Nie mam pomysłu na siebie- co dalej zrobić ze swoim życiem ?

[Wielka niewiadoma]

Witam Was i proszę o pomoc, gdyż znalazłam się na takim etapie życia, że nie wiem co dalej ze sobą zrobić.

Mam 23 lata, w lipcu obroniłam pracę licencjacką. Studiuję zaocznie kierunek humanistyczny, który wybrałam pod wpływem sama nie wiem czego, jednak teraz twierdzę, że nie był to dobry wybór. Kierunek ten przez 3 lata nauki średnio mnie ciekawił, ale wyszłam z założenia, że skoro zaczęłam, to powinnam skończyć. Zapisałam się na studia mgr będące kontynuacją tego samego kierunku i ostatnio coraz częściej myślę, ze był to kolejny błąd. Przed rozpoczęciem magisterki zastanawiałam się , czy jest sens kontynuować kierunek, po którym i tak pewnie nie znajdę pracy i nawet nie mam pewności, czy chcę mieć z nim do czynienia w przyszłości. Finalnie uległam namowom rodziców, chłopaka, przyjaciół, że skoro zaczęłam to powinnam skończyć, że co mi po samym licencjacie itd...
Jak wspominałam studiuję zaocznie, mieszkam z rodzicami, jednak za studia i wszystko co z nimi związane płacę sama. Moja praca nie jest w żaden sposób związana ze studiowanym kierunkiem. Jest to moja kolejna praca, a żadna z poprzednich nie miała związku z moimi studiami. Próbowałam załapać się na jakiś staż z urzędu pracy i kilka ofert dostałam - większość w sklepie, jedna w kwiaciarni W mieście, w którym mieszkam, nie ma szans na znalezienie pracy po tym kierunku, a nawet biorąc pod uwagę wyprowadzkę do dużego miasta, to bez znajomości byłoby mi ciężko.

Ostatnio zaczęłam zastanawiać się nad swoim życiem i czuję, że to ostatni dzwonek, aby coś zmienić. Nie chcę koło 30 obudzić się z ręką w nocniku, bez dobrej pracy, dobrych studiów i perspektyw na przyszłość.
Nie mam pojęcia, co robić dalej z moimi studiami - zakończyć je, czy kontynuować dalej mając świadomość, że to chyba jednak nie to, z czym chciałabym kiedyś związać życie?

Nawet jeśli skończę aktualne studia, to jakie cv pokażę pracodawcy? Nie mam skończonych żadnych kursów, żadnych praktyk, nigdy ani przez jeden dzień nie pracowałam w swoim zawodzie, w sumie nie mam o tym bladego pojęcia, oprócz suchej wiedzy podawanej na uczelni.
Chodzi mi po głowie całkowita zmiana kierunku. Myślałam o filologii angielskiej, bardzo lubię ten język i chciałabym rozwijać jego znajomość.

Po co właściwie tu piszę ? Otóż potrzebuję Waszej rady, bo wiem, że jest tu wiele mądrych dziewczyn, które nie raz doradziły niejednej osobie. Jakie kierunki w obecnych czasach warto studiować? Wiem, że dużą popularnością cieszą się kierunki techniczne, jednak to u mnie odpada, bo przedmioty ścisłe zdecydowanie nie są moją mocną stroną. Pozostają mi studia humanistyczne, po których jak wiadomo o pracę jest ciężko, ale też nie wierzę, że każdy człowiek po takich studiach z góry skazany jest na bezrobocie.

Co dalej robić ze sobą, ze swoimi obecnymi studiami? Jak dojść do tego, co właściwie chcę robić w życiu? Pomóżcie mi proszę, bo czuję, że życie ucieka mi przez palce i nie chcę dłużej tkwić w kiepskiej pracy, bez perspektyw na przyszłość. Chcę coś zrobić w swoim życiu, aby kiedyś do czegoś dojść, a w obecnym stanie niestety nie mam na to szans.

