Progenia

[annan]

Bardzo proszę o podanie adresów placówek, które zajmują się chirurgią szczękową - chodzi o usunięcie wady zgryzu - progenia.
Dziękuję

[pskupin]

Prosze zapytac w najblizszym oddziale NFZ.

[Patryka]

Annan, jestem miesiąc po operacji usunięcia progenii. Zapraszam na forum dentonetu (www.forum.dentonet.pl), jest tam temat o progenii

[Futbolowa]

Jest na sali więcej progeniczek?
Bo ja niestety jestem

[Patryka]

zapraszam na wspomniany dentonet. ja już, niestety albo stety, ex progeniczka, trochę schlana obecnie, ale to się zdarza, a za progenii mi się nie zdarzało progeniczki górą! a bez progenii życie się zaczyna...

[Futbolowa]

Dentonet przeglądam od baaaaaardzo dawna i widziałam tam wiele zachęcających zdjęć.
Niestety, sama na operację boję/nie chcę się zdecydować.

[Patryka]

a to widzisz, pewnie nie masz tak dużej wady, jak ja miałam. bo dla mie to było żyć albo nie żyć. wiem, głupio to brzmi, ale nie lubiłam siebie do tego stopnia, ze wolałam albo żyć bez wady, albo nie żyć w ogóle (naprawdę, to była dla mnie bardzo wazna kwestia, dlatego w ogóle się nie bałam). ale też nikogo nie zachęcam, bo uwazam, że jeśli ktoś nie jest pewny, nie ma co ryzykować. w moim przypadku było tak, że nawet jeśli cośby się nie powiodło, byłabym zadowolona z tego, że jestem bez wady...

[Futbolowa]

Wiesz... Mnie też się ciężko z tym żyje. Kilkakrotnie próbowałam popełnić samobójstwo po bluzgach, jakie słyszałam na ten temat na ulicy, od brata, ojca [po ojcu odziedziczyłam tę wadę :-/]... Zawsze uważałam, że przez to nie dostanę pracy, nie znajdę miłości itd.
Miłość spotkałam, ale teraz mam nową paranoję - nie chcę mu dać dzieci, bo boję się, że odziedziczą po mnie progenię i będą mi to wypominały.

A wada jest duża, ale nie chcę operacji. Boję się jej tak bardzo, że nawet ewentualny efekt końcowy nie jest dostateczną mobilizacją.

[Patryka]

Napisane przez Futbolowa

Wiesz... Mnie też się ciężko z tym żyje. Kilkakrotnie próbowałam popełnić samobójstwo po bluzgach, jakie słyszałam na ten temat na ulicy, od brata, ojca [po ojcu odziedziczyłam tę wadę :-/]... Zawsze uważałam, że przez to nie dostanę pracy, nie znajdę miłości itd.
Miłość spotkałam, ale teraz mam nową paranoję - nie chcę mu dać dzieci, bo boję się, że odziedziczą po mnie progenię i będą mi to wypominały.

A wada jest duża, ale nie chcę operacji. Boję się jej tak bardzo, że nawet ewentualny efekt końcowy nie jest dostateczną mobilizacją.

kurczę, to smutno brzmi, bo tak bardzo mnie przypomina z tym że ja nigdy miłości nie spotakałam. choć, z drugiej strony, ciężko kiedy nie wychodzi się z domu. ale w ogóle było ciężko. ja myślę, że jeśli masz tego kogoś, masz dla kogo żyć... ale to jest tylko teoria. ja nie miałam dla kogo, nie zależało mi. dużo się zmieniło, niczego nie żałuję, tak więc trzymam bardzo kciuki za Ciebie - to jest trudna decyzja, wiem. Ale jaka by nie była, mam nadzieję, że nie będziesz niczego żałowała. A bluzgi... Ja się nie wypowiem. W końcu co nas nie zabije, to wzmoci. a było tego pełno Ja wadę dostałam po mamusi. Po niej też wyrzuty sumienia dostałam - to nie było jakieś niewiadomo co, ale dowiedziałam się, że to moja wina, że mam wadę zgryzu, bo nie noszę systematycznie aparatu. To była podsatwówka, ale wtedy się zaczęło - moja wina, więc od tamtej pory nikomu nic nie powiedziałam o docinkach, bluzgach itd. dopiero teraz powoli się oczyszczam. na forach, wymieniam się doświadczeniami z innymi progenikami albo ex...

