Chude jest piekne?

[poziomka66]

Dziewczyny, jestem wlasnie na swiezo po przeczytaniu artykulu o anoreksji we Wprost - bardzo Wam polecam. Ku przestrodze... Chudnijmy zdrowo!

[moniczkaaSnk]

a masz może link na internecie do niego?

[poziomka66]

niestety nie, czytalam w wersji papierowej. mozesz wejsc na strone wprost, tam mozna kupic e-wydanie (chyba 2,50 pln) albo pojedynczy artykul. artykul jest o tyle fajny ze obala kilka mitow zwiazanych z mysleniem o anoreksji, pokazuje kilka historii (takze meskich) i na co zwracac uwage...

[astrud]

czytam wprost regularnie i ciesza mnie wlasnie takie artykuly, ktore obalaja utarte mity i otwieraja oczy. wydaje nam sie, ze zaburzenia laknienia to choroby panienek z dobrych domow, rozpieszczonych nastolatek. tak sie sklada jednak, ze zaburzenia laknienia maja biali, murzyni i latynosi, zydzi, kobiety, mezczyzni. 40% osob z anoreksja jest z przedzialu wiekowego 15-19, ale jak to zgrabnie okreslono 'anoreksja nie zna granicy wieku'... na bulimie chorowal przez 10 lat 69letni premier wielkiej brytanii john prescott!
tyle jestem w stanie przytoczyc z pamieci - jesli chodzi o ten artykul. na pewno uczy on pokory przed tymi chorobami... podsunelam wprost mojej mamie, ktora slyszac o anorektyczkach i bulimiczkach wypowiada sie o nich w bardzo krytyczny sposob. moze zrozumie...

[basiacop]

Fakt, ciekawy artykuł, ale tym samym przerażający i dający do myślenia. :/

[astrud]

w sobote dowiedzialam sie o tym, ze moja ciotka, obecnie 67letnia cierpiala na bulimie kiedy byla kolo 40... nieuswiadomiony lekarz z malej miejscowosci nie mogl ciotki zdiagnozowac, poradzila sobie dzieki wsparciu znajomego lekarza z wiekszego miasta. 5lat walczyla z choroba zaburzenia laknienia nie znaja pojecia wieku...

[bee89]

a moze ktoras bylaby tak dobra i zeskanowala?? ??

[Morgissa]

Napisane przez bee89

a moze ktoras bylaby tak dobra i zeskanowala?? ??