[naiyah]

jestem w tym samym wieku i na tym samym etapie życia.. więc zupełnie Cię rozumiem. Ja zaczęłam studia z miłości do tej dziedziny nauki, wierzyłam że jak się będzie najlepszym to praca się znajdzie. Dziś jestem na 5 roku a zdanie na ten zupełnie zmieniłam.. a raczej życie je zmieniło. Tak czy tak sama często zastanawiam się dokąd zmierzam? Zawsze chciałam robić to co studiuję, a nie mam możliwości. Nie zakładałam innego scenariusza a teraz muszę. Zdołowana jestem bo wiem, że powinnam różne rzeczy umieć/znać lepiej. Moi znajomi śmigają np. angielskim a ja dopiero to nadrabiam i idzie mi jak krew z nosa.. Do niedawna nie miałam większych zainteresowań, umiejętności też nie. Zainetresowałam się fitnessem i do tego będę póki co dążyć. Ale już nie mogę się doczekać czerwca, końca szkoły. Wierzę, że to będzie zakończenie tego etapu na którym jestem i początek czegoś zupełnie nowego. Wszystko chcę zmienić! Wszystko rzucić! Wyjadę z kraju najprawdopodobniej...bo tu nic mnie nie czeka i nic się nie zmieni jeśli tu zostanę

[niebieskie_oczko]

Autorko! Pocieszę cię trochę
Jestem w podobnym do ciebie wieku (no niestety ciut starsza ), studiowałam wybitnie humanistyczny kierunek, bowiem filologię polską (specjalność dziennikarska). Wybrałam ten kierunek, bo sama chciałam. Podobnie jak ty stwierdziłam, że to jednak nie to, ale wypada skończyć to, co zaczęłam, tyle że warto to sobie umilić i ułatwić jakoś życiową drogę. Bo zasada nr 1: żeby coś zmienić i coś ze sobą i swoim życiem zrobić trzeba mieć chęci i do czegoś dążyć.
Mnie pasjonowały zawsze języki obce, a kompletnego bzika miałam na punkcie języka niemieckiego. Postanowiłam jakoś ubarwić swoje nudne (według mnie) studia i wzięłam udział w Erazmusie. Opłacało się, wyjechałam na studia do innego kraju, poznałam nowych ludzi, kulturę, podszlifowałam język.... poznałam chłopaka
Potem wróciłam na jakiś czas do Polski i kombinowałam nadal. Pytasz co pokażesz w swoim CV przyszłemu pracodawcy? To już zależy od ciebie! Ja będąc w Polsce i studiując odbywałam różne praktyki w miejscowych redakcjach czy tv. Za darmo, ale poznawałam nowych ludzi, nabywałam doświadczenia, zaczęłam doceniać swoją wiedzę.
Moją pasją jest też sport i szukałam sposobu na połączenie moich nieciekawych studiów ze swoim hobby - udało się, całkiem przypadkiem. Kiedyś trenowałam w pewnym klubie, a potem pełniłam tam wolontariat, doszło do tego, że szef biura prasowego zaproponował mi pracę. Obecnie jestem z siebie zadowolona, ale nadal nie próżnuję Postanowiłam, że zrobię sobie licencję sędziego z ukochanej dyscypliny sportu, ale dosyć już o mnie....! Bo się rozpisałam
Chodzi o to, żebyś ty sama wykorzystała to, co już masz w dobrą stronę. Co cię interesuje? Co jest twoją pasją? Czy da się to połączyć? Dlaczego nie rozejrzysz się za jakąś praktyką? Nie wolno siedzieć i myśleć tylko, że wybrałaś złe studia, że nic po nich nie ma itp. Trzeba się starać i działać i pracować. Uwierz, że możesz wszystko i do dzieła.

Może jestem niepoprawną optymistką, ale uważam, że jak się naprawdę chce i człowiek się zaprze, to można osiągnąć jeśli nie wszystko, to naprawdę wiele. Czasami jest tak, że w danym momencie nie ma żadnych profitów, ale (wierzę), że ciężka praca zawsze kiedyś procentuje

[naiyah]

niebieskie_oczko powiem, że motywujący jest ten twój post. Gratuluję wytrwałości i zbieranych owoców!!! Nie powiem, że mnie dołuje to że: chodzę na studia i nic z nich nie wiem mimo średniej 5.0, że się uczę angielskiego jak opętana a zdania sklecić nie mogę, że się męczę 3 h dziennie ćwicząc bo wymyśliłam że zrobię papier na to :P, i tak mogę wymieniać... ale masz rację, z tyłu głowy siedzi myśl (a raczej głęboka nadzieja), że przyjdzie czas kiedy to się zwróci, zaprocentuje, że ktoś to doceni, że się to przyda.