[Futbolowa]

A ja przez wiele lat myślałam, że jestem sama na świecie z tym problemem... Bardzo się myliłam, jak widać. Przykre, że żyjemy w takim zacofanym społeczeństwie, gdzie każde odstępstwo od 'normy' jest gnojone. Pamiętam, jak w liceum była grupa, która mnie dręczyła - ciągłe komentarze, wyzwiska, robienie zdjęć. Makabra. Próbowałam zabić się w szkole. Nie wyszło. Niedługo potem poznałam Marcina i moje życie się odmieniło.
Niestety, dotąd miewam doły przez progenię [jak np. w tej chwili] i niszczę wszystko to, co budujemy razem. Histeria goni histerię.
A tak bardzo chciałabym być choć trochę ładna. Bardzo bym chciała, żeby mógł być ze mnie dumny... I żebym mogła się uśmiechać

[Patryka]

Oj dokladnie, ja też myślałam że jestem sama samiutka z tym dziwnym zgryzem. Dopiero potem dowiedziałam się, że takie coś nazywa się progenia, i że takich ludzi jak ja jest więcej. Tyle że ze mnie "nabijali się" kiedy byłam w gimnazjum, do liceum trafilam fajnego, naprawdę wszyscy ludzie byli tam spoko, ale blokada psychiczna pozostała...

Ja w gimnazjum czułam się tak, że jakbym się nie starała, nie jestem "normalna", dlatego na każdy możliwy sposób tą moją inność podkreślałam. Co pwenie jeszcze przyczyniało się do ogólnego odrzucenia, ale zbyt straszna była dla mnie myśl, że mogę "udawać normalną". Oczyiście, to wszystko jest chofre, ale wiem o tym dopiero teraz, kiedy mogę spojrzeć na calą sprawę z dystansu... Nie ma sensu się przejmować. Tak, wiem, teraz łatwo powiedzieć, ale w moim liceum była naprawdę ślicza dziewczyna z progenią. Zawsze ją podziwialam, bo ja jednak nie potrafiłam być taka jak ona... a Ty, masz swojego chłopaka, i bądź dla niego najpiękniejsza, choć na pewno jesteś, ale najważniejsze tak się poczuć po prostu. Nie jsetm dobra w radzeniu, jak się powinno robić itd, ale pewna jestem, że Ty jesteś dla niego najpiękniejsza, i nic nie musisz w sobie zmnieniać. zazdroszczę, oczhwiście

[Futbolowa]

Oj, w gimnazjum to też miałam chore przeboje. Ale nie muszę o nich wspominać, bo sama dobrze wiesz, jak to wszystko wygląda Na miłość czekałam bardzo długo, ale doczekałam się. Tobie też się uda ją znaleźć, wierzę w to

A co do tego, co on o tym sądzi... O operacji mówi, że nie potrzebna, o mnie, że najpiękniejsza, a o moim 'uśmiechu', że śliczny i niezwykły. Usilnie stara się wpoić mi to do głowy, ale jakoś nie wychodzi mu to. Żałuję bardzo, bo widzę, że się stara, ale nie potrafię się przełamać i zaakceptować...

Patryka, a Ty masz może swoje zdjęcia przed i po? Wybacz, jeśli to trochę nietaktowne, ale właśnie za takimi zdjęciami kryje się zachęta i motywacja...

