Paniczny strach przed ciążą.

[leeemonka2]

Witajcie,
mam problem, chyba nie jest normalny, dlatego chcę się z Wami tym podzielić. Otóż pierwszy stosunek odbyłam zaraz po 18. z przypadkowym partnerem, zabezpieczyliśmy się, ale mimo tego panikowałam do tego stopnia, że okresu nie miałam 3 miesiące i z tego wszystkiego poszłam do ginekologa. Ze współżycia nie odczułam ŻADNEJ fizycznej przyjemności, zero orgazmu, tylko podniecenie z samej sytuacji... Później unikałam facetów jak ognia, wiedziałam, że jak z którymś będę, to prędzej czy później będę chciała iść do łóżka - a wtedy wróci moja panika. Więc w międzyczasie miałam kilku partnerów, ale kiedy wspominali o współżyciu kończyłam związek; tak czułam się najbezpieczniej.
W ostatnie wakacje jednak facet mnie totalnie sobą porwał, nie sposób mu się oprzeć. Uprawialiśmy seks, z zabezpieczeniem ale cóż... orgazmu nie było, bałam się, że jestem w ciąży, poszłam do ginekologa, żeby się upewnić, że nie jestem - oczywiście nie byłam. Ale związek zakończyłam, było mi trudno, bo niesamowity facet, ale nie chciałam znowu się stresować, bać.
3 mies. temu poznałam innego cudownego faceta, chodziliśmy na randki, ale kiedy wyczułam moment, że możemy być w związku - zdystansowałam się, umilkłam i już nie rozmawiamy w ogóle.

Co jest nie tak?
Ja bardzo, bardzo chcę uprawiać seks, ale żadne zabezpieczenia nie są w stanie mnie uspokoić, wręcz mnie stresują działaniami niepożądanymi - przyrost wagi, trądzik, rozregulowanie miesiączki, ewentualność pęknięcia gumki... Mam wrażenie, że skoro dana metoda jest skuteczna na 99%, to dlaczego miałabym nie być tym 1%? Nie chcę mieć swoich dzieci, ani w przyszłości, ani tymbardziej w najbliższym czasie...
Słyszałyście o podobnym problemie? Możecie coś poradzić? Nie umiem nawiązać bliskiego kontaktu z żadnym facetem, bo wiem, że to doprowadzi do seksu, którego niepożądanego skutku boję się najbardziej w świecie.

[201703061208]

Napisane przez leeemonka2

żadne zabezpieczenia nie są w stanie mnie uspokoić, wręcz mnie stresują działaniami niepożądanymi - przyrost wagi, trądzik, rozregulowanie miesiączki, ewentualność pęknięcia gumki... Mam wrażenie, że skoro dana metoda jest skuteczna na 99%, to dlaczego miałabym nie być tym 1%? Nie chcę mieć swoich dzieci, ani w przyszłości, ani tym bardziej w najbliższym czasie...
Słyszałyście o podobnym problemie? Możecie coś poradzić? Nie umiem nawiązać bliskiego kontaktu z żadnym facetem, bo wiem, że to doprowadzi do seksu, którego niepożądanego skutku boję się najbardziej w świecie.

nie tylko słyszałyśmy, mogę Cię zapewnić że nie jesteś sama z takim problemem (duża obawa przed ciążą i co za tym idzie pełnym zaangażowaniem się w związek i sprawy łóżkowe które mu towarzyszą). Przyjaciółki mnie rozumieją (niektóre same tak mają), faceci nie bo to nie oni będą musieli w razie kłopotów męczyć się z dzieckiem, ciążą i co najgorsze-porodem. Słowo "poród" mnie przeraża, do niedawna myślałam nawet że chyba wynajmę panią która urodzi mi dziecko (mimo że to nielegalne
Edit: generalnie 80% tego co napisałaś mogłabym napisać o sobie, więc rozumiem Twoje obawy doskonale.