[niebieskie_oczko]

naiyah a co za kierunek studiujesz?
na pewno się zwróci, teraz jest wielki boom na spędzanie czasu aktywnie. Przynajmniej u mnie w mieście to widać - dużo kobiet w różnym wieku garnie się na zajęcia z aerobiku, pilatesu itp. Poza tym jak zrobisz papierek, to na pewno będziesz z siebie zadowolona (osiągnięty cel), ale zaletą tego jest zapewne to, że masz ładne, wyćwiczone ciało No i jest to zdrowe.
Mój post może się wydawać taki bajkowy, bo to wszystko jako tako mi się ułożyło, ale nie ukrywam, że było sporo wyrzeczeń i sporo przeklinania na swój los. Przede wszystkim był pewien taki czas, że praktycznie moi znajomi nie mieli ze mną kontaktu, bo ciągle byłam zajęta. Jak mi się udało wyjść raz w miesiącu na imprezę, to było świetnie. Na Erazmusie miałam chwile załamania, bo na początku nie mogłam załapać dobrego kontaktu z lokalnymi studentami, tęskniłam za domem/znajomymi, zaczęłam wątpić, czy ja w ogóle mam jakieś zdolności językowe, ale wziełam się w garść na szczęście.
Teraz też idę przez życie w imię zasady 'coś kosztem czegoś', może kiedyś uda się mieć wszystko w jednym momencie: dobrą prace, rodzinę, udane życie towarzyskie itp., na razie trzeba zaciskać zęby i coś robić, bo czasy są mało łaskawe dla młodych.
Sama widzisz, masz wysoką średnią, poszłaś na studia z zamiłowania, a realia zabijają wiarę, że coś z tego będzie. Mam nadzieję, że jednak będzie u ciebie jakiś przełom i nie będziesz musiała wyjeżdżać. Chociaż jak zagranicą byłoby ci lepiej, to spróbować zawsze można

[Aga19891989]

eh droga autorko masz problem identyczny jak mój. Tez studiuje kierunek bez przyszłości, tak samo za namową innych poszłam na magisterke i ucze sie czegoś co mnie zupełnie nie interesuje i po czym jestem skazana na słodkie bezrobocie. Tak sobie myśle ze jakoś pomecze sie te 2 lata i potem rozpoczne nowy kierunek albo pójde do studium. Tak samo zaniedbałam nauke jezykow obcych - o nie przepraszam ja sie ich praktycznie wogole nie uczyłam. Co do kursow to sa kursy finansowane przez unie europejska bardzo ciekawe z checia bym sie wybrała ale sa tylko i wylacznie w weekendy;/ a ja w weekendy tak samo studiuje. a tak z ciekawości co Ty studiujesz?

[naiyah]

Napisane przez niebieskie_oczko

naiyah a co za kierunek studiujesz?

archeologię....

Teraz też idę przez życie w imię zasady 'coś kosztem czegoś', może kiedyś uda się mieć wszystko w jednym momencie: dobrą prace, rodzinę, udane życie towarzyskie itp., na razie trzeba zaciskać zęby i coś robić, bo czasy są mało łaskawe dla młodych.

no znam to, znam. Już nie mam ani minuty wolnego a cały czas mam wrażenie, że za mało, że za krótko.. eh ale taki mam charakter :P A czasy są okropnie, to co się porobiło woła o pomstę do nieba...moi rodzice w moim wieku byli po szkole, mieli pracę, mieszkanie, zakładali rodzinę. A ja? mam komputer na własność i telefon, koniec :P

[Wielka niewiadoma]

Hej dziewczyny, dziękuję Wam za odpowiedzi.
Jakimś sposobem założyłam ten sam wątek dwukrotnie To mój pierwszy raz więc przepraszam

Niebieskie oczko, z Twojego postu powiało optymizmem Aż chce się coś ze sobą robić czytając takie historie.
Powiem Wam, że Wasze posty bardzo mnie pocieszyły. Jak widać, osób z podobnym problemem jest więcej.

