć w takim razie po co poszłaś na psychoterapię?

W ogóle ten wątek jest strasznie szeroki do rozwinięcia. Jak chcesz samą skuteczność terapii, to masz od ręki dziesiątki książek, badań i prac, które to udowadniają a na samym KZ są dziesiątki dziewcząt, które to potwierdzą.

Tylko że sama taka odpowiedź nie jest konstruktywna bez rozwinięcia wątku:

1.Skąd wiesz, że masz zaburzenia odżywiania ? Skoro nie przyznałaś się terapeutce, to komu ? Masz jakieś potwierdzenie od psychologa lub psychiatry, wystawioną diagnozę ?

2.No i jak mówiłam - to w takim razie na co chodzisz na terapię ?

3.Pomijając już wszystko inne - są różne rodzaje terapii i to też warto wiedzieć.

4.A ponad to niepokoją mnie dwa nastawienia.

a)do swojej choroby - że jest wstydliwa, obrzydliwa,
b)do samej siebie - że "jem jak świnia i wylewa mi się uszami" w dodatku "robię coś wstydliwego i obrzydliwego" Jak chcesz pomóc komuś, do kogo masz takie nastawienie ?

5.I na koniec coś, o czym ludzie nie wiedzą: ani psycholog ani terapeuta nie ma rentgena. Niestety - nie zainstalowali nam tej wtyczki na studiach A teraz poważnie - terapeuta to też człowiek. Może się domyślić kilku rzeczy w kontekście że takie a takie zachowania mogą się zdarzać przy takiej chorobie lub warunkach rodzinnych, ale nie prześwietla Cię na wylot. Jak mu czegoś nie powiesz, to się sam z siebie nie domyśli. I to nie oznacza, że jest złym terapeutą.

[Gorzałka]

Napisane przez Ilta

Właśnie miałam o to spytać.
To inaczej - możemy wiedzieć w takim razie po co poszłaś na psychoterapię?

W ogóle ten wątek jest strasznie szeroki do rozwinięcia. Jak chcesz samą skuteczność terapii, to masz od ręki dziesiątki książek, badań i prac, które to udowadniają a na samym KZ są dziesiątki dziewcząt, które to potwierdzą.

Tylko że sama taka odpowiedź nie jest konstruktywna bez rozwinięcia wątku:

1.Skąd wiesz, że masz zaburzenia odżywiania ? Skoro nie przyznałaś się terapeutce, to komu ? Masz jakieś potwierdzenie od psychologa lub psychiatry, wystawioną diagnozę ?

2.No i jak mówiłam - to w takim razie na co chodzisz na terapię ?

3.Pomijając już wszystko inne - są różne rodzaje terapii i to też warto wiedzieć.

4.A ponad to niepokoją mnie dwa nastawienia.

a)do swojej choroby - że jest wstydliwa, obrzydliwa,
b)do samej siebie - że "jem jak świnia i wylewa mi się uszami" w dodatku "robię coś wstydliwego i obrzydliwego" Jak chcesz pomóc komuś, do kogo masz takie nastawienie ?

5.I na koniec coś, o czym ludzie nie wiedzą: ani psycholog ani terapeuta nie ma rentgena. Niestety - nie zainstalowali nam tej wtyczki na studiach A teraz poważnie - terapeuta to też człowiek. Może się domyślić kilku rzeczy w kontekście że takie a takie zachowania mogą się zdarzać przy takiej chorobie lub warunkach rodzinnych, ale nie prześwietla Cię na wylot. Jak mu czegoś nie powiesz, to się sam z siebie nie domyśli. I to nie oznacza, że jest złym terapeutą.

Dziekuje ze odpowiedzi. Wiec tak:

1. Nie wiem, nie mam pojecia, ale to chyba nie jest normalne zachowywac sie tak w kwestii jedzenia, bo jesli jest to normalne to .
Ach i nie mam terapeutki tylko terapeute.