[leeemonka2]

Poród... zmiany w ciele, których mieć nie chcę - stąd absolutnie nie wchodzi w grę posiadanie swojego malucha. Chętnie adoptuję, zawszeo tym myślałam i to się nie zmienia

Głupio mi powiedzieć, że dobrze iż nie jestem z tym problemem sama. Nie życzę tego nikomu. Chcę ale psychicznie nie mogę, po prostu oszaleję jeśli znowu będę musiała się bać. Najlepsza antykoncepcja to brak seksu (co też stosuję :P ), ale człowiek ma swoje potrzeby, zwłaszcza kiedy istnieje osoba, z którą chętnie by się do łóżka poszło. Ale ja psychicznie później wysiadam. Nawet jak mam okres, to i tak dwa pierwsze miesiące po stosunku panikuję, bo przecież są przypadki, że kobiety mimo ciąży, mają jeszcze okres.
To przerażające. Chciałabym tak beztrosko uprawiać seks, z gumką czy na innych środkach i się nie bać. Nawet spokój partnera mnie nie uspokajał...

[201609102148]

No a żelazna antykoncepcja? Tabletki+prezerwatywy?

Albo jak wejdziesz w związek, to poprzestań na pettingu i seksie oralnym przez jakiś czas. To też jest super, a nie grozi ciążą. Podobnie anal Może później, kiedy lepiej poznasz partnera i w pełni mu zaufasz, a przy okazji poznasz swoje ciało, uda Ci się przełamać I wtedy zastosuj kombinację chociażby wręcz tytanową, prezerwatywy+tabletki+dni niepłodne+żel plemnikobójczy, bo kto Ci broni, z dwojga złego lepiej przesadzać w tę stronę
A skoro w ogóle nie chcesz dzieci, to nie zastanawiałaś się nad spiralą?

[201703061208]

Napisane przez leeemonka2

Poród... zmiany w ciele, których mieć nie chcę - stąd absolutnie nie wchodzi w grę posiadanie swojego malucha. Chętnie adoptuję, zawszeo tym myślałam i to się nie zmienia

Głupio mi powiedzieć, że dobrze iż nie jestem z tym problemem sama. Nie życzę tego nikomu. Chcę ale psychicznie nie mogę, po prostu oszaleję jeśli znowu będę musiała się bać. Najlepsza antykoncepcja to brak seksu (co też stosuję :P ), ale człowiek ma swoje potrzeby, zwłaszcza kiedy istnieje osoba, z którą chętnie by się do łóżka poszło. Ale ja psychicznie później wysiadam. Nawet jak mam okres, to i tak dwa pierwsze miesiące po stosunku panikuję, bo przecież są przypadki, że kobiety mimo ciąży, mają jeszcze okres.
To przerażające. Chciałabym tak beztrosko uprawiać seks, z gumką czy na innych środkach i się nie bać. Nawet spokój partnera mnie nie uspokajał...

tekst pogrubiony dokładnie opisuje mnie, z resztą chyba też muszę się zgodzić
pocieszę Cię że rozmawiałam kilka razy o obawach z moim ginekologiem, to starszy, bardzo uprzejmy i wyrozumiały pan-powiedział że na razie nie mam obudzonego instynktu macierzyńskiego i nie muszę go mieć, ponieważ jeszcze jest czas na dzieci a co do obaw przed seksem-po prostu w pewnym momencie trzeba się nauczyć ufać partnerowi i dobrej antykoncepcji. To jest trudne ale ogólnie życie samo w sobie nie jest łatwe, szczególnie jeśli mamy ambitne plany do zrealizowania i dzieci są niepożądanym dodatkiem/przeszkadzaczem/kotwicą. Wiem że Ty mnie rozumiesz jak nikt inny bo myślisz tak samo

[Rex94]

Dokładnie Was rozumiem-ja też bardzo boję się ciąży, nigdy nie uprawiałam i nie uprawiam seksu, trzymam się z dala od chłopaków, szczerze mówiąc, nie tylko ciąża i poród, ale stosunek seksualny też mnie bardzo przeraża, nie mogłabym znieść obecności męskiego organu we mnie, boję się tego wszystkiego.
Pisałyście o związkach, chodzeniu, mam pytanie, czy naprawdę jest tak, że większość mężczyzn, pomijając gejów i aseksualnych, prędzej czy później dąży do seksu z kobietą? Naprawdę, czy nie ma też mężczyzn, którzy było nie było mieliby przed tym opory? Wiadomo, normalny człowiek dwa razy pomyśli, przemyśli sytuację, przecież mężczyźni też chyba mają jakieś opory przed seksem, żeby sobie lub drugiej osobie nie zaszkodzić. Jak to w końcu jest? Bliskość z chłopakiem zawsze prowadzi do seksu czy nie?

