Hobby a bycie mamą.

[sugarfreeee]

Witam Was!

Jestem 26 letnią mężatką, urodzenie dziecka, posiadanie rodziny od zawsze stało dla mnie wysoko na liście priorytetów. Powoli nasza sytuacja stabilizuje się i niedługo moglibyśmy myśleć o dziecku. Ale.

Od pewnego czasu (tu znów - dzięki ustabilizowaniu sytuacji życiowej) udało mi się odnaleźć swoją pasję, coś, co mnie kręci, w czym się spełniam. Mam w związku z tym kilka planów, wciąż się rozwijam, szkolę, douczam, mam plany na przyszłość, marzenia z tym związane.

Dlatego nurtuje mnie pytanie - czy zawsze macierzyństwo musi łączyć się z zawieszeniem na kołku swoich pasji? Czy Wam, mamy udaje się pogodzić obowiązki związane z dzieckiem, domem, pracą, i zostaje choć okruszek czasu na rozwijanie swoich zainteresowań? Jestem rozdarta, bo z jednej strony chciałabym powoli starać się o małego człowieka, a z drugiej strony nie chcę odpuścić tego, co dopiero zaczęłam, posmakowałam...

Na tą chwilę, jestem w 100 % pewna, że mój mąż będzie mi pomagał przy dziecku - jestem pełna optymizmu, po prawie 2 latach wspólnego mieszkania, dzielenia obowiązków (znamy się nieco ponad 4 lata, niewiele krócej jesteśmy ze sobą). Oczywiście zdaje sobie sprawę, że w trakcie połogu, czy pierwszych miesięcy z maluszkiem zupełnie przestawia się postrzeganie świata, i dziecko na pewno w tym czasie będzie na pierwszym miejscu. Chodzi mi o ogólny rozrachunek, o Wasz odzew, porady, doświadczenia. Czy w ogóle jest to możliwe i jak Wam się to udaje...

Tak naprawdę nie wiem, czy te moje rozterki mam postrzegać jako niedojrzałość do tej decyzji, czy są to normalne objawy niepokoju przed podjęciem ważnej życiowej decyzji.

Będę wdzięczna za wszelkie porady!

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez sugarfreeee

Witam Was!

Jestem 26 letnią mężatką, urodzenie dziecka, posiadanie rodziny od zawsze stało dla mnie wysoko na liście priorytetów. Powoli nasza sytuacja stabilizuje się i niedługo moglibyśmy myśleć o dziecku. Ale.

Od pewnego czasu (tu znów - dzięki ustabilizowaniu sytuacji życiowej) udało mi się odnaleźć swoją pasję, coś, co mnie kręci, w czym się spełniam. Mam w związku z tym kilka planów, wciąż się rozwijam, szkolę, douczam, mam plany na przyszłość, marzenia z tym związane.

Dlatego nurtuje mnie pytanie - czy zawsze macierzyństwo musi łączyć się z zawieszeniem na kołku swoich pasji? Czy Wam, mamy udaje się pogodzić obowiązki związane z dzieckiem, domem, pracą, i zostaje choć okruszek czasu na rozwijanie swoich zainteresowań? Jestem rozdarta, bo z jednej strony chciałabym powoli starać się o małego człowieka, a z drugiej strony nie chcę odpuścić tego, co dopiero zaczęłam, posmakowałam...

Na tą chwilę, jestem w 100 % pewna, że mój mąż będzie mi pomagał przy dziecku - jestem pełna optymizmu, po prawie 2 latach wspólnego mieszkania, dzielenia obowiązków (znamy się nieco ponad 4 lata, niewiele krócej jesteśmy ze sobą). Oczywiście zdaje sobie sprawę, że w trakcie połogu, czy pierwszych miesięcy z maluszkiem zupełnie przestawia się postrzeganie świata, i dziecko na pewno w tym czasie będzie na pierwszym miejscu. Chodzi mi o ogólny rozrachunek, o Wasz odzew, porady, doświadczenia. Czy w ogóle jest to możliwe i jak Wam się to udaje...

