linnek199

Dochodzą wiadomości na pw?

Swoją drogą, strasznie niewygodnie się tu pisze, nie ogarniam tego nawet, chyba u siebie odpisałam zamiast u Ciebie. xD Może pw?

cd.

A jako smaczek powiem Ci, że liczy się to, jaki syf jest w środku, jak bardzo się wyniszczyłaś od wewnątrz. Mi wszyscy mówią, że nie widać po mnie mojej wagi, w szpitalu dziewczyny na sali twierdziły, że wyglądam normalnie i mam "fajne nogi". To dopiero był cios - bmi na poziomie wyniszczenia, lekarze każą tyć, a rówieśniczki twierdzą, że "wyglądam normalnie". A gdy się jeszcze mierzyłam (bo też święta nie jestem :P), to w tej talii głupiej dochodziłam do 70cm. Ale resztki rozsądku pozostały na szczęście i mimo, że serce boli jak po stracie ukochanego , to wiem, że tak być nie może raczej...

Moim zdaniem, patrząc z perspektywy tych wszystkich zmarnowanych już przeze mnie lat - bez terapii ani rusz. Bo nawet jeśli przez chwilę będzie lepiej, to wszystko może runąć jak domek z kart i w ciągu miesiąca-dwóch znajdziesz się w punkcie wyjścia. A terapia może temu zapobiec.

cdn...

cd.

Skoro jesteśmy przy centymetrze - bez owijania w bawełnę, nikt zdrowy nie sprawdza swoich wymiarów. Wywal miarkę albo oddaj mamie - zobacz, nawet wybór masz.

Swoją drogą, borze zielony, 54 w talii? Chyba logiczne, że coś tu jest nie tak?
Zdrowe kobiety MAJĄ tyle w udzie. Z tym, że o tym nie wiedzą - bo się nie mierzą.

cdn...

Boisz się tycia - więc uświadom sobie, że to nie dzieje się tu i teraz. To nie jest tak, że zjesz batonika i nagle +10 kilo na wadze. To proces. Wolniejszy, szybszy - proces.
Nigdy nie jest tak, że ważysz x kg i to jest waga na resztę Twojego życia. Wszystko może się zmienić, jesteś wolnym człowiekiem, decydujesz o sobie, swoim życiu, sama rozstrzygasz, co jest dla Ciebie dobre, a co złe, wybierasz swoją drogę, kreujesz świat. Nie będziesz musiała się głodzić. Nic nie musisz.
Od tego jest terapia właśnie.

Swoją drogą, waga to kiepski wyznacznik - liczy się ogólny wygląd moim zdaniem jeśli już, bo każdy jest inny. Lustro, zdrowe spojrzenie, a nie centymetr czy waga.

cdn...

Ciag dalszy (...)
Zauwazylam dziwna zaleznosc, ze jak sie zmierze i zobacze -0,5/1cm gdziekolwiek, to mysle "moge sobie dzis na cos pozwolic", mam dobry humor itp. ale gdy te cm stoja zbyt dlugo w miejscu, czuje ze trace kontrole, chodze zla.. i potem znow -0,5cm i radocha..
Przeciez z takim podejsciem, to ja niedlugo "znikne".
Obecnie mam w talii (rano) 54cm, przed odchudzaniem - w udzie mialam 57 o.O

Nie wiem juz co mam zrobic, wiem, ze jak zobacze +1cm/+2cm w nogach to zalamka bedzie, poczucie braku kontroli i wroca "pomysly" na "diety", czerwone i zielone herbatki..

A dziękuję, samopoczucie calkiem dobre, dobry humorek dziś mam
Snickers-pycha.
Ja strasznie boje sie tego tycia .. wiele osob mowi mi, ze lepiej wygladalam wczesniej niz teraz, ale sama "poprzedniej siebie" nie akceptowalam. W dodatku teraz mam okropne ramiona, ktorych tez nie akceptuje, wstydze sie ich..
Patrzac na dziewczyny, ktore wygladaja tak jak ja kiedys, nie uwazam by byly grube. Fajnie jak dziewczyna ma troche ciałka, ale nie potrafie zaakceptowac tego u siebie, nie wiem dlaczego. :-(
Boję się, ze zaczne tyc i przytyje do 57-60kg i znow bede musiala sie glodzic, bo psychika nie da mi spokoju, bo wg siebie bede gruba i zatluszczona .. :-(

Hej, jesteś strasznie ciekawą, wyrozumiałą osóbką, dlatego postanowilam tutaj napisać.
Chcialam zapytac jak sobie radzisz? Widzisz jakieś postępy?