[201703061208]

Napisane przez Rex94

Pisałyście o związkach, chodzeniu, mam pytanie, czy naprawdę jest tak, że większość mężczyzn, pomijając gejów i aseksualnych, prędzej czy później dąży do seksu z kobietą?

Przypuszczam że nie pocieszę Cię odpowiedzią-nie poznałam jeszcze chłopaka który nie chciałby seksu, nie mówię że od razu ale w pewnym momencie każdy zaczynał mnie tym męczyć, ilość kłamstw i wykrętów którą musiałam im sprzedać jest niepoliczalna tyle że wtedy byłam niedojrzała i za młoda na poważny związek.

[Rex94]

!!!????Domyślałam się, że może być źle, ale żeby AŻ TAK ŹLE?
Przynajmniej już wiem, na czym stoję. Czego przyszło mi dożyć, szczerze mówiąc, czuję się teraz jeszcze gorzej niż kiedy uświadomiłam sobie, skąd się biorą dzieci.
Marny mój los, jeszcze miałam wątpliwości, ale teraz już mam pewność, że już nigdy nawet nie spróbuję chodzić z żadnym chłopakiem, i bardzo dobrze.

[Amy_y]

Napisane przez Rex94

Pisałyście o związkach, chodzeniu, mam pytanie, czy naprawdę jest tak, że większość mężczyzn, pomijając gejów i aseksualnych, prędzej czy później dąży do seksu z kobietą? Naprawdę, czy nie ma też mężczyzn, którzy było nie było mieliby przed tym opory? Wiadomo, normalny człowiek dwa razy pomyśli, przemyśli sytuację, przecież mężczyźni też chyba mają jakieś opory przed seksem, żeby sobie lub drugiej osobie nie zaszkodzić. Jak to w końcu jest? Bliskość z chłopakiem zawsze prowadzi do seksu czy nie?

Czy tylko ja uważam, że dziwne by było gdyby facet nie dążył do seksu z kobietą? Nie mówię na pierwszym spotkaniu, ale po jakimś czasie gdy para ma się ku sobie to raczej normalne...

[Rex94]

Ale facet nigdy w ciąży nie będzie, mimo antykoncepcji zawsze jest ryzyko, nie myślałam, że będzie aż tak źle, będę do końca życia pluć całemu światu za to, że przypadkowo urodziłam się kobietą.
Nie dość, że fizjologia mi we wszystkim przeszkadza, to jeszcze o chłopakach mogę na zawsze zapomnieć, za słaba na to jestem psychicznie, nie udźwignę konsekwencji pierwszego razu.

[Chatul]

Wbrew pozorom taki problem wcale bardzo rzadki nie jest. A powodów takiej panicznej obawy przed ciążą może być parę, np. niepewność do do aktualnego partnera, niedostateczna wiedza na temat antykoncepcji, uznawanie aktualnie stosowaną metodę antykoncepcyjną za mało skuteczną, niegotowość na seks w ogóle… Myślisz, że u Ciebie może to być któraś z tych przyczyn?

A co do samej antykoncepcji, to myślę, że warto wybrać się do dobrego ginekologa i posłuchać od niego informacji na temat każdej z metod. Z dostępnych metod zapobiegania ciąży, to chociażby: diafragma, globulki plemnikobójcze, krążek hormonalny, NPR, plaster hormonalny, prezerwatywy, tabletki hormonalne, wkładka domaciczna hormonalna, wkłada domaciczna niehormonalna… Można wybrać coś, co nam odpowiada. Niektóre metody można też łączyć, co daje większą skuteczność.

[Rex94]

Przecież napisałam, że nie tylko ciąża i poród, ale i sam stosunek seksualny mnie przeraża.

[Chatul]

Napisane przez Rex94

Przecież napisałam, że nie tylko ciąża i poród, ale i sam stosunek seksualny mnie przeraża.

Nie zaznaczyłam, że moja odpowiedź była skierowana do autorki postu.