Tak naprawdę nie wiem, czy te moje rozterki mam postrzegać jako niedojrzałość do tej decyzji, czy są to normalne objawy niepokoju przed podjęciem ważnej życiowej decyzji.

Będę wdzięczna za wszelkie porady!

Rozterki są normalne,gorzej chyba,jesli ktoś w ogóle ich nie ma

Według mnie wiele zależy od dziecka ,jedne są mniej wymagające inne bardziej.

Przede wszystkim błedem jest zakładać,ze mając dziecko będzie się zyć jak wczesniej,albo ze po jakimś czasie 'wszystko wróci do normy' ,bo nie,nie wróci,po prostu ta 'norma' będzie inna. Z drugiej strony,ten najbardziej absorbujący okres to tylko ułamek naszego życia,nie warto się szarpać w tym okresie i próbować robić wiele rzeczy na raz. Hobby to świetna sprawa,ale nie ucieknie,nic się nic sie nie stanie jeśli wyluzujesz z nim na parę miesięcy.

[sugarfreeee]

Napisane przez stokrotka_to_ja

Rozterki są normalne,gorzej chyba,jesli ktoś w ogóle ich nie ma

Według mnie wiele zależy od dziecka ,jedne są mniej wymagające inne bardziej.

Przede wszystkim błedem jest zakładać,ze mając dziecko będzie się zyć jak wczesniej,albo ze po jakimś czasie 'wszystko wróci do normy' ,bo nie,nie wróci,po prostu ta 'norma' będzie inna. Z drugiej strony,ten najbardziej absorbujący okres to tylko ułamek naszego życia,nie warto się szarpać w tym okresie i próbować robić wiele rzeczy na raz. Hobby to świetna sprawa,ale nie ucieknie,nic się nic sie nie stanie jeśli wyluzujesz z nim na parę miesięcy.

Bardzo ważne słowa, dzięki! To jest chyba jedna z tych decyzji, których nie da się podjąć wiedząc na 100% z czym się to wiąże...

[iizabelaa]

Napisane przez sugarfreeee

Dlatego nurtuje mnie pytanie - czy zawsze macierzyństwo musi łączyć się z zawieszeniem na kołku swoich pasji?

Czy Wam, mamy udaje się pogodzić obowiązki związane z dzieckiem, domem, pracą, i zostaje choć okruszek czasu na rozwijanie swoich zainteresowań?

Wg mnie w większości przypadków. Dużo zależy od tego co to za pasja, czy czasochłonna i czy trzeba ja realizować poza domem itp.

Mi zostaje okruszek

Wysłane z mojego ST26i przy użyciu Tapatalka

[201711281320]

Napisane przez iizabelaa

Wg mnie w większości przypadków. Dużo zależy od tego co to za pasja, czy czasochłonna i czy trzeba ja realizować poza domem.

Dokładnie

Jeżeli możesz to robić np. w domu gdy dziecko śpi to przy odrobinie organizacji nie będzie problemu. Jeżeli ta pasja wymaga większego zaangażowania i trudno się jej poświęcić mając mało czasu i z przerwami to będzie trudniej. Jak się chce to się da, szczególnie jeżeli możesz liczyć na TZta.

Ja na przykład gdy dzieci były malutkie przeczytałam pół biblioteki książek. Im dzieci były młodsze tym więcej miałam czasu

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Raz, że zależy od dziecka, a dwa chyba też od tego, co to za pasja
Bo jak to są jakieś dajmy na to wyjazdy na spływy kajakowe, no to może być różnie Ale jak coś, co się da praktykować w domu, to raczej nie widzę przeszkód.
Znam wiele mam, które są super zorganizowane i mają na wszytko czas, więc na pewno się realizują na wielu polach. Ale nie oszukujmy się, każdy ma takie dni, że pada z nóg, więc i na pasję nie ma wtedy siły ani ochoty.
Ale tak ogólnie, wg mnie - dla chcącego nic trudnego.
Na pewno nie można generalizować, że dziecko oznacza rezygnację z naszego rozwoju.
Ja też przeczytałam całkiem sporo książek, jak Mały się urodził, o wiele więcej niż w ciąży, kiedy to teoretycznie miałam multum czasu, ale tak się stresowałam, że nie miałam ochoty na nic poza odmóżdząjącymi serialami.