[Patryka]

Oj, dokładnie wyobrażam sobie jak to jest, chyba kazdy progenik wie co się dzieje w takich chorych gimnazjach... A Ty, moja droga, słuchaj swojego chłoapaka, bo prawdę prawi, rację ma, i zapamiętaj dobrze, co do Ciebie mówi W końcu kto się tak zna, jak nie on. Samoakceptacja jest najważniejsza, wiem jakie to trudne, bo mi jednak udało się dopiero po operacji, ale tak sobie myślę, że może to nei samej operacji zasługa - ja po prostu postanowiłam sobie, że po operacji zaakceptuję siebie w kazdym calu, i tak też jest. Zdjęcia moje sprzed i po podeślę Ci z wielką przyjemnoscią, podaj tylko mejla Zmiana może nie jest niewiadomo jaka, ale jak dla mnie znacząca. Mnie zmotywowały cholernie fotki dziewczyn z dentotetu, zapytaj moze kochanej naszej Atinki na forum u niej zmiana bossska, nawet mój tata powiedział, że to nie ta kobieta

[Futbolowa]

Mój mail: panna-nikt@o2.pl

Z dentonetu miałam już wiele zdjęć, więc może i te, o których piszesz

Problem samoakceptacji u progeników jest naprawdę ogromny. Nie ma się co dziwić, jak ktoś cię traktuje jak odszczepieńca jakiegoś... Mnie znajomi na szczęście nie dawali odczuć przez to jakiegoś dyskomfortu, po prostu nie zwracali na to uwagi, temat nie był podejmowany i już.
Bałam się, idąc pierwszy raz do TŻ-ta, co pomyślą o mojej wadzie jego rodzice, ale powiedzieli mu, że im to nie przeszkadza. Przy następnej wizycie okazało się, że najlepszy przyjaciel szwagra przyszłego też jest progenikiem, więc pewnie się przyzwyczaili do tego przez lata, toteż nikt nie patrzy tam na mnie źle. I całe szczęście, bo to jest dla mnie najważniejsze
Staram się zaakceptować moją wadę, ale nie jest to łatwe, bo jednak chciałabym się czasem porządnie uśmiechnąć i zazwyczaj coś mnie hamuje... Dlatego na zdjęciach nigdy się nie uśmiecham.

[Patryka]

już leci mejlik do Ciebie

problemem jest to, że kiedy ma się progenię, myśli się w kategoriach "czy ktoś mnie zaakceptuje" "co sobie o mnie pomyśli" itd, a tak być nie powinno, bo progenia to nie jest jakieś niewiadomo co, żeby przejmować się, co ludzie o nas pomyślą... ale oczywiście tak jest w teorii, a w praktyce wychodzi wzsystko inaczej. ja też zawsze myślałam, co sobie ktoś o mnie pomyśli, tyle że tworzyłam też te swoje głupie teorie spiskowe - jak ktoś mówił, że jest ok, nie wierzyłam i wymyślałam sobie jakieś chore teorie. było, minęło, teraz mam głęboko nie powiem gdzie, co kto sobie o mnie pomyśli wiem ze nie jestem pięknością, ale jestem sobą i to jest dla mnie najważniejsze...

ale jak tak sobie myślę, co by było, gdyby jakimś sposobem powróciła mi wada - i wiesz co, pewna jestem, ze teraz byłabym w stanie ją zaakceptować. bo w końcu to nadal jestem ja, z progenią czy bez.

[Futbolowa]

Widziałam już Twoje fotki kiedyś Pewnie właśnie na dentonecie.
Różnica kolosalna! Buźka od razu zmienia się o 1000% Wyglądasz przecudnie

Właśnie... Dla mnie progenia nigdy nie była problemem. Ba! Nawet nie zwracałam na nią kompletnej uwagi. Czasem inne dzieci pytały mnie, dlaczego nie mogę cofnąć żuchwy, skoro one mogą wysunąć, ale zawsze mówiłam, że 'nie i już' i był koniec sprawy. Zdarzało się też, że brat mówił na mnie per "kobyła", ew. "szuflada", ale jeszcze też nie zwracałam na to uwagi.
Dopiero, jak miałam 11 lat, byłam we Włoszech na koloniach i tam zaczęli mnie o to wyzywać [dwóch chłopaków ode mnie z osiedla]. Od tamtego momentu moje kompleksy nie blakną. Zawsze czułam i czuję się gorsza z tego powodu. Wiem, że często powoduję też konflikty z TŻ-tem, bo wmawiam mu, że jest ze mną w akcie litości lub desperacji. Wiem, że wszystko niszczę, a mimo to nie umiem przestać. Takie już mam paranoje...