''Anoreksja nie jest jedynie chorobą rozpieszczonych nastolatek z bogatych domów. Cierpią na nią także osoby w średnim wieku, kobiety i mężczyźni, żony i matki, Latynosi, Afroamerykanie i ortodoksyjni Żydzi.
- Zazwyczaj zaczyna się od tego, że ktoś chce się trochę odchudzić. Ale dla niektórych osób dieta staje się odskocznią i ucieczką od codziennych kłopotów. I to jest niebezpieczne - mówi "Wprost" Kate Taylor, autorka książki "Going Hungry", zbioru esejów osób, które chorowały na anoreksję. Taylor pisze m.in. o Nicky Hilton żyjącej w cieniu swej siostry Paris. Nicky zwróciła na siebie uwagę mediów dopiero wtedy, gdy drastycznie schudła.
Wychudzona piosenkarka Nicole Richie przeszła leczenie w klinice psychiatrycznej Cedars-Sinai Medical Center w Los Angeles. Gwałtowna utrata wagi była u niej bezpośrednio związana z rozstaniem z narzeczonym, ale całe życie młodej Nicole było rozchwiane emocjonalnie. Jako nastolatka przeżywała rozwód adopcyjnych rodziców, spędzała czas na hucznych imprezach, była uzależniona od narkotyków.
Dziennikarka Maura Kelly uciekła w anoreksję po niespodziewanej śmierci matki, która zmarła na raka, kiedy Maura miała osiem lat. Poetka Priscilla Becker w młodości musiała się stosować do ekstremalnych zasad żywieniowych swojej matki mającej obsesję na punkcie oczyszczania organizmu. Leżenie na pochylonej pod odpowiednim kątem desce miało przywrócić energię witalną. W końcu dla młodej Becker łatwiejsza okazała się całkowita rezygnacja z jedzenia.
- Zawsze wyobrażałam sobie, że życie osób z anoreksją jest płytkie, że na rozwój choroby wpływa wychowanie pod kloszem, nadopiekuńcza matka i presja bycia idealnym dzieckiem. Tymczasem podczas terapii spotkałam osoby mające rodziców alkoholików albo pozbawione jakichkolwiek kontaktów z rodziną, zmagające się z biedą, nałogami i porzuceniem - mówi Kate Taylor. Pisarka sama wpadła w anoreksję. Nie dopuszczała do siebie myśli, że jest taka jak wszystkie anorektyczki, żałosne i apatyczne byłe baletnice, które bez przerwy liczą kalorie w marchewce i kromce dietetycznego chleba. Wmawiała sobie, że głodzi się dla wyższych celów. Głód miał jej przynosić inspirację i większą wrażliwość twórczą. - Nie przyjmowałam do siebie, że jest dokładnie na odwrót. Wierzyłam, że wszystko kontroluję - mówi Taylor, absolwentka Harvardu.
- W naszej klinice zawsze ponad połowę pacjentów szukających leczenia i wsparcia stanowią osoby dorosłe. I ich liczba się zwiększa - mówi "Wprost" prof. Cynthia Bulik, specjalista zaburzeń odżywiania z University of North Carolina w Chapel Hill. Z badań, które prowadzi, wynika, że istnieje komponent genetyczny związany z wystąpieniem zaburzeń odżywiania. To nie są tylko przyczyny społeczno-kulturowe, choć one również wpływają na to, czy u kogoś zostaną obudzone skłonności genetyczne, czy nie. Opinię tę podziela prof. Walter Kaye, prowadzący międzynarodowe badania nad genetycznymi uwarunkowaniami zaburzeń odżywiania. Mnóstwo ludzi na świecie się odchudza, ale tylko u niektórych rozwinie się anoreksja lub bulimia.Każdego roku 8-13 osób na 100 tysięcy ludzi zapada na anoreksję. Około 40 proc. przypadków stanowią osoby w wieku 15-19 lat. Ale jak pokazała tragiczna śmierć w marcu tego roku 49-letniej Rosemary Pope, brytyjskiej psycholog i wykładowcy na Bournemouth University, anoreksja nie zna granicy wieku. - Obserwujemy wzrost liczby zaburzeń odżywiania w późniejszym życiu, co wynika z tego, że kobiety w średnim wieku są pod ogromną presją zachowania szczupłego i młodego wyglądu. To może prowadzić do anoreksji albo bulimii - mówi prof. Bulik.