Przeczytałam też Twoje posty i jeśli przeraża Cię nie tylko możliwa ciąża, ale nawet sam stosunek seksualny, to nie powinnaś się na seks decydować. Na pewno nie teraz.
Jeśli przeszkadza Ci obecna sytuacja, to spróbuj dojść do tego, dlaczego tak bardzo się obawiasz nawet samego seksu. Rozmowa z dobrym ginekologiem czy terapeutą może dodatkowo pomóc.
Chociaż jeśli jesteś z rocznika '94, na co wskazuje nick, to moim zdaniem na razie wielkich powodów do obaw nie ma. Bywa, że 20-latka obawia się ciąży i nie jest gotowa nawet na sam stosunek seksualny.

---------- Dopisano o 21:38 ---------- Poprzedni post napisano o 21:35 ----------

Napisane przez Rex94

Pisałyście o związkach, chodzeniu, mam pytanie, czy naprawdę jest tak, że większość mężczyzn, pomijając gejów i aseksualnych, prędzej czy później dąży do seksu z kobietą? Naprawdę, czy nie ma też mężczyzn, którzy było nie było mieliby przed tym opory? Wiadomo, normalny człowiek dwa razy pomyśli, przemyśli sytuację, przecież mężczyźni też chyba mają jakieś opory przed seksem, żeby sobie lub drugiej osobie nie zaszkodzić. Jak to w końcu jest? Bliskość z chłopakiem zawsze prowadzi do seksu czy nie?

Seks jest jedną z wielu potrzeb większości ludzi, więc oczywiste jest, że heteroseksualny mężczyzna prędzej czy później na seks ze swoją kobietą będzie miał ochotę. Nie znaczy to jednak, że mężczyźni nigdy nie mają obaw przed seksem (bo niektórzy mają, w tym obawy związane z nieplanowaną ciążą) czy też, że nie są gotowi poczekać z seksem przez jakiś czas.

[201703061208]

ja tam nie miałabym tak wiele przeciwko dzieciom gdybym umówiła się wcześniej z partnerem że niekoniecznie będę musiała z nimi siedzieć w domu, w końcu czasy się zmieniły i facet może zajmować się w równym stopniu obowiązkami zawodowymi oraz domem co kobieta, która powinna mieć prawo rozwijać swoje zainteresowania i normalnie pracować a nie tylko dziecko wchodzące jej na głowę i zagarniające jej świat.
Rodzice muszą być włączeni w wychowanie po równo, nie ma innej możliwości.

[leeemonka2]

Nawet tytanowa antykoncepcja nie dałaby mi spokoju i pewności... Nie bez podstaw swój strach nazwałam panicznym Do tego stopnia, że już przestaję wchodzić w bliższy kontakt z jakimkolwiek facetem, bo każdy w pewnej chwili (u mnie dosyć szybko) domaga się seksu.

Rex94 - przed samym aktem też miałam obawy; mam wiele ogromnych kompleksów, wstydzę się po prostu pokazać partnerowi, ale zauważyłam, że faceci nie zwracają uwagi na rzeczy, na punkcie których my potrafimy świrować, więc sam akt mnie nie przeraża - ale jego ewentualna konsekwencja bardzo!

Studiuję ponad 350km od domu rodzinnego, jestem ambitna, wyciągam ze studiów co mogę i ile mogę, żeby być profesjonalistką w przyszłości, w ogóle nie imprezuję, bo wolę poczytać książki niż się zalewać piwem... i gdyby mi tu wyskoczyło dziecko, dla mnie osobiście to byłby koniec świata, nie każda kobieta tak by zareagowała, ale dla mnie to koniec, uwiązanie, rezygnacja z wielu planów, na które już nie miałabym czasu.

aisha21 - rozumiem Cię doskonale!
Rozmawiałam z ginekologiem, i to nie jednym, ale kiedy zadawałam kluczowe pytanie czy dana kombinacja metod/dana metoda zabezpieczy mnie na 100% - odpowiedział, że zawsze jest ryzyko. I cóż, mi to wystarczy, żeby się panicznie bać. Bo to może trafić się każdemu, dlaczego statystyczna ciąża 1/1000 ma nie trafić się akurat mnie?