Odpowiadając na pytanie, studiuję dziennikarstwo i komunikację społeczną, specjalizacja reklama i public relations. Dużo ostatnio myślałam nad tym, co zrobić, biłam się z myślami czy zostać na aktualnych studiach czy je rzucić. Postanowiłam dokończyć mgr. Co prawda gwarancji pracy nie mam w dalszym ciągu i podejrzewam, że nic się w tej sprawie nie zmieni przez najbliższe lata. Postanowiłam jednak, że te 2 lata nie spędzę jedynie na suchym studiowaniu, tylko zacznę nad sobą pracować. Orientowałam się, jak wyglądają płatne staże z UE, raczej nie zakwalifikuję się na taki staż, ponieważ średnia ocen, która pozwala się o taki staż ubiegać, oscyluje w granicach 4.5, a tyle niestety nie osiągnęłam

Natomiast dostałam namiar na strony, gdzie rejestrują się osoby poszukujące stażystów/ praktykantów. Będę starać się o praktyki, jestem skłonna pracować za darmo , byle tylko zapoznać się nieco z moim zawodem i móc nareszcie wpisać sobie coś sensownego do CV. Ze względu na obecną pracę, nie mogę sobie pozwolić na nic pełnoetatowego, jedynie kilka/ kilkanaście godzin tygodniowo.
Muszę też koniecznie zapisać się na lekcje języka, bo ostatnio w ogóle go nie używam i mimo, że niegdyś miałam język opanowany bardzo dobrze, tak teraz dużo zapomniałam
Chętnie zapisałabym się na kolejny kierunek, aby szybciej skończyć z edukacją, ale nie dałabym rady ani czasowo, ani finansowo.

Postanowiłam, że kończę ze staniem w miejscu, najwyższa pora ruszyć na przód.

naiyah mam podobnie, gdy pomyślę sobie, co w moim wieku mieli moi rodzice... Na tą chwilę mam na własność tyle, co Ty - telefon i komputer

Aga , a jaki kierunek studiujesz? I o jakim studium myślisz?

[naiyah]

Ja w tamtym roku skomplikowałam sobie i wybrałam się dodatkowo na studia magisterskie z historii. Pomyślałam sobie, że zawsze lepiej być archeologiem-historykiem.. Pierwszy semestr to był maksymalny zapierdziel pogodzić zajęcia. Przez historię zamieszkałam prawie w bibliotece. Ale nie narzekałabym na to i przeżyłabym to gdyby te drugie studia mi się podobały... To była tragedia! Zupełnie nie tego oczekiwałam, okropna atmosfera, meeeeega nudne wykłady itd. Doszło do tego, że w drugim semestrze nie dobrze mi się robiło na myśl, że znów muszę tam iść. Przestałam chodzić i wczoraj dostałam list z wykreśleniem z listy studentów :P Ale nie mogłam wiedzieć jak tam będzie.. lepiej że zrezygnowałam po pół roku niż bym miała teraz to zrobić. Ale doświadczenie było mało przyjemne :P

[Melanchton]

Ja studiowałam dwa kierunki humanistyczne dość od siebie odległe, ale po latach starań udało mi się je połączyć i piszę teraz doktorat z jednej z tych dziedzin posiłkując się wiedzą z drugiej, gdzie właśnie kończę studia Grunt to robić, co się lubi, a jako, że dobijam trzydziestki (powoli!) postanowiłam zrobić pewien sprytny kurs, po którym mam spore szanse na bardzo fajną pracę Poza tym mam już doświadczenie zawodowe w różnych przedziwnych dziedzinach
Szukaj stażu, kursów, może zrób podyplomówkę jakąś fajną - nie zamartwiaj się tylko działaj Pozdrawiam!

[khloe]

Napisane przez Wielka niewiadoma

Witam Was i proszę o pomoc, gdyż znalazłam się na takim etapie życia, że nie wiem co dalej ze sobą zrobić.