Do klinik zgłasza się coraz więcej dorosłych kobiet, nawet po pięćdziesiątce. Starają się prowadzić normalne życie, dzieląc je między pracę, dom, wychowanie dzieci i opiekę nad starzejącymi się rodzicami. Wiele z nich wstydzi się swojej choroby, ponieważ wydaje się im, że to zaburzenie dotyczące nastolatek. - Towarzyszą temu depresja, stany lękowe, niskie poczucie własnej wartości, samotność. Depresja i poczucie izolacji powodują brak apetytu. To może doprowadzić do ekstremalnego głodzenia się albo objadania. Te kobiety cierpią podobnie jak nastolatki - mówi prof. Bulik.
69-letni John Prescott, były wicepremier Wielkiej Brytanii, cierpiał ponad 10 lat na bulimię. Cierpiał w milczeniu i ukryciu, wstydząc się swojej choroby, która, jak sądził, nie dotyka przecież mężczyzn, a szczególnie tych w jego wieku. Wreszcie przyznał się żonie, że poddał się leczeniu, i publicznie opowiedział swoją historię. Prescott objadał się do granic wytrzymałości, żeby następnie wszystko zwrócić. W ulubionej chińskiej restauracji potrafił na raz zjeść wszystkie pozycje z menu. - Nie potrafiłem się do tego przyznać z powodu wstydu i zażenowania. Trudno było wyjawić, że taki mężczyzna jak ja może cierpieć na bulimię. Lekarze stwierdzili, że powodem był prawdopodobnie silny stres - opowiadał przed kamerami BBC.
Na dziesięć osób z anoreksją przypada jeden mężczyzna i podobnie jest w wypadku bulimii. Ale badania na grupie 10 tys. mieszkańców Ontario przeprowadzone przez zespół z University of Toronto pokazały, że co szósta osoba spełniająca kryteria kwalifikujące do leczenia zaburzeń odżywiania to mężczyzna. Jeśli chodzi o kompulsywne objadanie się, w zasadzie dotyka ono równie często mężczyzn, jak i kobiety, zaś w wypadku anoreksji i bulimii przeważają kobiety. - Nie wiemy, jak dużo mężczyzn cierpi na te zaburzenia, ponieważ często oni się po prostu nie przyznają. Miałam pacjenta, który powiedział lekarzowi, że ma napady jedzenia i potem wszystko zwraca. Lekarz stwierdził, że nie może się tak zachowywać, bo to jest choroba kobieca. Niestety, po takim potraktowaniu mężczyźni wracają do ukrywania swoich problemów - mówi prof. Bulik.
Przyczyny zaburzeń u mężczyzn nie różnią się wiele od przyczyn u kobiet. Depresja, lęki, nadużywanie alkoholu i narkotyków, brak poczucia własnej wartości, dążenie do perfekcjonizmu i poczucia kontroli nad samym sobą. Arnold Andersen, psychiatra z College of Medicine University of Iowa, uważa, że mężczyźni stali się bardzo wyczuleni na punkcie swojego wyglądu, a liczba uciekających się do drastycznych metod, by osiągnąć ideał, stale rośnie. Mężczyźni próbują dorównać wizerunkom postaci z Hollywood i domów mody. A trend ostatnich lat to brak muskułów i sylwetka raczej wychudzonego chłopca niż macho.
Karierę robi top model Stas Svetlichnyy, który przy wzroście 183 cm waży 66 kg. Standardowym rozmiarem w domach mody w 1990 r. był 50 według włoskiej numeracji, sześć lat później już 48, a dziś - 46. Agencje doradzają swoim modelom, żeby zarzucili siłownię, bo obwód klatki piersiowej nie powinien przekraczać 90 cm.