I miałam dokładnie tak, jak Ty - jak ktoś zapewniał, że wszystko jest w porządku, ja uważałam, że kłamie i kryje się za tym jakiś podstęp. Makabra... Aż mi głupio, że takie chore myśli mam.

[fenix617]

witam wszystkich od niedawna podejlam sie leczenia mojej wady zgryzu. i okazalo sie ze to progenia... tak doladnie lekarz uswiadomil mi ze mam az trzy wady... dokladnie nie wime jeszce jak bedzie przebiegalo leczenie ale napewno nie obedzie sie bez operacji.... chcialabym sie cos wiecej dowiedziec o samej operacji jak ona przebiega i czy naprawde to zmienia wizerunek twarzy....
pozdrawiam. i dziekuje za posty

[Futbolowa]

Widziałam wiele zdjęć 'przed' i 'po' i możesz być pewna, że zmiany są ogromne. Oczywiście na korzyść Czasem tylko powiększają się policzki, ale myślę, że warto...

[KLARYS]

Futbolowa,przeczytałam Twoją "rozmowę" z Patryką. Długo zastanawiałam się, czy zabrać głos. Wkońcu się zdecydowałam.
Napisałaś, że znalazłaś miłość, że dla swojego chłopaka jesteś najpiękniejsza a Twój uśmiech jest śliczny i niezwykły. . Zatem albo uwierz, w to co mówi Twój chłopak, albo - jeśli trudno Ci w to uwierzyć - zrób coś ze swoimi kompleksami. Nie pozwól, aby Twoje lęki i obsesje zniszczyły Wasze życie.

Najważniejsze w tym wszystkim jest by odpowiedzieć sobie na pytanie "czego chcę?" Jeżeli potrzebujesz wewnętrznego spokoju, to albo zaakceptujesz siebie taką jaka jesteś i uwierzysz w to, co mówi Twój chłopak, bez żadnych swoich "ale", albo... zawalczysz o siebie i podejmiesz walkę ze swoim strachem.
Na koniec jeszcze coś zacytuję: "Strach jest najbardziej ignoranckim, najbardziej niesprawiedliwym i najokrutniejszym doradcą" (Edmund Burke).
Trzymam kciuki za Ciebie. I pozdrawiam Ciebie oraz Patrykę

[Futbolowa]

KLARYS, życzę powodzenia na 'nowej drodze życia' [bo czyż nie tym jest odmienienie swojego życia? ]. Bardzo się cieszę z Twojej decyzji i podziwiam za odwagę. Mam nadzieję, że jeszcze będziesz tu pisać. Bo nic tak nie pomaga w nerwach przed operacją, jak rozmowa
Kiedy poznasz termin?


A ja... Ostatnio coraz bardziej wierzę w to, co mówi mój Marcin. Widzę w jego oczach, że naprawdę podobam mu się taka, jaka jestem. Usilnie walczę z kompleksami i ostatnio wychodzi mi to coraz lepiej Czuję, że zaczynam akceptować siebie taką. I dobrze, bo nie chcę podejmować się operacji. Po pierwsze: z powodów finansowych, po drugie: z tego potwornego strachu. Może za kilka lat będę inaczej na to patrzeć...? Na dzień dzisiejszy przestaję czuć się źle z moją wadą. A to dla mnie bardzo ważne

[KLARYS]

Futbolowa
Jejku, cieszę się przeogromnie z tego co słyszę To cudnie, że zaczynasz wierzyć w to co słyszysz i siebie akceptować To jest pierwszy krok do sukcesu ! Trzymam kciuki byś nie zawróciła z tej drogi !!!