[stokrotka_to_ja]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;46885324]
Na pewno nie można generalizować, że dziecko oznacza rezygnację z naszego rozwoju.
[/QUOTE]

według mnie wręcz przeciwnie nigdy nie miałam takiej motywacji do samodoskonalenia jak teraz

[Debrah]

Napisane przez stokrotka_to_ja

według mnie wręcz przeciwnie nigdy nie miałam takiej motywacji do samodoskonalenia jak teraz

podpiszę się!

[sugarfreeee]

Dziękuję za wszystkie podpowiedzi!

Oczywiście, część mogę w domu robić, ale jeśli zależy mi na występowaniu na zawodach, to niestety sama sobie nie poradzę

No nic, pożyjemy, zobaczymy - koleżanka ma na przykład dziecko z instrukcją obsługi - Ala śpi od 21 - 6 rano, w ciągu dnia, potem jest karmienie - godzina zabawy, sen i tak do 21 Co prawda to pewnie jest wyjątek, ale napawa jakąś tam nadzieją

[maharet1092]

Napisane przez iizabelaa

Wg mnie w większości przypadków. Dużo zależy od tego co to za pasja, czy czasochłonna i czy trzeba ja realizować poza domem itp.

Dokladnie.
Ja na swoja mam czas, ale to pasja domowa.Jakby oznaczala wychodzenie z domu to by bylo to nierealne

[iizabelaa]

Napisane przez sugarfreeee

Dziękuję za wszystkie podpowiedzi!

Oczywiście, część mogę w domu robić, ale jeśli zależy mi na występowaniu na zawodach, to niestety sama sobie nie poradzę

No nic, pożyjemy, zobaczymy - koleżanka ma na przykład dziecko z instrukcją obsługi - Ala śpi od 21 - 6 rano, w ciągu dnia, potem jest karmienie - godzina zabawy, sen i tak do 21 Co prawda to pewnie jest wyjątek, ale napawa jakąś tam nadzieją

Ja mam dziecko śpiące, spokojne, potrafiące zająć się sobą.
I chyba dziwna jestem bo dla mnie ma to mało wspolnego z iloscia czasu dla mnie hahahah

[OYE]

Da sie to pogodzic.
Kwestja organizacji, funduszy i wsparcia partnera/rodziny.

[sugarfreeee]

Oczywiście, że partner musi w tym wypadku pomagać. Dlatego też już od początku rozmawiamy na ten temat, sam stwierdził, że on nie widzi problemu, żeby mnie w tym wspierać, żeby sam opiekować się dzieckiem jak mnie nie będzie - myślę, że wsparcie drugiej połówki to jedna z ważniejszych kwestii.

Jeszcze mnie zastawia, czy po prostu będę w stanie o czymś takim myśleć, dajmy na to po całej nocce z kolką malucha

[boska latynoska]

Napisane przez sugarfreeee

Oczywiście, że partner musi w tym wypadku pomagać. Dlatego też już od początku rozmawiamy na ten temat, sam stwierdził, że on nie widzi problemu, żeby mnie w tym wspierać, żeby sam opiekować się dzieckiem jak mnie nie będzie - myślę, że wsparcie drugiej połówki to jedna z ważniejszych kwestii.