John Nolan, dziennikarz "Washington Post", wpadł w "thinspiration", czyli inspirowanie się wizerunkami wychudzonych modeli, gdy koledzy powiedzieli mu, że jest zbyt pulchny. Gdy miał 12 lat, zaczął chodzić do nowej szkoły i częściowo z powodu stresu zjadał więcej niż dawniej. Wtedy znalazł stare zdjęcie, na którym stoi dumny po zakwalifikowaniu się do finałów zawodów sportowych. Na fotografii jest bardzo szczupły i szczęśliwy. Od tamtej pory Nolan przestał jeść i codziennie obsesyjnie przyglądał się wizerunkowi.
Na forach internetowych pro-ana (propagujących anoreksję) i pro-mia (bulimię) dziewczyny wymieniają się radami, jak przeżyć dzień, zjadając mniej niż 300 kalorii, jak najlepiej zwrócić nadmiar jedzenia, jak ukrywać fakt niejedzenia przed rodziną itp. Niektóre ze stron proponują nawet własną piramidę żywienia, umieszczając na jej czubku produkty żywieniowe, a u podstawy wodę, dietetyczne napoje, kawę i papierosy. W tle słychać "thinspirującą" muzykę ze słowami: "Szkielecie, ty jesteś moim przyjacielem. Poświęcę ci wszystko, co mam w życiu. Kości są piękne". Przeczytać można motta w rodzaju "Czas spędzony na traceniu [wagi] nigdy nie jest czasem straconym".
- Te strony są szalenie niebezpieczne. Ich odpowiednikiem byłyby strony zachęcające młodych ludzi do popełnienia samobójstwa albo do alkoholizmu. Serwisy pro-ana mogą być uzależniające dla osób z zaburzeniami odżywiania, ponieważ z ich treści wynika, że anoreksja nie jest chorobą, ale stylem życia i wyborem - uważa prof. Bulik.
Anoreksja już ma najwyższą śmiertelność spośród chorób psychicznych, dlatego powinna być zawsze traktowana bardzo poważnie. Tylko 25-30 proc. osób z anoreksją zostaje całkowicie wyleczonych. Przy bulimii z sukcesem kończy się 50-60 proc. terapii. Prof. Rebecka Peebles ze Stanford University's Lucile Packard Children's Hospital przeprowadziła badania na pacjentach kliniki zaburzeń odżywiania i ich rodzicach. Okazało się, że 40 proc. pacjentów (większość w wieku 15-19 lat) odwiedzało te strony regularnie i dzięki temu nauczyło się nowych metod odchudzania i oczyszczania organizmu. Ich użytkownicy opuszczali zajęcia szkolne częściej i dłużej cierpieli na zaburzenia odżywiania niż ci, którzy tam nie zaglądali. Również ich leczenie trwało dłużej i częściej musieli wracać do kliniki na powtórną terapię. Połowa rodziców nie miała pojęcia o istnieniu tego rodzaju serwisów. Ci, którzy o nich słyszeli, nie wiedzieli, czy ich dzieci z nich korzystają. Jest już około 500 serwisów promujących anoreksję, a dodatkowo krążą po sieci tysiące zdjęć i filmów pokazujących tę chorobę w pozytywnym świetle.
Zabójcze piękno
Do niedawna brazylijska kobieta musiała mieć kształt gitary. Krągłe pośladki,wyraźnie zaznaczone biodra i
wydatny biust uważane były za kwintesencję kobiecości. Chudość kojarzyła się z biedą i niedożywieniem. Teraz ideałem Brazylijek jest mająca niemieckie korzenie top modelka Gisele Bündchen, której uroda w niczym nie przypomina latynoskiej. Młode kobiety z Ameryki Łacińskiej pochłaniają tabletki hamujące apetyt. Między 2001 r. a 2005 r. sprzedaż tych środków wzrosła dwukrotnie. Brazylia znalazła się w czołówce krajów sprzedających największe ich ilości. W ślad za tym zwiększa się liczba zgonów z powodu anoreksji. Jedną z jej ofiar jest brazylijska modelka Ana Carolina Reston. W 2006 r. zmarło na anoreksję kilka innych młodych kobiet z Rio de Janeiro i S?o Paulo.''