Tak, tak to będzie prawie jak nowa droga życiowa Daleko do tego jeszcze, ale czas ma to do siebie, że nie stoi w miejscu. Przede mną jeszcze leczenie ortodontyczne, którego końca terminu nie znam. Operacja państwowa wyznaczona za 3 lata. Choć... w W-wie jest jeszcze jeden szpital, w którym terminy są znacznie krótsze. Ale... pewnych rzeczy się nie przeskoczy - najpierw przygotowanie zębów, a dopiero potem zabieg. Zatem pozostaje mi tylko cierpliwie czekać

[Futbolowa]

Myślę, że warto czekać nawet tak długi czas. Choć wiem, że takie oczekiwanie jest bardzo męczące. Najważniejsze, że masz cel i dążysz do jego realizacji. To na pewno ułatwia pokonywanie wszelakich przeszkód


A ja... Ja zrozumiałam, że nie będę szczęśliwa, póki nie zaakceptuję samej siebie. Więc muszę się polubić

[junikat]

Witam ....zwłaszcza Patrykę, znamy sie" z dentonetu! Jaki ten świat jednak mały

Jestem już 7,5 miesiąca po operacji i jak dobrze pójdzie pod koniec sierpnia pożegnam sie z aparatem.
Namawiam do operacji, bo po niej wszystko sie zmienia.... zwłaszcza akceptacja swojego wyglądu. Ja już nie pamiętam nawet jak wyglądałam z progenią, ale pamiętam jak sie z nią czułam.... idąc chodnikiem ciągle miałam wzrok wbity w dół... wmawiałam sobie,że każdy sie na mnie gapi i wytyka palcami.... co do wyzwisk miałam dużo szczęścia i nigdy nikt mnie nie przezywał.

Teraz idę z dumnie podniesioną twarzą

[Futbolowa]

junikat, bardzo się cieszę z Twojego szczęścia
Kurcze, nawet nie myślałam, że tyle nas jest

[Patryka]

Unikat!!

U mnie zlecial już okrągły roczek od operacji I mogę napisać dokładnie jak Ty, teraz chodzę z dumnie podniesioną głową, a nie ze wzrokiem wbitym w ziemię Dużo się zmnieniło, ale najbardziej moja samoakceptacja, i to jest najważniejsze IMO

Futbolowa - oj duzo jest progeników, dużo, o czym przekonałam się dopiero, kiedy oczekiwałam na operację. Kiedyś myślałam, ze jedna ja taka "dziwna" jestem, a teraz nawet na ulicy często zauważam progeników, także to moim zdaniem dosyć częsta wada (albo po prostu tak mi się wydaje, bo zwracam na nią uwagę)

[junikat]

No unikat ....
I ja też zauważam teraz dużo progeników... i aż mnie korci, żeby podejść i zagadać - wykrzyczeć, że to nie jego/jej wina, że ma taką twarz i co najważniejsze, że można to zmienić!!

Patryka a jak u Ciebie sytuacja z ząbkami - już po aparacie? ... od kilku miesięcy nie zaglądam na forum, więc nie wiem, jak sie sprawy mają.
A może tak wymienimy sie najnowszymi fotkami? Bo pamiętam, że Twoja zmiana powaliła mnie na kolana - o nawet sie zrymowało :P

Pozdrawiam!!

[KLARYS]

Futbolowa
Cieszę się przegoromnie, że robisz postępy w tym, by siebie zaakceptować. Podobno wszystko siedzi w naszej głowie
Patryka, Junikat, czy byłybyście tak miłe i przesłały mi swoje zdjęcia sprzed i po ? Ja wiem, że to mało oryginalna prośba, ale... same chyba pamiętacie, jak wielka jest ciekawość, kiedy jest się dopiero na początku drogi... Z góry dziękuję.

[Patryka]

Oj Junikat bardzo chętnie wymieniłabym się z Tobą fotkami Z tego co pamiętam, u Ciebie przemiana była rewelacyjna, ciekawa jestem, jak wyglądasz teraz jeśli możesz mi coś mejlnąć, spróbuj na patryka_666[at]wp.pl, ja z rana wyjeżdżam na tydzień, także nie obawiaj się, ze obejrzę Twoje fotki i ucieknę ze wspomnieniami, nie wymieniając się Postaram się odwzajemnić się jak najszybciej

Klarys, mejlik poszedł do Ciebie, miłego oglądania :P

[junikat]

Patryka , Klarys - już wysłałam

[Patryka]

Junikat, odmejlnęłam Ci już