Jeszcze mnie zastawia, czy po prostu będę w stanie o czymś takim myśleć, dajmy na to po całej nocce z kolką malucha

Nie chcę tutaj demonizowaćale z tym pomaganiem na poczatku , powiedzmy tak do roku, to różnie bywa. Czasami same chęci partnera to za mało, kiedy dziecko woli mamę, nie da się opieki nad dzieckiem podzielić po równo.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez boska latynoska

Nie chcę tutaj demonizowaćale z tym pomaganiem na poczatku , powiedzmy tak do roku, to różnie bywa. Czasami same chęci partnera to za mało, kiedy dziecko woli mamę, nie da się opieki nad dzieckiem podzielić po równo.

Już nie mówiąc o tym, że takie zapewnienia to swoją drogą, a życie swoją
Oczywiście nie zawsze tak jest i są wzorowi tatusiowie, ale jednak różnie to bywa.

[sugarfreeee]

Napisane przez boska latynoska

Nie chcę tutaj demonizowaćale z tym pomaganiem na poczatku , powiedzmy tak do roku, to różnie bywa. Czasami same chęci partnera to za mało, kiedy dziecko woli mamę, nie da się opieki nad dzieckiem podzielić po równo.

No niestety, też prawda :/

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;46892518]Już nie mówiąc o tym, że takie zapewnienia to swoją drogą, a życie swoją
Oczywiście nie zawsze tak jest i są wzorowi tatusiowie, ale jednak różnie to bywa.[/QUOTE]

Na tą chwilę nie mam zastrzeżeń przy żadnych obowiązkach, więc jestem dobrej myśli Nawet wychowanie szczeniaka ( wstawanie w nocy na sikanie, spacery itd, mimo, że to była tylko moja potrzeba i moje marzenie ) było dzielone po równo Jasne, że zapewnienia jedno, rzeczywistość drugie, natomiast nie mam podstaw, żeby nie opierać się na tym, w końcu jesteśmy dorosłymi ludźmi

[taszkin]

Czasem nie ma jak. Bo nie ma możliwości, osób do pomocy, sytuacja materialna nie pozwala itp. Czasem jest możliwość, ale trzeba o swoje trochę powalczyć. Czasem wcale nie trzeba, bo wszystko dobrze się układa. Czasem można sobie powiedzieć, że odłożenie planów na za jakiś czas to nic strasznego - o ile to decyzja, z którą dobrze się czujecie...

[iizabelaa]

Napisane przez sugarfreeee

No niestety, też prawda :/

ojj wg mnie jak dziecko od początku spędza dużo czasu tata to nie ma takich problemów

Wysłane z mojego ST26i przy użyciu Tapatalka

[taszkin]

Napisane przez iizabelaa

ojj wg mnie jak dziecko od początku spędza dużo czasu tata to nie ma takich problemów

U nas z córą się to sprawdziło. Tata miał akurat taki okres w pracy, jak wracał to mała spała albo zaraz szła spać. Nie było mowy o oddaniu w ręce taty (usypianie raz na tydzień albo dwa przez tatę niemowlaka graniczyło z cudem). Potem tata długo musiał "pracować" żeby wkupić się na nowo

[boska latynoska]

Napisane przez iizabelaa

ojj wg mnie jak dziecko od początku spędza dużo czasu tata to nie ma takich problemów

Wysłane z mojego ST26i przy użyciu Tapatalka

To moja jest widocznie jakimś ewenementem. Mój mąż od początku zajmował się dzieckiem, ale mała nie chciała z nim np. usypiać i tyle. Nic się nie dało na to poradzić. Na szczęście z tego wyrosła.

[83monia]

jak mama jest kp a dziecko bezbutelkowe to ciezko ale i tak da sie

[MamaKtosia]

Wszystko zależy od tego jaki egzemplarz dziecka Ci się trafi i od tego jakim egzemplarzem jest jego ojciec. Ja mam dwójkę dzieci i daję radę pogodzić macierzyństwo ze swoimi pasjami

[Gabi2]

