praca czy wychowawczy - co byscie zrobiły na moim miejscu?

[bagietka3]

Witajcie!

Mam trudną decyzję do podjęcia. Niestety wiem, że jakąkolwiek decyzję nie podejmę, zawsze będą odczuwalne jakieś negatywne strony. Wiem, że tą decyzjęmuszę podjąć sama, nie zamierzam jej podejmować na podstawie opinii na forum internetowym, ale z czystej ciekawości chciałabym poznać opinię innych.

Mam 6-miesięczną córeczkę. Za kilka tygodni kończy mi się macierzyński (ze wszystkimi zaległymi urlopami itp.).
I teraz co zrobić? Wrócić do pracy czy iść na wychowawczy?
Oto możliwości, które rozważam, oraz plusy i minusy każdej sytuacji:

1. Wrócić do pracy na pełny etat
+ finanse - będziemy mieć 2 pełne wypłaty
+ nie wypadnę z "obiegu" na rynku pracy
+ będę miała kontakt z ludźmi
+ będę mogła kontynuować pracę, którą lubię
-pracuję 10-18, więc łącznie z dojazdem nie będzie mnie w domu ok. 9-19, co oznacza, że praktycznie będę się widziała z moim dzieciątkiem najwyżej 1-2 h rano a poza tym tylko w weekendy
- konieczność zatrudnienia niani - muszę powierzyć opiekę nad moim dzieckiem obcej osobie, nasi rodzice ani nikt inny kogo znam nie mogą się zająć malutką, na szczęście mój mąż pracuje na zmiany, więc niania będzie potrzebna tylko 5-6 h dziennie, a nie np. 8 h
szukałam już nawet odpowiedniej osoby z polecenia, ale jest to bardzo trudne znaleźć kogoś zaufanego i "niedrogiego", więc boję się, że byłabym zmuszona zatrudnić kogokolwiek, żłobek jak dla mnie odpada
- oczywiście część mojej wypłaty poszłaby na opłacenie niani - po opłaceniu niani i dojazdu do pracy zostałoby mi z wypłaty jakieś 1300 zł
- oczywisty brak czasu, który wynika z łączenia pracy z wychowaniem dziecka i ogarnięciem domu

2. Wrócić do pracy na pół etatu
+ finanse - pół mojej wypłaty to zawsze więcej niż nic
+ nie wypadnę z "obiegu" na rynku pracy
+ będę miała kontakt z ludźmi
+ będę mogła kontynuować pracę, którą lubię
+ nadal zostanie mi sporo czasu na opiekę nad dzieckiem i zajęcie się domem
- konieczność zatrudnienia niani (obcej osoby) na ok. 2 h dziennie
- po opłaceniu niani i dojazdu do pracy zostałoby mi ok. 600 zł - niewiele
- dojazd do pracy w obie strony zajmuje mi niecałe 2 h - to dosyć sporo jechać do pracy i z pracy w sumie 2 h, kiedy pracuje się tylko 4 h (i płacą tylko za 4h)

3. Przez kolejny minimum rok nie wracać do pracy wcale
+ mnóstwo czasu na zajęcie się dzieckiem i domem
+ nie będę musiała biegać z językiem wywieszonym do kolan, żeby sprostać wypełnieniu wszystkich obowiązków
+ nie będę musiała powierzać dziecka obcej osobie
- finanse - będziemy musieli żyć tylko z wypłaty męża, więc trzeba będzie zacisnąć pasa (na szczęście nie mamy żadnych kredytów)
- mąż zarabia 3500zł, czy za taką kasę można jakoś normalnie żyć? (na szczęście nie mieszkamy w Warszawie, tylko w mniejszym mieście - ok. 200 tys. mieszkańców, więc koszty utrzymania są pewnie mniejsze)
Na pewno przeżyć się da, ale trzeba sobie wielu rzeczy odmówić. Jak się było przyzwyczajonym do 2 wypłat przy 2 osobach na utrzymaniu, to ciężko się przestawić na 1 wypłatę przy 3 osobach.
- będę finansowo zależna od męża - od 19-tego roku życia pracuję i mam swoje pieniądze, w sumie dorabiałam sobie już w liceum, bo chciałam być niezależna finansowo, więc ciężko mi przyzwyczaić się do tej myśli
- nie będę miała zbyt wielu okazji do spotykania się z ludźmi (poza mężem i córeczką)
- obawiam się, że mogę zgnuśnieć i popaść w jakąś frustrację tak ciągle siedząc w domu
- obawiam się, że mogę nie mieć gdzie wracać po wychowawczym, moje stanowisko pracy może być już zajęte

Oczywiście jeśli wybiorę ostatnią opcję, będę się starała coś robić ze sobą, tzn. zdobyć jakąś dorywczą pracę, którą mogłabym wykonywać w domu, ale nie oszukujmy się - takich kobiet jak ja jest wiele, a takich ofert pracy bardzo mało. Wezmę też pod uwagę założenie jakiejś małej firmy, którą również mogłabym prowadzić z domu, ale trzeba mieć sensowny pomysł i zainwestować i tu jest problem. Także będę się starała, ale nie obiecuję sobie tutaj zbyt wiele - jestem realistką.