[bee89]

Napisane przez Morgissa

''Anoreksja nie jest jedynie chorobą rozpieszczonych nastolatek z bogatych domów. Cierpią na nią także osoby w średnim wieku, kobiety i mężczyźni, żony i matki, Latynosi, Afroamerykanie i ortodoksyjni Żydzi.
- Zazwyczaj zaczyna się od tego, że ktoś chce się trochę odchudzić. Ale dla niektórych osób dieta staje się odskocznią i ucieczką od codziennych kłopotów. I to jest niebezpieczne - mówi "Wprost" Kate Taylor, autorka książki "Going Hungry", zbioru esejów osób, które chorowały na anoreksję. Taylor pisze m.in. o Nicky Hilton żyjącej w cieniu swej siostry Paris. Nicky zwróciła na siebie uwagę mediów dopiero wtedy, gdy drastycznie schudła.
Wychudzona piosenkarka Nicole Richie przeszła leczenie w klinice psychiatrycznej Cedars-Sinai Medical Center w Los Angeles. Gwałtowna utrata wagi była u niej bezpośrednio związana z rozstaniem z narzeczonym, ale całe życie młodej Nicole było rozchwiane emocjonalnie. Jako nastolatka przeżywała rozwód adopcyjnych rodziców, spędzała czas na hucznych imprezach, była uzależniona od narkotyków.
Dziennikarka Maura Kelly uciekła w anoreksję po niespodziewanej śmierci matki, która zmarła na raka, kiedy Maura miała osiem lat. Poetka Priscilla Becker w młodości musiała się stosować do ekstremalnych zasad żywieniowych swojej matki mającej obsesję na punkcie oczyszczania organizmu. Leżenie na pochylonej pod odpowiednim kątem desce miało przywrócić energię witalną. W końcu dla młodej Becker łatwiejsza okazała się całkowita rezygnacja z jedzenia.
- Zawsze wyobrażałam sobie, że życie osób z anoreksją jest płytkie, że na rozwój choroby wpływa wychowanie pod kloszem, nadopiekuńcza matka i presja bycia idealnym dzieckiem. Tymczasem podczas terapii spotkałam osoby mające rodziców alkoholików albo pozbawione jakichkolwiek kontaktów z rodziną, zmagające się z biedą, nałogami i porzuceniem - mówi Kate Taylor. Pisarka sama wpadła w anoreksję. Nie dopuszczała do siebie myśli, że jest taka jak wszystkie anorektyczki, żałosne i apatyczne byłe baletnice, które bez przerwy liczą kalorie w marchewce i kromce dietetycznego chleba. Wmawiała sobie, że głodzi się dla wyższych celów. Głód miał jej przynosić inspirację i większą wrażliwość twórczą. - Nie przyjmowałam do siebie, że jest dokładnie na odwrót. Wierzyłam, że wszystko kontroluję - mówi Taylor, absolwentka Harvardu.
- W naszej klinice zawsze ponad połowę pacjentów szukających leczenia i wsparcia stanowią osoby dorosłe. I ich liczba się zwiększa - mówi "Wprost" prof. Cynthia Bulik, specjalista zaburzeń odżywiania z University of North Carolina w Chapel Hill. Z badań, które prowadzi, wynika, że istnieje komponent genetyczny związany z wystąpieniem zaburzeń odżywiania. To nie są tylko przyczyny społeczno-kulturowe, choć one również wpływają na to, czy u kogoś zostaną obudzone skłonności genetyczne, czy nie. Opinię tę podziela prof. Walter Kaye, prowadzący międzynarodowe badania nad genetycznymi uwarunkowaniami zaburzeń odżywiania. Mnóstwo ludzi na świecie się odchudza, ale tylko u niektórych rozwinie się anoreksja lub bulimia.Każdego roku 8-13 osób na 100 tysięcy ludzi zapada na anoreksję. Około 40 proc. przypadków stanowią osoby w wieku 15-19 lat. Ale jak pokazała tragiczna śmierć w marcu tego roku 49-letniej Rosemary Pope, brytyjskiej psycholog i wykładowcy na Bournemouth University, anoreksja nie zna granicy wieku. - Obserwujemy wzrost liczby zaburzeń odżywiania w późniejszym życiu, co wynika z tego, że kobiety w średnim wieku są pod ogromną presją zachowania szczupłego i młodego wyglądu. To może prowadzić do anoreksji albo bulimii - mówi prof. Bulik.