[Rex94]

Seks mnie przeraża nie tylko z powodu mojego ciała, ale w ogóle sam stosunek, nagość, obrzydzają mnie organy płciowe, ich wydzieliny, nie dość, że kleiste, to jeszcze mają swój zapach, śluz kobiety jest dla mnie obrzydliwy, nie wiem, jak z męskim nasieniem, ale pewnie podobnie.
Poza tym jakoś boję się penetracji organizmu, nie mogłabym znieść myśli, że męski organ, który jest dla mnie obrzydliwy (żeńskie narządy płciowe też, ciągle się z nich "leje") mógłby "wejść" we mnie.
Dla mnie to nie do przeskoczenia i nie wierzę, że nie ma ludzi, którzy myślą podobnie jak ja. Na pewno są tacy, którzy boją się seksu, bo jest to bardzo poważna sprawa.

[201607040946]

Napisane przez Rex94

Seks mnie przeraża nie tylko z powodu mojego ciała, ale w ogóle sam stosunek, nagość, obrzydzają mnie organy płciowe, ich wydzieliny, nie dość, że kleiste, to jeszcze mają swój zapach, śluz kobiety jest dla mnie obrzydliwy, nie wiem, jak z męskim nasieniem, ale pewnie podobnie.
Poza tym jakoś boję się penetracji organizmu, nie mogłabym znieść myśli, że męski organ, który jest dla mnie obrzydliwy (żeńskie narządy płciowe też, ciągle się z nich "leje") mógłby "wejść" we mnie.
Dla mnie to nie do przeskoczenia i nie wierzę, że nie ma ludzi, którzy myślą podobnie jak ja. Na pewno są tacy, którzy boją się seksu, bo jest to bardzo poważna sprawa.

Tak, już to wiemy, ale wątek nie o tym.

[201703061208]

Napisane przez leeemonka2

Studiuję ponad 350km od domu rodzinnego, jestem ambitna, wyciągam ze studiów co mogę i ile mogę, żeby być profesjonalistką w przyszłości, w ogóle nie imprezuję, bo wolę poczytać książki niż się zalewać piwem... i gdyby mi tu wyskoczyło dziecko, dla mnie osobiście to byłby koniec świata, nie każda kobieta tak by zareagowała, ale dla mnie to koniec, uwiązanie, rezygnacja z wielu planów, na które już nie miałabym czasu.

jesteś bardziej podobna do mnie niż dwie rodzone siostry cały Twój opis podejścia do studiów też się zgadza z moim, tylko ja uczę się w rodzinnym mieście (jedyna mała różnica). Imprez nie lubię, nigdy w życiu się nie upiłam i nie straciłam nad sobą kontroli jak liczne koleżanki a przede wszystkim zależy mi na osiągnięciu celów w życiu.
Chciałabym przynajmniej kilka lat pracować jako pilot wycieczek ale każdy chłopak do tej pory miał coś przeciwko temu wyborowi (ciężko dociera do ciołków że pilot nie ma czasu i możliwości na romanse bo ciągle jest na świeczniku, w pracy, pod obserwacją 50 osób naraz i biura podróży które go rozlicza z każdego dnia i daje zakaz wchodzenia w jakiekolwiek intymne kontakty z klientelą biura. Gdybym chciała zdradzać robiłabym jak liczne towarzystwo które puszcza się na imprezach będąc tam ze swoim partnerem, najwięcej zdrad ma miejsce w mieście w którym się mieszka bo jest czas poznawać "nowych", na wyjazdach każda godzina jest odgórnie zaplanowana i rozliczana po przyjeździe). Jak ktoś lubi zdradzać zrobi to wszędzie, szmaciarski charakter nie potrzebuje wyjeżdżać za granicę.
Jeszcze jedno-generalnie ludzie mnie osłabiają swoją osobowością, jak byłam młodsza wierzyłam że świat jest lepiej urządzony, ludzie mądrzejsi i niestety-nieraz się rozczarowałam a dopiero zaczynam samodzielne życie. Zaczęłam rozumieć o co chodzi w stwierdzeniu że dojrzewając psychicznie tracimy ideały młodości, one łamią się i pękają jak kruche rzeźby...