2. Powodow bylo kilkanascie - a psycholog stwierdzil nerwice depresyjna, jesli juz chcemy podawac nazwy choroby.

3. Wiem, ale jestem ograniczona i to bardzo - nie mieszkam w Polsce, a bardzo zalezalo mi zeby terapaia byla w jezyku polskim i jakims cudem udalo mi sie znalesc tutaj polskiego terapeute.

4. Takie nastawienie mam i nie moge sobie z tym poradzic - bo tak wlasnie sie czuje - jak grupa swinia ktorej wylewa sie uszami

5. Oczywiscie, i osoba ktora prowadzi moja terapie bardzo sie stara i chce mi pomoc. Ale mowienie prawdy na terapii to jedno a przemilczenie pewnych problemow to juz inna strona medalu.

Chyba tyle, poki co. Ech.

[Ilta]

Napisane przez Gorzałka

1. Nie wiem, nie mam pojecia, ale to chyba nie jest normalne zachowywac sie tak w kwestii jedzenia, bo jesli jest to normalne to .
Ach i nie mam terapeutki tylko terapeute.

Każdy ma coś takiego, jak odbiór subiektywny. I dla jednych "nienormalnym" będzie dopiero opróżnienie lodówki do spodu na jednym posiedzeniu a dla innych zjedzenie 2 batoników do obiadu.
Nie etykietuj się dopóki nie masz nic stwierdzone ! Przypisywanie sobie choroby w niczym nie pomaga. Jak chcesz się dowiedzieć czy masz ED, to wypadałoby powiedzieć terapeucie że masz takie podejrzenia i razem ustalić, czy i czego masz objawy.

2. Powodow bylo kilkanascie - a psycholog stwierdzil nerwice depresyjna, jesli juz chcemy podawac nazwy choroby.

Ok. A jak jest depresja to nie miałaś skierowania do psychiatry po leki antydepresyjne ? I coś na zmniejszenie objawów nerwicy ?

3. Wiem, ale jestem ograniczona i to bardzo - nie mieszkam w Polsce, a bardzo zalezalo mi zeby terapaia byla w jezyku polskim i jakims cudem udalo mi sie znalesc tutaj polskiego terapeute.

Ok. A wiesz w jakim nurcie prowadzi ?

4. Takie nastawienie mam i nie moge sobie z tym poradzic - bo tak wlasnie sie czuje - jak grupa swinia ktorej wylewa sie uszami

Ja tylko uprzedzam, że z takim nastawieniem ciężko Ci może być pomóc samej sobie. Bo zobacz- masz ochotę pomagać komuś, za kim nie przepadasz ?
Nie mówię: "Zacznij z marszu myśleć o sobie dobrze", ale to też temat na terapię, jak kroczek po kroku zmieniać do siebie nastawienie.
Możesz też przejrzeć temat "Tygodniowe ćwiczenia motywacyjne", tam masz to poruszane kilka razy.

5. Oczywiscie, i osoba ktora prowadzi moja terapie bardzo sie stara i chce mi pomoc. Ale mowienie prawdy na terapii to jedno a przemilczenie pewnych problemow to juz inna strona medalu.

Chyba tyle, poki co. Ech.

On chce Ci pomóc. A Ty sobie chcesz pomóc ? Bo "przemilczenie problemów" to chyba nie jest najlepszy dowód na to, że chcesz I nie - to nie jest "inna strona medalu" tylko jasna sprawa - nie mówisz terapeucie wszystkiego. On ustala Ci jakiś program terapii, stara się pomóc pod to co mu powiedziałaś, podczas gdy na boku dzieją się też inne,ważne sprawy, które Cię martwią i które SPOWALNIAJĄ i UTRUDNIAJĄ ukończenie terapii - a o nich nie mówisz. Czego się boisz?