Do klinik zgłasza się coraz więcej dorosłych kobiet, nawet po pięćdziesiątce. Starają się prowadzić normalne życie, dzieląc je między pracę, dom, wychowanie dzieci i opiekę nad starzejącymi się rodzicami. Wiele z nich wstydzi się swojej choroby, ponieważ wydaje się im, że to zaburzenie dotyczące nastolatek. - Towarzyszą temu depresja, stany lękowe, niskie poczucie własnej wartości, samotność. Depresja i poczucie izolacji powodują brak apetytu. To może doprowadzić do ekstremalnego głodzenia się albo objadania. Te kobiety cierpią podobnie jak nastolatki - mówi prof. Bulik.
69-letni John Prescott, były wicepremier Wielkiej Brytanii, cierpiał ponad 10 lat na bulimię. Cierpiał w milczeniu i ukryciu, wstydząc się swojej choroby, która, jak sądził, nie dotyka przecież mężczyzn, a szczególnie tych w jego wieku. Wreszcie przyznał się żonie, że poddał się leczeniu, i publicznie opowiedział swoją historię. Prescott objadał się do granic wytrzymałości, żeby następnie wszystko zwrócić. W ulubionej chińskiej restauracji potrafił na raz zjeść wszystkie pozycje z menu. - Nie potrafiłem się do tego przyznać z powodu wstydu i zażenowania. Trudno było wyjawić, że taki mężczyzna jak ja może cierpieć na bulimię. Lekarze stwierdzili, że powodem był prawdopodobnie silny stres - opowiadał przed kamerami BBC.
Na dziesięć osób z anoreksją przypada jeden mężczyzna i podobnie jest w wypadku bulimii. Ale badania na grupie 10 tys. mieszkańców Ontario przeprowadzone przez zespół z University of Toronto pokazały, że co szósta osoba spełniająca kryteria kwalifikujące do leczenia zaburzeń odżywiania to mężczyzna. Jeśli chodzi o kompulsywne objadanie się, w zasadzie dotyka ono równie często mężczyzn, jak i kobiety, zaś w wypadku anoreksji i bulimii przeważają kobiety. - Nie wiemy, jak dużo mężczyzn cierpi na te zaburzenia, ponieważ często oni się po prostu nie przyznają. Miałam pacjenta, który powiedział lekarzowi, że ma napady jedzenia i potem wszystko zwraca. Lekarz stwierdził, że nie może się tak zachowywać, bo to jest choroba kobieca. Niestety, po takim potraktowaniu mężczyźni wracają do ukrywania swoich problemów - mówi prof. Bulik.
Przyczyny zaburzeń u mężczyzn nie różnią się wiele od przyczyn u kobiet. Depresja, lęki, nadużywanie alkoholu i narkotyków, brak poczucia własnej wartości, dążenie do perfekcjonizmu i poczucia kontroli nad samym sobą. Arnold Andersen, psychiatra z College of Medicine University of Iowa, uważa, że mężczyźni stali się bardzo wyczuleni na punkcie swojego wyglądu, a liczba uciekających się do drastycznych metod, by osiągnąć ideał, stale rośnie. Mężczyźni próbują dorównać wizerunkom postaci z Hollywood i domów mody. A trend ostatnich lat to brak muskułów i sylwetka raczej wychudzonego chłopca niż macho.
Karierę robi top model Stas Svetlichnyy, który przy wzroście 183 cm waży 66 kg. Standardowym rozmiarem w domach mody w 1990 r. był 50 według włoskiej numeracji, sześć lat później już 48, a dziś - 46. Agencje doradzają swoim modelom, żeby zarzucili siłownię, bo obwód klatki piersiowej nie powinien przekraczać 90 cm.