[Rex94]

Tak właściwie, to jak zdefiniować dojrzałość psychiczną? Czy to znaczy, że wszystkie, absolutnie wszystkie ideały są funta kłaków warte, trzeba być wyrobnikiem zgarniającym pieniądze?

[mylady21]

Dokładnie na odwrót. Człowiek dojrzały to już wie, że pieniądze niewiele w życiu zmieniają.
Droga autorko, moje pytanie numer jeden - skąd Ty bierzesz tylu tych fantastycznych facetów? :P
Pytanie nr. 2 - czemu nie poddasz się sterylizacji? Na całym świecie ludzie którzy są na sto procent przekonani, że dzieci nie chcą poddają się prostemu zabiegowi.
Bilet do Holandii na weekend i po sprawie.
Natomiast radziłabym też psychologa, bo poziom braku akceptacji dla zmian ciała - a umówmy się, że powoduje je nie tylko ciąża - jest u Ciebie szalenie wysoki, i coś tu nie jest dobrze.

[leeemonka2]

mylady21 już odpowiadam na Twoje pytania
Nie wiem skąd te apetyczne osobniki się biorą, ale pojawiają się na mojej drodze a na dodatek są mocno zainteresowani moją osobą; po części mi to schlebia, ale z drugiej strony przekonuje mnie, że chętnie by poszli ze mną do łóżka - a ja wtedy panikuję, stresuję, więc co lepszy facet, tym szybciej go ''gonię'' ze swojej drogi życiowej, żeby nie zajść za daleko, bo wiem, że i tak później to skończę przez strach

W Polsce ten zabieg nie jest legalny, a nie należę do osób na tyle bogatych, żeby sobie pozwolić na to za granicą bez zauważenia tego w budżecie.

Myślę, że co do wyglądu ciała po ciąży każda kobieta ma obawy. Moje są większe, bo nie zaakceptuję jakichkolwiek zmian, tymbardziej trwałych, które ciało szpecą. Można wszystko korygować, ale to już nie będzie to samo. W tym aspekcie nie potrzebuję psychologa

Co do pieniędzy... to chyba bardzo indywidualne. Byłam w sytuacji krytycznej ich braku, ale i miałam ich wystarczająco, żeby żyć, pomagać innym i mieć na jakieś przyjemności. I szczerze? W obecnych czasach pieniądz uważam za niesamowicie ważny, po części definiujący szczęście i spokój; nie mówię tu o uczuciach, bo ich się nie kupi, ale np. pomoc schroniskom dla zwierzaków, którym regularnie pieniężnie pomagam, to dla mnie radość tak jak i dla zwierzaków Kiedy się słyszy, że brak pieniędzy prowadzi do zabrania dzieci rodzicom, to sprawia przykrość...

[mylady21]

Pomijając wszystko inne, ja na Twoim miejscu postawiłabym albo na antykoncepcję razy 3 tj. pigułki, spirala, prezerwatywa, albo odłożyła na sterylizację.
Choć w tym ostatnim wypadku musisz wziąć pod uwagę, że wielu mężczyzn potraktuje Cię jak cudaka. Dla niektórych kobieta która nie chce mieć dzieci to cudak Mówię ze swojego doświadczenia.
Seks jest zbyt przyjemny i ważny, żeby sobie psuć tę dziedzinę życia strachem.

[paula78]

Psycholog.

[201703061208]

Napisane przez leeemonka2

mylady21Co do pieniędzy... to chyba bardzo indywidualne. Byłam w sytuacji krytycznej ich braku, ale i miałam ich wystarczająco, żeby żyć, pomagać innym i mieć na jakieś przyjemności. I szczerze? W obecnych czasach pieniądz uważam za niesamowicie ważny, po części definiujący szczęście i spokój; nie mówię tu o uczuciach, bo ich się nie kupi, ale np. pomoc schroniskom dla zwierzaków, którym regularnie pieniężnie pomagam, to dla mnie radość tak jak i dla zwierzaków Kiedy się słyszy, że brak pieniędzy prowadzi do zabrania dzieci rodzicom, to sprawia przykrość...

też pomagam schroniskom myślę że w Twoim wypadku żelazna antykoncepcja będzie w stanie w końcu Cię przekonać, potrzebujesz czasu bo musisz ją zaakceptować. Nie decydowałabym się na żadne nieodwracalne zabiegi.