[Gorzałka]

Oj moje odjadanie to napewno nie dwa batoniki po obiedzie. I nie doklajam sobie etykietki, wolalabym zeby byla to choroba albo jakas jej czesc tak zeby mozna bylo sie wyleczyc i nie czuc jak owa gruba swinia.
Lekow nie biore zadnych, moj terapeuta jest temu przeciwny, nie wiem dlaczego, tylko raz mnie spytal czy sie zastanawialam nad farmakoterapia, na co stwierdzilam, ze narazie wolalabym sprobowac leczyc sie bez lekow.
Nie mam pojecia w jakim nurcie jest prowadzona moja terapia i nie wiem czy wypada o to pytac.
I na koniec jestem introwertykiem, mowienie o sobie jest dla mnie meczace, niepotrzebne i zbedne. To jedna rzecz, a druga sprawa, ze najzwyklej w swiecie wstyd mi sie przyznac, ze mam taki problem. Boje sie, ze terapeuta nie zrozumie o co mi chodzi i w czym problem.
Dziekuje za odpiwedz i za zainteresowanie tematem.

[Ilta]

Spytanie o to w jakim nurcie jest prowadzona terapia nie jest wstydliwe bo to tak, jakbyś chodziła do kościoła i bała się spytać, jakiego wyznania
Są różne metody terapii i warto je znać, warto wiedzieć, jakie założenia teoretyczne idą za Twoją terapią.

A podsumowując - jeżeli nie będziesz mówiła terapeucie co Cię martwi, to terapia może być nieefektywna.

Co do zrozumienia zaś i jego braku - terapeuta to osoba, która rozpatruje problem pod kątem: "dla mojego klienta to jest problem, więc rozpatruje to, jako problem". Nie wyśmieje Cię ani nie będzie machał rękami na zasadzie: "oj tam oj tam".

[Dziwnograj]

Napisane przez Gorzałka

Oj moje odjadanie to napewno nie dwa batoniki po obiedzie. I nie doklajam sobie etykietki, wolalabym zeby byla to choroba albo jakas jej czesc tak zeby mozna bylo sie wyleczyc i nie czuc jak owa gruba swinia.
Lekow nie biore zadnych, moj terapeuta jest temu przeciwny, nie wiem dlaczego, tylko raz mnie spytal czy sie zastanawialam nad farmakoterapia, na co stwierdzilam, ze narazie wolalabym sprobowac leczyc sie bez lekow.
Nie mam pojecia w jakim nurcie jest prowadzona moja terapia i nie wiem czy wypada o to pytac.
I na koniec jestem introwertykiem, mowienie o sobie jest dla mnie meczace, niepotrzebne i zbedne. To jedna rzecz, a druga sprawa, ze najzwyklej w swiecie wstyd mi sie przyznac, ze mam taki problem. Boje sie, ze terapeuta nie zrozumie o co mi chodzi i w czym problem.
Dziekuje za odpiwedz i za zainteresowanie tematem.

Wiesz, choruję od wielu lat na zaburzenia odzywiania i chociaż nie mam problemu z rozmawianiem z obcymi ludźmi czy nawiązywaniem nowych znajomości na terapii często ciężko odpowiedzieć mi na pytanie, czy wydusić z siebie chociaż dwa słowa. Też mi jest wstyd, ciągle zmagam się z poczuciem winy i wyrzutami sumienia, które znowu nakręcają kolejne napady objadania.
Terapeuta, jeżeli jest dobrym teraputą, zrozumie Twój problem. Uwierz, że na pewno nie jesteś jedyną osobą, która się objada i przychodzi do niego ze swoim kłopotem. Jeżeli mu nie zaufasz nie ma co wydawać pieniędzy na terapię, bo to nie ma sensu, kiedy część rzeczy wstyd Ci powiedzieć i wyławiasz tylko te łatwiejsze tematy.
Wiem, że masz trudniej, bo ciężko za granicą o polskiego terapeutę, ale jednak dobry kontakt to podstawa. W swoim życiu chodziłam już na wiele terapii i często coś mi nie pasowało, więc po spotkaniu nigdy tam nie wracałam. Od 3 lat leczę się u najlepszej kobiety na świecie. Mogę jej powiedzieć wszystko, wiem ,że mogę jej ufać dzięki czemu robie postępy