John Nolan, dziennikarz "Washington Post", wpadł w "thinspiration", czyli inspirowanie się wizerunkami wychudzonych modeli, gdy koledzy powiedzieli mu, że jest zbyt pulchny. Gdy miał 12 lat, zaczął chodzić do nowej szkoły i częściowo z powodu stresu zjadał więcej niż dawniej. Wtedy znalazł stare zdjęcie, na którym stoi dumny po zakwalifikowaniu się do finałów zawodów sportowych. Na fotografii jest bardzo szczupły i szczęśliwy. Od tamtej pory Nolan przestał jeść i codziennie obsesyjnie przyglądał się wizerunkowi.
Na forach internetowych pro-ana (propagujących anoreksję) i pro-mia (bulimię) dziewczyny wymieniają się radami, jak przeżyć dzień, zjadając mniej niż 300 kalorii, jak najlepiej zwrócić nadmiar jedzenia, jak ukrywać fakt niejedzenia przed rodziną itp. Niektóre ze stron proponują nawet własną piramidę żywienia, umieszczając na jej czubku produkty żywieniowe, a u podstawy wodę, dietetyczne napoje, kawę i papierosy. W tle słychać "thinspirującą" muzykę ze słowami: "Szkielecie, ty jesteś moim przyjacielem. Poświęcę ci wszystko, co mam w życiu. Kości są piękne". Przeczytać można motta w rodzaju "Czas spędzony na traceniu [wagi] nigdy nie jest czasem straconym".
- Te strony są szalenie niebezpieczne. Ich odpowiednikiem byłyby strony zachęcające młodych ludzi do popełnienia samobójstwa albo do alkoholizmu. Serwisy pro-ana mogą być uzależniające dla osób z zaburzeniami odżywiania, ponieważ z ich treści wynika, że anoreksja nie jest chorobą, ale stylem życia i wyborem - uważa prof. Bulik.
Anoreksja już ma najwyższą śmiertelność spośród chorób psychicznych, dlatego powinna być zawsze traktowana bardzo poważnie. Tylko 25-30 proc. osób z anoreksją zostaje całkowicie wyleczonych. Przy bulimii z sukcesem kończy się 50-60 proc. terapii. Prof. Rebecka Peebles ze Stanford University's Lucile Packard Children's Hospital przeprowadziła badania na pacjentach kliniki zaburzeń odżywiania i ich rodzicach. Okazało się, że 40 proc. pacjentów (większość w wieku 15-19 lat) odwiedzało te strony regularnie i dzięki temu nauczyło się nowych metod odchudzania i oczyszczania organizmu. Ich użytkownicy opuszczali zajęcia szkolne częściej i dłużej cierpieli na zaburzenia odżywiania niż ci, którzy tam nie zaglądali. Również ich leczenie trwało dłużej i częściej musieli wracać do kliniki na powtórną terapię. Połowa rodziców nie miała pojęcia o istnieniu tego rodzaju serwisów. Ci, którzy o nich słyszeli, nie wiedzieli, czy ich dzieci z nich korzystają. Jest już około 500 serwisów promujących anoreksję, a dodatkowo krążą po sieci tysiące zdjęć i filmów pokazujących tę chorobę w pozytywnym świetle.
Zabójcze piękno
Do niedawna brazylijska kobieta musiała mieć kształt gitary. Krągłe pośladki,wyraźnie zaznaczone biodra i
wydatny biust uważane były za kwintesencję kobiecości. Chudość kojarzyła się z biedą i niedożywieniem. Teraz ideałem Brazylijek jest mająca niemieckie korzenie top modelka Gisele Bündchen, której uroda w niczym nie przypomina latynoskiej. Młode kobiety z Ameryki Łacińskiej pochłaniają tabletki hamujące apetyt. Między 2001 r. a 2005 r. sprzedaż tych środków wzrosła dwukrotnie. Brazylia znalazła się w czołówce krajów sprzedających największe ich ilości. W ślad za tym zwiększa się liczba zgonów z powodu anoreksji. Jedną z jej ofiar jest brazylijska modelka Ana Carolina Reston. W 2006 r. zmarło na anoreksję kilka innych młodych kobiet z Rio de Janeiro i S?o Paulo.''