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez leeemonka2

Witajcie,
mam problem, chyba nie jest normalny, dlatego chcę się z Wami tym podzielić. Otóż pierwszy stosunek odbyłam zaraz po 18. z przypadkowym partnerem, zabezpieczyliśmy się, ale mimo tego panikowałam do tego stopnia, że okresu nie miałam 3 miesiące i z tego wszystkiego poszłam do ginekologa. Ze współżycia nie odczułam ŻADNEJ fizycznej przyjemności, zero orgazmu, tylko podniecenie z samej sytuacji... Później unikałam facetów jak ognia, wiedziałam, że jak z którymś będę, to prędzej czy później będę chciała iść do łóżka - a wtedy wróci moja panika. Więc w międzyczasie miałam kilku partnerów, ale kiedy wspominali o współżyciu kończyłam związek; tak czułam się najbezpieczniej.
W ostatnie wakacje jednak facet mnie totalnie sobą porwał, nie sposób mu się oprzeć. Uprawialiśmy seks, z zabezpieczeniem ale cóż... orgazmu nie było, bałam się, że jestem w ciąży, poszłam do ginekologa, żeby się upewnić, że nie jestem - oczywiście nie byłam. Ale związek zakończyłam, było mi trudno, bo niesamowity facet, ale nie chciałam znowu się stresować, bać.
3 mies. temu poznałam innego cudownego faceta, chodziliśmy na randki, ale kiedy wyczułam moment, że możemy być w związku - zdystansowałam się, umilkłam i już nie rozmawiamy w ogóle.

Co jest nie tak?
Ja bardzo, bardzo chcę uprawiać seks, ale żadne zabezpieczenia nie są w stanie mnie uspokoić, wręcz mnie stresują działaniami niepożądanymi - przyrost wagi, trądzik, rozregulowanie miesiączki, ewentualność pęknięcia gumki... Mam wrażenie, że skoro dana metoda jest skuteczna na 99%, to dlaczego miałabym nie być tym 1%? Nie chcę mieć swoich dzieci, ani w przyszłości, ani tymbardziej w najbliższym czasie...
Słyszałyście o podobnym problemie? Możecie coś poradzić? Nie umiem nawiązać bliskiego kontaktu z żadnym facetem, bo wiem, że to doprowadzi do seksu, którego niepożądanego skutku boję się najbardziej w świecie.

To normalne. Poczekaj z seksem aż będziesz gotowa i tyle.

I to chyba nie tylko przypadłość kobiet bo sam też mam podobnie. Niby 98 procent skuteczność gumki ale zawsze można być w tych 2 procentach. Ja ograniczyłem ogólnie kontakty z kobietami więc u mnie nie ma takiego problemu jak u Ciebie. Chodź to zrywanie z twojej strony nie jest fair.

A to odnośnie tego czy chcesz mieć dzieci być może się zmieni. I mojej koleżanki się to zmieniło więc czemu nie u Ciebie ?

[leeemonka2]

Podejrzewam, że psycholog powie mi tyle co i Wy (i tyle co sama wiem) a dodatkowo skieruje do seksuologa.
Wiem, że ludzie uprawiają sex stawiając tylko na gumkę i powiedzmy przez X lat żadnej wpadki ani problemu. A gdzie indziej dziewczyny piszą o kilku pękniętych gumkach z jednej serii. Równie dobrze ja mogę trafić na taką serię...

DopplegangerEddarda - ja też już całkowicie rezygnuję, nie dopuszczam do bycia w związku. Kiedyś owszem łudziłam się, że jak postawię na związek, to się przekonam, ale nic z tego nie było - więc całkowicie zaprzestałam wchodzenie w bliskie kontakty. Momentami próbuję przekonać samą siebie, że może tym razem, z tym facetem się uda i próbuję - na darmo. Nagle włącza się ''system obronny'' i wycofuję się powoli...
Jestem torchę typem samotnika, mam sporo planów, rzeczy, które chcę zrobić a których nie zrobię mając kiedykolwiek dziecko. Dodatkowo zmiany ciała, których nie zaakceptuję. Nie trzeba mi mówić, że dziwak ze mnie, ja to wiem. Tylko kiedy widzę takie tradycyjne pary, zakładanie rodziny i związane z tym szczęścię, to coś mnie w środku ciśnie i pojawia się pytanie ''dlaczego ja tak nie potrafię?" - ale chyba po prostu nie każdy musi żyć takim schematem.