Podpisuję się pod wypowiedzia MamyKtosia.
Moja Iza do x miesiąca duzo spała wiec miałam czas na np czapki, maskotki na szydełku. Wczesniej przed urodzeniem sporo podróżowaliśmy, tutaj teoretycznie nic sie nie zmieniło, nadal wyjeżdzamy ale po prostu inaczej wybieram hotele, miejsca itd. Nim urodziła się Iza załozyłam bloga o kosmetykach kolorowych, była to dla mnie troche odskocznia od tego ze nei mogłam zajsc w ciąże. Urodziłam i niestety pomysł padł, ale lubię robić zdjęcia, szukałam szukałam i założyłam bloga z recenzjami książek zabawek itd. Tutaj mam nadzieje ze tametów będę miala do 18 Fakt jest to pracochłonne ale przynajmniej mam "powód" żeby latać za Małą z aparatem, czasami wieczorami mąż musi sobie odpalić grę żebym ja miała czas na pisanie czy obróbkę zdjęć. Pracuję, zajmuję się domem, ale robię też coś z czego mam satysfakcję.
Załuję np ze przestałam czytać książki-brak czasu, a po nocy przy lampce nie lubię...no cóż ale jakbym sie zaparła to i na to znalazłabym czas- wystarczy bardzo chcieć i mieć oparcie w partnerze

[sugarfreeee]

Czyli standardowo - nie dowiem się, jak się nie przekonam! Dzięki dziewczyny, o dziwo nawet przechyliłyście moją decyzję "ku dziecku"

Nic to - trzeba umówić się na wizytę u ginekologa, dowiedzieć co i jak i czekać na dogodny czas, a w międzyczasie wyciskać maksimum radości z hobby

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Nie zapomnij o kwasie foliowym Jeśli myślisz o dziecku, warto go zacząć suplementować już od dziś.

[sugarfreeee]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;46947929]Nie zapomnij o kwasie foliowym Jeśli myślisz o dziecku, warto go zacząć suplementować już od dziś.[/QUOTE]

Coś tam widziałam, nawet szukałam jakiegoś kompendium dla kobiet, które chcą się starać o dziecko, ale nawet (!) na wizażu nie znalazłam niczego godnego uwagi

W takim razie będę musiała odwiedzić aptekę w najbliższym czasie

[carbonicum]

sugarfree
mialam podobne rozterki do twoich, ba nawet przez jakis czas odsunelam temat dziecka na plan dalszy na rzecz mojej pasji (wspinaczka), szalalam dosc dlugo, a czlowieck chce coraz wiecej i wiecej
borzzzz balam sie jak nie wiem, ze po dziecku pojdzie wszystko w leb, ze nie bede miala czasu, sily, zdrowia
potem nadeszla ciaza, ktora byla jak marzenie, pelna engerii wspinalam sie do 7 miesiaca ciazy, potem odpoczywalam
a maz mnie mial dosc bo prawie codziennie musial mi przyrzekac, ze bede miala czas na moja pasje jak dziecko sie urodzi....

no coz, moj ukochany synek zmienil troche moj poglad na swiat, przesunely sie priorytety, ale moja pasja jest dalej dla mnie baaaardzo wazna, hmmm nawet chyba wazniejsza niz przed ciaza?!?!

3 miesiace po porodzie wisialam znowu na scianie, dzieciak na kocyku pod skala, no i tak do tej pory nam przewaznie towarzyszy, troche sie trzeba bylo inaczej zorganizowac itd., wiecej bambetli trzeba ze soba nosic, ale nasze dziecko to przeciez czesc naszego zycia wiec jest z nami

a ja? jestem w tym jeszcze lepsza niz kiedykolwiek bylam, maly dodaje mi skrzydel i zaporu, jest dla mnie wielka motywacja!! jako dwulatek stoi pod sciana i wola "mama na gore")

tak, mam czas dla siebie i czas na moja pasje, inaczej nie bylabym zdolna zyc, nie bylabym soba.
cale szczescie nie musialam o nic walczyc, mam na uwadze czas i opieke nad malym

mozesz dac sobie jeszcze troche czasu(mloda jestes jeszcze) i wyszalej sie troche, to nie zaszkodzi