[Carrie85]

Napisane przez luffka

Carrie85- Trzymaj sie jakoś... nie potrafię Cię pocieszyć... Ja chyba też czasem czuję, że nie jestem dobrą "partią" dla mojego TZ... Ja też kończę studia za pół roku, mój ma jeszcze 1,5 roku.. Bez sensu... Chciałabym już rozpocząć dorosłe życie, a tu jeszcze TZ studiował będzie...

A ja dziś mam taki nastrój, że nawet już nie chcę nic... Mam wrażenie, że gdzieś w swoim życiu popełniłam błąd, że coś poszło nie tak... Szkoda, że czas biegnie nieubłaganie, że nie można go cofnąć... Jakieś takie głupie myśli mam... Zawsze byłam nastawiona na pomoc innym, że to inni są ważniejsi niż ja... No i dziś stwierdzam, że nic mi z tego nie przyszło. Spełniłam wiele marzeń innych osób, zapomniałam o sobie... Coraz częściej czuję, że się pogubiłam w tym wszystkim...

Ja juz sie poryczalam...
jestesmy w podobnej sytuacji. tyle ze moj Tz bedzie studiowal rok dluzej, chcialam kiedys od razu po studiach wziac slub, przed 26 rokiem zycia urodzic dziecko, zajac sie praca. moje kolezanki ktore na 1 roku studiow marudzily i plakaly ze beda starymi pannami teraz planuja swoje sluby. a ja?
z planow nici. teraz wiem ze nie mozna niczego planowac. bo i tak sie to nie spelnia. zawsze cos lub ktos stanie na przeszkodzie...