[201703061208]

może wyjdę na materialistkę ale wolałabym najpierw zarabiać, mieć pieniądze na dziecko a później dziecko niż na odwrót. Nie rozumiem ludzi którzy tak postępują.

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez leeemonka2

Podejrzewam, że psycholog powie mi tyle co i Wy (i tyle co sama wiem) a dodatkowo skieruje do seksuologa.
Wiem, że ludzie uprawiają sex stawiając tylko na gumkę i powiedzmy przez X lat żadnej wpadki ani problemu. A gdzie indziej dziewczyny piszą o kilku pękniętych gumkach z jednej serii. Równie dobrze ja mogę trafić na taką serię...

DopplegangerEddarda - ja też już całkowicie rezygnuję, nie dopuszczam do bycia w związku. Kiedyś owszem łudziłam się, że jak postawię na związek, to się przekonam, ale nic z tego nie było - więc całkowicie zaprzestałam wchodzenie w bliskie kontakty. Momentami próbuję przekonać samą siebie, że może tym razem, z tym facetem się uda i próbuję - na darmo. Nagle włącza się ''system obronny'' i wycofuję się powoli...
Jestem torchę typem samotnika, mam sporo planów, rzeczy, które chcę zrobić a których nie zrobię mając kiedykolwiek dziecko. Dodatkowo zmiany ciała, których nie zaakceptuję. Nie trzeba mi mówić, że dziwak ze mnie, ja to wiem. Tylko kiedy widzę takie tradycyjne pary, zakładanie rodziny i związane z tym szczęścię, to coś mnie w środku ciśnie i pojawia się pytanie ''dlaczego ja tak nie potrafię?" - ale chyba po prostu nie każdy musi żyć takim schematem.

Dobrze, że zaprzestałaś tego robienie w konia facetów to na plus. A z tym całym strachem przed dziećmi i wgl. to prawdopodobnie minie. Jesteś jeszcze bardzo młoda

A z tymi zmianami ciała. To niektóre kobiety które urodziły już dziecko wydają mi się bardziej ponętne od innych ( mam tu na myśli głównie te chudzinki).

[iwonia59]

[QUOTE=leeemonka2;45166197]Poród... zmiany w ciele, których mieć nie chcę - stąd absolutnie nie wchodzi w grę posiadanie swojego malucha. Chętnie adoptuję, zawszeo tym myślałam i to się nie zmienia

Tak mówią tylko dziewczyny w Twoim wieku albo jeszcze najlepiej żeby partner był niepłodny. Tylko później raptem wszystko się wam odmienia i chcecie być matkami. Zdecyduj "albo rybki, albo akwarium", czyli albo seks
z ewentualnymi konsekwencjami, albo wstrzemięźliwość seksualna.

[leeemonka2]

Tylko w moim wieku? No nie bardzo, jak się okazuje wiele kobiet w różnym wieku ma obawy, chce adopcji, nie chce porodu. Nikt mnie nie przekona, że taka jest moja rola, żadna ze mnie matka-polka nie będzie. Jak byłam młodsza bardziej skłaniałam się ku założeniu rodziny, z wiekiem, widząc jak ciężko rodzinę i dzieci utrzymać a dokładając mój strach, minęło by się to z sensem. Bo skoro nie chcę - dlaczego mam nagle zacząć chcieć?
Niepłodny partner? To już przesada, nigdzie o tym nie pisałam i nie o to mi tu chodzi. Od długiego czasu już wybieram wstrzemięźliwość, ale natury nie oszukasz, pociąg do facetów jest - i wiele dziewczyn (w różnym wieku) potrafi nie bać się i uprawiać seks, nawet nie będąc w związku. Kobiety potrafią zaufać antykocepcji w 100% - ja nie, to jest dla mnie problem.