zdębiałam
Dziękuje !!

[nina_keira]

mam nadzieję, że po obejrzeniu tej sesji dziewczyny zdadzą sobie sprawę, że wychudzone modelki NIE MAJA pięknych ciał

http://www.lansik.pl/17555/szokujace...sen-od-lat-18/

[881a135baa34e075ff271ac6ad77e43317518c11]

Napisane przez nina_keira

mam nadzieję, że po obejrzeniu tej sesji dziewczyny zdadzą sobie sprawę, że wychudzone modelki NIE MAJA pięknych ciał

http://www.lansik.pl/17555/szokujace...sen-od-lat-18/

wcale nie jest taka straszna, wygląda normalnie, widziałam gorsze

[Hei_di]

[1=881a135baa34e075ff271ac 6ad77e43317518c11;1751700 3]wcale nie jest taka straszna, wygląda normalnie, widziałam gorsze[/QUOTE]

Ja też .
Jest wieele dużo bardziej wychudzonych i bardziej kościstych niż ta.

[liquefy]

jak dla mnie to ona nie jest tak strasznie wychudzona, tylko wyglada jak przecietny chlopak nawet z twarzy.

[B-52]

Jest bardzo szczupła ale nie jakaś drastycznie wychudzona. Jej mały biust jest raczej efektem niedorozwoju gruczołu piersiowego, co zdarza się również grubszym dziewczynom i nie ma nic wspólnego z odchudzaniem. Jakby przytyła nawet te 10 kg to i tak miałaby nie więcej niż miseczkę A. Taką ma budowę klatki piersiowej i żadne tycie jej nie pomoże. Znam dziewczyny z nadwagą i bardzo małym biustem.
Ja mam podobną sylwetkę do niej, tyle że biust miseczka B i nie wyglądam już tak chudo, mimo że nogi i ramiona mam podobne do niej.

[z_klanu_uchiha]

Napisane przez nina_keira

mam nadzieję, że po obejrzeniu tej sesji dziewczyny zdadzą sobie sprawę, że wychudzone modelki NIE MAJA pięknych ciał

http://www.lansik.pl/17555/szokujace...sen-od-lat-18/

nie popieram przesadnej chudości, ale ona... ma cos w sobie. dla mnie jest piękna. możecie mnie teraz zjechać.

[Papillon]

Napisane przez z_klanu_uchiha

nie popieram przesadnej chudości, ale ona... ma cos w sobie. dla mnie jest piękna. możecie mnie teraz zjechać.

Mi też się podoba...
A artykuł fajny chociaż myślę że generalnie w Polsce mało się o tym mówi...a szkoda.

[aanik]

Napisane przez nina_keira

mam nadzieję, że po obejrzeniu tej sesji dziewczyny zdadzą sobie sprawę, że wychudzone modelki NIE MAJA pięknych ciał

http://www.lansik.pl/17555/szokujace...sen-od-lat-18/

Ja jestem na nie.

[Kika80]

Wygląda koszmarnie, nie wiem jak może się komuś podobać taka chudość. Nie mówię tu o piersiach, każdy ma takie, jakie Bozia dała (choć pewnie gdyby przytyła to i piersi byłyby większe). Wystające kości miednicy - fujjj. Twarz piękna - powinna przytyć przynajmniej z 5kg.

[z_klanu_uchiha]

e tam, wystajace kosci miednicy sa slodkie mowie tak, ale to nie znaczy,ze ja chce taka byc

[iza_wiosenna]

zamykam temat.
Możecie krzyczeć, ile chcecie za podjęcie właśnie takiej decyzji, ale mam naprawdę dość wychwalania wychudzonej dziewczyny i słodzenia jej kościom miednicy.
Wyrażacie własne zdanie, podoba Wam się chudość - super!, ale wypowiadacie się na specyficznym forum, na którym podobne opinie mogą zaszkodzić chorym osobom.
Mówię stanowcze "nie" kreowaniu świata, w którym cielesność jest na pierwszym miejscu i w którym przesadna chudość stanowi wyznacznik piękna i obiekt zachwytów.