Tak czy siak, chciałabym poznać Waszą opinię na ten temat.

Co Wy zrobiłybyście na moim miejscu?

Z góry dziękuję!

[Ray]

ja bym poszla do pracy wlasnie jak by byla mozliwosc na 1/5 etatu...

siedze w domu ponad 4 rok z dziecmi i powiem ci szczerze... ze czlowiek ma w pewnym momencie dosc... po prostu czuje ze sie cofa w rozwoju

swoja droga kazdy potrzebuje kontaktu z innymi ludzmi, pogadasz sobie, wypijesz w spokoju kawe odetchniesz od domowego kieratu

tak jak piszesz nie wypadniesz z obiegu i mimo to zawsze pare zlotych bedzie...

twoje dziecko nie bedzie dlugo samo bo jak piszesz twoj maz ma prace na zmiany... plus ty pol etatu to tak na prawde niewiel biorac pod uwage ze dziecko ma pewnie dwie drzemki to nawet chyba tego duzo nie odczuje...

ty tez bedziesz miala i dystans do maciezynstwa i pracy...

takie jest moje zdanie oczywiscie zrobisz jak zechcesz

czy twoj maz zarabia duzo czy malo hmmm to ciezko okreslic to musicie sobie sami przekalkulowac na co ida wasze pieniadze...

[Natala84]

ja też uważam, że praca na 1/2 etatu to super rozwiązanie Masz bowiem rację, że siedzenie dłuższy czas z dzieckiem w domu może wywołać frustrację. Z drugiej zaś strony, praca na cały etat w Twoim przypadku to praktycznie cały dzień, więc też bez sensu.
aha, nie wiem jaki model dziecka Tobie się trafił ale u mnie praca w domu praktycznie nie wchodzi w grę tzn jak młoda miała 6 miesięcy to ok, ale jak ma 13 to już tego nie widzę. ona wszędzie włazi, jak widzi komputer to się do niego wdrapuje. Potrafi się zająć sobą przez jakieś 15-20 minut max, potem koniecznie musi mnie zaangażować do swoich zabaw mój pracodawca daje możliwość pracy z domu ale ja z tego nie korzystam - nie chce oszukiwać i siebie i jego

[SzmaragdowyKotek]

Ja na Twoim miejscu również bym wróciła do pracy na 1/2 etatu tak rozważając Twoje wszystkie za i przeciw Ja akurat jestem na wychowawczym już 4 lata, spodziewam się drugiego dziecka i jakoś nie czuję, żebym zgnuśniała szczerze mówiąc, that's time of my life) ale u mnie jest troszkę inna sytuacja w pracy i inna sytuacja materialna, niż u Ciebie. Na pewno nie zostawiłabym dziecka na tak długo samego - będziesz miała wyrzuty sumienia i maluch strasznie Ci się zestresuje, zresztą to bardzo niewskazane dla jego rozwoju w tym wieku. Jeszcze długo będziesz dla niego najważniejszą osobą na świecie. Ja bym sprawę potraktowała kompromisowo coś dla Ciebie, tych parę groszy więcej dla rodziny i coś dla malucha bo on jest przecież dla Ciebie najważniejszy. Mam nadzieję, że troszkę Ci pomogłam

[Bakteryika]

Moj synek ma 4 miesiace i wlasnie zaczelam skladac podania do zlobkow na przyjecie jak bedzie mial roczek. Juz mialam lzy w oczach, wiec nie wiem co bedzie za te 8 miesiecy.
Ale nie chce zrezygnowac z pracy, boje sie ze jak wypadne z obiegu, bedzie ciezej mi wrocic, ciezej znalezc prace na poziomie finansowym przynajmniej takim jak teraz. Poza tym boje sie gnusnienia w domu, nie jestem typem ktory umie sie sam zmotywowac i wziac za nauke czy prace w domu. Musze miec bata nad soba.

Takze moja rada jest wrocic do pracy, chociazby na pol etatu, niewazne ze wiekszosc wyplaty bedzie szla na opieke. I zdaje sobie sprawe jak bedzie ciezko. Sama nie wiem jak mam to zrobic. Powodzenia

[blonde_hair]

Równiez wrocilabym na pół etatuprzynajmniej na jakis czas
To jest chyba najbardziej rozsadne wyjscie