Mam 23 lata, w lipcu obroniłam pracę licencjacką. Studiuję zaocznie kierunek humanistyczny, który wybrałam pod wpływem sama nie wiem czego, jednak teraz twierdzę, że nie był to dobry wybór. Kierunek ten przez 3 lata nauki średnio mnie ciekawił, ale wyszłam z założenia, że skoro zaczęłam, to powinnam skończyć. Zapisałam się na studia mgr będące kontynuacją tego samego kierunku i ostatnio coraz częściej myślę, ze był to kolejny błąd. Przed rozpoczęciem magisterki zastanawiałam się , czy jest sens kontynuować kierunek, po którym i tak pewnie nie znajdę pracy i nawet nie mam pewności, czy chcę mieć z nim do czynienia w przyszłości. Finalnie uległam namowom rodziców, chłopaka, przyjaciół, że skoro zaczęłam to powinnam skończyć, że co mi po samym licencjacie itd...
Jak wspominałam studiuję zaocznie, mieszkam z rodzicami, jednak za studia i wszystko co z nimi związane płacę sama. Moja praca nie jest w żaden sposób związana ze studiowanym kierunkiem. Jest to moja kolejna praca, a żadna z poprzednich nie miała związku z moimi studiami. Próbowałam załapać się na jakiś staż z urzędu pracy i kilka ofert dostałam - większość w sklepie, jedna w kwiaciarni W mieście, w którym mieszkam, nie ma szans na znalezienie pracy po tym kierunku, a nawet biorąc pod uwagę wyprowadzkę do dużego miasta, to bez znajomości byłoby mi ciężko.

Ostatnio zaczęłam zastanawiać się nad swoim życiem i czuję, że to ostatni dzwonek, aby coś zmienić. Nie chcę koło 30 obudzić się z ręką w nocniku, bez dobrej pracy, dobrych studiów i perspektyw na przyszłość.
Nie mam pojęcia, co robić dalej z moimi studiami - zakończyć je, czy kontynuować dalej mając świadomość, że to chyba jednak nie to, z czym chciałabym kiedyś związać życie?

Nawet jeśli skończę aktualne studia, to jakie cv pokażę pracodawcy? Nie mam skończonych żadnych kursów, żadnych praktyk, nigdy ani przez jeden dzień nie pracowałam w swoim zawodzie, w sumie nie mam o tym bladego pojęcia, oprócz suchej wiedzy podawanej na uczelni.
Chodzi mi po głowie całkowita zmiana kierunku. Myślałam o filologii angielskiej, bardzo lubię ten język i chciałabym rozwijać jego znajomość.

Po co właściwie tu piszę ? Otóż potrzebuję Waszej rady, bo wiem, że jest tu wiele mądrych dziewczyn, które nie raz doradziły niejednej osobie. Jakie kierunki w obecnych czasach warto studiować? Wiem, że dużą popularnością cieszą się kierunki techniczne, jednak to u mnie odpada, bo przedmioty ścisłe zdecydowanie nie są moją mocną stroną. Pozostają mi studia humanistyczne, po których jak wiadomo o pracę jest ciężko, ale też nie wierzę, że każdy człowiek po takich studiach z góry skazany jest na bezrobocie.

Co dalej robić ze sobą, ze swoimi obecnymi studiami? Jak dojść do tego, co właściwie chcę robić w życiu? Pomóżcie mi proszę, bo czuję, że życie ucieka mi przez palce i nie chcę dłużej tkwić w kiepskiej pracy, bez perspektyw na przyszłość. Chcę coś zrobić w swoim życiu, aby kiedyś do czegoś dojść, a w obecnym stanie niestety nie mam na to szans.

Normalnie jakbym siebie widziała....

Mam 22 lata, w tym roku mam licencjata na dupnej uczelni, w dupnym małym miasteczku. Pracy nie mam. Chłopaka nie mam.

Nie mam zamiaru studiować dalej na magisterce na mojej "uczelni" bo widzę, że 90% osób z niej wychodzących zasila liczbę bezrobotnych w moim miasteczku.

Studiować tu nie chcę, chcę do dużego miasta i nie studiować tego co teraz, czyli administracji... Ale co chciałabym studiować... Nie mam pojęcia ale jestem zdeterminowana, żeby ten "niewidzialno-niewiadomy" kierunek studiować.

Obecne studia w ogóle mnie nie interesują, i gdybym miała możliwość to rzuciłabym je po 1 semestrze. Są one niestety sumą wypadkową wydarzeń w moim życiu po zakończeniu liceum...

No i co ja mam teraz ze sobą począć?? Nie mam zielonego pojęcia...

[hardgirl123]

ja też skończyłam administrację i doszłam do wniosku że te studia to dobra "baza wypadowa" dla podjęcia dalszego kształcenia.

[khloe]

Napisane przez hardgirl123

ja też skończyłam administrację i doszłam do wniosku że te studia to dobra "baza wypadowa" dla podjęcia dalszego kształcenia.

A kontynuowałaś administrację na magistrze, czy coś innego robiłaś??